Βέλγιο Γαλλία Πολωνία Τρεις Τελικές Κρίσεις κι ένας Αμνός του Θεού.

[paefstra]

Και στον Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων, να σου ευχηθώ, σύντομα! Λατρεμένος Ιερωνυμος <3

Εννοείται ότι πήγα, στη Μαδρίτη
Και έκπληξη, και στον Πειρασμό του Αγίου Αντωνίου, στη Λισαβώνα, και είδα για πρώτη φορα on display και το πίσω μέρος των πολύπτυχών του.
Αλλά μου φαίνεται θα αφήσω το 'κυνηγι του Ιερώνυμου" για άλλη σπονδυλωτή ιστορία. Έχω 2-3 πόλεις ακόμη
Έτοιμαστείτε για βαθύτερα χασμουρητά...

 

[fenia42]

Καλέ τί χασμουρητά, εμένα η ιστορία σου μου προκάλεσε καρδιοχτύπια.

 

[paefstra]

3) Η Τελική Κρίση, Hans Memling, 1471


Οι αγοραστές της ομορφιάς


Οι αγοραστές χωρίζονταν σε δύο κατηγορίες: τους περιστασιακούς και τους συλλέκτες.

Οι πρώτοι δεν μου κέντριζαν το ενδιαφέρον. Οι χειρότεροι από αυτούς έρχονταν παρέα με τον διακοσμητή και φωτογραφίες του σαλονιού για να διαλέξουν έργο που ταιριάζει με το χρώμα των καναπέδων και των τοίχων. Έμαθα αμέσως ότι σε αυτά τα περιστατικά έπρεπε να κρατώ το στόμα μου κλειστό.

Με ενδιέφεραν οι συλλέκτες. 3-4 αγορές τον χρόνο χιλιάδων ευρώ, σε βάθος μίας και δύο δεκαετιών. Έρχονταν λίγες μέρες πριν τις εκθέσεις για να κλείσουν τα καλύτερα κομμάτια και πρώτοι στις νεες παραλαβές. Έτσι οι εκθέσεις ήταν κάπως σαν απάτη αφού τα καλύτερα έργα είχαν φύγει πριν ανοίξουν οι πόρτες.

Γενικά ίσως να μην είχαν επαφή με την πραγματικότητα. Νόμιζαν ότι επειδή εργάζομαι εκεί, αγοράζω κιόλας. Ένας μου είπε “Ποιος ξέρει τι θα έχεις στο σπίτι σου, αφού είσαι μέσα σε αυτόν τον χώρο”. Τι να 'του 'λεγα τωρα;

Παρατηρούσα το γούστο τους. Και ασφαλείς, δοκιμασμένες επιλογές και νέους ζωγράφους, μήπως και αποκτήσουν όνομα. Προσεκτική διασπορά των επενδύσεων. Από αυτά που διάλεγαν στους νέους ζωγράφους εβλεπες τι τους αρέσει πραγματικά.

Αναρωτιόμουν συχνά πόσο μεγάλο να είναι το σπίτι τους. Δηλαδή πόσοι τοίχοι πια; Δεν θα ζουν και σε μουσεία (αν και δεν το απέκλεια). Αργότερα έμαθα ότι υπάρχουν θυρίδες για έργα τέχνης. Εκεί μπουντρουμιάζονταν πανάκριβα έργα περιμένοντας τι;

Μα τον θάνατο του καλλιτέχνη.

Αυτή δεν είναι άλλωστε η ώρα της Τελικής Κρίσης για το έργο του;

 

[tupacgr13]

Εμένα πάντως που είμαι άσχετος με την τέχνη η ιστορία σου μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα. Πριν 6-7 χρόνια είχαμε ανταλλάξει καρτ ποστάλ με την @fenia42 . Τότε της είχα στείλει μία από το Ρότερνταμ και αυτή μου είχε στείλει το φιλί του Gustav Klimt. Εγώ τον Klimt δεν τον ήξερα αλλά για να μη φανώ άσχετος κάθισα και διάβασα μερικά πράγματα στο ίντερνετ(αυτό δεν το έχω πει στη Φένια ) και από τότε όσες φορές έτυχε να δω πίνακές του, αυτοί μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και πλέον μπορώ να πω ότι μου αρέσουν κιόλας. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι μερικές φορές ίσως να μας λείπουν τα ερεθίσματα ή κάποιος να μας εξηγήσει πέντε πράγματα. Οπότε μετά το τέλος της ιστορίας σου μερικοί από εμάς θα βλέπουμε με διαφορετικό μάτι κάποιους καλλιτέχνες όπως ο βαν Άικ ή ο Ιερώνυμος Μπος. Με συγχωρείς για την κατάληψη του χώρου αλλά στο σημείο που ανέφερες τα χασμουρητά ένιωσα την ανάγκη να το αναφέρω!

 

[paefstra]

Σε ευχαριστω. Ειχα πολλες επιφυλαξεις για το αν θα προκαλουσε καποιο ενδιαφερον η ιστορια αυτη. Αλλα για να πω την αληθεια η αυτο θα εγραφα η τιποτα. Κι εγω κατα λαθος βρεθηκα σ αυτην την περιπετεια και χωρις καμια προδιαγραφη γι αυτο.

 

[fenia42]

Η ζωή από μόνη της είναι επίπεδη,ανιαρή,συχνά δύσκολη κι εμείς την κάνουμε ακόμα πιο δύσκολη καί πολύπλοκη. Η τέχνη είναι ένα υπέροχο καταφύγιο.
@tupacgr13 είχα ξεχάσει τί κάρτα σου είχα στείλει. Δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα σου έδινε το έναυσμα να ανακαλυψεις έναν τόσο καινούριο τομέα και διαφορετικό από τα συνηθισμένα σου. Σε ευχαριστώ που με ενημερωσες!
Από τις πρώτες μου παιδικές αναμνήσεις είναι δυο κάδρα που κοσμούσαν το σαλόνι και το καθιστικό του πατρικού μου σπιτιού.
Το μεν οι Μούσες του ντε Κίρικο, το δε κάποιο του Εγγονόπουλου. (Αντίγραφα βρε!). Επομένως η τέχνη και δη η μεταφυσική και ο σουρεαλισμός ήταν από τα πρώτα μου ερεθίσματα ως παιδί τα οποία μοιραία βρήκα μπροστά μου στη ζωή.Τη χρειαζόμαστε την τέχνη, μη τη σνομπάρετε και μη χασμουριεστε!

 

[paefstra]

Γκντανσκ, 2017


Το ταξίδι για το Γκντανσκ δεν είχε ιδιαίτερες δυσκολίες στον σχεδιασμό του. Πτήση με Aegean νωρίς το απόγευμα για Chopin, αλλαγή ορόφου στο αεροδρόμιο και 1,5 ώρα μετά πτήση για Γκντανσκ με Ryanair με μόλις 8 ερώ εισιτήριο. Από εκεί για το κέντρο κλείσαμε transfer με μόλις 4 ευρώ το άτομο γιατί είδα ότι χρειάζεται μετεπιβιβιβάσεις που δεν άξιζε η ταλαπωρία για κερδίσουμε, ξερω γω, 2 ευρώ ανά άτομο.

Σε αυτό το ταξίδι έγιναν δύο πράγματα που περιμέναμε, αλλά σε βαθμό που δεν περιμέναμε: το απίστευτο ψύχος στο βορρά της Πολωνίας απριλιάτικα και το πόσο “παγωμένη” και υπολειτουργουσα ήταν η πόλη λόγω Καθολικού Πάσχα. Ταξιδεύοντας Μ. Σάββατο εδώ και χρόνια, αυτό το επίπεδο υπολειτουργίας δεν το είχα ξαναδεί. Οι Καθολικοί Πολωνοί φάινεται ότι είναι ευσεβέστατοι χριστιανοί.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο κάπου στις 9 το βράδυ, Ibis Stare Miasto Gdansk. Ολοκαίνουργιο, απίστευτα καλόγουστο, σε προνομιακή τιμή γιατί το κλείσαμε μόλις μπήκε στις μηχανές αναζήτησης, δεν μας φιλοξένησε απλά. Το πανέμορφο σαλόνι του ήταν το καταφύγιό μας αργά το βράδυ που η θερμοκρασία έπεφτε σε επίπεδα που δεν είχαμε φανταστεί, όχι μόνο εμάς αλλά και πάρα πολλούς θαμώνες που αποτρέπονταν από το να επιστρέψουν αργά το βράδυ σε αυτές τις θερμοκρασίες.

Παρόλα αυτά, θέλαμε να δουμε την πόλη το πρώτο βράδυ και να φάμε έξω. Είχα τσεκάρει από πριν ποια εστιατόρια σερβίρουν ως αργά, μετά τις 10, αλλά ήταν πολύ λίγα. Κατάλαβα ότι θα χρειάζονταν αρκετές βόλτες για να βρούμε ένα από αυτά, ενώ ένα από τα καλύτερα της πόλης ήταν ακριβώς απέναντι από το ξενοδοχείο. Δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό, Σαββατόβραδο μάλιστα. Αυτό δεν ήταν καλό σημαδι. Λόγω αδιαπραγμάτευτης πείνας καταλήξαμε να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείο συμπαθητικό φαγάκι, και μάλιστα οριακά στις ώρες λειτουργίας της κουζίνας. Λίγο το φαι, λίγο η θαλπωρή το ξενοδοχείου, λίγο που βγήκα έξω για ένα τσιγάρο και παγωσε και η ψυχή μου, λίγο που θεώρησα ότι ένα βράδυ λιγότερο έξω δεν πείραζε αφού θα είχαμε 3 βράδια σε μια μικρή πόλη, προκρίθηκε η άποψη να μη βγούμε καλές 11 σχεδόν. Αράξαμε στο σαλόνι μαζί με διάφορες παρέες ενώ είδαμε μια μόνο παρέα Ιταλών να ετοιμάζεται για βραδινή έξοδο τυλιγμένη με στρώματα ρούχων.

Το επόμενο πρωί είχαμε κλείσει free walking tour. Το σημείο του ραντεβού ήταν στον κεντρικό πεζόδρομο. Το θέμα είναι ότι περπατώντας προς το σημείο του ραντεβού στο άγαλμα του Ποσειδώνα στoκεντρικό πεζόδρομο Dluga , Κυριακή του Πάσχα, η ερημιά των δρόμων ήταν ανησυχητική. Τα καταστήματα όλα κλειστά, αν δεν είχαμε φάει πρωινό στο ξενοδοχείο θα λιμοκτονούσαμε τις επόμενες ώρες....

Έχω κάνει μερικά walking tours σε διάφορες πόλεις, πάντα ευχαριστημένη έμενα. Πρώτη φορά ένιωσα τέτοιον εκνευρισμό. Η ξενάγηση ήταν μια σειρά από ασυναρτησίες, ανιστόρητα πολιτικά σχόλια και αποκορύφωμα τον μίνι καυγά μπροστά στο άγαλμα του Ποσειδώνα με τους μισούς συμμετέχοντες του τουρ να διαμαρτύρονται έντονα, ενώ η “ξεναγός” επέμενε ότι είναι ένας θεός της Ρωμαικής μυθολογίας. Δεν μπήκαμε στη συζήτηση, απλά καταλάβαμε ότι θα χάναμε ενα δίωρο ακούγοντας μπούρδες ενώ μπορούσαμε με τον οδηγό στο χέρι να τα δούμε και μόνοι μας. Μικρή πόλη ήταν άλλωστε.

Αλλα γιατί δεν άνοιγαν ακόμη τα εστιατόρια και τα καφέ έστω στους κεντρικούς δρόμους; Κόντευε πια μεσημέρι...

Η πόλη δεν έχει πολλά μουσεία. Το πλάνο έλεγε εκτός της εκδρομής στο Malbork τη δεύτερη μέρα, να επισκεφτουμε και 2 αξιοθέατα: το Εθνικό Μουσείο τους Γκντανσκ (για την πλουσιότατη έκθεση Φλαμανδικής ζωγραφικής και ειδικά την Τελική Κρίση τους Hans Memling) και το Solidarity Museum, το οποίο είχε φωτογραφικό υλικό από τα γεγονότα της περιόδου της “Αλληλεγγύης” του κινηματος του Lech Walesa. Και τα δύο άνοιγαν την Τρίτη του Πάσχα και ήταν μόνο ένα πρωί διαθέσιμο για να τα δούμε, γιατό το μεσημέρι αναχωρούσαμε με Polski Bus για Τορούν (πάλι θεματική επίσκεψη με θέμα...τον Κοπέρνικο). Ήταν φανερό ότι θα περνούσαμε ένα διήμερο χαλάρωσης για να συνεχίσει το υπόλοιπο ταξίδι σε ρυθμούς “τραχάτε καλά μου ποδαράκια”

Εικόνες από τη βόλτα στην κεντρικη οδό Dluga την πρώτη μέρα. Το Γκντανσκ είναι πανέμορφο. Το κρύο όμως...πρώτη φορά τέτοιο Πάσχα.

Και στο παραποτάμιο μετωπο του ποταμού Motlava

Εδώ φορώντας ό.τι πιο ζεστό έχω μαζί, δηλαδή γούνα, την οποία χαιδετικά αποκαλούσα σε όλο το ταξιδι "αρκουδοτόμαρο"

Στη συνέχεια θα δώσω κάποιες απαντήσεις σε δυο μεγάλες μου απορίες: Γιατί μοιάζει τόσο σαν να είμαι Ολλανδία και τι δουλειά έχουν τόσοι Φλαμανδοί ζωγράφοι στην Εθνική Πινακοθήκη του Γκντανσκ.
(συνεχίζεται)

 

[paefstra]

(συνέχεια)
Το Γκντανσκ (Danzing) αποτέλεσε μέλος της Χανσεατικής ένωσης των πόλεων της Βαλτικής. Ο 15ος αιώνας ήταν η χρυσή εποχή της Χάνσα. Είχε καταφέρει να ιδρύσει παροικίες εμπόρων σε όλες τις πολιτείες της Βόρειας θάλασσας και της Βαλτικής. Αυτές οι παροικίες ζούσαν αυτόνομα, συμμετείχαν όμως στη διοίκηση των πόλεων που έδρευαν. Διέθετε 3 μόνιμους εμπορικούς σταθμούς στο Λονδίνο και την Μπρυζ για τον έλεγχο του εμπορίου μαλλιού και υφασμάτων και στο Μπέργκεν για τον έλεγχο της διακίνησης ξυλείας, μεταλλευμάτων και ψαριών. Η Ένωση είχε καταφέρει να επιβάλλει μονοπώλιο στο εμπόριο της Βαλτικής, υποχρεώνοντας τους τοπικούς εμπόρους να συναλλάσσονται μόνο μαζί της.
Είναι προφανές ότι οι πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ των πόλεων της Χανσεατικής Ένωσης ήταν εξίσου έντονες. Γι΄αυτό και οι στενές προσόψεις των σπιτιών, τα οποία όπως και στη Φλάνδρα, υφίσταντο φορολόγηση ανάλαγα με το πλάτος της πρόσοψης κι έτσι ήταν προτιμότερο να φτιάχνουν σπίτια με μεγάλο ύψος, μήκος, αλλά πολύ στενά. Η διακόσμηση της πρόσοψης αποκάλυπτε την οικονομική ευμάρεια της οικογένειας

Το Golden Gate μιμείται το Δημαρχείο της Αμβέρσας

Θα προσπαθήσω να πω για τα πιο ενδιαφέροντα σημεία μιας βόλτας σε αυτήν την πανέμορφη πόλη.
Εκτός από την οδό Dluga, που είναι ο κεντρικότερος και μεγαλύτερος πεζόδρομος της παλιάς πόλης και ανέφερα πιο πάνω
η οδός Matriacka με τα παλαιοπωλεία (εμείς την βρήκαμε παντέρημη, λόγω Πάσχα, αλλά υποθέτω ότι θα ήταν ζωντανή τις άλλες μέρες)

και η οδός Piwna με τις αμέτρητες μπυραρίες, η οποία θα μας φιλοξενουσε τα βράδια καθως ακόμη και Πάσχα, έσφυζε από ζωή. Το pub crowling εδώ είχε και έπαθλο:αν συμπλήρωνες 6 (αν θυμάμαι καλά) επισκέψεις με κατανάλωση μπύρας σε ένα βράδυ, στην τελευταία είχες βράβευση και αναμνηστικά δωρα. Δεν το επιχειρήσαμε.

Πολύ όμορφη πλατεία με συντριβάνι η Four Quarters Fountain, απο την οποία περνούσαμε συνέχεια στον δρόμο από το ξενοδοχείο για την Παλιά Πόλη.

η παραποτάμια ξύλινη promenade από την οποία έχεις θέα όλο το γραφικό λιμάνι.

και φυσικά η αποβάθρα από όπου ξεκινούσαν και πλοιαράκια για παραποτάμια βόλτα (δεν το τολμήσαμε)

Εδώ κυριαρχούν τα πολύ όμορφα εστιατόρια (όπου φάγαμε και ίσως είμασταν τυχεροί αλλά το φαγητό ήταν σούπερ και όχι ιδιαίτερα ακριβό σε πανέμορφο χώρο) και τα καταστήματα με κοσμήματα από κεχριμπάρι. Το κεχριμπάρι είναι ενα υλικό που κυριαρχει στην περιοχή. Τα καταστήματα εδω ειχαν εξωφρενικά ακριβές τιμές, στα κοσμήματα των πλανόδιων έκανε μπαμ ότι μάλλον ήταν απομίμηση. Τελικά αγόρασα ένα ζευγάρι ασημένια σκουλαρίκια από το μουσείο του Malbork με εγγύηση αυθεντικότητας σε λογική τιμή, ελπίζοντας και να είναι αυθεντικό.
Εδώ στην αποβάθρα είναι και το Crane, η κατασκευή που ανύψωνε πλοία
Είναι εύκολο να μπεις και να δεις από κάτω τον μηχανισμό.

