giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.497
- Likes
- 11.829
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Στην όχθη του ποταμού Sava
Το τελευταίο κομμάτι που είχε μείνει να δούμε (και που προλαβαίναμε) μιας και ήταν η τελευταία μας μέρα στο Βελιγράδι ήταν η βόλτα στις όχθες του ποταμού Sava.Γι'άλλη μια φορά ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στην πρωινή πανέμορφη Knez Mihailova.Κόσμος έκανε τη βόλτα του και άλλοι έπιναν το καφεδάκι τους.
"Delijska cesma" Knez Mihailova
Είδαμε όμορφους πίνακες και γκραβούρες να πωλούνται στον πεζόδρομο καθώς και τα κλασικά σουβενίρ γι’αυτό και κάναμε κάποιες αγορές.Δεν ξέρω αν είναι πιο ακριβά σε σχέση με άλλα σημεία αλλά οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά καλές.
Από την πλατεία Terazije στρίψαμε και πάλι δεξιά για να πάμε στον σταθμό Zeleni venac.
Αυτή τη φορά όμως γυρίσαμε και την ανοιχτή αγορά που βρίσκεται εκεί. Η αγορά άνοιξε το 1924 και ήταν η κεντρική ανοικτή αγορά,που βρισκόταν πλησιέστερα προς το κέντρο της πόλης.Μια ανασυγκρότηση της αγοράς, η οποία υποτίθεται ότι θα έδινε πίσω στην αγορά την αρχική εμφάνισή της,άρχισε τον Ιούνιο του 2005 και ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Στη συνέχεια πήγαμε στον σταθμό.Ο σταθμός Zeleni venac είναι από τους σημαντικότερους τερματικούς σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς της πόλης, με σχεδόν 20 γραμμές λεωφορείων που ξεκινούν εκεί, και βρίσκεται δίπλα στην αγορά.
Πήραμε το λεωφορείο 15 το οποίο μετά από λίγα λεπτά με το που περνάει τη γέφυρα Brankov κάνει στάση ακριβώς μπροστά από το εμπορικό κέντρο Usce.Κατεβήκαμε εδώ και διασχίσαμε το μεγάλο πάρκο Ušće στο οποίο κάποιοι έκαναν τζόκινγκ και κάποιοι άλλοι τριγυρνούσαν γενικά!Και επειδή μου φάνηκε ολίγον τι ύποπτο και πονηρό το μέρος,με συνοπτικές διαδικασίες προχωρήσαμε γρήγορα και βρεθήκαμε στην όχθη του ποταμου.
Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και δροσερός,ότι πρέπει για περίπατο.Ο παραλιακός δρόμος δίπλα στον ποταμό έχει και ποδηλατόδρομο και γενικά είναι προσεγμένος με παγκάκια,με το καταπράσινο πάρκο στη μία πλευρά και τα όμορφα καφέ και εστιατόρια και στην άλλη πλευρά φυσικά ο ποταμός με την υπέροχη θέα της παλιάς πόλης και μια σειρά από πλωτά εστιατόρια και μπαρ τα οποία ήταν κλειστά την συγκεκριμένη πρωινή ώρα..Το μέρος αυτό είναι από τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης.
Στο τέλος του δρόμου στο σημείο που ενώνονται ο Δούναβης και ο Σάββας βρίσκεται το διάσημο και αγαπημένο πλωτό εστιατόριο Stara Koliba το οποίο είναι μια ξύλινη καλύβα στην κυριολεξία μέσα στο νερό που στηρίζεται σε πασσάλους.Μια ξύλινη γέφυρα μέσα στο πράσινο μας οδήγησε στο εστιατόριο.Το εστιατόριο φημίζεται για τα ψαρικά του,εμείς όμως για αρχή τουλάχιστον πήγαμε για ένα καφεδάκι.
Στα μειονεκτήματα που είχα διαβάσει για το εστιατόριο ήταν ότι δεν βρίσκεις να καθήσεις αν δεν έχεις κάνει κράτηση και η αργή εξυπηρέτηση.Το μεσημεράκι που πήγαμε πάντως είχε 6 πελάτες με το ζόρι.Όσον αφορά την εξυπηρέτηση δεν θα έλεγα ότι ήταν αργή αλλά κάπως αγέλαστη και μουντρούχα!
Καθήσαμε έξω φυσικά στην υπέροχη βεράντα με τα παρτέρια με λουλούδια και με θέα την συμβολή των δύο ποταμών και το φρούριο απέναντί μας στην άλλη μεριά.Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει και η ατμόσφαιρα γενικά ήταν τέλεια.
Ο καφές τελείωσε και σειρά είχε ένα φοβερό και τρομερό γεύμα με διάφορες σπεσιαλιτέ από πέστροφα,σολομό και καλαμάρι με συνοδεία θαλασσινής σαλάτας και παγωμένης μπύρας Jelen.Κι όλα αυτά με 3600 περίπου δηνάρια δηλαδή 32 ευρώ.
Ο ήλιος ξαναβγήκε κι εμείς φύγαμε από το μαγαζί κάνοντας την ίδια διαδρομή ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο φτάνοντας στην γέφυρα Brankov (Бранков мост).
Η γέφυρα Brankov χτίστηκε το 1957,περνάει πάνω από τον ποταμό Sava και συνδέει το παλιό με το νέο Βελιγράδι. Χτίστηκε στη θέση της πρώην γέφυρας βασιλιά Aleksandar I, η οποία καταστράφηκε κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1941. Αν και το αρχικό όνομα της γέφυρας είναι αδελφοσύνης και ενότητας (Most bratstva i jedinstva), οι κάτοικοι την αποκαλούν γέφυρα του Branko από το όνομά του Σέρβου ποιητή Branko Radičević.Ωστόσο, όταν ένας άλλος συγγραφέας, Branko Copic , αυτοκτόνησε πηδώντας από τη γέφυρα το 1984 η σημερινή ονομασία καθιερώθηκε και δεν είναι ακόμα σαφές, από ποιόν Branko πήρε το όνομά της η γέφυρα.
Διασχίσαμε την γέφυρα και φτάσαμε και πάλι στην Knez Mihailova.Πήραμε τις αποσκευές μας από το δωμάτιο και κατηφορίσαμε προς τον σταθμό λεωφορείων (στο κεφάλαιο διαμονή περιγράφω λεπτομερώς τις τελευταίες ώρες στο Βελιγράδι με την Desa να μας συνοδεύει μέχρι τον σταθμό).
Στο σιδηροδρομικό σταθμό ήταν οι τελευταίες εικόνες από το αγαπημένο Βελιγράδι.
*Ακολουθεί ξεχωριστό κεφάλαιο για το NoviSad.
Το τελευταίο κομμάτι που είχε μείνει να δούμε (και που προλαβαίναμε) μιας και ήταν η τελευταία μας μέρα στο Βελιγράδι ήταν η βόλτα στις όχθες του ποταμού Sava.Γι'άλλη μια φορά ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στην πρωινή πανέμορφη Knez Mihailova.Κόσμος έκανε τη βόλτα του και άλλοι έπιναν το καφεδάκι τους.
"Delijska cesma" Knez Mihailova
Είδαμε όμορφους πίνακες και γκραβούρες να πωλούνται στον πεζόδρομο καθώς και τα κλασικά σουβενίρ γι’αυτό και κάναμε κάποιες αγορές.Δεν ξέρω αν είναι πιο ακριβά σε σχέση με άλλα σημεία αλλά οι τιμές μου φάνηκαν αρκετά καλές.
Από την πλατεία Terazije στρίψαμε και πάλι δεξιά για να πάμε στον σταθμό Zeleni venac.
Αυτή τη φορά όμως γυρίσαμε και την ανοιχτή αγορά που βρίσκεται εκεί. Η αγορά άνοιξε το 1924 και ήταν η κεντρική ανοικτή αγορά,που βρισκόταν πλησιέστερα προς το κέντρο της πόλης.Μια ανασυγκρότηση της αγοράς, η οποία υποτίθεται ότι θα έδινε πίσω στην αγορά την αρχική εμφάνισή της,άρχισε τον Ιούνιο του 2005 και ολοκληρώθηκε πρόσφατα.
Στη συνέχεια πήγαμε στον σταθμό.Ο σταθμός Zeleni venac είναι από τους σημαντικότερους τερματικούς σταθμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς της πόλης, με σχεδόν 20 γραμμές λεωφορείων που ξεκινούν εκεί, και βρίσκεται δίπλα στην αγορά.
Πήραμε το λεωφορείο 15 το οποίο μετά από λίγα λεπτά με το που περνάει τη γέφυρα Brankov κάνει στάση ακριβώς μπροστά από το εμπορικό κέντρο Usce.Κατεβήκαμε εδώ και διασχίσαμε το μεγάλο πάρκο Ušće στο οποίο κάποιοι έκαναν τζόκινγκ και κάποιοι άλλοι τριγυρνούσαν γενικά!Και επειδή μου φάνηκε ολίγον τι ύποπτο και πονηρό το μέρος,με συνοπτικές διαδικασίες προχωρήσαμε γρήγορα και βρεθήκαμε στην όχθη του ποταμου.
Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και δροσερός,ότι πρέπει για περίπατο.Ο παραλιακός δρόμος δίπλα στον ποταμό έχει και ποδηλατόδρομο και γενικά είναι προσεγμένος με παγκάκια,με το καταπράσινο πάρκο στη μία πλευρά και τα όμορφα καφέ και εστιατόρια και στην άλλη πλευρά φυσικά ο ποταμός με την υπέροχη θέα της παλιάς πόλης και μια σειρά από πλωτά εστιατόρια και μπαρ τα οποία ήταν κλειστά την συγκεκριμένη πρωινή ώρα..Το μέρος αυτό είναι από τις πιο όμορφες γωνιές της πόλης.
Στο τέλος του δρόμου στο σημείο που ενώνονται ο Δούναβης και ο Σάββας βρίσκεται το διάσημο και αγαπημένο πλωτό εστιατόριο Stara Koliba το οποίο είναι μια ξύλινη καλύβα στην κυριολεξία μέσα στο νερό που στηρίζεται σε πασσάλους.Μια ξύλινη γέφυρα μέσα στο πράσινο μας οδήγησε στο εστιατόριο.Το εστιατόριο φημίζεται για τα ψαρικά του,εμείς όμως για αρχή τουλάχιστον πήγαμε για ένα καφεδάκι.
Στα μειονεκτήματα που είχα διαβάσει για το εστιατόριο ήταν ότι δεν βρίσκεις να καθήσεις αν δεν έχεις κάνει κράτηση και η αργή εξυπηρέτηση.Το μεσημεράκι που πήγαμε πάντως είχε 6 πελάτες με το ζόρι.Όσον αφορά την εξυπηρέτηση δεν θα έλεγα ότι ήταν αργή αλλά κάπως αγέλαστη και μουντρούχα!
Καθήσαμε έξω φυσικά στην υπέροχη βεράντα με τα παρτέρια με λουλούδια και με θέα την συμβολή των δύο ποταμών και το φρούριο απέναντί μας στην άλλη μεριά.Είχε αρχίσει να ψιχαλίζει και η ατμόσφαιρα γενικά ήταν τέλεια.
Ο καφές τελείωσε και σειρά είχε ένα φοβερό και τρομερό γεύμα με διάφορες σπεσιαλιτέ από πέστροφα,σολομό και καλαμάρι με συνοδεία θαλασσινής σαλάτας και παγωμένης μπύρας Jelen.Κι όλα αυτά με 3600 περίπου δηνάρια δηλαδή 32 ευρώ.
Ο ήλιος ξαναβγήκε κι εμείς φύγαμε από το μαγαζί κάνοντας την ίδια διαδρομή ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο φτάνοντας στην γέφυρα Brankov (Бранков мост).
Η γέφυρα Brankov χτίστηκε το 1957,περνάει πάνω από τον ποταμό Sava και συνδέει το παλιό με το νέο Βελιγράδι. Χτίστηκε στη θέση της πρώην γέφυρας βασιλιά Aleksandar I, η οποία καταστράφηκε κατά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1941. Αν και το αρχικό όνομα της γέφυρας είναι αδελφοσύνης και ενότητας (Most bratstva i jedinstva), οι κάτοικοι την αποκαλούν γέφυρα του Branko από το όνομά του Σέρβου ποιητή Branko Radičević.Ωστόσο, όταν ένας άλλος συγγραφέας, Branko Copic , αυτοκτόνησε πηδώντας από τη γέφυρα το 1984 η σημερινή ονομασία καθιερώθηκε και δεν είναι ακόμα σαφές, από ποιόν Branko πήρε το όνομά της η γέφυρα.
Διασχίσαμε την γέφυρα και φτάσαμε και πάλι στην Knez Mihailova.Πήραμε τις αποσκευές μας από το δωμάτιο και κατηφορίσαμε προς τον σταθμό λεωφορείων (στο κεφάλαιο διαμονή περιγράφω λεπτομερώς τις τελευταίες ώρες στο Βελιγράδι με την Desa να μας συνοδεύει μέχρι τον σταθμό).
Στο σιδηροδρομικό σταθμό ήταν οι τελευταίες εικόνες από το αγαπημένο Βελιγράδι.
*Ακολουθεί ξεχωριστό κεφάλαιο για το NoviSad.
Attachments
Last edited:
