Ουγγαρία Σίκ και Σέξι στη Βουδαπέστη

[evaT]

Τρίτη Μέρα Λουτρά Szechenyi και λίγο έλειψε να μας μπουζουριάσουν....

H μέρα ξεκίνησε tranguilo με την πρωινάρα μας κι αφού γουρουνιάσαμε-4 φέτες με μαρμελάδα καταβρόχθισα...κάναμε το πλάνο της ημέρας.
Οι πληροφορίες έλεγαν πως αν θέλεις να πιείς τον καφέ σου στο New York Cafe χωρίς να ταλαιπωρηθείς, η καλύτερή σου πιθανότητα είναι μια τυχαία Δευτέρα πρωί πριν τις 11-12.
Το γράφουν και στο site τους οι αθεόφοβοι!
Αφού λοιπόν ήταν όντως μια τυχαία Δευτέρα πρωί και καθόλου δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να το διάβασαν και άλλοι το τιπ στη σελίδα τους, ξεκινήσαμε χαλαρές και άνετες να καφεδιαστούμε στο διάσημο καφέ.

'Οταν όμως φτάσαμε είδαμε αυτό...

Μία ώρα λέει μίνιμουμ η αναμονή...Πολύ ωραίο το New York Cafe!! Το είδαμε στο ιντερνέτ....

Μεταβολή και πίσω...Αποφασίσαμε να βολτάρουμε γενικώς και να κάνουμε διάλειμμα σε κάποιο άλλο καφέ, καθόλου ιστορικό ή διάσημο, το ξεπεράσαμε εύκολα και προχωρήσαμε.

Παρακάτω ξαναβρεθήκαμε στο κέντρο και σουλατσάραμε χαζεύοντας ταυτόχρονα στα σουβενιράδικα, σκέφτηκα πόσο άδικα πήγε χαμένη η βόλτα μου προς το λόφο Gellert αφού θεώρησα πως δεν επαρκεί ο χρόνος για όλα.
Καταλήξαμε στην κλειστή αγορά της πόλης που δεν μας ενθουσίασε.

Σαλαμάκια ΔΕΝ τρώμε λόγω υπερβολικής λίγδας αλλά τα είχαν ωραία κρεμασμένα.

Εδώ χτύπησα και τις πάπρικές μου....ένα μεγάλο σακούλι με κανονική γλυκιά πάπρικα και λίγη καπνιστή διότι ως μαγείρισσα τη χρησιμοποιώ πολύ σε κάθε φαγητό που έχει κόκκινη σάλτσα και κάνει μεγάλη διαφορά στη γεύση-άντε σας είπα και το μυστικό μου, τι άλλο πια!
Χθες μάλιστα δοκίμασα διστακτικά τη συνταγή με το γκούλας, έριξα πάπρικα με την ψυχή μου και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό! Μόνη μου το έφαγα, μόνη μου τα λέω αλλά νομίζω μετά από 1-2 μικρές βελτιώσεις η επόμενη φορά θα αγγίξει την τελειότητα

Βουαλά!

'Ενα επίσης ωραίο γκούλας περιδρομιάσαμε και μέσα στην κλειστή αγορά για να γεμίσουμε τα στομάχια εφόσον είχε ήδη μεσημεριάσει.
Επίσης ακριβά τα πάντα γύρω από το φαγητό ακόμη και εκεί μέσα! Langos με αρχική τιμή 5 ευρώ σκέτη ζύμη και όσο το γέμιζες τόσο ανέβαινε...τελικά δεν το δοκίμασα ποτέ.

Παρακάτω είχε και κάτι φανέλες ποδοσφαιρικές, μούφα, αυθεντικές....ποιός ξέρει!

Βγήκαμε και πιάσαμε για τελευταία φορά τη Vaci όπου σε λίγα μέτρα έπεσα σε κατάστημα που ένας "πειραγμένος" -ζει ανάμεσά μας-συλλέκτης φανελών συμφορουμίτης μου είχε σφυρίξει κάτι για ναό έλεγε από ποδοσφαιρικές φανέλες ουγγρικών ομάδων και γω μπήκα περιχαρής για να βγάλω καμιά φωτογραφία και να έχω να τον τυραννάω

Τελικά στο περιβόητο πατάρι ούτε ναό το έλεγες ούτε καν εκκλησάκι...Είχε....ακριβώς τρεισήμισι φανέλες! Μία της Εθνικής Ουγγαρίας , δύο κάποιων ομάδων κάτι σε -varos που δε θυμάμαι και μία παιδική. Και όλες σε τιμές γαλλικών αρωμάτων.
Τι διάολο στο τέλος εποχής έπεσα; Finished μου λέει η κυρία του μαγαζιού, μόνο οι κρεμάστρες μας έμειναν.

Απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας σήμερα

Πήραμε το δρόμο για το σπίτι να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για τα λουτρά που περιμέναμε πως και τι.
Λίγο πριν πέσαμε πάνω σ ένα μπιστρό με καμινάδες και παρότι καταβάλαμε φιλότιμες προσπάθειες, τελικά ενδώσαμε σε μία ακόμη γουρουνιά...

Κόλαση ήταν αυτό. Το ένα είχε γέμιση σοκολάτα και το άλλο, το δικό μου κρέμα ζαχαροπλαστικής, το λούστηκα!

Ευτυχώς είχαμε ακόμη ένα διωράκι μπροστά μας να χωνέψουμε γιατί τουλάχιστον με διπλό έμφραγμα θα μας μάζευαν με τόσο χλαπάκιασμα και καπάκια μπάνιο στους 40 βαθμούς!

Στο δίωρο όντως νιώσαμε κομματάκι πιο ανάλαφρες και αφού φορτώσαμε μαγιό, σαγιονάρες και πετσετούλες από το σπίτι καλέσαμε ταξάκι (Bolt) που μας άφησε μπροστά στην Πλατεία Ηρώων που είχαμε αφήσει να δούμε μαζί με την επίσκεψη στα λουτρά.

Μεγάλη και εντυπωσιακή η πλατεία.

Περπατήσαμε προς τα λουτρά και βρήκαμε το παγοδρόμιο, έρημο ακόμη εκείνη την ώρα

καθώς και το κάστρο Varosliget από μακριά

Τι όμορφα!!!

Φτάσαμε στα λουτρά, πλήρωσα για όλες με τη Ρέβολουτ από 7.100 φιορίνια (περίπου 17 ευρώ/άτομο) . Mόλις μπήκαμε μας πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα ντουλαπάκια και πως έπρεπε να νοικιάσουμε 1 καμπίνα (για όλες) για να αλλάξουμε. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι είναι τρικ....ωστόσο η τιμή ήταν γελοία για 4 άτομα (1.000 φιορίνια) και η αλήθεια είναι πως αλλάξαμε άνετα και ωραία.

Από κει κι έπειτα μέχρι να βρούμε το στόχο που ήταν η εξωτερική πισίνα, περάσαμε διαδρόμους, μπάνια, ατμούς, πισίνες μικρές, πισίνες μεγάλες, κατεβήκαμε σκάλες, ανεβήκαμε σκάλες και το έξω δε το βλέπαμε, η δε σήμανση ήταν σπάνια και καθόλου διαφωτιστική.
Ρωτήσαμε ντυμένους , ρωτήσαμε ημίγυμνους και τελικά είδαμε φως, ανοίξαμε μια πόρτα και μας αποκαλύφθηκε αυτό!

Ουάου όμως!

Τσάμπα αγχώθηκα μην ξεχάσουμε τα σκουφάκια, ουδείς φορούσε

Η ώρα ήταν 15:43 ακριβώς, όπως φαίνεται και στο ρολόι απέναντι. Μια και η πρόθεση ήταν να είμαστε εκεί πριν πέσει το σκοτάδι και να παραμείνουμε όταν ανάψουν τα φώτα ώστε να έχουμε την εμπειρία και από τις δύο καταστάσεις.
Εξωτερική θερμοκρασία 6 βαθμοί και το νερό στους 38....Κόσμος αρκετός αλλά όχι τόσος που να ενοχλεί αφόρητα. Σοφή πράξη να αποφύγουμε το σαββατοκύριακο. Το δε νερό πεντακάθαρο και διαυγές, πολύ καλύτερο από ότι περίμενα.

Ωραία ως εδώ. Η μεγάλη έκπληξη όμως δεν ήταν αυτή.
'Οταν μας παρέδωσαν την καμπίνα για να αλλάξουμε ρώτησα τον υπάλληλο αν επιτρέπεται να πάρω το κινητό μαζί στην εξωτερική πισίνα για να έχω μερικές αναμνηστικές.
Με κοίταξε περίεργα έκανε κι ένα μορφασμό και λέω κοτσάνα είπα κορίτσια, τι δουλειά έχει το κινητό μέσα στους ατμούς! Θα το πάρω όμως λέω, θα το τυλίξω μέσα στην πετσέτα αφού βγάλουμε φωτογραφίες να μη φαίνεται και θα κάνουμε το μπάνιο μας.

'Οταν τελικά βγήκα έξω, έμεινα άλαλη....Γινόταν της...ινσταγκράμερ!!!
Το τι βλεφαρίδα κάγκελο, τι κόκκινο κραγιόν και τι στήσιμο για την τέλεια πόζα...δε λέγεται!
Μ αρέσει που εγώ πριν ξεκινήσουμε από το σπίτι είπα, κορίτσια ας ξεβαφτούμε γιατί αν μείνει κανά ίχνος μάσκαρα στο μάτι και αρχίσει να τρέχει από τη ζέστη θα δείχνουμε σαν τις κόρες του Κόμη Δράκουλα

Εδώ τα κοριτσάκια είχαν ρίξει σοβαρή προεργασία όχι παίξε γέλασε!
Μετά την πρώτη έκπληξη και αφού είμασταν ήδη στο νερό, η κατάσταση έδειχνε ολοένα και χειρότερη. Διότι η τέλεια πόζα απαιτεί κόπο δεν είναι ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε...Δεκάδες νεαρές ινφλουένσερς προσπαθούσαν, αγωνιούσαν για την σωστή την τίμια πόζα που θα τις ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες. Οι σέλφι ήταν ατελείωτες. Και αν νομίζετε ότι μετά την άοκνη φωτογράφιση το παρατούσαν το θέμα και ζούσαν τη στιγμή, γελιέστε.
Σειρά είχε η επιλογή της καλύτερης λήψης για να ανέβει....όπου είναι τέλος πάντων ν ανέβει. Κι άντε τώρα να επιλέξεις ανάμεσα από 645 φωτογραφίες, εύκολο το λες;
Εγώ από την άλλη, είχα την εύλογη απορία πόσα άραγε i-phone πήγαν άκλαφτα και έβρασαν μέσα στο νερό....γίνεται να μην πέφτει κανένα με τόση χρήση;

Εμείς μπορεί να απέχουμε μερικά χάσματα γενεών μακριά από αυτό που βλέπαμε, όμως λίγο ψωνάκια των σόσιαλ (και γενικώς) μας λες όσο να πεις, έτσι βγάλαμε μερικές αναμνηστικές, αλλά στη συνέχεια παρατήσαμε το τηλέφωνο κάπου που να το βλέπουμε και απολαύσαμε το μπανάκι μας με την ψυχή μας δίχως βέβαια να ανεβάσουμε το παραμικρό τη δεδομένη στιγμή.
Φυσικά, το σχολιάσαμε δεόντως αυτό, ότι δηλαδή οκ πρέπει να βγάλεις τη λήψη που θέλεις και θα χτυπηθείς να σου πετύχει. Γιατί πρέπει ΕΚΕΙΝΗ την ώρα να ανέβει και να κάθεσαι να βλέπεις λάικ και σχόλια χάνοντας εντελώς το μομέντουμ και τελικά στιγμές από την ίδια τη ζωή... Φιλοσοφικό το ερώτημα αλλά αν θέλει κάποιος της νέας γενιάς να τοποθετηθεί μετά χαράς να ακούσουμε τι εννοεί ο ποιητής!

Ο περίγυρος ήταν σαν τον πύργο της Βαβέλ....όλος ο νεαρόκοσμος τουριστικός καμβάς της Ε.Ε. μπανιαριζόταν και φωτογραφιζόταν στην ίδια πισίνα. 'Ενα κλικ παραπάνω τα ισπανικά νομίζω κυριαρχούσαν παντού, πράγμα που δικαιολογήθηκε μερικώς την επόμενη που αντικρίσαμε το μέγεθος της ουράς έξω από τα κάουντερ της Rynair με προορισμό τη Βαρκελώνη.

Πάνω που χαλάρωσα ότι δεν υπήρχαν 'Ελληνες στα πέριξ και αφέθηκα στο...ελεύθερο σχολιασμό, βλέπουμε έναν τύπο με σηξ πακ που έμπαινε εκείνη την ώρα στο νερό και κάποια από μας είπε, να κι ένας ωραίος....απάντησα και γω, ρε είδαμε κ έναν στις σκάλες αλλά ήταν ντυμένος εκείνος (εννοώντας προφανώς ότι φορούσε τα ρούχα του και όχι το μαγιό) αλλά έλα που την ίδια στιγμή περνούσε ένας ομοεθνής νεαρός που έσκασε στα γέλια, με κοιτάζει και λέει ...αμάν ρε κορίτσια!!! Γέλασα και γω και του απάντησα....Τι; Δηλαδή όταν εσείς σχολιάζετε τα γυναικεία οπίσθια είναι καλά; "Δίκιο έχετε" λέει αυτός κι έτσι κερδήθηκε μια μικρή μάχη ενάντια στην πατριαρχία, αφού φυσικά και είχα δίκιο

Αρκετά είπα την έδωσα με το παραπάνω την εικόνα....αφήνω και μερικές φωτό εδώ

Μπορούμε και μεις και μάλιστα άβαφες/αχτένιστες

Περνάμε καλά και φαίνεται!

κι ένα σύντομο βιντεάκι

30 Νοεμβρίου 2022

Νύχτωσε νύχτα και μεις ακόμη εκεί (καλά 20 λεπτά αργότερα έπεσαν τα σκοτάδια)
Κι όταν βγήκαμε η ατμόσφαιρα ήταν έτσι

Δεν θέλαμε όμως να αποχωρήσουμε ακόμη και συνεχίσαμε την περατσάδα και τσαλαβούτημα στις εσωτερικές πισίνες.
'Οπου κάθε μία έβγαινε σε διαφορετικό μέγεθος, σχήμα και θερμοκρασία νερού.

Το πως έγινε και πετύχαμε πισίνα ολομόναχες έχει εξήγηση ότι το νερό ήταν κάπως πιο δροσερό στη συγκεκριμένη. 'Εβαζαν πόδι μέσα κ έκαναν μεταβολή αλλά εμείς το χαρήκαμε που πλατσουρίσαμε για λιγάκι με άπλα

Είπα να μπω σε μερικές ακόμη. Είχε παντού πινακίδες με τη θερμοκρασία του νερού κάθε φορά.
Κάποιες είχαν θερμοκρασία 42 βαθμούς και έβραζες μαζί με τον Βεελζεβούλ! Ενώ επιχείρησα να μπω σε μια γούρνα που δεν πρόσεξα ότι έγραφε 18 βαθμοί! Μπήκα με φόρα και μετά από ένα άψυχο αααααααα έκανα μεταβολή και τράπηκα σε άτακτη φυγή....

Λιωμένες και παντελώς χαλαρωμένες ντυθήκαμε χωρίς ντουζ διότι ο παλιός γνωρίζει ότι τα οφέλη και ευεργετήματα των ιαματικών λουτρών είναι καλό να παραμείνουν στο δέρμα για ένα 12ωρο και καλέσαμε το εξυπηρετικότατο Bolt να μας πάει πίσω στο διαμέρισμα.

Εύκολα το κατατάξαμε στο highlight του ταξιδιού, μόνο που η νύχτα ήταν ακόμη νέα και δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα....

Συνεχίζεται....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 5 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Σεξινες

 

[Delmem38110]

σεκς εντ δε μπουταπεστ

 

[Iris_90]

Τύφλα να χουν η Κάρι , η Σαμάνθα , η Μιράντα και η Σάρλοτ , είχατε πάει πριν τη πανδημία εκεί ;;;

 

[evaT]

Σεξινες

σε-ΞΙΝΕΣ ;;;

σεκς εντ δε μπουταπεστ

σεκς και ξερός μάλλον

Τύφλα να χουν η Κάρι , η Σαμάνθα , η Μιράντα και η Σάρλοτ , είχατε πάει πριν τη πανδημία εκεί ;;;

μας λείπει μια κοκκινομάλα! Εγώ μάλλον ρέπω προς Κάρι πάντως (παρότι άλλη είναι η σγουρή), λόγω Mr Big
Πρώτη φορά για όλες μας η Βουδαπέστη.

 

[evaT]

Πρώτη Ημέρα - Helló Budapest!

'Οσο ήμουν εκεί με ρώτησε ένας καλός φίλος αν κοίταξα να μάθω καμιά ουγγρική λέξη, ορίστε λοιπόν, την έβαλα και στον τίτλο! Πολύ με δυσκόλεψε...

19/11 ήταν η ημερομηνία αναχώρησης και η Θεσσαλονίκη ήδη ανέβαζε ένα στρόγγυλο 20ρι στη θερμοκρασία πρωί πρωί, εμείς με πτήση low cost φορέσαμε ότι μπορούσαμε για να αντιμετωπίσουμε το 0-5 που έλεγαν οι προβλέψεις για Βουδαπέστη.
Στο αεροδρόμιο ένιωθα ότι θέλω να βγάλω την...πέτσα μου. Σκασμένη όπως ήμουν ξεφορτώθηκα σκουφιά και πλεκτά κι έκοβα τα σουλάτσα μου καθόλου σικ αλλά πολύ άνετη, με το ισοθερμικό μου φανελάκι μόνο, μέσα στο τέρμιναλ του Μακεδονία.

Κόσμος πολύς, ζίγκα το αεροπλάνο και πολύ νεολαία!

Θέες από ψηλά

Προσγειωθήκαμε μιάμιση ώρα αργότερα και πολύ εύκολα βρήκαμε απέξω το λεωφορείο 100Ε που είναι εξπρές και σε πάει κατευθείαν κέντρο. 'Εβγαλα τα εισιτήρια στη στάση με τη ρεβολούτ, 1500 φιορίνια/άτομο δηλ. περίπου 3,69 ευρώ και αν εξαιρέσεις την απότομη κρυάδα που μας ήρθε από την παρατεταμένη άνοιξη της Ελλάδας στον χειμώνα έτσι ξαφνικά, κατά τ άλλα στο 100Ε βιώσαμε άλλη μια συνηθισμένη ημέρα ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, όρθιες και παστωμένες ενώ 99% των επιβατών μιλούσαν ελληνικά.
Στη δε διαδρομή αφού περάσαμε από Praktiker, IKEA και λοιπά,νιώθαμε πως εκτός από τη θερμοκρασία δεν είχε ακόμη αλλάξει τίποτε άλλο.

Πλησιάζοντας προς την πόλη άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται τα μεγάλα τύπου Σοβιέτ ογκώδη κτίρια, αλλά και τα όμορφα, μελαγχολικά λόγω εποχής αχανή πάρκα.

Κατεβήκαμε καρακέντρο στη στάση Astoria (New York? ) και κατευθυνθήκαμε προς τον κεντρικό πεζόδρομο Vaci και την γέφυρα της Ελισσάβετ για τις πρώτες μας βόλτες αφού το διαμέρισμά μας δεν θα ήταν διαθέσιμο πριν από το μεσημεράκι.

Πρώτες εικόνες.

Φτάσαμε στη Vaci η οποία ήταν σαν εργοτάξιο από έργα ανάπλασης και δεν μας έκανε κανένα κλικ.

Πολύ κλικ μας έκαναν όμως οι καμινάδες που μας μύρισαν από μακριά!
Και φυσικά ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα. Τι, να το ρίξουμε;;

Στο μεταξύ εννοείται κυκλοφορούσαμε με τα μπακπακ αφού δεν είχαμε πάει ακόμη σπίτι να αφήσουμε τα πράγματα.
'Εμεινα δύο βήματα πίσω, παρατηρούσα τα κορίτσια και γέλασα μόνη μου.
Απο κει που στο παρελθόν ταξίδευαν (με άλλες παρέες) όσο ταξίδευαν, σαν πριγκίπισσες, με τα πρακτορεία τους, τις ξενοδοχειάρες τους και τα ρέστα, με το που έμπλεξαν μαζί μου τις έχω κάνει μπακπάκερ σχεδόν (λέμε τώρα)

Επιτέλους καθίσαμε να πιούμε και έναν καφέ που τον θέλαμε πλέον πολύ αλλά και να συνεννοηθούμε με το Γιώργο για το πως θα βρεθούμε.

Ποιός είναι αυτός ο Γιώργος; Ο Γιώργος λοιπόν είναι παλιός φίλος που μένει μόνιμα Ελβετία και εμφανίστηκε σε 2 κεφάλαια ως γκεστ σταρ στην ιστορία μου για το Roadtrip των Βαλκανίων το καλοκαίρι όπου συναντηθήκαμε σε Σπλιτ και Ζαντάρ και ενώθηκαν οι παρέες.
Στην προκειμένη η σύμπτωση προέκυψε απρογραμμάτιστα σε τυχαία τηλεφωνική συνομιλία τι κάνεις, τι νέα, όλα καλά ετοιμάζομαι για Βουδαπέστη! 'Αντε ρε και γω για κει είμαι, μήπως να ανταμώσουμε;
Βεβαίως εγώ ξεκινούσα με γυναικοπαρέα για κους κους και κανονικό τουρισμό ενώ εκείνος όντας διεθνής ζεν πρεμιέ το ταξιδάκι του είχε σκοπό επίσκεψη σε αποσπασματική ερωτική παρτενέρ (μα πως να το πω πιο κομψά πια!), οπότε το να συναντηθούμε εμπεριείχε και μερικές τεχνικές δυσκολίες. Τελικά εκείνος αναχωρούσε τη μέρα που φτάναμε εμείς και περίσσευαν μόνο μερικές ώρες πριν την πτήση του, είχαμε προ-συμφωνήσει να πίναμε ένα καφεδάκι στο κέντρο.
Επί του πρακτέου η Ουγγαρέζα κυρία που φιλοξένησε το αγόρι μας κατοικούσε αρκετά χιλιόμετρα εκτός πόλης κι έτσι το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε είναι μια σύντομη βιντεοκλήση για να δούμε τα μούτρα μας πριν μπει στο τρένο για να προλάβει την πτήση του.
Μου είπε πως μετάνιωσε που δεν άλλαξε το εισιτήριό του για να συμπέσουμε και να σεργιανίσει και μαζί μας, ότι θα ήταν ωραία ευκαιρία να βρεθούμε ξανά και απάντησα ναι ναι ευχαρίστως ναι, αλλά όχι! (σκέφτηκα), γιατί καλά θα ήταν να βρισκόμασταν όμως ξεκάθαρα προτιμώ την κοριτσοπαρέα μας και είμαι βέβαιη πως καμία δε θα τρελαινόταν αν το πρότεινα, ξέρω ότι με διαβάζει ο Γιωργάκης και θα γελάσει με αυτά, μ αρέσει η παρέα του και περνάμε ωραία όποτε τυχαίνει να ανταμώσουμε αλλά έτσι όπως είμασταν δεν θέλαμε κανέναν τους (άντρα)

Μετά το καφεδάκι κι αφού στανιάραμε περπατήσαμε προς την Elisabeth Bridge

σε μουά

και βολτούλα

'Ηρθε το μηνυματάκι ότι το σπίτι ήταν έτοιμο και φύγαμε καρφί να αφήσουμε τα σακίδια, να ανασυνταχθούμε και να ξαναβγούμε πιο ανάλαφρες.

Πρώτα σταματήσαμε σ ένα σούπερ μάρκετ για να προμηθευτούμε τα του πρωινού.
Θλιβερή διαπίστωση ότι οι ανατιμήσεις έχουν χτυπήσει και εδώ, δεν είχα χρόνο να κάνω πολλές συγκρίσεις αλλά 5 πραγματάκια πήραμε, από τα πιο φθηνά και δώσαμε κάπου 17 ευρώ...
Το σπίτι σε τρομερή τοποθεσία, ποδαράτο από σχεδόν παντού, μας άφησε άφωνες.
Ανακαινισμένο σε στυλ industrial με ενδαφέρουσες λεπτομέρειες και υπέρ άνετο για 4 άτομα και δη γυναίκες, 2 μπάνια μου είχαν ζητήσει για να ετοιμαζόμαστε γρήγορα και 2 μπάνια λοιπόν it is....
και πολλά παραπάνω σε πολύ καλή τιμή όταν το έκλεισα από τέλος Σεπτέμβρη.
Πριγκίπισσες σας έχω και γω βρε! που αφορμή ψάχνετε να γκρινιάξετε

To προτείνω δαγκωτό!
Budapest Loft Central Design Home, Βουδαπέστη, Ουγγαρία


Πρώτη βόλτα προς την Μεγάλη Εβραϊκή Συναγωγή , δεύτερη μεγαλύτερη στο κόσμο μετά από αυτή της Νέας Υόρκης, μόνο την ώρα που βρεθήκαμε εκεί ήταν κλειστά και την είδαμε απέξω μόνο. Τσεκάραμε την τιμή του εισιτηρίου (10 ευρώ σχεδόν) και αποφασίσαμε ότι μας έφτασε το απέξω
Λίγο στραβή μου βγήκε...

Κι από κει αφού περάσαμε από το Νew York Cafe που είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε σε άλλη ώρα (γκάχα γκούχα) βγήκαμε στην αριστοκρατική utca Andrassy με σκοπό να βρούμε το εμβληματικό Μουσείο του Τρόμου (House of Terror).
'Ομορφος, φαρδύς δρόμος με επιβλητικά νεοκλασσικά και άλλα κτίρια.

House of Terror

Ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να έρθουμε εδώ;
Σε μουά ξανά!
Πολύ αψήφιστα το πήρα το θέμα το ομολογώ. 'Εχοντας μια φυσική ροπή προς καλτ καταστάσεις και ατμόσφαιρες θρίλερ, ξέχασα πως πέρσι μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς μου πήρε βδομάδες να πάψω να το σκέφτομαι και να έχω εκείνο τον κόμπο στο στομάχι.
Διαβάζοντας για το μουσείο αυτό είδα πως φιλοξενεί εκθέματα από διάφορες εποχές στυγνών βασανιστηρίων κατά τον 20ό αιώνα και το θεώρησα ενδιαφέρον.
'Οχι πως δεν ήταν. Αλλά μας έπεσε κάπως...βαρύ σαν μία από τις πρώτες επισκέψεις μόλις είχαμε αρχίσει να περπατάμε την πόλη.
Το κτίριο της οδού Andrassy στέγασε διαδοχικά την κομαντατούρ των Ναζί κατά το 2ο παγκόσμιο Πόλεμο όπως και την Πολιτική Αστυνομία των Σοβιέτ που αντικατέστησε τα κεντρικά των Arrow Cross headquarters που αργότερα μετονομάστηκε σε State Security Office και...δεν συμμαζεύεται. 'Ολα στην υπηρεσία βασανισμού των πολιτών-όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε.
Το μουσείο με είσοδο περίπου στα 10 ευρώ το άτομο, πολύ φροντισμένο και ατμοσφαιρικό, διέθετε αυτοξενάγηση με ακουστικά τα οποία ΔΕΝ πήραμε, κυρίως γιατί απαιτούσε άπειρο χρόνο να ακούσεις όλες τις ιστορίες-υποψιάζομαι ότι πράξαμε ορθά γιατί το να ακούγαμε και όλες τις φριχτές λεπτομέρειες απλά θα πρόσθετε βάρος στη διάθεσή μας.

'Εβγαλα μερικές μόνο φωτό στη ζούλα αφού μα είπαν πως γενικά ,δεν επιτρέπεται

Κελί φυλακής...

(.....)

Δύο λόγια θέλω να πω μόνο και να κλείσω το θέμα.
'Ενας ολόκληρος αιώνας που η ελίτ του συγκεντρωτισμού (Κομμουνισμός, δικτατορία, Ναζί) διάλεξαν έναν από τους ομορφότερους δρόμους και κτίρια της πόλης για να τρομοκρατούν, βασανίζουν, δολοφονούν ανθρώπους οι οι πεποιθήσεις τους και/ή θρησκεία τους ήταν κόντρα στην επίσημη γραμμή της κάθε φορά Διοικούσας αρχής.
'Οχι πριν από αιώνες, όχι το μεσαίωνα, όχι κάποια εποχή που υπήρχε αμορφωσιά, προκατάληψη και θρησκευτικός φανατισμός.
Τον 20ό αιώνα!!! Τότε που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση, που οι άνθρωποι διάβασαν, μορφώθηκαν, εκμοντερνίστηκαν.
Μοιραία ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση, μοιραία και τα ανάλογα συμπεράσματα για τον 21ο αιώνα που διανύουμε και τις σημαδιακές καταστάσεις που όλοι βιώνουμε και δεν έχουμε ιδέα προς τα που κατευθυνόμαστε, όμως είμαστε ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και καλύτερα να συνεχίσω με τα του ταξιδιού.
Αν θα το σύστηνα; Ειλικρινά όχι! Για μένα δεν υπάρχει κανένας λόγος να πας να δεις κάτι τέτοιο, είναι αυστηρά προσωπική άποψη, όμως, μετάνιωσα που πήγα και πήρα στο κεφάλι μου και τις φίλες μου.

180 μοίρες στροφή και αλλάζουμε κλίμα.
Σειρά είχαν οι περιβόητες Χριστουγεννιάτικες αγορές!
Αυτές ήταν άλλωστε ένας λόγος που το ταξίδι κλείστηκε τέτοια εποχή, ώστε να πάρουμε λίγη εορταστική ευρωπαϊκή μυρωδιά με λαμπάκια, στολισμούς, κρύο και ζεστά κρασιά στο δρόμο.

Πρώτη χριστουγεννιάτικη αγορά μπροστά από τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου.

Πανηγύρι

Μας είχε κόψει και η λόρδα στο μεταξύ και είπαμε να δοκιμάσουμε χοτ ντογκ μαζί με ζεστό κρασί.
Και παρότι πληροφορημένη από το φόρουμ ότι οι αγορές είναι ακριβές δεν μπήκα καν στον κόπο να ρωτήσω πόσο κοστίζει το χοτ ντογκ. Γιατί πόσο να κάνει ρε παιδί μου: 5,6,7,8? άντε 10??
Να μην πω πόσο μας τον έπιασαν τελικά γιατί μου πήρε ώρες να το χωνέψω!
Αυτό ήταν πάντως το χοτ ντογκ (από χρυσάφι)

Συνέχεια στη βόλτα με τα στολισμένα εμπορικά

και καταλήξαμε στο Δούναβη για μια υπέροχη παγωμένη, βραδινή βόλτα

Κατάφωτο το Κοινοβούλιο

Αλλά και η θέα απέναντι από το κάστρο της Βούδας.

τα παπούτσια του Δούναβη και δεν γράφω τίποτε άλλο -αρκετά το βάρυνα πριν

Και η πλατεία Ελευθερίας

Παγωμένες αλλά γοητευμένες από την φινέτσα της πόλης, επιστρέψαμε σ ένα συμπαθητικό μπιστρό που είχαμε σταμπάρει για να πιούμε άλλο ένα τελευταίο γι απόψε ζεστό κρασί και γλυκάκι που μας κέρασε η Νατασούλα που είχε τα γενέθλιά της λίγες μέρες πριν.
Χρόνια της πολλά λοιπόν. Καθίσαμε έξω με τις σόμπες και κουβερτούλα φλις στα πόδια και ανάψαμε το τελευταίο πούρο εξ Αβάνας που είχε κρατηθεί για μια τέτοια περίσταση.

Ου να χαθείς παλιο χαρμάνα, τάχα έκοψα και το τσιγάρο!

Mεγάλη μέρα, μεγάλο κεφάλαιο! Το κοντέρ έδειξε περίπου 16 χιλιόμετρα πεζοπορίας και δεν ήταν ούτε 11 όταν μαζευτήκαμε σπίτι-κατάκοπες αλλά "γεμάτες".
Ξαπλώσαμε χωρίς πολλά πολλά για έναν λυτρωτικό ύπνο και αδημονία για την επόμενη μέρα και τις ομορφιές που μας περίμεναν στην απέναντι όχθη της Βούδας.

 

[mikrh tsopana]

Αλλά μας έπεσε κάπως...βαρύ σαν μία από τις πρώτες επισκέψεις μόλις είχαμε αρχίσει να περπατάμε την πόλη.

Ενα θα σου πω, εγω εβαλα τα κλαμματα μες στο μουσειο
Ειχε προηγηθει σπαστικο γελιο στο μουσειο των Εβραιων στο Βερολινο. Καλα το χειριζομαι το θεμα

Ενταξει προσωπικες αποψεις ειναι αυτες, αλλα για μενα ειναι αχαστο, οσο κι αν διαφωνω που κατα καποιο τροπο εξισωνει το ναζισμο με τον κομμουνισμο.

 

[gioannis13]

Η χαρά του άντρα ! γκρίνια επί 4 ! όταν έρθεις στο Κιάτο για το

Σίκ και Σέξι στο Κιάτο ......

..... να σας δούμε ........

 

[evaT]

Ενταξει προσωπικες αποψεις ειναι αυτες, αλλα για μενα ειναι αχαστο, οσο κι αν διαφωνω που κατα καποιο τροπο εξισωνει το ναζισμο με τον κομμουνισμο.

Υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες από τους κατοίκους της πόλης όταν λειτούργησε το μουσείο ακριβώς για το λόγο που αναφέρεις.

Η χαρά του άντρα ! γκρίνια επί 4 ! όταν έρθεις στο Κιάτο για το

Καμία γκρίνια σε πληροφορώ! είμαστε όλες προπονημένες χαχα
'Οσο για το Κιάτο, έχουμε φρέσκο γαμπρό από εκεί που θα πάει θα σας έρθουμε σύντομα (εγώ τουλάχιστον)

 

[Smaragda53]

΄Ημουν δεν ήμουν 10 χρονών όταν είδα για πρώτη φορά σε κάτι μεγάλα βιβλία του πατέρα μου για τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο τις φωτογραφίες των παιδιών και των άλλων αιχμαλώτων από τα στρατόπεδα. ΄Εκανα να κοιμηθώ καλά μια βδομάδα, είχα τρομερούς εφιάλτες, φώναζα κλπ. Από τότε έστω και μια φωτογραφία να δω αρρωσταίνω. Είδα τη Λίστα του Σίντλερ κι όταν βγήκα από το Αττικόν, ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. ΄Οπως καταλαβαίνετε, παρ΄όλο που έχω πάει αρκετές φορές στο Μόναχο (έχω αγαπημένους φίλους) δεν επισκέφθηκα ποτέ το Νταχάου π.χ. Μόνο που βλέπω την πινακίδα όταν βγαίνω από το αεροδρόμιο με πιάνει η ψυχή μου.

 

[Delmem38110]

εγώ έκλεισα ένα τετραήμερο Ιανουάριο. όχι ότι τους πάω τους Ούγγρους.. αλλά μου αρέσουν τα Λουτρά τους. υπάρχουν διαμαντάκια να επισκεφτείς εκτός από τα κλασικά τους.

 

[evaT]

μου αρέσουν τα Λουτρά τους

έχουμε και από αυτά παρακάτω

όχι ότι τους πάω τους Ούγγρους

Τι καλοί άνθρωποι αυτοί οι Ούγγροι!