LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.684
- Likes
- 9.029
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο]α giants ειναι μια μικρη κοιλαδα λιγο πιο μακρυα σπαρμενη με ψηλουε ογκομορφους πετρινους ογκους αποτελεσμα μια υφαιστειακης ενεργειας...[ATTACH=full]169049[/ATTACH] [ATTACH=full]169050[/ATTACH] [ATTACH=full]169048[/ATTACH
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο]Εκτιμώντας λοιπόν τις ορειβατικές ικανότητες μας, αποφασίσαμε να κόψουμε δρόμο παρεκκλίνοντας κατά πολλές μοίρες. .Έτσι η αναρρίχηση μας φέρνει στο χείλος μιας μεγάλης βαθιά λεκάνης καλυμμένη με ξερό άσπρο χώμα και με εκατοντάδες κορμούς νεκρών δένδρων…είναι η γνωστή νεκρή κοιλάδα .Βλέποντας την δεν μπορείς παρά να ευγνωμονείς τη τύχη και την ίριδα των ματιών σου αντικρίζοντας αυτή τη θέα, αυτή την αντίθεση των χρωμάτων…το άσπρο του πυθμένα της κοιλάδας, το σοκολατοκοκκινο των θινών που την περιβάλουν και το έντονο μπλε του ουρανού, δικαίως λοιπόν η νεκρή αυτή φύση κοσμεί τα εξώφυλλα πολλών τουριστικών οδηγών ….[ATTACH=full]169089[/ATTACH] [ATTACH=full]169087[/ATTACH] [ATTACH=full]169088[/ATTACH] [ATTACH=full]169086[/ATTACH] [ATTACH=full]169085[/ATTACH] [ATTACH=full]169084[/ATTACH
- Κεφάλαιο 7ο]Από εδώ πάλι το τοπίο αλλάζει και οι σχηματισμοί θινών από γκρι άμμο μας συνοδεύουν ως το Swakopmund…τη πόλη των ανέμων..[ATTACH=full]169154[/ATTACH
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Φωτογραφίες
Ευτυχώς η γκρίνια που δεν θα μπορούμε να δούμε τα ναυάγια κράτησε λίγο ,γιατί δεν μπόρεσε η ματιά μας να μείνει ασυγκίνητη από τη άγρια ομορφιά του τοπίου που ξεδιπλώνονταν μπροστά μας…
Η ψηλή συρματένια διπλή περίφραξη από τα δεξιά μας είναι το σύνορο της περιοχής των Hiba.. εμποδίζοντας λέει τα ζώα της φυλής να περάσουν στη αποδώ αμόλυντη πλευρά, με τη αιτιολογία του μη εμβολιασμού τους , και προς αποφυγή μετάδοσης ασθενειών ….μαζί όμως με το αποκλεισμό των ζώων έχουν αποκλειστεί και οι άνθρωποι.. οι Hiba με τη ιδιόμορφη ενδυμασία, για την ακρίβεια με την καθόλου ενδυμασία.. Τα σοκολατένια κορμιά τους καλυμμένα με λωρίδες δέρμα η σχοινί , τα στήθη γυμνά που τις περισσότερες φορές είναι αγκιστρωμένα στις θηλές τα πεινασμένα μωρά, τα μαλλιά παστωμένα από ένα μίγμα λάσπης και ζωικού λίπους μιας απίστευτης μυρωδιάς και στα χέρια να κουδουνίζουν δεκάδες βραχιόλια δικής τους τέχνης και επινόησης.
Μια αχυροκίτρινη άμμος καλύπτει τα χαμηλά, τη ίδια ώρα που ορθώνονται κατακόκκινες οι κορυφές και ο κύριος όγκος των βουνών .
Ανάμεσα στα κιτρινόχροα χωράφια κάνουν την εμφάνιση τους στενόμακρες καλύβες με αλουμινένιες σκεπές που αποτελούν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά δόμησης της φυλής Damara.Η φυλή αυτή έχει ένα χαρακτηριστικό ηχητικό άκουσμα στη ομιλία της, ένα γρήγορο γκλρικ γκλρικ ανάμεσα στις λέξεις που στα αυτιά μας φαίνεται να φτάνει τελικά μόνο αυτό…, και στο μυαλό μου έρχεται η φοβερή ταινία,, και οι θεοί τρελαθήκαν…
Φτάσαμε στο Xaragu κάμπ. .. πω πω!!!! μέσα .στη πολυτέλεια ..Σε ένα ύψωμα πάνω από ένα ξερό ποταμό δεκάδες πράσινες στρατιωτικές τέντες σκορπισμένες… σε μια γωνιά ένα υπόστεγο χρησιμεύει για στάθμευση οχημάτων αλλά και για ελεύθερο κάμπινγκ, στη άλλη άκρη ένα μπαρ με πέτρινα τραπέζια στενόμακρα που πάνω υπάρχουν πάρα πολλές λάμπες θυέλλης και η μυρωδιά της κηροζίνης σε πνίγει αφού χρησιμοποιείται και για καθαρισμό των επιφανειών.. Από ένα τέτοιο χώρο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ψησταριές ,πράγμα που μας γέμισε χαρά, τα τζάκια και ένα είδος ζωολογικού κήπου, αν και ο ιδιοκτήτης δεν έχει την ίδια άποψη.. Ο δεμένος μπαμπουίνος λέει και το γράφει κιόλας σε μια τεράστια επιγραφή στη είσοδο, αποτελεί θύμα της κοινωνίας των μπαμπουίνων, όταν αφού ανέρρωσε από τον τραυματισμό που τον έφερε στο κάμπ, δεν τον δέχτηκαν πίσω , προσπάθησαν να τον σκοτώσουν και έτσι παρέμεινε εδώ δεμένος γιατί προκαλεί ζημιές στους τουρίστες όταν καταλειφθεί από τις συχνές επιληπτικές κρίσεις.
Το δικό μας σαλέ, στο τέρμα στο έλεος των τσακαλιών, που για να βρούμε το δρομάκι χρησιμοποιούσαμε εκτός των φακών μας, τις ανάμενες δάδες και τις φωτιές που άναβαν τριγύρω για να ζεσταίνουν τα νερά στα κεντρικά ντεπόζιτα . Ευτυχώς που κάθε σαλέ είχε και τη τουαλέτα του , σαλέ είπαμε είναι αυτό, αλλιώς έπρεπε να διασχίζω μέσα στη νύχτα ,μεγάλη απόσταση ως τις κοινές τουαλέτες ,πράγμα πολύ ενοχλητικό αν όχι οδυνηρό…
Το βραδινό μαγειρεμένο στα κάρβουνα αλλά ωμό.. και το να τρως ωμό το Kudu είναι σαν να βλέπεις να δακρύζουν τα μάτια του από το ταριχευμένο κεφάλι που κοσμεί μαζί με άλλα , τον μοναδικό τοίχο του μπαρ.. Ο αγέλαστος , ψυχρός με βλέμμα απλανές ιδιοκτήτης του κάμπ δεν τα καταφέρνει σαν σεφ…
Καθισμένη μέσα στη νύχτα, δίπλα σε μια αναμμένη φωτιά, ακούγοντας τις περίεργες πρωτάκουστες φωνές ζώων, με τον έναστρο πανέμορφο ουρανό που θαρρείς αν τεντώσεις τα χέρια σου θα γεμίσεις τις χούφτες σου αστέρια, νιώθω να με πλημμυρίζουν τα ίδια συναισθήματα και εικόνες της Αφρικής που γνώρισα πριν πολλά χρόνια στη Σομαλία, τις στιγμές, τα χρώματα , τα αρώματα που μένουν , ενσωματώνονται με το DNA σου και τις κουβαλάς μια ζωή ..,και είναι τόσο έντονες οι αναμνήσεις που διώχνουν μακριά το ύπνο, που με κάνουν να βγω έξω , να νιώσω τη παγωνιά της ερήμου να με περονιάζει, να γεμίσω τα πνευμόνια μου με τις μοναδικές μυρωδιές του αέρα ,να αιχμαλωτίσω στη μηχανή και στα μάτια μου, τα πανέμορφα χρώματα ενός ουρανού που παραδίνεται στη ζεστασιά του ήλιου που ανατέλλει..
Ξημέρωσε και από το σαλέ 8 σκάει μύτη ο Νώντας, λάτρης και αυτός του πρωινού περίπατου. Λίγη φασαρία και οι υπόλοιπες από το 7 και 6 ανοίγουν τις σκηνές και στη βεραντούλα μας, προσφέρεται ο πρώτος πρωινός καφές..
Η ψηλή συρματένια διπλή περίφραξη από τα δεξιά μας είναι το σύνορο της περιοχής των Hiba.. εμποδίζοντας λέει τα ζώα της φυλής να περάσουν στη αποδώ αμόλυντη πλευρά, με τη αιτιολογία του μη εμβολιασμού τους , και προς αποφυγή μετάδοσης ασθενειών ….μαζί όμως με το αποκλεισμό των ζώων έχουν αποκλειστεί και οι άνθρωποι.. οι Hiba με τη ιδιόμορφη ενδυμασία, για την ακρίβεια με την καθόλου ενδυμασία.. Τα σοκολατένια κορμιά τους καλυμμένα με λωρίδες δέρμα η σχοινί , τα στήθη γυμνά που τις περισσότερες φορές είναι αγκιστρωμένα στις θηλές τα πεινασμένα μωρά, τα μαλλιά παστωμένα από ένα μίγμα λάσπης και ζωικού λίπους μιας απίστευτης μυρωδιάς και στα χέρια να κουδουνίζουν δεκάδες βραχιόλια δικής τους τέχνης και επινόησης.
Μια αχυροκίτρινη άμμος καλύπτει τα χαμηλά, τη ίδια ώρα που ορθώνονται κατακόκκινες οι κορυφές και ο κύριος όγκος των βουνών .