Κάθε μια από τις εισόδους της πόλης από το τείχος είναι πανέμορφη.
Τι χάσαμε: Την πανοραμική θέα απο την Εκκλησία Αγίου Νικολάου. Η είσοδος για το καμπαναριό άνοιγε ΚΑΙ ΑΥΤΗ την τριτη μερα μετά το Πάσχα. Πόσα να προλάβει κανείς σε ένα πρωί; Και τα milk bar. Είναι εστιατόρια που προορίζονταν για τους εργάτες με εργατικά γεύματα σε πολύ χαμηλές τιμές. Είχαμε εντοπίσει ενα δύο, αλλα αφού δεν εργαζόταν κανένας σε αργίες, δεν πρόσφεραν εργατικά γεύματα, άρα δεν λειτουργουσαν!
Γενικά οι ρυθμοί ήταν στο ρελαντί στα πάντα λόγω Πάσχα. Είδαμε για πρώτη μέρα φούρνο ανοιχτό την Τρίτη το πρωί και μας έσωσε τρεις μερες το πρωινό του ξενοδοχείου. Για τα υπόλοιπα γεύματα της μέρας δεν δυσκολευτήκαμε, τα εστιατόρια και οι μπυραρίες λειτουργούσαν κανονικά και μάλιστα με αρκετά νόστιμο και οικονομικό φαγητό.
Λόγω ψύχους (-5 βαθμούς σταθερά που το βράδυ έπεφτε και στους -8 ) το ταξί σε όλο το ταξίδι ήταν ο καλύτερος φίλος μας. Με 2 ευρώ μετακινιόσουν άνετα όταν είχαν παγώσει τα μέλη για και από το ξενοδοχείο.
Αυτά μέχρι το βράδυ της Δευτέρας. Οπου εξουθενωμένοι από το συνεχές κρύο ενώ μιλούσαμε με Ελλάδα και μαθαίναμε για κοντομάνικα, καθόμαστε στο σαλόνι του ξενοδοχείου πριν παμε για ύπνο και η τηλεόραση παίζει Πολωνικές ειδήσεις. Το άλλο πρωί θα γινόταν ο αγώνας δρόμου να δούμε ό,τι άνοιξε και ήταν ως τώρα κλειστό και το μεσημερι με λεωφορείο για Τορούν, ελπίζοντας σε καλύτερες συνθηκες αφού ήταν πιο νότια. Και τοτε πέφτει η καρτέλα με την πρόγνωση του καιρού και δείχνει ολοκληρη την Πολωνία με χιόνια. Το απελπισμένο μας γέλιο ακουστηκε σε όλο το ξενοδοχείο.

Το άλλο πρωί έγιναν επιλογές. Εγώ ήθελα οπωσδήποτε να παω στο Εθνικό Μουσείο για την Τελική Κρίση και απο κει αν προλάβω να ρίξω μια ματιά στο Shakespeare Theater δίπλα που ήταν αρχιτεκτονικα πολυ ενδιαφέρον και με ωραία θέα. Χωριστήκαμε για να μην καταπιεζόμαστε και γιατί το πίστευα ότιι θα έβλεπα πιο χαλαρά το Μουσείο χωρις πιεση να το ξεπετάξω.
Το Μουσείο είναι στην αλλη πλευρά της πόλης. Το σκεφτηκα να παρω ταξί λόγω του κρύου, αλλά η πόλη μου ειχε αρέσει πραγματικά παρα πολύ και προτίμησα μια τελευταία βόλτα. Ενα εικοσάλεπτο περπάτημα ήταν. Το μουείο είναι ένα εξαιρετικό κτίριο εξωτερικά.

Καμία ουρά απ' έξω, καμία στο γκισέ των εισιτηρίων. Δέχονται να μου βγάλουν δωρεάν φοιτητικο εισιτηριο. Και ανεβάινω στον πανω όροφο και είναι μπροστά μου αυτό που ήθελα διακαώς να δω, το αριστούργημα του Hans Memling Τελική Κρίση. Σε μια άδεια αιθουσα!

Θες να φταιγε η αργία, θες το κρύο, θες που δεν το ξέρουν και τόσοι, ενώ είναι ενα από τα μεγαλειωδέστερα τρίπτυχα που εχω δει, εγώ πάντως είχα την ευκαιρία να το χαρώ ολομόναχη, όση ώρα ήθελα. Φωτογραφίες, επιτέλους, ελεύθερα.

Θα μπορούσα να ανεβάσω δεκάδες φωτογραφιες από τα εργα του μουσείου, καθώς μοιάζει σαν να διακτινίστηκε το Βέλγιο και η Ολλανδία εδώ. Σαν να μην είσαι Πολωνία. Όλος ο επανω όροφος είναι αφιερωμένος στου Φλαμανδούς.
Αλλά δεν μπορώ να συγκρατήσω τον ενθoυσιασμό μου και να μην παραθέσω το έργο "Σίβυλλα και Αινείας στον Άδη" του Van Swanenburgh (1600).

Και ένα έργο που φανερώνει τη βαθιά σχέση της χώρας κατά την περίοδο της Επιστημονικής Επανάστασης (16ος-17ος αι.) με την αστρονομία ( Hevelius και Κοπέρνικος, εξάλλου για τον δεύτερο φεύγαμε το ίδιο μεσημερι για διήμερο στο Τορούν): "Η Αγία Τριάδα και το Πτολεμαικό Μοντέλο του Κόσμου" του Hermann Han, 1610.

Φεύγοντας επέλεξα να δω το Shakespeare Theater, έργο σύγχρονης αρχιτεκτονικής και εντυπωσιακότατο, και ας έχανα τη θέα απο το καμπαναριό της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Είναι χτισμένο πάνω στα απομεινάρια Σεξπιρικού θεάτρου του 17ου αιώνα όπου περιοδεύοντες αγγλικοί θίασοι έπαιζαν έργα τυ Ελισσαβετιανού θεάτρου. Αρχιτέκτονας του νέου θεάτρου ο Renato Rizzi, χρησιμοποιησε τις επιρροές που λεγεται ότι είχε το παλιό θέατρο από το Fortune Playhouse του Λονδίνου, μια σεξπηρική σκηνή συνομήλικη με το Globe Theater.

Το ωραίο με αυτό το κτίριο είναι ότι αφού δεν με άφησαν να μπω μέσα σε ωρες μη λειτουργίας, αν και μπήκε ένα σχολείο, κάνεις μια καταπληκτική βόλτα στον εξώστη- ταράτσα σου με καταπληκτική θέα στην πλευά αυτή του Γκντανσκ.

Απο εδω θα έχω τις τελευταίες σχεδόν εικόνες από την πόλη, πριν καταλήξω για τελευταία φορά στην Dluga και μετά ξενοδοχείο για αναχώρηση για Τορούν

[Κατά την δεύτερη μέρα της διαμονής μας στο Γκντανσκ έγινε ημερήσια στη Τευτονικό κάστρο του Malbork. Πάλι καλά που δεν ήταν κι αυτό κλειστο...Θεώρησα ότι, αν και ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή, θα ήταν καλό να μην μπερδέψω και αυτές τις εικόνες με το Γκντανσκ, ειδικά σε μια ιστορία με ύφος σπονδυλωτό]

 

[Sassenach77]

Πόση λεπτομέρεια έχει το έργο......είναι καταπληκτικό.-

 

[paefstra]

Δεν λέω, έχει την χάρη της και σύγχρονη τέχνη. Αλλά είναι απίστευτο πώς ζωγράφιζε ο άνθρωπος 400-500 χρόνια πριν ε;

 

[Sassenach77]

Δεν λέω, έχει την χάρη της και σύγχρονη τέχνη. Αλλά είναι απίστευτο πώς ζωγράφιζε ο άνθρωπος 400-500 χρόνια πριν ε;

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δημιούργησαν αυτά τα αριστουργήματα, είχαν χάρισμα.... Αυτό δεν μπορεί να το δημιουργήσει ο καθένας!

Να σε ρωτήσω κάτι που θέλω, επι της ευκαιρίας. Για κάποιες πινακοθήκες δεν μπορώ να βρώ οδηγό στην Ελληνική αγορα (πχ για το Uffizi είχα βρεί, ενώ για το Barberini δεν βρήκα και εκνευρίστηκα όταν είδα οτι δεν μπορώ να βγάλω και φωτογραφίες..). Έχεις καμια ιδέα πως μπορώ να βρώ αλλιώς, έστω και στα αγγλικά. ΟΧΙ ηλεκτρονικό οδηγό!!! Θέλω να μένουν στην βιβλιοθήκη μου....

 

[paefstra]

Δες λίγο τι παίζει στις εκδόσεις Taschen. Συνήθως έχουν τα πάντα όλα από τέχνη.
https://www.taschen.com/pages/en/ca...Cc7krxnluMPR7EytwpwkkaAu1REALw_wcB&crt_page=4