alma viajer@
Member
- Μηνύματα
- 14
- Likes
- 101
Περιεχόμενα
2η ΗΜΕΡΑ
Η μέρα θα ξεκινούσε πολύ νωρίς, καθώς είχαμε κλείσει επίσκεψη στο Casa Batlό με το άνοιγμά του. Περιμένοντας στην ουρά να ανοίξει, βγάλαμε ένα κάρο φωτογραφίες έξω από αυτό,αλλά και έξω από τα διπλανά κτίρια. Στο σημείο αυτό να πούμε ότι είχε διαφορετικές ουρές ανάλογα με τον τύπο εισιτηρίου που είχες πληρώσει. Όταν μπήκαμε μας έδωσαν ένα audioguide σαν κινητό τηλέφωνο, όπου πατούσες το αντίστοιχο νούμερο ανάλογα με την αίθουσα που ήσουν για να σου δώσει πληροφορίες. Ο κόσμος ήταν αρκετός σε κάθε αίθουσα, οπότε δεν μπορούσες να κάτσεις αρκετή ώρα. Είδαμε διάφορες αίθουσες από ένα ουσιαστικά άδειο σπίτι με ωραία βέβαια αρχιτεκτονική. Ανεβήκαμε και στην ταράτσα του κτιρίου που είδαμε μια άποψη της πόλης από ψηλά. Το εισιτήριο μας δεν περιελάμβανε τις πιο σημαντικές αίθουσες για να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη. Μπήκαμε βέβαια στην αίθουσα του κύβου??? όπου όλη η αίθουσα (πάτωμα, ταβάνι, τοίχοι) αποτελεί πεδίο προβολής βίντεο. Εντυπωσιακό δε λέω, αλλά αν με ρωτάτε δεν αξίζει σε καμία περίπτωση το αντίτιμο των 40κατι ευρώ. Το κτίριο είναι πιο εντυπωσιακό απέξω από ότι μέσα. Εμείς ευτυχώς είχαμε φοιτητική έκπτωση και χρησιμοποιήσαμε και μια έκπτωση από τη booking,οπότε πληρώσαμε μόνο 20 ευρώ. Είναι ένα υπερκοστολογημένο αξιοθέτο και κατά την άποψη μου δε θα χάσετε και πολλά αν δε το δείτε. Βέβαια τα περισσότερα αξιοθέατα στη Βαρκελώνη, έχουν υψηλό αντίτιμο.
Αφού τελείωσε η ξενάγηση μιας ώρας και κάτι, κάτσαμε σε κάποιο παρακείμενο καφέ, όπου παραγγείλαμε κάτι να πιούμε και να φάμε πριν συνεχίσουμε το δρόμο μας για την προγραμματισμένη μας επίσκεψη στη Sagrada Familia λίγη ώρα αργότερα. Αυτή και το Casa Batllo τα είχαμε κλείσει από Ελλάδα. Προσπαθήσαμε να κλείσουμε εισιτήρια ελευθέρας και για τον Πικάσο,αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε. Απολαύσαμε τον καφέ και τα κρουασανάκια μας. Ο Χ. βρήκε τον καφέ λίγο διαφορετικό από ότι τον πίνουμε στην Ελλάδα. Εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να βρέχει για τα καλά και ελπίζαμε να σταματήσει μέχρι να ξεκινήσουμε για τη Sagrada Familia. Ευτυχώς, όταν κινήσαμε να φύγουμε μόνο ψιχάλιζε. Το ψιχάλισμα διήρκησε μέχρι να μπούμε στο ναό. Για καλή μας τύχη δεν ξανά έβρεξε σε όλο το ταξίδι. Αντιθέτως, είχε λιακάδα και περισσότερη ζέστη από την Ελλάδα εκείνη την εποχή (25 βαθμούς). Παρά το ψιχάλισμα σε όλη την διαδρομή χαζεύαμε τους δρόμους, τα κτίρια και βγάζαμε φωτογραφίες. Ώσπου, κάποια στιγμή ξεπρόβαλε ο ναός. Το κινητό πήρε φωτιά από τις φωτογραφίες. Είναι φοβερά εντυπωσιακός ο ναός!!! Τον βλέπεις από τις φωτογραφίες, αλλά από κοντά είναι άλλο πράγμα. Δεν υπάρχει αυτή η λεπτομέρεια που διακρίνεις. Πληροφορίες για το τι αντικρίζεις σε κάθε πλευρά του ναού μέσα και έξω μπορείτε να βρείτε πολύ εύκολα στο διαδίκτυο. Οι ουρές βέβαια ήταν τεράστιες. Ομολογώ όμως ότι εμείς που είχαμε εισιτήριο δεν καθυστερήσαμε ιδιαίτερα να μπούμε. Στο σημείο αυτό να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τον έλεγχο κατά την είσοδο στο ναό. Έλεγχος πιο αυστηρός και από το αεροδρόμιο. Σκανάρανε τα πράγματά μας, αλλά και εμάς τους ίδιους περνώντας μηχάνημα από όλο το σώμα. Μάλιστα όταν πήγα να τραβήξω φωτογραφία, με αντιλήφθηκαν οι υπάλληλοι και μου ζήτησαν το κινητό μου για να τη σβήσουν. Δεν είχα προλάβει να τραβήξω τίποτα βέβαια. Και μετά από όλα αυτά εισήλθαμε στην ήδη γεμάτη από κόσμο Sagrada Familia. Χαζεύαμε ότι βλέπει το μάτι μας. Δεν είχα ξαναμπεί σε τόσο μεγάλο και επιβλητικό ναό. Προφανώς και το εξωτερικό του ναού είναι το πιο εντυπωσιακό σημείο του και παθαίνεις πλάκα, αλλά για μένα αξίζει η επίσκεψη και στο εσωτερικό του και ας είναι τσιμπημένο το εισιτήριο (26 ευρώ) . Δεν ανεβήκαμε όμως στους πύργους. Ωστόσο, κάτσαμε αρκετή ώρα να χαζεύουμε το ναό και βγάλαμε φωτογραφίες στο εσωτερικό του, αλλά και μετά όταν βγήκαμε. Προσπάθησα να ακούσω το audioguide που λάβαμε με το εισιτήριο, αλλά είχε πολλή φασαρία. Αρκέστηκα στις πληροφορίες στο google και το άφησα για άλλη στιγμή μέσα στο ταξίδι. Σας συμβουλεύω να διαβάσετε πληροφορίες για τη Sagrada Familia ή να ακούσετε το audioguide κατά την επίσκεψη σας εκεί, γιατί θα καταλάβετε τι βλέπετε και το σκεπτικό του Gaudi πίσω από αυτό. Μην αρκεστείτε σε μια επίσκεψη μόνο για τις φωτογραφίες. Επισκεφτείτε και ένα χώρο σαν μουσείο κατεβαίνοντας κάτι σκαλάκια πρίν φύγετε. Αξίζει μια βόλτα.
Επόμενη στάση ήταν η γοτθική συνοικία. Πήραμε το μετρό, έτσι ώστε να φτάσουμε κοντά στη συνοικία ξεκούραστοι. (στάση jaume I). Σεργιανίσαμε στα στενά της πανέμορφης γοτθικής συνοικίας. Τα δρομάκια ήταν ακόμα βρεγμένα,αλλά η βόλτα ήταν απολαυστική. Δε χόρταινα να χαζεύω τα σοκάκια, τα κτίρια και τους ναούς με τις θεόρατες πόρτες που σε μετέφεραν σε μιαν άλλη εποχή. Μέσα σε αυτή τη βόλτα θα συναντήσεις το ναό του Πι, το ρωμαϊκό τείχος της Βαρκελώνης, την πλατεία Jaume με το Δημαρχείο της Βαρκελώνης, το κτίριο που στεγάζει την καταλανική κυβέρνηση, τον εντυπωσιακό γοτθικό ναό της Βαρκελώνης. το πολυφωτογραφημένο σημείο Pont del Bisbe- τη γέφυρα των στεναγμών της Βαρκελώνης, αλλά και ένα σωρό άλλα σημεία που δεν θυμάμαι καν για να θαυμάσεις και να φωτογραφηθείς. Όλα τα σημεία ήταν υπέροχα. Το μόνο που μας χάλασε ήταν ο γοτθικός ναός της Βαρκελώνης. Και για να μην παρεξηγηθώ, όχι ο ίδιος ο ναός, αλλά μια τεράστια αφίσα που διαφήμιζε κάποιο samsung galaxy…E μέγα λάθος ! Οι φωτογραφίες έξω από το ναό που φαινόμαστε μικροσκοπικοί ήταν ωραίες με μοναδική παραφωνία τη παραπάνω διαφήμιση. Πλάκα είχε και η υπαίθρια αγορά δίπλα με πάγκους ως άλλο Μοναστηράκι. Αααα και για όποιον ενδιαφέρεται στα 200 μ από τον ναό υπάρχει μια τεραστίων διαστάσεων τοιχογραφία ενός φιλιού από κολάζ φωτογραφιών απλών ανθρώπων.
Η βόλτα αυτή όπως καταλαβαίνετε μας άνοιξε την όρεξη, επομένως αρχίσαμε να ψάχνουμε στο google κριτικές για το που θα φάμε. Δε θέλαμε να την πατήσουμε όπως την προηγούμενη ημέρα. Οπότε ψάχναμε το πιο κοντινό αξιοπρεπές μαγαζί, γιατί η κούραση είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της. Μετά από ψάξιμο κατευθυνθήκαμε σε ένα εστιατόριο στην γοτθική συνοικία, το οποίο ήταν άδειο και δεν μας γέμισε το μάτι, οπότε δεν κάτσαμε. Στον ίδιο δρόμο λίγο πιο κάτω όμως, είδαμε μια καταλανική ταβέρνα με το όνομα Nou Celler, η οποία είχε απέξω αναρτημένα μενού ημέρας τα οποία ήταν κοστολογημένα και περιείχαν ορεκτικό, κυρίως πιάτο, γλυκό και ποτό ανά άτομο.. Αφού τα περιεργαστήκαμε, αποφασίσαμε να μπούμε. Και εν τέλει νομίζω κάναμε καλά.Θύμιζε παλιά πλακιώτικη ταβέρνα. Μπορεί οι μερίδες να μην ήταν μεγάλες, όμως το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και είχαμε και οι 2 ένα πλήρες γεύμα. Έτσι, αφού ξεκουραστήκαμε και πήραμε δυνάμεις αποφασίσαμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας προς την Αψίδα του Θριάμβου και το πάρκο Ciutadella της Βαρκελώνης.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της αψίδας στην Βαρκελώνη είναι το κόκκινο- πορφυρό χρώμα της. Βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες στο σημείο εκείνο και χαζέψαμε αρκετά κτίρια κατά μήκος του δρόμου που βρίσκεται η αψίδα όπως η Εισαγγελία. Θα το ξαναπώ ότι τα κτίρια αρχιτεκτονικά είναι το ένα καλύτερο από το άλλο. Και αφού τελείωσε η αγαπημένη φωτογράφιση για τον Χ.- Νot- αποφασίσαμε να αγοράσουμε λίγο νερό για τη βόλτα που θα ακολουθούσε στο πάρκο. Στο σημείο αυτό να κάνω μια παρένθεση και να πω ότι μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δεν είδα μεγάλες αλυσίδες super market, αλλά μικρά Mini market-ψιλικατζίδικα, Supermercat όπως τα λένε εκεί, απλωμένα ανά 100-200 m παντού μέσα στην πόλη. Στην πλειοψηφία τους στα μαγαζιά αυτά ιδιοκτήτες ή υπάλληλοι ήταν αλλοδαποί. Τα μπουκαλάκια νερό είχαν διαφορετική τιμή σε κάθε τέτοιο μαγαζί, ανάλογα με την περιοχή που βρίσκονταν. Προφανώς το πιο ακριβό μπουκάλι νερού που αγοράσαμε βρισκόταν στην Las Ramblas, όπως και ότι αγοράσαμε από εκεί- ευτυχώς όχι πολλά- όπου αργότερα το είδαμε αλλού στη μισή τιμή. Κλείνει η παρένθεση.
Το πάρκο Ciutadella καταλαμβάνει αρκετά στρέμματα της πόλης και είναι χώρος που κάνουν τη βόλτα τους οι ντόπιοι. Έχει αρκετές εισόδους τις οποίες κοσμούν εντυπωσιακά γλυπτά και σε προδιαθέτουν για μια όμορφη βόλτα. Στο πάρκο αυτό βρίσκονται το μουσείο φυσικών επιστημών, το καταλανικό κοινοβούλιο και το ζωολογικό πάρκο της πόλης. Στη βόλτα σας εκεί θα συναντήσετε πλήθος αγαλμάτων, κάποιες λιμνούλες, αλλά και το εντυπωσιακό συντριβάνι που σχεδίασε ο Josep Fontsere΄. Τα λόγια είναι περιττά !!! Οι φωτογραφίες έδιναν και έπαιρναν μπροστά από τη λιμνούλα με το συντριβάνι, αλλά και από ψηλά στις σκάλες με φόντο το χρυσό γλυπτό πιο πάνω. Ήταν αρκετές οι επιλογές βλέπετε. Κάποια στιγμή περάσαμε από την κεντρική λίμνη του πάρκου, όπου αρκετός κόσμος απολάμβανε τη βαρκάδα του έναντι μικρού αντιτίμου. Όταν ρωτήσαμε και εμείς για να μπούμε σε κάποια βάρκα ήταν περασμένη ώρα, έπεφτε ο ήλιος και ο άνθρωπος εκεί μας είπε να επιστρέψουμε αύριο. Δεν ήταν τυχερό να κάνουμε βαρκάδα. Δεν πειράζει. Έτσι, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο καταπράσινο αυτό πάρκο με τις απαραίτητες στάσεις σε σημεία ενδιαφέροντος μέχρι να το δούμε όλο πριν πέσει το φως. Δεν επισκεφθήκαμε το ζωολογικό κήπο. Αρκεστήκαμε στα θαλάσσια είδη που είδαμε στο ενυδρείο την προηγούμενη ημέρα.
Βγήκαμε από το πάρκο και κατευθυνθήκαμε στα γύρω σοκάκια. Είχε αρχίσει να σουρουπώνει. Χαθήκαμε στα σοκάκια κάνοντας βόλτες. Περπατούσαμε ξανά και ξανά τη γοτθική συνοικία και το El Born, όπου αυτή την ώρα είχε μιαν άλλη ομορφιά. Μάλιστα μπήκαμε και στον ναό της Παναγίας της Θάλασσας που περάσαμε απέξω λίγες ώρες πριν, αλλά δεν μπήκαμε μέσα λόγω αντιτίμου. Εκείνη την ώρα είχε κόσμο, διότι θα ξεκινούσε η λειτουργία σε λίγη ώρα. Έτσι, μπήκαμε και εμείς για λίγο και κάτσαμε σε κάποιο στασίδι πίσω πίσω να μην ενοχλούμε για να παρακολουθήσουμε για λίγη ώρα τη λειτουργία. Περιεργαζόμασταν το εσωτερικό του ναού. Ήταν τυπικός γοτθικός, καθολικός ναός θαρρώ και δεν θα έλεγα ότι έμοιαζε με τη Sagrada Familia που είχαμε επισκεφθεί εκείνο το πρωινό. Είναι μοναδική εκείνη βέβαια θα μου πείτε πολύ σωστά!
Και αφού είχαμε και αυτή τη μικρή εμπειρία της λειτουργίας, αποφασίσαμε να δούμε λίγο και τη νυχτερινή ζωή της Βαρκελώνης! Ο Χ. έψαξε να βρει τα καλύτερα bar της Βαρκελώνης. Σύμφωνα με όσα διάβασε ένα από αυτά τα bar ήταν το Dr Stravinsky. Ένα μπαράκι που απ έξω μπορεί να μην το πρόσεχες αν δεν υπήρχε μια κάποια ουρά για να μπεις μέσα. Προσωπικά δεν είχα καμία όρεξη να περιμένω σε ουρές. Από φοιτήτρια είχα αποφασίσει να μην περιμένω σε ουρά για να μπω σε οποιοδήποτε μαγαζί εστίασης. Έτσι, κάναμε μια βόλτα και όταν επιστρέψαμε η ουρά είχε μειωθεί στο ελάχιστο. Ο Χ. με έπεισε να περιμένουμε. Ευτυχώς η αναμονή δεν κράτησε ούτε 10 λεπτα. Ο χώρος μέσα ήταν πολύ ζωντανός, είχε όμως μια μυρωδιά λόγω πολυκοσμίας, αλκοόλ και μη ανανέωσης του αέρα. Κλειστή πόρτα λόγω χειμώνα βλέπετε. Την μέρα είχε καλό καιρό, αλλά το βράδυ είχε την ψυχρούλα του. Κάτσαμε στο μπαρ. Εκεί είχε μια barwoman και έναν barman που κάνανε σόου. Η ετοιμασία του ποτού ήταν ένα σόου. Το πως χτυπούσαν τα διάφορα συστατικά και τα άδειαζαν από το ένα σκεύος στο άλλο με απόλυτο συγχρονισμό ήταν φοβερό!! Εμπειρία ήταν και ο τρόπος επιλογής του coctail σου. Το menu ήταν ένας χάρτης γεύσεων, που κατέληγες να φτιάχνεις το cocktail που θες με βάση τις γευστικές σου προτιμήσεις. Ήταν ένα όμορφο μπαρ με ωραία ατμόσφαιρα άλλης εποχής, ωραίο ντεκόρ και φυσικά καλά ποτά. Περάσαμε ένα όμορφο βράδυ πριν πάρουμε το δρόμο επιστροφής για ξεκούραση.