georgeant
Member
- Μηνύματα
- 603
- Likes
- 2.519
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Φλωρεντία
Παίρνοντας και πάλι το λεωφορείο απο την Piazza Gramsci, μετά απο περίπου 1,5 ώρα φτάσαμε στη Φλωρεντία στο σταθμό Santa Maria Novella.
Στο λεωφορείο, κοιτώντας τη διαδρομή.
Και φτάσαμε στη Φλωρεντία! Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας ήταν κοντά στο σταθμό, περίπου 15-20 λεπτά με τα πόδια. Ξεκινήσαμε λοιπόν την εξόρμηση στην πόλη. Αφού αγόρασα ένα ωραιότατο ρολόι χειρός απο το τοπικό παζάρι λίγο πριν την Piazza del Duomo με μόνο 10 ευρώ, κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία και στον Καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, σήμα κατατεθέν της πόλης.
Να΄τος λοιπόν, ο περίτεχνος και εντυπωσιακός ναός Basilica di Santa Maria del Fiore της Φλωρεντίας. Ονομάστηκε έτσι για το κρίνο (fiore) που είναι και το σύμβολο της πόλης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1296 και ολοκληρώθηκε το 1436.
Ο Καθεδρικός μαζί με το Βαπτιστήριο και το καμπαναριό είναι μέρος ενός συμπλέγματος κτιρίων που ανήκουν στην UNESCO.
Και στο εσωτερικό του καθεδρικού, ο τρούλος. Πριν μπούμε στο ναό υπήρχαν άνθρωποι της ασφάλειας κι έκαναν υποδείξεις σε γυναίκες που φορούσαν αμάνικο μπλουζάκι ή σορτς οτι πρέπει να... τυλίξουν στους ώμους τους ή στα πόδια τους κάποιο ύφασμα πριν μπουν. Έτσι οι πλανόδιοι που πουλούσαν υφάσματα έκαναν χρυσές δουλειές. Μας έκανε πάρα πολύ άσχημη εντύπωση όλο αυτό. Ψευτοσυντηριτισμός και γενικά...μεσαίωνας. Ας όψεται...
Μαντέψτε που γίνονταν εργασίες συντήρησης! Στο Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη φυσικά! Σε ένα απο τα βασικότερα αξιοθέατα της πόλης και ένα απο τα παλαιότερα και πιο σημαντικά θρησκευτικά κτίρια της Φλωρεντίας. Μετά τη Fontana di Trevi στη Ρώμη, αυτό πήγαινε πολύ!
Ξεπερνάμε την απογοήτευση που πήραμε με τις εργασίες στο Βαπτιστήριο και συνεχίζουμε.
Βγαίνουμε στην Piazza della Repubblica. Όμορφη και πολύ γραφική πλατεία, με πλούσια ιστορία. Το 1865 ένα μεγάλο μέρος της αρχικής αρχιτεκτονικής της χάθηκε όταν έγινε μια προσπάθεια να "επαναπροσδιοριστεί" η πόλη ως η νέα πρωτεύουσα της ενωμένης Ιταλίας. Τα σχέδια προχώρησαν και τα παλιά κτίρια γκρεμίστηκαν για να κάνουν χώρο για τα νέα. Οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν και αγωνίστηκαν για τη διατήρηση των ιστορικής πόλης τους, αλλά η αγορά και το γκέτο είχαν ήδη αφαιρεθεί, κάνοντας έτσι χώρο για την καινούργια πλατεία Piazza della Repubblica.
Στη δυτική πλευρά υπάρχει η αψίδα Arcone Triumpal Arch που χτίστηκε το 1895 (κάτω φωτογραφία). Η επιγραφή της λέει "Το αρχαίο κέντρο της πόλης αποκταστάθηκε απο την αθλιότητά του και επανήλθε στη ζωή".
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο Mercato Nuovo, την αγορά που χρονολογείται απο τον 11ο αιώνα. Εδώ στη γωνία, το έμβλημα ενός προβάτου που μου τράβηξε την προσοχή.
Η πιο διάσημη ατραξιόν της αγοράς είναι η Fontana del Porcellino, μια μικρή πηγή με ένα μπρούτζινο αγριογούρουνο (ρέπλικα του πρωτότυπου που υπάρχει στο Palazzo Pitti). Αν πιάσεις τη μύτη του, υποτίθεται οτι θα έχεις καλή τύχη (όπως και με τόσα άλλα αγάλματα σε διάφορες πόλεις).
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν μπορώ να πω οτι είχαμε εντυπωσιαστεί με τη Φλωρεντία μέχρι τώρα. Σίγουρα ο Duomo ήταν αρκετά εντυπωσιακός αλλά η πόλη σαν πόλη, κάτι της έλειπε. Ειδικά όταν έχεις έρθει απο μια άλλη πόλη τόσο γραφική όσο η Σιένα, αυτά που είχαμε δει ως τώρα απο τη Φλωρεντία μας φάνηκαν απλά "μία απο τα ίδια". Όμως το μόνο που είχαμε δει ως τώρα ουσιαστικά ήταν ένας καθεδρικός και μια πλατεία. Είπαμε να κάνουμε λίγη υπομονή και να μην προτρέχουμε εφόσον μόλις είχαμε έρθει.
Και να κάτι που μας εντυπωσίασε πολύ μόλις το είδαμε. Palazzo Vechio!
Ακριβώς δίπλα απο το Palazzo Vechio στην Piazza della Signoria η Loggia dei Lanzi ή πιο απλά Loggia della Signoria. Εδώ μπορούμε να θαυμάσουμε μερικά πολύ διάσημα έργα τέχνης όπως το μπρούντζινο άγαλμα του Περσέα να αποκεφαλίζει τη Μέδουσα (στο βάθος αριστερά και κάτω) και την Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών (δεξιά με τις 3 φιγούρες).
Εδώ, αριστερά o Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου (αντίγραφο, το πρωτότυπο είναι στην Galleria dell'Accademia). Σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς, παριστάνει τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ. Θεωρείται αριστούργημα της Αναγεννησιακής γλυπτικής και ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής γενικότερα. Επίσης ένα ακόμα σήμα κατατεθέν της Φλωρεντίας με τα τουριστικά μαγαζάκια να είναι γεμάτα με μικρά αγαλματάκια του Δαυίδ.
Δεξιά, ο "Ηρακλής και ο Κάκος" του Baccio Bandinelli.
Λίγο δίπλα το εντυπωσιακό σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Fuente de Neptuno).
Η Piazza della Signoria είναι μια πανέμορφη πλατεία γεμάτη έργα τέχνης, μερικά απο τα διασημότερα στην Ευρώπη. Η Φλωρεντία άλλωστε είναι η πόλη απο την οποία ξεκίνησε ουσιαστικά η Αναγέννηση. Αν δε βρεις εδώ τέχνη, τότε που;
Ωστόσο, πέρα απο αυτό, ακόμα δεν είχαμε νιώσει την πόλη. Μέχρι τώρα μόνο πολυκοσμία, μαγαζιά, πολύβουοι κεντρικοί δρόμοι και παντού καταστήματα με όλες τις εμπορικότερες φίρμες σε ενδύματα και τσάντες που έκαναν χρυσές δουλειές. Που είναι η μεσαιωνική αύρα της πόλης, τα γραφικά στενά, η Φλωρεντία που όλοι μου έλεγαν οτι είναι η ομορφότερη πόλη της Ιταλίας; Δεν την είχα δει ακόμα.
Κι εκεί που είχα αρχίσει να προβληματίζομαι, χανόμαστε λίγο στα στενά...
Και... voilà! Αυτό περιμέναμε να δούμε. Τώρα το σκηνικό αρχίζει και γίνεται πολύ πολύ όμορφο.
Αυτός ο τύπος εκτός του οτι είχε μια απίστευτη φωνή και όλη σταματούσαν να τον ακούσουν, είχε επιλέξει ένα εκπληκτικό σημείο με τέλεια ακουστική. Μπορούσες να τον ακούσεις απο αρκετά μέτρα μακριά ακόμη κι αν ήσουν χαμένος μέσα στα στενά. Για κάποιο λόγο ήθελες απλά να ακολουθήσεις τη φωνή του να δεις που οδηγεί...
Καλλιτέχνες στην Piazzale degli Uffizi. Το Uffizi είναι παλάτι της Φλωρεντίας που στεγάζει ένα από τα παλαιότερα μουσεία - πινακοθήκες στον κόσμο, την Galleria degli Uffizi.
Και προχωρώντας, η διασημότερη γέφυρα της Φλωρεντίας, η Ponte Vecchio.
Συνεχίζουμε τις βόλτες στους δρόμους της Φλωρεντίας. Επιτέλους, κάπως πιο ήσυχα.
Το μόνο κακό ήταν οτι σε όλη την πόλη υπήρχε διάχυτη μια δυσοσμία απο τις αποχετεύσεις. Και ήταν πραγματικά πολύ έντονη, παντού. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω της ζέστης ή αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Φαντάζομαι δε θα είναι όλο το χρόνο έτσι, αρνούμαι να το πιστέψω! Είναι τελείως κόντρα αυτό που βλέπεις με αυτό που...μυρίζεις!
Ένας ακόμη πανέμορφος δρόμος.
Και μια πολύ όμορφη εικόνα. Νεαρή κοπέλα διαβάζει σε έναν απο τους λιγοστούς δρόμους της Φλωρεντίας με θέση για να κάτσεις, λίγο πριν την Piazza Santa Trìnita.
Αναρωτιέμαι με τι κουράγιο τα βγάζει και τα ξαναμαζεύει κάθε μέρα. Ωραίο πάντως.
Και τελικά η Φλωρεντία μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Αρκεί να ξεφύγεις λίγο απο τους εμπορικούς δρόμους και να χαθείς.
Λήψη απο την Ponte Vecchio.
Στη γέφυρα η προτομή ενός από τους χρυσοχόους του 16ου αιώνα, Benvenuto Cellini.
Υπάρχει μια σύγχρονη παράδοση που θέλει τους ερωτευμένους να κλειδώνουν ένα λουκέτο στα κάγκελα της γέφυρας και να ρίχνουν το κλειδί μέσα στο νερό, συμβολίζοντας την αιώνια αγάπη τους. Η παράδοση αυτή ονομάζεται "love lockers" και υπάρχει σε πολλές χώρες με διάσημες γέφυρες.
Περνάμε την Ponte Vecchio και κατευθυνόμενοι προς τους Κήπους Bardini, απο την άλλη μεριά του Άρνο, του ποταμού που διασχίζει την πόλη.
Μια γραφική γειτονιά με όμορφα σκαλιά...
...που δε χάσαμε την ευκαιρία για φωτογραφία.
Και προχωράμε.
Ο κύριος; Δε θυμάμαι
Άποψη της Φλωρεντίας όσο απομακρυνόμαστε απο την Ponte Vecchio. Όμορφη αντανάκλαση των κτιρίων στον ποταμό, με μόνη παραφωνία το γερανό στα δεξιά, δίπλα απο το Palazzo Vecchio.
Ανηφορίζοντας.... Και δε σας κρύβω οτι δεν ειχα πάλι καλό συναίσθημα για το αν πηγαίνουμε σωστά και που είναι αυτοί οι κήποι. Για την ώρα ανεβαίναμε, και ανεβαίναμε....
Όμως βρεθήκαμε σε αυτό το σημείο με αυτό το όμορφο κίτρινο σπίτι στο βάθος του δρόμου. Πάντως βλέπαμε πολλούς να ανηφορίζουν άρα κάτι κάναμε καλά (μάλλον).
Τελικά δεν κάναμε τίποτα καλά γιατί η είσοδος για τους κήπους ήταν πολύ χαμηλότερα και περνώντας απ'έξω δεν δώσαμε καθόλου προσοχή εφόσον έμοιαζε περισσότερο με είσοδο μουσείου ή καταστήματος παρά με είσοδο για κήπους. Κατεβαίνοντας το ξαναπροσέξαμε. Έγραφε "είσοδος για πάρκο και κήπους Bardini 8 ευρώ". Ρώτώντας έναν τουρίστα που ήταν απ'έξω αν αυτή είναι η είσοδος για τους κήπους μου απάντησε πως ναι, αλλά μου είπε πως έχει είσοδο 8 ευρώ και "που ξανακούστηκε είσοδος για πάρκο και μάλιστα 8 ευρώ;". Ε δεν έχει και άδικο. Περισσότερο το είχα κι εγώ στο μυαλό μου σαν ένα δημόσιο χώρο χωρίς είσοδο.
Πριν κατεβούμε παρ'όλα αυτά, να πω οτι πετύχαμε ένα γάμο σε μια άλλη είσοδο για τους κήπους (περισσότερο με κτήμα έμοιαζε) όπου πήγαμε να μπούμε κύριοι εμείς, σα να μην τρέχει τίποτα και η κουστουμαρισμένη κυρία στην υποδοχή μας ρώτησε "όνομα;". Μεταβολή, δρόμο.
Κατεβαίνοντας και πάλι λοιπόν στη Φλωρεντία, έχοντας φάει αρκετό περπάτημα και αρκετή ζέστη άδικα, πάλι λόγω κακής οργάνωσης (οι κήποι ήταν ούτως ή άλλως κλειστοί την ώρα που επιλέξαμε να πάμε, ακόμα κι αν βρίσκαμε εγκαίρως την είσοδο και ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε τα 8 ευρώ.)
Η μάλλον όχι τελείως άδικα. Είδαμε μερικά πολύ ωραία photo spots.
Και περνώντας και πάλι στην άλλη μεριά της πόλης απο μια γέφυρα δίπλα απο την Vecchio, κάτω γινόταν το έλα να δεις. Χήνες, πάπιες, πελεκάνοι. όλοι στρωμένοι για φαγητό. Εδώ βλέπουμε έναν κάστορα, ή έναν μεγάλο αρουραίο (ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι είναι, βοηθήστε) να απολαμβάνει τη φρατζόλα που του πέταξε ένας κύριος. Παραδίπλα υπήρχε κι ένας ακόμη. Κάτσαμε αρκετή ώρα εκεί και χαζεύαμε τα συμπαθητικά ζωάκια του ποταμού.
Και μιας και είπα "κάτσαμε" ξέχασα να σας πω πως όσες φορές λέγαμε κάτι του τύπου "να κάτσω", "θα κάτσω" κλπ μας ψιλοκοιτούσαν λίγο περίεργα, με αποκορύφωμα κυρία στο μετρό της Ρώμης που γούρλωσε τα μάτια όταν το είπα λίγο φωναχτά. Το "κάτσω", στα ιταλικά (cazzo) σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ηλιοβασίλεμα στη Φλωρεντία.
Και απο όμορφο σημείο. Περιμένοντας το λεωφορείο.
Αυτοσχέδια...παραλία; Δε νομίζω να βουτάει κανείς. Περισσότερο για ηλιοθεραπεία φαντάζομαι.
Και η νύχτα στη Φλωρεντία. Φώτα, μουσική, κόσμος. Εδώ, πετύχαμε τα γυρίσματα ενός -μάλλον- ντοκιμαντέρ, αν κρίνουμε απο τις παραδοσιακές ενδυμασίες των μουσικών.
Και πάλι κεντρικά, με τον Καθεδρικό της Φλωρεντίας να τραβάει τα βλέμματα και να ξεπροβάλει πίσω απο κάθε γωνία.
Το φεγγάρι πίσω απο τα σύννεφα φαίνεται ακόμα γεμάτο λόγω της πανσελήνου της προηγούμενης ημέρας. Αν βγάλετε τα αυτοκίνητα απο την εικόνα, δεν είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή;
Τρεχούμενη σοκολάτα στον τοίχο ζαχαροπλαστείου! Η μυρωδιά της μας οδήγησε εδώ. Αυτή η μυρωδιά ταίριαζε σίγουρα περισσότερο με το ύφος της πόλης
Νύχτα στην Piazza della Signoria.
Και πάλι κατευθυνόμενοι προς την Ponte Vecchio.
Απίστευτα μαγική βραδιά που θα θυμάμαι έντονα σαν ένα απο τα highlights όλου του ταξιδιού! Δυο μουσικοί με δικό τους συγκρότημα ερμήνευαν απο ιταλικές μπαλάντες μέχρι αγγλικά πολύ γνωστά και κλασικά τραγούδια, όλα ρομαντικά. Εκπληκτικές φωνές και οι δύο, ειδικά ο δεξιός. Απίστευτη έκταση φωνής και χροιά! Μπύρα στο χέρι (σε κύπελλο, γιατί μετά τις 22:00 απαγορεύονται τα μπουκάλια-το μάθαμε κι αυτό), καθιστοί στο πεζούλι και απολαμβάνουμε τη μικρή συναυλία που είχαν στήσει.
Περνώντας και πάλι απο το Mercato Nuovo, αυτή τη φορά χωρίς την αγορά.
Η όμορφα φωτισμένη Piazza della Repubblica.
Φανταστικό μαγαζί με μάσκες, προτομές και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, όλα σε σχέση με την παράδοση και την ιστορία της Φλωρεντίας.
Έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα στην όμορφη και γοητευτική Φλωρεντία, ή αλλιώς όπως την ονομάσαμε, τη "μεγάλη Σιένα".
Παίρνοντας και πάλι το λεωφορείο απο την Piazza Gramsci, μετά απο περίπου 1,5 ώρα φτάσαμε στη Φλωρεντία στο σταθμό Santa Maria Novella.
Στο λεωφορείο, κοιτώντας τη διαδρομή.
Και φτάσαμε στη Φλωρεντία! Ευτυχώς το ξενοδοχείο μας ήταν κοντά στο σταθμό, περίπου 15-20 λεπτά με τα πόδια. Ξεκινήσαμε λοιπόν την εξόρμηση στην πόλη. Αφού αγόρασα ένα ωραιότατο ρολόι χειρός απο το τοπικό παζάρι λίγο πριν την Piazza del Duomo με μόνο 10 ευρώ, κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία και στον Καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, σήμα κατατεθέν της πόλης.
Να΄τος λοιπόν, ο περίτεχνος και εντυπωσιακός ναός Basilica di Santa Maria del Fiore της Φλωρεντίας. Ονομάστηκε έτσι για το κρίνο (fiore) που είναι και το σύμβολο της πόλης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1296 και ολοκληρώθηκε το 1436.
Ο Καθεδρικός μαζί με το Βαπτιστήριο και το καμπαναριό είναι μέρος ενός συμπλέγματος κτιρίων που ανήκουν στην UNESCO.
Και στο εσωτερικό του καθεδρικού, ο τρούλος. Πριν μπούμε στο ναό υπήρχαν άνθρωποι της ασφάλειας κι έκαναν υποδείξεις σε γυναίκες που φορούσαν αμάνικο μπλουζάκι ή σορτς οτι πρέπει να... τυλίξουν στους ώμους τους ή στα πόδια τους κάποιο ύφασμα πριν μπουν. Έτσι οι πλανόδιοι που πουλούσαν υφάσματα έκαναν χρυσές δουλειές. Μας έκανε πάρα πολύ άσχημη εντύπωση όλο αυτό. Ψευτοσυντηριτισμός και γενικά...μεσαίωνας. Ας όψεται...
Μαντέψτε που γίνονταν εργασίες συντήρησης! Στο Βαπτιστήριο του Αγίου Ιωάννη φυσικά! Σε ένα απο τα βασικότερα αξιοθέατα της πόλης και ένα απο τα παλαιότερα και πιο σημαντικά θρησκευτικά κτίρια της Φλωρεντίας. Μετά τη Fontana di Trevi στη Ρώμη, αυτό πήγαινε πολύ!
Ξεπερνάμε την απογοήτευση που πήραμε με τις εργασίες στο Βαπτιστήριο και συνεχίζουμε.
Βγαίνουμε στην Piazza della Repubblica. Όμορφη και πολύ γραφική πλατεία, με πλούσια ιστορία. Το 1865 ένα μεγάλο μέρος της αρχικής αρχιτεκτονικής της χάθηκε όταν έγινε μια προσπάθεια να "επαναπροσδιοριστεί" η πόλη ως η νέα πρωτεύουσα της ενωμένης Ιταλίας. Τα σχέδια προχώρησαν και τα παλιά κτίρια γκρεμίστηκαν για να κάνουν χώρο για τα νέα. Οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν και αγωνίστηκαν για τη διατήρηση των ιστορικής πόλης τους, αλλά η αγορά και το γκέτο είχαν ήδη αφαιρεθεί, κάνοντας έτσι χώρο για την καινούργια πλατεία Piazza della Repubblica.
Στη δυτική πλευρά υπάρχει η αψίδα Arcone Triumpal Arch που χτίστηκε το 1895 (κάτω φωτογραφία). Η επιγραφή της λέει "Το αρχαίο κέντρο της πόλης αποκταστάθηκε απο την αθλιότητά του και επανήλθε στη ζωή".
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο Mercato Nuovo, την αγορά που χρονολογείται απο τον 11ο αιώνα. Εδώ στη γωνία, το έμβλημα ενός προβάτου που μου τράβηξε την προσοχή.
Η πιο διάσημη ατραξιόν της αγοράς είναι η Fontana del Porcellino, μια μικρή πηγή με ένα μπρούτζινο αγριογούρουνο (ρέπλικα του πρωτότυπου που υπάρχει στο Palazzo Pitti). Αν πιάσεις τη μύτη του, υποτίθεται οτι θα έχεις καλή τύχη (όπως και με τόσα άλλα αγάλματα σε διάφορες πόλεις).
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν μπορώ να πω οτι είχαμε εντυπωσιαστεί με τη Φλωρεντία μέχρι τώρα. Σίγουρα ο Duomo ήταν αρκετά εντυπωσιακός αλλά η πόλη σαν πόλη, κάτι της έλειπε. Ειδικά όταν έχεις έρθει απο μια άλλη πόλη τόσο γραφική όσο η Σιένα, αυτά που είχαμε δει ως τώρα απο τη Φλωρεντία μας φάνηκαν απλά "μία απο τα ίδια". Όμως το μόνο που είχαμε δει ως τώρα ουσιαστικά ήταν ένας καθεδρικός και μια πλατεία. Είπαμε να κάνουμε λίγη υπομονή και να μην προτρέχουμε εφόσον μόλις είχαμε έρθει.
Και να κάτι που μας εντυπωσίασε πολύ μόλις το είδαμε. Palazzo Vechio!
Ακριβώς δίπλα απο το Palazzo Vechio στην Piazza della Signoria η Loggia dei Lanzi ή πιο απλά Loggia della Signoria. Εδώ μπορούμε να θαυμάσουμε μερικά πολύ διάσημα έργα τέχνης όπως το μπρούντζινο άγαλμα του Περσέα να αποκεφαλίζει τη Μέδουσα (στο βάθος αριστερά και κάτω) και την Αρπαγή των Σαβίνων Γυναικών (δεξιά με τις 3 φιγούρες).
Εδώ, αριστερά o Δαυίδ του Μιχαήλ Άγγελου (αντίγραφο, το πρωτότυπο είναι στην Galleria dell'Accademia). Σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς, παριστάνει τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ. Θεωρείται αριστούργημα της Αναγεννησιακής γλυπτικής και ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής γενικότερα. Επίσης ένα ακόμα σήμα κατατεθέν της Φλωρεντίας με τα τουριστικά μαγαζάκια να είναι γεμάτα με μικρά αγαλματάκια του Δαυίδ.
Δεξιά, ο "Ηρακλής και ο Κάκος" του Baccio Bandinelli.
Λίγο δίπλα το εντυπωσιακό σιντριβάνι του Ποσειδώνα (Fuente de Neptuno).
Η Piazza della Signoria είναι μια πανέμορφη πλατεία γεμάτη έργα τέχνης, μερικά απο τα διασημότερα στην Ευρώπη. Η Φλωρεντία άλλωστε είναι η πόλη απο την οποία ξεκίνησε ουσιαστικά η Αναγέννηση. Αν δε βρεις εδώ τέχνη, τότε που;
Ωστόσο, πέρα απο αυτό, ακόμα δεν είχαμε νιώσει την πόλη. Μέχρι τώρα μόνο πολυκοσμία, μαγαζιά, πολύβουοι κεντρικοί δρόμοι και παντού καταστήματα με όλες τις εμπορικότερες φίρμες σε ενδύματα και τσάντες που έκαναν χρυσές δουλειές. Που είναι η μεσαιωνική αύρα της πόλης, τα γραφικά στενά, η Φλωρεντία που όλοι μου έλεγαν οτι είναι η ομορφότερη πόλη της Ιταλίας; Δεν την είχα δει ακόμα.
Κι εκεί που είχα αρχίσει να προβληματίζομαι, χανόμαστε λίγο στα στενά...
Και... voilà! Αυτό περιμέναμε να δούμε. Τώρα το σκηνικό αρχίζει και γίνεται πολύ πολύ όμορφο.
Αυτός ο τύπος εκτός του οτι είχε μια απίστευτη φωνή και όλη σταματούσαν να τον ακούσουν, είχε επιλέξει ένα εκπληκτικό σημείο με τέλεια ακουστική. Μπορούσες να τον ακούσεις απο αρκετά μέτρα μακριά ακόμη κι αν ήσουν χαμένος μέσα στα στενά. Για κάποιο λόγο ήθελες απλά να ακολουθήσεις τη φωνή του να δεις που οδηγεί...
Καλλιτέχνες στην Piazzale degli Uffizi. Το Uffizi είναι παλάτι της Φλωρεντίας που στεγάζει ένα από τα παλαιότερα μουσεία - πινακοθήκες στον κόσμο, την Galleria degli Uffizi.
Και προχωρώντας, η διασημότερη γέφυρα της Φλωρεντίας, η Ponte Vecchio.
Συνεχίζουμε τις βόλτες στους δρόμους της Φλωρεντίας. Επιτέλους, κάπως πιο ήσυχα.
Το μόνο κακό ήταν οτι σε όλη την πόλη υπήρχε διάχυτη μια δυσοσμία απο τις αποχετεύσεις. Και ήταν πραγματικά πολύ έντονη, παντού. Δεν ξέρω αν ήταν λόγω της ζέστης ή αν υπήρχε κάποιο πρόβλημα. Φαντάζομαι δε θα είναι όλο το χρόνο έτσι, αρνούμαι να το πιστέψω! Είναι τελείως κόντρα αυτό που βλέπεις με αυτό που...μυρίζεις!
Ένας ακόμη πανέμορφος δρόμος.
Και μια πολύ όμορφη εικόνα. Νεαρή κοπέλα διαβάζει σε έναν απο τους λιγοστούς δρόμους της Φλωρεντίας με θέση για να κάτσεις, λίγο πριν την Piazza Santa Trìnita.
Αναρωτιέμαι με τι κουράγιο τα βγάζει και τα ξαναμαζεύει κάθε μέρα. Ωραίο πάντως.
Και τελικά η Φλωρεντία μας αποζημίωσε και με το παραπάνω. Αρκεί να ξεφύγεις λίγο απο τους εμπορικούς δρόμους και να χαθείς.
Λήψη απο την Ponte Vecchio.
Στη γέφυρα η προτομή ενός από τους χρυσοχόους του 16ου αιώνα, Benvenuto Cellini.
Υπάρχει μια σύγχρονη παράδοση που θέλει τους ερωτευμένους να κλειδώνουν ένα λουκέτο στα κάγκελα της γέφυρας και να ρίχνουν το κλειδί μέσα στο νερό, συμβολίζοντας την αιώνια αγάπη τους. Η παράδοση αυτή ονομάζεται "love lockers" και υπάρχει σε πολλές χώρες με διάσημες γέφυρες.
Περνάμε την Ponte Vecchio και κατευθυνόμενοι προς τους Κήπους Bardini, απο την άλλη μεριά του Άρνο, του ποταμού που διασχίζει την πόλη.
Μια γραφική γειτονιά με όμορφα σκαλιά...
...που δε χάσαμε την ευκαιρία για φωτογραφία.
Και προχωράμε.
Ο κύριος; Δε θυμάμαι
Άποψη της Φλωρεντίας όσο απομακρυνόμαστε απο την Ponte Vecchio. Όμορφη αντανάκλαση των κτιρίων στον ποταμό, με μόνη παραφωνία το γερανό στα δεξιά, δίπλα απο το Palazzo Vecchio.
Ανηφορίζοντας.... Και δε σας κρύβω οτι δεν ειχα πάλι καλό συναίσθημα για το αν πηγαίνουμε σωστά και που είναι αυτοί οι κήποι. Για την ώρα ανεβαίναμε, και ανεβαίναμε....
Όμως βρεθήκαμε σε αυτό το σημείο με αυτό το όμορφο κίτρινο σπίτι στο βάθος του δρόμου. Πάντως βλέπαμε πολλούς να ανηφορίζουν άρα κάτι κάναμε καλά (μάλλον).
Τελικά δεν κάναμε τίποτα καλά γιατί η είσοδος για τους κήπους ήταν πολύ χαμηλότερα και περνώντας απ'έξω δεν δώσαμε καθόλου προσοχή εφόσον έμοιαζε περισσότερο με είσοδο μουσείου ή καταστήματος παρά με είσοδο για κήπους. Κατεβαίνοντας το ξαναπροσέξαμε. Έγραφε "είσοδος για πάρκο και κήπους Bardini 8 ευρώ". Ρώτώντας έναν τουρίστα που ήταν απ'έξω αν αυτή είναι η είσοδος για τους κήπους μου απάντησε πως ναι, αλλά μου είπε πως έχει είσοδο 8 ευρώ και "που ξανακούστηκε είσοδος για πάρκο και μάλιστα 8 ευρώ;". Ε δεν έχει και άδικο. Περισσότερο το είχα κι εγώ στο μυαλό μου σαν ένα δημόσιο χώρο χωρίς είσοδο.
Πριν κατεβούμε παρ'όλα αυτά, να πω οτι πετύχαμε ένα γάμο σε μια άλλη είσοδο για τους κήπους (περισσότερο με κτήμα έμοιαζε) όπου πήγαμε να μπούμε κύριοι εμείς, σα να μην τρέχει τίποτα και η κουστουμαρισμένη κυρία στην υποδοχή μας ρώτησε "όνομα;". Μεταβολή, δρόμο.
Κατεβαίνοντας και πάλι λοιπόν στη Φλωρεντία, έχοντας φάει αρκετό περπάτημα και αρκετή ζέστη άδικα, πάλι λόγω κακής οργάνωσης (οι κήποι ήταν ούτως ή άλλως κλειστοί την ώρα που επιλέξαμε να πάμε, ακόμα κι αν βρίσκαμε εγκαίρως την είσοδο και ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε τα 8 ευρώ.)
Η μάλλον όχι τελείως άδικα. Είδαμε μερικά πολύ ωραία photo spots.
Και περνώντας και πάλι στην άλλη μεριά της πόλης απο μια γέφυρα δίπλα απο την Vecchio, κάτω γινόταν το έλα να δεις. Χήνες, πάπιες, πελεκάνοι. όλοι στρωμένοι για φαγητό. Εδώ βλέπουμε έναν κάστορα, ή έναν μεγάλο αρουραίο (ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι είναι, βοηθήστε) να απολαμβάνει τη φρατζόλα που του πέταξε ένας κύριος. Παραδίπλα υπήρχε κι ένας ακόμη. Κάτσαμε αρκετή ώρα εκεί και χαζεύαμε τα συμπαθητικά ζωάκια του ποταμού.
Και μιας και είπα "κάτσαμε" ξέχασα να σας πω πως όσες φορές λέγαμε κάτι του τύπου "να κάτσω", "θα κάτσω" κλπ μας ψιλοκοιτούσαν λίγο περίεργα, με αποκορύφωμα κυρία στο μετρό της Ρώμης που γούρλωσε τα μάτια όταν το είπα λίγο φωναχτά. Το "κάτσω", στα ιταλικά (cazzo) σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ηλιοβασίλεμα στη Φλωρεντία.
Και απο όμορφο σημείο. Περιμένοντας το λεωφορείο.
Αυτοσχέδια...παραλία; Δε νομίζω να βουτάει κανείς. Περισσότερο για ηλιοθεραπεία φαντάζομαι.
Και η νύχτα στη Φλωρεντία. Φώτα, μουσική, κόσμος. Εδώ, πετύχαμε τα γυρίσματα ενός -μάλλον- ντοκιμαντέρ, αν κρίνουμε απο τις παραδοσιακές ενδυμασίες των μουσικών.
Και πάλι κεντρικά, με τον Καθεδρικό της Φλωρεντίας να τραβάει τα βλέμματα και να ξεπροβάλει πίσω απο κάθε γωνία.
Το φεγγάρι πίσω απο τα σύννεφα φαίνεται ακόμα γεμάτο λόγω της πανσελήνου της προηγούμενης ημέρας. Αν βγάλετε τα αυτοκίνητα απο την εικόνα, δεν είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή;
Τρεχούμενη σοκολάτα στον τοίχο ζαχαροπλαστείου! Η μυρωδιά της μας οδήγησε εδώ. Αυτή η μυρωδιά ταίριαζε σίγουρα περισσότερο με το ύφος της πόλης
Νύχτα στην Piazza della Signoria.
Και πάλι κατευθυνόμενοι προς την Ponte Vecchio.
Απίστευτα μαγική βραδιά που θα θυμάμαι έντονα σαν ένα απο τα highlights όλου του ταξιδιού! Δυο μουσικοί με δικό τους συγκρότημα ερμήνευαν απο ιταλικές μπαλάντες μέχρι αγγλικά πολύ γνωστά και κλασικά τραγούδια, όλα ρομαντικά. Εκπληκτικές φωνές και οι δύο, ειδικά ο δεξιός. Απίστευτη έκταση φωνής και χροιά! Μπύρα στο χέρι (σε κύπελλο, γιατί μετά τις 22:00 απαγορεύονται τα μπουκάλια-το μάθαμε κι αυτό), καθιστοί στο πεζούλι και απολαμβάνουμε τη μικρή συναυλία που είχαν στήσει.
Περνώντας και πάλι απο το Mercato Nuovo, αυτή τη φορά χωρίς την αγορά.
Η όμορφα φωτισμένη Piazza della Repubblica.
Φανταστικό μαγαζί με μάσκες, προτομές και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, όλα σε σχέση με την παράδοση και την ιστορία της Φλωρεντίας.
Έτσι τελείωσε η πρώτη μέρα στην όμορφη και γοητευτική Φλωρεντία, ή αλλιώς όπως την ονομάσαμε, τη "μεγάλη Σιένα".
Last edited by a moderator:
. Προσωπικά βρήκα σπουδαία την τοπική κουζίνα και το κρασί...λόγος να ξαναπάω.
