Βέλγιο Χριστούγεννα στη Φλάνδρα

[katkats]

Βρυξέλλες - Μέρος 3

Φαγητό – Ποτό

Επειδή είχαμε πρωινό στο ξενοδοχείο, τα μεσημέρια τη βγάζαμε με πατάτες και λουκάνικα από τις καντίνες μπροστά από τη Bourse, όπως σας είπα ήδη. Το βράδυ όμως τρώγαμε κανονικά, σαν άνθρωποι, καθιστοί με μαχαίρι και πιρούνι. Οι μεγάλες μερίδες των εστιατορίων και το σύστημα “πρωινό + λουκάνικο-για-μεσημέρι” μας έκανε να παίρνουμε για δείπνο μόνο δυο κυρίως. Έτσι, δεν σκεφτόμασταν και ιδιαίτερα που θα φάμε από οικονομική άποψη, χωρίς βέβαια ακρότητες. Στις Βρυξέλλες οι πιθανότητες να φάει κανείς μετά τις 9 μμ είναι πολύ περισσότερες.

Η περιοχή στην οποία επικεντρωθήκαμε ήταν προς St-Géry και Ste-Catherine. Από τα πολλά εστιατόρια που έχει η Rue de Flandre, σχεδόν τυχαία μπήκαμε στη Brasserie Royal: περισσότερο bar-restaurant, με τραπεζάκια κολλητά το ένα στο άλλο και δυνατή μουσική. Φαγητό και εξυπηρέτηση καλή. Ένα άλλο βράδυ φάγαμε καλά στο La Manifacture: σε ένα πολύ ωραία ανακαινισμένο κτίριο που παλιά στέγαζε βιοτεχνία φημισμένων δερμάτινων ειδών. Και τα δυο αυτά εστιατόρια δεν είναι φτηνά, έχουν όμως οικονομικά μεσημεριανά μενού. Πραγματική οικονομία κάναμε όταν φάγαμε σε ένα ταϊλανδέζικο (Au Lotus Thai) κοντά στην πλατεία St- Géry που πρόσφερε μενού σε απίστευτα χαμηλή τιμή. Σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέσαι για το φαΐ που θα φας, αλλά εδώ όλα ήταν πολύ νόστιμα. Σαν διακόσμηση δεν έλεγε τίποτα αλλά το προσωπικό ήταν πολύ ευγενικό.

Από cafe-bar, κολλήσαμε με δυο. Το ένα ήταν στην περιοχή του St- Géry. Το Lava μας έκανε κλικ τυχαία καθώς περνάγαμε απ' έξω. Μέσα φιλικό και απροσποίητο, ενδιαφέρουσα μουσική, χωρίς ίχνος τουρίστα, όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Ένα από τα λεγόμενα locals bar. Διαθέτει καπνιστήριο, το μοναδικό που είδαμε στις Βρυξέλλες, αλλά χωρίς εξαερισμό! Μέσα εκεί πάντως συνωστιζόταν κόσμος όλων των ηλικιών και εθνοτήτων. Νομίζαμε ότι ο σερβιτόρος (ή ιδιοκτήτης ; ) ήταν Έλληνας. Τελικά συμπεράναμε ότι είχε αραβική καταγωγή. Πιάσαμε κουβέντα και μας είπε ότι είχε μείνει τέσσερα χρόνια στο Ηράκλειο και θυμόταν την Κρήτη πολύ θετικά, θυμόταν μάλιστα και λίγα ελληνικά (η μαμά πατρίδα μας κυνηγά και μας βρίσκει). Για εμάς το Lava ήταν η ανακάλυψη του ταξιδιού, γιατί για τις λίγες μέρες μας στις Βρυξέλλες είχαμε βρει το στέκι μας. Σε άλλους το πιο πιθανόν να μην πει τίποτα.

Το άλλο cafe-bar ήταν στην περιοχή Marolles, πάνω στην πλατεία με το γιουσουρούμ, Place du Jeu-de-Balle και ήταν το Chaff. Και αυτό μας έβγαλε πολύ παρεΐστικη διάθεση. Πιο εναλλακτικό, τρελιάρικο προσωπικό, ωραία μουσική, τα πιάτα που σέρβιραν φαινόντουσαν νόστιμα, αφήστε που είδαμε και μια γάτα όμοια με τη δικιά μας να κόβει βόλτες και συγκινηθήκαμε... Έχει και όροφο όπου τα πράγματα είναι πιο ήσυχα και στις ηλιόλουστες μέρες τα τραπεζάκια έξω στην πλατεία γεμίζουν (εμείς μέσα γιατί, μαντέψτε, έβρεχε). Και τα δυο διοργανώνουν live και dj sets.

Και μια που μίλησα για μουσική, αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας Βέλγοι: dEUS.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[karfitsa]

Τελεια...καλη αρχη!!....
(μαλιστα,με αγωνια περιμενω να δω,την επιστροφη σου,αν ηταν πρωτο το αεροπλανο,στο Ελ.Βεν.με τον καινουριο χρονο!!)

 

[anny]

Πάνω στην ώρα, νέα χρήσιμη ιστοριούλα από Βέλγιο.
Όπως και το δικό σας, φαίνεται ότι και οι δικές μας ετοιμασίες για το πασχαλινό ταξίδι στην περιοχή εξελίσσονται επεισοδιακά.

Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[nicole.g.<3]

Αχ!!!Λατρεύω τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες :xmas_cool:...Ωραία αρχή! Περιμένω κι εγώ για τη συνέχεια

 

[katkats]

Τελεια...καλη αρχη!!....
(μαλιστα,με αγωνια περιμενω να δω,την επιστροφη σου,αν ηταν πρωτο το αεροπλανο,στο Ελ.Βεν.με τον καινουριο χρονο!!)

α! Όντως θα σε κρατήσω σε αγωνία μέχρι το τέλος!

Πάνω στην ώρα, νέα χρήσιμη ιστοριούλα από Βέλγιο.
Όπως και το δικό σας, φαίνεται ότι και οι δικές μας ετοιμασίες για το πασχαλινό ταξίδι στην περιοχή εξελίσσονται επεισοδιακά.

Περιμένουμε τη συνέχεια.

Θα είναι πολύ ωραία αυτήν την εποχή εκεί. Θα περάσετε τέλεια.

Αχ!!!Λατρεύω τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες :xmas_cool:...Ωραία αρχή! Περιμένω κι εγώ για τη συνέχεια

Χαίρομαι γι' αυτό γιατί με τέτοιο καιρό που κάνει τώρα, τα Χριστούγεννα που φαίνονται αιώνες πίσω και η ιστορία μου εντελώς παράταιρη...

 

[anny]

Θα είναι πολύ ωραία αυτήν την εποχή εκεί. Θα περάσετε τέλεια.

Η αλήθεια είναι, ότι το βασικό project μας δεν είναι το Βέλγιο, αλλά οι παρακείμενες τουλίπες με λίγη Bruges.
Και με τη μεταφορά της αργίας $$%%^&** όλο το πρόγραμμα και βρίσκεται σε φάση τροποποίησης και επανασχεδίασης.

 

[nicole.g.<3]

Χαίρομαι γι' αυτό γιατί με τέτοιο καιρό που κάνει τώρα, τα Χριστούγεννα που φαίνονται αιώνες πίσω και η ιστορία μου εντελώς παράταιρη...

Δεν θα το έλεγα! Ίσα ίσα που μας δίνεις και τροφή για τα επόμενα Χριστούγεννα ! Θέλουμε και φωτογραφίες !!!

 

[echo2011]

Περιμένω και γω τη συνέχεια! Χαίρομαι πάντα να διαβάζω για το όμορφο Βέλγιο!

 

[katkats]

Μπριζ - Μέρος 1ο

Στην Μπριζ (Brugge) μείναμε στο Ibis Budget, δίπλα ακριβώς στον σταθμό, το βλέπεις και από το τρένο όταν φτάνεις. Ήταν το πιο οικονομικό ξενοδοχείο που μπόρεσα να βρω, σε απόσταση βολής από το κέντρο της πόλης. Το δωμάτιο πολύ μικρό, είχε τις ιδιομορφίες του (καμπίνα ντους και νιπτήρας μέσα στο δωμάτιο) και τα ελαττώματα του (δεν άνοιγε το παράθυρο, παρά μόνο μια χαραμάδα και το wi-fi ήταν προβληματικό), αλλά ήταν καθαρό και καινούργιο. Βέβαια σου έδινε λίγο την αίσθηση θαλάμου νοσοκομείου. Το πρωινό, σε μπουφέ, που κόστιζε 7,5 ευρώ δεν συμπεριλαμβανόταν στην τιμή (50ευρώ). Πήραμε πρωινό στο ξενοδοχείο μόνο την τελευταία μέρα και μας φάνηκε λίγο υπερεκτιμημένο. Τέλος πάντων, μια χαρά ήταν το δωμάτιο για μας που ήμασταν σε low budget, αφού η επόμενη καλύτερη τιμή που είχα βρει ήταν 80 ευρώ, χωρίς πρωινό.

Ο σταθμός του τρένου, άρα και το ξενοδοχείο, βρίσκεται ακριβώς στο περιφερειακό κανάλι που περικλείει την Μπριζ σχηματίζοντας ένα σχεδόν τέλειο κύκλο. Εντός βρίσκεται μια από τις πιο καλοδιατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco και διακαής πόθος ρομαντικών και μη ψυχών. Από το σταθμό, δυο είναι οι επιλογές εισόδου στην πόλη. Είτε ευθεία, είτε δεξιά παράλληλα με το κανάλι. Η δεύτερη επιλογή είναι αυτή που αξίζει περισσότερο, αλλά εμείς στην πρώτη μας εξόρμηση πήγαμε ντουγρού, ευθεία.
Και έτσι μπήκαμε αμέσως στο κλίμα της πόλης, η οποία είναι αυτό που λέμε πόλη μουσείο. Σε πείθει για αυτό από τα πρώτα σου βήματα: Η αρχιτεκτονική της ομοιομορφία, με τα παλιά της κτίρια, άλλα μικρά και ταπεινά, άλλα ψηλά και επιβλητικά. Η δαιδαλώδης ρυμοτομία με δρόμους και σοκάκια συχνά πλακόστρωτα και μικρά πεζοδρόμια. Η έντονη παρουσία του νερού.

Είδαμε σχεδόν όλα τα σημαντικά αξιοθέατα εκείνο το πρώτο απόγευμα: τον St – Salvatorskathedraal, τον καθεδρικό, την Onze – Lievevrouwekerk, μέσα στην οποία υπάρχει ένα γλυπτό του Michelangelo που θεωρείται το μοναδικό που έχει βγει εκτός Ιταλίας κατά τη διάρκεια της ζωής του. Βάλαμε την επίσκεψη στα υπόψη, αλλά ποτέ δεν την πραγματοποιήσαμε.
Όσο και να λοξοδρομούσαμε, αναπόφευκτα φτάσαμε στην Markt, τη μεγάλη πλατεία της αγοράς, η οποία κυριαρχείται από το εντυπωσιακό Belfort, το πανύψηλο καμπαναριό των 83 μέτρων, στο οποίο μπορεί κανείς να ανέβει και να θαυμάσει τη Μπριζ από ψηλά. Δεν ανεβήκαμε, δεν έχει και ασανσέρ άλλωστε.

Τα κτίρια γύρω – γύρω στην Markt ήταν στολισμένα και στο κέντρο της πλατείας είχε στηθεί χριστουγεννιάτικη αγορά και παγοδρόμιο. Πολύς κόσμος, από βρέφη σε καροτσάκια έως ηλικιωμένοι, έκανε τη βόλτα του, αψηφώντας τον παγωμένο αέρα και το ψιλόβροχο.
Προχωρήσαμε στην Burg.

Στην πλατεία αυτή, μεταξύ άλλων εντυπωσιακών κτιρίων, βρίσκεται το δημαρχείο της πόλης (stadhuis).

Είναι το κτίριο που βλέπει κανείς μπροστά του και δεξιά αν κάτσει μπροστά από το αμφιλεγόμενης αισθητικής μοντέρνο έργο Ιάπωνα που βρίσκεται στο δενδροφυτεμένο κομμάτι της πλατείας. Ακόμα πιο δεξιά βρίσκεται η είσοδος της Βασιλικής του Ιερού Αίματος, όνομα το οποίο έχει πάρει από ένα φιαλίδιο που υποτίθεται ότι περιέχει σταγόνες από το αίμα του Χριστού. Την επισκεφθήκαμε την τελευταία μας μέρα στη Μπριζ. Μια στριφογυριστή σκάλα μας οδήγησε σε ένα ζεστό και πολυτελώς διακοσμημένο παρεκκλήσι, σε πλήρη αντίθεση με τους υπόλοιπους αυστηρούς και γυμνούς προτεσταντικούς ναούς.

Αριστερά του δημαρχείου υπάρχει ένα μικρό στενάκι (του τυφλού γαϊδάρου, λέγεται) που ξεχωρίζει από τη χτισμένη αψίδα του. Απέναντι από την γέφυρα που είναι η φυσική του προέκταση βρίσκεται η ψαραγορά (Vismarkt) με τις κολώνες της, στην οποία το βράδυ πλανόδιοι πουλάνε διάφορα μπιχλιμπίδια. Από εκεί και πέρα: η μαγεία των καναλιών.

Είχε πια αρχίσει να βραδιάσει, αλλά εμείς κάναμε μια μεγάλη βόλτα προσπαθώντας να εξερευνήσουμε και την παραμικρή γωνίτσα αυτής της παραμυθένιας περιοχής.

Κάπου ενδιάμεσα κάναμε και μια στάση για ξεκούραση, συνοδεία καφέ και μπύρας. Δοκιμάσαμε μια τοπική, την Brugse Zot, με σήμα τον τρελό, αξιοπρεπέστατη.

Ανήμερα Χριστουγέννων αναπόφευκτα τα μισά μέρη για φαΐ/ποτό ήταν κλειστά. Επιπλέον, όσα ήταν ανοιχτά σταματούσαν να σερβίρουν πολύ νωρίτερα, λόγω ημέρας και δικαιολογημένα. Ο συνδυασμός αυτών μας οδήγησαν στην Markt. Ανάμεσα στα τουριστικά εστιατόρια, στις καντίνες μπροστά στο Belfort και στο Quick, νίκησε το τελευταίο και αυτό λόγω του κρύου. Αλλιώς χριστουγεννιάτικα θα τρώγαμε τηγανιτές πατάτες και λουκάνικα στο όρθιο. Αντ' αυτού, γεμίσαμε τα στομάχια μας με “εορταστικό” γεύμα σε ένα υποκατάστημα της βελγικής αλυσίδας φαστ φουντ. Οποία κατάντια!

Τουλάχιστον η νυχτερινή βόλτα στη Μπριζ μας αποζημίωσε. Το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο!

 

[anny]

Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες σου.

 

[katkats]

Μπριζ - Μέρος 2ο

Η δεύτερη μέρα μας στη Μπριζ ξεκίνησε χωρίς βροχή. Αυτή τη φορά στρίψαμε δεξιά και ο δρόμος μας μας έφερε στη “Λίμνη της Αγάπης” (Minnewater), η οποία περιστοιχίζεται από το ομώνυμο πάρκο.

Άκρως ρομαντικό και ήρεμο μέρος. Δε μπορείς να φανταστείς ότι στον Μεσαίωνα ήταν λιμάνι, τότε που η Μπριζ συνδεόταν με τη θάλασσα μέσω του καναλιού Zwin και ήταν μεγάλο εμπορικό κέντρο. Σε πολύ μικρή απόσταση, επισκεφθήκαμε το φημισμένο begijnhof της Μπριζ: άσπρα βαμμένα δίπατα σπιτάκια κρυμμένα πίσω από τοίχο, με δαντέλες στα παράθυρα, γύρω από ένα μεγάλο κήπο με δένδρα. Η απόλυτη ηρεμία. Και ένας φιλικός αλλά δαγκανιάρης ασπρόμαυρος γάτος.

Βegijnhof
(Béguinage στα γαλλικά) Εμφανίστηκαν τον 12ο αιώνα στις Κάτω Χώρες. Εκεί έμεναν θρήσκες γυναίκες (begijnen) που αναζητούσαν ασφάλεια, πχ. γιατί είχαν χηρεύσει λόγω των απανωτών πολέμων. Αφιέρωναν τη ζωή τους στο Θεό, χωρίς όμως να χάσουν την επαφή με τον έξω κόσμο, καθώς και τις περιουσίες τους, όπως οι καλόγριες. Την γη στην οποία χτίζονταν τα σπίτια που αποτελούσαν το begijnhof την παραχωρούσε κάποιος ευεργέτης. Κατά τ' άλλα η κοινότητα ήταν αυτάρκης. Τα begijnhoven έμοιαζαν σαν μικρογραφίες περιτοιχισμένων πόλεων. Η άνοδος του προτεσταντισμού τον 16ο αιώνα, είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση των begijnhoven από την Ολλανδία. Όμως στην Φλάνδρα, ο θεσμός συνεχίστηκε καθώς εκείνη την εποχή βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ισπανών. Από τον επόμενο αιώνα άρχισε η σταδιακή πτώση τους. Από το 1998, τα φλαμανδικά begijnhoven αποτελούν μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Εκτός από της Brugge, πολύ πιθανόν να έχετε επισκεφθεί, όπως και εγώ, το begijnhof στο Άμστερνταμ.
Παρόμοια με τα begijnhoven, είναι και τα godshuizen, τα οποία άρχισαν να ιδρυόνται από πλούσιους ή συντεχνίες τον 14ο αιώνα και λειτουργούσαν ως πτωχοκομεία. Μόνο στη Μπριζ υπάρχουν 45 από αυτά.

Η πλατεία μπροστά από τη γέφυρα του begijnhof είναι αφετηρία ή στάση ξεκούρασης για τις πολλές άμαξες που διασχίζουν την πόλη φορτωμένες τουρίστες. Εντύπωση μας έκανε ότι το επάγγελμα του αμαξά το εξασκούσαν και γυναίκες και μάλιστα σε υψηλό ποσοστό.

Είχαμε αποφασίσει να δούμε και τη μη τουριστική Μπριζ.

Πήγαμε λοιπόν για λίγο παράλληλα με το μεγάλο περιφερειακό κανάλι και μετά μπήκαμε ξανά στα ενδότερα. Η περιοχή λέγεται St. Anna και ήταν αυτό που ζητάγαμε. Όντως, δεν έχει κάποιο τουριστικό αξιοθέατο και μας άρεσε γιατί περπατήσαμε αρκετά σε δρόμους με ταπεινά σπίτια, όπως αυτά του begijnhof, με δαντελένιες κουρτίνες στα παράθυρα και χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά στις πόρτες. Χωρίς φασαρία και πολύ κόσμο. Είδαμε μια άλλη πλευρά της Μπριζ, πιο αληθινή.

Περάσαμε και τους τρεις από τους τέσσερις μύλους στις όχθες του περιφερειακού καναλιού, αδιάφοροι. Είχαμε φτάσει όσο “ψηλά” θέλαμε στον χάρτη και αρχίσαμε να “κατεβαίνουμε”. Περπατώντας κατά μήκος ενός πολύ ωραίου καναλιού, του Langerei, αρχίσαμε να πλησιάζουμε στο κέντρο.

Προς το τέλος του το κανάλι αυτό ενώνεται με άλλα κανάλια και όπως καταλαβαίνετε οι εικόνες της περιοχής προσφέρονται για ατελείωτη φωτογράφιση.

Ουσιαστικά από εκεί και πέρα ακολουθήσαμε όλα τα υπόλοιπα κανάλια, αλλά το κανάλι που μας έμεινε περισσότερο είναι αυτό που ξεκινάει ως Gouden-Handrei και γίνεται Augustijnenrei, με δυτική κατεύθυνση. Είναι μικρό και σε μήκος και σε πλάτος, με απίστευτα ωραίες γέφυρες και σπίτια στις όχθες του.

Απίστευτος κηπάκος, με λιονταράκι bonus...

Καλλιτεχνικό σπίτι...

Εκεί που ο δρόμος παύει να το ακολουθεί, το αφήσαμε και εμείς και μπήκαμε στην περιοχή του κέντρου της Μπριζ, όπου συνεχίσαμε τις βόλτες μας.

Εννοείται ότι η παραπάνω διαδρομή παίρνει αρκετό χρόνο και ότι στο ενδιάμεσο κάναμε στάση για φαΐ. Όποτε ερχόμαστε στο θέμα φαγητό και ποτό στη Μπριζ. Όχι και τόσο εύκολη υπόθεση, για δυο λόγους: η Μπριζ είναι μια πολύ τουριστική πόλη και τα εστιατόρια κλείνουν νωρίς. Τις πρώτες μέρες δυσκολευόμασταν να ακολουθήσουμε τα ωράριά τους. Εκτός από τις απαραίτητες τηγανιτές πατάτες που φάγαμε από μια μεγάλη καντίνα στην Simon Stevinplein και τα Quik της πρώτης βραδιάς, φάγαμε και στα εξής:

Carlito's: ιταλική κουζίνα, ευχάριστος χώρος, αλλά τα πιάτα που εμείς δοκιμάσαμε ήταν απλά για γέμισμα στομαχιού.

Gran Kaffee de Passage: βελγική κουζίνα, ωραίες γεύσεις, πολύ ωραίος χώρος. Είναι πολύ δημοφιλές, μπορεί να χρειάζεται κράτηση. Εμείς απλά περιμέναμε στο μπαρ, για να αδειάσει τραπέζι. Α, και τα τραπέζια είναι λίγο στριμωχτά, κάτι που παίζει πολύ, γενικά, και στις Βρυξέλλες.

De Stoepa: νιώθουμε απίστευτα τυχεροί που το ανακαλύψαμε: σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο, γύρω από το οποίο δεν είχε γενικά τίποτα άξιο λόγου, το ξετρυπώσαμε ένα βράδυ που είχαμε ξεκινήσει, πάλι, αργά για φαγητό, δηλαδή μετά τις 10 και ήμασταν σίγουροι ότι θα τρώγαμε από καντίνα, μέσα στη βροχή. Χωρίς να το πιστεύω, ρώτησα αν σερβίρουν και η απάντηση ήταν: ναι, μέχρι τις 12! Πρόκειται ουσιαστικά για μπαρ, μου όμως σερβίρει και αρκετά πιάτα, σε στυλ multi-ethnic. Έχει ξεχωριστούς χώρους για φαγητό, έχει ωραία ατμόσφαιρα και είδαμε και μια αυλή.

Και τα τρία μας φάνηκαν φυσιολογικά από τιμές.
Όπου φάγαμε οι μερίδες ήταν τεράστιες και συνήθως αρκούμασταν σε δυο κυρίως, συνοδεία, ως επί το πλείστον μπύρας. Για τις μπύρες βέβαια δεν έχω λόγια. Πάθαμε ένα κόλλημα με τις trappist και νομίζω καταφέραμε να δοκιμάσουμε 4 από τα συνολικά 6 μοναστήρια στο Βέλγιο.

Παρ' όλα τα κανάλια, στη Μπριζ είναι λίγα τα μέρη για ποτό (και φαγητό) με θέα σε αυτά. Εμείς κάτσαμε στο Opus Latino, το οποίο είναι κυριολεκτικά στην όχθη καναλιού και έχει και μικρή βεράντα με τραπεζάκια “πάνω” στο νερό. Έχει αρκετά κιτς διακόσμηση και για να βρεις την είσοδό του περνάς μια μικρή περιπέτεια: είτε μπαίνεις από την είσοδο στοάς καταστημάτων δίπλα στην Βασιλική του Ιερού Αίματος ή από ένα μικροσκοπικό στενάκι στο δρόμο που συνδέει την Markt και την Burg. Αν μπείτε από το τελευταίο, πρώτα θα συναντήσετε την μπυραρία De Garre, με πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και μπύρες.
Για καφέ – ποτό μας άρεσαν επίσης το De Republiek και το Vintage, κοντά στο μοντέρνο και κόκκινο Concertgebouw.

Και ένα χάρτης:

 

[giannismits]

Aπίστευτες φωτογραφίες...απίστευτα όμορφη η Μπρίζ...σαν πίνακες ζωγραφικής.