LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.517
- Likes
- 7.746
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Το να τολμήσεις να βγάλεις τις κουβέρτες από πάνω σου και να σηκωθείς από το κρεββάτι χαρακτηρίστηκε ως άθλος…. Αλλα με κρύο και χωρις, με παγωνιά μη παγωνιά εμείς πρέπει να συνεχίσουμε το ταξιδι..Μαζευτήκαμε στο καφε που βρίσκεται στη εισοδο. Και καθίσαμε σε ένα τραπέζι που το λούζει ο ήλιος αν και με δοντια..και ζητήσαμε το μόνο τονωτικό για πρωινό…καφέ και παλι καφέ..Δεν ξέρω αν σας το ειπα ξανά αλλά ενώ στη χωρα μας πχ πρέπει να ψάξεις να βρεις μαγαζί που προσφέρει καλό εσπρέσο ,εδώ και στο πιο μακρινό χωριό , η στη έρημο, η στα βουνά ο καφές είναι γευστικότατος… άριστος…Στη παρέα προστέθηκαν και οι συγγενείς και καλεσμένοι της νύφης που ήλθαν από Καζαμπλάνκα και γίναμε μια μεγάλη παρέα …κουβέντες χωρατά, ευχές ….ο γαμπρός ήλθε να μας αποχαιρετήσει με το πατέρα του συγκινημένο και δακρυσμένο…ειχε γνωρίσει επιτέλους τους φίλους του γιού του ,ειχε γνωρίσει τους ανθρώπους που ο γιός του ειχε εμπιστευτεί και έχτισε τη νεα του ζωή .. Με αγκάλιασε λέγοντας πως ξέρει ότι θα προσέχουμε τα παιδιά του….
Ο οδηγός και το αμάξι μας ειχε έλθει από Μαρακές ….φορτωθήκαμε και αναχωρήσαμε για τους καταρράχτες Ουζουντ.. ένας δημοφιλής τόπος όχι μόνο για τους ξένους επισκέπτες αλλά και για τους ντόπιους μιας και απέχει μόνο 150 χιλιόμετρα από το Μαρακές..
Ο οδηγός μας και οι ικανότητες του θα εντυπωσίαζαν και τον Γιάννη Λιονάκη, το γνωστό κρητικό πρόεδρο συλλόγου πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων , που αλήθεια είναι αποτελεί μάστιγα για το νησι …. Οδηγός λοιπόν τύπος και υπογραμμός όπως οι κανόνες του ΚΟΚ ορίζουν…σιγανά και με ασφάλεια, τόσο σιγά που αρκετές φορές κάναμε αναφορά στο λαικό ρητό…που λέει πως όποιος πάει αργά φτάνει ασφαλής αλλά μπορεί να μην φτάσει και καθόλου…
Διασχίζουμε καλοκαλλιεργημμένα περιποιημένα χωράφια σπαρμένα με σιτηρά , αρακά και ελαιώνες.. Εδώ η γη πάει από γενιά σε γενιά, δεν πωλείται , είναι ισχυρός δεσμός η κληρονομιά πέρα από το δεσμός λόγω DNA η λόγω τη παντρειάς. .Προχωράμε προς το φαράγγι Qued el Abid και το τοπίο αλλάζει. .Ο Άτλας απο δεξιά και στο βάθος ,επιβλητικός ντυμένος στα άσπρα και εμείς κατηφορίζομε ένα φιδιο δρόμο ενώ τα γύρο κοντινά βουνά συμπληρώνουν την πανέμορφη εικόνα με μια πινελιά στο γκρι-πράσινο χρώμα…
Φτάνουμε Ουζουντ λέξη Βέρβερων που θα πει ελαιόλαδο και αναφέρεται στα πολλά πράγματι ελαιόδεντρα της περιοχής και παρ όλο την ικανή παραγωγή , η τιμη του λαδιού εχει φτάσει την εξωφρενική τιμή των 6 ευρώ το λίτρο, που μας βάζει σε σκέψεις να αλλάξουμε επάγγελμα και να γίνουμε λαδέμποροι.. φαντάσου κρητικό λάδι σε τιμη ευκαιρίας στο Μαρακές.. Κάποιοι λένε για το ταχύ ρυθμό ανάπτυξης της χώρας αλλα αμφιβάλλω αν όλοι μπορούν αν πληρώσουν ένα κουτι Augmentin σε τριπλάσια τιμή, η μια γενική ούρων 40 ευρώ…( επαγγελματικό ενδιαφέρον)….Ουζουντ λοιπον.. η χαρα του τουρίστα η των τουριστομαγαζων που είναι δεξιά και αριστερά του δρόμου…Κατηφορίζουμε τα 160 σκαλοπάτια μέχρι να δούμε το νερό του καταρράκτη να πέφτει από τα 110 μέτρα.
.Στο βάθος σχηματίζονται 3 μικρές λιμνες όπου ξύλινες μικρές σχεδιες προσφέρουν μια μικρή βόλτα γύρω και επι τα αυτά στους τουριστες..
Κόσμος πολύς, οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά σε ένα θέαμα που εμένα δεν με συγκίνησε καθόλου η για να είμαι ειλικρινής όχι τόσο οσο με συγκίνησε η μυρωδιά του ταζιμ από το πάνω μαγαζί…Ανηφορίζοντας το κατάφυτο από ελιές μονοπάτι, ειδα στην απέναντι πλευρά ένα άλλο μονοπάτι για πεζοπορία που σε οδηγει βαθιά μέσα στο φαράγγι.. όμως δεν υπάρχει χρόνος.. Για να απαλύνουμε το πόνο και καημό μας που δεν ξεπατωθήκαμε στο περπατημα, είπαμε να το ρίξουμε το φαΐ…
Καθίσαμε στο μαγαζί του Rashid όνομα κοινό αλλά μενού εγγυημένο.. .. Αυτή τη φορα προτιμήσαμε kebab κοτόπουλο.. τα ταζιμ είναι πνιγμένο στο λάδι και ουτε μια γουλιά μπύρας για να βγάλει τη λαδίλα….
Γυρισμός στη πόλη των χίλιων χρωμάτων και αρωμάτων το Μαρακές με τη δυση του ήλιου...Ενα γρήγορο μπανιο, που τοχαμε ανάγκη και βούρ στη πλατεία των θαυμάτων ..Η πλατεία γεμάτη κόσμο, καλλιτέχνες, εμπόρους, τουρίστες, τραγουδοποιούς..χαθήκαμε , περπατήσαμε, γευτήκαμε τη πλατεία που αλλάζει όψη κάθε βράδυ, που σφύζει ζωή, που δυναμιτίζει κάθε αίσθηση που σε καθηλώνει.. Με το ζόρι γυρίσαμε στο Ριαντ, αλλά αύριο , ημέρα Χριστουγέννων , πολύ πρωί εμεις πρέπει φεύγομε για Εσσαουίρα που απέχει 184 χιλιόμετρα από Μαρακές..
Ο οδηγός και το αμάξι μας ειχε έλθει από Μαρακές ….φορτωθήκαμε και αναχωρήσαμε για τους καταρράχτες Ουζουντ.. ένας δημοφιλής τόπος όχι μόνο για τους ξένους επισκέπτες αλλά και για τους ντόπιους μιας και απέχει μόνο 150 χιλιόμετρα από το Μαρακές..
Ο οδηγός μας και οι ικανότητες του θα εντυπωσίαζαν και τον Γιάννη Λιονάκη, το γνωστό κρητικό πρόεδρο συλλόγου πρόληψης τροχαίων ατυχημάτων , που αλήθεια είναι αποτελεί μάστιγα για το νησι …. Οδηγός λοιπόν τύπος και υπογραμμός όπως οι κανόνες του ΚΟΚ ορίζουν…σιγανά και με ασφάλεια, τόσο σιγά που αρκετές φορές κάναμε αναφορά στο λαικό ρητό…που λέει πως όποιος πάει αργά φτάνει ασφαλής αλλά μπορεί να μην φτάσει και καθόλου…
Διασχίζουμε καλοκαλλιεργημμένα περιποιημένα χωράφια σπαρμένα με σιτηρά , αρακά και ελαιώνες.. Εδώ η γη πάει από γενιά σε γενιά, δεν πωλείται , είναι ισχυρός δεσμός η κληρονομιά πέρα από το δεσμός λόγω DNA η λόγω τη παντρειάς. .Προχωράμε προς το φαράγγι Qued el Abid και το τοπίο αλλάζει. .Ο Άτλας απο δεξιά και στο βάθος ,επιβλητικός ντυμένος στα άσπρα και εμείς κατηφορίζομε ένα φιδιο δρόμο ενώ τα γύρο κοντινά βουνά συμπληρώνουν την πανέμορφη εικόνα με μια πινελιά στο γκρι-πράσινο χρώμα…
Φτάνουμε Ουζουντ λέξη Βέρβερων που θα πει ελαιόλαδο και αναφέρεται στα πολλά πράγματι ελαιόδεντρα της περιοχής και παρ όλο την ικανή παραγωγή , η τιμη του λαδιού εχει φτάσει την εξωφρενική τιμή των 6 ευρώ το λίτρο, που μας βάζει σε σκέψεις να αλλάξουμε επάγγελμα και να γίνουμε λαδέμποροι.. φαντάσου κρητικό λάδι σε τιμη ευκαιρίας στο Μαρακές.. Κάποιοι λένε για το ταχύ ρυθμό ανάπτυξης της χώρας αλλα αμφιβάλλω αν όλοι μπορούν αν πληρώσουν ένα κουτι Augmentin σε τριπλάσια τιμή, η μια γενική ούρων 40 ευρώ…( επαγγελματικό ενδιαφέρον)….Ουζουντ λοιπον.. η χαρα του τουρίστα η των τουριστομαγαζων που είναι δεξιά και αριστερά του δρόμου…Κατηφορίζουμε τα 160 σκαλοπάτια μέχρι να δούμε το νερό του καταρράκτη να πέφτει από τα 110 μέτρα.
.Στο βάθος σχηματίζονται 3 μικρές λιμνες όπου ξύλινες μικρές σχεδιες προσφέρουν μια μικρή βόλτα γύρω και επι τα αυτά στους τουριστες..
Κόσμος πολύς, οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά σε ένα θέαμα που εμένα δεν με συγκίνησε καθόλου η για να είμαι ειλικρινής όχι τόσο οσο με συγκίνησε η μυρωδιά του ταζιμ από το πάνω μαγαζί…Ανηφορίζοντας το κατάφυτο από ελιές μονοπάτι, ειδα στην απέναντι πλευρά ένα άλλο μονοπάτι για πεζοπορία που σε οδηγει βαθιά μέσα στο φαράγγι.. όμως δεν υπάρχει χρόνος.. Για να απαλύνουμε το πόνο και καημό μας που δεν ξεπατωθήκαμε στο περπατημα, είπαμε να το ρίξουμε το φαΐ…
Καθίσαμε στο μαγαζί του Rashid όνομα κοινό αλλά μενού εγγυημένο.. .. Αυτή τη φορα προτιμήσαμε kebab κοτόπουλο.. τα ταζιμ είναι πνιγμένο στο λάδι και ουτε μια γουλιά μπύρας για να βγάλει τη λαδίλα….
Γυρισμός στη πόλη των χίλιων χρωμάτων και αρωμάτων το Μαρακές με τη δυση του ήλιου...Ενα γρήγορο μπανιο, που τοχαμε ανάγκη και βούρ στη πλατεία των θαυμάτων ..Η πλατεία γεμάτη κόσμο, καλλιτέχνες, εμπόρους, τουρίστες, τραγουδοποιούς..χαθήκαμε , περπατήσαμε, γευτήκαμε τη πλατεία που αλλάζει όψη κάθε βράδυ, που σφύζει ζωή, που δυναμιτίζει κάθε αίσθηση που σε καθηλώνει.. Με το ζόρι γυρίσαμε στο Ριαντ, αλλά αύριο , ημέρα Χριστουγέννων , πολύ πρωί εμεις πρέπει φεύγομε για Εσσαουίρα που απέχει 184 χιλιόμετρα από Μαρακές..
Last edited: