silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.425
- Likes
- 3.964
- Επόμενο Ταξίδι
- Δυτικά Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Περσικό Χαλί
Το πρωί αργήσαμε να ξεκινήσουμε την βόλτα μας στη πόλη καθώς χάσαμε πολύ χρόνο με το πρωινό-υπερπαραγωγή στην #extravaganza αίθουσα όπου μπήκαμε κ μεις στο τρυπάκι να βγάλουμε φωτογραφίες κ video. Μετά κάναμε κ μια βόλτα στους χώρους του «καλού» κτιρίου του ξενοδοχείου κ ακολούθως αράξαμε κ στον εντυπωσιακό κήπο – είχαμε ανάγκη ρε παιδί μου να νιώσουμε οτι μένουμε στη κυρίλα (κ ας κοιμόμασταν στη μετριότητα).
Οι ταξιτζήδες έξω απτο ξενοδοχείο νομίζανε οτι επειδη μένουμε εκεί είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε διπλη ταρίφα κ έτσι περπατήσαμε λίγο πιο κάτω για να βρούμε έναν λογικό άνθρωπο. Η διάρκεια της διαδρομής μεχρι το Great Mosque ή Masjid-e Jameh Mosque ήταν γύρω στο εικοσάλεπτο με τη κίνηση κ όταν φτάσαμε ήταν break time οπότε κάναμε μια γύρα στο παρακείμενο παζάρι – άλλωστε κάθε μεγάλο θρησκευτικό μνημείο που σέβεται τον εαυτό του έχει παζάρι/πανηγύρι/sales-point #money_is_our_god
Το Great Mosque έχει ιδιαίτερη θέση στην ισλαμικη ιστορία καθώς η τωρινή του διαρρύμιση αποτελεί αποτέλεσμα κατασκευαστικών κ διακοσμητικών παρεμβάσεων που έλαβαν μέρος σε χρονικό εύρος 12 αιώνων (8ος με 20ο). Είναι κατα κάποιο τρόπο ένα ζωντανό ντοκυμαντερ αρχιτεκτονικής που ενσωματώνει οπτικά τις πολιτικές εξελίξεις κ τα αισθητικά trend των μεγαλύτερων ισλαμικών αυτοκρατοριών της Περσίας. #arxitektonies
Πρέπει να έχεις κάνει μεγάλο homework πριν έρθεις για να καταλάβεις τι κ πως, εμείς είχαμε το βιβλίο-οδηγό μας, λίγο μας βοήθησαν κ τα φυλλάδια κ σημάνσεις με οδηγίες του χώρου, λίγο κολλήσαμε έτσι ύπουλα σε ένα αγγλόφωνο γκρουπ κ καταφέραμε να καταλάβουμε 5 πράγματα.
Για να μην κουράσω άλλο με λεπτομέρειες που δε θυμάμαι άλλωστε, αυτό που αξίζει να τονιστεί είναι πως το τέμενος αυτό αποτελεί ένα είδος template για τα μελλοντικά τζαμιά όσον αφορά το design με τα 4 iwans κ το courtyard στο κέντρο. Ελληνική μετάφραση δεν μπορώ να δώσω, οπότε θα το πω με εικόνα – iwan είναι η μεγάλη ορθογώνια κατασκευή που η «ανοιχτή» πλευρά της μοιάζει με πύλη.
