kabamarou
Member
- Μηνύματα
- 1.517
- Likes
- 2.635
5η ημέρα
Αναχώρησα από το σπίτι για να βρεθώ με τους υπόλοιπους που ήταν ήδη έξω. Περπατήσαμε στην Ονασαγώρου και την Λύδρας και περάσαμε τα σύνορα. Άφησα την παρέα σε μια καφετέρια και ξεκίνησα αυτή την φορά για την εξερεύνηση του ανατολικού κατεχόμενου κομματιού της παλιάς πόλης. Η παλιά πόλη που βρίσκεται μέσα από τα Ενετικά τείχη είναι πάνω σε ύψωμα και έχει σχήμα κυκλικό. Ένας κύκλος που χωρίστηκε στην μέση και η κάθε πλευρά κατέχει τώρα από ένα ημικύκλιο.
Όπως προανέφερα οι τουρίστες και ο πολύς ο κόσμος συγκεντρώνεται στο κεντρικό κομμάτι των κατεχόμενων οπότε η ανατολική πλευρά που έκανα βόλτες διακατέχεται και αυτή από μια απόκοσμη ησυχία. Οι παλιές μονοκατοικίες με τα σαχνισιά μου θύμισαν τα στενά της άνω πόλης στην Θεσσαλονίκη. Το σφίξιμο πάλι παρόν. Ποια από αυτά τα σπίτια άραγε να ανήκαν σε ανθρώπους που τους διώξανε;
Επέστρεψα τελικά προς τους φίλους μου και όλοι μαζί αναχωρήσαμε για το σπίτι. Το βράδυ βγήκαμε σε μια μπυραρία με μια παρέα που αποτελούνταν από καλαμαράδες και Κύπριους
Η λέξη καλαμαράς παρότι μπορεί να φαντάζει σαν κάτι προσβλητικό προήλθε από το όταν οι Έλληνες παλιότερα πήγαιναν στην Κύπρο για να διδάξουν στα σχολεία. Το στυλό εκείνης της εποχής ήταν το καλαμάρι και από εκεί προέκυψε και το καλαμαράς. Έτσι όταν θέλουν να αναφερθούν οι Κύπριοι σήμερα σε κάποιον Έλληνα κάτοικο Ελλάδος δεν θα πούνε ποτέ ο Έλληνας αλλά ο καλαμαράς η ο Ελλαδίτης. Η λέξη Ελλαδίτης χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος είναι Έλληνας και κάτοικος Ελλάδος σε αντίθεση με τους Έλληνες που ζουν εκτός Ελλάδος πχ. στην Κύπρο. Οι Κύπριοι επίσης που κατάγονται από την Κύπρο αυτοαποκαλούνται ως Κυπραίοι. Μερικά χαρακτηριστικά που ξεχώρισα στην γλώσσα ήταν το ότι το άρθρο μπαίνει στο τέλος της λέξης, πχ. “συμπαθώ σε” και ότι χρησιμοποιούνται υποκοριστικά ακόμη και για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Μπορεί δηλαδή να είναι ο άλλος 70 χρονών και να τον φωνάζουν Κωστάκη. Οι άγνωστες λέξεις για εμένα ήταν άπειρες αλλά αυτές που συγκράτησα περισσότερο ήταν το “λαλεί μου” που σημαίνει μου είπε, το “τζιαμαί” που είναι το εκεί, το “δαμέ” το εδώ και το “όι” το όχι.
6η ημέρα
Το πρόγραμμα για αυτή την ημέρα περιλάμβανε εκδρομή εκτός πόλης. Ξεκινήσαμε το μεσημέρι με δύο αυτοκίνητα 9 άτομα εκ των οποίων τα 4 από Κύπρο. Φτάσαμε σε ένα πολύ όμορφο χωριό την Κακοπετριά και κάναμε μια βόλτα μέσα σε φυσικά τοπία αλλά και στο χωριό.
Από εκεί συνεχίσαμε για το Όμοδος ένα πανέμορφο ορεινό χωρίο που συγκεντρώνει μεγάλα πλήθη τουριστών αλλά αυτή την περίοδο η κίνηση ήταν πεσμένη. Μια κάτοικος του χωριού που είχε ένα μαγαζί με τοπικά προϊόντα σε ένα παραδοσιακό σπίτι μας ξενάγησε μέσα σε αυτό και μας μίλησε για την ιστορία του χωριού.
Το Όμοδος είναι γνωστό για το μοναστήρι αλλά και για τα πολλά ταβερνάκια που έχει. Κάτσαμε να πιούμε ένα τσάι, περιηγηθήκαμε περιμετρικά του μοναστηριού άλλα και στα πλακόστρωτα στενάκια και αναχωρήσαμε για την Λεμεσό ενώ είχε ξεκινήσει μια ψιλή βροχή.
Στην Λεμεσό φτάσαμε αφού είχε βραδιάσει και δεν συναντήσαμε σχεδόν καθόλου κόσμο στους δρόμους παρότι είναι μια πόλη που μένουν πάνω από 100.000 άνθρωποι. Περάσαμε από τα έρημα στενά και την παραλιακή και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Αναχώρησα από το σπίτι για να βρεθώ με τους υπόλοιπους που ήταν ήδη έξω. Περπατήσαμε στην Ονασαγώρου και την Λύδρας και περάσαμε τα σύνορα. Άφησα την παρέα σε μια καφετέρια και ξεκίνησα αυτή την φορά για την εξερεύνηση του ανατολικού κατεχόμενου κομματιού της παλιάς πόλης. Η παλιά πόλη που βρίσκεται μέσα από τα Ενετικά τείχη είναι πάνω σε ύψωμα και έχει σχήμα κυκλικό. Ένας κύκλος που χωρίστηκε στην μέση και η κάθε πλευρά κατέχει τώρα από ένα ημικύκλιο.
Όπως προανέφερα οι τουρίστες και ο πολύς ο κόσμος συγκεντρώνεται στο κεντρικό κομμάτι των κατεχόμενων οπότε η ανατολική πλευρά που έκανα βόλτες διακατέχεται και αυτή από μια απόκοσμη ησυχία. Οι παλιές μονοκατοικίες με τα σαχνισιά μου θύμισαν τα στενά της άνω πόλης στην Θεσσαλονίκη. Το σφίξιμο πάλι παρόν. Ποια από αυτά τα σπίτια άραγε να ανήκαν σε ανθρώπους που τους διώξανε;
Επέστρεψα τελικά προς τους φίλους μου και όλοι μαζί αναχωρήσαμε για το σπίτι. Το βράδυ βγήκαμε σε μια μπυραρία με μια παρέα που αποτελούνταν από καλαμαράδες και Κύπριους
Η λέξη καλαμαράς παρότι μπορεί να φαντάζει σαν κάτι προσβλητικό προήλθε από το όταν οι Έλληνες παλιότερα πήγαιναν στην Κύπρο για να διδάξουν στα σχολεία. Το στυλό εκείνης της εποχής ήταν το καλαμάρι και από εκεί προέκυψε και το καλαμαράς. Έτσι όταν θέλουν να αναφερθούν οι Κύπριοι σήμερα σε κάποιον Έλληνα κάτοικο Ελλάδος δεν θα πούνε ποτέ ο Έλληνας αλλά ο καλαμαράς η ο Ελλαδίτης. Η λέξη Ελλαδίτης χρησιμοποιείται για να δείξει ότι κάποιος είναι Έλληνας και κάτοικος Ελλάδος σε αντίθεση με τους Έλληνες που ζουν εκτός Ελλάδος πχ. στην Κύπρο. Οι Κύπριοι επίσης που κατάγονται από την Κύπρο αυτοαποκαλούνται ως Κυπραίοι. Μερικά χαρακτηριστικά που ξεχώρισα στην γλώσσα ήταν το ότι το άρθρο μπαίνει στο τέλος της λέξης, πχ. “συμπαθώ σε” και ότι χρησιμοποιούνται υποκοριστικά ακόμη και για ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Μπορεί δηλαδή να είναι ο άλλος 70 χρονών και να τον φωνάζουν Κωστάκη. Οι άγνωστες λέξεις για εμένα ήταν άπειρες αλλά αυτές που συγκράτησα περισσότερο ήταν το “λαλεί μου” που σημαίνει μου είπε, το “τζιαμαί” που είναι το εκεί, το “δαμέ” το εδώ και το “όι” το όχι.6η ημέρα
Το πρόγραμμα για αυτή την ημέρα περιλάμβανε εκδρομή εκτός πόλης. Ξεκινήσαμε το μεσημέρι με δύο αυτοκίνητα 9 άτομα εκ των οποίων τα 4 από Κύπρο. Φτάσαμε σε ένα πολύ όμορφο χωριό την Κακοπετριά και κάναμε μια βόλτα μέσα σε φυσικά τοπία αλλά και στο χωριό.
Από εκεί συνεχίσαμε για το Όμοδος ένα πανέμορφο ορεινό χωρίο που συγκεντρώνει μεγάλα πλήθη τουριστών αλλά αυτή την περίοδο η κίνηση ήταν πεσμένη. Μια κάτοικος του χωριού που είχε ένα μαγαζί με τοπικά προϊόντα σε ένα παραδοσιακό σπίτι μας ξενάγησε μέσα σε αυτό και μας μίλησε για την ιστορία του χωριού.
Στην Λεμεσό φτάσαμε αφού είχε βραδιάσει και δεν συναντήσαμε σχεδόν καθόλου κόσμο στους δρόμους παρότι είναι μια πόλη που μένουν πάνω από 100.000 άνθρωποι. Περάσαμε από τα έρημα στενά και την παραλιακή και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Last edited:
