glazar
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 45
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα..
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο επόμενος...
Κυριακή γιορτη και σχόλη να ταν η βδομάδα όλη
Ξημερώνει Κυριακή και αφού έχουμε τελειώσει το κονσέρτο για 3 πριόνια και 2 ροκάνια συνειδητοποιούμε ότι ο Murphy έχει φύγει καθώς τα σύννεφα έχουν εξαφανιστεί και ένας καθαρός ουρανός ουρανός μας περιμένει.
Καταπίνουμε το πρωινό σαν καλοί γλάροι και ώξω από την πόρτα. Περνάμε τα μπάνια του Διοκλιτιανού και πρώτη στάση για πόζες η Piazza Barberini με τη Fontana del Tritone, άλλο ένα έργο του (τι πρωτότυπο, άλλη δουλειά δεν είχε να κάνει μόνο αγάλματα έφτιαχνε Bernini, από εκεί στα μπουντρούμια του metro και έξοδος στην Piazza di Spagna.
Αφού ανεβήκαμε την Scalinata παίρνοντας τις πιό κουλές πόζες που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νούς, μπήκαμε στην Trinita del Monti. Να ευχαριστήσω και πάλι τον Murphy που ξεκουμπίστηκε εκείνη την ημέρα καθώς είτε επειδή ήταν αρκετά νωρίς είτε επειδή η Scalinata ήταν βρεμένη, ο κόσμος ήταν από ελάχιστος μέχρι καθόλου.
Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ήταν Κυριακή πρωί πήρα την απόφαση να κατέβουμε την via Condoti, με τις απίστευτα χαμηλές τιμές, με προορισμό ένα αραπάκι ( Ara Pacis ). Απο εκεί και μέσω του μαυσωλείου του Αυγουστου (Νοέμβριο μήνα και της via del Corso περνάμε τις δίδυμες και κάνουμε ενα pit-stop στο Rosati για ενα cappuccino και ενα ζεστό ποδόλουτρο. Επειδή όμως το ποδόλουτρο μας το αρνήθηκαν κατηγορηματικά περιοριστήκαμε στον cappucino.
H Piazza del Popolo είναι μια ακόμα εντυπωσιακή πλατεία με εναν τεράστιο οβελίσκο στο συντριβάνι στο κέντρο της και άλλα δύο συντριβάνια, ένα στο ανατολικό άκρο και ένα στο δύτικό άκρο της. Περνάμε την Porta del Popolo και ξανακατεβαινουμε στο μετρό αφήνωντας για λίγο την Αναγενησιακή Βόρεια για να δούμε την Αρχαία Νότια Ρώμη.
Φτανοντας στο Circus Massimus αρχίζουμε την ανάβαση παράλληλα στα όρια του Roman Forum και το πρώτο ενδιαφέρον σημείο που συναντήσαμε ήταν μία λαική αγορά, μπήκαμε μεσα και τα αρώματα των τυριών που υπήρχαν στους αντίστοιχους πάγκους μας απογείωσαν.
Επόμενη στάση το Pallazo Senatorio οπου βρίσκεται η έξοδος του Musei Capitolini σε αντίθεση με το κακοροαίρετο Google Maps που ο μοναδικός του ρόλος είναι να μας ταλαιπώρεί. Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς την είσοδο ανακαλύπτουμε οτι κάποιος τυχάρπαστος καλλιτέχνης της κακιάς ώρας τον οποίο δεν ξέρει ούτε η μανα του εν ονόματι Βαν Γκονγκ ή κάπως έτσι είχε εκθέσει τα έργα του σε συγγενείς και φίλους. Τελικά αποδείχτηκε οτι είχε πάρα πολύ μεγάλη οικογένεια γιατί μπροστά απο την είσοδο του μουσείου κάτι που μας εμπόδισε να μπούμε. Next time Murphy είπα απο μέσα μου και την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια απο εκεί.
Ανέβηκα την πρώτη σκάλα που συνάντησα μπήκα σε μία πόρτα, ακολούθησα το πλήθος και βρέθηκα μπροστά σέ ενα γυάλινο ασανσέρ. 7 Ευρώ μου είπε ο τυπάς, 7 να ναι οι ώρες σου του απάντησα αλλα προφανώς δεν κατάλαβε γιατι συνέχισε να χαμογελάει μέχρι να πάμε να πλερώκουμε τα 15 Γιούρα και να μπούμε μέσα. Μπαίνοντας στο γυάλινο ανεβήκαμε στην ταράτσα του Vittoriano απο εκεί το [ame="[media=youtube]u6W4yDaTwq4[/media]"]κούφιο (Colliseum), το τρύπιο (Πανθεον) , και όλα τα άλλα αξιοθέατα της Ρώμης βρίσκονταν στα πόδια μας.
Αφού κατεβήκαμε με το γυάλινο πήραμε τα ποδαράκια μας και βουρ για το κούφιο. Αφού προσπεράσαμε τις ουρές εφοδιασμένοι με την Roma Pass μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μέχρι να βρούμε σε ποιά θύρα είχαμε κλείσει εισητήρια, αφού τελικά η θέση μας ήταν στο γκρεμισμένο τμήμα του και ενώ είχε περάσει περίπου μία ώρα ψάχνοντας χώρις να έχουν βγεί οι ομάδες ακόμα και για ζέσταμα αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κωνάκι μας μασαμπουκιάζοντας μια pizza Α4 (αρε μάνα με την ζύμη σου)
Φτάνοντας στο δωμάτιο και αφού εκτελέσαμε μια κατάδυση με βαθμό δυσκολίας 2.6 στο κρεβάτι αποφασίσαμε να μετρήσουμε τις χαραμάδες στο ταβάνι μεχρι που ξαφνικά το ταβάνι μάυρισε.
Ξημερώνει Κυριακή και αφού έχουμε τελειώσει το κονσέρτο για 3 πριόνια και 2 ροκάνια συνειδητοποιούμε ότι ο Murphy έχει φύγει καθώς τα σύννεφα έχουν εξαφανιστεί και ένας καθαρός ουρανός ουρανός μας περιμένει.
Καταπίνουμε το πρωινό σαν καλοί γλάροι και ώξω από την πόρτα. Περνάμε τα μπάνια του Διοκλιτιανού και πρώτη στάση για πόζες η Piazza Barberini με τη Fontana del Tritone, άλλο ένα έργο του (τι πρωτότυπο, άλλη δουλειά δεν είχε να κάνει μόνο αγάλματα έφτιαχνε Bernini, από εκεί στα μπουντρούμια του metro και έξοδος στην Piazza di Spagna.
Αφού ανεβήκαμε την Scalinata παίρνοντας τις πιό κουλές πόζες που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νούς, μπήκαμε στην Trinita del Monti. Να ευχαριστήσω και πάλι τον Murphy που ξεκουμπίστηκε εκείνη την ημέρα καθώς είτε επειδή ήταν αρκετά νωρίς είτε επειδή η Scalinata ήταν βρεμένη, ο κόσμος ήταν από ελάχιστος μέχρι καθόλου.
Εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι ήταν Κυριακή πρωί πήρα την απόφαση να κατέβουμε την via Condoti, με τις απίστευτα χαμηλές τιμές, με προορισμό ένα αραπάκι ( Ara Pacis ). Απο εκεί και μέσω του μαυσωλείου του Αυγουστου (Νοέμβριο μήνα και της via del Corso περνάμε τις δίδυμες και κάνουμε ενα pit-stop στο Rosati για ενα cappuccino και ενα ζεστό ποδόλουτρο. Επειδή όμως το ποδόλουτρο μας το αρνήθηκαν κατηγορηματικά περιοριστήκαμε στον cappucino.
H Piazza del Popolo είναι μια ακόμα εντυπωσιακή πλατεία με εναν τεράστιο οβελίσκο στο συντριβάνι στο κέντρο της και άλλα δύο συντριβάνια, ένα στο ανατολικό άκρο και ένα στο δύτικό άκρο της. Περνάμε την Porta del Popolo και ξανακατεβαινουμε στο μετρό αφήνωντας για λίγο την Αναγενησιακή Βόρεια για να δούμε την Αρχαία Νότια Ρώμη.
Φτανοντας στο Circus Massimus αρχίζουμε την ανάβαση παράλληλα στα όρια του Roman Forum και το πρώτο ενδιαφέρον σημείο που συναντήσαμε ήταν μία λαική αγορά, μπήκαμε μεσα και τα αρώματα των τυριών που υπήρχαν στους αντίστοιχους πάγκους μας απογείωσαν.
Επόμενη στάση το Pallazo Senatorio οπου βρίσκεται η έξοδος του Musei Capitolini σε αντίθεση με το κακοροαίρετο Google Maps που ο μοναδικός του ρόλος είναι να μας ταλαιπώρεί. Κατεβαίνοντας τις σκάλες προς την είσοδο ανακαλύπτουμε οτι κάποιος τυχάρπαστος καλλιτέχνης της κακιάς ώρας τον οποίο δεν ξέρει ούτε η μανα του εν ονόματι Βαν Γκονγκ ή κάπως έτσι είχε εκθέσει τα έργα του σε συγγενείς και φίλους. Τελικά αποδείχτηκε οτι είχε πάρα πολύ μεγάλη οικογένεια γιατί μπροστά απο την είσοδο του μουσείου κάτι που μας εμπόδισε να μπούμε. Next time Murphy είπα απο μέσα μου και την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια απο εκεί.
Ανέβηκα την πρώτη σκάλα που συνάντησα μπήκα σε μία πόρτα, ακολούθησα το πλήθος και βρέθηκα μπροστά σέ ενα γυάλινο ασανσέρ. 7 Ευρώ μου είπε ο τυπάς, 7 να ναι οι ώρες σου του απάντησα αλλα προφανώς δεν κατάλαβε γιατι συνέχισε να χαμογελάει μέχρι να πάμε να πλερώκουμε τα 15 Γιούρα και να μπούμε μέσα. Μπαίνοντας στο γυάλινο ανεβήκαμε στην ταράτσα του Vittoriano απο εκεί το [ame="[media=youtube]u6W4yDaTwq4[/media]"]κούφιο (Colliseum), το τρύπιο (Πανθεον) , και όλα τα άλλα αξιοθέατα της Ρώμης βρίσκονταν στα πόδια μας.
Αφού κατεβήκαμε με το γυάλινο πήραμε τα ποδαράκια μας και βουρ για το κούφιο. Αφού προσπεράσαμε τις ουρές εφοδιασμένοι με την Roma Pass μπήκαμε μέσα και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε μέχρι να βρούμε σε ποιά θύρα είχαμε κλείσει εισητήρια, αφού τελικά η θέση μας ήταν στο γκρεμισμένο τμήμα του και ενώ είχε περάσει περίπου μία ώρα ψάχνοντας χώρις να έχουν βγεί οι ομάδες ακόμα και για ζέσταμα αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο κωνάκι μας μασαμπουκιάζοντας μια pizza Α4 (αρε μάνα με την ζύμη σου)
Φτάνοντας στο δωμάτιο και αφού εκτελέσαμε μια κατάδυση με βαθμό δυσκολίας 2.6 στο κρεβάτι αποφασίσαμε να μετρήσουμε τις χαραμάδες στο ταβάνι μεχρι που ξαφνικά το ταβάνι μάυρισε.
Attachments
-
38,9 KB Προβολές: 83