#mia_eikona_xilies_lexeis
Άλλο ένα ταξί μας μετέφερε στη μεγάλη πλατεία – καρφί για συνάλλαγμα καφέ κ brunch = μια σακούλα με εδέσματα που «σηκώσαμε» απτο -- κάτι παραπάνω απο πλούσιο -- πρωινό στο ξενοδοχείο #eixa_k_sto_xwrio_mou_mprants
Κ αφού κάναμε το απαραίτητο people watching κάναμε κ μια γύρα στη πλατεία όπου γνωρίσαμε – λάθος, μας γνώρισε – ένας μπάρμπας εκεί στα 65-70. Στην αρχή ήταν συμπαθητικός , μας ρωτούσε τα κλασικά (απο που είμαστε , τι είδαμε κλπ), μετά μας είπε την ιστορία της ζωής του κ που ταξίδεψε στα νιάτα του, μετά πήγαμε να φύγουμε με τρόπο άλλα αυτος εκεί, συνέχισε αγέρωχος να μας πει κ την άποψή του για τους μουλάδες, κ παρόλο που ήταν εμφανές οτι ψιλοβαρεθήκαμε κ περιμέναμε να τελειώσει να φύγουμε, αυτός συνέχιζε ... κ συνέχιζε ... κ συνέχιζε
#please_stop
Μας ανέφερε οτι παλιά του άνηκε ένα μαγαζί στο παζάρι που η αξία του τώρα είναι τεράστια άλλα μετα απο μια περίεργη φάση με κληρονομικά δράματα το δουλεύει ο ανηψιός του κ να πάμε να μας κεράσει τσάι #oikogeneiakes_istories
Ωχ λεω στην Μ. ψάρεμα έκανε ο κυριούλης – αντε πάμε τόσο κόπο έκανε ο κακομοίρης. Σκάμε στο κατάστημα, μας φέρνουν τα παιδιά το τσάι, μας ρώτησαν κ αυτοί τα κλασικά άλλα δεν ανέφεραν λέξη για να μας πουλήσουν κάτι – ούτε ένα «ρίξτε ενα ματι στο μαγαζι» δε μας είπαν ! Τα είπαμε κ τα είπαμε κ στο τέλος λεω στην Μ. «ρε μπας κ είμαστε καχύποπτοι κ αρνητικοί» -- δε ξέρω πραγματικά, οι άνθρωποι στο Ιράν είχαν παντού ενα επίπεδο, μια ευγένεια, μια κουλτούρα που δεν την είχαμε συναντήσει σε κανένα ταξίδι μας μέχρι τότε.
Anyway τους ευχαριστήσαμε κ κινήσαμε για το μεγάλο στόχο της ημέρας --- την ανέυρεση χαλιού. Πριν το ταξίδι η Μ. φρόντισε να μάθει οσα περισσότερα μπορούσε για τα χαλιά, πότε αυτά είναι μηχανής, ποτε χειροποίητα άλλα οχι κ τόσο καλά, τους κόμπους, την υφή κ χιλιαδυο άλλα κ με είχε σύρει κ μένα μάλιστα σε μαγαζί της πόλης για να έχω άποψη
Εγώ πάλι δεν της το έλεγα άλλα ήμουν σίγουρος οτι τσάμπα θα χάσουμε το χρόνο μας καθώς άντε κ το βρίσκαμε το χαλί, αντε κ το παζαρεύαμε, πως διάολο θα το φέρναμε πίσω
Με το εμπάργκο δεν είχα κ ιδέα αν δραστηριοποιούνται μεταφορικές κ τι κόστος θα έχουν, cargo η Aegean μας το ξέκοψε οτι δεν, πραγματικά δεν ξέρω τι σκεφτόταν η Μ. -- οχι οτι άλλες φορές ξέρω δλδ
#ayto_pou_theloun_oi_gynaikes
Μπαίναμε απο εδώ, βγαίναμε απο εκεί, χαλιά έτσι, χαλιά γιουβέτσι, πάρα πολλά μαγαζιά κ ακόμα περισσότερα χαλιά. Όλα όμως είχαν εκείνο το βαρύ παραδοσιακό στυλ που λίγο η δυτική μόδα το έχει προσπεράσει. Εμείς ψάχναμε κατι πιο minimal κατι σε γκρι/λευκό ενω τα περισσότερα (αν οχι όλα) ήταν αρκετά ethnic και στις αποχρώσεις του κόκκινου #mpordorodokokkino
Μας λέει ένας μαγαζάτορας, τζάμπα ψάχνετε εδω στο παζάρι, για να βρείτε αυτό το ιδιαίτερο που ψάχνετε θα πάτε σε αυτον το μεγαλέμπορο που πουλάει κ στο εξωτερικό. Η διεύθυνση ήταν στη περιοχή Jolfa , την αρμένικη συνοικία με μια ωραία πλατειούλα, πεζόδρομους, μια εκκλησία κ αρκετα café/εστιατόρια όπου κυκλοφορεί περισσότερο η νεολαία της πόλης.
Φτάνουμε με ενα ταξι κ βρίσκουμε το μαγαζί που μας υπέδειξε το οποίο ήταν τετραόροφο !!! Μάλλον πάνε καλά οι δουλειές
Μπαίνουμε λοιπόν κ μεις, κοιτάμε απο δω κοιτάμε απο κει, είχε κ άλλους τουρίστες, έρχεται ο υπάλληλος, του λεμε τι ψάχνουμε .... μμμμ .... κάτσε να δω τι υπάρχει. Περιμένουμε κ μεις, ρίχνουμε κ ενα μάτι στους Σουηδούς παραπέρα, συμφωνήσαμε οτι δε μας άρεσε το χαλί που παζάρευαν #koutsompolides
κ με τα πολλά σκάει ο υπάλληλος με τον ιδιοκτήτη. Του λέει η Μ. της λέει κ αυτός κ αρχίζουν να καταφθάνουν χαλιά. Κανένα όμως στο pattern που θέλαμε
"Kοιτάξτε παιδιά, μεγάλο χαλί σε τέτοιο στυλ που ψάχνετε δεν υπάρχει εδώ – μπορούμε όμως να δουμε κατι σε μικρότερες διαστάσεις". "Για φέρε" του λέμε κ η παρέλαση συνεχίζεται --- συμπαθητικά τα χαλιά δε λέω άλλα δε μας ειχε κάνει κάποιο το κλικ ρε παιδί μου για να μπούμε στο τριπάκι. Οι Σουηδοί αγόρασαν, άλλοι τουρίστες μπήκαν κ βγήκαν κ εμείς εκεί. Λέω στην Μ. φτάνει .... πάμε να βάλουμε τα μπουφάν κ σκάει ο τύπος κ μας λέει «καθίστε 5 λεπτά ακόμα, να σας δείξω ένα τελευταίο ιδιαίτερο κομμάτι που δεν μπορώ να το πουλήσω τόσο καιρό». Αντε λέμε δείξτο μας κ αυτό κ να παμε να πιούμε κανα καφέ γιατί νύχτωσε. Πράγματι είχαμε μείνει οι τελευταίοι στο μαγαζί κ οι υπάλληλοι μάζευαν τη πραμάτεια.
Το φέρνει λοιπόν κ το απλώνει μπροστά μας. Κ τότε κοιταζόμαστε με την Μ. κ χωρίς να μιλήσουμε έχουμε συμφωνήσει. Ήταν το χαλί που ψάχναμε !!!
Σχετικά μικρό (2Χ1 ή κάτι τέτοιο) με μια περίεργη απόχρωση του γκρι, σαν πεθαμένο μπλε με μια δόση λαδί, ένα απο αυτά τα χρώματα που μόνον οι γυναίκες μπορούν να προσδιορίσουν. #grizoladomple
Αρχίζει το λέγειν ο (συμπαθής) ιδιοκτήτης για το πόσο ιδιαίτερο κομμάτι είναι αυτό, για το πόσους περισσότερους κόμπους έχει κ σε ποια περιοχή υφάνθηκε κ μας έδειχνε ξανα κ ξανα τις λεπτομέρειες. Μμμμμμ για πες μας κ τιμή ρε μάστορα.
Άουτς –
μα καλά ειναι 200 Ε πάνω απο τα αντίστοιχα σε μέγεθος που μας έδειχνες τόση ώρα. Μάλλον δε κατάλαβες μου λέει κ μου φέρνει ενα απο αυτα τα χαλιά κ δείχνοντας μου με υπομονή τις διαφορές στην υφή έχοντας βαλθεί να με πείσει. Συμφωνώ ρε φιλαράκι άλλα τόσα λεφτά δε παίζουνε. Παζάρι στο παζάρι κ στο κόψε κάτι φτάνουμε σε μια τιμή που μας ικανοποιεί. Ωραία του λέμε, κράτησέ το κ ερχόμαστε αύριο πρωι πρωι να το πάρουμε.
Μας κοιτάει με συμπόνοια κ μας δείχνει μια πινακίδα στα αγγλικά που τόση ώρα μεσα στο κατάστημα δεν την είχαμε προσέξει – ήταν η τελευταία μέρα που λειτουργούσε το μαγαζί πριν το τέλος της σεζον κ αύριο φεύγανε όλοι διακοπές
Μας φάνηκε λογικό (λεμε θα πάνε να κάνουν πρωτοχρονιά σε κανα θέρετρο) – βέβαια μετά αντιληφθήκαμε οτι στο Ισλαμ η πρωτοχρονιά πέφτει κάπου στο Μάρτιο άλλα τέλοσπαντων
Χρόνο να παμε στο ξενοδοχείο κ να γυρίσουμε δεν είχαμε καθως ήταν ώρα που κλείνανε, τι κάνουμε τώρα. Βγάζουμε κ οι δυο μαζί οτι ευρώ είχαμε , γουρλώνει τα μάτια
- λέει «παιδιά .. δυστυχώς». Ετοιμαζόμαστε κ μεις να φύγουμε άλλα ... δε φεύγαμε !! Έρχεται ένας άλλος κύριος/υπάλληλος κατι του λεει, κατι του απαντάει ο δικός μας, εμείς εκει με τα μπουφαν άλλα να μη φεύγουμε. #theleis_h_de_theleis #tha_mou_peis_apopse
Θα κάνω μερικά τηλεφωνήματα μας λέει – μιλάει κ ξαναμιλάει , μας κοιτάει, κοιτάει το χαλί ξανα μιλάει, κλείνει το τηλέφωνο ---- είστε η τελευταία πώληση της σεζόν, χαλάλι σας !!!
Μες τη χαρά εμείς είχαμε ξεχάσει το πιο σημαντικό – τη μεταφορά. ΟΚ δεν ήταν τεράστιο χαλί άλλα κ αυτό δε χωρούσε στην ήδη γεμάτη βαλίτσα μας. Ωχ λέω θα μας βρίσει κ με το δίκιο του
Κανένα πρόβλημα αποκρίνεται κ σκάει ο υπάλληλος που σε χρόνο dt το έχει διπλώσει, τυλίξει κ χώσει σε μια τσάντα που έμοιζε χειραποσκευή. Ούτε απο τελωνείο δε θα χρειαστεί να το περάσω !!!
Η χαρά μας ήταν πολύ μεγάλη καθώς πήραμε το καλύτερο «σουβενίρ» που θα μας θυμίζει για πάντα το ταξίδι αυτό. Κάναμε τις βόλτες μας στο πεζόδρομο, ήπιαμε κ ενα καφεδάκι σε ενα μοντέρνο café (αφού δε μπορούσαμε αλκοολ .. τι να κάνουμε) κ περάσαμε απο ένα σωρό ωραία εστιατόρια στα οποία όμως δε μπήκαμε καθώς δε θα άντεχα να φάω άλλο κεμπάπ
Τα παιδιά που είχαν τη καφετέρια μας πρότειναν ένα σαντουιτσάδικο – μπαίνουμε μέσα, όλα γραμμένα στα φαρσί κ αγγλικά γιοκ. Λίγο νοηματική, λίγο με τις φωτογραφίες στο κατάλογο βγάλαμε άκρη. Η Μ. πήρε σαντουιτς με λαχανικά, εγώ τη πάτησα ΞΑΝΑ
καθώς επέλεξα ενα με γέμιση (κατι που φαινόταν σαν) σαλάμι – τελικά είχε μέσα 7 (ναι 7 !!) στρώσεις σαλαμιών σε φάση να πετάω μερικές γιατί με έπιασε αναγούλα. Τι μέγεθος μας λέει το παλικάρι, εεε φέρε το μεγάλο πεινάμε πολύ. Ο λογαριασμός έβγαινε γύρω στα 3,5-4 Ε το άτομο κ η αλήθεια είναι οτι μου φάνηκε ακριβό ... μεχρις ωτου καταφθάσουν τα σάντουιτς που ήταν σε μέγεθος γκοτζίλα – μια ολόκληρη μπαγκέτα φουλ γεμισμένη. Μια χαρά, έχουμε φαϊ κ για αύριο 
Ταξί για το ξενοδοχείο όπου για κάποιο περίεργο λόγο μας φάνηκε λογικό να ρωτήσουμε τη ρεσεψιον που θα βρούμε αλκοολ. Ευτυχώς η κοπέλα ήταν ευγενική κ δε μας κουβάλησε την «αστυνομία ήθους» -- ναι, υπάρχει !! – κ έτσι περάσαμε το βραδάκι «στεγνοί» στα παγκάκια του κήπου. #moral_police
Το πρωί αργήσαμε να ξεκινήσουμε την βόλτα μας στη πόλη καθώς χάσαμε πολύ χρόνο με το πρωινό-υπερπαραγωγή στην #extravaganza αίθουσα όπου μπήκαμε κ μεις στο τρυπάκι να βγάλουμε φωτογραφίες κ video. Μετά κάναμε κ μια βόλτα στους χώρους του «καλού» κτιρίου του ξενοδοχείου κ ακολούθως αράξαμε κ στον εντυπωσιακό κήπο – είχαμε ανάγκη ρε παιδί μου να νιώσουμε οτι μένουμε στη κυρίλα (κ ας κοιμόμασταν στη μετριότητα).
Οι ταξιτζήδες έξω απτο ξενοδοχείο νομίζανε οτι επειδη μένουμε εκεί είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε διπλη ταρίφα κ έτσι περπατήσαμε λίγο πιο κάτω για να βρούμε έναν λογικό άνθρωπο. Η διάρκεια της διαδρομής μεχρι το Great Mosque ή Masjid-e Jameh Mosque ήταν γύρω στο εικοσάλεπτο με τη κίνηση κ όταν φτάσαμε ήταν break time οπότε κάναμε μια γύρα στο παρακείμενο παζάρι – άλλωστε κάθε μεγάλο θρησκευτικό μνημείο που σέβεται τον εαυτό του έχει παζάρι/πανηγύρι/sales-point #money_is_our_god
Το Great Mosque έχει ιδιαίτερη θέση στην ισλαμικη ιστορία καθώς η τωρινή του διαρρύμιση αποτελεί αποτέλεσμα κατασκευαστικών κ διακοσμητικών παρεμβάσεων που έλαβαν μέρος σε χρονικό εύρος 12 αιώνων (8ος με 20ο). Είναι κατα κάποιο τρόπο ένα ζωντανό ντοκυμαντερ αρχιτεκτονικής που ενσωματώνει οπτικά τις πολιτικές εξελίξεις κ τα αισθητικά trend των μεγαλύτερων ισλαμικών αυτοκρατοριών της Περσίας. #arxitektonies
Πρέπει να έχεις κάνει μεγάλο homework πριν έρθεις για να καταλάβεις τι κ πως, εμείς είχαμε το βιβλίο-οδηγό μας, λίγο μας βοήθησαν κ τα φυλλάδια κ σημάνσεις με οδηγίες του χώρου, λίγο κολλήσαμε έτσι ύπουλα σε ένα αγγλόφωνο γκρουπ κ καταφέραμε να καταλάβουμε 5 πράγματα.

Για να μην κουράσω άλλο με λεπτομέρειες που δε θυμάμαι άλλωστε, αυτό που αξίζει να τονιστεί είναι πως το τέμενος αυτό αποτελεί ένα είδος template για τα μελλοντικά τζαμιά όσον αφορά το design με τα 4 iwans κ το courtyard στο κέντρο. Ελληνική μετάφραση δεν μπορώ να δώσω, οπότε θα το πω με εικόνα – iwan είναι η μεγάλη ορθογώνια κατασκευή που η «ανοιχτή» πλευρά της μοιάζει με πύλη.
