Φωτο-ιστορία: Οδοιπορικό στην Ορεινή Αρκαδία

[georgeant]

Ημέρα 4η

Επιστροφή στην Αθήνα.
Όμως είχαμε χρόνο το πρωί για μια τελευταία εξόρμιση.
Περίπατος στο Αρκουδόρεμα. Ένα δάσος απίστευτης ομορφιάς. Η αλήθεια είναι πως είχα πολλά χρόνια να δω κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Στην Αθήνα φυσικά ούτε λόγος για να βρεις κάτι αντίστοιχο, άντε ίσως κάτι που να το πλησιάζει σε Πάρνηθα-Υμηττό-Πεντέλη, αλλά είμαστε και τόσο προσκολλημένοι στις πόλεις τελικά που ξεχνάμε πώς είναι η αίσθηση του να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μέρος. Την ηρεμία που νιώθεις και το πόσο κοντά είσαι με τη φύση. Η Ζίγκι από την άλλη δεν το ξέχασε καθόλου και έδειχνε πιο ευτυχισμένη από ποτέ, καθώς συνέχεια μας έφερνε διάφορα κλαδιά και ξύλα για να της τα πετάμε.
Σημ.: Ψάχνοντας στο google και στους χάρτες, πουθενά δεν είδα κάτι που να λέγεται Αρκουδόρεμα στην Αρκαδία πέρα από ένα χωριό. Το συγκεκριμένο δάσος ίσως ήταν τμήμα του καταφυγίου Άγριας ζωής Αρκουδόρεμα-Χαλίκι. Όποιος γνωρίζει περισσότερα, παρακαλώ να μας ενημερώσει.

Μπαίνοντας στο δάσος.

Περπατώ εις το δάσος.

Κάτω από τα πανύψηλα δέντρα.

Ο πρωινός ήλιος.

Όποτε φυσούσε πέφτανε και μερικά φύλλα από αυτά τα μικρά κλαδιά.

Συνεχίζοντας μέσα στο δάσος.

Κάποιο είδος μούρων; Όχι, δε δοκιμάσαμε.

Η λαχανιασμένη - από το τρέξιμο- Ζίγκι.

Τα ξύλα που σας έλεγα πριν ότι μας έφερνε για να παίξει!

Σε κάθε στροφή του μονοπατιού ξεπετάγονταν και μία ακόμη εικόνα που με ενθουσίαζε. Πάνω που έκλεινα τη μηχανή για να περπατήσω λίγο και να αφεθώ στη φυσική ομορφιά του δάσους, πάντα την ξανα άνοιγα γιατί απλά δεν μπορούσα να μην το αποτυπώσω.

Το χαρούμενο παρεάκι.

Στη συγκεκριμένη φωτογραφία το μονοπάτι που στρίβει ελαφρά δίνει μια πολύ όμορφη προοπτική και βάθος στην εικόνα.

Αυτή ήταν και η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας στην Ορεινή Αρκαδία.

Τι μου έμεινε περισσότερο; Νομίζω η Βυτίνα ήταν η αδυναμία μου σε αυτό το ταξίδι, μάλλον λόγω του Δάσους και του δρόμου της Αγάπης που έμοιαζε το τέλειο σκηνικό για ταινία, αλλά και το Αρκουδόρεμα, της τελευταίας ημέρας. Το αστείο είναι ότι η Ελλάδα βρίθει από τέτοια μέρη με αντίστοιχο φυσικό πλούτο και μερικές φορές το ξεχνάμε, ειδικά όσοι έχουμε φάει ένα μικρό κόλλημα με τα ταξίδια στο εξωτερικό. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν αναρίθμητα δάση παρόμοιας ομορφιάς στη χώρα μας. Επειδή πραγματικά δεν έχω επισκεφτεί πολλά, προσωπικά μου θύμισε κάτι από τα δάση της Σουηδίας, όταν την είχα επισκεφτεί.

Ανυπομονώ για την επόμενη εξόρμησή μου σε κάποιο από τα πολλά πανέμορφα μέρη της χώρας μας.

Τέλος ιστορίας.​

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[travelbreak]

Υπέροχες φωτογραφίες σε καταπληκτικά μέρη. Παλιότερα τα επισκεπτόμουν πολύ συχνά. Είμαι σίγουρος ότι η συνέχεια θα είναι ακόμα καλύτερη, φωτογραφικά. Περιμένουμε!

 

[giannismits]

Τέλειος όπως πάντα Γιώργο.
Τρομερή εποχή το φθινόπωρο που ταιριάζει γάντι σε τέτοια όμορφα ορεινά μέρη.
Μ' αρέσει που κάνεις τέτοιες ωραίες εξορμήσεις στη χώρα μας.
Εγώ με τα ταξίδια στο εξωτερικό παραμέλησα τις εκδρομές στην Ελλάδα

 

[vickokka]

Υπέροχες φωτογραφίες, σαν ψέυτικες. Πήγα Ιανουάριο σε αυτα τα μέρη και τωρα τα ξαναβλέπω!

 

[georgeant]

Σας ευχαριστώ για τα σχόλια και τα καλά σας λόγια!

@travelbreak είναι προορισμός που αξίζει να πας πολλές φορές. Εμείς αφήσαμε απ'έξω πολλά χωριά (Καρύταινα κ.α.) και σίγουρα στο μέλλον θα ξαναπάμε.

@giannismits ναι, το λέγαμε και σε ένα άλλο thread. Κι όμως, η Ελλάδα προσφέρει μεγάλες συγκινήσεις και (συνήθως) με μικρότερο budget. Σίγουρα στη χώρα μας δε βρίσκει κανείς τις μεγάλες και εντυπωσιακές πόλεις του εξωτερικού αλλά τη φύση που έχω δει στην Ελλάδα δεν την έχω δει ούτε στο Μαύρο Δάσος. Όπως γράφω και στην ιστορία, το ιδανικό για μένα είναι ένα ταξίδι το χρόνο στην Ελλάδα και ένα στο εξωτερικό.

@vickokka Τον Ιανουάριο πρέπει να είναι εξίσου ωραία, υποθέτω θα είναι και χιονισμένα.

 

[georgeant]

Ημέρα 2η
Σήμερα το πρόγραμμα είχε επίσκεψη στη Μονή Προδρόμου. Τα κορίτσια είχαν ξαναπάει αλλά δε μας έλεγαν πολλά πράγματα, μόνο ότι είναι πολύ εντυπωσιακό και ότι αξίζει. Ξεκινήσαμε λοιπόν τη μέρα μας με αυτόν τον προορισμό.


Πριν κατέβεις το μονοπάτι για τη Μονή συναντάς μπροστά σου το Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.

Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια πίσω από το εκκλησάκι...

Για να αντικρίσουμε αυτή τη μοναδική θέα! Από εδώ μπορούσες να ακούσεις το βουητό του ποταμού Λούσιου που περνούσε κυριολεκτικά από κάτω μας.

Ένα άλλο εκκλησάκι σκαρφαλωμένο στα βράχια, ίσα που το ξεχωρίζεις.

Συνεχίζοντας τη προς τη Μονή, κατεβαίνοντας από μια πολύ όμορφη διαδρομή. Ο μόνος τρόπος για να έχουμε πρόσβαση στη Μονή απαιτεί περπάτημα στη χαράδρα του Λούσιου για αυτό καλό θα ήταν να φοράτε κατάλληλα παπούτσια (λυπήθηκε η ψυχή μου κάποιες κυρίες που συναντήσαμε στην επιστροφή που προσπαθούσαν να κατέβουν με flat παπούτσι με τακουνάκι).

Πλησιάζουμε...

Η Ζίγκι δεν έχει μεγάλη συμπάθεια στις γάτες. Τούτη εδώ το πήρε χαμπάρι και πήρε τα μέτρα της.

Και φτάσαμε! Η Μονή κρέμεται κυριολεκτικά από τους βράχους.

Η Μονή κτίστηκε τον 16ο αιώνα αλλά στην περιοχή είχε δημιουργηθεί μοναστική παράδοση ήδη από το 12ο αιώνα. Κατά την επανάσταση του 1821 η μονή αποτέλεσε καταφύγιο και νοσοκομείο για τους αγωνιστές.

Η θέα προς το φαράγγι. Το τοπίο είναι απαράμιλλης ομορφιάς και πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνει κάποιος μια επίσκεψη εδώ.

Στην είσοδο της Μονής.

Δωμάτιο για τους επισκέπτες. Εδώ σερβίρεται νερό και ελληνικός καφές με λουκουμάκια.

Μικρή κρύπτη με κρανία μοναχών.

Creepy.

Από το μπαλκόνι της Μονής. Από κάτω μας, ο δρόμος που ήρθαμε.

Τα κελιά των μοναχών.

Αγιογραφία πάνω στο βράχο, στο εσωτερικό της Μονής.

Μια μικρή στάση στο δωμάτιο των επισκεπτών για ένα ζεστό καφέ. Στο βιβλίο των επισκεπτών είδαμε ότι είχε έρθει κόσμος (τον ίδιο μήνα μάλιστα) από διάφορες χώρες, κυρίως από Ευρώπη και ΗΠΑ.

Στην έξοδο μας περίμενε κι η Ζίγκι η οποία δεν επιτρεπόταν να μπει.

Και τη στιγμή που φεύγαμε έκανε "επιδρομή" ένα γκρουπ πεζοπόρων.

Επίσης στο χώρο γύρο από τη Μονή υπάρχουν πολλές γάτες. Η Ζίγκι είχε πάθει μια μικρή παράκρουση.

Κάτω από τη Μονή.

Κατεβαίνοντας.

Menalon trail. H περιφέρεια προσπαθεί να προωθήσει όσο μπορεί τουριστικά το μονοπάτι του Μενάλου. Είδαμε το λογότυπο σε αρκετά σημεία και χωριά στην Αρκαδία από όπου περνά το 75 χιλιομέτρων μονοπάτι.
http://menalontrail.eu/el/

Φεύγοντας με τις καλύτερες εντυπώσεις, σειρά είχε η Δημητσάνα όπου θα κάναμε και στάση για φαγητό.

Λίγα λόγια:
Η Δημητσάνα, επίσης χαρακτηρισμένη ως παραδοσιακός οικισμός, θεωρείται από τα ομορφότερα και πιο καλοδιατηρημένα χωριά της ορεινής Αρκαδίας. Η ιστορία της αρχίζει κατά τους Ομηρικούς χρόνους, όταν στη θέση της βρισκόταν η μικρή αρκαδική πόλη Τεύθις η οποία είχε συμμετάσχει στον Τρωικό πόλεμο αλλά και στον εποικισμό της Μεγαλόπολης. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση τόσο λόγω των μπαρουτόμυλων όσο και λόγω των σημαντικών Δημητσανιτών που σχετίστηκαν με την αυτήν. Εδώ θα βρείτε λιθόστρωτα καλντερίμια με επιβλητικά αρχοντικά, πλατείες, ναούς και καφέ. Θα βρείτε επίσης το εκκλησιαστικό μουσείο που ήταν και σπίτι του Πατριάρχου Γρηγορίου του 'Ε και το πολύ ενδιαφέρον μουσείο Υδροκίνησης.

Περπατώντας στα στενά της Δημητσάνας.

Ο ναός του Αγίου Ευθυμίου.

Η εκπληκτική θέα από ψηλό σημείο που φτάσαμε καθώς εξερευνούσαμε το χωριό.

Άποψη της Δημητσάνας.

Η Δημητσάνα μας άρεσε πολύ. Είναι πολύ γραφική (ίσως όχι όσο η Στεμνίτσα, αλλά είναι και μεγαλύτερη) και είδαμε το μεγαλύτερο μέρος της ανεβαίνοντας και κατεβαίνοντας στα όμορφα πλακόστρωτα στενά της.

Κατεβαίνοντας το πλακόστρωτο μονοπάτι για να επιστρέψουμε στην πλατεία του χωριού.

Πολύ όμορφη.

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου σημείο στη Δημητσάνα, ένα πολύ γραφικό κατηφορικό στενό με μικρά μπαλκόνια και όμορφους φανοστάτες.

Και φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία για μια φωτογραφία.

Έχοντας κατεβεί το δρόμο, το σημείο που βγάλαμε πριν τη φωτογραφία.

Χαριτωμένο καφέ στο τέλος του στενού.

Μια επίσκεψη στο Μουσείο Υδροκίνησης που τελικά δε μετανιώσαμε γιατί ήταν άκρως ενδιαφέρον.

Εσωτερική άποψη του νερόμυλου με τη νεροτριβή.

Ο υπαίθριος χώρος.

Δέρματα στο παλιό βυρσοδεψείο. Αν έχετε χρόνο δείτε το 20λεπτο ντοκιμαντέρ που προβάλλεται εκεί και που δείχνει τα στάδια επεξεργασίας του δέρματος πριν αυτή αρχίσει να γίνεται από τις μεγάλες βιομηχανίες.

Ο μπαρουτόμυλος. Μην παραλείψετε να παρακολουθείσετε και εδώ το ντοκιμαντέρ για το πώς παράγεται η πυρίτιδα αλλά και για το πώς λειτουργεί ο μπαρουτόμυλος. Οι ανάγκες για μπαρούτι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 καλύπτονταν κατά αποκλειστικότητα από τους μπαρουτόμυλους της Δημητσάνας.

Το μουσείο αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για τους τουρίστες και έχει συμβάλει ουσιαστικά στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Είναι ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα του τόπου με εκατοντάδες επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Φεύγοντας από το μουσείο.

Είχαμε λίγη ώρα ακόμη πριν δύσει ο ήλιος κι έτσι καθώς γυρνούσαμε στη Στεμνίτσα, κάναμε μια στάση στο Ζυγοβίστι. Είναι από τα ψηλότερα χωριά της Αρκαδίας (υψόμετρο 1240μ). Αρχικά η τοποθεσία λεγότανv Ζυγός, αλλά με τηv πάρoδo τoυ χρόvoυ έφτασε στη σημεριvή τoυ ovoμασία. Και το Ζυγοβίστι έπαιξε σημαντικό ρόλο στov αγώvα του '21. Οι Ζυγoβιστιανoί ήταv από τoυς πρώτoυς πoυ ακολούθησαν τov Κoλoκoτρώvη και έδειξαv μεγάλη γεvvαιότητα στις μάχες.

Το καλοκαίρι του 2001 ο Σύλλογος του χωριού με δωρεές όλων των Ζυγοβιστινών έστησε στην είσοδο του χωριού μαρμάρινο μνημείο (σε μορφή ανοιχτού βιβλίου), πάνω στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα όλων των αγωνιστών της επανάστασης.

Δίπλα από το πυκνό ελατόδασος έχει μια πανοραμική και εξαιρετική θέα στην περιοχή.

Βρεθήκαμε εκεί την καλύτερη ώρα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος και το φως ήταν εξαιρετικό.

Από εκεί ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο. Φουρκετίτσες!

Όμως άξιζε τον κόπο!

Επιστροφή στη Στεμνίτσα. Μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού για ανεφοδιασμό από το παντοπωλείο.

Και πάλι στο σπίτι για μία ακόμα βραδιά χαλάρωσης με φαγητό στον καναπέ.

 

[giannismits]

Καταπληκτικά!
Λοιπόν νομίζω πως ο επόμενος στόχος σας πρέπει να είναι η Ήπειρος και μια εξόρμηση στα ζαγοροχώρια. Θέλω να δω φωτογραφίες σου από τη Δρακολίμνη. Σε προκαλώ

 

[georgeant]

Καταπληκτικά!
Λοιπόν νομίζω πως ο επόμενος στόχος σας πρέπει να είναι η Ήπειρος και μια εξόρμηση στα ζαγοροχώρια. Θέλω να δω φωτογραφίες σου από τη Δρακολίμνη. Σε προκαλώ

Έχω πάει Ζαγοροχώρια. Πριν 5 χρόνια. Έχω κι από εκεί μπόλικο υλικό, απλώς δεν έχω φτιάξει ιστορία. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή Η Ήπειρος είναι πανέμορφη! Θέλω πολύ να ξαναπάω για να κάνω και τη διαδρομή προς Δρακολίμνη που δεν είχαμε κάνει τότε γιατί θέλει πολλές ώρες.

 

[giannismits]

Έχω πάει Ζαγοροχώρια. Πριν 5 χρόνια. Έχω κι από εκεί μπόλικο υλικό, απλώς δεν έχω φτιάξει ιστορία. Ίσως το κάνω κάποια στιγμή Η Ήπειρος είναι πανέμορφη! Θέλω πολύ να ξαναπάω για να κάνω και τη διαδρομή προς Δρακολίμνη που δεν είχαμε κάνει τότε γιατί θέλει πολλές ώρες.

Η ωραιότερη περιοχή στην Ελλάδα. Παραδοσιακοί οικισμοί, πεζοπορίες, φαράγγια, ποτάμια, γεφύρια. Εχω πάνω από 10ετία να πάω αλλά τότε τα είχα γυρίσει καλά. Κι εγώ θέλω πολύ να πάω στη Δρακολίμνη αλλά όντως θέλει τρελή ώρα πεζοπορία αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο.

 

[georgeant]

Η ωραιότερη περιοχή στην Ελλάδα. Παραδοσιακοί οικισμοί, πεζοπορίες, φαράγγια, ποτάμια, γεφύρια. Εχω πάνω από 10ετία να πάω αλλά τότε τα είχα γυρίσει καλά. Κι εγώ θέλω πολύ να πάω στη Δρακολίμνη αλλά όντως θέλει τρελή ώρα πεζοπορία αλλά νομίζω αξίζει τον κόπο.

Είναι όντως πανέμορφα! Τώρα για το "ωραιότερη" είναι και λίγο υποκειμενικό. Μην ξεχνάς ότι δεν έχεις πάει καθόλου Πελοπόννησο Γιάννη Άσε που και το Πήλιο είναι πολύ υψηλά στη λίστα νομίζω.

 

[alma]

Απίστευτη ομορφιά στην ορεινή Αρκαδία, αισθάνομαι άσχημα που ενώ κάνω πολλά ταξίδια το χρόνο στην Ελλάδα, έχω χρόνια να την επισκεφτώ. Ζήλεψα πολύ βλέποντας τις φωτο σου και ενθυμούμενη την εκθαμβωτική φύση και τα γραφικά αρκαδικά χωριά.
Τα τελευταία χρόνια έχω πάει ένα σωρό φορές στην Ήπειρο(καλά τα λέτε άλλο πανέμορφο μέρος) όπως και σε πολλά μέρη της Βόρειας Ελλάδας, αλλά τελικά η Αρκαδία αξίζει κι αυτή συχνές επισκέψεις και ειδικά για εμάς τους Αθηναίους, πέφτει και κοντά. Θυμάμαι είχε και πολύ καλές ταβέρνες με σπιτικό φαγητό στη Δημητσάνα και στα πέριξ. Ισχύει ακόμα;

 

[LULLU]

μπράβο ευχαριστουμε πολυ..