LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.517
- Likes
- 7.746
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Οι Βέρβεροι μια φυλή που εχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Αρχικά ονομάζονταν Αμαζιτ και ηταν οι περήφανοι επιδρομείς που πολέμησαν εναντίον των Ρωμαίων, των Αράβων και Γάλλων εισβολέων και παρα τις προσπάθειες κυρίως των Ρωμαίων να τους αποικήσουν καταφέραν να διατηρήσουν τη δική τους γλώσσα και πολιτισμό.
Σήμερα, τα περισσότερα από τα είκοσι επτά εκατομμύρια Μαροκινοί είναι είτε Βέρβεροι είτε Άραβες, Οι πρόγονοί τους ήταν οι Almoravids και Almohads που έχτισαν την ισχυρή μαυριτανική αυτοκρατορία που κυβέρνησε την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Βόρεια Αφρική.
Οι περισσότεροι από τους σημερινούς Βέρβερους ζουν στα βουνά του Μαρόκου, ενώ οι Άραβες ζουν στις πόλεις, αν και είναι πολύ συνηθισμένες αυτές τις μέρες να δούμε τους Βέρβερους να ασχολούνται με το κάθε είδος εμπορίου ..Εδω στα βουνά η επιβίωση των Βερβέρων εξαρτάται από τον κύκλο των εποχών και την καλλιέργεια των χωραφιών.. τα χωράφια είναι άγονα πετρώδη εκτός τις οάσεις , η τροφή λιγοστή για να θρέψει όλους τους κατοίκους που ζουν, περιμένοντας τα εμβάσματα από το εξωτερικό.. ναι τα εμβάσματα των δικών τους, των παιδιών τους , των συγγενών που καταφέραν να φύγουν, να μεταναστεύσουν, βρίσκοντας δουλεια και κρατώντας την υπόσχεση να μην λησμονήσουν αυτούς που έμεινα πίσω.. σε αυτό προστέθηκε και ο τουρισμός αλλα και οι κινηματογραφικές δραστηριότητες.. Σε αυτή τη περιοχή υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα στούντιο κινηματογράφου το ATLAS STUDIOS που γυρίστηκαν αρκετές ιστορικές ταινίες όπως Αsterix &Ovelix, The Living Daylight,η αποστολή της Κλεοπάτρας , η πασίγνωστη Λορενς της Αραβίας, ο άνθρωπος που θα ήταν βασιλιάς , η βασιλεία των ουρανών , ο παγετώνας, και η Βαβέλ…
Άγονα εδάφη ναι, βλέπεις την αγωνία των κατοίκων ΄όσων δεν ασχολούνται με τον τουρισμό να καταφέρνει με τα βίας να βγάζει τα προς το ζην..
Θυμάμαι αυτό που μου ειπε ο Ραντουαν όταν το ρώτησα ( από πολύ ενωρίς βλέποντας την άνεση των πρωτευουσιάνων)γιατί μεταναστεύουν…’’ θα το δεις μήνη σου,, για την ελευθερία κυρίως αλλα θα το δεις και μόνη όταν πας στον Άτλαντα, οταν πας στην έρημο. .όταν δεις πως δεν υπάρχει τίποτα πως δεν υπάρχει ζωή . Σκέφτομαι και το γιο του ξεναγού μας που πριν δέκα χρόνια κατάφερε να φτάσει στη Ιταλία, δούλευε σε εστιατόριο ομοεθνών συγγενών αλλά κάποια στιγμή επειδή στη ζωη τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο, η επιχείρηση ναυάγησε, η ανεργία έφερε την ανασφαλιση και η ανασφαλιση τη λήξη της βιζας… και ολο περιμένοντας το αύριο που θα είναι καλύτερο και με τον Αλλάχ να μην γνωρίζει ότι και προς τα εκεί έχουν την ανάγκη του , ο νεαρός που είναι ενήλικας πια, παραμένει εδώ και 8 χρόνια στη γκρίζα ζώνη της παράνομης μετανάστευσης.. ούτε μπρος ούτε πίσω.. και ένα δάκρυ κυλά στο πρόσωπο του ξεναγού στη θύμηση του γιου του..
