Περιεχόμενα
Πέρασαν 2 μήνες από τη στιγμή που αποφασίσαμε να πάμε στην Κωνσταντινούπολη και στις 15/2 βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο "Μακεδονία". Η πτήση ήταν με την Turkish airlines (164 ευρώ έκαστος) στις 12:45 με ώρα άφιξης στις 14:00. Μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι από τις τουρκικές αερογραμμές. Φτάσαμε λόγο νωρίτερα από τις 14:00, παραλάβαμε τις βαλίτσες, περάσαμε τον έλεγχο των διαβατηρίων και αλλάξαμε λίγα ευρώ σε λίρες. Προμήθεια 4%. Κατόπιν πήγαμε να βρούμε τον άνθρωπο του ξενοδοχείου που θα μας μετέφερε με βανάκι. Άφαντος όμως. Πήρα τηλ. στο ξενοδοχείο και παρόλο που μιλάγαμε εγώ αγγλικά και αυτός τούρκικα καταφέραμε με κάποιον τρόπο να συννενοηθούμε και μετά από κανά 10λεπτο μας βρήκε .
Δωμάτιο είχαμε κλείσει στο Maywood, όπως πολυπροτείνεται στο forum (και έχουν βγει 100% ασπροπρόσωποι ), το οποίο βρίσκεται 200 μ από το σταθμό Tram Sirkeci. Είναι οικονομικό (62 ευρώ τη βραδιά), καθαρό, όμορφα διακοσμημένο, με αρκετά πλούσιο μπουφέ και με το πιο φιλόξενο προσωπικό ξενοδοχείου που έχω συναντήσει. Μείναμε κατευχαριστημένοι. Με το που φτάσαμε το προσωπικό μας έδωσε από ένα ματάκι δώρο και απάντησε σε όλες τις απορίες μας. Δεν καθήσαμε ούτε μισάωρο μέσα και ξαμολυθήκαμε στους δρόμους.
Το ξενοδοχείο είναι σε απόσταση βολής από τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Η περιοχή Sultanahmet είναι πανέμορφη, κάτι σαν την Πλάκα, με πανέμορφα παραδοσιακά χτισμένα σπίτια, μικρομάγαζα για καφέ και ναργιλέ και σουβενίρς.
Αρχικά μπήκαμε εντός του χώρου του Παλατιού Τοπ Καπί, όπου εντυπωσιαστήκαμε από τους περιποιημένους κήπους και τα συντριβάνια. Τα δέντρα ήταν ψηλά, φροντισμένα και αν δεν κάνω λάθος νομίζω ότι είδα παπαγάλους . Επειδή η ώρα είχε περάσει (τα περισσότερα αξιοθέατα είναι ανοιχτά μέχρι τις 16:00-17:00 ανοιχτά), κατευθυνθήκαμε σε αυτό που κλείνει λίγο αργότερα, στη Βασιλική Κιστέρνα. Πρόκειται για μια μεγάλη υπόγεια δεξαμενή που βρίσκεται απέναντι από την Αγιά Σοφιά. Υπέροχο αξιοθέατο και αρκετά πρωτότυπο, όπου απολαύσαμε μια μικρή βόλτα υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής και τρεχούμενων νερών, ανάμεσα σε 336 κίονες ύψους 8 μ.
Η ώρα είχε περάσει και είχε ήδη σκοτεινιάσει, έτσι είπαμε να κατευθυνθούμε προς τον Πύργο του Γαλατά και την πολύβουη γέφυρά του. Παρόλο το ψοφόκρυο, από τον ενθουσιασμό μας περπατήσαμε την όλη απόσταση μέχρι τον Πύργο. Περάσαμε από το Eminonu, στο οποίο βρίσκεται το Misir Carsici (αγορά μπαχαρικών), τη γέφυρα του Γαλατά όπου δεκάδες Τούρκοι ψαρεύουν, την ψαροφαγία και τα δεκάδες ταβερνάκια κάτω από τη γέφυρα του Γαλατά, τα πλοία της γραμμής και τα φεριμπότ που κάνουν μίνι κρουαζιέρες στο Βόσπορο και το τέμενος του Ρουστέμ Πασά με τα υπέροχα πλακίδιά του. Μετά ανεβήκαμε μια μεγάλη ανηφόρα που οδηγούσε στον Πύργο του Γαλατά. Έχει ύψος 60 μ, κωνικό σχήμα, είναι υπέροχα φωτισμένος και βρίσκεται στην περιοχή Μπέγιογλου.
Δυστυχώς, απόλαυσα μόνη μου την πανοραμική θέα της Πόλης από τον Πύργο, αφού ο φίλος μου έχει υψοφοβία. Κατόπιν, ανηφορίσαμε όλη την Ιστικλάλ μέχρι την πλατεία Ταξίμ, όπου τα χάσαμε από τον πολύ κόσμο, τις υπέροχες βιτρίνες γλυκών και φαγητών, τις ελκυστικότατες εκπτώσεις κατά 70-80% στα εμπορικά καταστήματα και το γραφικό Tram που περνάει από τη μέση του πεζόδρομου.
Η ώρα είχε περάσει και η κοιλιά μας είχε στήσει πανηγύρι . Είχε έρθει η ώρα να απολαύσουμε το πρώτο μας γνήσιο οθωμανικό μενού. Είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές για το Gani Gani. Ρωτώντας τους πλανώδιους καστανάδες, το βρήκαμε σε έναν παράδρομο της Ιστικλάλ κοντά στη Ταξίμ. Απολαύσαμε ένα πλούσιο γεύμα με τουρκικές σπεσιαλιτέ, όπως κεμπάπ γιαουρτλού,
πικάντικο κοτόπουλο, lahmacun
και άλλα στη τιμή των 20 περίπου ευρώ και για τα 2 άτομο . Το περιβάλλον δε υπέροχο. Γνήσιο, ατμοσφαιρικό, οθωμανικό εστιατόριο. Μετά βέβαια θέλαμε και το γλυκάκι μας. Τι να πρωτοδιαλέξουμε..
Πήραμε πακέτο για το ξενοδοχείο από το ξακουστό Saray μπακλαβά και καταϊφι με φυστίκι και 1 τουλούμπα.
Για το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο πήραμε από την Ταξίμ το Funikular για το σταθμό Kabatas και από κει το Tram για το σταθμό Sirkeci. Σε 20 λεπτάκια απολαμβάναμε τα γλυκάκια μας στο ξενοδοχείο πίνοντας ζεστό τσάι μήλου. Μου άρεσαν όλα σαν γνήσια γλυκατζού που είμαι, μα περισσότερο η τουλούμπα . Ήταν ταυτόχρονα τραγανή αλλά και ζουμερή. Αμέσως μετά λιώσαμε στον ύπνο...
Δωμάτιο είχαμε κλείσει στο Maywood, όπως πολυπροτείνεται στο forum (και έχουν βγει 100% ασπροπρόσωποι ), το οποίο βρίσκεται 200 μ από το σταθμό Tram Sirkeci. Είναι οικονομικό (62 ευρώ τη βραδιά), καθαρό, όμορφα διακοσμημένο, με αρκετά πλούσιο μπουφέ και με το πιο φιλόξενο προσωπικό ξενοδοχείου που έχω συναντήσει. Μείναμε κατευχαριστημένοι. Με το που φτάσαμε το προσωπικό μας έδωσε από ένα ματάκι δώρο και απάντησε σε όλες τις απορίες μας. Δεν καθήσαμε ούτε μισάωρο μέσα και ξαμολυθήκαμε στους δρόμους.
Το ξενοδοχείο είναι σε απόσταση βολής από τα σημαντικότερα αξιοθέατα. Η περιοχή Sultanahmet είναι πανέμορφη, κάτι σαν την Πλάκα, με πανέμορφα παραδοσιακά χτισμένα σπίτια, μικρομάγαζα για καφέ και ναργιλέ και σουβενίρς.
Αρχικά μπήκαμε εντός του χώρου του Παλατιού Τοπ Καπί, όπου εντυπωσιαστήκαμε από τους περιποιημένους κήπους και τα συντριβάνια. Τα δέντρα ήταν ψηλά, φροντισμένα και αν δεν κάνω λάθος νομίζω ότι είδα παπαγάλους . Επειδή η ώρα είχε περάσει (τα περισσότερα αξιοθέατα είναι ανοιχτά μέχρι τις 16:00-17:00 ανοιχτά), κατευθυνθήκαμε σε αυτό που κλείνει λίγο αργότερα, στη Βασιλική Κιστέρνα. Πρόκειται για μια μεγάλη υπόγεια δεξαμενή που βρίσκεται απέναντι από την Αγιά Σοφιά. Υπέροχο αξιοθέατο και αρκετά πρωτότυπο, όπου απολαύσαμε μια μικρή βόλτα υπό τους ήχους κλασσικής μουσικής και τρεχούμενων νερών, ανάμεσα σε 336 κίονες ύψους 8 μ.
Η ώρα είχε περάσει και είχε ήδη σκοτεινιάσει, έτσι είπαμε να κατευθυνθούμε προς τον Πύργο του Γαλατά και την πολύβουη γέφυρά του. Παρόλο το ψοφόκρυο, από τον ενθουσιασμό μας περπατήσαμε την όλη απόσταση μέχρι τον Πύργο. Περάσαμε από το Eminonu, στο οποίο βρίσκεται το Misir Carsici (αγορά μπαχαρικών), τη γέφυρα του Γαλατά όπου δεκάδες Τούρκοι ψαρεύουν, την ψαροφαγία και τα δεκάδες ταβερνάκια κάτω από τη γέφυρα του Γαλατά, τα πλοία της γραμμής και τα φεριμπότ που κάνουν μίνι κρουαζιέρες στο Βόσπορο και το τέμενος του Ρουστέμ Πασά με τα υπέροχα πλακίδιά του. Μετά ανεβήκαμε μια μεγάλη ανηφόρα που οδηγούσε στον Πύργο του Γαλατά. Έχει ύψος 60 μ, κωνικό σχήμα, είναι υπέροχα φωτισμένος και βρίσκεται στην περιοχή Μπέγιογλου.
Δυστυχώς, απόλαυσα μόνη μου την πανοραμική θέα της Πόλης από τον Πύργο, αφού ο φίλος μου έχει υψοφοβία. Κατόπιν, ανηφορίσαμε όλη την Ιστικλάλ μέχρι την πλατεία Ταξίμ, όπου τα χάσαμε από τον πολύ κόσμο, τις υπέροχες βιτρίνες γλυκών και φαγητών, τις ελκυστικότατες εκπτώσεις κατά 70-80% στα εμπορικά καταστήματα και το γραφικό Tram που περνάει από τη μέση του πεζόδρομου.
Η ώρα είχε περάσει και η κοιλιά μας είχε στήσει πανηγύρι . Είχε έρθει η ώρα να απολαύσουμε το πρώτο μας γνήσιο οθωμανικό μενού. Είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές για το Gani Gani. Ρωτώντας τους πλανώδιους καστανάδες, το βρήκαμε σε έναν παράδρομο της Ιστικλάλ κοντά στη Ταξίμ. Απολαύσαμε ένα πλούσιο γεύμα με τουρκικές σπεσιαλιτέ, όπως κεμπάπ γιαουρτλού,
πικάντικο κοτόπουλο, lahmacun
και άλλα στη τιμή των 20 περίπου ευρώ και για τα 2 άτομο . Το περιβάλλον δε υπέροχο. Γνήσιο, ατμοσφαιρικό, οθωμανικό εστιατόριο. Μετά βέβαια θέλαμε και το γλυκάκι μας. Τι να πρωτοδιαλέξουμε..
Πήραμε πακέτο για το ξενοδοχείο από το ξακουστό Saray μπακλαβά και καταϊφι με φυστίκι και 1 τουλούμπα.
Για το δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο πήραμε από την Ταξίμ το Funikular για το σταθμό Kabatas και από κει το Tram για το σταθμό Sirkeci. Σε 20 λεπτάκια απολαμβάναμε τα γλυκάκια μας στο ξενοδοχείο πίνοντας ζεστό τσάι μήλου. Μου άρεσαν όλα σαν γνήσια γλυκατζού που είμαι, μα περισσότερο η τουλούμπα . Ήταν ταυτόχρονα τραγανή αλλά και ζουμερή. Αμέσως μετά λιώσαμε στον ύπνο...
Attachments
-
99,1 KB Προβολές: 114