georgeant
Member
- Μηνύματα
- 603
- Likes
- 2.519
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Στην Ιταλία ήμουν αποφασισμένος να μιλήσω ιταλικά, ασχέτως αν τα μόνα ιταλικά που ήξερα ήταν κάτι σκόρπιοι στίχοι απο ιταλικά τραγούδια κι αυτοί χωρίς να ξέρω απαραίτητα τι σημαίνουν. Έτσι πριν το ταξίδι έκανα μια μικρή λίστα με τις βασικές εκφράσεις για την καθημερινή συνεννόηση. Ομολογώ πως ήμουν καλός! Μου φάνηκαν υπερβολικά εύκολα, ειδικά αν ξέρεις γαλλικά. Τα έλεγα και λίγο τραγουδιστά και λίγο γρήγορα και πολλές φορές δεν καταλάβαιναν οτι είμαι τουρίστας. Πότε το καταλάβαιναν; Όταν άκουγα την απάντησή τους, δεν καταλάβαινα γρι και τους έλεγα "emmm.... Inglese??" Και φυσικά οι Ιταλοί με κοίταζαν με απορία. Αυτό έγινε αναρίθμητες φορές οπότε οι άλλοι δύο άρχισαν λίγο να με παίρνουν στο ψιλό και να με ρωτούν εφόσον απο ιταλικά ξέρω μόνο το buongiorno και το buonasera, τι το παλεύω; "Δε με ενδιαφέρει", τους έλεγα, "θέλω να ενσωματωθώ στην ιταλική κοινωνία!".
Φτάνοντας λοιπόν στο σταθμό Roma Tiburtina και ρωτώντας την κυρία στις πληροφορίες "a che ora parte l'autobus per Siena?" (τι ώρα φεύγει το λεωφορείο για Σιένα; ) μου ανέφερε όλες τις ώρες σε γρήγορα ιταλικά, δεν κατάλαβα πάλι γρι, οπότε οι άλλοι δύο μου λένε "δεν αφήνεις την ενσωμάτωση μη βρεθούμε στη Νάπολη;" Έτσι άφησα προσωρινά τα άπταιστα (...) ιταλικά μου γιατί μετά την αποτυχία του Testaccio και το χάος του Βατικανού κατάλαβα οτι δε χωρούν άλλα πειράματα σε αυτό το ταξίδι (για την ιστορία να πω μόνο οτι στο τέλος του ταξιδιού μπορούσα να κάνω συναλλαγές σε καταστήματα και εστιατόρια χωρίς να χρησιμοποιώ καθόλου αγγλικά και οι άλλοι δύο μπορούν απλά να φάνε τη σκόνη μου)
Μετά απο περίπου 3 ώρες λοιπόν φτάσαμε στο σταθμό Antonio Gramsci στη Siena κι απο εκεί περπατώντας περίπου 10 λεπτά με τη βαλίτσα να χορεύει στο πλακόστρωτο φτάσαμε στο κατάλυμά μας. Όμορφο, με αυλή που μπορούσες να πάρεις το πρωινό σου, ήσυχο, με κοινό μπάνιο.... στη θέα του τελευταίου μια παγωμάρα επικράτησε. Γούρλωμα ματιών, σώμα ακίνητο, το κάτω χείλος να τρεμοπαίζει. "Πώς έγινε αυτό;" ρώτησα με πραγματική απορία μην μπορώντας να θυμηθώ γιατί δεν είδα μια τόσο σημαντική λεπτομέρεια όταν έκλεινα το ξενοδοχείο στο booking. Ανοίγω την εκτυπωμένη απόδειξη και βλέπω στις λεπτομέρειες "τρίκλινο δωμάτιο με κοινό μπάνιο". Πραγματικά δεν κατάλαβα πώς έγινε τέτοιο μπέρδεμα. Μάλλον θα το μπέρδεψα με κάποιο άλλο στο booking (είχα ανοίξει κι έβλεπα και καμιά 10αριά) ή απλά...για όλα φταίει το booking (σαφώς πιο βολικό)! "Ελάτε ρε παιδιά σιγά, μόνοι μας είμαστε δεν βλέπω άλλους ένοικους... και στην τελική πώς κάνετε έτσι, εδώ έχουμε πάει στρατ..." κι εκεί απλά σταμάτησα γιατί το βλέμμα που μου έριξαν μπορούσε να παγώσει ακόμα και την κόλαση.
Ξεκινήσαμε λοιπόν την περιήγηση στην όμορφη Σιένα. Παρακάτω, η θέα απο την είσοδο του καταλύματός μας.
Απο αυτή την πύλη περάσαμε φεύγοντας απο το ξενοδοχείο μας για να μπούμε στο ιστορικό κέντρο της Σιένα. Κεντρικός προορισμός μας η Piazza del Campo.
Ο ναός San Pietro Alla Magione
Ώρα για φαγητό! Επιτέλους, υπέροχη, πεντανόστιμη και οικονομκή (2 ευρώ αν θυμάμαι καλά) πίτσα.
Και σκεπαστή πίτσα.
Βόλτες στους δρόμους της Σιένα. Να'το και το mini cooper!
H Σιένα είναι απο τις πιο γραφικές πόλεις που έχω δει. Μας άφησε λίγο άφωνους η αλήθεια είναι.
Προχωρώντας, το άγαλμα του Sallustio Bandini στην Piazza Salimbeni.
Παρατηρώντας τους ντόπιους στην καθημερινότητά τους, να κάνουν τα ψώνια τους, τις μετακινήσεις τους, προσπάθησα να φανταστώ πώς θα ήταν να ζεις κανονικά σε μια τέτοια πόλη, να δουλεύεις εδώ κλπ. Βλέποντας το δρόμο στην παρακάτω φωτογραφία όπου τα κτίρια μοιάζουν με σκηνικά ταινίας κι έχοντας μεγαλώσει σε μια τσιμεντούπουλη μου φάνηκε εξωπραγματικό. Ή μάλλον, εξωπραγματικά όμορφο.
Η αδιάκριτη κυρία ξέχασε να ρίξει κάτι επάνω της
Σε κάθε γωνία η φωτογραφική παίρνει φωτιά.
Φτάσαμε στην Piazza del Campo. Μία απο τις ομορφότερες και μεγαλύτερες μεσαιωνικές πλατείες της Ευρώπης.
Εδώ, 2 φορές κάθε χρόνο, στις 2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου γίνεται το Πάλιο (Palio di Siena) μια παραδοσιακή μεσαιωνική ιπποδρομία με μεγάλη προσέλευση κόσμου. Η Σιένα είναι μοιρασμένη σε δεκαεπτά κοντράντε (Contrade) . Κάθε κοντράντα έχει το όνομα ενός ζώου ή κάποιου αντικειμένου. Είναι γειτονιές της πόλης που αρχικά δημιουργήθηκαν ως τάγματα για την άμυνα της πόλης. Ανταγωνίζονται λοιπόν για το τρόπαιο που είναι ένα ζωγραφισμένο πανό (ή Πάλιο), με μια εικόνα της Παναγίας.
Αυτό που ξεχωρίζει αναμφισβήτητα είναι το Palazzo Pubblico, χαρακτηριστικό παράδειγμα ιταλικής μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής με γοτθικές επιρροές. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1297 και ο αρχικός σκοπός του ήταν να στεγάσει την ρεπουμπλικανική κυβέρνηση. Ο πύργος Torre del Mangia κατασκευάστηκε μεταξύ 1325 και 1344 με σκοπό να είναι ψηλότερος απο τον πύργο του γειτονικού αντιπάλου, της Φλωρεντίας. Τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν το υψηλότερο κτίριο στην Ιταλία. Νομίζω το καταλαβαίνεις όταν τον δεις
Στο προαύλιο του παλατιού.
Άλλη μία φωτογραφία της πλατείας, με μια μικρή παραμόρφωση λόγω του ευρυγώνιου φακού, αλλά πραγματικά δε χώραγε αλλιώς μέσα στο κάδρο ο πύργος.
Ξαναχανόμαστε στα στενά.
Μεσαιωνικά...κουδούνια;;;
Επίσης, πρέπει να πω οτι το καλύτερο παγωτό στην Ιταλία το φάγαμε στη Σιένα στη Gelateria Kopakabana. Τέλεια σχέση τιμής/ποιότητας. Γύρω στα 2 ευρώ το κύπελλο αν θυμάμαι με 3 μπάλες.
Εδώ ένα άλλο αξιόλογο κατάστημα με παγωτά.
Και πάλι περπάτημα...
Κι εδώ ο...ριγέ Καθεδρικός ναός της Σιένα (Duomo di Siena).
Vespa φυσικά και στη Σιένα, τι άλλο;
Όμορφο εστιατόριο. Προσέξτε το εκπληκτικό art nouveau μπαλκονάκι επάνω δεξιά.
Κατηφορίζοντας...
Σημαία με το έμβλημα ενός εκ των 17 κοντράντε.
Ο Βασίλης διασχίζει γρήγορα γρήγορα την Piazza del Campo πριν εξατμιστεί απο τον καυτό ήλιο.
Απο τα γύρω στενά της πλατείας.
Όμορφη βρύση! Το νερό βγαίνει πατώντας τη γλώσσα, εξού και το διαφορετικό χρώμα της.
Και δίπλα ακριβώς, τρεχούμενο νερό απο το κέρατο ενός...μονόκερου;;
Παραθυρόφυλλα.
Ο Βασίλης, προσπαθώντας να παραμείνει σε κατάσταση ζεν. Απεχθάνεται περισσότερο απο όλους τη ζέστη.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας...
Ο ήλιος αρχίζει και πέφτει...
"Παιδιά... φωτογραφία! Γυρίστε αυθόρμητα!"
Ο Βασίλης κι ο Ευθύμης, συζητώντας κάτι ή για την Ιταλία, ή για τη ζέστη, ή θα περιγράφει ο Βασίλης πόσο εκπληκτικό και φανταστικό είναι το Εδιμβούργο, η αγαπημένη του πόλη. Σε όποια πόλη και να είμαστε, το Εδιμβούργο πάντα θα έρθει με κάποιο τρόπο στη συζήτηση!
Όμορφη άποψη της Σιένα.
Είναι ή δεν είναι απο τις πιο γραφικές πόλεις που υπάρχουν;
Ένα απο τα κοντράντε της πόλης! Τώρα είμαστε στη γειτονιά του ελέφαντα μάλλον.
Καθισμένοι στην πλατεία χαζεύοντας τους περαστικούς. Περιμένουμε να πέσει λίγο ο ήλιος για να συνεχίσουμε τη βόλτα.
Ένα ακόμη όμορφο και ήσυχο σημείο.
Ανάβουν τα φώτα, σιγά σιγά...
Κατά τη γνώμη μου, απο τα ομορφότερα στενά της πόλης. Οι καμάρες επάνω κάνουν ακόμα πιο παραμυθένιο το σκηνικό.
Ηλιοβασίλεμα.
Το παλάτι και ο πύργος φωτισμένα.
Στο κοντράντε του σκαντζόχοιρου
Και τελειώνουμε την ημέρα σε ένα μικρό παρκάκι λίγο πριν το ξενοδοχείο μας πίνοντας μπύρα. Απο το πεζούλι μπορούσαμε να βλέπουμε τα αυτοκίνητα και τους περαστικούς απο κάτω μας, υπο το φως του φεγγαριού που στη φωτογραφία το κρύβει το κεφάλι του Βασίλη.
Αυτή ήταν η μέρα μας στη μικρή, ρομαντική και γραφική Σιένα. Νομίζω πως σε μία μέρα έχεις δει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Μικρό διαμαντάκι της Τοσκάνης, για πολλούς η ομορφότερη πόλη της Ιταλίας. Και όντως, είναι μαγική.
Επόμενος προορισμός: Φλωρεντία.
Φτάνοντας λοιπόν στο σταθμό Roma Tiburtina και ρωτώντας την κυρία στις πληροφορίες "a che ora parte l'autobus per Siena?" (τι ώρα φεύγει το λεωφορείο για Σιένα; ) μου ανέφερε όλες τις ώρες σε γρήγορα ιταλικά, δεν κατάλαβα πάλι γρι, οπότε οι άλλοι δύο μου λένε "δεν αφήνεις την ενσωμάτωση μη βρεθούμε στη Νάπολη;" Έτσι άφησα προσωρινά τα άπταιστα (...) ιταλικά μου γιατί μετά την αποτυχία του Testaccio και το χάος του Βατικανού κατάλαβα οτι δε χωρούν άλλα πειράματα σε αυτό το ταξίδι (για την ιστορία να πω μόνο οτι στο τέλος του ταξιδιού μπορούσα να κάνω συναλλαγές σε καταστήματα και εστιατόρια χωρίς να χρησιμοποιώ καθόλου αγγλικά και οι άλλοι δύο μπορούν απλά να φάνε τη σκόνη μου)
Μετά απο περίπου 3 ώρες λοιπόν φτάσαμε στο σταθμό Antonio Gramsci στη Siena κι απο εκεί περπατώντας περίπου 10 λεπτά με τη βαλίτσα να χορεύει στο πλακόστρωτο φτάσαμε στο κατάλυμά μας. Όμορφο, με αυλή που μπορούσες να πάρεις το πρωινό σου, ήσυχο, με κοινό μπάνιο.... στη θέα του τελευταίου μια παγωμάρα επικράτησε. Γούρλωμα ματιών, σώμα ακίνητο, το κάτω χείλος να τρεμοπαίζει. "Πώς έγινε αυτό;" ρώτησα με πραγματική απορία μην μπορώντας να θυμηθώ γιατί δεν είδα μια τόσο σημαντική λεπτομέρεια όταν έκλεινα το ξενοδοχείο στο booking. Ανοίγω την εκτυπωμένη απόδειξη και βλέπω στις λεπτομέρειες "τρίκλινο δωμάτιο με κοινό μπάνιο". Πραγματικά δεν κατάλαβα πώς έγινε τέτοιο μπέρδεμα. Μάλλον θα το μπέρδεψα με κάποιο άλλο στο booking (είχα ανοίξει κι έβλεπα και καμιά 10αριά) ή απλά...για όλα φταίει το booking (σαφώς πιο βολικό)! "Ελάτε ρε παιδιά σιγά, μόνοι μας είμαστε δεν βλέπω άλλους ένοικους... και στην τελική πώς κάνετε έτσι, εδώ έχουμε πάει στρατ..." κι εκεί απλά σταμάτησα γιατί το βλέμμα που μου έριξαν μπορούσε να παγώσει ακόμα και την κόλαση.
Ξεκινήσαμε λοιπόν την περιήγηση στην όμορφη Σιένα. Παρακάτω, η θέα απο την είσοδο του καταλύματός μας.
Απο αυτή την πύλη περάσαμε φεύγοντας απο το ξενοδοχείο μας για να μπούμε στο ιστορικό κέντρο της Σιένα. Κεντρικός προορισμός μας η Piazza del Campo.
Ο ναός San Pietro Alla Magione
Ώρα για φαγητό! Επιτέλους, υπέροχη, πεντανόστιμη και οικονομκή (2 ευρώ αν θυμάμαι καλά) πίτσα.
Και σκεπαστή πίτσα.
Βόλτες στους δρόμους της Σιένα. Να'το και το mini cooper!
H Σιένα είναι απο τις πιο γραφικές πόλεις που έχω δει. Μας άφησε λίγο άφωνους η αλήθεια είναι.
Προχωρώντας, το άγαλμα του Sallustio Bandini στην Piazza Salimbeni.
Παρατηρώντας τους ντόπιους στην καθημερινότητά τους, να κάνουν τα ψώνια τους, τις μετακινήσεις τους, προσπάθησα να φανταστώ πώς θα ήταν να ζεις κανονικά σε μια τέτοια πόλη, να δουλεύεις εδώ κλπ. Βλέποντας το δρόμο στην παρακάτω φωτογραφία όπου τα κτίρια μοιάζουν με σκηνικά ταινίας κι έχοντας μεγαλώσει σε μια τσιμεντούπουλη μου φάνηκε εξωπραγματικό. Ή μάλλον, εξωπραγματικά όμορφο.
Η αδιάκριτη κυρία ξέχασε να ρίξει κάτι επάνω της
Σε κάθε γωνία η φωτογραφική παίρνει φωτιά.
Φτάσαμε στην Piazza del Campo. Μία απο τις ομορφότερες και μεγαλύτερες μεσαιωνικές πλατείες της Ευρώπης.
Εδώ, 2 φορές κάθε χρόνο, στις 2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου γίνεται το Πάλιο (Palio di Siena) μια παραδοσιακή μεσαιωνική ιπποδρομία με μεγάλη προσέλευση κόσμου. Η Σιένα είναι μοιρασμένη σε δεκαεπτά κοντράντε (Contrade) . Κάθε κοντράντα έχει το όνομα ενός ζώου ή κάποιου αντικειμένου. Είναι γειτονιές της πόλης που αρχικά δημιουργήθηκαν ως τάγματα για την άμυνα της πόλης. Ανταγωνίζονται λοιπόν για το τρόπαιο που είναι ένα ζωγραφισμένο πανό (ή Πάλιο), με μια εικόνα της Παναγίας.
Αυτό που ξεχωρίζει αναμφισβήτητα είναι το Palazzo Pubblico, χαρακτηριστικό παράδειγμα ιταλικής μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής με γοτθικές επιρροές. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1297 και ο αρχικός σκοπός του ήταν να στεγάσει την ρεπουμπλικανική κυβέρνηση. Ο πύργος Torre del Mangia κατασκευάστηκε μεταξύ 1325 και 1344 με σκοπό να είναι ψηλότερος απο τον πύργο του γειτονικού αντιπάλου, της Φλωρεντίας. Τη συγκεκριμένη περίοδο, ήταν το υψηλότερο κτίριο στην Ιταλία. Νομίζω το καταλαβαίνεις όταν τον δεις
Στο προαύλιο του παλατιού.
Άλλη μία φωτογραφία της πλατείας, με μια μικρή παραμόρφωση λόγω του ευρυγώνιου φακού, αλλά πραγματικά δε χώραγε αλλιώς μέσα στο κάδρο ο πύργος.
Ξαναχανόμαστε στα στενά.
Μεσαιωνικά...κουδούνια;;;
Επίσης, πρέπει να πω οτι το καλύτερο παγωτό στην Ιταλία το φάγαμε στη Σιένα στη Gelateria Kopakabana. Τέλεια σχέση τιμής/ποιότητας. Γύρω στα 2 ευρώ το κύπελλο αν θυμάμαι με 3 μπάλες.
Εδώ ένα άλλο αξιόλογο κατάστημα με παγωτά.
Και πάλι περπάτημα...
Κι εδώ ο...ριγέ Καθεδρικός ναός της Σιένα (Duomo di Siena).
Vespa φυσικά και στη Σιένα, τι άλλο;
Όμορφο εστιατόριο. Προσέξτε το εκπληκτικό art nouveau μπαλκονάκι επάνω δεξιά.
Κατηφορίζοντας...
Σημαία με το έμβλημα ενός εκ των 17 κοντράντε.
Ο Βασίλης διασχίζει γρήγορα γρήγορα την Piazza del Campo πριν εξατμιστεί απο τον καυτό ήλιο.
Απο τα γύρω στενά της πλατείας.
Όμορφη βρύση! Το νερό βγαίνει πατώντας τη γλώσσα, εξού και το διαφορετικό χρώμα της.
Και δίπλα ακριβώς, τρεχούμενο νερό απο το κέρατο ενός...μονόκερου;;
Παραθυρόφυλλα.
Ο Βασίλης, προσπαθώντας να παραμείνει σε κατάσταση ζεν. Απεχθάνεται περισσότερο απο όλους τη ζέστη.
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας...
Ο ήλιος αρχίζει και πέφτει...
"Παιδιά... φωτογραφία! Γυρίστε αυθόρμητα!"
Ο Βασίλης κι ο Ευθύμης, συζητώντας κάτι ή για την Ιταλία, ή για τη ζέστη, ή θα περιγράφει ο Βασίλης πόσο εκπληκτικό και φανταστικό είναι το Εδιμβούργο, η αγαπημένη του πόλη. Σε όποια πόλη και να είμαστε, το Εδιμβούργο πάντα θα έρθει με κάποιο τρόπο στη συζήτηση!
Όμορφη άποψη της Σιένα.
Είναι ή δεν είναι απο τις πιο γραφικές πόλεις που υπάρχουν;
Ένα απο τα κοντράντε της πόλης! Τώρα είμαστε στη γειτονιά του ελέφαντα μάλλον.
Καθισμένοι στην πλατεία χαζεύοντας τους περαστικούς. Περιμένουμε να πέσει λίγο ο ήλιος για να συνεχίσουμε τη βόλτα.
Ένα ακόμη όμορφο και ήσυχο σημείο.
Ανάβουν τα φώτα, σιγά σιγά...
Κατά τη γνώμη μου, απο τα ομορφότερα στενά της πόλης. Οι καμάρες επάνω κάνουν ακόμα πιο παραμυθένιο το σκηνικό.
Ηλιοβασίλεμα.
Το παλάτι και ο πύργος φωτισμένα.
Στο κοντράντε του σκαντζόχοιρου
Και τελειώνουμε την ημέρα σε ένα μικρό παρκάκι λίγο πριν το ξενοδοχείο μας πίνοντας μπύρα. Απο το πεζούλι μπορούσαμε να βλέπουμε τα αυτοκίνητα και τους περαστικούς απο κάτω μας, υπο το φως του φεγγαριού που στη φωτογραφία το κρύβει το κεφάλι του Βασίλη.
Αυτή ήταν η μέρα μας στη μικρή, ρομαντική και γραφική Σιένα. Νομίζω πως σε μία μέρα έχεις δει το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Μικρό διαμαντάκι της Τοσκάνης, για πολλούς η ομορφότερη πόλη της Ιταλίας. Και όντως, είναι μαγική.
Επόμενος προορισμός: Φλωρεντία.
Last edited by a moderator:
. Προσωπικά βρήκα σπουδαία την τοπική κουζίνα και το κρασί...λόγος να ξαναπάω.
