evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.956
- Likes
- 16.702
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Οι συστάσεις από το φόρουμ, (τις οποίες λαμβάνουμε πολύ σοβαρά), έλεγαν πως αν είναι να κάνεις την κρουαζιέρα στο Δούναβη, να την κάνεις αφού πέσει το σκοτάδι.
Ομοίως είχα πράξει μερικά χρόνια πριν στο Παρίσι, ομοίως και στη Βενετία πέρσι και δεν το μετάνιωσα. Τα φώτα on, προσδίδουν σε κάθε πόλη επιπλέον γοητεία.
Η έξτρα πληροφορία πως υπάρχει καραβάκι της γραμμής που κάνει την ίδια διαδρομή με εισιτήριο αστικού λεωφορείου απεδείχθη λανθασμένη αφού η εν λόγω γραμμή το χειμώνα βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τα αλκοόλια μας και ζεσταθήκαμε, είχαμε συνεχώς το νου μας στην ώρα, τσεκαρισμένα, το σκοτάδι ήδη έπεφτε λίγο μετά τις 4 το απόγευμα!
Κατηφορίσαμε προς την προκυμαία όπου ξεκινούν τα σχετικά καραβάκια και βγήκα μπροστά να κάνω έρευνα αγοράς και παζάρια. (άμα καείς στο χυλό)
Βασικά ότι θέλει ο καθένας ζητάει, για ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορεί να πληρώσεις από 10-25 ευρώ (!) ανάλογα αν το κλείσεις επί τόπου, διαδικτυακά, απευθείας ή από πάροχο.
Τελικά κλείσαμε στα 12 ευρώ το κεφάλι μαζί με welcome drink (και καλά).
Οπότε βολευτήκαμε στη ζεστούλα του σαλονιού με ένα prosecco σε κολονάτο ποτήρι πανέτοιμες για ρομαντσάδα.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο αδιάφορα διότι το καράβι γύρισε προς τα πίσω της Elisabeth Bridge όπου δεν υπάρχει τίποτα όμορφα φωτισμένο και ενδιαφέρον-κάπως έπρεπε να δικαιολογήσουν τη μία ώρα πλεύσης κατά την οποία αξίζουν μόνο τα 10 λεπτά που βλέπεις τα κάστρα και το Κοινοβούλιο και από τις δύο πλευρές.
Τουλάχιστον αυτά τα δύο αξίζουν όντως πολύ.
Από την άλλη αν έχεις μέρες να περπατήσεις και τις δύο όχθες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Το κρίσιμο δεκάλεπτο, ο κλήρος πέφτει στο γενναίο, μία είναι το ψώνιο και αυτή που γράφει ιστορία οπότε ζητάει κάπως καλύτερες φωτογραφίες, έτσι ανέβηκα στο ντεκ όπου και ξύλιασα από το κρύο προσπαθώντας να φωτογραφήσω.
Επικαλούμαι την επιείκειά σας καθώς τραβούσα νυχτερινές λήψεις με κινητό σε θερμοκρασία κοντά στους 0 .
άτσαααα
Τι λες τώρα....
αυτά είναι τα ωραία!
Ανέβηκε κι η φίλη μου η Λίτσα για συμπαράσταση
Τσεκ κι η κρουαζιέρα στο πρόγραμμα λοιπόν και ομολογώ πως ήμουν πλήρως ικανοποιημένη με τα OCD μου και τα προγράμματά μου. Εντάξει το ομολογώ, τόχω λίγο αυτό, κυρίως γιατί μέσα σ ένα 3μερο τα περιθώρια είναι στενά. Στην πράξη όμως ως ταξιδιώτισσα (με προυπηρεσία
) γνωρίζω πολύ καλά τι εστί ανατροπή επί ανατροπών, απρόοπτα και ικανότητα ελιγμών.
Παρακάτω φύγαμε καρφί για το σπίτι όπου ξεραθήκαμε για ένα δίωρο να ανακτήσουμε δυνάμεις μια και η βραδυά μας είχε συνέχεια.
Είχαμε αποφασίσει να φάμε κάπου πιο προσεγμένα το ένα βράδυ, ει δυνατό παραδοσιακά και με ποιότητα. Το φόρουμ, όπως και άλλοι οδηγοί πρότειναν κάποια εστιατόρια-ταβερνεία, ξεχώρισα μερικά και προσπάθησα να κάνω μία κράτηση διαδυκτιακά να μας βρίσκεται.
Αλλού δεν βρήκα διαθέσιμο τραπέζι, αλλού ήταν πολύ ακριβά για μας και κατέληξα σ ένα ατμοσφαιρικό-μεσαιωνκού τύπου ρεστοράντ που προτεινόταν πολλάκις εδώ και αλλού τόσο σαν διακόσμηση όσο και σαν σχέση ποιότητας/τιμής φαγητού.
'Ολα καλά λοιπόν.
Και καλά θα ήταν αν δεν έπεφτε το μάτι μου καμιά βδομάδα πριν φύγουμε στο φιλικό Ουγγαρία-Ελλάδα που έπαιζε το ίδιο βράδυ με εισιτήριου εισόδου από 7 ευρώ μόνο! Και πριζώθηκα.
Γυναίκα πράμα τι δουλειά έχεις να τρέχεις μόνη στα γήπεδα; Ερώτηση δίχως ενδιαφέρουσα απάντηση. Εργοστασιακό λάθος
Τα λυσσακά μου έφαγα. Όχι για τον αγώνα καθεαυτό. Κυρίως για την ατμόσφαιρα. Δεν έχω δει ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Γήπεδα ναι, κάμποσα. Παιχνίδι όχι. Μπάσκετ έχω δει κι ήταν μαγικά, σκέφτηκα να η ευκαιρία σου...από την άλλη και το δείπνο με τα κορίτσια ήταν επίσης μέρος του ταξιδιού.
Αν το ξεστόμιζα θα είχα σίγουρα μουρμούρα, τελικά συμβιβάστηκα από μόνη μου θεωρώντας ότι αφού είμαι με παρέα δεν θα κάνω αυθαιρεσίες και θα το κυνηγήσω σε άλλη περίσταση. End of story. Νόμιζα...
Το εστιατόριό μας το Sir Lancelot βρίσκεται στην όμορφη οδό Andrassy κοντά στο Μουσείο του Τρόμου.
Το πήραμε ποδαράτο και περάσαμε από την 'Οπερα της Βουδαπέστης
φτάσαμε στο εστιατόριο
ξεφύγαμε!
Καθίσαμε, είχε φάση το περιβάλλον. Μας έδωσαν και από μια πετσέτα/σαλιάρα διότι έτρωγες με τα χέρια χωρίς μαχαιροπήρουνα. Δίπλα από το τραπέζι είχε μια προτομή λιονταριού που κατέληγε σε βρύση και έπλενες τα χέρια σου (πάλι καλά)
Παραγγείλαμε γκούλας (και εδώ) να δοκιμάσουμε
Ευτυχώς για τη σούπα έφεραν κουτάλια
Και μετά μας ήρθαν αυτά
Μόνο εμφάνιση....από γεύση σκέτη λίγδα και μέτρια γεύση.
Η 4άδα με τις...σαλιάρες μας!
Η ατραξιόν βέβαια του μαγαζιού ήταν οι ανά 10λεπτο εμφανίσεις ηθοποιών και λοιπών ντιζέζ που αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν μουσικοχορευτικές και άλλες πρακτικές των μεσαιωνικών κρασοκατανύξεων. Τις οποίες φυσικά γνωρίζουμε μόνο μέσα από ταινίες και συγγράματα και δεν έχουμε καθόλου ιδέα αν όντως οι άνθρωποι τότε τρωγόπιναν στα καπηλειά με πόρνες και παρατρεχάμενους ή συνέβαινε κάτι άλλο.
Γυναικοπαρέες πάντως υποψιάζομαι πως... δεν κυκλοφορούσαν
Πρώτα βγήκε ένας τύπος που έπαιζε με τις φωτιές
30 Νοεμβρίου 2022
έπειτα ένας άλλος που τις...κατάπινε
30 Νοεμβρίου 2022
Ο μορφασμός του στο τέλος όλα τα λεφτά! Σα να μας λέει άντε από δω.. παλιοβλαχάρες
με τόσες φωτιές στο μεταξύ βρωμοκόπησε οινόπνευμα και μπουκώσαμε από τις αναθυμιάσεις.
Ενώ το υπερθέαμα συνεχιζόταν και σα να μην έφταναν οι Rammstein εποχής, μας έστειλαν έξαλλη τσιφτετελού και πλάκωσε το χορό της κοιλιάς υπό την ανάλογη φυσικά ανάκρουση αμανέδων.
Τώρα που κολλάει ο Σερ Λάνσελοτ με τον αμανέ....μακρινά ξαδέλφια;
Ξενερώσαμε με τη μία.
Με το ζόρι μια ωρίτσα καθίσαμε και ζητήσαμε το λογαριασμό. Φυσικά τότε το θυμήθηκα και το είπα φωναχτά....μα γιατί δεν πήγα γήπεδο τελικά; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Τουλάχιστον εδώ δεν μας έτσουξαν οι τιμές, ήταν παραπάνω από λογικά αλλά συμφωνήσαμε όλες ότι δεν άξιζε ούτε έτσι, οπότε και σπάω την αλυσίδα και σας προτείνω να πάτε κάπου αλλού.
Δεν θέλαμε να τελειώσουμε τη βραδιά μας ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς το Szimpla Βar που ήταν στο δρόμο για το σπίτι. Είναι το περιβόητο Ruin Bar, εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία, εμείς καμία σχέση με νεολαία αλλά σε μεγάλη σχέση με όλα τα περίεργα μπαρ, έπρεπε να διαπιστώσουμε περί τίνος πρόκειται από κοντά.
Το από κοντά βεβαίως είχε ανεβασμένο δείκτη δυσκολίας, με ουρά απέξω που έφτανε στην άκρη του τετραγώνου.
Ζήτησα από τον πορτιέρη να με αφήσει μπω για 1 λεπτό να δω γιατί τόση φασαρία πήρα το οκ....εντάξει έμεινα άφωνη και.... αόματη από την υπερβολή στο ντεκόρ.
Βγήκα και είπα της άλλες πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε αυτό. Κάπως, κάποτε.
Ρώτησα τον πορτιέρη αν υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε την αναμονή-ίσως λόγω ηλικίας; (τώρα τη θυμήθηκα την ηλικία, με βόλεψε!) αλλά με κοίταξε στραβά....
Υπάρχει λέει. Με 10 ευρώ το άτομο! Με ποτό λέω; Χωρίς μου λέει...Δε σφάξανε!!!
Αν είστε λέει εδώ αύριο, Δευτέρες είμαστε χαλαρά. Θα είμασταν! Problem solved.
Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια στοά open food n drink street . Τσεκάραμε την κίνηση, μας άρεσε και τελειώσαμε ωραιότατα τη βραδιά με κάτι αμφιβόλου ποιότητας κοκτέηλς που μας ετοίμασε ένας τυπικός καθημερινός μουτρωμένος Ούγγρος μπάρμαν.
Το προηγούμενο βράδυ είχαμε ασχοληθεί με τα θέματα της Νατάσας και την εργασιομανία της, που τη φέρνει συνεχώς στα πρόθυρα του burnout. Τα άκουσε Χ 3 από τις υπόλοιπες και υποσχέθηκε ότι είναι σε τροχιά αλλαγής των εργασιακών της συνηθειών (το ίδιο έλεγε και στο Ζάγκρεμπ την άνοιξη βέβαια...)
Απόψε ήταν η σειρά της Λίτσας και των προβλημάτων/θεμάτων του γάμου της.
Είπε αυτή, είπαμε και μεις τις ιδέες μας αφού γενικά είμαστε όλοι φοβερά αντικειμενικοί στο να βρίσκουμε απαντήσεις και λύσεις στα θέματα των άλλων....και εγώ σκέφτηκα ότι με λίγη καλή τύχη θα απέφευγα να έρθει η συζήτηση προς τα εμένα και τα δικά μου "άπλυτα" αφού μας απέμενε μόνο ένα βράδυ ακόμη και 2 γυναίκες που δεν είχαμε ακόμη τεθεί υπό δημόσια διαβούλευση
Ομοίως είχα πράξει μερικά χρόνια πριν στο Παρίσι, ομοίως και στη Βενετία πέρσι και δεν το μετάνιωσα. Τα φώτα on, προσδίδουν σε κάθε πόλη επιπλέον γοητεία.
Η έξτρα πληροφορία πως υπάρχει καραβάκι της γραμμής που κάνει την ίδια διαδρομή με εισιτήριο αστικού λεωφορείου απεδείχθη λανθασμένη αφού η εν λόγω γραμμή το χειμώνα βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τα αλκοόλια μας και ζεσταθήκαμε, είχαμε συνεχώς το νου μας στην ώρα, τσεκαρισμένα, το σκοτάδι ήδη έπεφτε λίγο μετά τις 4 το απόγευμα!
Κατηφορίσαμε προς την προκυμαία όπου ξεκινούν τα σχετικά καραβάκια και βγήκα μπροστά να κάνω έρευνα αγοράς και παζάρια. (άμα καείς στο χυλό)
Βασικά ότι θέλει ο καθένας ζητάει, για ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορεί να πληρώσεις από 10-25 ευρώ (!) ανάλογα αν το κλείσεις επί τόπου, διαδικτυακά, απευθείας ή από πάροχο.
Τελικά κλείσαμε στα 12 ευρώ το κεφάλι μαζί με welcome drink (και καλά).
Οπότε βολευτήκαμε στη ζεστούλα του σαλονιού με ένα prosecco σε κολονάτο ποτήρι πανέτοιμες για ρομαντσάδα.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο αδιάφορα διότι το καράβι γύρισε προς τα πίσω της Elisabeth Bridge όπου δεν υπάρχει τίποτα όμορφα φωτισμένο και ενδιαφέρον-κάπως έπρεπε να δικαιολογήσουν τη μία ώρα πλεύσης κατά την οποία αξίζουν μόνο τα 10 λεπτά που βλέπεις τα κάστρα και το Κοινοβούλιο και από τις δύο πλευρές.
Τουλάχιστον αυτά τα δύο αξίζουν όντως πολύ.
Από την άλλη αν έχεις μέρες να περπατήσεις και τις δύο όχθες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Το κρίσιμο δεκάλεπτο, ο κλήρος πέφτει στο γενναίο, μία είναι το ψώνιο και αυτή που γράφει ιστορία οπότε ζητάει κάπως καλύτερες φωτογραφίες, έτσι ανέβηκα στο ντεκ όπου και ξύλιασα από το κρύο προσπαθώντας να φωτογραφήσω.
Επικαλούμαι την επιείκειά σας καθώς τραβούσα νυχτερινές λήψεις με κινητό σε θερμοκρασία κοντά στους 0 .
άτσαααα
Τι λες τώρα....
αυτά είναι τα ωραία!
Ανέβηκε κι η φίλη μου η Λίτσα για συμπαράσταση
Τσεκ κι η κρουαζιέρα στο πρόγραμμα λοιπόν και ομολογώ πως ήμουν πλήρως ικανοποιημένη με τα OCD μου και τα προγράμματά μου. Εντάξει το ομολογώ, τόχω λίγο αυτό, κυρίως γιατί μέσα σ ένα 3μερο τα περιθώρια είναι στενά. Στην πράξη όμως ως ταξιδιώτισσα (με προυπηρεσία
) γνωρίζω πολύ καλά τι εστί ανατροπή επί ανατροπών, απρόοπτα και ικανότητα ελιγμών.Παρακάτω φύγαμε καρφί για το σπίτι όπου ξεραθήκαμε για ένα δίωρο να ανακτήσουμε δυνάμεις μια και η βραδυά μας είχε συνέχεια.
Είχαμε αποφασίσει να φάμε κάπου πιο προσεγμένα το ένα βράδυ, ει δυνατό παραδοσιακά και με ποιότητα. Το φόρουμ, όπως και άλλοι οδηγοί πρότειναν κάποια εστιατόρια-ταβερνεία, ξεχώρισα μερικά και προσπάθησα να κάνω μία κράτηση διαδυκτιακά να μας βρίσκεται.
Αλλού δεν βρήκα διαθέσιμο τραπέζι, αλλού ήταν πολύ ακριβά για μας και κατέληξα σ ένα ατμοσφαιρικό-μεσαιωνκού τύπου ρεστοράντ που προτεινόταν πολλάκις εδώ και αλλού τόσο σαν διακόσμηση όσο και σαν σχέση ποιότητας/τιμής φαγητού.
'Ολα καλά λοιπόν.
Και καλά θα ήταν αν δεν έπεφτε το μάτι μου καμιά βδομάδα πριν φύγουμε στο φιλικό Ουγγαρία-Ελλάδα που έπαιζε το ίδιο βράδυ με εισιτήριου εισόδου από 7 ευρώ μόνο! Και πριζώθηκα.
Γυναίκα πράμα τι δουλειά έχεις να τρέχεις μόνη στα γήπεδα; Ερώτηση δίχως ενδιαφέρουσα απάντηση. Εργοστασιακό λάθος
Τα λυσσακά μου έφαγα. Όχι για τον αγώνα καθεαυτό. Κυρίως για την ατμόσφαιρα. Δεν έχω δει ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Γήπεδα ναι, κάμποσα. Παιχνίδι όχι. Μπάσκετ έχω δει κι ήταν μαγικά, σκέφτηκα να η ευκαιρία σου...από την άλλη και το δείπνο με τα κορίτσια ήταν επίσης μέρος του ταξιδιού.
Αν το ξεστόμιζα θα είχα σίγουρα μουρμούρα, τελικά συμβιβάστηκα από μόνη μου θεωρώντας ότι αφού είμαι με παρέα δεν θα κάνω αυθαιρεσίες και θα το κυνηγήσω σε άλλη περίσταση. End of story. Νόμιζα...
Το εστιατόριό μας το Sir Lancelot βρίσκεται στην όμορφη οδό Andrassy κοντά στο Μουσείο του Τρόμου.
Το πήραμε ποδαράτο και περάσαμε από την 'Οπερα της Βουδαπέστης
φτάσαμε στο εστιατόριο
ξεφύγαμε!
Καθίσαμε, είχε φάση το περιβάλλον. Μας έδωσαν και από μια πετσέτα/σαλιάρα διότι έτρωγες με τα χέρια χωρίς μαχαιροπήρουνα. Δίπλα από το τραπέζι είχε μια προτομή λιονταριού που κατέληγε σε βρύση και έπλενες τα χέρια σου (πάλι καλά)
Παραγγείλαμε γκούλας (και εδώ) να δοκιμάσουμε
Ευτυχώς για τη σούπα έφεραν κουτάλια
Και μετά μας ήρθαν αυτά
Μόνο εμφάνιση....από γεύση σκέτη λίγδα και μέτρια γεύση.
Η 4άδα με τις...σαλιάρες μας!
Η ατραξιόν βέβαια του μαγαζιού ήταν οι ανά 10λεπτο εμφανίσεις ηθοποιών και λοιπών ντιζέζ που αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν μουσικοχορευτικές και άλλες πρακτικές των μεσαιωνικών κρασοκατανύξεων. Τις οποίες φυσικά γνωρίζουμε μόνο μέσα από ταινίες και συγγράματα και δεν έχουμε καθόλου ιδέα αν όντως οι άνθρωποι τότε τρωγόπιναν στα καπηλειά με πόρνες και παρατρεχάμενους ή συνέβαινε κάτι άλλο.
Γυναικοπαρέες πάντως υποψιάζομαι πως... δεν κυκλοφορούσαν
Πρώτα βγήκε ένας τύπος που έπαιζε με τις φωτιές
30 Νοεμβρίου 2022
έπειτα ένας άλλος που τις...κατάπινε
30 Νοεμβρίου 2022
Ο μορφασμός του στο τέλος όλα τα λεφτά! Σα να μας λέει άντε από δω.. παλιοβλαχάρες
με τόσες φωτιές στο μεταξύ βρωμοκόπησε οινόπνευμα και μπουκώσαμε από τις αναθυμιάσεις.
Ενώ το υπερθέαμα συνεχιζόταν και σα να μην έφταναν οι Rammstein εποχής, μας έστειλαν έξαλλη τσιφτετελού και πλάκωσε το χορό της κοιλιάς υπό την ανάλογη φυσικά ανάκρουση αμανέδων.
Τώρα που κολλάει ο Σερ Λάνσελοτ με τον αμανέ....μακρινά ξαδέλφια;
Ξενερώσαμε με τη μία.
Με το ζόρι μια ωρίτσα καθίσαμε και ζητήσαμε το λογαριασμό. Φυσικά τότε το θυμήθηκα και το είπα φωναχτά....μα γιατί δεν πήγα γήπεδο τελικά; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Τουλάχιστον εδώ δεν μας έτσουξαν οι τιμές, ήταν παραπάνω από λογικά αλλά συμφωνήσαμε όλες ότι δεν άξιζε ούτε έτσι, οπότε και σπάω την αλυσίδα και σας προτείνω να πάτε κάπου αλλού.
Δεν θέλαμε να τελειώσουμε τη βραδιά μας ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς το Szimpla Βar που ήταν στο δρόμο για το σπίτι. Είναι το περιβόητο Ruin Bar, εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία, εμείς καμία σχέση με νεολαία αλλά σε μεγάλη σχέση με όλα τα περίεργα μπαρ, έπρεπε να διαπιστώσουμε περί τίνος πρόκειται από κοντά.
Το από κοντά βεβαίως είχε ανεβασμένο δείκτη δυσκολίας, με ουρά απέξω που έφτανε στην άκρη του τετραγώνου.
Ζήτησα από τον πορτιέρη να με αφήσει μπω για 1 λεπτό να δω γιατί τόση φασαρία πήρα το οκ....εντάξει έμεινα άφωνη και.... αόματη από την υπερβολή στο ντεκόρ.
Βγήκα και είπα της άλλες πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε αυτό. Κάπως, κάποτε.
Ρώτησα τον πορτιέρη αν υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε την αναμονή-ίσως λόγω ηλικίας; (τώρα τη θυμήθηκα την ηλικία, με βόλεψε!) αλλά με κοίταξε στραβά....
Υπάρχει λέει. Με 10 ευρώ το άτομο! Με ποτό λέω; Χωρίς μου λέει...Δε σφάξανε!!!
Αν είστε λέει εδώ αύριο, Δευτέρες είμαστε χαλαρά. Θα είμασταν! Problem solved.
Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια στοά open food n drink street . Τσεκάραμε την κίνηση, μας άρεσε και τελειώσαμε ωραιότατα τη βραδιά με κάτι αμφιβόλου ποιότητας κοκτέηλς που μας ετοίμασε ένας τυπικός καθημερινός μουτρωμένος Ούγγρος μπάρμαν.
Το προηγούμενο βράδυ είχαμε ασχοληθεί με τα θέματα της Νατάσας και την εργασιομανία της, που τη φέρνει συνεχώς στα πρόθυρα του burnout. Τα άκουσε Χ 3 από τις υπόλοιπες και υποσχέθηκε ότι είναι σε τροχιά αλλαγής των εργασιακών της συνηθειών (το ίδιο έλεγε και στο Ζάγκρεμπ την άνοιξη βέβαια...)
Απόψε ήταν η σειρά της Λίτσας και των προβλημάτων/θεμάτων του γάμου της.
Είπε αυτή, είπαμε και μεις τις ιδέες μας αφού γενικά είμαστε όλοι φοβερά αντικειμενικοί στο να βρίσκουμε απαντήσεις και λύσεις στα θέματα των άλλων....και εγώ σκέφτηκα ότι με λίγη καλή τύχη θα απέφευγα να έρθει η συζήτηση προς τα εμένα και τα δικά μου "άπλυτα" αφού μας απέμενε μόνο ένα βράδυ ακόμη και 2 γυναίκες που δεν είχαμε ακόμη τεθεί υπό δημόσια διαβούλευση
Last edited:
