panius
Member
- Μηνύματα
- 671
- Likes
- 2.762
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η ημέρα - Μαδρίτη
- 2η ημέρα - Μαδρίτη
- 2η ημέρα - Μαδρίτη (συνέχεια)
- 3η ημέρα - Τολέδο
- 4η ημέρα - Μαδρίτη
- 4η ημέρα - Μαδρίτη (συνέχεια)
- 5η ημέρα - Σεγκόβια
- 6η ημέρα - Μαδρίτη
- Φελιθ 2016!!! - Μαδρίτη
- 7η ημέρα - Βαρκελώνη
- 8η ημέρα - Βαρκελώνη
- 9η ημέρα - Βαρκελώνη
- 10η ημέρα - Βαρκελώνη
- 11η ημέρα - Βαρκελώνη
11η ημέρα - τέλος
Τελευταία γεμάτη ημέρα σήμερα στην Ισπανία και είχα ανοίξει οδηγούς προκειμένου να αποφασίσω τι θα δούμε. Ο Μάκης ξύπνησε κάπως αδιάθετος και κρυωμένος.
"Πήγαινε εσύ όπου θέλεις, και θα βρεθούμε το μεσημεράκι στο στέκι μας" (Στη Μπαρσελονέτα, πού αλλού; )
Ήμουν ανάμεσα σε λόφο Μόντχουικ και Ντιμπιντάμπο. Τελικά με κέρδισε ο πρώτος.
Πήρα το μετρό και βγήκα στην Πλάσα Εσπάνια. Αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία είναι η παλιά αρένα της Βαρκελώνης! Πριν λίγα χρόνια οι ταυρομαχίες απαγορεύτηκαν στην Καταλονία ως ιδιαίτερα βάρβαρο άθλημα. Προκειμένου το στάδιο να μην περιπέσει σε αχρηστία, το διατήρησαν εξωτερικά ως είχε, και εσωτερικά το μετέτρεψαν σε ένα υπερμοντέρνο εμπορικό κέντρο.
Ο καιρός ήταν υπέροχος και η βόλτα απολαυστική και ξεκούραστη! Είχα προετοιμαστεί για αρκετή ανηφόρα, όμως τελικά όλη η διαδρομή μέχρι τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις γίνεται με κυλιόμενες σκάλες. Απόλαυσα το πράσινο, την πανοραμική θέα της πόλης και έφτασα στο αίθριο με τον πύργο επικοινωνιών του Καλατράβα και το Ολυμπιακό Γυμναστήριο. Οι εγκαταστάσεις άψογες! Νομίζεις ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992 έγιναν χθες και όχι πριν 25 χρόνια! H σύγκριση με τις δικές μας είναι αναπόφευκτη και αποκαρδιωτική.
Ω τι χαρά! Το Ολυμπιακό Στάδιο ήταν ανοιχτό για τους επισκέπτες. Αμέσως ήρθαν στο μυαλό μου εικόνες από την τελετή έναρξης όπου ο τυφλός τοξοβόλος έριξε το φλεγόμενο βέλος από την αρένα του σταδίου στο πιάτο εκεί πάνω, ανάβοντας την φλόγα και αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό!
Συνέχισα τη βόλτα μου μέχρι που έφτασα στο τελεφερίκ που σε πάει στη Μπαρσελονέτα. Ήπια και ένα καφεδάκι στη διπλανή καφετέρια απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα. Κάπου εκεί είχα κλήση απ' τον Μάκη, ο οποίος με περίμενε κάτω στην παραλία.
Το τελεφερίκ του λιμανιού σε πάει σε λίγα λεπτά μέχρι την παραλία Σαν Σεμπαστιά, κοντά στην Μπαρσελονέτα. Η τιμή του αρκετά τσουχτερή. 11 ευρώ η μονή διαδρομή και 16, αν δεν κάνω λάθος, η μετ' επιστροφής. Χρησιμοποιήστε το μόνο για ταξί. Εμένα που ήθελα να πάω στη θάλασσα, μια χαρά με βόλεψε.
Περπάτησα στη γειτονιά με τις εργατικές κατοικίες της Μπαρσελονέτα για να βγω στην παραλία, όπου θα έβρισκα τον Μάκη στην αγαπημένη μας καφετέρια. Οι πιο υποψιασμένοι ίσως αναρωτηθούν: τι δουλειά έχουν οι εργατικές κατοικίες σε μια περιοχή καθαρά αναψυχής και ψυχαγωγίας;
Μόνο αν δεις την Βαρκελώνη πριν τους Ολυμπιακούς του 1992 θα καταλάβεις. Όλη η περιοχή που σήμερα χαρακτηρίζεται από χρυσαφένιες αμμουδιές, τουριστικές μαρίνες, πεζοδρόμους και φοινικόδεντρα, πριν τους Ολυμπιακούς ήταν μια απέραντη βιομηχανική ζώνη, βρώμικη, μαύρη και υποβαθμισμένη.
Κάπου εκεί, πίσω από τα φουγάρα, τις μάντρες και τις παραγκουπόλεις υπήρχε και η θάλασσα, μολυσμένη, αποκομμένη από τον αστικό ιστό και απρόσιτη στους κατοίκους της πόλης.
Αυτό που συντελέστηκε με τους Ολυμπιακούς, μόνο ως πολεοδομικό θαύμα μπορεί να χαρακτηριστεί, που όμοιό του δεν πρέπει να ξαναείδε άλλη πόλη! Η βιομηχανική ζώνη ξηλώθηκε στην κυριολεξία, η πόλη "ανακάλυψε" τη θάλασσα, δημιουργήθηκαν πάρκα, μαρίνες, 6 ολοκαίνουργιες παραλίες, πεζόδρομοι, επιχειρηματικό κέντρο με ουρανοξύστες... προσθέστε σε όλα αυτά νέες γραμμές του μετρό, λεωφόρους, αθλητικές εγκαταστάσεις και ένα πλήρες λίφτινγκ του ιστορικού κέντρου και θα καταλάβετε πώς η Βαρκελώνη, από ένα λιμάνι επιπέδου Μασσαλίας, ανέβηκε ξαφνικά στην κατηγορία των κορυφαίων πόλεων ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Εκεί λοιπόν, στην αναβαθμισμένη παραλία ήπιαμε τις τελευταίες μας μπύρες, απολαμβάνοντας τον σχεδόν ανοιξιάτικο ήλιο.
Αποχαιρετήσαμε τη Βαρκελώνη με μια μεγάλη βόλτα στην περιοχή που μου άρεσε περισσότερο, τη συνοικία Eixample.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε στο αεροδρόμιο να αδειάζουμε ένα ράφι με σαγκρίες (4 ευρώ το μεγάλο μπουκάλι) και στο αεροπλάνο να προσπαθούμε να βολευτούμε στις πιο στενές αεροπορικές θέσεις που έχω δει ποτέ μου!!! Ευτυχώς η αεροσυνοδός μας είδε ψηλά παιδιά και μας έβαλε να κάτσουμε στις πολύ πιο άνετες θέσεις των εξόδων κινδύνου.
Adios λοιπόν, Ισπανία! Σε βάζω χαλαρά στη λίστα με τις αγαπημένες μου ευρωπαϊκές χώρες δίπλα στην Ιταλία και στη Γαλλία. Πιστέυω κάποια στιγμή θα σε επισκεφτώ ξανά!
Μουτσας Γκραθιας σε όσους με διάβασαν!!!
Queridos administradores, por favor transfiera la historia de mi viaje!
Τελευταία γεμάτη ημέρα σήμερα στην Ισπανία και είχα ανοίξει οδηγούς προκειμένου να αποφασίσω τι θα δούμε. Ο Μάκης ξύπνησε κάπως αδιάθετος και κρυωμένος.
"Πήγαινε εσύ όπου θέλεις, και θα βρεθούμε το μεσημεράκι στο στέκι μας" (Στη Μπαρσελονέτα, πού αλλού; )
Ήμουν ανάμεσα σε λόφο Μόντχουικ και Ντιμπιντάμπο. Τελικά με κέρδισε ο πρώτος.
Πήρα το μετρό και βγήκα στην Πλάσα Εσπάνια. Αυτό που βλέπετε στην φωτογραφία είναι η παλιά αρένα της Βαρκελώνης! Πριν λίγα χρόνια οι ταυρομαχίες απαγορεύτηκαν στην Καταλονία ως ιδιαίτερα βάρβαρο άθλημα. Προκειμένου το στάδιο να μην περιπέσει σε αχρηστία, το διατήρησαν εξωτερικά ως είχε, και εσωτερικά το μετέτρεψαν σε ένα υπερμοντέρνο εμπορικό κέντρο.
Ο καιρός ήταν υπέροχος και η βόλτα απολαυστική και ξεκούραστη! Είχα προετοιμαστεί για αρκετή ανηφόρα, όμως τελικά όλη η διαδρομή μέχρι τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις γίνεται με κυλιόμενες σκάλες. Απόλαυσα το πράσινο, την πανοραμική θέα της πόλης και έφτασα στο αίθριο με τον πύργο επικοινωνιών του Καλατράβα και το Ολυμπιακό Γυμναστήριο. Οι εγκαταστάσεις άψογες! Νομίζεις ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992 έγιναν χθες και όχι πριν 25 χρόνια! H σύγκριση με τις δικές μας είναι αναπόφευκτη και αποκαρδιωτική.
Ω τι χαρά! Το Ολυμπιακό Στάδιο ήταν ανοιχτό για τους επισκέπτες. Αμέσως ήρθαν στο μυαλό μου εικόνες από την τελετή έναρξης όπου ο τυφλός τοξοβόλος έριξε το φλεγόμενο βέλος από την αρένα του σταδίου στο πιάτο εκεί πάνω, ανάβοντας την φλόγα και αφήνοντάς μας με το στόμα ανοιχτό!
Συνέχισα τη βόλτα μου μέχρι που έφτασα στο τελεφερίκ που σε πάει στη Μπαρσελονέτα. Ήπια και ένα καφεδάκι στη διπλανή καφετέρια απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα. Κάπου εκεί είχα κλήση απ' τον Μάκη, ο οποίος με περίμενε κάτω στην παραλία.

Το τελεφερίκ του λιμανιού σε πάει σε λίγα λεπτά μέχρι την παραλία Σαν Σεμπαστιά, κοντά στην Μπαρσελονέτα. Η τιμή του αρκετά τσουχτερή. 11 ευρώ η μονή διαδρομή και 16, αν δεν κάνω λάθος, η μετ' επιστροφής. Χρησιμοποιήστε το μόνο για ταξί. Εμένα που ήθελα να πάω στη θάλασσα, μια χαρά με βόλεψε.
Περπάτησα στη γειτονιά με τις εργατικές κατοικίες της Μπαρσελονέτα για να βγω στην παραλία, όπου θα έβρισκα τον Μάκη στην αγαπημένη μας καφετέρια. Οι πιο υποψιασμένοι ίσως αναρωτηθούν: τι δουλειά έχουν οι εργατικές κατοικίες σε μια περιοχή καθαρά αναψυχής και ψυχαγωγίας;

Μόνο αν δεις την Βαρκελώνη πριν τους Ολυμπιακούς του 1992 θα καταλάβεις. Όλη η περιοχή που σήμερα χαρακτηρίζεται από χρυσαφένιες αμμουδιές, τουριστικές μαρίνες, πεζοδρόμους και φοινικόδεντρα, πριν τους Ολυμπιακούς ήταν μια απέραντη βιομηχανική ζώνη, βρώμικη, μαύρη και υποβαθμισμένη.


Κάπου εκεί, πίσω από τα φουγάρα, τις μάντρες και τις παραγκουπόλεις υπήρχε και η θάλασσα, μολυσμένη, αποκομμένη από τον αστικό ιστό και απρόσιτη στους κατοίκους της πόλης.

Αυτό που συντελέστηκε με τους Ολυμπιακούς, μόνο ως πολεοδομικό θαύμα μπορεί να χαρακτηριστεί, που όμοιό του δεν πρέπει να ξαναείδε άλλη πόλη! Η βιομηχανική ζώνη ξηλώθηκε στην κυριολεξία, η πόλη "ανακάλυψε" τη θάλασσα, δημιουργήθηκαν πάρκα, μαρίνες, 6 ολοκαίνουργιες παραλίες, πεζόδρομοι, επιχειρηματικό κέντρο με ουρανοξύστες... προσθέστε σε όλα αυτά νέες γραμμές του μετρό, λεωφόρους, αθλητικές εγκαταστάσεις και ένα πλήρες λίφτινγκ του ιστορικού κέντρου και θα καταλάβετε πώς η Βαρκελώνη, από ένα λιμάνι επιπέδου Μασσαλίας, ανέβηκε ξαφνικά στην κατηγορία των κορυφαίων πόλεων ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Εκεί λοιπόν, στην αναβαθμισμένη παραλία ήπιαμε τις τελευταίες μας μπύρες, απολαμβάνοντας τον σχεδόν ανοιξιάτικο ήλιο.
Αποχαιρετήσαμε τη Βαρκελώνη με μια μεγάλη βόλτα στην περιοχή που μου άρεσε περισσότερο, τη συνοικία Eixample.
Η επόμενη μέρα μας βρήκε στο αεροδρόμιο να αδειάζουμε ένα ράφι με σαγκρίες (4 ευρώ το μεγάλο μπουκάλι) και στο αεροπλάνο να προσπαθούμε να βολευτούμε στις πιο στενές αεροπορικές θέσεις που έχω δει ποτέ μου!!! Ευτυχώς η αεροσυνοδός μας είδε ψηλά παιδιά και μας έβαλε να κάτσουμε στις πολύ πιο άνετες θέσεις των εξόδων κινδύνου.
Adios λοιπόν, Ισπανία! Σε βάζω χαλαρά στη λίστα με τις αγαπημένες μου ευρωπαϊκές χώρες δίπλα στην Ιταλία και στη Γαλλία. Πιστέυω κάποια στιγμή θα σε επισκεφτώ ξανά!
Μουτσας Γκραθιας σε όσους με διάβασαν!!!
Queridos administradores, por favor transfiera la historia de mi viaje!