Maria L.
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 658
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…
Η πτήση μας ήταν απόγευμα Κυριακής 5:45pm από Washington DC και άφιξη στις 9:30pm στο Anchorage ΑΚ. Πρόκειται για 8 ώρες πτήση, στην ουσία όση ώρα κάνουμε πάνω κάτω για να περάσουμε τον ωκεανό και να έρθουμε Ευρώπη
… Βρίσκεται φυσικά σε άλλο time zone, 4 ώρες πίσω, και είναι αυτές οι στιγμές που για πολλοστή φορά αντιλαμβάνομαι πόσο μεγάλες είναι οι αποστάσεις στην Αμερική.
Anyway, η πτήση ήταν πολύ καλή, είμασταν και τυχεροί καθως δεν είχαμε τρίτο άτομο στη σειρά των θέσεων μας και πέρασε πολύ άνετα η ώρα…Το αστείο είναι πως ενώ πρόκειται για πτήση μεγάλης διάρκειας, ουσιαστικά είναι domestic flight, και η πολυαγαπημένη United προσφέρει μόνο ένα σνακ…
Το πλάνο ήταν μόλις προσγειωθούμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε και να οδηγήσουμε 2,5 ώρες Νότια στην πόλη Seward, κοντολογίς μέχρι να παραλάβουμε βαλίτσα, να πάρουμε το αυτοκίνητο και με την οδήγηση θα φτάναμε στο ξενοδοχείο κοντά 1 το πρωί.
Δεν είχε δύσει ακόμη ο ήλιος όταν προσγειωθήκαμε και θεώρησα πως όλο και κάτι θα βλέπαμε στο δρόμο για Seward αλλά η βροχή είχε άλλα σχέδια… όπως σου λένε και οι ντόπιοι για τον καιρό: welcome to Alaska!!
Η βροχή και σταδιακά το σκοτάδι δεν επέτρεψαν να δούμε τίποτα αλλά τα έργα στο δρόμο μας καθυστέρησαν ακόμη περισσότερο. Λογικά η συντήρηση των δρόμων είναι συχνή στην περιοχή και γενικά σύνηθες σε όλους μας εδώ στην Αμερική με έργα συνεχώς παντού.
Αυτό που δεν είχαμε συναντήσει ξανά ήταν πως όταν κάποια στιγμή σταμάτησε η λωρίδα μας να κινείται ήταν γιατί οι εργάτες περιμέναν να μαζευτούν λίγα αυτοκίνητα στη σειρά και μετά όλοι μαζί να ακολουθήσουμε ένα pilot car μεχρι το σημείο που τελείωναν τα έργα, θεωρώ για λόγους ασφαλείας καθώς είχαν σκάψει το δρόμο και η ορατότητα ήταν πολύ περιορισμένη. Είχα νυστάξει τόσο πολύ μέχρι τότε που δεν είχα κουράγιο να το σχολιάσω και ήταν σαν να έβλεπα όνειρο, το μόνο που ήθελα ήταν να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς που ο Δημήτρης, my loving hubby and travel buddy, που οδηγούσε άντεξε μέχρι να φτάσουμε…
Πλησίασε 2 το πρωί και επιτέλους ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε γιατί η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε νωρίς στις 7:30am με την πρώτη μας δραστηριότητα.
Seward - Kenai Peninsula
Πρώτη μας μέρα στην Αλάσκα με θερμοκρασία 4-8 βαθμούς και αεράκι που δεν σου θυμίζει καθόλου πως ημερολογιακά είναι μέσα Αυγούστου. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη μόλις βγήκαμε έξω και ανέπνευσα καθαρό και κρύο αέρα, επιτέλους!!, κάνοντας διάλειμμα από το υπερβολικά ζεστό καλοκαίρι στο DC.
Το ξενοδοχείο μας, Breeze Inn, είναι στο λιμάνι και με 3’ περπάτημα βρισκόμαστε στο σημείο που θα κάνουμε check in για το boat tour στο Kenai Fjord National Park.
Τι όμορφη εικόνα το λιμάνι, ένας συνδυασμός παραδοσιακού μικρού λιμανιού που είναι και κοσμοπολίτικο την ίδια στιγμή με τα κρουαζιερόπλοια που το επισκέπτονται
Η εταιρεία που διαλέξαμε είναι η Major Marine Tours και αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή. Κλείσαμε το tour των 8,5 ωρών που η διαδρομή περιλαμβάνει πιο πολλά glaciers και δίνει περισσότερες πιθανότητες για να δεις wildlife και το πλοίο μας θα ήταν το Orca Song.
Welcome aboard!!
Πολύ καθαρό πλοίο, ο καπετάνιος που έκανε και την ξενάγηση ήταν πολύ καλός στην αφήγηση και επεξήγηση με καλή άρθρωση και ήταν εύκολο να τον ακούς από όλο το πλοίο, το πλήρωμα ήταν πολύ ευχάριστο, παρείχαν κιάλια για όσους δεν είχαν και το πακέτο περιλαμβάνει και μεσημεριανό που έχεις διαλέξει από την ώρα της κράτησης.
Όλες αυτές οι παροχές ήταν εξαιρετικές αλλά κατά βάσει το τοπίο που αντικρίσαμε έκαναν πολύ ευχάριστο το μίνι ταξίδι μας και σχεδόν δεν καταλάβαμε πως πέρασαν 8,5 ώρες.
Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω πως από την αρχή ο καπετάνιος μας είπε πως αν κάποιος δει κάποιο ζώο (σε θάλασσα ή στεριά) να φωνάξει στοπ αναφέροντας το σημείο που το βλέπει (π.χ. right side 1 o’clock) για να σταματήσει το πλοιο και να μπορέσουμε να το δούμε όλοι. Κάθε φορά που έβλεπε κάτι ο ίδιος σταματούσαμε και μεταφερόμασταν όλοι, και οι 55 επιβάτες, αριστερά ή δεξιά στο πλοίο. Νομίζω πως αν μπορούσα να μας δω από ψηλά να πηγαίνουμε από την μια πλευρά στην άλλη θα πρέπει να είχε πολύ πλάκα.
Θα περιορίσω όσο μπορώ το γράψιμο και θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν για εμένα…
Κάτι που βρήκα πολύ χαριτωμένο αλλά και βοηθητικό είναι ο χάρτης που δείχνει τη διαδρομή που θα κάναμε
και μέχρι το τέλος του ταξιδιού το πλήρωμα είχε σημειώσει τα σημεία που είδαμε τα διάφορα ζώα, ζωγραφίζοντας τα, με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα.
Βγαίνοντας από το λιμάνι ξεκίνησαν οι όμορφες εικόνες…
Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς ακούγοντας Αλάσκα σκεφτόμαστε αυτόματα ένα μέρος με χιόνι παντού και πολύ κρύο. Για το κρύο δεν θα διαφωνήσω γιατί πραγματικά δεν ένιωθα τα ακροδάχτυλα μου την περισσότερη ώρα έξω στο κατάστρωμα αν και φορούσα γάντια, ενώ το πλήρωμα ήταν με κοντομάνικο.
Έχει όμως τόσο πράσινο (χάνεται πραγματικά το βλέμμα σου) και ένα από τα πιο συνηθισμένα δέντρα το sitka spruce βρίσκεται κυριολεκτικά παντού. Πρόκειται για ένα πολύ ανθεκτικό είδος έλατου με ίσως τις πιο αιχμηρές και άκαμπτες βελόνες στην οικογένεια του. Η δική μου πλέον εικόνα της Αλάσκα είναι ένα απέραντο τοπίο από έλατα και χιόνι.
Να σου και ένας Bald Eagle στην κορυφή του βράχου, ξεχωρίζει το άσπρο του κεφάλι
Αν και η διαδρομή είναι θεωρητικά συγκεκριμένη, ποτέ δεν είναι ίδια γιατί ο καιρός μπορεί να επιτρέψει ή να αποτρέψει την πλεύση σε κάποια σημεία. Εμείς μπορέσαμε να πλησιάσουμε πολύ κοντά σε αυτούς τους βράχους που δεν ήταν εφικτό τις προηγούμενες ημέρες.
Είχαμε πολλές εναλλαγές στο τοπίο…. Αλλά γενικά η συννεφιά έκανε το μέρος πιο dramatic που λέμε εδώ στην Αμερική και τους παγετώνες πιο μπλε… Win win
Stellar sea lions τα επόμενα ζωάκια που συναντήσαμε και ευτυχώς το αεράκι βοήθησε και δεν είχαμε την τιμή να απολαύσουμε την μυρωδιά τους. Yeah!!!
Sea lions
Με λίγο ζουμ στη φωτογραφία θα διακρίνεται στο νερό 2 puffins, τα οποία και λατρεύω!! Είναι ότι πιο κοντινό καταφέραμε σε φωτο γιατί δυστυχώς στο βράχο που βρισκόταν τα περισσότερα και θα μπορούσαμε να τα δούμε και να τα φωτογραφίσουμε ακίνητα, ήρθε ένας αετός και τρόμαξε όλα τα πουλιά…η θάλασσα ήταν γεμάτη όμως από puffins στο νερό ή στον αέρα και ήταν σκέτη απόλαυση να τα χαζεύεις!
Συνεχίσαμε με λιγότερα σύννεφα για λίγο σε αυτό το καταπληκτικό απάνεμο σημείο, Captain’s treat
Να και το πρώτο παρεάκι από orcas, φάλαινες δολοφόνοι, που για να είμαι ειλικρινής μικρό δεν το λες, όπου και να κοιτούσες έβλεπες και μια… Από μικρή που πρωτοδιάβασα για τις orcas μου είχε κάνει εντύπωση πως μπορεί να είναι τόσο όμορφες και ταυτόχρονα τόσο επικίνδυνες… Βλέποντας τες λοιπόν για πρώτη φορά στο φυσικό τους περιβάλλον και από τόσο κοντά δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου. Παιδικό όνειρο που είχα ξεχάσει πως είχα…
Orcas 1
Οι orcas έχουν υψηλή νοημοσύνη και ζούν σε μεγάλα μητριαρχικά γκρουπ/οικογένειες. Οι θηλυκές orcas ζούνε μέχρι και 80 χρόνια ενώ οι αρσενικές το πολύ μέχρι 50-60 χρόνια. Συναντήσαμε και την orca El dorado και ο καπετάνιος την αναγνώρισε αμέσως μιας και έχει το μεγαλύτερο πτερύγιο από όλες στην περιοχή, πραγματικά ξεχώριζε, την οποία και μελετάνε οι επιστήμονες χρόνια.
Αν και επικίνδυνες είναι αρκετά παιχνιδιάρες και πολύ κοινωνικές.
Προσωπικά τις απόλαυσα ιδιαίτερα!
Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε και Humpback whale, αυτή με τη χαρακτηριστικη ουρά που χωρίζει στη μέση, αλλά δεν μας έκανε την τιμή να τη δούμε ολόκληρη. Ήταν baby whale το πολύ 3-4 μέτρα, όπως μας είπε ο καπετάνιος οι ενήλικες φτάνουν μέχρι και τα 17 μέτρα, και δεν μας έκανε show με την ουρά της…
Οι humpback παρά το μεγεθός τους τρώνε μόνο μικρά ψάρια μιας και ο οισοφάγος τους είναι αρκετά μικρός που χωράει μόνο φαγητό σε μέγεθος πορτοκαλιού.
Αρχίσαμε να πλησιάζουμε το Northwestern Glacier και το τοπίο γέμισε με glaciers
Glacier
Ο λόγος που οι παγετώνες είναι μπλε είναι γατί ο πάγος απορροφά όλα τα χρώματα εκτός από το μπλε, με αποτέλεσμα εμείς να τον βλέπουμε μπλε.
Με κάθε εμφάνιση αχτίδας ήλιου ή κάποιο σύννεφο να κρύβει τον ήλιο το μπλε χρώμα άλλαζε, επίσης με κάθε μετακίνηση του πλοίου άλλαζε η οπτική γωνία και ενώ έβλεπες το ίδιο σημείο το χρώμα ήταν διαφορετικό.
Πρώτη φορά έβλεπα παγετώνα από κοντά και ήταν πραγματικά πολύ δυνατή εικόνα που σε γεμίζει με δέος!
Ευχάριστη έκπληξη από το πλήρωμα, να μας δώσουν την ευκαιρία να πιάσουμε κομμάτι glacier από αυτά που επιπλεόυν στην επιφάνεια.
Απαγορεύεται με βάσει τους κανονισμούς, μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε National Park, να πάρεις κομμάτι πάγου από το πάρκο. Το πλήρωμα το έριξε ξανά μέσα αφού όλοι οι επιβάτες βγήκαμε φωτογραφία!
Όπως λέγεται: “From nature you get only memories and leave only your footprints”
Τα κομμάτια παγετώνα που έχουν αποκολληθεί και είναι στη θάλασσα έξυπνα αξιοποιούνται απο τα baby seals για να ξεκουράζονται περιμένοντας να τους φέρει φαγητό η μαμά φώκια και επίσης τα σώζει από να τα φάνε οι orcas. Οι οποίες orcas έχουν πολύ ευαίσθητη και καλή ακοή για να εντοπίζουν τα θηράματα τους αλλά στην προκειμένη περίπτωση η αποκόλληση των πάγων κάνει τόσο θόρυβο που είναι αποτρεπτικό μέρος για να πλησιάσουν. Τυχερές οι φώκιες, η φύση τις προστατεύει με ωραίο τρόπο!
baby seals
seals
Κατά την επιστροφή σταματήσαμε και εμείς να δούμε τις orcas που έβλεπαν από το άλλο πλοίο, ο καπετανιος μας είπε πως αυτό σίγουρα ήταν άλλο γκρουπ/οικογένεια από εκείνο που είδαμε νωρίτερα.
Orcas
Μπορεί η humpback να μην ήθελε να τη δούμε σήμερα αλλά οι orcas μάλλον επειδή ήξεραν πως απο μικρή είχα την περιέργια να τις δω έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους ή απλά γιατί
το πλοίο μας λέγεται Orca song??? Όποιος και να ήταν ο λόγος εμένα με έκαναν πολύ χαρούμενη!
Είχε κρυώσει αρκετά έξω και πλέον δεν θα κάναμε καμία άλλη στάση μιας και είμασταν full speed για πίσω. Καθίσαμε μέσα και κάναμε ωραία κουβέντα με μια κυρία που είχε έρθει με τον άντρα της για 6 μήνες road trip στην Αλάσκα με τροχόσπιτο, ένας σύνηθες τρόπος να εξερευνήσεις την πολιτεία.
Σύμφωνα με τον καπετάνιο ο καιρός ήταν καλός, δηλαδή χωρίς πολύ αέρα ώστε να αλλάξει τα σχέδια του. Την προηγούμενη μέρα αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη μέση του ταξιδιού…
Οφείλω να ομολογήσω πως κουνούσε αρκετά κατα τη διάρκεια σε πάρα πολλά σημεία του Gulf of Alaska γι’αυτό και άλλωστε δεν προτείνεται για όσους ζαλίζονται, όπως αναφέρουν και στο site οταν κάνεις την κράτηση.
Αποβιβαστήκαμε και κάναμε μια μικρή βόλτα στο λιμάνι, στο NP visitor center για τα καθιερωμένα αναμνηστικά και την πρώτη μας National Park σφραγίδα στην Αλάσκα!!
Hooray!!
Και στην άκρη της προβλήτας ήταν και το γνωστό στους ντόπιους σημείο που αφού φωτογραφήσουν τα ψάρια που έχουν πιάσει στη συνέχεια πιο πίσω είναι το station που τα καθαρίζουν.
Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με βραδινό στη Seward Brewing και την ευκαρία, ως συνήθως να δοκιμάσουμε καινούριες μπύρες!
Ανέφερα στην αρχή για τα National Parks που γενικά αποτελούν τον πυρήνα των ταξιδιών μας, αλλά δεν ανέφερα πως σημαντικού ενδιαφέροντος είναι και οι breweries της εκάστοτε περιοχής… Εχουν και αυτές την τιμητική τους!
Το Google maps έχει τα αστεράκια του και για τα πάρκα και τις μπυραρίες!!
Είναι το μέρος που θα αναζητήσουμε αρχικά για φαγητό όπου και να πάμε. Εκτιμώ ιδιαίτερα το γεγονός πως όσες και να έχουμε επισκεφθεί έχουν σχεδόν πάντα πιάτα αμιγώς και για εμάς τους plant based eaters Και η Αλάσκα με εξέπληξε ευχάριστα με τις πάρα πολλές επιλογές που είχα στις μεγάλες της πόλεις που επισκεφθήκαμε αλλά και σε μικρά μαγαζάκια στη μέση του πουθενά…
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη μας μέρα και ομολογουμένως η Αλάσκα έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά από την αρχή.
Νομίζω πως αν μπορούσα να με δω την ώρα που κοιμόμουν είμαι σίγουρη πως είχα ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο μου!
Η πτήση μας ήταν απόγευμα Κυριακής 5:45pm από Washington DC και άφιξη στις 9:30pm στο Anchorage ΑΚ. Πρόκειται για 8 ώρες πτήση, στην ουσία όση ώρα κάνουμε πάνω κάτω για να περάσουμε τον ωκεανό και να έρθουμε Ευρώπη
… Βρίσκεται φυσικά σε άλλο time zone, 4 ώρες πίσω, και είναι αυτές οι στιγμές που για πολλοστή φορά αντιλαμβάνομαι πόσο μεγάλες είναι οι αποστάσεις στην Αμερική.Anyway, η πτήση ήταν πολύ καλή, είμασταν και τυχεροί καθως δεν είχαμε τρίτο άτομο στη σειρά των θέσεων μας και πέρασε πολύ άνετα η ώρα…Το αστείο είναι πως ενώ πρόκειται για πτήση μεγάλης διάρκειας, ουσιαστικά είναι domestic flight, και η πολυαγαπημένη United προσφέρει μόνο ένα σνακ…
Το πλάνο ήταν μόλις προσγειωθούμε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε και να οδηγήσουμε 2,5 ώρες Νότια στην πόλη Seward, κοντολογίς μέχρι να παραλάβουμε βαλίτσα, να πάρουμε το αυτοκίνητο και με την οδήγηση θα φτάναμε στο ξενοδοχείο κοντά 1 το πρωί.
Δεν είχε δύσει ακόμη ο ήλιος όταν προσγειωθήκαμε και θεώρησα πως όλο και κάτι θα βλέπαμε στο δρόμο για Seward αλλά η βροχή είχε άλλα σχέδια… όπως σου λένε και οι ντόπιοι για τον καιρό: welcome to Alaska!!
Η βροχή και σταδιακά το σκοτάδι δεν επέτρεψαν να δούμε τίποτα αλλά τα έργα στο δρόμο μας καθυστέρησαν ακόμη περισσότερο. Λογικά η συντήρηση των δρόμων είναι συχνή στην περιοχή και γενικά σύνηθες σε όλους μας εδώ στην Αμερική με έργα συνεχώς παντού.
Αυτό που δεν είχαμε συναντήσει ξανά ήταν πως όταν κάποια στιγμή σταμάτησε η λωρίδα μας να κινείται ήταν γιατί οι εργάτες περιμέναν να μαζευτούν λίγα αυτοκίνητα στη σειρά και μετά όλοι μαζί να ακολουθήσουμε ένα pilot car μεχρι το σημείο που τελείωναν τα έργα, θεωρώ για λόγους ασφαλείας καθώς είχαν σκάψει το δρόμο και η ορατότητα ήταν πολύ περιορισμένη. Είχα νυστάξει τόσο πολύ μέχρι τότε που δεν είχα κουράγιο να το σχολιάσω και ήταν σαν να έβλεπα όνειρο, το μόνο που ήθελα ήταν να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς που ο Δημήτρης, my loving hubby and travel buddy, που οδηγούσε άντεξε μέχρι να φτάσουμε…
Πλησίασε 2 το πρωί και επιτέλους ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε γιατί η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε νωρίς στις 7:30am με την πρώτη μας δραστηριότητα.
Seward - Kenai Peninsula
Πρώτη μας μέρα στην Αλάσκα με θερμοκρασία 4-8 βαθμούς και αεράκι που δεν σου θυμίζει καθόλου πως ημερολογιακά είναι μέσα Αυγούστου. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη μόλις βγήκαμε έξω και ανέπνευσα καθαρό και κρύο αέρα, επιτέλους!!, κάνοντας διάλειμμα από το υπερβολικά ζεστό καλοκαίρι στο DC.
Το ξενοδοχείο μας, Breeze Inn, είναι στο λιμάνι και με 3’ περπάτημα βρισκόμαστε στο σημείο που θα κάνουμε check in για το boat tour στο Kenai Fjord National Park.
Τι όμορφη εικόνα το λιμάνι, ένας συνδυασμός παραδοσιακού μικρού λιμανιού που είναι και κοσμοπολίτικο την ίδια στιγμή με τα κρουαζιερόπλοια που το επισκέπτονται
Η εταιρεία που διαλέξαμε είναι η Major Marine Tours και αποδείχθηκε εξαιρετική επιλογή. Κλείσαμε το tour των 8,5 ωρών που η διαδρομή περιλαμβάνει πιο πολλά glaciers και δίνει περισσότερες πιθανότητες για να δεις wildlife και το πλοίο μας θα ήταν το Orca Song.
Welcome aboard!!
Πολύ καθαρό πλοίο, ο καπετάνιος που έκανε και την ξενάγηση ήταν πολύ καλός στην αφήγηση και επεξήγηση με καλή άρθρωση και ήταν εύκολο να τον ακούς από όλο το πλοίο, το πλήρωμα ήταν πολύ ευχάριστο, παρείχαν κιάλια για όσους δεν είχαν και το πακέτο περιλαμβάνει και μεσημεριανό που έχεις διαλέξει από την ώρα της κράτησης.
Όλες αυτές οι παροχές ήταν εξαιρετικές αλλά κατά βάσει το τοπίο που αντικρίσαμε έκαναν πολύ ευχάριστο το μίνι ταξίδι μας και σχεδόν δεν καταλάβαμε πως πέρασαν 8,5 ώρες.
Α, να μην ξεχάσω να αναφέρω πως από την αρχή ο καπετάνιος μας είπε πως αν κάποιος δει κάποιο ζώο (σε θάλασσα ή στεριά) να φωνάξει στοπ αναφέροντας το σημείο που το βλέπει (π.χ. right side 1 o’clock) για να σταματήσει το πλοιο και να μπορέσουμε να το δούμε όλοι. Κάθε φορά που έβλεπε κάτι ο ίδιος σταματούσαμε και μεταφερόμασταν όλοι, και οι 55 επιβάτες, αριστερά ή δεξιά στο πλοίο. Νομίζω πως αν μπορούσα να μας δω από ψηλά να πηγαίνουμε από την μια πλευρά στην άλλη θα πρέπει να είχε πολύ πλάκα.
Θα περιορίσω όσο μπορώ το γράψιμο
και θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν για εμένα…Κάτι που βρήκα πολύ χαριτωμένο αλλά και βοηθητικό είναι ο χάρτης που δείχνει τη διαδρομή που θα κάναμε
και μέχρι το τέλος του ταξιδιού το πλήρωμα είχε σημειώσει τα σημεία που είδαμε τα διάφορα ζώα, ζωγραφίζοντας τα, με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα.
Βγαίνοντας από το λιμάνι ξεκίνησαν οι όμορφες εικόνες…
Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς ακούγοντας Αλάσκα σκεφτόμαστε αυτόματα ένα μέρος με χιόνι παντού και πολύ κρύο. Για το κρύο δεν θα διαφωνήσω γιατί πραγματικά δεν ένιωθα τα ακροδάχτυλα μου την περισσότερη ώρα έξω στο κατάστρωμα αν και φορούσα γάντια, ενώ το πλήρωμα ήταν με κοντομάνικο
.Έχει όμως τόσο πράσινο (χάνεται πραγματικά το βλέμμα σου) και ένα από τα πιο συνηθισμένα δέντρα το sitka spruce βρίσκεται κυριολεκτικά παντού. Πρόκειται για ένα πολύ ανθεκτικό είδος έλατου με ίσως τις πιο αιχμηρές και άκαμπτες βελόνες στην οικογένεια του. Η δική μου πλέον εικόνα της Αλάσκα είναι ένα απέραντο τοπίο από έλατα και χιόνι.
Να σου και ένας Bald Eagle στην κορυφή του βράχου, ξεχωρίζει το άσπρο του κεφάλι
Αν και η διαδρομή είναι θεωρητικά συγκεκριμένη, ποτέ δεν είναι ίδια γιατί ο καιρός μπορεί να επιτρέψει ή να αποτρέψει την πλεύση σε κάποια σημεία. Εμείς μπορέσαμε να πλησιάσουμε πολύ κοντά σε αυτούς τους βράχους που δεν ήταν εφικτό τις προηγούμενες ημέρες.
Είχαμε πολλές εναλλαγές στο τοπίο…. Αλλά γενικά η συννεφιά έκανε το μέρος πιο dramatic που λέμε εδώ στην Αμερική και τους παγετώνες πιο μπλε… Win win
Stellar sea lions τα επόμενα ζωάκια που συναντήσαμε και ευτυχώς το αεράκι βοήθησε και δεν είχαμε την τιμή να απολαύσουμε
την μυρωδιά τους. Yeah!!!Sea lions
Με λίγο ζουμ στη φωτογραφία θα διακρίνεται στο νερό 2 puffins, τα οποία και λατρεύω!! Είναι ότι πιο κοντινό καταφέραμε σε φωτο γιατί δυστυχώς στο βράχο που βρισκόταν τα περισσότερα και θα μπορούσαμε να τα δούμε και να τα φωτογραφίσουμε ακίνητα, ήρθε ένας αετός και τρόμαξε όλα τα πουλιά…η θάλασσα ήταν γεμάτη όμως από puffins στο νερό ή στον αέρα και ήταν σκέτη απόλαυση να τα χαζεύεις!
Συνεχίσαμε με λιγότερα σύννεφα για λίγο σε αυτό το καταπληκτικό απάνεμο σημείο, Captain’s treat
Να και το πρώτο παρεάκι από orcas, φάλαινες δολοφόνοι, που για να είμαι ειλικρινής μικρό δεν το λες, όπου και να κοιτούσες έβλεπες και μια… Από μικρή που πρωτοδιάβασα για τις orcas μου είχε κάνει εντύπωση πως μπορεί να είναι τόσο όμορφες και ταυτόχρονα τόσο επικίνδυνες… Βλέποντας τες λοιπόν για πρώτη φορά στο φυσικό τους περιβάλλον και από τόσο κοντά δεν μπορώ να περιγράψω τη χαρά μου. Παιδικό όνειρο που είχα ξεχάσει πως είχα…
Orcas 1
Οι orcas έχουν υψηλή νοημοσύνη και ζούν σε μεγάλα μητριαρχικά γκρουπ/οικογένειες. Οι θηλυκές orcas ζούνε μέχρι και 80 χρόνια ενώ οι αρσενικές το πολύ μέχρι 50-60 χρόνια. Συναντήσαμε και την orca El dorado και ο καπετάνιος την αναγνώρισε αμέσως μιας και έχει το μεγαλύτερο πτερύγιο από όλες στην περιοχή, πραγματικά ξεχώριζε, την οποία και μελετάνε οι επιστήμονες χρόνια.
Αν και επικίνδυνες είναι αρκετά παιχνιδιάρες και πολύ κοινωνικές.
Προσωπικά τις απόλαυσα ιδιαίτερα!
Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε και Humpback whale, αυτή με τη χαρακτηριστικη ουρά που χωρίζει στη μέση, αλλά δεν μας έκανε την τιμή να τη δούμε ολόκληρη. Ήταν baby whale το πολύ 3-4 μέτρα, όπως μας είπε ο καπετάνιος οι ενήλικες φτάνουν μέχρι και τα 17 μέτρα, και δεν μας έκανε show με την ουρά της…
Οι humpback παρά το μεγεθός τους τρώνε μόνο μικρά ψάρια μιας και ο οισοφάγος τους είναι αρκετά μικρός που χωράει μόνο φαγητό σε μέγεθος πορτοκαλιού.
Αρχίσαμε να πλησιάζουμε το Northwestern Glacier και το τοπίο γέμισε με glaciers
Glacier
Ο λόγος που οι παγετώνες είναι μπλε είναι γατί ο πάγος απορροφά όλα τα χρώματα εκτός από το μπλε, με αποτέλεσμα εμείς να τον βλέπουμε μπλε.
Με κάθε εμφάνιση αχτίδας ήλιου ή κάποιο σύννεφο να κρύβει τον ήλιο το μπλε χρώμα άλλαζε, επίσης με κάθε μετακίνηση του πλοίου άλλαζε η οπτική γωνία και ενώ έβλεπες το ίδιο σημείο το χρώμα ήταν διαφορετικό.
Πρώτη φορά έβλεπα παγετώνα από κοντά και ήταν πραγματικά πολύ δυνατή εικόνα που σε γεμίζει με δέος!
Ευχάριστη έκπληξη από το πλήρωμα, να μας δώσουν την ευκαιρία να πιάσουμε κομμάτι glacier
από αυτά που επιπλεόυν στην επιφάνεια.Απαγορεύεται με βάσει τους κανονισμούς, μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε σε National Park, να πάρεις κομμάτι πάγου από το πάρκο. Το πλήρωμα το έριξε ξανά μέσα αφού όλοι οι επιβάτες βγήκαμε φωτογραφία!
Όπως λέγεται: “From nature you get only memories and leave only your footprints”
Τα κομμάτια παγετώνα που έχουν αποκολληθεί και είναι στη θάλασσα έξυπνα αξιοποιούνται απο τα baby seals για να ξεκουράζονται περιμένοντας να τους φέρει φαγητό η μαμά φώκια και επίσης τα σώζει από να τα φάνε οι orcas. Οι οποίες orcas έχουν πολύ ευαίσθητη και καλή ακοή για να εντοπίζουν τα θηράματα τους αλλά στην προκειμένη περίπτωση η αποκόλληση των πάγων κάνει τόσο θόρυβο που είναι αποτρεπτικό μέρος για να πλησιάσουν. Τυχερές οι φώκιες, η φύση τις προστατεύει με ωραίο τρόπο!
baby seals
seals
Κατά την επιστροφή σταματήσαμε και εμείς να δούμε τις orcas που έβλεπαν από το άλλο πλοίο, ο καπετανιος μας είπε πως αυτό σίγουρα ήταν άλλο γκρουπ/οικογένεια από εκείνο που είδαμε νωρίτερα.
Orcas
Μπορεί η humpback να μην ήθελε να τη δούμε σήμερα αλλά οι orcas μάλλον επειδή ήξεραν πως απο μικρή είχα την περιέργια να τις δω έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους
ή απλά γιατίτο πλοίο μας λέγεται Orca song??? Όποιος και να ήταν ο λόγος εμένα με έκαναν πολύ χαρούμενη!
Είχε κρυώσει αρκετά έξω και πλέον δεν θα κάναμε καμία άλλη στάση μιας και είμασταν full speed για πίσω. Καθίσαμε μέσα και κάναμε ωραία κουβέντα με μια κυρία που είχε έρθει με τον άντρα της για 6 μήνες road trip στην Αλάσκα με τροχόσπιτο, ένας σύνηθες τρόπος να εξερευνήσεις την πολιτεία.
Σύμφωνα με τον καπετάνιο ο καιρός ήταν καλός, δηλαδή χωρίς πολύ αέρα ώστε να αλλάξει τα σχέδια του. Την προηγούμενη μέρα αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη μέση του ταξιδιού…
Οφείλω να ομολογήσω πως κουνούσε αρκετά κατα τη διάρκεια σε πάρα πολλά σημεία του Gulf of Alaska γι’αυτό και άλλωστε δεν προτείνεται για όσους ζαλίζονται, όπως αναφέρουν και στο site οταν κάνεις την κράτηση.
Αποβιβαστήκαμε και κάναμε μια μικρή βόλτα στο λιμάνι, στο NP visitor center για τα καθιερωμένα αναμνηστικά και την πρώτη μας National Park σφραγίδα στην Αλάσκα!!
Hooray!!
Και στην άκρη της προβλήτας ήταν και το γνωστό στους ντόπιους σημείο που αφού φωτογραφήσουν τα ψάρια που έχουν πιάσει στη συνέχεια πιο πίσω είναι το station που τα καθαρίζουν.
Η μέρα μας ολοκληρώθηκε με βραδινό στη Seward Brewing και την ευκαρία, ως συνήθως να δοκιμάσουμε καινούριες μπύρες!
Ανέφερα στην αρχή για τα National Parks που γενικά αποτελούν τον πυρήνα των ταξιδιών μας, αλλά δεν ανέφερα πως σημαντικού ενδιαφέροντος είναι και οι breweries της εκάστοτε περιοχής… Εχουν και αυτές την τιμητική τους!
Το Google maps έχει τα αστεράκια του και για τα πάρκα και τις μπυραρίες!!
Είναι το μέρος που θα αναζητήσουμε αρχικά για φαγητό όπου και να πάμε. Εκτιμώ ιδιαίτερα το γεγονός πως όσες και να έχουμε επισκεφθεί έχουν σχεδόν πάντα πιάτα αμιγώς και για εμάς τους plant based eaters
Και η Αλάσκα με εξέπληξε ευχάριστα με τις πάρα πολλές επιλογές που είχα στις μεγάλες της πόλεις που επισκεφθήκαμε αλλά και σε μικρά μαγαζάκια στη μέση του πουθενά…Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη μας μέρα και ομολογουμένως η Αλάσκα έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά από την αρχή.
Νομίζω πως αν μπορούσα να με δω την ώρα που κοιμόμουν είμαι σίγουρη πως είχα ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο μου!
