psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.094
- Likes
- 56.044
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προετοιμασία του ταξιδιού
- Αναχώρηση μέσω Βιέννης…
- Μέρα 1: Άφιξη, ταλαιπωρία και πρώτη γνωριμία με τη πόλη
- Μέρα 2. Τείχος, Alexanderplaz, DDR & Museum island
- Μέρα 3. Checkpoint C, Top. de Terrors & Kreuzberg
- Μέρα 4. Gendarmen, Brandeburg, Reichstag & Victory column.
- Επιστροφή
- Επίλογος – συμπεράσματα
Μέρα 3. Checkpoint C, Top. de Terrors & Kreuzberg
Ξυπνήσαμε νορμάλ για τα δεδομένα της προηγούμενης νύχτας, και μελετήσαμε το χάρτη πίνοντας καφέ. Αποφασίσαμε να κινηθούμε δυτικά, κατευθυνόμενοι προς το ‘’Checkpoint Charlie’’. Αποφασίσαμε μάλιστα να το πάρουμε περπατώντας, μιας και οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν, και να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα στην επιστροφή, προκειμένου να δούμε καλύτερα και το Kreuzberg υπό το φως της ημέρας. Έτσι, περάσαμε για μια ακόμη φορά τη γνωστή γέφυρα:
Και το ποτάμι:
Προχωρώντας ευθεία κάτω όπως κινείται το τρένο προς το Kreuzberg:
Κινηθήκαμε μέσα από το ‘’Görlitzer Park’’ με την εικόνα του να είναι εντελώς χειμωνιάτικη:
Και συνεχίσαμε περπατώντας στα στενά. Το Kreuzberg πέρα από τη πολυάριθμη παρουσία μεταναστών, κυριότερα Τούρκων, φημίζεται και για τον έντονα επαναστατικό έως ακραίο καμιά φορά χαρακτήρα του. Περάσαμε έξω από μια κατάληψη (δε ξέρω τι γράφει το πανό πέρα από το γνωστό όνομα):
Μας άρεσε η γειτονιά και η εξαιρετική ρυμοτομία της. Μεγάλοι δρόμοι, χώροι για παρκινγκ, ακόμα πιο μεγάλα πεζοδρόμια και πολλά ποδήλατα. Το ακριβώς αντίθετο απ' τη χώρα μας:
Έξω από ένα καφέ μπαρ – βιντεο λέσχη:
Βλέποντας τη βέσπα που είδαμε και τη προηγούμενη μέρα να εκτίθεται στο DDR Museum:
Φτάσαμε σε μία γειτονιά που είχαμε περάσει και το προηγούμενο βράδυ, με τον αγωγό να περνάει επίγεια κάτι που μου έκανε εντύπωση:
Βλέπαμε πλέον το πολύ γνωστό αερόστατο που μπορεί να ανέβει κάποιος για να δει τη πόλη από ψηλά, κάτι που σήμαινε ότι πλησιάζουμε στο προορισμό μας:
Αφού κάναμε μια στάση σε ένα φούρνο να φάμε κάτι:
Περάσαμε στο απέναντι τετράγωνο, μπαίνοντας στο δρόμο ‘’Friedrichstraße’’που βρισκόταν ουσιαστικά το περίφημο σημείο ελέγχου:
Εκεί πρώτα απ’ όλα συναντήσαμε ένα κομμάτι του τείχους με το σύμβολο της Λαοκρατικής δημοκρατίας της Γερμανίας επάνω το οποίο φωτογράφισα σε διάφορες γωνίες:
Το περίφημο σημείο ελέγχου ‘’Checkpoint Charlie’’ δεν είναι τίποτα περισσότερο από το πιο γνωστό σημείο διέλευσης του Τείχους του Βερολίνου μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού, καθώς και σημείο στο οποίο παραλίγο να υπάρξει ένοπλο επεισόδιο μεταξύ των Αμερικανικών και των Σοβιετικών αρμάτων το 1961.
Προχωρήσαμε προς αυτό, παραβλέποντας το έντονο τουριστικό πανηγυράκι που έχει στηθεί τριγύρω, και το κιτσαριό με τα McDonalds & Kfc δίπλα από το σημείο ελέγχου:
Η εικόνα δείχνει από τη μία το Σοβιετικό στρατιώτη:
Και από την άλλη τον Αμερικανό :
Συμβολίζοντας την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες και έξω από το μουσείο που δεν επισκεφτήκαμε:
Τώρα αν γράψω κάτι για τη «πατρίδα» μας την Ευρωπαϊκή ένωση και τα καθάρματα που στηρίζει για κυβέρνηση στην Ουκρανία θα γίνω κακός, τέλος πάντων…
Συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω προς το ‘’Checkpoint Charlie blackbox’’ του οποίου ο εξωτερικός χώρος λειτουργεί σαν δωρεάν μουσείο:
Το αερόστατο ήταν ακριβώς από πάνω μας:
Είδαμε κάποιες φωτογραφίες του σημείου όταν αυτό ήταν σε λειτουργία:
και διευκρινιστικές πληροφορίες:
Ακολουθήσαμε το δρόμο περνώντας έξω από το ‘’Trabiworld’’ στο οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει τα αυτοκίνητα αντίκες, αλλά και να κλείσει ένα τουρ με οδηγό σε σημεία ενδιαφέροντος γύρω από το τείχος, μέσα σε ένα αυτοκίνητο Trabant:
Είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε το μουσείο ‘’Topographie des Terrors’’ το οποίο και συναντήσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω. Στην αυλή του συναντάει κανείς τμήμα του τείχους:
Η είσοδος είναι δωρεάν:
Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό μουσείο που εστιάζει στη γιγάντωση του NSDAP και των Ναζί μέσω της προπαγάνδας, τη δράση του Χάινριχ Χίμλερ ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Χίτλερ και ηθικός αυτουργός του Ολοκαυτώματος, αλλά και αρχηγός των SS και στο τέλος και της Γκεστάπο, παρουσιάζοντας μέσα από σκληρές εικόνες και επεξηγηματικά κείμενα τις πτυχές εκείνης της ιστορίας, που όσο και να θέλουν κάποιοι να την αποκρύψουν δε γίνεται... Προσωπικά βρήκα το μέρος συγκλονιστικό και σίγουρα άξιο επίσκεψης, γι’ αυτό προτείνω σε όλους να βρεθούν εκεί.
Η φωτογραφική έκθεση ξεκινάει με την επίδραση είχε το κόμμα των Ναζί στη γερμανική κοινωνία και πως αυτή χρόνο με το χρόνο άρχισε να ανεβαίνει, υιοθετώντας ρητορικές και πρακτικές μίσους αφενός, υποσχέσεις και προνόμια για τους λίγους αφετέρου. Μα τι μου θυμίζει…
Είδαμε χαρακτηριστικές και γνώριμες εικόνες:
Δύσκολες εικόνες:
Παρόμοιες με όσες είχαμε δει στο Άουσβιτς προ λίγων μηνών:
Που δείχνουν τη χειρότερη πτυχή της σύγχρονης ιστορίας:
Αν κάτι μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το τελείωμα της έκθεσης το οποίο έδειχνε την αυτοκτονία του Χίμλερ, αλλά και τη κατάληξη αρκετών συνεργατών του οι οποίοι είχαν αξιώματα επί ναζιστικής Γερμανίας. Επί της ουσίας παραδέχονταν ότι οι τιμωρίες τους ήταν από μικρές έως ανύπαρκτες για τα εγκλήματα πολέμου (και όχι μόνο) τα οποία προκάλεσαν. Αναπόφευκτα έκανα τη σύγκριση με τη δική μας χώρα στην οποία συνέβη κάτι αντίστοιχο, ίσως και χειρότερο:
Η όλη παρουσίαση είναι πολύ διδακτική και για τις μέρες που διανύουμε γιατί δυστυχώς όπως ξέρουμε η ιστορία κάνει κύκλους, όχι πάντα με τον ίδια μορφή βέβαια. Πιστεύω ότι ελάχιστα έχουμε διδαχτεί απ’ αυτή δυστυχώς…
Βγήκαμε και αποφασίσαμε στην όση ώρα μας είχε απομείνει μέχρι να νυχτώσει να εξερευνήσουμε τη γύρω περιοχή:
Κάναμε ένα μεγάλο γύρο:
Φτάνοντας ως τη πλατεία ‘’Potsdamer Platz’’ η οποία ήταν περιτριγυρισμένη από μεγαλεπήβολα κτήρια και διέθετε ανοιχτή ακόμα Χριστουγεννιάτικη αγορά, την οποία όμως δεν επισκεφτήκαμε:
Περάσαμε και από το ‘’Mall of Berlin’’ το οποίο ήταν ακόμα σε εορταστικό ρυθμό:
Και αφού ολοκληρώσαμε τη βόλτα, επιστρέψαμε ξανά στο Checkpoint Charlie για μερικές φωτογραφίες και το πλάνο της συνέχειας:
Το οποίο πλάνο -εφόσον είχε πλέον νυχτώσει- ήταν καλύτερα να καταστρωθεί στη ‘’Murphy's Irish Pub at Checkpoint Charlie’’ παρέα με μια κόκκινη Murphys. Εξάλλου είναι γνωστό ότι σε οποιαδήποτε σχεδόν πόλη του κόσμου και αν βρίσκεσαι, πάντα θα υπάρχει μια φιλόξενη Ιρλανδική μπυραρία να σου προσφέρει θαλπωρή:
Αποφασίσαμε την επιστροφή στο Kreuzberg με τα μέσα και να περάσουμε χρόνο στα bar μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι μας μιας κι εγώ εκείνο το βράδυ θα έμενα αλλού. Πριν από αυτό όμως μια στάση για ένα παραδοσιακό Wurst και μια μπυρίτσα ήταν απαραίτητη:
Κατόπιν χρησιμοποιήσαμε συνδυαστικά τις γραμμές U6 & U1 προκειμένου να φτάσουμε στο σταθμό του Schlesisches Tor που θα συνεχίζαμε το απόγευμα μας:
Εκεί κάναμε μια βόλτα αρχικά στο ‘’Ramones Museum & Bar’’ το οποίο όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε αποτελεί μπαρ, μουσείο και κατάστημα με αναμνηστικά του πολύ γνωστού συγκροτήματος! Όμορφος χώρος με καθιστικό στο οποίο μπορεί κανείς να πιεί ένα ποτό ή ένα τσάι, να φάει ένα γλυκό κτλ:
Το κατάστημα στο οποίο μπορεί να βρει κανείς ότι θέλει σχετικά με το συγκρότημα:
Αλλά και μπαρ με δροσερές μπύρες:
Η είσοδος για όποιον επιθυμούσε να δει το μουσείο κόστιζε 5€ ή 7€ μαζί με μπύρα!
Αφού είδαμε ότι είδαμε μεταφερθήκαμε στο διπλανό στέκι πλέον O.b.e. Bar και παραγγείλαμε τρεις ‘’Astra’’, επειδή είδαμε ότι τις προτιμούσαν όλοι:
Πολλά μπορεί να καταλάβει κανείς για το χαρακτήρα του μαγαζιού από τη διακόσμηση του με αυτοκόλλητα και σημαίες της θρυλικής ομάδας του Αμβούργου St. Pauli
Γρήγορα μας άνοιξε η όρεξη, και πήραμε άλλες τρείς ‘’störtebeker’’ αυτή τη φορά με το ιδιαίτερο ποτήρι:
Κάπου εκεί θυμηθήκαμε ότι η μέρα ήταν εορταστική καθώς ο Νικολάκης είχε γενέθλια, με αποτέλεσμα να συνδυάσουμε τις μπύρες με απανωτές δοκιμές στο ράφι με τα αποστάγματα. Ήπιαμε με τη σειρά ότι Γερμανικό είχε (ή νομίζαμε για Γερμανικό), Jager – Wurzelpeter – Becherovka & Halb-Halb :
Μας άρεσε με μεγάλη διαφορά το παγωμένο Becherovka, που διαπίστωσα όμως δύο μέρες αργότερα στο αεροδρόμιο ότι προέρχεται από τη Τσεχία. Τι να κάνουμε, αναγκαστικά θα πάμε Πράγα για να το δοκιμάσουμε και στο τόπο του!
Φυσικά γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι αυτά τα αποστάγματα είναι πάνω απ’ όλα χωνευτικά, οπότε και η στάση για φαγητό κάτω από το Χοστελ μας ήταν επιβεβλημένη. Κάπου εκεί χαιρετηθήκαμε, καθώς εγώ άλλαξα κι έφυγα με το U1 προς τη περιοχή του Tiergarten όπου και θα περνούσα το βράδυ μου. Δώσαμε ραντεβού για την επομένη πολύ γεμάτη μέρα, τη τελευταία μας στο Βερολίνο…
Ξυπνήσαμε νορμάλ για τα δεδομένα της προηγούμενης νύχτας, και μελετήσαμε το χάρτη πίνοντας καφέ. Αποφασίσαμε να κινηθούμε δυτικά, κατευθυνόμενοι προς το ‘’Checkpoint Charlie’’. Αποφασίσαμε μάλιστα να το πάρουμε περπατώντας, μιας και οι καιρικές συνθήκες το επέτρεπαν, και να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα στην επιστροφή, προκειμένου να δούμε καλύτερα και το Kreuzberg υπό το φως της ημέρας. Έτσι, περάσαμε για μια ακόμη φορά τη γνωστή γέφυρα:
Και το ποτάμι:
Προχωρώντας ευθεία κάτω όπως κινείται το τρένο προς το Kreuzberg:
Κινηθήκαμε μέσα από το ‘’Görlitzer Park’’ με την εικόνα του να είναι εντελώς χειμωνιάτικη:
Και συνεχίσαμε περπατώντας στα στενά. Το Kreuzberg πέρα από τη πολυάριθμη παρουσία μεταναστών, κυριότερα Τούρκων, φημίζεται και για τον έντονα επαναστατικό έως ακραίο καμιά φορά χαρακτήρα του. Περάσαμε έξω από μια κατάληψη (δε ξέρω τι γράφει το πανό πέρα από το γνωστό όνομα):
Μας άρεσε η γειτονιά και η εξαιρετική ρυμοτομία της. Μεγάλοι δρόμοι, χώροι για παρκινγκ, ακόμα πιο μεγάλα πεζοδρόμια και πολλά ποδήλατα. Το ακριβώς αντίθετο απ' τη χώρα μας:
Έξω από ένα καφέ μπαρ – βιντεο λέσχη:
Βλέποντας τη βέσπα που είδαμε και τη προηγούμενη μέρα να εκτίθεται στο DDR Museum:
Φτάσαμε σε μία γειτονιά που είχαμε περάσει και το προηγούμενο βράδυ, με τον αγωγό να περνάει επίγεια κάτι που μου έκανε εντύπωση:
Βλέπαμε πλέον το πολύ γνωστό αερόστατο που μπορεί να ανέβει κάποιος για να δει τη πόλη από ψηλά, κάτι που σήμαινε ότι πλησιάζουμε στο προορισμό μας:
Αφού κάναμε μια στάση σε ένα φούρνο να φάμε κάτι:
Περάσαμε στο απέναντι τετράγωνο, μπαίνοντας στο δρόμο ‘’Friedrichstraße’’που βρισκόταν ουσιαστικά το περίφημο σημείο ελέγχου:
Εκεί πρώτα απ’ όλα συναντήσαμε ένα κομμάτι του τείχους με το σύμβολο της Λαοκρατικής δημοκρατίας της Γερμανίας επάνω το οποίο φωτογράφισα σε διάφορες γωνίες:
Το περίφημο σημείο ελέγχου ‘’Checkpoint Charlie’’ δεν είναι τίποτα περισσότερο από το πιο γνωστό σημείο διέλευσης του Τείχους του Βερολίνου μεταξύ του Ανατολικού και του Δυτικού, καθώς και σημείο στο οποίο παραλίγο να υπάρξει ένοπλο επεισόδιο μεταξύ των Αμερικανικών και των Σοβιετικών αρμάτων το 1961.
Προχωρήσαμε προς αυτό, παραβλέποντας το έντονο τουριστικό πανηγυράκι που έχει στηθεί τριγύρω, και το κιτσαριό με τα McDonalds & Kfc δίπλα από το σημείο ελέγχου:
Η εικόνα δείχνει από τη μία το Σοβιετικό στρατιώτη:
Και από την άλλη τον Αμερικανό :
Συμβολίζοντας την εποχή του ψυχρού πολέμου.
Βγάλαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες και έξω από το μουσείο που δεν επισκεφτήκαμε:
Τώρα αν γράψω κάτι για τη «πατρίδα» μας την Ευρωπαϊκή ένωση και τα καθάρματα που στηρίζει για κυβέρνηση στην Ουκρανία θα γίνω κακός, τέλος πάντων…
Συνεχίσαμε λίγο πιο κάτω προς το ‘’Checkpoint Charlie blackbox’’ του οποίου ο εξωτερικός χώρος λειτουργεί σαν δωρεάν μουσείο:
Το αερόστατο ήταν ακριβώς από πάνω μας:
Είδαμε κάποιες φωτογραφίες του σημείου όταν αυτό ήταν σε λειτουργία:
και διευκρινιστικές πληροφορίες:
Ακολουθήσαμε το δρόμο περνώντας έξω από το ‘’Trabiworld’’ στο οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει τα αυτοκίνητα αντίκες, αλλά και να κλείσει ένα τουρ με οδηγό σε σημεία ενδιαφέροντος γύρω από το τείχος, μέσα σε ένα αυτοκίνητο Trabant:
Είχαμε αποφασίσει να επισκεφτούμε το μουσείο ‘’Topographie des Terrors’’ το οποίο και συναντήσαμε λίγα μέτρα πιο κάτω. Στην αυλή του συναντάει κανείς τμήμα του τείχους:
Η είσοδος είναι δωρεάν:
Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό μουσείο που εστιάζει στη γιγάντωση του NSDAP και των Ναζί μέσω της προπαγάνδας, τη δράση του Χάινριχ Χίμλερ ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του Χίτλερ και ηθικός αυτουργός του Ολοκαυτώματος, αλλά και αρχηγός των SS και στο τέλος και της Γκεστάπο, παρουσιάζοντας μέσα από σκληρές εικόνες και επεξηγηματικά κείμενα τις πτυχές εκείνης της ιστορίας, που όσο και να θέλουν κάποιοι να την αποκρύψουν δε γίνεται... Προσωπικά βρήκα το μέρος συγκλονιστικό και σίγουρα άξιο επίσκεψης, γι’ αυτό προτείνω σε όλους να βρεθούν εκεί.
Η φωτογραφική έκθεση ξεκινάει με την επίδραση είχε το κόμμα των Ναζί στη γερμανική κοινωνία και πως αυτή χρόνο με το χρόνο άρχισε να ανεβαίνει, υιοθετώντας ρητορικές και πρακτικές μίσους αφενός, υποσχέσεις και προνόμια για τους λίγους αφετέρου. Μα τι μου θυμίζει…
Είδαμε χαρακτηριστικές και γνώριμες εικόνες:
Δύσκολες εικόνες:
Παρόμοιες με όσες είχαμε δει στο Άουσβιτς προ λίγων μηνών:
Που δείχνουν τη χειρότερη πτυχή της σύγχρονης ιστορίας:
Αν κάτι μου έκανε τρομερή εντύπωση ήταν το τελείωμα της έκθεσης το οποίο έδειχνε την αυτοκτονία του Χίμλερ, αλλά και τη κατάληξη αρκετών συνεργατών του οι οποίοι είχαν αξιώματα επί ναζιστικής Γερμανίας. Επί της ουσίας παραδέχονταν ότι οι τιμωρίες τους ήταν από μικρές έως ανύπαρκτες για τα εγκλήματα πολέμου (και όχι μόνο) τα οποία προκάλεσαν. Αναπόφευκτα έκανα τη σύγκριση με τη δική μας χώρα στην οποία συνέβη κάτι αντίστοιχο, ίσως και χειρότερο:
Η όλη παρουσίαση είναι πολύ διδακτική και για τις μέρες που διανύουμε γιατί δυστυχώς όπως ξέρουμε η ιστορία κάνει κύκλους, όχι πάντα με τον ίδια μορφή βέβαια. Πιστεύω ότι ελάχιστα έχουμε διδαχτεί απ’ αυτή δυστυχώς…
Βγήκαμε και αποφασίσαμε στην όση ώρα μας είχε απομείνει μέχρι να νυχτώσει να εξερευνήσουμε τη γύρω περιοχή:
Κάναμε ένα μεγάλο γύρο:
Φτάνοντας ως τη πλατεία ‘’Potsdamer Platz’’ η οποία ήταν περιτριγυρισμένη από μεγαλεπήβολα κτήρια και διέθετε ανοιχτή ακόμα Χριστουγεννιάτικη αγορά, την οποία όμως δεν επισκεφτήκαμε:
Περάσαμε και από το ‘’Mall of Berlin’’ το οποίο ήταν ακόμα σε εορταστικό ρυθμό:
Και αφού ολοκληρώσαμε τη βόλτα, επιστρέψαμε ξανά στο Checkpoint Charlie για μερικές φωτογραφίες και το πλάνο της συνέχειας:
Το οποίο πλάνο -εφόσον είχε πλέον νυχτώσει- ήταν καλύτερα να καταστρωθεί στη ‘’Murphy's Irish Pub at Checkpoint Charlie’’ παρέα με μια κόκκινη Murphys. Εξάλλου είναι γνωστό ότι σε οποιαδήποτε σχεδόν πόλη του κόσμου και αν βρίσκεσαι, πάντα θα υπάρχει μια φιλόξενη Ιρλανδική μπυραρία να σου προσφέρει θαλπωρή:
Αποφασίσαμε την επιστροφή στο Kreuzberg με τα μέσα και να περάσουμε χρόνο στα bar μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι μας μιας κι εγώ εκείνο το βράδυ θα έμενα αλλού. Πριν από αυτό όμως μια στάση για ένα παραδοσιακό Wurst και μια μπυρίτσα ήταν απαραίτητη:
Κατόπιν χρησιμοποιήσαμε συνδυαστικά τις γραμμές U6 & U1 προκειμένου να φτάσουμε στο σταθμό του Schlesisches Tor που θα συνεχίζαμε το απόγευμα μας:
Εκεί κάναμε μια βόλτα αρχικά στο ‘’Ramones Museum & Bar’’ το οποίο όπως πολύ καλά καταλαβαίνετε αποτελεί μπαρ, μουσείο και κατάστημα με αναμνηστικά του πολύ γνωστού συγκροτήματος! Όμορφος χώρος με καθιστικό στο οποίο μπορεί κανείς να πιεί ένα ποτό ή ένα τσάι, να φάει ένα γλυκό κτλ:
Το κατάστημα στο οποίο μπορεί να βρει κανείς ότι θέλει σχετικά με το συγκρότημα:
Αλλά και μπαρ με δροσερές μπύρες:
Η είσοδος για όποιον επιθυμούσε να δει το μουσείο κόστιζε 5€ ή 7€ μαζί με μπύρα!
Αφού είδαμε ότι είδαμε μεταφερθήκαμε στο διπλανό στέκι πλέον O.b.e. Bar και παραγγείλαμε τρεις ‘’Astra’’, επειδή είδαμε ότι τις προτιμούσαν όλοι:
Πολλά μπορεί να καταλάβει κανείς για το χαρακτήρα του μαγαζιού από τη διακόσμηση του με αυτοκόλλητα και σημαίες της θρυλικής ομάδας του Αμβούργου St. Pauli
Γρήγορα μας άνοιξε η όρεξη, και πήραμε άλλες τρείς ‘’störtebeker’’ αυτή τη φορά με το ιδιαίτερο ποτήρι:
Κάπου εκεί θυμηθήκαμε ότι η μέρα ήταν εορταστική καθώς ο Νικολάκης είχε γενέθλια, με αποτέλεσμα να συνδυάσουμε τις μπύρες με απανωτές δοκιμές στο ράφι με τα αποστάγματα. Ήπιαμε με τη σειρά ότι Γερμανικό είχε (ή νομίζαμε για Γερμανικό), Jager – Wurzelpeter – Becherovka & Halb-Halb :
Μας άρεσε με μεγάλη διαφορά το παγωμένο Becherovka, που διαπίστωσα όμως δύο μέρες αργότερα στο αεροδρόμιο ότι προέρχεται από τη Τσεχία. Τι να κάνουμε, αναγκαστικά θα πάμε Πράγα για να το δοκιμάσουμε και στο τόπο του!
Φυσικά γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά ότι αυτά τα αποστάγματα είναι πάνω απ’ όλα χωνευτικά, οπότε και η στάση για φαγητό κάτω από το Χοστελ μας ήταν επιβεβλημένη. Κάπου εκεί χαιρετηθήκαμε, καθώς εγώ άλλαξα κι έφυγα με το U1 προς τη περιοχή του Tiergarten όπου και θα περνούσα το βράδυ μου. Δώσαμε ραντεβού για την επομένη πολύ γεμάτη μέρα, τη τελευταία μας στο Βερολίνο…
Last edited:
.
