glazar
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 45
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα..
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο επόμενος...
Day (Λέμε τώρα.. ) One
Αράζουμε στο vito και ντουγρού για Ρώμη και η βρόχα να πέφτει ραι-θρού. Μετά από κανένα 10λεπτό γυρνάει ο συνοδηγός προς τα εμάς και ρωτάει την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Via κάτι του απαντάω δεν θυμάμαι ακριβώς βλέποντας μια περίεργη γκριμάτσα στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να πιστεύω ότι πέταξα πατάτα.
Αφού μου εξήγησε ότι όλες οι οδοί στην Ρώμη αρχίζουν από Via, άνοιξα την τσάντα μου και ανάμεσα από κάτι πατατάκια, χάρτες, φωτογραφικές και ένα σωρό σκουπίδια βρήκα το χαρτί του booking.com. Via Gaeta φώναξα όλο περηφάνια και σε 30 λεπτά ήμασταν με τις βαλίτσες έξω από κτήριο.
Ανεβαίνουμε στην πολυκατοικία και μετά την απαραίτητη ξενάγηση, αρχίζει η προετοιμασία για την πρώτη βόλτα. Πρώτο βήμα η φωτογραφική μηχανή. Νομίζεις είπε μια φωνή πίσω από την πλάτη μου και δεν ήταν σίγουρα η Γιάννα, την αγνόησα και συνέχισα να βγάζω πράγματα από την τσάντα. Ανοίγοντας την μηχανή το κατάλαβα "Image Stabilizer not Available" έδειξε η οθόνη και έσβησε.
Άτιμε murphy δεν μου έλεγες ότι θα ερχόσουν να έκλεινα τρίκλινο. Μετά από αγωνιώδης προσπάθειες και 2 firmware (Αν μου λέγανε ότι το laptop και το wi-fi θα έσωζαν το ΣΚ θα τους έβγαζα τρελούς) η μικρή αναστήθηκε.
Αφού έκλεισαν οι βάνες του ουρανού, να και οι δικοί σου να κατεβαίνουν τη via Nazionale μέσ' στην τρελή χαρά χαζεύοντας δεξιά και αριστερά, αλλά επειδή η ευθεία είναι ο πιο βαρετός δρόμος, όχι ότι στην Ρώμη μπορείς να βαρεθείς ποτέ, κόβουμε στο Pallazzo delle Esposizioni βγαίνουμε στο Pallazzo del Quirinale και επειδή πήξαμε στα Pallazo βγαίνουμε στην Fontana Di Trevi.
Όσες φωτογραφίες και να δεις δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο την επιβλητικότητα αυτού του έργου του Bernini στο ο κόσμος που συρρέει εύχεται να επιστρέψει ξανά στην Ρώμη.
Τώρα πώς καταφέραμε να φτάσουμε στην Piazza Navona χωρίς να περάσουμε από το Πάνθεον είναι μία άλλη συζήτηση, κάτι που δικαιολογείται εύκολα όμως αν αναλογιστείς τα λιθόστρωτα καλτερίμια τα οποία μπορεί να σε βγάλουν παντού και χωρίς να το καταλάβεις.
Δεν χρειάστηκε παραπάνω από μισή ώρα περπατήματος για να κατανοήσουμε ότι η ρώμη είναι ένα ζωντανό μουσείο από μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσχεδιάσεις που θα πας, τι θα κάνεις και τι θα δεις κάθε στροφή έχει κάτι το ιδιαίτερο κάτι που θα σε συνεπάρει.
Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε να περπατάμε 4 ώρες χωρίς να θυμόμαστε τι είδαμε αλλά και ενθουσιασμένοι για το τι θα μας επιφυλάσσουν οι άλλες δύο μέρες. Ξεθεωμένοι γυρίσαμε στο δωμάτιο και το κονσέρτο για πριόνια μόλις άρχισε.
Αράζουμε στο vito και ντουγρού για Ρώμη και η βρόχα να πέφτει ραι-θρού. Μετά από κανένα 10λεπτό γυρνάει ο συνοδηγός προς τα εμάς και ρωτάει την διεύθυνση του ξενοδοχείου. Via κάτι του απαντάω δεν θυμάμαι ακριβώς βλέποντας μια περίεργη γκριμάτσα στο πρόσωπό του, αρχίζοντας να πιστεύω ότι πέταξα πατάτα.
Αφού μου εξήγησε ότι όλες οι οδοί στην Ρώμη αρχίζουν από Via, άνοιξα την τσάντα μου και ανάμεσα από κάτι πατατάκια, χάρτες, φωτογραφικές και ένα σωρό σκουπίδια βρήκα το χαρτί του booking.com. Via Gaeta φώναξα όλο περηφάνια και σε 30 λεπτά ήμασταν με τις βαλίτσες έξω από κτήριο.
Ανεβαίνουμε στην πολυκατοικία και μετά την απαραίτητη ξενάγηση, αρχίζει η προετοιμασία για την πρώτη βόλτα. Πρώτο βήμα η φωτογραφική μηχανή. Νομίζεις είπε μια φωνή πίσω από την πλάτη μου και δεν ήταν σίγουρα η Γιάννα, την αγνόησα και συνέχισα να βγάζω πράγματα από την τσάντα. Ανοίγοντας την μηχανή το κατάλαβα "Image Stabilizer not Available" έδειξε η οθόνη και έσβησε.
Άτιμε murphy δεν μου έλεγες ότι θα ερχόσουν να έκλεινα τρίκλινο. Μετά από αγωνιώδης προσπάθειες και 2 firmware (Αν μου λέγανε ότι το laptop και το wi-fi θα έσωζαν το ΣΚ θα τους έβγαζα τρελούς) η μικρή αναστήθηκε.
Αφού έκλεισαν οι βάνες του ουρανού, να και οι δικοί σου να κατεβαίνουν τη via Nazionale μέσ' στην τρελή χαρά χαζεύοντας δεξιά και αριστερά, αλλά επειδή η ευθεία είναι ο πιο βαρετός δρόμος, όχι ότι στην Ρώμη μπορείς να βαρεθείς ποτέ, κόβουμε στο Pallazzo delle Esposizioni βγαίνουμε στο Pallazzo del Quirinale και επειδή πήξαμε στα Pallazo βγαίνουμε στην Fontana Di Trevi.
Όσες φωτογραφίες και να δεις δεν πλησιάζουν στο ελάχιστο την επιβλητικότητα αυτού του έργου του Bernini στο ο κόσμος που συρρέει εύχεται να επιστρέψει ξανά στην Ρώμη.
Τώρα πώς καταφέραμε να φτάσουμε στην Piazza Navona χωρίς να περάσουμε από το Πάνθεον είναι μία άλλη συζήτηση, κάτι που δικαιολογείται εύκολα όμως αν αναλογιστείς τα λιθόστρωτα καλτερίμια τα οποία μπορεί να σε βγάλουν παντού και χωρίς να το καταλάβεις.
Δεν χρειάστηκε παραπάνω από μισή ώρα περπατήματος για να κατανοήσουμε ότι η ρώμη είναι ένα ζωντανό μουσείο από μόνη της. Δεν χρειάζεται να προσχεδιάσεις που θα πας, τι θα κάνεις και τι θα δεις κάθε στροφή έχει κάτι το ιδιαίτερο κάτι που θα σε συνεπάρει.
Χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε να περπατάμε 4 ώρες χωρίς να θυμόμαστε τι είδαμε αλλά και ενθουσιασμένοι για το τι θα μας επιφυλάσσουν οι άλλες δύο μέρες. Ξεθεωμένοι γυρίσαμε στο δωμάτιο και το κονσέρτο για πριόνια μόλις άρχισε.
Attachments
-
38,9 KB Προβολές: 83