Maria L.
Member
- Μηνύματα
- 50
- Likes
- 658
- Ταξίδι-Όνειρο
- Χαβάη
Juneau - Glacier Bay
Ξημέρωσε η έβδομη μέρα μας στο Anchorage και θα κατευθυνόμασταν στο αεροδρόμιο για να πετάξουμε για το Glacier Bay.
Check out από το airbnb, που είχαμε κλείσει να μείνουμε ξανά τα δυο τελευταία μας βράδυα, και θα ήταν βολικό να αφήναμε τη μεγάλη μας βαλίτσα για να μην την μεταφέρουμε άδικα για μια μέρα. Δυστυχώς δεν είχαμε αυτη τη δυνατότητα και παρόλο που δεν είχαμε χρέωση να την πάρουμε μαζί μας θεωρήσαμε πιο πρακτικό να την αφήσουμε στο αεροδρόμιο σε ένα storage facility.
Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο και είχαμε δυο πράγματα να κάνουμε πριν την πτήση. Αρχικά να επιστρέψουμε το αυτοκίνητο που το είχαμε για μια εβδομάδα (κόστος $1000) και στη συνέχεια να αφήσουμε τη βαλίτσα.
Αφού τελειώσαμε με τις υποχρεώσεις μας έμεινε χρόνος να γυρίσουμε και λίγο στο αεροδρόμιο που ήταν σχεδόν άδειο, είχαμε κυριολεκτικά ολόκληρους διαδρόμους δικούς μας, δε νομίζω βέβαια να είναι και ποτέ ασφυκτικά γεμάτο.
Το πλάνο λοιπόν ήταν να πάμε στο Glacier Bay, όπου έπρεπε αρχικά να πετάξουμε για το Juneau και από εκεί για το Gustavus που ουσιαστικά βρίσκεται το National Park.
Η Alaska Airlines είναι η εταιρεία που θα πετούσαμε και με ένα 3ωρο connection μεταξύ των πτήσεων θα μπορούσαμε να δούμε λίγο και το Juneau.
Ήρθε η ώρα για την πτήση μας και κατευθυνθήκαμε προς τον έλεγχο.
Πόσο εκτίμησα την ταχύτητα με την οποία περάσαμε και δεν χρειάστηκε να περιμένουμε στην ουρά για ώρα! Καιρό είχαμε να βρεθούμε σε αεροδρόμιο που δεν ήταν γεμάτο από κόσμο.
Όσο ο πιλότος έκανε τις ανακοινώσεις ανέφερε πως ο καιρός στο Juneau και γενικά σε όλη την πτήση θα ήταν πάρα πολύ καλός και η θέα θα ήταν εξαιρετική. Γενικά σε όποια πτήση και να κάνεις μέσα στην Αλάσκα καλό είναι να επιλέξεις παράθυρο για αυτό το λόγο.
Ωραία ξεκινάμε σκέφτηκα με σύμμαχο τον καιρό!
Bye bye συννεφιασμένο Anchorage και πάμε για καθαρό ουρανό.
Ουσιαστικά κομμάτι της πτήσης θα ήταν πάνω από το Glacier Bay National Park, και έτσι θα είχαμε την ευκαρία να το δούμε από ψηλά.
Αφήναμε το πάρκο και τους παγετώνες και πλησιάζαμε στο Juneau, νάτο εκεί στο βάθος
Φτάσαμε λοιπόν!
Το αρχικό πλάνο πριν το ταξίδι ήταν να πάμε στο Mendenhall Glacier που είναι 10’ με το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο. Αλλάξαμε όμως το πρόγραμμα γιατί στις 6 Αυγούστου, 5 μέρες δηλαδή πριν πετάξουμε για Αλάσκα, ένα glacial outburst οδήγησε σε μια καταστροφική πλημμύρα στο βόρειο Juneau.
Δεν πρόκειται για φαινόμενο που δεν συνηθίζεται αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι επιστήμονες είναι η ποσότητα του νερού που πλέον κατεβαίνει από το Suicide Basin (όνομα και αυτό) προς την κατοικημένη περιοχή. Περιττό να αναφέρω πως και εδώ η κλιματική αλλαγή έχει τα αποτελέσματα της…
Με δεδομένη αυτή την κατάσταση αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αποκλειστικά το χρόνο μας στο κέντρο της πόλης.
Πήραμε ένα ταξί και σε 10’ ήμασταν στο κέντρο.
Ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και προβλεπόταν με πολύ κόσμο αν κρίνω από τα κρουαζιερόπλοια που είδαμε πηγαίνοντας
Φτάσαμε λοιπόν και στην πρωτεύουσα της Αλάσκα!
Πόσο διαφορετική η αύρα της σε σχέση με το Anchorage.
Μια μικρή χαριτωμένη πόλη, με πληθυσμό 31.000 κατοίκους, περιτριγυρισμένη από δέντρα και θάλασσα.
Εκτός από τα κρουαζιερόπλοια που γέμιζαν το λιμάνι πάρα πολλά ήταν και τα υδροπλάνα που έκαναν tours τα οποία είχαν μεγάλη ουρά από κόσμο. Υποθέτω λόγω του καλού καιρού όσοι κατέβηκαν από κρουαζιερόπλοιο θα έκαναν μια προσπάθεια να κάνουν ένα tour.
Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο αλλά το κρατάω για την επόμενη φορά που θα έρθουμε Αλάσκα!
Juneau
Κάναμε βόλτα κατά μήκος της παραλίας και στους γύρω τριγύρω δρόμους, αλλά δεν ήταν και πολύ εύκολο μιας και ήταν γεμάτο κόσμο παντού.
Καταλαβαίνω πόσο ζωτικής σημασίας είναι για την οικονομία των ντόπιων οι επισκέψεις από τα κρουαζιερόπλοια αλλά ειλικρινά ήταν υπερβολικός ο όγκος των ατόμων.
Παρόλα αυτά πήραμε μια γεύση από το μέρος.
Οι Tlingit είναι οι native people του Juneau και τα totem poles τους χαρακτηρίζουν την περιοχή. Με τα totem λένε την ιστορία τους, αν “διαβάσεις” από την κορυφή ως τη βάση τις εικόνες πραγματικά περιγράφεται ένα περιστατικό ή μια ολόκληρη ιστορία.
Όσο πιο ψηλά στο totem βρίσκεται μια εικόνα ή πρόσωπο τόσο πιο μεγάλης σημασίας είναι.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ιδιαίτερα δημιουργήματα με πολύ λεπτομερή σκαλίσματα.
Υποθέτω πως αν ανέβεις με το air taxi που ξεκινά από το λιμάνι στο βουνό η θέα θα είναι απίθανη, ιδιαίτερα με τόσο καθαρό ουρανό.
Καθίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι στην Devil’s club brewing
Ορίστε και χρήσιμες πληροφορίες για τους πελάτες του μαγαζιού που έχουν φτάσει με κρουαζιερόπλοιο! Οδηγίες για να γνωρίζουν τι επιτρέπεται από την εκάστοτε εταιρεία αναφορικά με το αλκοόλ
Μετά από τη στάση για φαγητό πήραμε ταξί για το αεροδρόμιο, πόσο γρήγορα πέρασαν 3 ώρες…
Στη διαδρομή ο ταξιτζής μας είπε πως από το πάρκο που περνούσαμε, την προηγούμενη μέρα είχε δυο mama bears με τα μικρά τους να παίζουν το μεσημέρι.
Και φυσικά δεν ήταν περίεργο μιας και η πόλη είναι σαν να βρίσκεται μέσα σε δάσος.
Επιβιβαστήκαμε στο σχεδόν γεμάτο αεροπλάνο για να κάνουμε τη μικρότερη μας πτήση ever, που θα διαρκούσε 15 ολόκληρα λεπτά!!
Άλλωστε είναι και ο λόγος που επιλέξαμε να πετάξουμε για 15’ αντί να πάρουμε το ferry που θα έκανε μέχρι και 6 ώρες.
Έτσι σε πολύ λίγο αποβιβαστήκαμε στο πιο μικρό αεροδρόμιο που έχουμε πάει
Με αυτό να είναι το κτίριο
Και με το baggage claim να είναι super προσβάσιμο!
Στην ουσία κάποιος που τον βλέπεις από την μέσα πλευρά ανοίγει την πόρτα και βάζει τις βαλίτσες στον σταθερό ιμάντα για να τις πάρεις… easy peasy
Στο αεροδρόμιο θα μας περίμενε το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο κατάλυμα που θα μέναμε το βράδυ.
Λίγα λόγια για το Glacier Bay και τις κρατήσεις που κάναμε για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού μας.
Το Glacier Bay είναι το μοναδικό national park που δεν μπορείς να το δεις από τη στεριά, η μόνη επιλογή είναι με καράβι. Γι’ αυτό το λόγο και ο κύριος όγκος των επισκεπτών του είναι με κρουαζιερόπλοιο.
Με βάσει τα στοιχεία του NPS (National Park Service) το πάρκο ετησίως έχει 3 εκατομμύρια επισκέπτες και κατατάσετε στα πιο popular της χώρας.
Από αυτούς τους επισκέπτες μόνο το 1% επισκέπτεται το πάρκο με τον τρόπο που πήγαμε εμείς, δηλαδή δίχως κρουαζιερόπλοιο.
Το National Park προσφέρει αποκλειστικά το μοναδικό boat tour από το Bartlett Cove, στο οποίο μέρος υπάρχει και το κατάλυμα του, το μοναδικό μέσα στα όρια του πάρκου.
Ενώ λοιπόν υπάρχουν και άλλα μέρη να μείνεις στο Gustavus επιλέξαμε τη διαμονή μας εκεί γιατί με την αναχώρηση του tour στις 6:30 το πρωί είναι πολύ βολικό να είσαι με τα πόδια μόλις 5΄ μακρυά.
Fun fact για το Gustavus: ο πληθυσμός των 650 ατόμων, αποτελεί μειοψηφία συγκριτικά με τον πληθυσμό των moose!
Το κόστος ήταν $270/άτομο για το tour και $300 για το δωμάτιο.
Τουλάχιστον ήταν χρήματα που επιστρέφαν στο πάρκο!
Πάμε πίσω στην εξιστόρηση και στο αεροδρόμιο που μας άφησα…
Το πράσινο λεωφορείο μας περίμενε
Και κάπου στη μέση της διαδρομής ο οδηγός σταμάτησε στο σημείο που βρίσκεται η πινακίδα που αναγράφει την είσοδο στο πάρκο και προσφέρθηκε να βγάλει όλες τις παρέες ξεχωριστά φωτογραφία!
Welcome to Glacier Bay
Μετά από 20 λεπτά δρόμο φτάσαμε και στο πολύ όμορφο lodge του πάρκου
Κάναμε check in και πήγαμε στο δωμάτιο που είχε αυτή τη θέα
Χωρίς να χάσουμε λεπτό βγήκαμε έξω να απολαύσουμε το υπόλοιπο της ημέρας
Δυστυχώς λόγω έλλειψης προσωπικού δεν ήταν ανοιχτό το Xunaa Shuka Hit, The Huna tribal house, μουσείο που αντιπροσωπεύει την αρμονική πλεόν συνύπαρξη των natives με το National Park.
Τα totem λένε αυτή την ιστορία, την πορεία μέχρι να φτάσουν στο σημείο να είναι απόλυτα σεβαστός ο τρόπος ζωής και εθίμων των native πληθυσμών.
Υπάρχει και ως έκθεμα ολόκληρος ο σκελετός της φάλαινας που τη χτύπησε το 2001 κρουαζιερόπλοιο στην περιοχή.
Περπατήσαμε και λίγο πιο κάτω στην προβλήτα
Έφτασε και η δύση του ηλίου
Το lodge όπως φαίνεται από την προβλήτα
Επιστρέψαμε για φαγητό στο εστιατόριο και πεινούσαμε τόσο που δεν πρόλαβα να βγάλω καμία φωτό...
Παραμείναμε και για ένα ποτάκι να απολαύσουμε μπροστά στο τζάκι τη θέα και την ηρεμία του τοπίου
Πήγαμε σιγά σιγά για ξεκούραση, έριξα μια τελευταία ματιά έξω από το παράθυρο και με αυτή την εικόνα θα τελείωνε και η σημερινή ημέρα…
Πρωινοί πρωινοί όπως πάντα ξεκινάμε για την όγδοη μέρα του ταξιδιού!
Όλα μια χαρά έξω από το παράθυρο, όπως τα άφησα χθες
Μόνη διαφορά πως η μέρα δεν προβλεπόταν ιδιαίτερα ηλιόλουστη σαν χθες…
Σε κάθε περίπτωση ετοιμαστήκαμε και πήγαμε προς το lobby
για να κάνουμε check out, αφού θα πετουσαμε αργότερα πίσω στο Anchorage.
ήπιαμε καφεδάκι και πήγαμε στην προβλήτα από όπου θα ξεκινούσαμε το tour.
Το catamaran μας περίμενε και ο κόσμος σιγά σιγά μαζευόταν.
Στο σημερινό 8ωρο tour ο ξεναγός μας θα ήταν ένας Park Ranger.
Η διαφορά της διαδρομής από την προηγούμενη που κάναμε την πρώτη μέρα στο Seward θα ήταν πως σήμερα θα είμασταν σε κόλπο και όχι στα ανοιχτά άρα δεν θα είχαμε πολλά κουνήματα από αέρα ή θαλάσσια ρεύματα.
Και πραγματικά η θάλασσα ήταν λάδι στα περισσότερα σημεία, όπως στην αρχή.
Τα τόσο ήρεμα νερά μας βοήθησαν να δούμε καλύτερα τα sea οtters, που κάτα βάσει τα συναντάμε στην επιφάνεια του νερού και εμείς είδαμε πάρα πολλά απο τη στιγμή που ξεκίνησε το καράβι.
Sea Otters
μάθαμε πως ενώ δεν έχουν καθόλου λίπος να τα προστατεύει από το πολικό κρύο καταφέρνουν να διατηρούνται ζεστά από τις πάνω από ένα εκατομμύριο τρίχες του σώματος τους.
Είναι, όπως όλα τα ζώα, σημαντικά στην ισορροπία του οικοσυστήματος αλλά αυτά είναι και πολύ χαριτωμένα. ‘Η ίσως τα βλέπω εγώ έτσι μιας και είναι από τα ζώα που δεν γνώριζα από μικρή.
Είδαμε και σήμερα sea lions και δυστυχώς αυτή τη φορά δε φυσούσε καθόλου και η μυρωδιά τους ήταν παντού…
Λίγα λεπτά αργότερα θα ξεχνούσαμε αυτή τη μυρωδιά τελείως με την ανακοίνωση του Ranger πως εντοπίσαμε αρκούδα σε πολύ κοντινή απόσταση.
Με το που έγινε αντιληπτή, αν δεν είσαι εξοικειωμένος δεν μπορείς να τη διακρίνεις εύκολα, η καπετάνιος άρχισε να κατευθύνεται προς τα εκεί.
Σταμάτησε τη μηχανή για να μην την ενοχλήσουμε και για την επόμενη μισή ώρα την παρακολουθήσαμε από πολύ κοντά μέσα από την ασφάλεια του καραβιού.
Πρώτη φορά έβλεπα αρκούδα από τόσο κοντά στο φυσικό της περιβάλλον και η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε συγκριτικά με αυτές που έχω δει σε ζωολογικό κήπο είναι μέρα με νύχτα. Πόσο σημαντική είναι η ελευθερία!!
Glacier bay - bear
Ένας επιβάτης που ήταν γνώστης και είχε και πολύ καλά κυάλια εντόπισε ένα λύκο στην ακτή που επίσης χρειαζόταν να παρατηρήσεις καλά για να τον δεις όσο ήταν ακίνητος. Όταν άρχισε να περπατάει τον είδαμε και όλοι οι υπόλοιποι πιο εύκολα…
Πολλά είδη πουλιών που ο ranger μας έδειχνε που να κοιτάξουμε αρκετά συχνά, κάποια τα προλάβαινα άλλα όχι. Φάνηκε πως ήταν μεγάλος λάτρης των πουλιών και έχω την εντύπωση πως ο ίδιος χαιρόταν περισσότερο όταν τα έβλεπε παρά όλοι εμείς…
Κατευθυνόμασταν πλέον σταθερά προς τον τελικό προορισμό που ήταν το John Hopkins Glacier, τον παγετώνα που επέτρεπε ο σημερινός καιρός να επισκεφθούμε.
Δεξιά και αριστερά βλέπαμε αρκετούς άλλους παγετώνες και με τα σύννεφα να πυκνώνουν και να βρίσκονται πολύ χαμηλά στο νερό έκαναν το τοπίο ιδιαίτερα όμορφο και spooky.
Glacier Bay clouds
Κινούμασταν μέσα από πολλά κομμάτια πάγου μεγάλα και μικρότερα που δεν ήταν δυνατόν να τα αποφύγει όλα η καπετάνιος, ακούγονται στο βίντεο να χτυπάνε κάθε τόσο το καράβι.
Glacier Bay
Και κάπου εκεί ανάμεσα στους παγετώνες διακρίναμε κάτι κόκκινο στη στεριά που αποδείχθηκε να είναι σκηνή ατόμων που κάνουν camping!! Έχουν την επιλογή να κατέβουν από το καράβι και να τους περισυλλέξει ξανά όταν έχουν δηλώσει πως θα επιστρέψουν.
Θαυμάζω όσους μπορούν και το κάνουν, εγώ σε καμία περίπτωση δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία κατασκηνωτών…
Από εδώ ξεκινήσαμε για πίσω και πάνω στο χάρτη είχε σχεδιάσει ο ranger τη διαδρομή που κάναμε και τα ζώα που είδαμε κατα τη διάρκεια της.
Σε κάποιο σημείο της επιστροφής είδαμε ένα κρουαζιερόπλοιο και ο ranger μας εξήγησε πως λειτουργεί η διαδικασία για να μπορέσουν να πλεύσουν στο πάρκο με γνώμονα πάντα από την πλευρά του πάρκου, την προστασία της ισορροπίας τόσο της ζωής των ζώων αλλά και των παγετώνων.
Κάθε μέρα επιτρέπεται ένα μόνο κρουαζιερόπλοιο να κάνει διαδρομή εντός των ορίων του πάρκου και μόνο με την παρουσία ranger on board.
Στη φωτογραφία διακρίνεται μια μικρή πόρτα στο πλοίο που ανεβαίνει ο ranger και βρίσκεται σε όλη την διαδρομή μαζί τους δίνοντας πληροφορίες αλλά κυρίως για να διασφαλίσει πως ακολουθούνται όλοι οι κανόνες του πάρκου.
Δεν κάναμε καμία ακόμη στάση γιατί έπρεπε να είμαστε χρονικά εντός προγράμματος. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες μόλις θα φτάναμε πίσω μας περίμενε το πράσινο λεωφορείο για να μας πάει στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Juneau. Γι’αυτο άλλωστε είχαμε κάνει check out πριν ξεκινήσουμε για το tour γιατί στην επιστροφή δεν υπήρχε χρόνος για καθυστερήσεις.
Πίσω λοιπόν στο μικρούλη αεροδρόμιο για την πτήση επιστροφής στο Juneau.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε που ακόμη και σε ένα ξερό βράχο ή μικρό νησάκι τα δέντρα καλύπτουν σχεδόν όλη τους την έκταση!
Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και στη διαδρομή χάλασε ακόμη περισσότερο με την άφιξη στο Juneau. Έβρεχε πλέον πάρα πολύ και αποφασίσαμε να μη φύγουμε καθόλου από το αεροδρόμιο αυτή τη φορά.
Είχε και μια ενημέρωση πως η πτήση μας θα είχε καθυστέρηση και γενικά μας συνέστησε η υπάλληλος της αεροπορικής να παραμείνουμε στο αεροδρόμιο μέχρι την αναχώρηση της πτήσης για Anchorage.
Όσο είμασταν εκεί θέλησα να τσιμπήσω κάτι από το μοναδικό ανοιχτό μαγαζί και η αναμονή για να μου κάνουν ένα avocado toast με ενημέρωσαν στο ταμείο πως θα ήταν 2 ώρες!!!
Η έλλειψη προσωπικού είναι χαρακτηριστική παντού στην Αλάσκα…
Και κάπως έτσι πέρασε η ώρα και πετάξαμε για Anchorage.
Με την άφιξη μας πήραμε τη βαλίτσα και το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε (κόστος $240) για τις επόμενες 2 μέρες του ταξιδιού μας.
Φτάσαμε στο Airbnb και ξαπλώσαμε χωρίς πολλές καθυστερήσεις για ξεκούραση για να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα!!
Οι τόσο όμορφες εικόνες που γέμισαν τη μέρα μας για ακόμη μια φορά θα μου κρατούσαν παρέα μέχρι να με πάρει ο ύπνος…
Ξημέρωσε η έβδομη μέρα μας στο Anchorage και θα κατευθυνόμασταν στο αεροδρόμιο για να πετάξουμε για το Glacier Bay.
Check out από το airbnb, που είχαμε κλείσει να μείνουμε ξανά τα δυο τελευταία μας βράδυα, και θα ήταν βολικό να αφήναμε τη μεγάλη μας βαλίτσα για να μην την μεταφέρουμε άδικα για μια μέρα. Δυστυχώς δεν είχαμε αυτη τη δυνατότητα και παρόλο που δεν είχαμε χρέωση να την πάρουμε μαζί μας θεωρήσαμε πιο πρακτικό να την αφήσουμε στο αεροδρόμιο σε ένα storage facility.
Φτάσαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο και είχαμε δυο πράγματα να κάνουμε πριν την πτήση. Αρχικά να επιστρέψουμε το αυτοκίνητο που το είχαμε για μια εβδομάδα (κόστος $1000) και στη συνέχεια να αφήσουμε τη βαλίτσα.
Αφού τελειώσαμε με τις υποχρεώσεις μας έμεινε χρόνος να γυρίσουμε και λίγο στο αεροδρόμιο που ήταν σχεδόν άδειο, είχαμε κυριολεκτικά ολόκληρους διαδρόμους δικούς μας, δε νομίζω βέβαια να είναι και ποτέ ασφυκτικά γεμάτο.
Το πλάνο λοιπόν ήταν να πάμε στο Glacier Bay, όπου έπρεπε αρχικά να πετάξουμε για το Juneau και από εκεί για το Gustavus που ουσιαστικά βρίσκεται το National Park.
Η Alaska Airlines είναι η εταιρεία που θα πετούσαμε και με ένα 3ωρο connection μεταξύ των πτήσεων θα μπορούσαμε να δούμε λίγο και το Juneau.
Ήρθε η ώρα για την πτήση μας και κατευθυνθήκαμε προς τον έλεγχο.
Πόσο εκτίμησα την ταχύτητα με την οποία περάσαμε και δεν χρειάστηκε να περιμένουμε στην ουρά για ώρα! Καιρό είχαμε να βρεθούμε σε αεροδρόμιο που δεν ήταν γεμάτο από κόσμο.
Όσο ο πιλότος έκανε τις ανακοινώσεις ανέφερε πως ο καιρός στο Juneau και γενικά σε όλη την πτήση θα ήταν πάρα πολύ καλός και η θέα θα ήταν εξαιρετική. Γενικά σε όποια πτήση και να κάνεις μέσα στην Αλάσκα καλό είναι να επιλέξεις παράθυρο για αυτό το λόγο.
Ωραία ξεκινάμε σκέφτηκα με σύμμαχο τον καιρό!
Bye bye συννεφιασμένο Anchorage και πάμε για καθαρό ουρανό.
Ουσιαστικά κομμάτι της πτήσης θα ήταν πάνω από το Glacier Bay National Park, και έτσι θα είχαμε την ευκαρία να το δούμε από ψηλά.
Αφήναμε το πάρκο και τους παγετώνες και πλησιάζαμε στο Juneau, νάτο εκεί στο βάθος
Φτάσαμε λοιπόν!
Το αρχικό πλάνο πριν το ταξίδι ήταν να πάμε στο Mendenhall Glacier που είναι 10’ με το αυτοκίνητο από το αεροδρόμιο. Αλλάξαμε όμως το πρόγραμμα γιατί στις 6 Αυγούστου, 5 μέρες δηλαδή πριν πετάξουμε για Αλάσκα, ένα glacial outburst οδήγησε σε μια καταστροφική πλημμύρα στο βόρειο Juneau.
Δεν πρόκειται για φαινόμενο που δεν συνηθίζεται αλλά αυτό που είναι εντυπωσιακό όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι επιστήμονες είναι η ποσότητα του νερού που πλέον κατεβαίνει από το Suicide Basin (όνομα και αυτό) προς την κατοικημένη περιοχή. Περιττό να αναφέρω πως και εδώ η κλιματική αλλαγή έχει τα αποτελέσματα της…
Με δεδομένη αυτή την κατάσταση αποφασίσαμε να αφιερώσουμε αποκλειστικά το χρόνο μας στο κέντρο της πόλης.
Πήραμε ένα ταξί και σε 10’ ήμασταν στο κέντρο.
Ο καιρός ήταν καλοκαιρινός και προβλεπόταν με πολύ κόσμο αν κρίνω από τα κρουαζιερόπλοια που είδαμε πηγαίνοντας
Φτάσαμε λοιπόν και στην πρωτεύουσα της Αλάσκα!
Πόσο διαφορετική η αύρα της σε σχέση με το Anchorage.
Μια μικρή χαριτωμένη πόλη, με πληθυσμό 31.000 κατοίκους, περιτριγυρισμένη από δέντρα και θάλασσα.
Εκτός από τα κρουαζιερόπλοια που γέμιζαν το λιμάνι πάρα πολλά ήταν και τα υδροπλάνα που έκαναν tours τα οποία είχαν μεγάλη ουρά από κόσμο. Υποθέτω λόγω του καλού καιρού όσοι κατέβηκαν από κρουαζιερόπλοιο θα έκαναν μια προσπάθεια να κάνουν ένα tour.
Εμείς δυστυχώς δεν είχαμε χρόνο αλλά το κρατάω για την επόμενη φορά που θα έρθουμε Αλάσκα!
Juneau
Κάναμε βόλτα κατά μήκος της παραλίας και στους γύρω τριγύρω δρόμους, αλλά δεν ήταν και πολύ εύκολο μιας και ήταν γεμάτο κόσμο παντού.
Καταλαβαίνω πόσο ζωτικής σημασίας είναι για την οικονομία των ντόπιων οι επισκέψεις από τα κρουαζιερόπλοια αλλά ειλικρινά ήταν υπερβολικός ο όγκος των ατόμων.
Παρόλα αυτά πήραμε μια γεύση από το μέρος.
Οι Tlingit είναι οι native people του Juneau και τα totem poles τους χαρακτηρίζουν την περιοχή. Με τα totem λένε την ιστορία τους, αν “διαβάσεις” από την κορυφή ως τη βάση τις εικόνες πραγματικά περιγράφεται ένα περιστατικό ή μια ολόκληρη ιστορία.
Όσο πιο ψηλά στο totem βρίσκεται μια εικόνα ή πρόσωπο τόσο πιο μεγάλης σημασίας είναι.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ιδιαίτερα δημιουργήματα με πολύ λεπτομερή σκαλίσματα.
Υποθέτω πως αν ανέβεις με το air taxi που ξεκινά από το λιμάνι στο βουνό η θέα θα είναι απίθανη, ιδιαίτερα με τόσο καθαρό ουρανό.
Καθίσαμε να τσιμπήσουμε κάτι στην Devil’s club brewing
Ορίστε και χρήσιμες πληροφορίες για τους πελάτες του μαγαζιού που έχουν φτάσει με κρουαζιερόπλοιο! Οδηγίες για να γνωρίζουν τι επιτρέπεται από την εκάστοτε εταιρεία αναφορικά με το αλκοόλ
Μετά από τη στάση για φαγητό πήραμε ταξί για το αεροδρόμιο, πόσο γρήγορα πέρασαν 3 ώρες…
Στη διαδρομή ο ταξιτζής μας είπε πως από το πάρκο που περνούσαμε, την προηγούμενη μέρα είχε δυο mama bears με τα μικρά τους να παίζουν το μεσημέρι.
Και φυσικά δεν ήταν περίεργο μιας και η πόλη είναι σαν να βρίσκεται μέσα σε δάσος.
Επιβιβαστήκαμε στο σχεδόν γεμάτο αεροπλάνο για να κάνουμε τη μικρότερη μας πτήση ever, που θα διαρκούσε 15 ολόκληρα λεπτά!!
Άλλωστε είναι και ο λόγος που επιλέξαμε να πετάξουμε για 15’ αντί να πάρουμε το ferry που θα έκανε μέχρι και 6 ώρες.
Έτσι σε πολύ λίγο αποβιβαστήκαμε στο πιο μικρό αεροδρόμιο που έχουμε πάει
Με αυτό να είναι το κτίριο
Και με το baggage claim να είναι super προσβάσιμο!
Στην ουσία κάποιος που τον βλέπεις από την μέσα πλευρά ανοίγει την πόρτα και βάζει τις βαλίτσες στον σταθερό ιμάντα για να τις πάρεις…
easy peasy
Στο αεροδρόμιο θα μας περίμενε το λεωφορείο που θα μας πήγαινε στο κατάλυμα που θα μέναμε το βράδυ.
Λίγα λόγια για το Glacier Bay και τις κρατήσεις που κάναμε για αυτό το κομμάτι του ταξιδιού μας.
Το Glacier Bay είναι το μοναδικό national park που δεν μπορείς να το δεις από τη στεριά, η μόνη επιλογή είναι με καράβι. Γι’ αυτό το λόγο και ο κύριος όγκος των επισκεπτών του είναι με κρουαζιερόπλοιο.
Με βάσει τα στοιχεία του NPS (National Park Service) το πάρκο ετησίως έχει 3 εκατομμύρια επισκέπτες και κατατάσετε στα πιο popular της χώρας.
Από αυτούς τους επισκέπτες μόνο το 1% επισκέπτεται το πάρκο με τον τρόπο που πήγαμε εμείς, δηλαδή δίχως κρουαζιερόπλοιο.
Το National Park προσφέρει αποκλειστικά το μοναδικό boat tour από το Bartlett Cove, στο οποίο μέρος υπάρχει και το κατάλυμα του, το μοναδικό μέσα στα όρια του πάρκου.
Ενώ λοιπόν υπάρχουν και άλλα μέρη να μείνεις στο Gustavus επιλέξαμε τη διαμονή μας εκεί γιατί με την αναχώρηση του tour στις 6:30 το πρωί είναι πολύ βολικό να είσαι με τα πόδια μόλις 5΄ μακρυά.
Fun fact για το Gustavus: ο πληθυσμός των 650 ατόμων, αποτελεί μειοψηφία συγκριτικά με τον πληθυσμό των moose!
Το κόστος ήταν $270/άτομο για το tour και $300 για το δωμάτιο.
Τουλάχιστον ήταν χρήματα που επιστρέφαν στο πάρκο!
Πάμε πίσω στην εξιστόρηση και στο αεροδρόμιο που μας άφησα…
Το πράσινο λεωφορείο μας περίμενε
Και κάπου στη μέση της διαδρομής ο οδηγός σταμάτησε στο σημείο που βρίσκεται η πινακίδα που αναγράφει την είσοδο στο πάρκο και προσφέρθηκε να βγάλει όλες τις παρέες ξεχωριστά φωτογραφία!
Welcome to Glacier Bay
Μετά από 20 λεπτά δρόμο φτάσαμε και στο πολύ όμορφο lodge του πάρκου
Κάναμε check in και πήγαμε στο δωμάτιο που είχε αυτή τη θέα
Χωρίς να χάσουμε λεπτό βγήκαμε έξω να απολαύσουμε το υπόλοιπο της ημέρας
Δυστυχώς λόγω έλλειψης προσωπικού δεν ήταν ανοιχτό το Xunaa Shuka Hit, The Huna tribal house, μουσείο που αντιπροσωπεύει την αρμονική πλεόν συνύπαρξη των natives με το National Park.
Τα totem λένε αυτή την ιστορία, την πορεία μέχρι να φτάσουν στο σημείο να είναι απόλυτα σεβαστός ο τρόπος ζωής και εθίμων των native πληθυσμών.
Υπάρχει και ως έκθεμα ολόκληρος ο σκελετός της φάλαινας που τη χτύπησε το 2001 κρουαζιερόπλοιο στην περιοχή.
Περπατήσαμε και λίγο πιο κάτω στην προβλήτα
Έφτασε και η δύση του ηλίου
Το lodge όπως φαίνεται από την προβλήτα
Επιστρέψαμε για φαγητό στο εστιατόριο και πεινούσαμε τόσο που δεν πρόλαβα να βγάλω καμία φωτό...
Παραμείναμε και για ένα ποτάκι να απολαύσουμε μπροστά στο τζάκι τη θέα και την ηρεμία του τοπίου
Πήγαμε σιγά σιγά για ξεκούραση, έριξα μια τελευταία ματιά έξω από το παράθυρο και με αυτή την εικόνα θα τελείωνε και η σημερινή ημέρα…
Πρωινοί πρωινοί όπως πάντα ξεκινάμε για την όγδοη μέρα του ταξιδιού!
Όλα μια χαρά έξω από το παράθυρο, όπως τα άφησα χθες
Μόνη διαφορά πως η μέρα δεν προβλεπόταν ιδιαίτερα ηλιόλουστη σαν χθες…
Σε κάθε περίπτωση ετοιμαστήκαμε και πήγαμε προς το lobby
για να κάνουμε check out, αφού θα πετουσαμε αργότερα πίσω στο Anchorage.
ήπιαμε καφεδάκι και πήγαμε στην προβλήτα από όπου θα ξεκινούσαμε το tour.
Το catamaran μας περίμενε και ο κόσμος σιγά σιγά μαζευόταν.
Στο σημερινό 8ωρο tour ο ξεναγός μας θα ήταν ένας Park Ranger.
Η διαφορά της διαδρομής από την προηγούμενη που κάναμε την πρώτη μέρα στο Seward θα ήταν πως σήμερα θα είμασταν σε κόλπο και όχι στα ανοιχτά άρα δεν θα είχαμε πολλά κουνήματα από αέρα ή θαλάσσια ρεύματα.
Και πραγματικά η θάλασσα ήταν λάδι στα περισσότερα σημεία, όπως στην αρχή.
Τα τόσο ήρεμα νερά μας βοήθησαν να δούμε καλύτερα τα sea οtters, που κάτα βάσει τα συναντάμε στην επιφάνεια του νερού και εμείς είδαμε πάρα πολλά απο τη στιγμή που ξεκίνησε το καράβι.
Sea Otters
μάθαμε πως ενώ δεν έχουν καθόλου λίπος να τα προστατεύει από το πολικό κρύο καταφέρνουν να διατηρούνται ζεστά από τις πάνω από ένα εκατομμύριο τρίχες του σώματος τους.
Είναι, όπως όλα τα ζώα, σημαντικά στην ισορροπία του οικοσυστήματος αλλά αυτά είναι και πολύ χαριτωμένα. ‘Η ίσως τα βλέπω εγώ έτσι μιας και είναι από τα ζώα που δεν γνώριζα από μικρή.
Είδαμε και σήμερα sea lions και δυστυχώς αυτή τη φορά δε φυσούσε καθόλου και η μυρωδιά τους ήταν παντού…
Λίγα λεπτά αργότερα θα ξεχνούσαμε αυτή τη μυρωδιά τελείως με την ανακοίνωση του Ranger πως εντοπίσαμε αρκούδα σε πολύ κοντινή απόσταση.
Με το που έγινε αντιληπτή, αν δεν είσαι εξοικειωμένος δεν μπορείς να τη διακρίνεις εύκολα, η καπετάνιος άρχισε να κατευθύνεται προς τα εκεί.
Σταμάτησε τη μηχανή για να μην την ενοχλήσουμε και για την επόμενη μισή ώρα την παρακολουθήσαμε από πολύ κοντά μέσα από την ασφάλεια του καραβιού.
Πρώτη φορά έβλεπα αρκούδα από τόσο κοντά στο φυσικό της περιβάλλον και η αίσθηση που μου δημιουργήθηκε συγκριτικά με αυτές που έχω δει σε ζωολογικό κήπο είναι μέρα με νύχτα. Πόσο σημαντική είναι η ελευθερία!!
Glacier bay - bear
Ένας επιβάτης που ήταν γνώστης και είχε και πολύ καλά κυάλια εντόπισε ένα λύκο στην ακτή που επίσης χρειαζόταν να παρατηρήσεις καλά για να τον δεις όσο ήταν ακίνητος. Όταν άρχισε να περπατάει τον είδαμε και όλοι οι υπόλοιποι πιο εύκολα…
Πολλά είδη πουλιών που ο ranger μας έδειχνε που να κοιτάξουμε αρκετά συχνά, κάποια τα προλάβαινα άλλα όχι. Φάνηκε πως ήταν μεγάλος λάτρης των πουλιών και έχω την εντύπωση πως ο ίδιος χαιρόταν περισσότερο όταν τα έβλεπε παρά όλοι εμείς…
Κατευθυνόμασταν πλέον σταθερά προς τον τελικό προορισμό που ήταν το John Hopkins Glacier, τον παγετώνα που επέτρεπε ο σημερινός καιρός να επισκεφθούμε.
Δεξιά και αριστερά βλέπαμε αρκετούς άλλους παγετώνες και με τα σύννεφα να πυκνώνουν και να βρίσκονται πολύ χαμηλά στο νερό έκαναν το τοπίο ιδιαίτερα όμορφο και spooky.
Glacier Bay clouds
Κινούμασταν μέσα από πολλά κομμάτια πάγου μεγάλα και μικρότερα που δεν ήταν δυνατόν να τα αποφύγει όλα η καπετάνιος, ακούγονται στο βίντεο να χτυπάνε κάθε τόσο το καράβι.
Glacier Bay
Και κάπου εκεί ανάμεσα στους παγετώνες διακρίναμε κάτι κόκκινο στη στεριά που αποδείχθηκε να είναι σκηνή ατόμων που κάνουν camping!! Έχουν την επιλογή να κατέβουν από το καράβι και να τους περισυλλέξει ξανά όταν έχουν δηλώσει πως θα επιστρέψουν.
Θαυμάζω όσους μπορούν και το κάνουν, εγώ σε καμία περίπτωση δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία κατασκηνωτών…
Από εδώ ξεκινήσαμε για πίσω και πάνω στο χάρτη είχε σχεδιάσει ο ranger τη διαδρομή που κάναμε και τα ζώα που είδαμε κατα τη διάρκεια της.
Σε κάποιο σημείο της επιστροφής είδαμε ένα κρουαζιερόπλοιο και ο ranger μας εξήγησε πως λειτουργεί η διαδικασία για να μπορέσουν να πλεύσουν στο πάρκο με γνώμονα πάντα από την πλευρά του πάρκου, την προστασία της ισορροπίας τόσο της ζωής των ζώων αλλά και των παγετώνων.
Κάθε μέρα επιτρέπεται ένα μόνο κρουαζιερόπλοιο να κάνει διαδρομή εντός των ορίων του πάρκου και μόνο με την παρουσία ranger on board.
Στη φωτογραφία διακρίνεται μια μικρή πόρτα στο πλοίο που ανεβαίνει ο ranger και βρίσκεται σε όλη την διαδρομή μαζί τους δίνοντας πληροφορίες αλλά κυρίως για να διασφαλίσει πως ακολουθούνται όλοι οι κανόνες του πάρκου.
Δεν κάναμε καμία ακόμη στάση γιατί έπρεπε να είμαστε χρονικά εντός προγράμματος. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες μόλις θα φτάναμε πίσω μας περίμενε το πράσινο λεωφορείο για να μας πάει στο αεροδρόμιο για να πάρουμε την πτήση για Juneau. Γι’αυτο άλλωστε είχαμε κάνει check out πριν ξεκινήσουμε για το tour γιατί στην επιστροφή δεν υπήρχε χρόνος για καθυστερήσεις.
Πίσω λοιπόν στο μικρούλη αεροδρόμιο για την πτήση επιστροφής στο Juneau.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε που ακόμη και σε ένα ξερό βράχο ή μικρό νησάκι τα δέντρα καλύπτουν σχεδόν όλη τους την έκταση!
Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος και στη διαδρομή χάλασε ακόμη περισσότερο με την άφιξη στο Juneau. Έβρεχε πλέον πάρα πολύ και αποφασίσαμε να μη φύγουμε καθόλου από το αεροδρόμιο αυτή τη φορά.
Είχε και μια ενημέρωση πως η πτήση μας θα είχε καθυστέρηση και γενικά μας συνέστησε η υπάλληλος της αεροπορικής να παραμείνουμε στο αεροδρόμιο μέχρι την αναχώρηση της πτήσης για Anchorage.
Όσο είμασταν εκεί θέλησα να τσιμπήσω κάτι από το μοναδικό ανοιχτό μαγαζί και η αναμονή για να μου κάνουν ένα avocado toast με ενημέρωσαν στο ταμείο πως θα ήταν 2 ώρες!!!
Η έλλειψη προσωπικού είναι χαρακτηριστική παντού στην Αλάσκα…
Και κάπως έτσι πέρασε η ώρα και πετάξαμε για Anchorage.
Με την άφιξη μας πήραμε τη βαλίτσα και το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε (κόστος $240) για τις επόμενες 2 μέρες του ταξιδιού μας.
Φτάσαμε στο Airbnb και ξαπλώσαμε χωρίς πολλές καθυστερήσεις για ξεκούραση για να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη ημέρα!!
Οι τόσο όμορφες εικόνες που γέμισαν τη μέρα μας για ακόμη μια φορά θα μου κρατούσαν παρέα μέχρι να με πάρει ο ύπνος…
… Βρίσκεται φυσικά σε άλλο time zone, 4 ώρες πίσω, και είναι αυτές οι στιγμές που για πολλοστή φορά αντιλαμβάνομαι πόσο μεγάλες είναι οι αποστάσεις στην Αμερική.
