giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.726
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Πάσχα στη Σερβία
Πριν ξεκινήσω να διηγούμαι το που πήγαμε και τι είδαμε θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σ'αυτό το κεφάλαιο για το πώς βιώσαμε τις μέρες του Πάσχα στο Βελιγράδι.
Όσοι νομίζετε πως στη Σερβία επειδή είναι ορθόδοξοι η μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα έχει το ίδιο κλίμα όπως στην Ελλάδα κάνετε λάθος!
Η Ivana (το μέλος του travelstories) με είχε προετοιμάσει και μου είχε πει λίγα πράγματα επί του θέματος και το διαπίστωσα κι εγώ.
Την μεγάλη Παρασκευή όπως συνηθίζουμε άλλωστε στην Ελλάδα θέλαμε να πάμε στην περιφορά του επιταφίου.Ρωτήσαμε τον Ivan και την Desa τι ώρα να πάμε σε οποιαδήποτε εκκλησία για τον επιτάφιο.Κοιτάχτηκαν με απορία.Μας είπαν πως δεν γνωρίζουν και παραδέχτηκαν πως δεν είναι και πολύ της θρησκείας.
Η Ivana μου είχε προτείνει την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (Свети Ђорђе) και μάλιστα να πάμε στις 5 το απόγευμα.Μου έκανε εντύπωση επειδή ήταν πολύ νωρίς καθώς στην Ελλάδα η λειτουργία την Μ.Παρασκευή ξεκινάει στις 19:00 και ο επιτάφιος βγαίνει περίπου στις 20:30 με 21:00.
Η εκκλησία βρίσκεται στην περιοχή Banovo brdo περίπου 20 λεπτά από το κέντρο με λεωφορείο και θα το συνδιάζαμε με το νησί-πάρκο αναψυχής Ada CIganlija το οπόιο έχει απόσταση από την συγκεκριμένη εκκλησία 5-10 λεπτά περπάτημα.
Πράγματι ήμασταν στην εκκλησία στις 17:00.η εκκλησία είναι μικρή και στο προαύλιο είχε λίγο κόσμο.Μπήκαμε μέσα και ήταν σχεδόν γεμάτη.Ο κόσμος ήταν μπροστά στον επιτάφιο μαζεμένος σαν σε κηδεία και δεν μπορέσαμε να περάσουμε να φιλίσουμε την εικόνα.Σε αντίθεση με την Ελλάδα που ο κόσμος κάθεται σε καρέκλες δεξιά και αριστερά και υπάρχει διάδρομος να περάσεις και να προσκυνήσεις τον επιτάφιο.Επίσης ο επιτάφιος δεν ήταν στολισμένος με λουλούδια.Δεν ήταν καθόλου στολισμένος απλά ήταν τοποθετημένες οι εικόνες.
Επίκρατούσε ησυχία ακούσαμε ελάχιστους ψαλμούς δεν ήταν η κλασική λειτουργία που ξέρουμε και γενικά υπήρχε μια περίεργη ατμόσφαιρα.Αναρωτιόμασταν θα γίνει περιφορά?Δεν θα γίνει?Μείναμε ένα 10λεπτο και φύγαμε απορημένοι.
Την επόμενη μέρα τρώγοντας σε ένα μαγαζάκι ο ιδιοκτήτης που είναι Ελληνας μας έπιασε κουβέντα.Τον ρωτήσαμε για το θέμα και μας είπε πως οι Σέρβοι δεν κάνουν περιφορά επιταφίου και πως υπάρχει μια Ελληνική εκκλησία που κάνει.Δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα.
Πάντως μου έκανε εντύπωση.Πίστευα πως η περιφορά δεν έχει να κάνει με παράδοση αλλά με τον ορθόδοξο Χριστιανισμό και παντού είναι το ίδιο. Είχα στο μυαλό μου μια κατανυκτική ατμόσφαιρα και πως θα κάνουμε περιφορά επιταφίου την ώρα που βράδιαζε στους δρόμους του Βελιγραδίου!Καμία σχέση λοιπόν.
Την ίδια μέρα πρωί Μ.Σαββάτου επισκευτήκαμε την εκκλησία του Αγίου Μάρκου (Црква Светог Марка) που βρίσκεται δίπλα από το κοινοβούλιο.Τουρίστες έβγαιναν φωτογραφίες με φόντο τον επιτάφιο! άλλοι άναβαν κερί κι εμείς φιλίσαμε την εικόνα στον επιτάφιο που επίσης δεν ήταν στολισμένος.
Το βράδυ της ανάστασης θα πηγαίναμε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα (Храм Светог Саве) την μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία των Βαλκανίων.
Η ώρα ήταν 23:30 που ξεκινήσαμε για την εκκλησία και μου έκανε τεράστια εντύπωση που κόσμος τριγυρνούσε στους δρόμους με τις βερμούδες του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.Αφού αναρωτήθηκα:σίγουρα σήμερα είναι η Ανάσταση? Στον πεζόδρομο της Knez Mihailova γινόταν πανικός από κόσμο.Πραγματικός χαμός.Και όσα μέρη με μπαρ και καφέ περάσαμε ήταν γεμάτα με κόσμο.
Και σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα τέτοια ώρα ο κόσμος είναι ή στις εκκλησίες ή σπίτια τους και ετοιμάζονται να πάνε στην ανάσταση.
Στο δρόμο είδαμε πολύ λίγους που πήγαιναν κι αυτοί προς τον Αγιο Σάββα.Φτάνοντας στο προαύλιο ειδαμε αρκετό κόσμο όχι τόσο όμως όπως φανταζόμουν για την μεγαλύτερη εκκλησία της Πρωτεύουσας.Στο χωριό μου μάλλον μαζεύεται περισσότερος κόσμος!
Ο καθεδρικός εσωτερικά ήταν κλειστός.Το άγιο φως και οι ιερείς βγήκαν από το διπλανό παρεκκλήσι του Αγ.Σάββα.Δεν ακούστηκε το ''Χριστός Ανέστη '' στις 12.Χτυπούσαν μόνο οι καμπάνες.Έκαναν αθόρυβα περιφορά το φώς γύρω από την εκκλησία και μετά στάθηκαν στο κέντρο του καθεδρικού και έψαλαν.
Άλλο περίεργο ο κόσμος δεν φιλίθηκε μεταξύ του!Ήταν απλά αγαλματωμένοι και ανέκφραστοι.Μετά από λίγα λεπτά το φως πέρασε από χέρι σε χέρι στα κεριά που κρατούσε ο καθένας.
Την Κυριακή του Πάσχα ήμασταν στο Νόβι Σαντ και αν κρίνω από την ερημιά που επικρατούσε συμπέρανα πως οι κάτοικοι την βιώνουν οικογενειακά όπως οι Ελληνες στα σπίτια τους με γιορτινά τραπέζια.
Η δεύτερη μέρα του Πάσχα είναι κανονικά εργάσιμη για τους Σέρβους.
Αν και ήμασταν λοιπόν σε μια ορθόδοξη χώρα τελικά ζήσαμε μια διαφορετική εμπειρία πιο λητή ίσως,της μεγαλύτερης γιορτής του Χριστιανισμού. Τελικά αυτό που λένε ότι το Πάσχα είναι γιορτή Ελληνική μάλλον είναι σωστό!
Πριν ξεκινήσω να διηγούμαι το που πήγαμε και τι είδαμε θα ήθελα να κάνω μια αναφορά σ'αυτό το κεφάλαιο για το πώς βιώσαμε τις μέρες του Πάσχα στο Βελιγράδι.
Όσοι νομίζετε πως στη Σερβία επειδή είναι ορθόδοξοι η μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα έχει το ίδιο κλίμα όπως στην Ελλάδα κάνετε λάθος!
Η Ivana (το μέλος του travelstories) με είχε προετοιμάσει και μου είχε πει λίγα πράγματα επί του θέματος και το διαπίστωσα κι εγώ.
Την μεγάλη Παρασκευή όπως συνηθίζουμε άλλωστε στην Ελλάδα θέλαμε να πάμε στην περιφορά του επιταφίου.Ρωτήσαμε τον Ivan και την Desa τι ώρα να πάμε σε οποιαδήποτε εκκλησία για τον επιτάφιο.Κοιτάχτηκαν με απορία.Μας είπαν πως δεν γνωρίζουν και παραδέχτηκαν πως δεν είναι και πολύ της θρησκείας.
Η Ivana μου είχε προτείνει την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (Свети Ђорђе) και μάλιστα να πάμε στις 5 το απόγευμα.Μου έκανε εντύπωση επειδή ήταν πολύ νωρίς καθώς στην Ελλάδα η λειτουργία την Μ.Παρασκευή ξεκινάει στις 19:00 και ο επιτάφιος βγαίνει περίπου στις 20:30 με 21:00.
Η εκκλησία βρίσκεται στην περιοχή Banovo brdo περίπου 20 λεπτά από το κέντρο με λεωφορείο και θα το συνδιάζαμε με το νησί-πάρκο αναψυχής Ada CIganlija το οπόιο έχει απόσταση από την συγκεκριμένη εκκλησία 5-10 λεπτά περπάτημα.
Πράγματι ήμασταν στην εκκλησία στις 17:00.η εκκλησία είναι μικρή και στο προαύλιο είχε λίγο κόσμο.Μπήκαμε μέσα και ήταν σχεδόν γεμάτη.Ο κόσμος ήταν μπροστά στον επιτάφιο μαζεμένος σαν σε κηδεία και δεν μπορέσαμε να περάσουμε να φιλίσουμε την εικόνα.Σε αντίθεση με την Ελλάδα που ο κόσμος κάθεται σε καρέκλες δεξιά και αριστερά και υπάρχει διάδρομος να περάσεις και να προσκυνήσεις τον επιτάφιο.Επίσης ο επιτάφιος δεν ήταν στολισμένος με λουλούδια.Δεν ήταν καθόλου στολισμένος απλά ήταν τοποθετημένες οι εικόνες.
Επίκρατούσε ησυχία ακούσαμε ελάχιστους ψαλμούς δεν ήταν η κλασική λειτουργία που ξέρουμε και γενικά υπήρχε μια περίεργη ατμόσφαιρα.Αναρωτιόμασταν θα γίνει περιφορά?Δεν θα γίνει?Μείναμε ένα 10λεπτο και φύγαμε απορημένοι.
Την επόμενη μέρα τρώγοντας σε ένα μαγαζάκι ο ιδιοκτήτης που είναι Ελληνας μας έπιασε κουβέντα.Τον ρωτήσαμε για το θέμα και μας είπε πως οι Σέρβοι δεν κάνουν περιφορά επιταφίου και πως υπάρχει μια Ελληνική εκκλησία που κάνει.Δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα.
Πάντως μου έκανε εντύπωση.Πίστευα πως η περιφορά δεν έχει να κάνει με παράδοση αλλά με τον ορθόδοξο Χριστιανισμό και παντού είναι το ίδιο. Είχα στο μυαλό μου μια κατανυκτική ατμόσφαιρα και πως θα κάνουμε περιφορά επιταφίου την ώρα που βράδιαζε στους δρόμους του Βελιγραδίου!Καμία σχέση λοιπόν.
Την ίδια μέρα πρωί Μ.Σαββάτου επισκευτήκαμε την εκκλησία του Αγίου Μάρκου (Црква Светог Марка) που βρίσκεται δίπλα από το κοινοβούλιο.Τουρίστες έβγαιναν φωτογραφίες με φόντο τον επιτάφιο! άλλοι άναβαν κερί κι εμείς φιλίσαμε την εικόνα στον επιτάφιο που επίσης δεν ήταν στολισμένος.
Το βράδυ της ανάστασης θα πηγαίναμε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Σάββα (Храм Светог Саве) την μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία των Βαλκανίων.
Η ώρα ήταν 23:30 που ξεκινήσαμε για την εκκλησία και μου έκανε τεράστια εντύπωση που κόσμος τριγυρνούσε στους δρόμους με τις βερμούδες του σαν να μη συμβαίνει τίποτα.Αφού αναρωτήθηκα:σίγουρα σήμερα είναι η Ανάσταση? Στον πεζόδρομο της Knez Mihailova γινόταν πανικός από κόσμο.Πραγματικός χαμός.Και όσα μέρη με μπαρ και καφέ περάσαμε ήταν γεμάτα με κόσμο.
Και σκέφτομαι ότι στην Ελλάδα τέτοια ώρα ο κόσμος είναι ή στις εκκλησίες ή σπίτια τους και ετοιμάζονται να πάνε στην ανάσταση.
Στο δρόμο είδαμε πολύ λίγους που πήγαιναν κι αυτοί προς τον Αγιο Σάββα.Φτάνοντας στο προαύλιο ειδαμε αρκετό κόσμο όχι τόσο όμως όπως φανταζόμουν για την μεγαλύτερη εκκλησία της Πρωτεύουσας.Στο χωριό μου μάλλον μαζεύεται περισσότερος κόσμος!
Ο καθεδρικός εσωτερικά ήταν κλειστός.Το άγιο φως και οι ιερείς βγήκαν από το διπλανό παρεκκλήσι του Αγ.Σάββα.Δεν ακούστηκε το ''Χριστός Ανέστη '' στις 12.Χτυπούσαν μόνο οι καμπάνες.Έκαναν αθόρυβα περιφορά το φώς γύρω από την εκκλησία και μετά στάθηκαν στο κέντρο του καθεδρικού και έψαλαν.
Άλλο περίεργο ο κόσμος δεν φιλίθηκε μεταξύ του!Ήταν απλά αγαλματωμένοι και ανέκφραστοι.Μετά από λίγα λεπτά το φως πέρασε από χέρι σε χέρι στα κεριά που κρατούσε ο καθένας.
Την Κυριακή του Πάσχα ήμασταν στο Νόβι Σαντ και αν κρίνω από την ερημιά που επικρατούσε συμπέρανα πως οι κάτοικοι την βιώνουν οικογενειακά όπως οι Ελληνες στα σπίτια τους με γιορτινά τραπέζια.
Η δεύτερη μέρα του Πάσχα είναι κανονικά εργάσιμη για τους Σέρβους.
Αν και ήμασταν λοιπόν σε μια ορθόδοξη χώρα τελικά ζήσαμε μια διαφορετική εμπειρία πιο λητή ίσως,της μεγαλύτερης γιορτής του Χριστιανισμού. Τελικά αυτό που λένε ότι το Πάσχα είναι γιορτή Ελληνική μάλλον είναι σωστό!
Attachments
Last edited:
