Ρουμανία Ρουμανία με μηχανή

[KostasLia]

Πρωινό ξύπνημα. Η σημερινή μας διαδρομή έχει ως προορισμο την γνωστή πόλη της Ρουμανίας την Σιγκισοάρα. Ο λόγος βέβαια που έχουμε επιλέξει να διανυκτερεύσουμε στην περιοχή της πόλης Ceahlău το βράδυ που μας πέρασε, πέρα από την όμορφη λίμνη izvorul Muntelui που αντικρύσαμε με το που ξυπήσαμε είναι και η στάση που θα κάνουμε σήμερα στην λίμνη Lacul Roso και το πέρασμα από το φαράγγι Cheile Bicazului. Ετσι, ξεκούραστοι όπως ήμασταν δίχως να έχουμε πάθει πνευμονία την προηγούμενη ημέρα ξεκινήσαμε την επόμενη μας διαδρομή..

λόγω το ότι ήταν πολύ πρωί ακόμα η ομίχλη ήτανε έντονη στην περιοχή γύρω από την λίμνη..επιβλητικό τοπίο το οποίο μας προκάλεσε και μια μικρή ανατριχίλα...χαιρετήσαμε την λίμνη και συνεχίσαμε την πορεία μας

Καμια ωρίτσα αργότερα διασχίσαμε το πανέμορφο φαράγγι Cheile Bicazului. Το θέαμα των 300μ ύψος των ασβεστολιθικών πετρωμάτων σου έκοβαν την ανάσα.
Το φαράγγι είναι κρυμμένο στη ροή του ποταμού Bicaz και είναι ένα από τα πιο ωραία γεωλογικά αξιοθέατα της χώρας. Ο δρόμος που το διασχίζει πραγματικά στριμώχνεται ανάμεσα στους απότομους και κατακόρυφους γκρεμούς, προσφέροντας μια καταπληκτική διαδρομή σε όποιον αποφασίσει να διασχίσει τα 8χλμ του.Φυσικά τοποθετήσαμε την κάμερα go pro πάνω στο κράνος μας και τραβήξαμε βίντεο την υπέροχη αυτή διαδρομή.
Σε μικρή απόσταση και πάντα κατά μήκος του φαραγγιού η κόκκινη λίμνη (Lakul Rosu). Η λίμνη δημιουργήθηκε τον 19ο αιώνα μετά από μια καθίζηση που υπέστη το έδαφος. Το σκούρο χρώμα και η πυκνή βλάστηση που φτάνει μέχρι τις ακτές της δημιουργεί μια ιδιαίτερα όμορφη και μυστηριακή ατμόσφαιρα. Σ ‘ αυτό συντελεί και οι κορυφές δέντρων που βγαίνουν στην επιφάνεια της λίμνης.

Οι Ρουμάνοι εδώ έχουν δημιουργήσει ένανα πανέμορφο χώρο αναψυχής για τουρίστες και ντόπιους με ταβέρνες, εστιατόρια και καφετέριες και προσφέρουν κυρίως ψητά γεύματα..Επίσης εδώ ψήνουν και το παραδοσιακό γλυκό που γίνεται στα κάρβουνα kurtos.

επειδή λοιπόν ήταν πολύ πρωί ακόμα για να φάμε μεσημεριανό, καθησαμε σε ένα πεζουλάκι να δοκιμάσουμε το γλυκό τους..το οποίο μας άρεσε πολύ,μπορούσες να διαλέξεις με ή και χωρίς ζάχαρη από πάνω,εμεις αγοράσαμε και από τα δυο και μας άρεσαν εξίσου το ίδιο..

3ωρίτσες αργότερα είχαμε φτάσει στον τελικό προορισμό μας για σήμερα.Και επειδή αύριο θα αναχωρούσαμε πρωι πρωι εκμεταλευτήκαμε την ημέρα μας να δούμε αυτήν την πανέμορφη πολή..
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την πόλη της Σιγκισοάρας, και το θεωρώ λογικό. Εγω απλά θα πω οτι δικαίως έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η πόλη αυτήν μου άρεσε περισσότερο ίσως από οποιαδήποτε ευρωπαική πόλη που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Η βόλτα στα στενά της πόλης σου αποφέρει ένα μυστήριο, ίσως γιατί εδώ γεννήθηκε ο περιβόητος vladimir Dracula, και οι ιστορίες που έχουν γραφτεί για αυτόν εδώ και τόσα χρόνια γνωρίζοντας ότι πέρα από τα παραμύθια είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο που έζησε,πολέμησε και σκότωσε τόσους ανθρώπους.
Πριν επισκεφτώ την Σιγκισοάρα, η αλήθεια είναι ότι δεν γνώριζα την πραγματική ιστορία αυτού του ατόμου, που εδώ μου κεντρισε τόσο το ένδιαφέρον..

το κίτρινο κτήριο στη γωνία είναι το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Δράκουλας.Σήμερα έχει μετατραπεί σε εστιατόριο.Με μερικά όμως lei μπορεί κανείς να επισκεφτεί τα δυο του δωμάτια,τουριστική ατρακτσιον.


στο εσωτρικό του. Η μουσική που παίζει χαμηλόφωνα είναι από μόνη της ανατριχιαστική..αξίζει για πλάκα μια επίσκεψη

Στον τοίχο κρέμεται το γνωστό κάδρο και ο μύθος γύρω από αυτόν..

(πραγματικά γεγονότα)
Επειδή λοιπόν οι Οθωμανοί, οι οποίοι τον κρατούσαν όμηρο, δολοφόνησαν τον πατέρα του και τον μεγαλύτερο αδερφό του, όταν τον απελευθέρωσαν και του επέτρεψαν να πάρει τον θρόνο της Βλαχίας, εκείνος αποφάσισε να τους εκδικηθεί.
Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ότι η Βλαχία ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1461, ο Βλαντ αρνήθηκε να δηλώσει υποτέλεια στον Οθωμανό σουλτάνο Μωάμεθ τον Πορθητή. Στη συνέχεια διέσχισε τον Δούναβη και λεηλάτησε τα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη σημερινή Βουλγαρία. Ο Μωάμεθ Β΄ συγκέντρωσε ένα στρατό 60.000 στρατιωτών και 30.000 ατάκτων. Ο Βλαντ οργάνωσε ενέδρες και σε μία από αυτές, τη «Νύχτα της επίθεσης» (17 Ιουνίου 1462) σκότωσε 15.000 Τούρκους.
(μύθος)
Λέγεται ότι εκείνη τη νύχτα αφού ο τρόπος που τους σκότωνε ήταν να τους παλουκώνει μετά την νίκη του έστησε στο δάσος τσιμπούσι, μαζί με τους δικούς του, στο σημείο όπου τους είχε δολοφονήσει.(τελευταία φώτο)
Από αυτόν λοιπόν το μύθο έγινε και ο παγκοσμίος γνωστός σημερινός μας βρυκόλακας.

Επίσης κάτι που δεν γνώριζα ήταν ότι ο vladimir dracula, θεωρήθηκε το ατσάλινο χέρι της ορθοδοξίας λόγο του ότι έκανε ότι έκανε για να διαφυλάξει την Ορθοδοξία και αργότερα τον Χριστιανισμό και φυσικά από τις δωρεές του στο Αγιο Ορος. Αργότερα ανακηρύχθηκε Άγιος από την Ορθόδοξη εκκλησία της Σερβίας και η μνήμη του τιμάται την 1η Αυγούστου.