#mia_eikona_xilies_lexeis
Άλλο ένα ταξί μας μετέφερε στη μεγάλη πλατεία – καρφί για συνάλλαγμα καφέ κ brunch = μια σακούλα με εδέσματα που «σηκώσαμε» απτο -- κάτι παραπάνω απο πλούσιο -- πρωινό στο ξενοδοχείο #eixa_k_sto_xwrio_mou_mprants
Κ αφού κάναμε το απαραίτητο people watching κάναμε κ μια γύρα στη πλατεία όπου γνωρίσαμε – λάθος, μας γνώρισε – ένας μπάρμπας εκεί στα 65-70. Στην αρχή ήταν συμπαθητικός , μας ρωτούσε τα κλασικά (απο που είμαστε , τι είδαμε κλπ), μετά μας είπε την ιστορία της ζωής του κ που ταξίδεψε στα νιάτα του, μετά πήγαμε να φύγουμε με τρόπο άλλα αυτος εκεί, συνέχισε αγέρωχος να μας πει κ την άποψή του για τους μουλάδες, κ παρόλο που ήταν εμφανές οτι ψιλοβαρεθήκαμε κ περιμέναμε να τελειώσει να φύγουμε, αυτός συνέχιζε ... κ συνέχιζε ... κ συνέχιζε
Μας ανέφερε οτι παλιά του άνηκε ένα μαγαζί στο παζάρι που η αξία του τώρα είναι τεράστια άλλα μετα απο μια περίεργη φάση με κληρονομικά δράματα το δουλεύει ο ανηψιός του κ να πάμε να μας κεράσει τσάι #oikogeneiakes_istories
Ωχ λεω στην Μ. ψάρεμα έκανε ο κυριούλης – αντε πάμε τόσο κόπο έκανε ο κακομοίρης. Σκάμε στο κατάστημα, μας φέρνουν τα παιδιά το τσάι, μας ρώτησαν κ αυτοί τα κλασικά άλλα δεν ανέφεραν λέξη για να μας πουλήσουν κάτι – ούτε ένα «ρίξτε ενα ματι στο μαγαζι» δε μας είπαν ! Τα είπαμε κ τα είπαμε κ στο τέλος λεω στην Μ. «ρε μπας κ είμαστε καχύποπτοι κ αρνητικοί» -- δε ξέρω πραγματικά, οι άνθρωποι στο Ιράν είχαν παντού ενα επίπεδο, μια ευγένεια, μια κουλτούρα που δεν την είχαμε συναντήσει σε κανένα ταξίδι μας μέχρι τότε.
Anyway τους ευχαριστήσαμε κ κινήσαμε για το μεγάλο στόχο της ημέρας --- την ανέυρεση χαλιού. Πριν το ταξίδι η Μ. φρόντισε να μάθει οσα περισσότερα μπορούσε για τα χαλιά, πότε αυτά είναι μηχανής, ποτε χειροποίητα άλλα οχι κ τόσο καλά, τους κόμπους, την υφή κ χιλιαδυο άλλα κ με είχε σύρει κ μένα μάλιστα σε μαγαζί της πόλης για να έχω άποψη


Μπαίναμε απο εδώ, βγαίναμε απο εκεί, χαλιά έτσι, χαλιά γιουβέτσι, πάρα πολλά μαγαζιά κ ακόμα περισσότερα χαλιά. Όλα όμως είχαν εκείνο το βαρύ παραδοσιακό στυλ που λίγο η δυτική μόδα το έχει προσπεράσει. Εμείς ψάχναμε κατι πιο minimal κατι σε γκρι/λευκό ενω τα περισσότερα (αν οχι όλα) ήταν αρκετά ethnic και στις αποχρώσεις του κόκκινου #mpordorodokokkino
Μας λέει ένας μαγαζάτορας, τζάμπα ψάχνετε εδω στο παζάρι, για να βρείτε αυτό το ιδιαίτερο που ψάχνετε θα πάτε σε αυτον το μεγαλέμπορο που πουλάει κ στο εξωτερικό. Η διεύθυνση ήταν στη περιοχή Jolfa , την αρμένικη συνοικία με μια ωραία πλατειούλα, πεζόδρομους, μια εκκλησία κ αρκετα café/εστιατόρια όπου κυκλοφορεί περισσότερο η νεολαία της πόλης.
Φτάνουμε με ενα ταξι κ βρίσκουμε το μαγαζί που μας υπέδειξε το οποίο ήταν τετραόροφο !!! Μάλλον πάνε καλά οι δουλειές
κ με τα πολλά σκάει ο υπάλληλος με τον ιδιοκτήτη. Του λέει η Μ. της λέει κ αυτός κ αρχίζουν να καταφθάνουν χαλιά. Κανένα όμως στο pattern που θέλαμε
"Kοιτάξτε παιδιά, μεγάλο χαλί σε τέτοιο στυλ που ψάχνετε δεν υπάρχει εδώ – μπορούμε όμως να δουμε κατι σε μικρότερες διαστάσεις". "Για φέρε" του λέμε κ η παρέλαση συνεχίζεται --- συμπαθητικά τα χαλιά δε λέω άλλα δε μας ειχε κάνει κάποιο το κλικ ρε παιδί μου για να μπούμε στο τριπάκι. Οι Σουηδοί αγόρασαν, άλλοι τουρίστες μπήκαν κ βγήκαν κ εμείς εκεί. Λέω στην Μ. φτάνει .... πάμε να βάλουμε τα μπουφάν κ σκάει ο τύπος κ μας λέει «καθίστε 5 λεπτά ακόμα, να σας δείξω ένα τελευταίο ιδιαίτερο κομμάτι που δεν μπορώ να το πουλήσω τόσο καιρό». Αντε λέμε δείξτο μας κ αυτό κ να παμε να πιούμε κανα καφέ γιατί νύχτωσε. Πράγματι είχαμε μείνει οι τελευταίοι στο μαγαζί κ οι υπάλληλοι μάζευαν τη πραμάτεια.
Το φέρνει λοιπόν κ το απλώνει μπροστά μας. Κ τότε κοιταζόμαστε με την Μ. κ χωρίς να μιλήσουμε έχουμε συμφωνήσει. Ήταν το χαλί που ψάχναμε !!!

Αρχίζει το λέγειν ο (συμπαθής) ιδιοκτήτης για το πόσο ιδιαίτερο κομμάτι είναι αυτό, για το πόσους περισσότερους κόμπους έχει κ σε ποια περιοχή υφάνθηκε κ μας έδειχνε ξανα κ ξανα τις λεπτομέρειες. Μμμμμμ για πες μας κ τιμή ρε μάστορα.
Άουτς –
Μας κοιτάει με συμπόνοια κ μας δείχνει μια πινακίδα στα αγγλικά που τόση ώρα μεσα στο κατάστημα δεν την είχαμε προσέξει – ήταν η τελευταία μέρα που λειτουργούσε το μαγαζί πριν το τέλος της σεζον κ αύριο φεύγανε όλοι διακοπές


Θα κάνω μερικά τηλεφωνήματα μας λέει – μιλάει κ ξαναμιλάει , μας κοιτάει, κοιτάει το χαλί ξανα μιλάει, κλείνει το τηλέφωνο ---- είστε η τελευταία πώληση της σεζόν, χαλάλι σας !!!

Η χαρά μας ήταν πολύ μεγάλη καθώς πήραμε το καλύτερο «σουβενίρ» που θα μας θυμίζει για πάντα το ταξίδι αυτό. Κάναμε τις βόλτες μας στο πεζόδρομο, ήπιαμε κ ενα καφεδάκι σε ενα μοντέρνο café (αφού δε μπορούσαμε αλκοολ .. τι να κάνουμε) κ περάσαμε απο ένα σωρό ωραία εστιατόρια στα οποία όμως δε μπήκαμε καθώς δε θα άντεχα να φάω άλλο κεμπάπ


Ταξί για το ξενοδοχείο όπου για κάποιο περίεργο λόγο μας φάνηκε λογικό να ρωτήσουμε τη ρεσεψιον που θα βρούμε αλκοολ. Ευτυχώς η κοπέλα ήταν ευγενική κ δε μας κουβάλησε την «αστυνομία ήθους» -- ναι, υπάρχει !! – κ έτσι περάσαμε το βραδάκι «στεγνοί» στα παγκάκια του κήπου. #moral_police