Ανάμεσα στα κιτρινόχροα χωράφια κάνουν την εμφάνιση τους στενόμακρες καλύβες με αλουμινένιες σκεπές που αποτελούν τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά δόμησης της φυλής Damara.Η φυλή αυτή έχει ένα χαρακτηριστικό ηχητικό άκουσμα στη ομιλία της, ένα γρήγορο γκλρικ γκλρικ ανάμεσα στις λέξεις που στα αυτιά μας φαίνεται να φτάνει τελικά μόνο αυτό…, και στο μυαλό μου έρχεται η φοβερή ταινία,, και οι θεοί τρελαθήκαν…
Φτάσαμε στο Xaragu κάμπ. .. πω πω!!!! μέσα .στη πολυτέλεια ..Σε ένα ύψωμα πάνω από ένα ξερό ποταμό δεκάδες πράσινες στρατιωτικές τέντες σκορπισμένες… σε μια γωνιά ένα υπόστεγο χρησιμεύει για στάθμευση οχημάτων αλλά και για ελεύθερο κάμπινγκ, στη άλλη άκρη ένα μπαρ με πέτρινα τραπέζια στενόμακρα που πάνω υπάρχουν πάρα πολλές λάμπες θυέλλης και η μυρωδιά της κηροζίνης σε πνίγει αφού χρησιμοποιείται και για καθαρισμό των επιφανειών.. Από ένα τέτοιο χώρο δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι ψησταριές ,πράγμα που μας γέμισε χαρά, τα τζάκια και ένα είδος ζωολογικού κήπου, αν και ο ιδιοκτήτης δεν έχει την ίδια άποψη.. Ο δεμένος μπαμπουίνος λέει και το γράφει κιόλας σε μια τεράστια επιγραφή στη είσοδο, αποτελεί θύμα της κοινωνίας των μπαμπουίνων, όταν αφού ανέρρωσε από τον τραυματισμό που τον έφερε στο κάμπ, δεν τον δέχτηκαν πίσω , προσπάθησαν να τον σκοτώσουν και έτσι παρέμεινε εδώ δεμένος γιατί προκαλεί ζημιές στους τουρίστες όταν καταλειφθεί από τις συχνές επιληπτικές κρίσεις.
Το δικό μας σαλέ, στο τέρμα στο έλεος των τσακαλιών, που για να βρούμε το δρομάκι χρησιμοποιούσαμε εκτός των φακών μας, τις ανάμενες δάδες και τις φωτιές που άναβαν τριγύρω για να ζεσταίνουν τα νερά στα κεντρικά ντεπόζιτα . Ευτυχώς που κάθε σαλέ είχε και τη τουαλέτα του , σαλέ είπαμε είναι αυτό, αλλιώς έπρεπε να διασχίζω μέσα στη νύχτα ,μεγάλη απόσταση ως τις κοινές τουαλέτες ,πράγμα πολύ ενοχλητικό αν όχι οδυνηρό…
Το βραδινό μαγειρεμένο στα κάρβουνα αλλά ωμό.. και το να τρως ωμό το Kudu είναι σαν να βλέπεις να δακρύζουν τα μάτια του από το ταριχευμένο κεφάλι που κοσμεί μαζί με άλλα , τον μοναδικό τοίχο του μπαρ.. Ο αγέλαστος , ψυχρός με βλέμμα απλανές ιδιοκτήτης του κάμπ δεν τα καταφέρνει σαν σεφ…
Καθισμένη μέσα στη νύχτα, δίπλα σε μια αναμμένη φωτιά, ακούγοντας τις περίεργες πρωτάκουστες φωνές ζώων, με τον έναστρο πανέμορφο ουρανό που θαρρείς αν τεντώσεις τα χέρια σου θα γεμίσεις τις χούφτες σου αστέρια, νιώθω να με πλημμυρίζουν τα ίδια συναισθήματα και εικόνες της Αφρικής που γνώρισα πριν πολλά χρόνια στη Σομαλία, τις στιγμές, τα χρώματα , τα αρώματα που μένουν , ενσωματώνονται με το DNA σου και τις κουβαλάς μια ζωή ..,και είναι τόσο έντονες οι αναμνήσεις που διώχνουν μακριά το ύπνο, που με κάνουν να βγω έξω , να νιώσω τη παγωνιά της ερήμου να με περονιάζει, να γεμίσω τα πνευμόνια μου με τις μοναδικές μυρωδιές του αέρα ,να αιχμαλωτίσω στη μηχανή και στα μάτια μου, τα πανέμορφα χρώματα ενός ουρανού που παραδίνεται στη ζεστασιά του ήλιου που ανατέλλει..
Ξημέρωσε και από το σαλέ 8 σκάει μύτη ο Νώντας, λάτρης και αυτός του πρωινού περίπατου. Λίγη φασαρία και οι υπόλοιπες από το 7 και 6 ανοίγουν τις σκηνές και στη βεραντούλα μας, προσφέρεται ο πρώτος πρωινός καφές..
Attachments
Last edited:
...εύστοχος