Άλλο ένα αξιοθέατο ο Πύργος του ρολογιού

ο καιρός είχε αρχίσει να αλλάζει ξανά και οι εκατοντάδες τουρίστες σιγά σιγά να εξαφανίζονται



Αφού είχαμε πια δεί όλα τα αξιόθεατα αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα μαγαζί με ρούχα,να αγοράσουμε ο καθένας μας από ένα αδιάβροχο μπουφάν, για την επόμενη μέρα. Επειδή την έχαμε γλυτώσει την προηγούμενη αυτό δεν σήμαινε ότι έπρεπε να πάμε και γυρεύοντας. Ετσι και έγινε..βρήκαμε ένα κατάστημα με ρούχα αλυσίδας που δεν υπάρχει δυστυχώς στην Ελλάδα και με μόλις 228lei=50ευρώ αγοράσαμε ο Κώστας ένα αδιάβροχο μπουφαν και μια πολύ ωραία μακρυμάνικη μπλούζα και εγώ ένα φούτερ, το οποίο από αυριο δεν θα αποχωριζόμουνα...
Ευχαριστημένοι με τις αγορές μας (δεν πα να έριχνε καρέκλες αύριο) γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας..
Εδώ είχαμε κλείσει στο Casa Soara (30ευρώ,χωρίς πρωινό βέβαια) αλλά η τοποθεσία ιδανική και η κυρία ευγενικότατη, όπου δίνοντας μας ένα χάρτη της πόλης μας πρότεινε και φτηνά εστιατόρια όπου και είχαμε καθίσει για φαγητό.
Με το που φτάσαμε αργά το απόγευμα στο δωμάτιο ξεκίνησε πάλι καταιγίδα..αραχτοί στην κούνια της αυλής μας απολαμβάναμε τη βροχή κάτω από το στέγαστρο. Πόσο όμορφα είναι στα αλήθεια να βλέπεις την βροχή δίχως όμως να βρέχεσαι...ε???
Λογικό λοιπόν μια χώρα που έχει τόσο πολύ πράσινο όπως η Ρουμανία να βρέχει και τόσο τακτικά...!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• 11
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Ρουμανία!!!!!!!!!!!!
Πολύ ωραία.
Σκεφτόμαστε για το καλοκαίρι ένα οδικό ταξίδι στη Ρουμανία, οπότε περιμένω με ανυπομονησία την ιστορία σας. Παράλληλα βέβαια διαβάζω και τις υπόλοιπες ιστορίες οι οποίες είναι αρκετές.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[KostasLia]

Έφτασε λοιπόν η πολυπόθητη μέρα.Φορτώσαμε τα μπογαλάκια μας και τους εαυτούς μας πάνω στο kawasaki μας και ξεκινήσαμε.Η μέρα σήμερα περιλάμβανε την εξής διαδρομή Λάρισα-Vidin(Βουλγαρία), (8.30ώρες οδικώς) όπου θα διανυκτερεύαμε και το πρώτο μας βράδυ.

Οι στάσεις αρκετούτσικες, σύντομες βέβαια για να προλάβουμε να επισκεφτούμε και το γνωστό μοναστήρι της Ρίλα. Περάσαμε τα σύνορα Ελλάδα-Βουλγαρία αρκετά εύκολα όπου καναμε και εκεί μια σύντομη στάση να γεμίσουμε το ντεπόζιτο όπου και συννηδειτοποίησα πως η κίνηση από την αντίθετη φορα ήταν αρκετά αυξημένη. Καλοκαίρι άλλωστε οι βαλκανικές χώρες μας προτιμούν για τις βουτιές τους!!! Υπήρχαν επίσης επιγραφές γραμμένες στα ελληνικά για αρκετά χλμ οπότε δεν πολυκαταλάβαινες ότι βρισκόσουν εκτός Ελλάδας. Λίγες ώρες αργότερα είχαμε επιτέλους φτάσει στο μοναστήρι..

λίγα λόγια για το μοναστήρι..
Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας, στη βαθειά κοιλάδα του ποταμού Ρίλσκα. Το μοναστήρι έχει πάρει το όνομά από τον ιδρυτή του, τον ερημίτη Ιωάννη (Ιβάν) της Ρίλα (876 - 946 μ.Χ.) και σήμερα έχει περίπου 60 μοναχούς. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m2 και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.
Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο τόσο για τη Βουλγαρία, όσο και για τη Νότια Ευρώπη. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Βουλγαρίας. Το 2008 προσέλκυσε 900.000 επισκέπτες.

για όσους θέλουν να διαβάσουν την ιστορία του μοναστηριού..


είναι πραγματικά πανέμορφο και το μοναστήρι καθώς και όλη η περιοχή..

Περιμένοντας στην ουρά για την τουαλέτα έπιασα την κουβέντα με 2 αγγλιδούλες οι οποίες το προηγούμενο βράδυ είχαν διανυκτερεύσει στο μοναστήρι και μου λέγαν πόσο επιβλητικό ήταν το βράδυ με την ομίχλη να το αγκαλιάζει και χωρίς τους εκατοντάδες τουρίστες, και καθώς η μια είχε τρομάξει λίγο εγώ μαζί με την άλλη την κάναμε πλάκα οτι ήταν το καταλληλότερο μέρος να γυριστεί ταινία τρόμου με φόνους και τέτοια..γελάσαμε αρκετά!!! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι για να διανυκτερεύσουν εκεί πλήρωσαν λιγότερο απο 10ευρώ και με βάλαν στις σκέψεις ότι ίσως το ίδιο επρεπε να είχαμε κάνει και εμείς!!!!!!

Τελος πάντων εμείς είχαμε ήδη κλείσει δωμάτιο στο Vidin και για να μην μας πιάσει η νύχτα στο δρόμο έπρεπε να βιαστούμε!!Το καλό ήταν ότι φτάσαμε την ώρα ακριβώς που νύχτωνε..Το ξενοδοχείο μας βρισκόταν λίγο έξω από την πόλη,λεγόταν impuls palace hotel, 28ευρώ το δίκλινο με πρωινό,πάρα πολύ ωραίο με πισίνα αλλά το μοναδικό αρνητικό να είναι ότι λειτουργούσε και σαν club μετα τις 12.!!

κάναμε μια βόλτα στο κέντρο της πόλης,η οποία ενδείκνυται μόνο σαν ενδιάμεσος σταθμός καθήσαμε να φάμε σε μια πιτσαρία πολύ οικονομικά για εμάς και κινήσαμε για το ξενοδοχείο. Με το που φτάσαμε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν θα κοιμόμασταν..η μουσική βαρούσε στο τέρμα και τα διάφορα φώτα παίζαν καταλήγοντας στο παράθυρο του δωματίου μας!!ουπς!!!!σκεφτήκαμε να πιούμε ένα ποτάκι αφού ως ένοικοι του ξενοδοχείου δεν θα πληρώναμε είσοδο αλλά η κούραση και το αυριανό ξύπνημα υπερτερούσαν..έτσι άρον άρον αποφεύγοντας το κάλεσμα του προσωπίκου για ποτό που είχαν ξεφαντώσει και που οι μισοί ήταν ήδη πιωμένοι αποφασίσουμε να μην κάνουμε τα παραπονά μας, αλλά να αποσυρθούμε ευγενικά. Και έτσι, με τους ήχους της Beyonce να παίζει στο τέρμα μας πήρε ο ύπνος..ήμασταν τόσο κουρασμένοι που τελικά η δυνατή μουσική δεν μας ενόχλησε καθόλου ίσα ίσα που μας νανούρισε κιόλας!!!!

 

[vasiliss]

Το 'πες και το 'κανες. Πολύ ωραία αρχή.
Αν και έχουμε σταματήσει αρκετά χρόνια τα ταξίδια με μηχανή, λόγω οικογένειας, η φλόγα σιγοκαίει και πάντα διαβάζω με ενδιαφέρον ταξίδια με μηχανές.
Περιμένουμε την συνέχεια.

 

[KostasLia]

Την επόμενη αφού ξυπνήσαμε και πήραμε το πρωινό μας, (το προσωπικό του ξενοδοχείου μάζευε την ζημιά της προηγούμενης βραδιάς), κατάλαβα ότι είχα πιαστεί κάπως.!!!με πονούσε ο πωπός μου, να το πώ και λίγο ευγενικά, και μετάνιωσα την ώρα και την στιγμή που δεν είχα πάρει ένα μαξιλαράκι κάτι, μαζί μου... ,όχι ότι είμαι συνηθισμένη να κάθομαι σε μαλακά σαλόνια απλά είμαι μαθημένη να μην κάθομαι καθόλου λόγω νευρικότητας οπότε όπως καταλαβαίνεται ήταν μια μεγάλη θυσία για μένα όλο αυτό. Επίσης το να μην μιλάω τόσες ώρες, γιατί ο σύζυγος αρνήθηκε κατηγορηματικά (γιατί άραγε??) να αγοράσουμε ενδοεπικοινωνία μου ήταν κάτι πολύ δύσκολο..

Αναχωρήσαμε λοιπόν από το Vidin με τελικό προορισμό την πόλη της Ρουμανίας Caransebes όπου και θα διανυκτερεύαμε. Ενδιάμεσα θα κάναμε μια στάση στην πόλη Orsova να δούμε κάποια αξιοθέτα εκεί και φυσικά τις ομορφιές του Δούναβη.
Το Vidin είναι πολύ κοντά στα σύνορα Σερβίας, η διαδικασία γρήγορη και εύκολη. Η κοπέλα που μας έλεγξε τα διαβατήρια μας είπε ότι επισκέφτεται κάθε χρόνο με τα παιδάκια της την Ελλάδα και ότι σε λίγες μέρες θα επισκεφτόταν τον Μαρμαρά..θα οδηγούσαμε μόνο για περίπου 20χλμ στην Σερβία πολύ λίγο για να πάρω μια γεύση..σειρά είχαν τα σύνορα Σερβίας-Ρουμανίας όπου και μας κατέβασαν,μας ανοίξαν όλες τις τσάντες και μας έλεγξαν(μέχρι και τον καπνό μου)και άντε να τα ξαναβάλεις όλα πίσω..

Και φτάσαμε στην Orsova. Η περιοχή φημίζεται για δυο πράγματα: για την ομορφιά που προσφέρουν οι «σιδηρές πύλες του Δούναβη» και για το μεγαλύτερο γλυπτό βράχου της Ευρώπης που απεικονίζει τον βασιλεύ Ντεσεμπάλους. Το δημιούργημα στοίχισε 1εκ δολάρια και από κάτω υπάρχει μια επιγραφή που γραφεί στα λατινικά «ο Βασιλιάς Ντεκεμπάλους- Δημιουργία του Ντράγκαν» (έτσι λένε τον επιχειρηματία και ιστορικό που το κατασκεύασε: Ιωσήφ Ενσταντανέ Ντράγκαν). Το άγαλμα στις όχθες του ποταμού χρειάστηκε 10 χρόνια και 10 γλύπτες για να κατασκευαστεί.

Επίσης υπάρχει και ένα πολύ όμορφο μοναστήρι

Στην Ρουμανία οι μηχανές που θα συναντήσει κανείς στο δρόμο είναι ίσως και περισσότερες από τα αυτοκίνητα.Αυτό που μας άρεσε ήταν ότι όλοι οι μηχανόβιοι σήκωναν το χέρι ο ένας στον άλλο, μια χειραψία ότι συμπάσχουμε στην ταλαιπωρία και έναν περίεργο σεβασμό αναμεταξύ μας...αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι την έξοδό μας από την χώρα..

Είχα προτείνει μετά την Orsova να επισκεφτούμε τον καταρράκτη Bigar αλλά ο σύζυγος που οδηγούσε κιόλας δεν συμφωνούσε γιατί η απόσταση μέχρι το ξενοδοχείο ήταν μεγάλη..εκει όμως που πηγαίναμε,(μπροστά μας ένα ζευγάρι με μηχανή), βλέπω την πινακίδα για τον καταρράκτη που έστριβε αριστερά και το ζευγάρι να στρίβει..
-Βλέπεις του κάνω πάνε στον καταράχτη...δεν χρειατηκε να πω τπτ άλλο...
και αυτόματα στρίβουμε και μεις

Δεν ήταν και τόσο κοντά για να πώ και την αλήθεια αλλά σίγουρα αξιζε το κόπο!!

Πέρα από τον καταρράκτη υπάρχει ένα μονοπάτι το οποίο καταλήγει σε μια μικρή σπηλιά..Η φύση στα καλύτερα της..χαίρομαι που τελικά το είδαμε και αυτό γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μου έμενε παράπονο....
Ο ήλιος είχε αρχίσει να πέφτει και έτσι ήταν βραδάκι όταν επιτέλους φτάσαμε στην πόλη Caransebes. Κάναμε μια μικρή βόλτα, φάγαμε σε ένα υπέροχο εστιατόριο που δυστυχώς δεν θυμάμαι πως λεγόταν και γυρίσαμε στο δωμάτιο να κοιμηθούμε...

Το ξενοδοχείο λεγόταν Eden Caransebes Pensiunea και το κλείσαμε 30ευρώ με πρωινό είχε πισίνα και βρισκόταν στο κέντρο της μικρής αυτής πόλης.
Άλλη μια υπέροχη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της...

 

[8avos]

Τι,περσινά μας βάζεις ;Φέτος που θα πάτε;

 

[KostasLia]

φέτος πήγαμε Κούβα,γυρίσαμε πριν 15μέρες. Γράφω αυτήν πριν τα ξεχάσω, πρωτού ξεκινήσω με την άλλη...

 

[Grerena]

Εγώ πάντως υπόσχομαι ότι όχι μόνο θα τη διαβάσω την ιστορία σου, αλλά και ότι θα τη βάλω στο πρόγραμμά μου, γιατί ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα ήδη με ΅ξεσήκωσαν΅. Περιμένω τη συνέχεια...

 

[damasta]

οι ταξιδιωτικες ιστοριες των ταξιδευτών με μηχανη παντα μου ασκουσαν μια γοητεια. η ελευθερια που αποπνεουν είναι το κυριοτερο χαρακτηριστικο τους. βεβαια η μεγαλη απορια μου ηταν για το πονεμενο σου μερος του σωματος. πώς αντεχουν τοσες μερες και ωρες καβαλα στις μηχανες; ανυπομονω για την συνεχεια.
και μια ερωτηση γενικου ενδιαφέροντος: γιατι επιλεξατε τον δρομο από Vidin για Ρουμανια μεσω Σερβιας και όχι να μπειτε κατευθείαν Ρουμανια; καποιο πρόβλημα δρομου ισως;

 

[KostasLia]

Καλή η ερωτησή σου.
Λοιπόν είτε πηγαίναμε κατευθείαν Ρουμανία είτε πηγαίναμε μέσω Σερβίας ο χρόνος πάνω στη μηχανή ήταν γύρω στο τέταρτο διαφορά.Με την διαφορά όμως ότι αν πάει κανείς από Σερβία δεν χρειάζεται να περιμένει την παντόφλα γιατί Σερβία-Ρουμανία περνάς τον Δούναβη μέσω μιας γέφυρας, ο δρόμος είναι καλός και σου δινεται και η δυνατότητα να μπεις και σε αλλη μια χώρα.
Ενώ αν πας Βουλγαρία-Ρουμανιά θα πρέπει να περιμένεις την παντόφλα να σε περάσει που τα δρομολόγια δεν είναι και τόσο τακτικά,δεν τα γνωρίζαμε κιόλας, και θα χάναμε πολύτιμο χρόνο.
Άλλος ένας λόγος ήταν οτί η επιστροφή μας θα γινόταν από κει οπότε θα το βλέπαμε το μέρος.
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε για όσους ενδιαφέρονται είχε ως εξής
Vidιn (Bulgaria) – Bregovo (Bulgaria-Serbia) – Kladovo (Serbia) – Drobeta (Serbia- Romania) – Orsova

 

[KostasLia]

Η επόμενη μέρα είχε ως προορισμό τα υπέροχα βουνά munti apuseni με μια στάση στο περίφημο Corvin castle στην πόλη Xουνεντοάρα, το οποίο απείχε 1.30ώρα οδικώς από το ξενοδοχείο μας.

λίγα λόγια για το κάστρο Κορνιβέστι..
Στις παρυφές της πόλης Χουνεντοάρα δεσπόζει το επιβλητικό κάστρο Κορνιβέστι ή αλλιώς Κορβιν.Η γοτθικού ρυθμού μεσαιωνική αρχιτεκτονική δομή του εμπλουτίζεται από τιε ψηλές πολεμίστρες, την κρεμαστή γέφυρα,τις εσωτερικές αυλές και την πολυτελή αίθουσα των ιπποτών, η οποία στηρίζεται πάνω σε 5μαρμάρινες κολόνες. Επιπλέον,σε μια από τις εσωτερικές του αυλές βρίσκεται ένα πηγάδι σκαμμένο κυριολεκτικά μέσα σε ένα βράχο που τροφοδοτούσε νερό όταν πολιορκούταν.Χτισμένο το 1320 από την οικογένεια Αντζού,το κάστρο πέρασε το 1409 στην οικογένεια Κόρβιν από όπου πήρε και το ονομά του.

Το 1446 περιήλθε στα χέρια του Ιάνκου Κόρβιν.Ο Ιάνκου το αναδιαμόρφωσε προσθέτοντας 3κυκλικούς πύργους και 4πολυγωνικούς,καθώς επίσης και την αιθουσα των ιπποτών.Το κάστρο γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή του κατα τη διάρκεια της βασιλείας του μεγαλύτερου μεσαιωνικού βασιλιά της Τρανσυλβανίας ,Ματίας Κόρβιν.


Οι ώρες που μπορεί να το επισκεφτεί το κοινό είναι:
Μαιο-Αυγουστο: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-18:00
Μάρτιος-Απρίλιος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-17:00
Σεπτέμβριος-Φεβρουάριος: Δευτέρα 9:00-15:00, Τρίτη-Κυριακή 9:00-16:00.

Και αφού επισκεφτήκαμε το κάστρο,δοξάζοντας που είχαμε φτάσει νωρίς, γιατί η σειρά των τουριστών την ώρα που φεύγαμε ήταν τεράστια είπαμε να σταματήσουμε να χαζέψουμε λίγο στους πάγκους των μικροπωλητών να πάρουμε ένα σουβενιρ..

Το μάτι μου έπεσε σε ένα κεραμικό ρολοι τοίχου που απεικόνιζε την φύση της Ρουμανίας..στην τιμή των 6ευρώ μόνο. Γνωρίζοντας ότι ο σύζυγος θα φώναζε επειδή ήταν λίγουλάκι ογκώδες, περίμενα μέχρι να στρέψει την προσοχή του αλλού και το βούτηξα..σιγά μην το άφηνα..φυσικά η αντίδραση ήταν αυτή που περίμενα, αλλά με το που είπα ότι ήθελα να πάρω και ένα για την αδερφή μου ως δώρο κοκκίνησε αλλά αμέσως κάλμαρε που τουλάχιστον είχα αγοράσει μόνο ένα..
Αναφέρω το ρολοι γιατί μέχρις ότου πατήσουμε το πόδι μας στην Ελλάδα, είχε γίνει το μικρό μας αστειάκι, πρόταση του συζύγου σε όποιον μας φερόταν καλά να του δωρίσουμε το ρολοι (για να μην το κουβαλάμε).Φυσικά το ρολόι οχι μόνο γυρισέ μαζί μας αλλά κρεμάστηκε την ίδια κιολας μέρα της επιστροφής μας στον τοίχο του σαλονιού μας,και ζει και βασιλεύει..
Αυτά λοιπόν τα μειονεκτήματα για όποιον ταξιδεύει με μηχανή..γνώριζα ότι οι αγορές μου από δω και πέρα θα έπρεπε να είναι λίγο πιο περιορισμένες!!!
(Πάντως αν ήμασταν με αμάξι σίγουρα αυτή τη στιγμή όλο μας το σοι θα είχε πάρει ως δώρο ένα υπέροχο ρολοι τοίχου!!!!)

Μετά από αυτήν την παρένθεση, συνεχίζω..
Τα munti apuseni απείχαν περίπου 3ωρίτσες..τι να πει κανείς για τα βουνά αυτά..όποτε λέω και ακούω την λέξη Ρουμανία είναι αυτές οι εικόνες τυπωμένες στο μυαλό μου που ξεπηδούν. Δεν έχω δει τις Αλπεις αλλά θεωρώ ότι μονο με ένα αλπικό τοπίο μπορεί να τα συγκρίνει κανείς..(αυτό το μέρος μου θυμίζει το ρολοι που αγόρασα)
O εθνικός δρυμός Apuseni,σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της χώρας κατοικείται από τους Μότζι.Οι Μότζοι όπως αυτοαποκαλούνται ασχολούνται κυρίως με την ξυλογλυπτική και την κτηνοτροφία, ακόμη και οι νεοι άνθρωποι σήμερα.Τα χωριά αυτά είναι απο τα καλύτερα στην Ρουμανιά να χαλαρώσεις,να ηρεμήσεις και να έρθεις σε επαφή με την φύση και την σοφία ενός παραδοσιακού τρόπου ζωής..

Αυτές τις μπάλες(δεν ξέρω και πως τα φωνάζουν) θα τις δεις παντού στην Ρουμάνικη φύση.Υποθέτω ότι τα κάνουν έτσι για να ταιζουν τα ζώα τους πιο ευκολα τους χειμερινούς μήνες που η θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές..
Ήδη μήνα Αυγουστο και τσιμπούσε, ήθελε μακρυμάνικο καθώς έπεφτε ο ήλιος.
Εδώ επλέξαμε να διανυκτερεύσουμε στο Pensiunea Scarisoara(30ευρώ το δίκλινο,με κοινό μπάνιο και πρωινό),για το λόγο το ότι βρισκόταν σε κοντινή απόσταση και με τα πόδια από τον παγετώνα Σκαρισοάρα.
Στην περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο δεν υπάρχουν εστιατόρια και έτσι επιλέξαμε να φάμε στον ξενώνα..και ενώ είχαμε ξελιγωθεί της πείνας έγινε το καλύτερο που μπορούσε να γίνει..μας φέραν μια σούπα πριν το κυρίως γευμα η οποία είχε και φασολάκια μέσα τόσο νόστιμη,που παρόμοια και πιο νόστιμη από αυτή δεν έχω ξαναφάει..
εδώ όπως και όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής διοικούνται αποκλειστικά από όλα τα μέλη της οικογένειας, οι 2χαριτωμένες γιαγιάδες βγάζαν τις αγελάδες και τις παίρναν το γάλα, οι γονείς μαγείρευαν και τα εγγόνια αφου είχαν σπουδάσει και είχαν γυρίσει πίσω μιλούσαν τέλεια τα αγγλικά συννενοούνταν με τους τουρίστες και σέρβιριζαν το φαγητό, η ώρα κυλούσε τόσο αργά που αυτόματα χαλαρώσαμε και απλά απολάυσαμε τον απλό και καθημερινό τρόπο ζωής τους..
Την επόμενη φορά που θα επισκεφτώ Ρουμανία σίγουρα οι μέρες διανυκτερευσης μας εδώ θα είναι περισσότερες..
Μπορεί το δωμάτιο να μην ήταν ή να είχε κάτι το σπουδαίο αλλά ο ύπνος που κάναμε εκείνο το βράδυ ήταν ο καλύτερος μακράν που έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου..λίγο η κούραση..λίγο η ηρεμία..λίγο ο καθαρός βουνίσιος αέρας ήταν κάτι το οποίο θα θυμάμαι πάντα

 

[Grerena]

Ο συγχρονισμός μας συνεχίζεται βλέπω...
Επίσης βλέπω το πόσο διαφορετικά ταξίδια έχουμε κάνει (μέχρι στιγμής)...στην ίδια χώρα...