Είκοσι περίπου χιλιόμετρα από την Ουαρζαζατ πάνω σε ένα λόφο δίπλα στο ποταμό Κουαρζαζατε ορθώνεται το Ait Benhaddou ένα οχυρό εξαιρετικής μαροκινής αρχιτεκτονικής μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco
Tο χωριό-οχυρό βρίσκεται στις νότιες πλευρές του Υψηλού Άτλαντα και ο τόπος είναι ο πιο διάσημος της εδω κοιλάδας Qunila.Στη βάση του ροζ ασβεστολιθικού λόφου που χτίστηκε το οχυρό, τρέχει το νερό του Mella που σημαίνει ποτάμι με αλμυρό νερό.
Μέσα στα τείχη βρίσκονται δυο συνοικίες εκείνη των Βερβέρων και εκείνη των Εβραίων. Τα σπίτια ορισμένα συντηρημένα άλλα εγκαταλελειμμένα στη τύχη τους δίνουν την πλήρη εικόνα της αρχιτεκτονικής της Σαχάρα. Τα τείχη κοσμούνται από γωνιακούς πύργους που στο πάνω μέρος τους είναι διακοσμημένα σε μοτίβα με τούβλα από πηλό.. . Το οχυρό ήταν ενας σημαντικός εμπορικός σταθμός που συνέδεε το Σουδάν με το Μαρακές.
Διασχίζουμε, ακριβώς τσαλαβουτάμε, τα ρηχά νερά του Μέλλα..
Στην είσοδο μας περιμένει ο ξεναγός μας ένα ωραίο παλικάρι Βέρβερος τυλιγμένος στο μπλε Τουαρέγκ σαρίκι..ενα κοκομλπποκο το πάθαν οι κυρίες της παρέας και όλο σελφι, όλο φωτογραφίες του οχυρού παρέα με τον Abdul , ο οποίος βέβαια χαζός δεν είναι κατάλαβε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό και έκανε την πλάκα του και αυτός, ξεκινώντας ένα προξενιό με την Ιωάννα, πράγμα που σκάλωσε στην προίκα δηλαδή στον αριθμό των καμηλών ..ετσι ο κάθε ενας τράβηξε και παλι το μοναχικό του βιο......
Στο νέο χωριό κόβουμε βόλτες ανάμεσα στα χαλαδικα.. ένα χαλί μου κίνησε τον ενδιαφέρον αλλά σε τιμη εγκεφαλικού, οπότε είπα άστο με την τελευταία μου ματιά ήταν καρφωμένη πάνω του..
Φεύγομε για Ουαζαρζατ….
Σήμερα, τα περισσότερα από τα είκοσι επτά εκατομμύρια Μαροκινοί είναι είτε Βέρβεροι είτε Άραβες, Οι πρόγονοί τους ήταν οι Almoravids και Almohads που έχτισαν την ισχυρή μαυριτανική αυτοκρατορία που κυβέρνησε την Ισπανία, την Πορτογαλία και τη Βόρεια Αφρική.
Οι περισσότεροι από τους σημερινούς Βέρβερους ζουν στα βουνά του Μαρόκου, ενώ οι Άραβες ζουν στις πόλεις, αν και είναι πολύ συνηθισμένες αυτές τις μέρες να δούμε τους Βέρβερους να ασχολούνται με το κάθε είδος εμπορίου ..Εδω στα βουνά η επιβίωση των Βερβέρων εξαρτάται από τον κύκλο των εποχών και την καλλιέργεια των χωραφιών.. τα χωράφια είναι άγονα πετρώδη εκτός τις οάσεις , η τροφή λιγοστή για να θρέψει όλους τους κατοίκους που ζουν, περιμένοντας τα εμβάσματα από το εξωτερικό.. ναι τα εμβάσματα των δικών τους, των παιδιών τους , των συγγενών που καταφέραν να φύγουν, να μεταναστεύσουν, βρίσκοντας δουλεια και κρατώντας την υπόσχεση να μην λησμονήσουν αυτούς που έμεινα πίσω.. σε αυτό προστέθηκε και ο τουρισμός αλλα και οι κινηματογραφικές δραστηριότητες.. Σε αυτή τη περιοχή υπάρχει ένα από τα μεγαλύτερα στούντιο κινηματογράφου το ATLAS STUDIOS που γυρίστηκαν αρκετές ιστορικές ταινίες όπως Αsterix &Ovelix, The Living Daylight,η αποστολή της Κλεοπάτρας , η πασίγνωστη Λορενς της Αραβίας, ο άνθρωπος που θα ήταν βασιλιάς , η βασιλεία των ουρανών , ο παγετώνας, και η Βαβέλ…
Άγονα εδάφη ναι, βλέπεις την αγωνία των κατοίκων ΄όσων δεν ασχολούνται με τον τουρισμό να καταφέρνει με τα βίας να βγάζει τα προς το ζην..
