Βέλγιο Γαλλία Πολωνία Τρεις Τελικές Κρίσεις κι ένας Αμνός του Θεού.

[taver]

Α χα! Έχω κλείσει στο ίδιο ξενοδοχείο σε δυο βδομάδες που πάω Γκντανσκ...

 

[paefstra]

Α χα! Έχω κλείσει στο ίδιο ξενοδοχείο σε δυο βδομάδες που πάω Γκντανσκ...

Tip: έχει καλό πρωινό με τοπικές λιχουδιές, κατί blinis, γλυκά ντόπια κλπ, το οποίο συνήθως δεν παίζει στα ibis.
Πολύ καλό και ολοκαίνουργιο.

 

[taver]

Δεν λέω, έχει την χάρη της και σύγχρονη τέχνη. Αλλά είναι απίστευτο πώς ζωγράφιζε ο άνθρωπος 400-500 χρόνια πριν ε;

Και μετά ήρθε η φωτογραφία. Και η τέχνη επιτέλους ξεκόλλησε από την πιστή αποτύπωση και βρήκε νόημα. Κατά τη γνώμη μου οι συγκρίσεις του πριν με το μετά είναι εντελώς άτοπες.

 

[paefstra]

Δεν κάνω σύγκριση, αλλά το βλέπω ιστορικά, γι αυτό και λέω πάντα "πως ζωγράφιζαν για την εποχή τους" . Με τα φτωχά μέσα και τις συνθήκες φωτισμού της εποχής, εμένα ακόμη με εντυπωσιάζει.
Η σύγχρονη τέχνη είναι αλλο κεφάλαιο, και όντως βρέθηκε το νόημα...

 

[paefstra]

]Έχεις καμια ιδέα πως μπορώ να βρώ αλλιώς, έστω και στα αγγλικά. ΟΧΙ ηλεκτρονικό οδηγό!!! Θέλω να μένουν στην βιβλιοθήκη μου....

Με αφορμή την ερώτησή σου χάζευα τις εκδόσεις Taschen, αλλά ειδικά για μουσεία δεν είδα. Ειλικρινά δεν ξερω πώς παραγγέλνεις, εγώ παίρνω από τα museum shops μόνο.
Είδα όμως αυτό που είναι ταμάμ για τη @fenia42
https://www.taschen.com/pages/en/catalogue/art/all/43108/facts.de_chirico.htm

 

[Sassenach77]

Κάποιες εφημερίδες ή περιοδικά είχαν βγάλει ένθετα ένα φεγγάρι....αυτά τα ένθετα κυκλοφορούν ακόμα σε κάποια βιβλιοπωλεία! Αρκεί να ξέρεις που να ψάξεις

 

[fenia42]

Με αφορμή την ερώτησή σου χάζευα τις εκδόσεις Taschen, αλλά ειδικά για μουσεία δεν είδα. Ειλικρινά δεν ξερω πώς παραγγέλνεις, εγώ παίρνω από τα museum shops μόνο.
Είδα όμως αυτό που είναι ταμάμ για τη @fenia42
https://www.taschen.com/pages/en/catalogue/art/all/43108/facts.de_chirico.htm

Εννοείται πως το έχω,μαζί με άλλα τέσσερα βιβλία σχετικά με το de Chirico. «Οι ιταλικές πλατείες» του ήταν εργασία μου στο μεταπτυχιακό.

 

[paefstra]

4) Η Τελική Κρίση, Rogier van der Weyden, Beaune, 1450

Τα βαμπίρ της ομορφιάς


Η εκπαίδευσή προχωρούσε επί 2 χρόνια επιτυχώς. Ξεκίνησα από τα έργα, μετά στα χαρακτικά, αναγνώριζα τις τεχνικές χάραξης και τα κριτήρια κοστολόγησής τους ανάλογα με τη δυσκολία της και τη σπανιοτητα των έργων. Ειχα φτιάξει σιγά σιγά μια (πολύ) μικρή λίστα με τους αγαπημένους μου εγχώριους ζωγράφους, όλοι απο το εργαστήριο του Cremonini στο Παρίσι. Ήταν καιρός να πάρω το τελευταίο μου μάθημα.

Ενημερώθηκα ότι σταματάμε να πουλάμε έργα του Γ. και τα κρύβουμε. Ρώτησα γιατί. Η γκαλερίστα είπε ότι ήταν πολύ γέρος, δεν θα ζουσε πολύ ακόμη. Τα εργα του ήταν παρωχημένου γούστου, αλλά οι τιμές θα εκτοξέυονταν με την ιστορία που είχε πίσω του και την αναπάντεχη παρουσια του σε διεθνείς δημοπρασίες..

Τα ίδια με την επέμβαση μπαιπάς του Μ. Μου το ανακοίνωσε θριαμβευτικά συμπληρώνοντας ότι θα κάνει 2 χρόνια να ζωγραφίσει “με εντολή ιατρού!”. Μετά πήρε τους συλλέκτες τηλέφωνο να ενημερώσει για την επερχόμενη πτωση της προσφοράς.

Τελευταίος ο κακομοίρης ο Ζ. Ειχαμε ενα έργο του, ήδη πολύ ακριβό, δεν πουλιοταν ευκολα αν και πανεμορφο. Ήταν παππούλης, σχεδόν ενός αιώνα Μπήκε η γκαλερίστα μεσα συγκλονισμένη. “Πέθανε” και μετά “Κρυψε το έργο. Πρέπει να δουμε που θα πανε οι τιμες, τουλαχιστον διπλάσιες, και θα το ξαναβγάλουμε”. Λίγο καιρό πριν ειχε τηλεφωνησει λεγοντας με τρεμουλιαστη φωνη “Ειιιιμαι στη Μπιενααααλε της Βενετιιιιας” και σκεφτομουν πως στο καλό κατάφερε να φτάσει ως εκεί σχεδον αιωνόβιος.

Όταν εφτασε η περίοδος της παραίτησής μου, αφού έπιανα την κανονική μου δουλεια πια, ήμουν μαλλον θυμωμένη με όλα αυτά. Η εργοδότριά μου μου πρότεινε να έρχομαι εστω για 2 απογεύματα τη βδομάδα, αλλά αυτό ήταν αδύνατο.

Κι όμως έπρεπε να είμαι Δίκαιος Κριτής τους κόσμου που αφηνα πίσω.

Με είχε πετύχει μερικές φορές τα πρωινα να διαβάζω τα απομνημονεύματα του Francis Bacon “Η ωμότητα των πραγμάτων' από τη βιβλιοθήκη της. Με είχε ρωτήσει αν μ' αρέσει. Ναι, μ' άρεσαν πολύ τα έργα του, ένα σύμπαν κρεοπωλείου.

Την τελευταία μου μερα με πηρε στο βάθος της αποθήκης, εκεί που ήταν τυλιγμενα ρολα που δεν ανοιγαμε ποτε. Εβγαλε ενα απο πολυ βαθια και το ανοιξε. “Ηθελα να το δεις πριν φυγεις” ειπε. “Δεν πρέπει να το μάθει κανείς” πρόσθεσε. Ήταν ενα τεράστιο χαρακτικό του Francis Bacon (αστρονομικης αξίας, να ομολογήσω, ααα από αξίες ήξερα καλά πλέον). Αυτό είπε μόνο και το κοιτούσαμε για πολλή ώρα.

Ήξερε ότι βασανιζόμουν κοιτώντας τόσον καιρό μόνο από βιβλία την πραγματικά μεγάλη τέχνη, όχι απλά ακριβή μα μεγάλη, ενω η ιδια επισκεπτοταν τις σπουδαιότερες εκθέσεις και πινακοθήκες της Ευρώπης. Όμως την ομορφιά δεν γίνεται να τη δεις από φωτογραφίες. Αργότερα θα πήγαινα κι εγω να δω, αλλα αυτό δεν το ξεραμε τοτε. Εκείνη τη στιγμή μου φάνηκαν τα μαυρομπλε βαμμενα κομμωτηρίου μαλλια της σαν φωτοστέφανο.

Αυτό πήγε και μου 'κανε, η άτιμη.

 

[paefstra]

Μπον, 2018

"Αυτό το Πάσχα χωρίς κρύο" ήταν η απαίτηση και τα καταφέραμε αρκετά καλά. Βουργουνδία, λοιπόν.

Λόγω φτηνών αεροπορικών με Aegean (τα δικά μου με μίλια) προσγείωση στη Γενεύη το πρωί, βόλτα εκεί ως το απόγευμα και μετά λεωφορείο Flixbus (από τα πιο άνετα ταξίδια που έχω κανει οδικώς, σε βαθμό που κοιμόμουν σε όλη τη διαδρομή μεσα από τα βουνά και δεν είδα σχεδόν τιποτε ) . Διαμονή στην υπέροχη Ντιζόν, και μετά στη Μπον όλη μέρα για να καταλήξουμε το βράδυ στη Λυόν, πάλι με Flixbus από κει. Όλα είχαν ρυθμιστεί ρολόι. Τρίτη φορά για μένα στη Γαλλία και ενώ όλες οι διαδρομές είχαν κλειστεί με 6-9 ευρώ εισιτήρια με λεωφορείο, έλεγα για πρώτη φορά να μπω και σε γαλλικό τρένο, για τη διαδρομή Ντιζόν- Μπον. Αμ δε...
Το οδοιπορικό από Γενεύη μέχρι Μπον ήταν κατά κάποιο τρόπο ένα οδοιπορικό από... καρουσέλ σε καρουσέλ. Μη χειρότερα, και ήταν και Πάσχα...

Το καρουσέλ στην Παλιά Πόλη της Γενεύης το Μ. Σάββατο

Στη Ντιζόν, Κυριακή του Πάσχα και Δευτέρα

για να καταλήξουμε στη Μπον την Τρίτη το πρωί

Στην Μπον θα μέναμε ως το απόγευμα που θα παίρναμε το Flixbus για το επόμενο διήμερο στη Λυον. Παρόλα αυτά υπήρχαν καναδυο οργανωτικά προβήματα:
1) που θα αφήσουμε τις βαλίτσες όλη μέρα να μην τις σέρνουμε στα πλακόστρωτα, αφού ο σιδηροδρομικός σταθμός δεν έχει λοκερς. Αυτό λύθηκε μετά από ψάξιμο που είδα ότι το ξενοδοχείο Hotel de France ακριβώς απέναντι μπορούσε να τις κρατήσει έναντι 4 ευρώ ανa αποσκευή.
2) πώς θα φτάσουμε στο πάρκινγκ αρκετά έξω από την πόλη με ταξί από όπου θα μας έπαιρνε το λεωφορείο για Λυον, καθώς τα ταξί στην πόλη είναι δυσεύρετα. Κι αυτό το κανόνισε το ξενοδοχείο με ραντεβού και μάλιστα κάναμε μάχη να μη μας το παρουν άλλοι που περιμεναν απραγοι έξω από τον σταθμό (οποιαδήποτε φήμη για κατι βλαμμένα που στα διόδια αναρωτιόντουσαν σε ποια κατεύθυνση θα περιμένουν το λεωφορείο αφού η ταξιτζού δεν ήταν βέβαιη (!), δεν ειχαν ποιον να ρωτήσουν και ρωτούσαν διερχόμενα αυτοκίνητα που οδηγοί τους έλεγαν αλλοτε απο δω και αλλοτε απο κει- γιατί κανουν αναστροφή καπου τα λεωφορεία- και αφού η μοναδική υπάλληλος στα διόδια δεν καταλαβαινε γρι αγγλικά ώσπου τελικά βρέθηκε το όχημα της αστυνομίας να παρκάρει δίπλα μας οδηγώντας μας στο λεωφορείο ενω νομίζαμε ότι μας συλλαμβάνουν και παέι, χάνουμε το τελευταιο λεωφορείο για Λυον, είναι υπερβολική...).
3) Ένα 10ήμερο πριν το ταξίδι γίνονται γνωστές οι απεργίες των γαλλικών σιδηροδρόμων.Την Τρίτη που θα παμε Μπον απεργούν τα τρένα. Βρέθηκε λεωφορείο της τοπικής Mobigo με αφετηρία έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό και με μόλις 1,5 ευρώ θα δυανύαμε σε μια ωρα την επαρχιακή οδό (ναι,ναι , μέσα από τους αμπλώνες και τα χωριά του κρασιού) για την Μπον και λύθηκε το πρόβλημα, αν και δεν κρύβω ότι με έσκασε αυτή η εκδρομή. Αν κάτι πήγαινε στραβά, θα άλλαζε όλο το πρόγραμμα και ήταν προπληρωμένα όλα τα ξενοδοχεία.

Πανέμορφη αυτή η Ντιζόν, όλο βόλτες και καταπληκτικό φαί, πέρασε σαν νεράκι ένα υπέροχο διήμερο...

Εδω η εσωτερική αυλη του μεσαιωνικού πανδοχείου που μας φιλοξένησε, Hotel Le Sauvage, στο οποίο συστεγάζεται και το ωραιότατο ομώνυμο εστιατόριο που δοκιμάσαμε και κατενθουσιαστήκαμε.

Στις 8.15 το πρωί αναχωρούμε για Μπον, σε ένα όχι ιδιαίτερα γεμάτο λεωφορείο αλλά με κάμποσους προβληματισμένους με την απεργία καθώς είχαν εισιτήρια τρενου και δεν κινούνταν τίποτε
Περνάμε μέσα από τους αμπελώνες της Βουργουνδίας, εκεί που τα κρασιά χαρακτηρίζονται από το οικόπεδο, όχι μόνο την ποικιλία.

Το λεωφορείο μας αφήνει ενα 10 λεπτο απο τον σιδηροδρομικό σταθμό. Αφήνουμε τα πραγματα στο γνωστό ξενοδοχείο και περνάμε τα τείχη της πόλης.
Προορισμός το Hospices de Beaune ή Hôtel-Dieu de Beaune , ένα από τα παλαιότερα μεσαιωνικά νοσοκομεία, σήμερα μουσείο, για την τρίτη Τελική Κρίση του Rogier Wan der Weiden (φωτογραφίες ελεύθερες αυτή τη φορά).

Και φυσικά, κρασί Βουργουνδίας...

(συνεχίζεται)

 

[katkats]

Ωραία η Ντιζόν! Μου βάζεις ιδέες οπότε περιμένω και τα παρακάτω!

 

[paefstra]

Αυτη διαδρομή Ντιζον- Μπον- Λυον οργανωνεται πολυ ευκολα και χωρις αυτοκίνητο. Πας και απο Παρισι, αλλα τα αεροπορικά για Γενευη συχνα ειναι φτηνότερα και η επιστροφη Λυον-Γενευη σε 2 ωρες ειναι παιχνιδακι. Η δε Λυον ηταν κουκλα επίσης!
Απο τα ωραιότερα χαρακτηριστικα της περιοχης οτι δεν εχει γκρουπ τουριστων ενω εχει τουρισμο και οτι ανοιξη ολοι ειναι εξω και τρωνε υπεροχο φαι και πινουν κρασια. Γενικα πολυ χαρουμενο σκηνικο.

 

[paefstra]

(συνέχεια)
Αν η Dijon είναι η πρωτεύουσα της Βουργουνδιας, η Beaune είναι η πρωτεύουσα του κρασιού Βουργουνδίας.
Εγώ για το θέμα δεν ήξερα και πολλά, γιατί δε με λες γερό ποτήρι, αλλα γερό πηρούνι με λες (ηδη στη Dijon ειχα περάσει ενα διήμερο ενθουσιασμού για την τοπική κουζίνα-μοσχαρι μπουργκινιόν, σαλιγκάρια Βουργουνδίας γεμιστά με φρέσκο βούτυρο και μυρωδικά, σε παραλλαγές μάλιστα, ταπεινες κρεμμυδόσουπες, τερίν με φουα γκρα - μου είχαν κλέψει την καρδιά)

Αλλά στη Beaune ήρθαμε για το Musee de l'Hotel-Dieu, το παλαιότερο αναγεννησιακό νοσοκομείο της Ευρώπης και να μαθουμε τιποτε περί κρασιού.

Φτάσαμε τρέχοντας στο Νοσοκομείο, γιατί στο σάιτ έλεγε ότι μένει κλειστό από 12-2 το μεσημέρι και ήδη ήταν 10 και. Τελικά δεν ίσχυε αυτό τους καλοκαιρινούς μήνες. Είναι σχετικά κεντρικό και κανεις μια συμπαθητική βόλτα στο μικρό ιστορικό κέντρο της πόλης μεχρι να φτάσεις από τον σταθμό.

Φτανουμε στο νοσοκομείο, το οπίο αποτελεί ένα έξοχο δείγμα της αρχτεκτονικής της Βουργουνδίας με τα επισμαλτωμένα πλακάκια στις στέγες. Έχει κόσμο, χωρίς να έχει ουρές παρόλα αυτά. Εισιτήριο 7,5 ευρώ, αλλά φοιτητικό 5,5. Είναι γνωστό όχι μόνο για τη σημασία του στην αντιμετώπιση της πανώλης στον Μεσαίωνα, αλλά και φυσικά για τον πίνακα της Τελικής Κρίσης του Βαν ντερ Βάιντεν, όσο και για τη μεγαλύτερη δημοπρασία κρασιών που γίνεται κάθε χρόνο εκεί. Υπάρχει δοκιμαστήριο κρασιού στο εσωτερικό του, πιθανολογώ το καλύτερο στην πόλη, αλλά ειχαμε ήδη κλεισει αλλού για να βολτάρουμε λίγο και στην πόλη και να μην κλειστούμε όλη μέρα εκει μεσα.Εγώ, λόγω αγάπης που έχω στη μπαρόκ μουσική ήξερα εδώ και χρόνια το νοσοκομείο και από το μεγάλο φεστιβάλ μπαρόκ όπερας κάθε Ιούλιο εκεί. https://www.festivalbeaune.com/en/2018-programming/
Εξωτερικά δεν φαίνονται τα πλακάκια της στέγης, παρά μόνο τα μονόχρωμα.

Αλλά η εσωτερική αυλή είναι αποκάλυψη

Ξεκινάς την περιήγηση πρώτα από τους τεράστιους θαλάμους, όπου αν και φαίνεται πολυτελής η διαμονή, στοιβάζονταν μέχρι και δύο δύο στα κρεβάτια. Πολλά από αυτά έχουν χαραγμένα μηνύματα ή ονόματα

Επίσκεψη στο φαρμακείο

Εργαλεία των γιατρών της εποχής, τα οποία με εκαναν να νιώσω ιδιαίτερα άβολα γιατί αφουρούσαν ακτωρηριασμούς και αφαιμάξεις χωρίς νάρκωση

Και φυσικά στο τέλος η πολυπόθητη αίθουσα με το τεράστιο πολύπτυχο της Τελικής Κρίσης του Rogier Wan Der Weiden, το οποίο πραγγέλθηκε για να κρεμαστεί στον τεράστιο θάλαμο των ασθενών, σε αντίθεση με τις Τελικές Κρίσεις του Βελγίου που κρέμονταν μπροστά από τους δικαστές προκειμένου να σκεφτούν διπλά πριν καταδικάσουν

Κι εδω εγω ιδιατέρως χαρούμενη που έφτασα ως εδώ

Φαγητό στα γρήγορα αυτή τη φορά γιατί ο χρόνος πιέζει. Έχουμε κλείσει το μεσημέρι σε δοκιμαστήριο κρασιού

Το δοκιμαστήριο που κλέισαμε ήταν το Le Cellier de la Cabiote. ήταν όπως το περιμέναμε, με τα κελάρια του κλπ. Τα δοκιμαστηρια στην πόλη ειναι πάρα πολλά, πραγματικά δεν ξέρεις ποιο να πρωτοδιαλέξεις. Αυτό είχε πρόγραμμα δοκιμασίας 5 κρασιών με κόστος 10 ευρώ. Ωραιότατη ενημέρωση για μας τους αδαείς για τα Pinot Noir και το καθε οικόπεδο προέλευσής τους, όπου το γρανιτώδες έδαφος άλλαζε δραματικά τη γεύση και την ποιοτητα του κρασιού (και την τιμή!).

Η επίσκεψη στο δοκιμαστήριο κράτησε κανένα 40λεπτο και είχε ελάχιστα άτομα.
Ακολούθως καφές και βόλτα στην υπέροχη πόλη μικρή μεσαιωνική πόλη.

Τις πλατείες της

Κι εδώ ανοιξιάτικες αμυγδαλιές

Το Beffroi που για άλλη μια φορά βρίσκω κλειδωμένο

Βόλτα στον κεντρικό πεζόδρομο που είναι και το εμπορικό κέντρο της πόλης

Κάπου πέφτει το μάτι μου στη Notre Dame, θεωρείται επιβεβλημένη η επίσκεψη

Ο δρόμος πισω από την εκκλησια (την οποια λυσσαξα να δω κι απο μεσα αλλα εσπρωξα την πλαινη πορτα, βρεθηκα σε κηδεια και τα παραμάζεψα και εφυγα με την ουρα στα σκελια) οδηγει σε μια φανταστικη εισοδο των τειχων της πολης

Τελικη βολτα στα δαιδαλωδη στενακια

για να καταληξουμε στο ξενοδοχειο Hotel de France για παραλαβη βαλιτσας, ταξι εξω απο την πόλη για επιβιβαση στο Flixbus στις 5 παρα τέταρτο (υπο συνθηκες τρομακτικης γελοιοτητας με τη συνδρομη περιπολικου, αφου κανεις δεν ηξερε απο που και πως αναχωρει το φρεσκο δρομολογιο Beaun- Lyon) για να συνεχιστει το επομενο διημερο στην κουκλα, ολοζωντανη Λυον 2 ώρες μετά.