James
Member
- Μηνύματα
- 1.001
- Likes
- 5.328
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Η στάση στο Πέδι για φαγητό και ξεκούραση και βουτιά (ξανά) αυτή τη φορά χωρίς κατσίκια, ήταν επιβεβλημένη.
Το Πέδι είναι ένας σχετικά μικρός κόλπος ακριβώς δίπλα από τον κόλπο του Γυαλού. Έχει εστιατόρια, καφετέριες και ξαπλώστρες (τουλάχιστον στην παραλία που κάτσαμε εμείς). Και μια εικόνα από ψηλά
Η παραλία όπου κολυμπήσαμε δεν με ενθουσίασε, είχε και κάτι κοφτερά πετραδάκια στο βυθό, ε πείναγα κιόλας, όπως καταλαβαίνεται λοξοκοίταγα προς το παρακείμενο εστιατόριο....Οπότε μία βουτιά ήταν αρκετή και βουρ στο ψητό. Βασικά στο θαλασσινό.
Φάγαμε κυριολεκτικά πάνω στην θάλασσα
και φτάσαμε μόλις τα 49 έουρος. (τσάμπα) Βέβαια δεν είναι παράλογο το νούμερο όταν οι γαρίδες σαγανάκι είχαν 13 ευρώ και ήταν 3! Λίγο ακόμα και το πιάτο θα ονομαζόταν γαρίδα σαγανάκι....Γενικότερα όμως οι γεύσεις ήταν καλές και εκεί.
Επόμενος στόχος το κάστρο στο Χωριό. Το κάστρο βέβαια πλέον δεν είναι κάστρο αλλά κάποια απομεινάρια του με δύο εκκλησίες μέσα σε αυτά, στο ψηλότερο σημείο της πρωτεύουσας. Η ανάβαση δεν είναι εύκολη, μιας και όταν παρκάρεις το όχημά σου σε περιμένει μπόλικη ανάβαση στα σοκάκια του Χωριού και...αρκετά σκαλοπάτια, τα οποία είναι αμέτρητα πανάθεμά τα στο νησί!
Η άφιξη όμως προσφέρει φοβερή (αρκετά με το μπρεθ τέικινγκ) θέα προς το Γυαλό, το Πέδι αλλά και το πίσω μέρος του Χωριού που δεν είναι ορατό φτάνοντας στο λιμάνι. Προσδεθείτε:
Αριστερά ο Γυαλός, δεξιά το Πέδι
Οι δύο εκκλησίες που ανέφερα είναι οι εξής: η μία που δεν την θυμάμαι και η
ψαγμένο όνομα αντικειμενικά.
Το σημείο είναι γενικά τρομερό και πρέπει όποιος βρεθεί στη Σύμη να μην παραλείψει να...ιδρώσει λίγο (πολύ) και να ανέβει.
Επόμενη στάση πριν τον απαραίτητο καφέ, ο Εμπορειός (ή Νημποριός). Βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα του νησιού και είναι ένας πολύ μικρός οικισμός με λίγα σπίτια και μία ταβέρνα. Η αλήθεια είναι ότι εκεί αφιερώσαμε ελάχιστα λεπτά καθώς δεν μας τράβηξε. Ελπίζω τα Δώδεκα Σπήλαια (τα οποία ξεχάσαμε ότι ήταν εκεί) που χάσαμε να μην ήταν κάτι τρομερό.
Κουραστική η περιήγηση στο νησί οπότε ένα φρεντάκι στο λιμάνι ήταν απαραίτητο. Η...στρατηγική επιλογή μας ήταν το καφέ "Ακρογιάλι", με θέα τον Μιχαλάκη (γλυπτό που απεικονίζει έναν νεαρό ψαρά). Καθώς μελετούσαμε σκυμμένοι στο ίντερνετ του κινητού τις διαδρομές της αυριανής μέρας, ακούμε ένα "Γεια σας". Αντανακλαστικά απαντώ πριν καν δω ποιος μας χαιρετά με ένα χαμογελαστό "Γεια χαρά". Σηκώνοντας όμως το κεφάλι μου αντικρίζω μπροστά μου χαμογελαστό χαμογελαστό (και πιο παχύ από όσο φαίνεται στην τβ) τον τιτάνα της πολιτικής, τον αστέρα των παραθύρων, τον.....Άδωνι Γεωργιάδη......(συγχαρητήρια φυσικά στον @KonstantinosAlena )
Αυτομάτως μετανιώνω που το έπαιξα και ευγενικός και εκπλήσσομαι μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι πολιτικοί για να πάρουν καμιά ψήφο. Ο Άδωνις λοιπόν κοντοστάθηκε περιμένοντας μάλλον να τον αγκαλιάσουμε? Να του ζητήσουμε αυτόγραφο? Κάτι τέτοιο πάντως, και αφού είδε ότι δεν, προχώρησε στο μαγαζί όπου αγκαλιάστηκε θερμά με τον ιδιοκτήτη και τους λοιπούς θαμώνες. 'Ντάξ, δεν το λες και άντρο της Αριστεράς το κατάστημα.....
Η πλάκα είναι ότι πριν εμφανιστεί, αναρωτιόμουνα ποιος βλάκας έχει κλείσει τον μισό δρόμο παρκάροντας όπως να'ναι ένα BMW τζιπ πάνω ακριβώς στον κεντρικό. Ε, μην σας πω με ποιο αυτοκίνητο έφυγε η όλη κουστωδία....
Ο κεντρικός πριν την...τζιπάρα. Δυστυχώς δεν έχω το μετά.
Η μέρα έκλεισε με επίσκεψη στο Λαογραφικό - Ναυτικό Μουσείο, το οποίο βρίσκεται πίσω από την κεντρική πλατεία. Εκεί μπορεί κανείς να δει την αυθεντική(?) λατέρνα από την γνωστή ελληνική ταινία, πολλά σεμεδάκια (η χαρά της Ελληνίδας γιαγιάς), πολλά εργαλεία ψαρέματος καθώς και καταδυτικές μηχανές και ομοιώματα σκαφών. Αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή όμως από όλα τα εκθέματα ήταν αυτό
το οποίο δεν έμαθα αν είναι αυθεντικό. Δεν ήταν και ο Ντι Κάπριο εκεί κοντά...
Ακολουθεί ο περίπλους του νησιού, γνωριμίες με συνταξιούχους Άγγλους, πρόβατα (!), και μερικές ακόμα...ψαγμένες επιλογές φαγητού. Αλλά και...
Το Πέδι είναι ένας σχετικά μικρός κόλπος ακριβώς δίπλα από τον κόλπο του Γυαλού. Έχει εστιατόρια, καφετέριες και ξαπλώστρες (τουλάχιστον στην παραλία που κάτσαμε εμείς). Και μια εικόνα από ψηλά
Η παραλία όπου κολυμπήσαμε δεν με ενθουσίασε, είχε και κάτι κοφτερά πετραδάκια στο βυθό, ε πείναγα κιόλας, όπως καταλαβαίνεται λοξοκοίταγα προς το παρακείμενο εστιατόριο....Οπότε μία βουτιά ήταν αρκετή και βουρ στο ψητό. Βασικά στο θαλασσινό.
Φάγαμε κυριολεκτικά πάνω στην θάλασσα
και φτάσαμε μόλις τα 49 έουρος. (τσάμπα) Βέβαια δεν είναι παράλογο το νούμερο όταν οι γαρίδες σαγανάκι είχαν 13 ευρώ και ήταν 3! Λίγο ακόμα και το πιάτο θα ονομαζόταν γαρίδα σαγανάκι....Γενικότερα όμως οι γεύσεις ήταν καλές και εκεί.
Επόμενος στόχος το κάστρο στο Χωριό. Το κάστρο βέβαια πλέον δεν είναι κάστρο αλλά κάποια απομεινάρια του με δύο εκκλησίες μέσα σε αυτά, στο ψηλότερο σημείο της πρωτεύουσας. Η ανάβαση δεν είναι εύκολη, μιας και όταν παρκάρεις το όχημά σου σε περιμένει μπόλικη ανάβαση στα σοκάκια του Χωριού και...αρκετά σκαλοπάτια, τα οποία είναι αμέτρητα πανάθεμά τα στο νησί!
Η άφιξη όμως προσφέρει φοβερή (αρκετά με το μπρεθ τέικινγκ) θέα προς το Γυαλό, το Πέδι αλλά και το πίσω μέρος του Χωριού που δεν είναι ορατό φτάνοντας στο λιμάνι. Προσδεθείτε:
Αριστερά ο Γυαλός, δεξιά το Πέδι
Οι δύο εκκλησίες που ανέφερα είναι οι εξής: η μία που δεν την θυμάμαι και η
ψαγμένο όνομα αντικειμενικά.
Το σημείο είναι γενικά τρομερό και πρέπει όποιος βρεθεί στη Σύμη να μην παραλείψει να...ιδρώσει λίγο (πολύ) και να ανέβει.
Επόμενη στάση πριν τον απαραίτητο καφέ, ο Εμπορειός (ή Νημποριός). Βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα του νησιού και είναι ένας πολύ μικρός οικισμός με λίγα σπίτια και μία ταβέρνα. Η αλήθεια είναι ότι εκεί αφιερώσαμε ελάχιστα λεπτά καθώς δεν μας τράβηξε. Ελπίζω τα Δώδεκα Σπήλαια (τα οποία ξεχάσαμε ότι ήταν εκεί) που χάσαμε να μην ήταν κάτι τρομερό.
Κουραστική η περιήγηση στο νησί οπότε ένα φρεντάκι στο λιμάνι ήταν απαραίτητο. Η...στρατηγική επιλογή μας ήταν το καφέ "Ακρογιάλι", με θέα τον Μιχαλάκη (γλυπτό που απεικονίζει έναν νεαρό ψαρά). Καθώς μελετούσαμε σκυμμένοι στο ίντερνετ του κινητού τις διαδρομές της αυριανής μέρας, ακούμε ένα "Γεια σας". Αντανακλαστικά απαντώ πριν καν δω ποιος μας χαιρετά με ένα χαμογελαστό "Γεια χαρά". Σηκώνοντας όμως το κεφάλι μου αντικρίζω μπροστά μου χαμογελαστό χαμογελαστό (και πιο παχύ από όσο φαίνεται στην τβ) τον τιτάνα της πολιτικής, τον αστέρα των παραθύρων, τον.....Άδωνι Γεωργιάδη......(συγχαρητήρια φυσικά στον @KonstantinosAlena )
Αυτομάτως μετανιώνω που το έπαιξα και ευγενικός και εκπλήσσομαι μέχρι πού μπορούν να φτάσουν οι πολιτικοί για να πάρουν καμιά ψήφο. Ο Άδωνις λοιπόν κοντοστάθηκε περιμένοντας μάλλον να τον αγκαλιάσουμε? Να του ζητήσουμε αυτόγραφο? Κάτι τέτοιο πάντως, και αφού είδε ότι δεν, προχώρησε στο μαγαζί όπου αγκαλιάστηκε θερμά με τον ιδιοκτήτη και τους λοιπούς θαμώνες. 'Ντάξ, δεν το λες και άντρο της Αριστεράς το κατάστημα.....
Η πλάκα είναι ότι πριν εμφανιστεί, αναρωτιόμουνα ποιος βλάκας έχει κλείσει τον μισό δρόμο παρκάροντας όπως να'ναι ένα BMW τζιπ πάνω ακριβώς στον κεντρικό. Ε, μην σας πω με ποιο αυτοκίνητο έφυγε η όλη κουστωδία....
Ο κεντρικός πριν την...τζιπάρα. Δυστυχώς δεν έχω το μετά.
Η μέρα έκλεισε με επίσκεψη στο Λαογραφικό - Ναυτικό Μουσείο, το οποίο βρίσκεται πίσω από την κεντρική πλατεία. Εκεί μπορεί κανείς να δει την αυθεντική(?) λατέρνα από την γνωστή ελληνική ταινία, πολλά σεμεδάκια (η χαρά της Ελληνίδας γιαγιάς), πολλά εργαλεία ψαρέματος καθώς και καταδυτικές μηχανές και ομοιώματα σκαφών. Αυτό που μου τράβηξε πιο πολύ την προσοχή όμως από όλα τα εκθέματα ήταν αυτό
το οποίο δεν έμαθα αν είναι αυθεντικό. Δεν ήταν και ο Ντι Κάπριο εκεί κοντά...
Ακολουθεί ο περίπλους του νησιού, γνωριμίες με συνταξιούχους Άγγλους, πρόβατα (!), και μερικές ακόμα...ψαγμένες επιλογές φαγητού. Αλλά και...