Θυμάμαι αυτό που μου ειπε ο Ραντουαν όταν το ρώτησα ( από πολύ ενωρίς βλέποντας την άνεση των πρωτευουσιάνων)γιατί μεταναστεύουν…’’ θα το δεις μήνη σου,, για την ελευθερία κυρίως αλλα θα το δεις και μόνη όταν πας στον Άτλαντα, οταν πας στην έρημο. .όταν δεις πως δεν υπάρχει τίποτα πως δεν υπάρχει ζωή . Σκέφτομαι και το γιο του ξεναγού μας που πριν δέκα χρόνια κατάφερε να φτάσει στη Ιταλία, δούλευε σε εστιατόριο ομοεθνών συγγενών αλλά κάποια στιγμή επειδή στη ζωη τίποτα δεν είναι σταθερό και δεδομένο, η επιχείρηση ναυάγησε, η ανεργία έφερε την ανασφαλιση και η ανασφαλιση τη λήξη της βιζας… και ολο περιμένοντας το αύριο που θα είναι καλύτερο και με τον Αλλάχ να μην γνωρίζει ότι και προς τα εκεί έχουν την ανάγκη του , ο νεαρός που είναι ενήλικας πια, παραμένει εδώ και 8 χρόνια στη γκρίζα ζώνη της παράνομης μετανάστευσης.. ούτε μπρος ούτε πίσω.. και ένα δάκρυ κυλά στο πρόσωπο του ξεναγού στη θύμηση του γιου του..
Είκοσι περίπου χιλιόμετρα από την Ουαρζαζατ πάνω σε ένα λόφο δίπλα στο ποταμό Κουαρζαζατε ορθώνεται το Ait Benhaddou ένα οχυρό εξαιρετικής μαροκινής αρχιτεκτονικής μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco
Tο χωριό-οχυρό βρίσκεται στις νότιες πλευρές του Υψηλού Άτλαντα και ο τόπος είναι ο πιο διάσημος της εδω κοιλάδας Qunila.Στη βάση του ροζ ασβεστολιθικού λόφου που χτίστηκε το οχυρό, τρέχει το νερό του Mella που σημαίνει ποτάμι με αλμυρό νερό.
Μέσα στα τείχη βρίσκονται δυο συνοικίες εκείνη των Βερβέρων και εκείνη των Εβραίων. Τα σπίτια ορισμένα συντηρημένα άλλα εγκαταλελειμμένα στη τύχη τους δίνουν την πλήρη εικόνα της αρχιτεκτονικής της Σαχάρα. Τα τείχη κοσμούνται από γωνιακούς πύργους που στο πάνω μέρος τους είναι διακοσμημένα σε μοτίβα με τούβλα από πηλό.. . Το οχυρό ήταν ενας σημαντικός εμπορικός σταθμός που συνέδεε το Σουδάν με το Μαρακές.
Διασχίζουμε, ακριβώς τσαλαβουτάμε, τα ρηχά νερά του Μέλλα..
Στην είσοδο μας περιμένει ο ξεναγός μας ένα ωραίο παλικάρι Βέρβερος τυλιγμένος στο μπλε Τουαρέγκ σαρίκι..ενα κοκομλπποκο το πάθαν οι κυρίες της παρέας και όλο σελφι, όλο φωτογραφίες του οχυρού παρέα με τον Abdul , ο οποίος βέβαια χαζός δεν είναι κατάλαβε το ενδιαφέρον και το θαυμασμό και έκανε την πλάκα του και αυτός, ξεκινώντας ένα προξενιό με την Ιωάννα, πράγμα που σκάλωσε στην προίκα δηλαδή στον αριθμό των καμηλών ..ετσι ο κάθε ενας τράβηξε και παλι το μοναχικό του βιο......
Στο νέο χωριό κόβουμε βόλτες ανάμεσα στα χαλαδικα.. ένα χαλί μου κίνησε τον ενδιαφέρον αλλά σε τιμη εγκεφαλικού, οπότε είπα άστο με την τελευταία μου ματιά ήταν καρφωμένη πάνω του..
Φεύγομε για Ουαζαρζατ….
Last edited: