psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.334
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Ιστορικό κέντρο ως τα ξημερώματα
Η υπόγεια διάβαση μας έβαλε μέσα στο πάρκο «Knyazheska» (θα το βρείτε και ως skateboard park) όπου βρισκόταν το μνημείο που ήθελα να δω στη συνέχεια:
Δυστυχώς μνημείο του Σοβιετικού στρατού ήταν υπό αναστήλωση κι εμφανώς παραμελημένο, έως βανδαλισμένο που δε μου κάνει πλέον εντύπωση:
Κάναμε μια βόλτα στο πάρκο με ηλιόλουστο πλέον καιρό, φτάνοντας κι ως την περίφημη γέφυρα των αετών «Орлов мост» που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Perlovska και στέκει εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα:
Βέβαια σοβαρό ποταμό δε τον λες, μάλλον για κανάλι πρόκειται, ωστόσο το υδάτινο στοιχείο είναι χαρακτηριστικό της περιοχής που κινούμασταν, φτάνοντας σε λίγα μέτρα έξω από το στάδιο «Vasil Levski», έδρα εκτός των άλλων της ομώνυμης ομάδας:
Το περπάτημα πάνω στην «Hristo Georgiev» αποτελούσε μια ευχάριστη φθινοπωρινή διαδρομή, η αναζήτηση κάποιου μπαρ όμως απέβη άκαρπη:
Ευτυχώς είδαμε ωραίες και ξεχασμένες πλέον εικόνες, κάνοντας και μια μικρή στάση για ένα κομμάτι πίτσα που οι Βούλγαροι τιμούσαν δεόντως απ’ ότι είχαμε δει:
Ήταν σειρά του επόμενου πάρκου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι μας, με το όνομα «National Palace of Culture Park» να προέρχεται από το ιδιαίτερο τουλάχιστον και πολυμορφικό κτήριο που βρίσκεται σ’ αυτό και θα το δείτε στο χάρτη ως «НДК», που άνοιξε τις πύλες του το 1981 προκειμένου να τιμήσει την 1300η επέτειο της Βουλγαρίας. Σήμερα φιλοξενεί πολλά και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα:
Στο σημείο αυτό καταλήγει κι ο πεζόδρομος Vitosha, μέσω του οποίου συνεχίσαμε την περιήγηση μας, έχοντας γράψει έναν πολύ μεγάλο κύκλο. Η νύχτα πλησίαζε και ήταν ώρα για μπαρ και για γιορτή:
Το έμπειρο μάτι του Νίκου έπεσε αμέσως σ’ ένα πολύ ωραίο μπαρ με το όνομα «Eddie Sicoy» που έτσι σχεδόν χαντακωμένο όπως ήταν δε το ‘βλεπες με την πρώτη ματιά.
Ήπιαμε μία και προκειμένου να δούμε λίγο περισσότερο κόσμο μιας και ήταν ακόμη νωρίς, κατευθυνθήκαμε προς τη γνωστή πλέον «J.J. Murphy's» που ‘χε σαφώς περισσότερη κίνηση:
Ψηθήκαμε όμως και για ακόμα ένα πέρασμα σε ένα από τα μπαράκια του πεζόδρομου που δε τρελαίνεσαι κιόλας γι’ αυτά, καθήμενοι πλάι σε μια παρέα φασαριόζων πιωμένων πιτσιρικάδων Εγγλέζων (τι πιο σύνηθες) που βλέπανε την ManU:
Είχαμε αρκετό χρονικό περιθώριο μπροστά μας και το μόνο ζητούμενο ήταν που θα καταλήξουμε για φαγητό, μιας και ήταν στα στάνταρντ του προγράμματος της ημέρας, συζητώντας όσο ανεβαίναμε το δρόμο της επιστροφής:
Φυσικά εγώ αργούσα ως συνήθως προσπαθώντας να απαθανατίσω τις ομορφιές του νυχτερινού κέντρου της Σόφιας, όπως συνηθίζω σε κάθε εκδρομή μου:
Η κατεύθυνση μας ήταν προς το σπίτι, προχωρώντας στα έρημα στενάκια της ανοικτής αγοράς, μιας και το ζητούμενο ήταν να καθίσουμε στο «Ashurbanipal» για το οποίο έχουν γραφτεί διθυραμβικά σχόλια στο φόρουμ. Βέβαια δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα ναι τόσο μικρό ώστε να χρειάζεται απαραίτητα κράτηση, γυρνώντας έτσι άπραγοι και νηστικοί στο διαμέρισμα…
Αφού ετοιμαστήκαμε και τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, γύρω στις 11 ήμασταν στην πόρτα του μαγαζιού που είχαμε αρχικά στα υπόψιν μας. Σάββατο βράδυ κι όπως σε κάθε Βαλκανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έτσι και στη Σόφια γινόταν ένας μικρός χαμός:
Αφού περάσαμε από τον απαραίτητο (!) σωματικό έλεγχο κατεβήκαμε την απότομη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο club με το δελεαστικό όνομα «ROCK'N'ROLLA». Ένας πολύ ωραίος κατά τα φαινόμενα χώρος:
Πιάσαμε ένα ωραίο πόστο στο μπαρ και ανοίξαμε τα πάρε δώσε με τον έναν από τους μπάρμαν διερωτώμενοί παράλληλα τι δουλειά έχουν οι λακ (που βλέπετε στην επάνω φωτογραφία) δίπλα στα ξύδια…
Έκανα μια βόλτα στο διπλό μπαρ διαπιστώνοντας ότι εκείνο το σαββατόβραδο δεν είχε κάποια μπάντα αλλά Dj που θα ξεκινούσε το πάρτυ μετά τις 11.
Όντως το club γέμισε, η ένταση ανέβηκε, οι εξαιρετικές rock & metal μουσικές έδιναν κι έπαιρναν,
με την απορία για τη λακ να λύνεται λίγη ώρα αργότερα...
Γουστάραμε πολύ το συγκεκριμένο μαγαζί διαπιστώνοντας πως θα ήταν πολύ ωραίο να έχουμε και στη χώρα μας περισσότερα τέτοια με τον κόσμο να διασκεδάζει και μ’ αυτές τις μουσικές, κάναμε αρκετή κατανάλωση και μείναμε όσο τραβούσε, αναχωρώντας τις πρώτες πρωινές ώρες κινούμενοι στους άδειους δρόμους της Σόφιας προς αναζήτηση φαγητού:
Ευτυχώς το γυράδικο ήταν για ένα ακόμα ξημέρωμα στις επάλξεις, με το παλικαράκι που δούλευε στη μάρκα (Έλληνας) να μας θυμάται, να μας χαιρετάει και να μας παίρνει εν τέλει παραγγελία. Βολικά πράγματα:
Γεμάτοι απ’ όλα, χορτάτοι κι αποκαμωμένοι επιστρέφαμε ανεβαίνοντας την πλατεία «Petko R. Slaveykov» βλέποντας και το διάσημο γλυπτό που φιλοξενείται στο παγκάκι της:
Ωραία μέρα και κυρίως, ωραία νύχτα στη Σόφια.
Η υπόγεια διάβαση μας έβαλε μέσα στο πάρκο «Knyazheska» (θα το βρείτε και ως skateboard park) όπου βρισκόταν το μνημείο που ήθελα να δω στη συνέχεια:
Δυστυχώς μνημείο του Σοβιετικού στρατού ήταν υπό αναστήλωση κι εμφανώς παραμελημένο, έως βανδαλισμένο που δε μου κάνει πλέον εντύπωση:
Κάναμε μια βόλτα στο πάρκο με ηλιόλουστο πλέον καιρό, φτάνοντας κι ως την περίφημη γέφυρα των αετών «Орлов мост» που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Perlovska και στέκει εκεί από τα τέλη του 19ου αιώνα:
Βέβαια σοβαρό ποταμό δε τον λες, μάλλον για κανάλι πρόκειται, ωστόσο το υδάτινο στοιχείο είναι χαρακτηριστικό της περιοχής που κινούμασταν, φτάνοντας σε λίγα μέτρα έξω από το στάδιο «Vasil Levski», έδρα εκτός των άλλων της ομώνυμης ομάδας:
Το περπάτημα πάνω στην «Hristo Georgiev» αποτελούσε μια ευχάριστη φθινοπωρινή διαδρομή, η αναζήτηση κάποιου μπαρ όμως απέβη άκαρπη:
Ευτυχώς είδαμε ωραίες και ξεχασμένες πλέον εικόνες, κάνοντας και μια μικρή στάση για ένα κομμάτι πίτσα που οι Βούλγαροι τιμούσαν δεόντως απ’ ότι είχαμε δει:
Ήταν σειρά του επόμενου πάρκου που βρισκόταν ακριβώς απέναντι μας, με το όνομα «National Palace of Culture Park» να προέρχεται από το ιδιαίτερο τουλάχιστον και πολυμορφικό κτήριο που βρίσκεται σ’ αυτό και θα το δείτε στο χάρτη ως «НДК», που άνοιξε τις πύλες του το 1981 προκειμένου να τιμήσει την 1300η επέτειο της Βουλγαρίας. Σήμερα φιλοξενεί πολλά και διάφορα πολιτιστικά δρώμενα:
Στο σημείο αυτό καταλήγει κι ο πεζόδρομος Vitosha, μέσω του οποίου συνεχίσαμε την περιήγηση μας, έχοντας γράψει έναν πολύ μεγάλο κύκλο. Η νύχτα πλησίαζε και ήταν ώρα για μπαρ και για γιορτή:
Το έμπειρο μάτι του Νίκου έπεσε αμέσως σ’ ένα πολύ ωραίο μπαρ με το όνομα «Eddie Sicoy» που έτσι σχεδόν χαντακωμένο όπως ήταν δε το ‘βλεπες με την πρώτη ματιά.
- Για ελάτε λίγο εδώ δεξιά να σας πω κάτι. Και πήγαμε…
Ήπιαμε μία και προκειμένου να δούμε λίγο περισσότερο κόσμο μιας και ήταν ακόμη νωρίς, κατευθυνθήκαμε προς τη γνωστή πλέον «J.J. Murphy's» που ‘χε σαφώς περισσότερη κίνηση:
Ψηθήκαμε όμως και για ακόμα ένα πέρασμα σε ένα από τα μπαράκια του πεζόδρομου που δε τρελαίνεσαι κιόλας γι’ αυτά, καθήμενοι πλάι σε μια παρέα φασαριόζων πιωμένων πιτσιρικάδων Εγγλέζων (τι πιο σύνηθες) που βλέπανε την ManU:
Είχαμε αρκετό χρονικό περιθώριο μπροστά μας και το μόνο ζητούμενο ήταν που θα καταλήξουμε για φαγητό, μιας και ήταν στα στάνταρντ του προγράμματος της ημέρας, συζητώντας όσο ανεβαίναμε το δρόμο της επιστροφής:
Φυσικά εγώ αργούσα ως συνήθως προσπαθώντας να απαθανατίσω τις ομορφιές του νυχτερινού κέντρου της Σόφιας, όπως συνηθίζω σε κάθε εκδρομή μου:
Η κατεύθυνση μας ήταν προς το σπίτι, προχωρώντας στα έρημα στενάκια της ανοικτής αγοράς, μιας και το ζητούμενο ήταν να καθίσουμε στο «Ashurbanipal» για το οποίο έχουν γραφτεί διθυραμβικά σχόλια στο φόρουμ. Βέβαια δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα ναι τόσο μικρό ώστε να χρειάζεται απαραίτητα κράτηση, γυρνώντας έτσι άπραγοι και νηστικοί στο διαμέρισμα…
Αφού ετοιμαστήκαμε και τσιμπήσαμε κάτι πρόχειρο, γύρω στις 11 ήμασταν στην πόρτα του μαγαζιού που είχαμε αρχικά στα υπόψιν μας. Σάββατο βράδυ κι όπως σε κάθε Βαλκανική πόλη που σέβεται τον εαυτό της έτσι και στη Σόφια γινόταν ένας μικρός χαμός:
Αφού περάσαμε από τον απαραίτητο (!) σωματικό έλεγχο κατεβήκαμε την απότομη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο club με το δελεαστικό όνομα «ROCK'N'ROLLA». Ένας πολύ ωραίος κατά τα φαινόμενα χώρος:
Πιάσαμε ένα ωραίο πόστο στο μπαρ και ανοίξαμε τα πάρε δώσε με τον έναν από τους μπάρμαν διερωτώμενοί παράλληλα τι δουλειά έχουν οι λακ (που βλέπετε στην επάνω φωτογραφία) δίπλα στα ξύδια…
Έκανα μια βόλτα στο διπλό μπαρ διαπιστώνοντας ότι εκείνο το σαββατόβραδο δεν είχε κάποια μπάντα αλλά Dj που θα ξεκινούσε το πάρτυ μετά τις 11.
Όντως το club γέμισε, η ένταση ανέβηκε, οι εξαιρετικές rock & metal μουσικές έδιναν κι έπαιρναν,
με την απορία για τη λακ να λύνεται λίγη ώρα αργότερα...
Γουστάραμε πολύ το συγκεκριμένο μαγαζί διαπιστώνοντας πως θα ήταν πολύ ωραίο να έχουμε και στη χώρα μας περισσότερα τέτοια με τον κόσμο να διασκεδάζει και μ’ αυτές τις μουσικές, κάναμε αρκετή κατανάλωση και μείναμε όσο τραβούσε, αναχωρώντας τις πρώτες πρωινές ώρες κινούμενοι στους άδειους δρόμους της Σόφιας προς αναζήτηση φαγητού:
Ευτυχώς το γυράδικο ήταν για ένα ακόμα ξημέρωμα στις επάλξεις, με το παλικαράκι που δούλευε στη μάρκα (Έλληνας) να μας θυμάται, να μας χαιρετάει και να μας παίρνει εν τέλει παραγγελία. Βολικά πράγματα:
Γεμάτοι απ’ όλα, χορτάτοι κι αποκαμωμένοι επιστρέφαμε ανεβαίνοντας την πλατεία «Petko R. Slaveykov» βλέποντας και το διάσημο γλυπτό που φιλοξενείται στο παγκάκι της:
Ωραία μέρα και κυρίως, ωραία νύχτα στη Σόφια.
