Phanton
Member
- Μηνύματα
- 77
- Likes
- 171
- Επόμενο Ταξίδι
- Βοστώνη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ινδια
ΜΕΡΑ 14η (Πέμπτη)
Η σημερινή μέρα (τελευταία κατά κάποιο τρόπο) ήταν κενή. Είχε πέσει η ιδέα να επιστρέψουμε πριν τις 12 στο αεροδρόμιο, να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να κατεβούμε με το λεωφορείο στη Βασιλεία, την οποία θα τριγυρνούσαμε όλη μέρα.
Το οικονομικό όφελος από το αυτοκίνητο ήταν ασήμαντο, η αναμνήσεις μας από τις πόλεις (Βρυξέλλες, Κολωνία) δεν ήταν εκπληκτικές, και λόγω της προχτεσινής βροχής είχαμε αφήσει κάποια κενά στην ύλης (στο μάθημα ΑΛΣΑΤΙΑ).
Φύγαμε λοιπόν από το Colmar (χωρίς στάση στο Leclerc) ολοταχώς για το Riquewihr. Το πιο τουριστικό και πιο όμορφο από όλα τα χωριά. Το τονίζω το πιο τουριστικό. Είμαι 100% βέβαιος πως αξίζει κανείς να το περπατήσει και να το δει, αλλά 3 ώρες εκεί φτάνουν και με το παραπάνω. Εννοείται πως οι τιμές εκεί είναι 300% ακριβότερες από οπουδήποτε αλλού στην περιοχή. Αλλά το χωριό είναι πανέμορφο. Σήμερα θα σας ταράξω στις φωτογραφίες.
Στο κεντρικό πεζόδρομο υπάρχουν μαγαζιά με τοπικά προϊόντα και τοπικό χρώμα, που κερνάνε διάφορα…
Το κοριτσάκι της παραπάνω φωτογραφίας κερνούσε ψωμάκι, τυράκι, σαλαμάκι….
Φυσικά κρίνεται απαραίτητη και η επίσκεψη σε έναν τουλάχιστον οινοπαραγωγό για δοκιμές κρασιών (έστω και στις 11:30 το πρωί)
Θα παρατηρήσετε, στη πιο πάνω φωτογραφία, ότι οι τιμές είναι εξαιρετικές για την ποικιλία και την ποιότητα των κρασιών, και σε όλη την Αλσατία συνάντησα συχνά κόσμο από διάφορες χώρες που αγόραζε κούτες με κρασιά (και συνήθως δώρο μια 6άδα τα ανάλογα ποτήρια).
Φεύγουμε οδηγώντας σε πολύ μικρούς δρόμους μέσα από αμπέλια. Ο δρόμος του κρασιού. Χαρακτηριστικό των αμπελώνων είναι ότι σε κάποιο σημείο του κτήματος υπάρχει κάτι σχετικό με τη θρησκεία (εκκλησάκι, Εσταυρωμένος, Παναγία…)
Μετά από 30 λεπτά φτάνουμε στο Ecomusee d’Alsace. Ecomusee d'Alsace. Eίναι η πιο όμορφη από τις εμπειρίες που είχαμε στην Αλσατία. Σκοπεύαμε να μείνουμε 2 ώρες και μείναμε 6 ώρες! Θα προσπαθήσω να το περιγράψω. Εβδομήντα διατηρητέα σπίτια της Αλσατίας μεταφέρθηκαν εδώ και έστησαν ένα χωριό όπως ήταν πριν 100 χρόνια.
Οι «κάτοικοι» είναι ντυμένοι ανάλογα και κάνουν τις δουλειές που έκαναν και τότε με τα μέσα που υπήρχαν τότε. Σιδεράς, πεταλωτής, ξυλουργός κλπ.
View attachment afarm5.static.flickr.com_4063_4598095212_36727ffd10_b.jpg
Στο σχολείο η δασκάλα έκανε κανονικά το μάθημα της.
Το παιχνίδι λοιπόν είναι ότι τα παιδιά συμμετέχουν κανονικότατα. Η μικρή μας, άλεσε σιτάρι στο νερόμυλο και μετά ζύμωσε και έψησε ψωμί.
Ενθουσιάστηκε βγάζοντας καρότα και πατάτες από το χωράφι, και στη συνέχεια άρμεξε μια κατσίκα. Έφτιαξε γιαούρτι, πήγε καβάλα στο κάρο βόλτα.
Γενικά ήταν πανέμορφα, διδακτικά και χαλαρωτικά.
Χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε πήγε 17:30 το απόγευμα και αναχωρούμε.
Κατεύθυνση είναι το ξενοδοχείο Formule 1 στο αεροδρόμιο του St. Lewis. Για το ξενοδοχείο αυτό και εγώ δεν ξέρω τι να πω. Με 29? τη βραδιά δεν είχα καμία απαίτηση παρά ένα ασφαλές μέρος να αφήσω τις βαλίτσες μας. Γιατί για οτιδήποτε άλλο δε νομίζω πως είναι κατάλληλο. Το δωμάτιο ήταν –σχετικά- καθαρό. Οι κοινόχρηστες τουαλέτες ΑΘΛΙΕΣ και ΒΡΩΜΙΚΕΣ. Τα ντους δεν ξέρω-δεν πήγα. Ο ρεσεψιονιστ ήταν εξυπηρετικός (αν τον έβρισκες) μας έκλεισε ταξί για τις 4 τα ξημερώματα της επόμενης μέρας. Το μοτέλ αυτό είναι 700 μέτρα από το αεροδρόμιο, άνετα το κάνεις με τα πόδια. Όχι όμως στις 4 το πρωί με βαλίτσες και μικρό παιδί. Επίσης έχει έξω δυο μεγάλα ξύλινα τραπέζια και ο κόσμος παρήγγειλε πίτσες και έτρωγε εκεί. Αξίζει να σα πω πως το μοτέλ είχε πληρότητα.
Αφού τακτοποιηθήκαμε εκεί (ας πούμε) παίρνουμε το αυτοκίνητο και πάμε στο αεροδρόμιο για να το αφήσουμε στη Hertz. Εκεί, αφού μας καθυστερούν κανένα μισάωρο με γραφειοκρατικά, μου δίνουν τον τελικό λογαριασμό: 19,90 πιο πολλά από την αρχική κράτηση. Δεν θα τους περάσει… Το ποσό είναι ασήμαντο αλλά θα χάσουμε άλλη μισή ώρα μέχρι η υπάλληλος να καταφέρει να δικαιολογήσει το ποσό. Δημοτική Αστυνομία Colmar, τρέχατε με 57 χλμ την ώρα αντί για 50, χτες το βράδυ… ΓΚΛΟΥΠ ! Μάαααλιστα κατααάλαβα. Η φωτογραφία είναι ψηφιακή και μεταδίδεται άμεσα στα κεντρικά. Ο αριθμός της πινακίδας περνάει αμέσως στον υπολογιστή και το πρόστιμο πάει με email στον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου …. τη Ηertz, η οποία φυσικά το χρεώνει άμεσα στην πιστωτική κάρτα… Τελικά τη γλίτωσε ο κουμπαράς της μικρής…
Η ώρα είναι 7 και μισή. Παίρνουμε το λεωφορείο και κατεβαίνουμε στη Βασιλεία (20 λεπτά δρόμος), στο σιδηροδρομικό σταθμό. Και ανοίγουν οι ουρανοί. Τέτοια καταρρακτώδης βροχή, τόσο νερό, που όλοι μείναμε μέσα στο σταθμό. Εμείς κουρασμένοι και πεινασμένοι, η ώρα περνούσε, και τελικά πήραμε την απόφαση να μην κατεβούμε στο κέντρο. Το τελευταίο βράδυ έφαγα ΜcDonalds στο σταθμό ! H μικρή μπορεί να ενθουσιάστηκε, αλλά εγώ άφριζα από το κακό μου. Άσε που η υπάλληλος σνομπάριζε πλήρως τα Αγγλικά μου, τα Γαλλικά μου και τα Γερμανικά μου. Δεν μπόρεσα να συνεννοηθώ (λέμε τώρα) που ; Στα ελβετικά McDonalds… Εκεί δίπλα είχε ένα σουπερ μάρκετ με τεράστιες προσφορές στις σοκολάτες και τις τσακίσαμε. Χριστούγεννα κοντεύουν και ακόμα ελβετικές σοκολάτες έχουμε…
Επιστροφή με το ίδιο λεωφορείο στο αεροδρόμιο, κι ευτυχώς η βροχή έχει σταματήσει. Περπατάμε κανένα τέταρτο (είναι νύχτα αλλά έχει καλό φωτισμό) και φτάνουμε στο μοτέλ. Είναι δύσκολο, για όλους μας, να κοιμηθούμε. Η μικρή έχει υπερένταση από το Εcomusee, η μαμά αμφιβάλει για την καθαριότητα των σεντονιών, ο μπαμπάς γενικώς κοιμάται αργά. Έτσι μάλιστα που θα ξυπνήσουμε νωρίς, δεν ήπιαμε και το κρασάκι μας, μου φαίνεται πως δεν θα κοιμηθώ τη νύχτα.
Μια καλή επιλογή για ξενοδοχείο ήταν το IBIS St Lewis με free shuttle bus to/from airport. Γνωρίζουν βέβαια τι παρέχουν και το χρεώνουν από 80 ως 100 ευρώ το δίκλινο. Επίσης το St Lewis είναι μια μικρή πόλη κι έτσι έχει και κανένα μέρος να φας ή να πιεις ένα καφέ. Άργησα να το αποφασίσω κι επειδή τα τρίκλινα είναι λίγα, δε βρήκα δωμάτιο. Δεν πειράζει όμως δεν πάθαμε και τίποτε, άλλες εποχές (ή τις εποχές που θα μας έρθουν…) θα τη βγάζαμε στους καναπέδες του αεροδρομίου.
Δεν είναι το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας. Μένει κι ο επίλογος…
Η σημερινή μέρα (τελευταία κατά κάποιο τρόπο) ήταν κενή. Είχε πέσει η ιδέα να επιστρέψουμε πριν τις 12 στο αεροδρόμιο, να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να κατεβούμε με το λεωφορείο στη Βασιλεία, την οποία θα τριγυρνούσαμε όλη μέρα.
Το οικονομικό όφελος από το αυτοκίνητο ήταν ασήμαντο, η αναμνήσεις μας από τις πόλεις (Βρυξέλλες, Κολωνία) δεν ήταν εκπληκτικές, και λόγω της προχτεσινής βροχής είχαμε αφήσει κάποια κενά στην ύλης (στο μάθημα ΑΛΣΑΤΙΑ).
Φύγαμε λοιπόν από το Colmar (χωρίς στάση στο Leclerc) ολοταχώς για το Riquewihr. Το πιο τουριστικό και πιο όμορφο από όλα τα χωριά. Το τονίζω το πιο τουριστικό. Είμαι 100% βέβαιος πως αξίζει κανείς να το περπατήσει και να το δει, αλλά 3 ώρες εκεί φτάνουν και με το παραπάνω. Εννοείται πως οι τιμές εκεί είναι 300% ακριβότερες από οπουδήποτε αλλού στην περιοχή. Αλλά το χωριό είναι πανέμορφο. Σήμερα θα σας ταράξω στις φωτογραφίες.
Το κοριτσάκι της παραπάνω φωτογραφίας κερνούσε ψωμάκι, τυράκι, σαλαμάκι….
Φυσικά κρίνεται απαραίτητη και η επίσκεψη σε έναν τουλάχιστον οινοπαραγωγό για δοκιμές κρασιών (έστω και στις 11:30 το πρωί)
Θα παρατηρήσετε, στη πιο πάνω φωτογραφία, ότι οι τιμές είναι εξαιρετικές για την ποικιλία και την ποιότητα των κρασιών, και σε όλη την Αλσατία συνάντησα συχνά κόσμο από διάφορες χώρες που αγόραζε κούτες με κρασιά (και συνήθως δώρο μια 6άδα τα ανάλογα ποτήρια).
Φεύγουμε οδηγώντας σε πολύ μικρούς δρόμους μέσα από αμπέλια. Ο δρόμος του κρασιού. Χαρακτηριστικό των αμπελώνων είναι ότι σε κάποιο σημείο του κτήματος υπάρχει κάτι σχετικό με τη θρησκεία (εκκλησάκι, Εσταυρωμένος, Παναγία…)
Μετά από 30 λεπτά φτάνουμε στο Ecomusee d’Alsace. Ecomusee d'Alsace. Eίναι η πιο όμορφη από τις εμπειρίες που είχαμε στην Αλσατία. Σκοπεύαμε να μείνουμε 2 ώρες και μείναμε 6 ώρες! Θα προσπαθήσω να το περιγράψω. Εβδομήντα διατηρητέα σπίτια της Αλσατίας μεταφέρθηκαν εδώ και έστησαν ένα χωριό όπως ήταν πριν 100 χρόνια.
Οι «κάτοικοι» είναι ντυμένοι ανάλογα και κάνουν τις δουλειές που έκαναν και τότε με τα μέσα που υπήρχαν τότε. Σιδεράς, πεταλωτής, ξυλουργός κλπ.
View attachment afarm5.static.flickr.com_4063_4598095212_36727ffd10_b.jpg
Στο σχολείο η δασκάλα έκανε κανονικά το μάθημα της.
Το παιχνίδι λοιπόν είναι ότι τα παιδιά συμμετέχουν κανονικότατα. Η μικρή μας, άλεσε σιτάρι στο νερόμυλο και μετά ζύμωσε και έψησε ψωμί.
Ενθουσιάστηκε βγάζοντας καρότα και πατάτες από το χωράφι, και στη συνέχεια άρμεξε μια κατσίκα. Έφτιαξε γιαούρτι, πήγε καβάλα στο κάρο βόλτα.
Γενικά ήταν πανέμορφα, διδακτικά και χαλαρωτικά.
Χωρίς καλά καλά να το καταλάβουμε πήγε 17:30 το απόγευμα και αναχωρούμε.
Κατεύθυνση είναι το ξενοδοχείο Formule 1 στο αεροδρόμιο του St. Lewis. Για το ξενοδοχείο αυτό και εγώ δεν ξέρω τι να πω. Με 29? τη βραδιά δεν είχα καμία απαίτηση παρά ένα ασφαλές μέρος να αφήσω τις βαλίτσες μας. Γιατί για οτιδήποτε άλλο δε νομίζω πως είναι κατάλληλο. Το δωμάτιο ήταν –σχετικά- καθαρό. Οι κοινόχρηστες τουαλέτες ΑΘΛΙΕΣ και ΒΡΩΜΙΚΕΣ. Τα ντους δεν ξέρω-δεν πήγα. Ο ρεσεψιονιστ ήταν εξυπηρετικός (αν τον έβρισκες) μας έκλεισε ταξί για τις 4 τα ξημερώματα της επόμενης μέρας. Το μοτέλ αυτό είναι 700 μέτρα από το αεροδρόμιο, άνετα το κάνεις με τα πόδια. Όχι όμως στις 4 το πρωί με βαλίτσες και μικρό παιδί. Επίσης έχει έξω δυο μεγάλα ξύλινα τραπέζια και ο κόσμος παρήγγειλε πίτσες και έτρωγε εκεί. Αξίζει να σα πω πως το μοτέλ είχε πληρότητα.
Αφού τακτοποιηθήκαμε εκεί (ας πούμε) παίρνουμε το αυτοκίνητο και πάμε στο αεροδρόμιο για να το αφήσουμε στη Hertz. Εκεί, αφού μας καθυστερούν κανένα μισάωρο με γραφειοκρατικά, μου δίνουν τον τελικό λογαριασμό: 19,90 πιο πολλά από την αρχική κράτηση. Δεν θα τους περάσει… Το ποσό είναι ασήμαντο αλλά θα χάσουμε άλλη μισή ώρα μέχρι η υπάλληλος να καταφέρει να δικαιολογήσει το ποσό. Δημοτική Αστυνομία Colmar, τρέχατε με 57 χλμ την ώρα αντί για 50, χτες το βράδυ… ΓΚΛΟΥΠ ! Μάαααλιστα κατααάλαβα. Η φωτογραφία είναι ψηφιακή και μεταδίδεται άμεσα στα κεντρικά. Ο αριθμός της πινακίδας περνάει αμέσως στον υπολογιστή και το πρόστιμο πάει με email στον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου …. τη Ηertz, η οποία φυσικά το χρεώνει άμεσα στην πιστωτική κάρτα… Τελικά τη γλίτωσε ο κουμπαράς της μικρής…
Η ώρα είναι 7 και μισή. Παίρνουμε το λεωφορείο και κατεβαίνουμε στη Βασιλεία (20 λεπτά δρόμος), στο σιδηροδρομικό σταθμό. Και ανοίγουν οι ουρανοί. Τέτοια καταρρακτώδης βροχή, τόσο νερό, που όλοι μείναμε μέσα στο σταθμό. Εμείς κουρασμένοι και πεινασμένοι, η ώρα περνούσε, και τελικά πήραμε την απόφαση να μην κατεβούμε στο κέντρο. Το τελευταίο βράδυ έφαγα ΜcDonalds στο σταθμό ! H μικρή μπορεί να ενθουσιάστηκε, αλλά εγώ άφριζα από το κακό μου. Άσε που η υπάλληλος σνομπάριζε πλήρως τα Αγγλικά μου, τα Γαλλικά μου και τα Γερμανικά μου. Δεν μπόρεσα να συνεννοηθώ (λέμε τώρα) που ; Στα ελβετικά McDonalds… Εκεί δίπλα είχε ένα σουπερ μάρκετ με τεράστιες προσφορές στις σοκολάτες και τις τσακίσαμε. Χριστούγεννα κοντεύουν και ακόμα ελβετικές σοκολάτες έχουμε…
Επιστροφή με το ίδιο λεωφορείο στο αεροδρόμιο, κι ευτυχώς η βροχή έχει σταματήσει. Περπατάμε κανένα τέταρτο (είναι νύχτα αλλά έχει καλό φωτισμό) και φτάνουμε στο μοτέλ. Είναι δύσκολο, για όλους μας, να κοιμηθούμε. Η μικρή έχει υπερένταση από το Εcomusee, η μαμά αμφιβάλει για την καθαριότητα των σεντονιών, ο μπαμπάς γενικώς κοιμάται αργά. Έτσι μάλιστα που θα ξυπνήσουμε νωρίς, δεν ήπιαμε και το κρασάκι μας, μου φαίνεται πως δεν θα κοιμηθώ τη νύχτα.
Μια καλή επιλογή για ξενοδοχείο ήταν το IBIS St Lewis με free shuttle bus to/from airport. Γνωρίζουν βέβαια τι παρέχουν και το χρεώνουν από 80 ως 100 ευρώ το δίκλινο. Επίσης το St Lewis είναι μια μικρή πόλη κι έτσι έχει και κανένα μέρος να φας ή να πιεις ένα καφέ. Άργησα να το αποφασίσω κι επειδή τα τρίκλινα είναι λίγα, δε βρήκα δωμάτιο. Δεν πειράζει όμως δεν πάθαμε και τίποτε, άλλες εποχές (ή τις εποχές που θα μας έρθουν…) θα τη βγάζαμε στους καναπέδες του αεροδρομίου.
Δεν είναι το τελευταίο κομμάτι της ιστορίας. Μένει κι ο επίλογος…
Last edited by a moderator:
Και φωτό και βίντεο και όμορφο ταξίδι!
αλλά δε μας είπες αν και οι τιμές ήταν ανάλογες.
