Περιεχόμενα
Τέταρτη και τελευταία μέρα 
! Γιατί άραγε όλα τα ωραία στη ζωή κρατούν λίγο? Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς τη Ταξίμ. Κάναμε τα τελευταία ψώνια μας στην Ιστικλάλ και κατευθυνθήκαμε προς το Dolmabahce Sarayi με τα πόδια (περίπου στα 15 min χαλαρό περπάτημα). Είδαμε το γήπεδο της Besiktas και κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα, αντικρύσαμε το Παλάτι. Το όνομά του σημαίνει "γεμιστός κήπος" και είναι αρκετά εντυπωσιακό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τεράστια μαρμάρινη πρόσοψή του,
, οι φροντισμένοι κήποι του και το ότι σχεδόν ακούμπαγε τη θάλασσα. Το τοπίο ήταν γενικά πανέμορφο και το παλάτι πολύ χλιδάτο παρόλο που χτίστηκε σε περίοδο παρακμής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Κατόπιν, θέλαμε να επισκεφτούμε την περιοχή Ortakoy και να απολαύσουμε το τσαγάκι μας στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Ciragan Palace Kempinski στο σαλόνι του με θέα το Βόσπορο. Είχα τη φαεινή ιδέα να περπατήσουμε την όλα απόσταση από το παλάτι μέχρι το Ortakoy για να απολαύσουμε την παραθαλάσσια αυτή διαδρομή, αφού το πρόγραμμά μας δεν θα περιλάμβανε την κρουαζιέρα λόγω πολύ κρύου. Λάθος εκτίμηση γιατί ξεπαγιάσαμε! Η υγρασία σε συνδυασμό με το κρύο "ξυρίζει"... Η όλη απόσταση καλύφθηκε σε περίπου 35 λεπτά.Το ξενοδοχείο όμως και το υπέροχο τούρκικο τσάι υπερπαραγωγή (με μπόλικα σοκολατάκια και κουλουράκια συνοδευτικά) που παραγγείλαμε (42 λίρες και οι 2) μας αποζημίωσε.
Μετά κατευθυνθήκαμε μέχρι την καρδιά του Ortakoy (κανά 10λεπτο) όπου χαζέψαμε τους πάγκους με τα εντυπωσιακά κοσμήματα άλλα και άλλα μικροπράγματα και βγάλαμε φωτογραφίες με θέα τη γέφυρα του Βοσπόρου, μια γέφυρα ιδιαίτερα εντυπωσιακή, ειδικά το βράδυ που φωτίζεται.
Κατόπιν, απολαύσαμε σε ένα μαγαζί δίπλα στη θάλασσα την καταπληκτική ψητή πατάτά τους τόσο σε μάτι όσο και σε γεύση, την kumpir, παραγεμισμένη με όσα πιο πολλά υλικά
.
Το απόγευμα πήραμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς την Ταξίμ, κάναμε τη τελευταία βόλτα μας, φάγαμε το προφιτερόλ μας στο γνωστό Inci
και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Το πρωί θα πετάγαμε.
! Γιατί άραγε όλα τα ωραία στη ζωή κρατούν λίγο? Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς το πρωί και κατευθυνθήκαμε προς τη Ταξίμ. Κάναμε τα τελευταία ψώνια μας στην Ιστικλάλ και κατευθυνθήκαμε προς το Dolmabahce Sarayi με τα πόδια (περίπου στα 15 min χαλαρό περπάτημα). Είδαμε το γήπεδο της Besiktas και κατηφορίζοντας προς τη θάλασσα, αντικρύσαμε το Παλάτι. Το όνομά του σημαίνει "γεμιστός κήπος" και είναι αρκετά εντυπωσιακό. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τεράστια μαρμάρινη πρόσοψή του,, οι φροντισμένοι κήποι του και το ότι σχεδόν ακούμπαγε τη θάλασσα. Το τοπίο ήταν γενικά πανέμορφο και το παλάτι πολύ χλιδάτο παρόλο που χτίστηκε σε περίοδο παρακμής της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.Κατόπιν, θέλαμε να επισκεφτούμε την περιοχή Ortakoy και να απολαύσουμε το τσαγάκι μας στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Ciragan Palace Kempinski στο σαλόνι του με θέα το Βόσπορο. Είχα τη φαεινή ιδέα να περπατήσουμε την όλα απόσταση από το παλάτι μέχρι το Ortakoy για να απολαύσουμε την παραθαλάσσια αυτή διαδρομή, αφού το πρόγραμμά μας δεν θα περιλάμβανε την κρουαζιέρα λόγω πολύ κρύου. Λάθος εκτίμηση γιατί ξεπαγιάσαμε! Η υγρασία σε συνδυασμό με το κρύο "ξυρίζει"... Η όλη απόσταση καλύφθηκε σε περίπου 35 λεπτά.Το ξενοδοχείο όμως και το υπέροχο τούρκικο τσάι υπερπαραγωγή (με μπόλικα σοκολατάκια και κουλουράκια συνοδευτικά) που παραγγείλαμε (42 λίρες και οι 2) μας αποζημίωσε.
Μετά κατευθυνθήκαμε μέχρι την καρδιά του Ortakoy (κανά 10λεπτο) όπου χαζέψαμε τους πάγκους με τα εντυπωσιακά κοσμήματα άλλα και άλλα μικροπράγματα και βγάλαμε φωτογραφίες με θέα τη γέφυρα του Βοσπόρου, μια γέφυρα ιδιαίτερα εντυπωσιακή, ειδικά το βράδυ που φωτίζεται.
Κατόπιν, απολαύσαμε σε ένα μαγαζί δίπλα στη θάλασσα την καταπληκτική ψητή πατάτά τους τόσο σε μάτι όσο και σε γεύση, την kumpir, παραγεμισμένη με όσα πιο πολλά υλικά
.Το απόγευμα πήραμε ταξί και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.
Το βραδάκι κατευθυνθήκαμε προς την Ταξίμ, κάναμε τη τελευταία βόλτα μας, φάγαμε το προφιτερόλ μας στο γνωστό Inci
και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Το πρωί θα πετάγαμε.
και μετά από κανά 10λεπτο μας βρήκε 
.
και απάντησε σε όλες τις απορίες μας. Δεν καθήσαμε ούτε μισάωρο μέσα και ξαμολυθήκαμε στους δρόμους.
. Μπήκαμε και στο δωμάτιο του χαρεμιού, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με συνεπήρε. Κατόπιν, κάναμε μια στάση στην self service καφετέρια κάτω από το εστιατόριο Konyali. Καθήσαμε έξω με θέα το Βόσπορο πίνοντας ζεστό τσαγάκι και απολαμβάνοντας τον ήλιο που μας χτύπαγε. Επιτέλους ζεστάθηκε το κοκαλάκι μας. Φεύγοντας από το Παλάτι φάγαμε και τα κουλούρια μας που είναι must στην Πόλη.
