KostasLia
Member
- Μηνύματα
- 311
- Likes
- 1.742
- Επόμενο Ταξίδι
- για Βαλκάνια το κόβω
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βιετνάμ
Ο ωραίος ύπνος όμως έχει και τα μειονεκτήματα του. Αργήσαμε λίγο να σηκωθούμε με αποτέλεσμα να μην προλάβουμε να επισκεφτούμε τον παγετώνα Σκαρισοάρα, ο οποίος ήταν σε πολύ κοντινή απόσταση από τον ξενώνα.Φτου...Πάντως για όποιον θέλει να μάθει κάτι παραπάνω
https://en.wikipedia.org/wiki/Scărișoara_Cave
Επίσης αν κάποιος επισκεφτεί την περιοχή και γράψει ιστορία ας ανεβάσει μια φώτο γιατί εμένα μου έμεινε απωθημένο..
Δεν μας έπαιρνε όμως άλλη καθυστέρηση σήμερα θα διανύαμε τα περισσότερα χλμ. γύρω στις 8.30ώρες με συνεχόμενη οδήγηση και θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε και μια στάση να δούμε το χαρούμενο νεκροταφείο με τελικό προορισμό την πόλη Oncesti όπου και θα διανυκτερεύαμε..
Ξεκινήσαμε λοιπόν τσακα τσακα ακολουθόντας το gps, που μέχρι στιγμής μας είχε βγάλει ασπροπρόσωπους. Διανύσαμε κάποια χλμ, περάσαμε και κάποια χωριά, όπου κάποια στιγμή μας έβγαλε σε ένα χωματόδρομο .Δεν γινόταν να πάμε..επιχειρήσαμε βέβαια αλλά γρήγορα καταλάβαμε ότι αντί να γίνεται καλύτερα χειροτέρευε και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ακολουθήσαμε τον δρομο που συνέχιζε πριν στρίψουμε και αφού ανεβήκαμε όλο το βούνο (εκπληκτική θέα)έβγαζε σε μια άλανα στην κορυφή του βουνού ,μετά αδιέξοδο. Σταματήσαμε, ρωτήσαμε,ξαναπήγαμε, ξαναγυρίσαμε χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Έτσι αποφασίσαμε γιατί η ώρα περνούσε ,τα νεύρα μας τσίτωναν και η βενζίνη τελείωνε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο να κατεβούμε το δρόμο που είχαμε δυανίσει την προηγούμενη μέρα και να συνεχίζαμε κάνοντας κύκλο στην ουσία το βουνό.Έτσι και έγινε...
Με πολύ λίγα διαλλείματα και τα σωματά μας να έχουν πιαστεί και να πονάνε νυστικοί όλη μέρα,(βεβαια είδαμε ομορφες λίμνες,λαγκάδια, όμορφες πόλεις και χωριά,παραδοσιακά χωριουδάκια) έφτασε η ώρα που φτάσαμε στο Merry Cemetery(Χαρούμενο Νεκροταφείο)που βρίσκεται σύνορα Ουκρανίας...
λίγα λόγια για αυτό...
Κρυμμένο στο μικρό χωριό Sapanta, στην επαρχία Maramures της Ρουμανίας, κοντά στα ουκρανικά σύνορα, το Χαρούμενο Νεκροταφείο (Cimitirul Vesel) δεν είναι μόνο ένας πολύ μοναδικός χώρος ταφής, αλλά και ένα υπαίθριο μουσείο και τουριστικό αξιοθέατο ταυτόχρονα. Σχεδιασμένο το 1940 από τον τοπικό ξυλογλύπτη Stan Ion Patras, το Χαρούμενο Νεκροταφείο ξεχωρίζει για τις πολύχρωμες και ψηλές επιτύμβιες στήλες που είναι ζωγραφισμένες με σκηνές από τη ζωή του θανόντος.
Επιπλέον, σε κάθε επιτύμβια στήλη είναι σκαλισμένα ποιήματα, με σκοπτική πολλές φορές διάθεση, σχετικά με τη ζωή του νεκρού και τον τρόπο που πέθανε. Για την περιοχή Maramures ο θάνατος είναι μια στιγμή χαράς και προσμονή μια καλύτερης ζωής.
Εδώ βέβαια το καλό θα ήταν ή να μπορείς να διαβάσεις ρουμάνικα ή να είχες κάποιον μαζί σου ως ώστε να σου εξηγεί τι γράφει πάνω, γιατί πέρα από την ζωγραφιά ακολουθεί χιουμοριστικό ποιηματάκι για την ζωή του καθε θανόντα
Έξω από το νεκροταφείο υπάρχουν μικροπολιτές και έτσι πριν την αναχώρηση μας τσιμπήσαμε και μεις ένα μικρό αναμνηστικό
Αν κάποιος γνωρίζει ρουμάνικα θα χαιρόμουν πολύ να μου πει τι λεει,γιατί στο google μετάφραση το μόνο που έβγαλα ήταν ότι κάτι αναφέρει για την πεθερά!!!!
Ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει επικίνδυνα..ο ουρανός μαύρισε απότομα και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ερχότανε μπόρα. Εδω πάνω στην περιοχή Maramures είχε περισσότερη ψυχρούλα και ο καιρός άλλαζε πιο απότομα.Κουμπωθήκαμε καλά και ξεκινήσαμε. Το ξενοδοχείο μας απείχε ένα 2ωρο οδήγησης, και μεις πέρα από τα μπουφάν μηχανής είχαμε μόνο αδιάβροχα παντελόνια...
Πάλι καλά έριξε μόνο μερικές σταγόνες μεχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ονομαζόταν Pensiunea Sub Cetate la Matei(30ευρώ με πρωινό) και βρισκόταν στην πόλη Onceşti, σε κοντινή απόσταση 13λεπτά με τα πόδια από το μοναστήρι Barsana,το οποίο θα επισκεφτόμασταν την αυριανή μέρα..
Η περιοχή Maramures σε γενικές γραμμές μου φάνηκε πιο παραδοσιακή κυρίως τα ξύλινα σπίτια και η διακόσμηση των σπιτιών. Ανεβάζω φωτογραφίες από το ξενοδοχείο μας(οι οποίες τραβήχτηκαν την επόμενη μέρα πριν αναχωρήσουμε) για να σας δώσω μια ιδέα..
όλα ήταν ξύλινα και είχε παντού χαλιά(Αυγουστο μήνα) μεχρι και στους τοίχους.
Επίσης επειδή φάγαμε κιόλας παρατηρήσαμε ότι εδώ είχαν και παραδοσιακά πιάτα ,εκεί ξεκίνησε και η καταιγίδα(τυχεροί), τα τιμήσαμε όλα δεόντος και επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Το σώμα έπρεπε να ξεκουραστεί τόσες ώρες πάνω στην μηχανή πονούσαν τα κορμιά μας!!!(Τι θυσίες κάνει αλήθεια ένας ταξιδιώτης που θέλει να τα δει όλα όμως ε???)
https://en.wikipedia.org/wiki/Scărișoara_Cave
Επίσης αν κάποιος επισκεφτεί την περιοχή και γράψει ιστορία ας ανεβάσει μια φώτο γιατί εμένα μου έμεινε απωθημένο..
Δεν μας έπαιρνε όμως άλλη καθυστέρηση σήμερα θα διανύαμε τα περισσότερα χλμ. γύρω στις 8.30ώρες με συνεχόμενη οδήγηση και θέλαμε οπωσδήποτε να κάνουμε και μια στάση να δούμε το χαρούμενο νεκροταφείο με τελικό προορισμό την πόλη Oncesti όπου και θα διανυκτερεύαμε..
Ξεκινήσαμε λοιπόν τσακα τσακα ακολουθόντας το gps, που μέχρι στιγμής μας είχε βγάλει ασπροπρόσωπους. Διανύσαμε κάποια χλμ, περάσαμε και κάποια χωριά, όπου κάποια στιγμή μας έβγαλε σε ένα χωματόδρομο .Δεν γινόταν να πάμε..επιχειρήσαμε βέβαια αλλά γρήγορα καταλάβαμε ότι αντί να γίνεται καλύτερα χειροτέρευε και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Ακολουθήσαμε τον δρομο που συνέχιζε πριν στρίψουμε και αφού ανεβήκαμε όλο το βούνο (εκπληκτική θέα)έβγαζε σε μια άλανα στην κορυφή του βουνού ,μετά αδιέξοδο. Σταματήσαμε, ρωτήσαμε,ξαναπήγαμε, ξαναγυρίσαμε χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Έτσι αποφασίσαμε γιατί η ώρα περνούσε ,τα νεύρα μας τσίτωναν και η βενζίνη τελείωνε να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο να κατεβούμε το δρόμο που είχαμε δυανίσει την προηγούμενη μέρα και να συνεχίζαμε κάνοντας κύκλο στην ουσία το βουνό.Έτσι και έγινε...
Με πολύ λίγα διαλλείματα και τα σωματά μας να έχουν πιαστεί και να πονάνε νυστικοί όλη μέρα,(βεβαια είδαμε ομορφες λίμνες,λαγκάδια, όμορφες πόλεις και χωριά,παραδοσιακά χωριουδάκια) έφτασε η ώρα που φτάσαμε στο Merry Cemetery(Χαρούμενο Νεκροταφείο)που βρίσκεται σύνορα Ουκρανίας...
λίγα λόγια για αυτό...
Κρυμμένο στο μικρό χωριό Sapanta, στην επαρχία Maramures της Ρουμανίας, κοντά στα ουκρανικά σύνορα, το Χαρούμενο Νεκροταφείο (Cimitirul Vesel) δεν είναι μόνο ένας πολύ μοναδικός χώρος ταφής, αλλά και ένα υπαίθριο μουσείο και τουριστικό αξιοθέατο ταυτόχρονα. Σχεδιασμένο το 1940 από τον τοπικό ξυλογλύπτη Stan Ion Patras, το Χαρούμενο Νεκροταφείο ξεχωρίζει για τις πολύχρωμες και ψηλές επιτύμβιες στήλες που είναι ζωγραφισμένες με σκηνές από τη ζωή του θανόντος.
Επιπλέον, σε κάθε επιτύμβια στήλη είναι σκαλισμένα ποιήματα, με σκοπτική πολλές φορές διάθεση, σχετικά με τη ζωή του νεκρού και τον τρόπο που πέθανε. Για την περιοχή Maramures ο θάνατος είναι μια στιγμή χαράς και προσμονή μια καλύτερης ζωής.
Εδώ βέβαια το καλό θα ήταν ή να μπορείς να διαβάσεις ρουμάνικα ή να είχες κάποιον μαζί σου ως ώστε να σου εξηγεί τι γράφει πάνω, γιατί πέρα από την ζωγραφιά ακολουθεί χιουμοριστικό ποιηματάκι για την ζωή του καθε θανόντα
Έξω από το νεκροταφείο υπάρχουν μικροπολιτές και έτσι πριν την αναχώρηση μας τσιμπήσαμε και μεις ένα μικρό αναμνηστικό
Αν κάποιος γνωρίζει ρουμάνικα θα χαιρόμουν πολύ να μου πει τι λεει,γιατί στο google μετάφραση το μόνο που έβγαλα ήταν ότι κάτι αναφέρει για την πεθερά!!!!
Ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει επικίνδυνα..ο ουρανός μαύρισε απότομα και το μόνο σίγουρο ήταν ότι ερχότανε μπόρα. Εδω πάνω στην περιοχή Maramures είχε περισσότερη ψυχρούλα και ο καιρός άλλαζε πιο απότομα.Κουμπωθήκαμε καλά και ξεκινήσαμε. Το ξενοδοχείο μας απείχε ένα 2ωρο οδήγησης, και μεις πέρα από τα μπουφάν μηχανής είχαμε μόνο αδιάβροχα παντελόνια...
Πάλι καλά έριξε μόνο μερικές σταγόνες μεχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Το ξενοδοχείο που κλείσαμε ονομαζόταν Pensiunea Sub Cetate la Matei(30ευρώ με πρωινό) και βρισκόταν στην πόλη Onceşti, σε κοντινή απόσταση 13λεπτά με τα πόδια από το μοναστήρι Barsana,το οποίο θα επισκεφτόμασταν την αυριανή μέρα..
Η περιοχή Maramures σε γενικές γραμμές μου φάνηκε πιο παραδοσιακή κυρίως τα ξύλινα σπίτια και η διακόσμηση των σπιτιών. Ανεβάζω φωτογραφίες από το ξενοδοχείο μας(οι οποίες τραβήχτηκαν την επόμενη μέρα πριν αναχωρήσουμε) για να σας δώσω μια ιδέα..
όλα ήταν ξύλινα και είχε παντού χαλιά(Αυγουστο μήνα) μεχρι και στους τοίχους.
Επίσης επειδή φάγαμε κιόλας παρατηρήσαμε ότι εδώ είχαν και παραδοσιακά πιάτα ,εκεί ξεκίνησε και η καταιγίδα(τυχεροί), τα τιμήσαμε όλα δεόντος και επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Το σώμα έπρεπε να ξεκουραστεί τόσες ώρες πάνω στην μηχανή πονούσαν τα κορμιά μας!!!(Τι θυσίες κάνει αλήθεια ένας ταξιδιώτης που θέλει να τα δει όλα όμως ε???)
Last edited: