georgeant
Member
- Μηνύματα
- 608
- Likes
- 2.610
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Ημέρα 4η
Η ημέρα ξεκίνησε ψάχνοντας παρκινγκ στην περιοχή γύρω από το κάστρο του Βάβελ. Θέλαμε να δούμε λίγο καλύτερα το δράκο και να περάσουμε μετά τη γέφυρα most Grunwaldzki και να βρεθούμε στην άλλη όχθη του Βιστούλα με προορισμό το δρόμο στον κόμβο Rondo Grunwaldzkie. Εκεί είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει αερόστατο (!) που ανεβαίνει αρκετά μέτρα, όχι τόσα βέβαια όσο ένα κανονικό αερόστατο γιατί είναι δεμένο με σχοινί, αλλά και πάλι φανταστήκαμε ότι η θέα στην πόλη θα είναι φανταστική. Δυστυχώς αερόστατο δε βρήκαμε πουθενά όσο κι αν ψάξαμε, μέχρι και τηλ. τους πήραμε και ο αριθμός ήταν μάλλον λάθος, ακούγαμε μόνο κάτι ηχογραφημένα Πολωνικά. Μάλλον η καταχώριση στο trip advisor ήταν παλιά. Κρίμα, πολύ κρίμα!
Το σημείο που παρκάραμε κοντά στο κάστρο, αλλά φύγαμε αμέσως γιατί όλες οι θέσεις εκεί γύρω ήταν για κατοίκους.
Το άλλο σημείο που βρήκαμε, λίγο πιο μακριά αλλά και πάλι τυχερούς μας λες.
Με κατεύθυνση την πίσω μεριά του κάστρου, στο άγαλμα του δράκου.
Ο καιρός αρκετά μουντός και κρύος αλλά τουλάχιστον δεν έβρεχε. Η διάθεση αντιθέτως, καλοκαιρινή.
Εδώ είμαστε! Το Μπρούτζινο άγαλμα του δράκου κατασκευάστηκε το 1965 και είναι μια πολύ όμορφη προσθήκη στο αστικό τοπίο που εκμεταλλεύτηκε πολύ σωστά τον θρύλο της πόλης και που προσελκύει πολλούς τουρίστες.
Ανά 5' ο δράκος βγάζει φλόγες από το στόμα του. Προσφάτως μάλιστα, δημιουργήθηκε υπηρεσία που μπορείς να στείλεις SMS για να κάνεις το δράκο να βγάλει φωτιά, η οποία έχει λάβει μέχρι και 2.500 sms μέσα σε μία ημέρα!
Έπειτα πήραμε το δρόμο με κατεύθυνση την άλλη όχθη του Βιστούλα για το μπαλόνι που θα μας ανέβαζε ψηλά (και που ποτέ δε βρήκαμε). Στο δρόμο πέσαμε εντελώς αναπάντεχα (δεν είχα διαβάσει πουθενά για αυτό) σε ένα άγαλμα αφιερωμένο σε έναν πιστό σκυλάκο, τον Dzok.
To θλιμμένο ύφος του Dzok σε συνδυασμό με το παρατεταμένο ποδαράκι του αλλά και τα δύο ανθρώπινα χέρια που τον αγκαλιάζουν μας ράγισε την καρδιά, αλλά περισσότερο από όλα η ιστορία που το συνόδευε.
Όπως και άλλοι διάσημοι σκύλοι ανά τον κόσμο, o Dzok έγινε γνωστός για την πίστη και την αφοσίωση που είχε στον ιδιοκτήτη του όταν αυτός πέθανε. Ο Dzok τον περίμενε για 1 χρόνο (1990-1991) στο σημείο που ο δεύτερος άφησε την τελευταία του πνοή.
Το μνημείο δημιουργήθηκε από το διάσημο γλύπτη Bronisław Chromy το 2001 στην περιοχή που ο σκυλάκος περιφερόταν περιμένοντας τον ιδιοκτήτη του.
Όποιος θέλει (και αντέχει) να διαβάσει ολόκληρη την ιστορία του Dzok, μπορεί να το κάνει εδώ: http://psilos.org/en/a-legend-about-a-dogs-loyalty/
Στη συνέχεια, μετά το φιάσκο του αερόστατου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Παλιά Πόλη. Περνώντας τη γέφυρα βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με την υπέροχη θέα προς το λόφο του κάστρου και το κάστρο.
Στο δρόμο προς την παλιά πόλη, μερικά όμορφα κτίρια.
Και έξω από τα τείχη της παλιάς Πόλης, μοντέρνες κατασκευές και καθίσματα στο πάρκο.
Αλλά και ένα γραμμόφωνο!
Περπατώντας στο πάρκο Planty.
Φαντάζομαι πόσο όμορφα θα είναι εδώ την άνοιξη με τα δέντρα ανθισμένα, ή το φθινόπωρο με τα κίτρινα φύλλα.
Μια στάση για να ζεσταθούμε με το απαραίτητο καφεδάκι! Πολύ όμορφο καφέ σε πολύ γραφική γειτονιά.
Εικόνες από την Παλιά Πόλη.
Η Παλιά Πόλη είναι το διαμάντι της Κρακοβίας αλλά και της Πολωνίας γενικότερα. Ολόκληρη η μεσαιωνική πόλη είναι ανάμεσα στα πρώτα μέρη/μνημεία που συμπεριέλαβε η Unesco στη λίστα της.
Βολτάροντας στις πανέμορφες πλατείες της Παλιάς Πόλης.
Με προορισμό και πάλι την Κεντρική Πλατεία.
Πίσω από τη Βασιλική της Παναγίας. Στο βάθος στην πλατεία, ο πύργος του Δημαρχείου.
Πολύ πετυχημένο κοστούμι ο κύριος και τα παιδιά θέλανε μια φωτογραφία μαζί του.
Μπροστά από τη Βασιλική της Παναγίας.
Μπρούτζινο άγαλμα του Adam Mickiewicz, ρομαντικού Πολωνού ποιητή του 19ου αιώνα.
Σουβενίρ στη Χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας.
Το βαρελάκι πάλι με τρελή ουρά! Όλοι στην αναμονή για ζεστό κρασί.
Παραδοσιακά πολωνικά τραγούδια, ίσως και κάλαντα, από χορωδία σε εξέδρα στην πλατεία.
Η ώρα πέρασε και ήρθε η στιγμή για μεσημεριανό. Κατευθυνόμαστε λοιπόν σε κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά.
Αντρικό κουρείο στο δρόμο προς το εστιατόριο.
Πλησιάζουμε...
Και φτάσαμε! Milk Bar λοιπόν, την ύπαρξη των οποίων έμαθα εδώ, στο περιοδικό του travel stories https://www.travelstories.gr/milk-bars-ena-aksioperiergo-poloniko-sosialis/
Εδώ λοιπόν να πω ότι φάγαμε το οικονομικότερο φαγητό όλου του ταξιδιού, το οποίο ήταν πεντανόστιμο. Η δε σούπα μπρόκολου, απίστευτη. Όταν φτάσαμε ήταν φίσκα, έτσι περιμέναμε για 5 λεπτά απ'έξω. Άξιζε όμως η αναμονή. Σε αντίθεση με αυτό που περιγράφει το άρθρο βέβαια, ο χώρος δε μου θύμισε σοσιαλιαστική αισθητική. Περισσότερο σαν ένα τυπικό εστιατόριο θα το χαρακτήριζα με τη διαφορά ότι είναι self service.
Milkbar Tomasza. Άψογη επιλογή!
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...w_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html
Σειρά είχε μετά ένα escape game που είχαμε κλείσει στην Κρακοβία. Τι είναι ένα ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς δωμάτιο απόδρασης; Έχει γίνει πλέον παράδοση.
Έτσι αφήσαμε το milk bar και πήγαμε προς το αυτοκίνητο.
Έξω από το εστιατόριο, ενώ ο ήλιος είχε δύσει. Μην ξεγελιέστε, η ώρα ήταν μόλις 15:30. Χειμώνας στην βόρεια Ευρώπη.
Περνώντας πάλι μέσα από την Παλιά Πόλη.
Ο περισσότερος χριστουγεννιάτικος στολισμός που είδαμε στην παλιά πόλη ήταν αυτός. Απογοήτευση δυστυχώς.
Καλή προσπάθεια αλλά... Δεν.
Άλλη μία όμορφη πλατεία.
Και ναι, έξω στην πόλη είδαμε κάτι που να θυμίζει περισσότερο στολισμό δρόμων ευρωπαϊκού επιπέδου και δε χάσαμε την ευκαιρία για φωτογραφίες.
Κλασικός Βασίλης. Τι είναι μια φωτογραφία χωρίς κερατάκια κι ας έχεις περάσει τα 30;
Στην περιοχή που βρισκόταν το escape game είχαν στήσει παγοδρόμιο και μια μικρή Χριστουγεννιάτικη αγορά!
Σα να μπήκαμε λίγο στο γιορτινό κλίμα σε αυτή τη γειτονιά, που πιθανότατα ήμασταν οι μοναδικοί τουρίστες μιας και ήμασταν λίγο μακριά από το κέντρο.
Απέναντι από το παγοδρόμιο σε αυτό το συμπαθέστατο καφέ ήπιαμε έναν ακόμη καφέ.
Η καινούργια γνωριμία της Μαριάννας!
Μετά το escape game, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο με προορισμό το διαμέρισμα.
Με το τέλος κι αυτής της ημέρας τελείωσαν ουσιαστικά οι μέρες μας στην Κρακοβία. Το επόμενο πρωί που θα αναχωρούσαμε για Βαρσοβία μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.
Τέλος 4ης ημέρας.
Η ημέρα ξεκίνησε ψάχνοντας παρκινγκ στην περιοχή γύρω από το κάστρο του Βάβελ. Θέλαμε να δούμε λίγο καλύτερα το δράκο και να περάσουμε μετά τη γέφυρα most Grunwaldzki και να βρεθούμε στην άλλη όχθη του Βιστούλα με προορισμό το δρόμο στον κόμβο Rondo Grunwaldzkie. Εκεί είχαμε διαβάσει ότι υπάρχει αερόστατο (!) που ανεβαίνει αρκετά μέτρα, όχι τόσα βέβαια όσο ένα κανονικό αερόστατο γιατί είναι δεμένο με σχοινί, αλλά και πάλι φανταστήκαμε ότι η θέα στην πόλη θα είναι φανταστική. Δυστυχώς αερόστατο δε βρήκαμε πουθενά όσο κι αν ψάξαμε, μέχρι και τηλ. τους πήραμε και ο αριθμός ήταν μάλλον λάθος, ακούγαμε μόνο κάτι ηχογραφημένα Πολωνικά. Μάλλον η καταχώριση στο trip advisor ήταν παλιά. Κρίμα, πολύ κρίμα!
Το σημείο που παρκάραμε κοντά στο κάστρο, αλλά φύγαμε αμέσως γιατί όλες οι θέσεις εκεί γύρω ήταν για κατοίκους.

Το άλλο σημείο που βρήκαμε, λίγο πιο μακριά αλλά και πάλι τυχερούς μας λες.



Με κατεύθυνση την πίσω μεριά του κάστρου, στο άγαλμα του δράκου.

Ο καιρός αρκετά μουντός και κρύος αλλά τουλάχιστον δεν έβρεχε. Η διάθεση αντιθέτως, καλοκαιρινή.

Εδώ είμαστε! Το Μπρούτζινο άγαλμα του δράκου κατασκευάστηκε το 1965 και είναι μια πολύ όμορφη προσθήκη στο αστικό τοπίο που εκμεταλλεύτηκε πολύ σωστά τον θρύλο της πόλης και που προσελκύει πολλούς τουρίστες.


Ανά 5' ο δράκος βγάζει φλόγες από το στόμα του. Προσφάτως μάλιστα, δημιουργήθηκε υπηρεσία που μπορείς να στείλεις SMS για να κάνεις το δράκο να βγάλει φωτιά, η οποία έχει λάβει μέχρι και 2.500 sms μέσα σε μία ημέρα!

Έπειτα πήραμε το δρόμο με κατεύθυνση την άλλη όχθη του Βιστούλα για το μπαλόνι που θα μας ανέβαζε ψηλά (και που ποτέ δε βρήκαμε). Στο δρόμο πέσαμε εντελώς αναπάντεχα (δεν είχα διαβάσει πουθενά για αυτό) σε ένα άγαλμα αφιερωμένο σε έναν πιστό σκυλάκο, τον Dzok.

To θλιμμένο ύφος του Dzok σε συνδυασμό με το παρατεταμένο ποδαράκι του αλλά και τα δύο ανθρώπινα χέρια που τον αγκαλιάζουν μας ράγισε την καρδιά, αλλά περισσότερο από όλα η ιστορία που το συνόδευε.
Όπως και άλλοι διάσημοι σκύλοι ανά τον κόσμο, o Dzok έγινε γνωστός για την πίστη και την αφοσίωση που είχε στον ιδιοκτήτη του όταν αυτός πέθανε. Ο Dzok τον περίμενε για 1 χρόνο (1990-1991) στο σημείο που ο δεύτερος άφησε την τελευταία του πνοή.
Το μνημείο δημιουργήθηκε από το διάσημο γλύπτη Bronisław Chromy το 2001 στην περιοχή που ο σκυλάκος περιφερόταν περιμένοντας τον ιδιοκτήτη του.
Όποιος θέλει (και αντέχει) να διαβάσει ολόκληρη την ιστορία του Dzok, μπορεί να το κάνει εδώ: http://psilos.org/en/a-legend-about-a-dogs-loyalty/

Στη συνέχεια, μετά το φιάσκο του αερόστατου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Παλιά Πόλη. Περνώντας τη γέφυρα βγάλαμε μερικές φωτογραφίες με την υπέροχη θέα προς το λόφο του κάστρου και το κάστρο.


Στο δρόμο προς την παλιά πόλη, μερικά όμορφα κτίρια.


Και έξω από τα τείχη της παλιάς Πόλης, μοντέρνες κατασκευές και καθίσματα στο πάρκο.

Αλλά και ένα γραμμόφωνο!

Περπατώντας στο πάρκο Planty.

Φαντάζομαι πόσο όμορφα θα είναι εδώ την άνοιξη με τα δέντρα ανθισμένα, ή το φθινόπωρο με τα κίτρινα φύλλα.

Μια στάση για να ζεσταθούμε με το απαραίτητο καφεδάκι! Πολύ όμορφο καφέ σε πολύ γραφική γειτονιά.

Εικόνες από την Παλιά Πόλη.

Η Παλιά Πόλη είναι το διαμάντι της Κρακοβίας αλλά και της Πολωνίας γενικότερα. Ολόκληρη η μεσαιωνική πόλη είναι ανάμεσα στα πρώτα μέρη/μνημεία που συμπεριέλαβε η Unesco στη λίστα της.


Βολτάροντας στις πανέμορφες πλατείες της Παλιάς Πόλης.

Με προορισμό και πάλι την Κεντρική Πλατεία.

Πίσω από τη Βασιλική της Παναγίας. Στο βάθος στην πλατεία, ο πύργος του Δημαρχείου.



Πολύ πετυχημένο κοστούμι ο κύριος και τα παιδιά θέλανε μια φωτογραφία μαζί του.

Μπροστά από τη Βασιλική της Παναγίας.

Μπρούτζινο άγαλμα του Adam Mickiewicz, ρομαντικού Πολωνού ποιητή του 19ου αιώνα.


Σουβενίρ στη Χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας.

Το βαρελάκι πάλι με τρελή ουρά! Όλοι στην αναμονή για ζεστό κρασί.

Παραδοσιακά πολωνικά τραγούδια, ίσως και κάλαντα, από χορωδία σε εξέδρα στην πλατεία.

Η ώρα πέρασε και ήρθε η στιγμή για μεσημεριανό. Κατευθυνόμαστε λοιπόν σε κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά.


Αντρικό κουρείο στο δρόμο προς το εστιατόριο.

Πλησιάζουμε...

Και φτάσαμε! Milk Bar λοιπόν, την ύπαρξη των οποίων έμαθα εδώ, στο περιοδικό του travel stories https://www.travelstories.gr/milk-bars-ena-aksioperiergo-poloniko-sosialis/
Εδώ λοιπόν να πω ότι φάγαμε το οικονομικότερο φαγητό όλου του ταξιδιού, το οποίο ήταν πεντανόστιμο. Η δε σούπα μπρόκολου, απίστευτη. Όταν φτάσαμε ήταν φίσκα, έτσι περιμέναμε για 5 λεπτά απ'έξω. Άξιζε όμως η αναμονή. Σε αντίθεση με αυτό που περιγράφει το άρθρο βέβαια, ο χώρος δε μου θύμισε σοσιαλιαστική αισθητική. Περισσότερο σαν ένα τυπικό εστιατόριο θα το χαρακτήριζα με τη διαφορά ότι είναι self service.
Milkbar Tomasza. Άψογη επιλογή!
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...w_Lesser_Poland_Province_Southern_Poland.html

Σειρά είχε μετά ένα escape game που είχαμε κλείσει στην Κρακοβία. Τι είναι ένα ταξίδι στο εξωτερικό χωρίς δωμάτιο απόδρασης; Έχει γίνει πλέον παράδοση.
Έτσι αφήσαμε το milk bar και πήγαμε προς το αυτοκίνητο.
Έξω από το εστιατόριο, ενώ ο ήλιος είχε δύσει. Μην ξεγελιέστε, η ώρα ήταν μόλις 15:30. Χειμώνας στην βόρεια Ευρώπη.

Περνώντας πάλι μέσα από την Παλιά Πόλη.

Ο περισσότερος χριστουγεννιάτικος στολισμός που είδαμε στην παλιά πόλη ήταν αυτός. Απογοήτευση δυστυχώς.


Καλή προσπάθεια αλλά... Δεν.

Άλλη μία όμορφη πλατεία.

Και ναι, έξω στην πόλη είδαμε κάτι που να θυμίζει περισσότερο στολισμό δρόμων ευρωπαϊκού επιπέδου και δε χάσαμε την ευκαιρία για φωτογραφίες.
Κλασικός Βασίλης. Τι είναι μια φωτογραφία χωρίς κερατάκια κι ας έχεις περάσει τα 30;

Στην περιοχή που βρισκόταν το escape game είχαν στήσει παγοδρόμιο και μια μικρή Χριστουγεννιάτικη αγορά!

Σα να μπήκαμε λίγο στο γιορτινό κλίμα σε αυτή τη γειτονιά, που πιθανότατα ήμασταν οι μοναδικοί τουρίστες μιας και ήμασταν λίγο μακριά από το κέντρο.

Απέναντι από το παγοδρόμιο σε αυτό το συμπαθέστατο καφέ ήπιαμε έναν ακόμη καφέ.

Η καινούργια γνωριμία της Μαριάννας!

Μετά το escape game, επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο με προορισμό το διαμέρισμα.
Με το τέλος κι αυτής της ημέρας τελείωσαν ουσιαστικά οι μέρες μας στην Κρακοβία. Το επόμενο πρωί που θα αναχωρούσαμε για Βαρσοβία μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη.
Τέλος 4ης ημέρας.