giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
San Giorgio Maggiore - Murano - Burano
H σημερινή μέρα ξημέρωσε με φουλ ήλιο. Τέλεια λέω.Επιτέλους μια καλή μέρα. Φαντάζομαι και η θερμοκρασία θα είναι καλύτερη. Βγαίνουμε έξω. Ψύχος, παγωνιά, τρελός και παγωμένος αέρας. Η πιο κρύα μέρα από όλες!Όχι πάλι. Βάζουμε όσα περισσότερα ρούχα μπορούμε (δεν είχαμε προετοιμαστεί για τόσο κρύο) και ξεκινάμε.
Βγάλαμε μια κάρτα 24ωρων για το βαπορέτο για απεριόριστες διαδρομές με 22 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς την Piazza San Marco και περιμέναμε στην στάση το βαπορέτο. Πρώτη στάση το νησάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι το San Giorgio Maggiore το οποίο ανήκει στο sestiere του San Marco.
Με το που φτάσαμε το βλέμμα μας τραβάει η μαγευτική θέα απέναντι στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Σύμβολο του μικροσκοπικού νησιού είναι η Εκκλησία του San Giorgio Maggiore που χτίστηκε μεταξύ 1566 και 1610.Φτάνοντας αντικρύσαμε την εντυπωσιακή λευκή μαρμάρινη πρόσοψη της εκκλησίας και κατεύθείαν μπήκαμε στο εσωτερικό της που είναι εξίσου εξαιρετικό. Όμως η εκκλησία φημίζεται για την συγκλονιστική θέα που προσφέρει το καμπαναριό. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι κρύο θα επικρατούσε εκεί πάνω αλλά δεν θα το χάναμε. Είσοδος 3 ευρώ, ασανσερ και φτάνουμε. Οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσα μποφόρ μπορεί να είχε και πόσο ψυχρός ήταν ο αέρας. Όσο για την θέα? Ναι ήταν απίστευτη η πανοραμική άποψη της Βενετίας, της λιμνοθάλλασας και των γύρω νησιών. Αλλά όταν τρέμεις απ’το κρύο τίποτα δεν μπορείς να εκτιμήσεις σωστά. Αντέξαμε ελάχιστα λεπτά και κατεβήκαμε.
Επιστρέψαμε στην πλατεία του Αγίου Μάρκου για να πάρουμε από άλλη στάση το βαπορέτο για Βurano. Και ενώ νομίζαμε οτι ήταν απευθείας η διαδρομή τελικά ήταν με ανταπόκριση. Μας πήγε μέχρι ένα άλλο νησί το Punta Sabbioni και κατεβήκαμε. Το άλλο βαπορέτο για Βurano θα έφευγε σε μισή ώρα. Η οποία μας φάνηκε αιώνας αφού μας έφαγε το αγιάζι και ο ψυχρός άνεμος. Δεν θα ξεχάσω το μαρτήριο!
Το Βurano στα ανοιχτά της Βενετικής λιμνοθάλασσας αποτελείται από τέσσερα νησάκια που ενώνονται με γέφυρες. Είναι ένας πολύχρωμος πίνακας. Ένα φωτεινό πολύχρωμο χωριό με 3.000 κατοίκους όπου το χρώμα σε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου κυριαρχεί παντού. Οι νόμοι των χρωμάτων είναι αυστηροί αφού οι αρχές είναι αυτές που αποφασίζουν τι χρώμα θα βαφτεί το κάθε σπίτι ή κατάστημα και όχι ο ιδιοκτήτης.
Το κρύο δεν έλεγε να ηρεμήσει, αντίθετα εκεί στα ανοιχτά της λιμνοθάλασσας ήταν πιο έντονο. Με σφιγμένα τα δόντια κάναμε την βόλτα μας και θαυμάσαμε το πολύχρωμο σχεδόν ψεύτικο σκηνικό. Πόσο μα πόσο πιο όμορφα θα είναι την Άνοιξη να χαρείς αυτό το πανέμορφο μέρος! Την στιγμή που άρχισα να εξαντλούμαι απ’το σφίξιμο και αφού φάγαμε ένα σνακ σε ένα μαγαζάκι πήραμε το βαπορέτο για Murano.
Στο Μουράνο η υπομονή μου άρχιζε να εξαντλείτε όπως και η αντοχή μου στην παγωνιά. Σχεδόν με το ζόρι κατεβήκαμε χωρίς καμία όρεξη για εξερεύνηση του νησιού το οποίο είναι ουσιαστικά μια συστάδα νησιών που και αυτά χωρίζονται με κανάλια και συνδέονται με γέφυρες. Το Μουράνο το οποίο είναι γνωστό παγκοσμίως για την τέχνη της υαλουργίας εδώ και αιώνες και για τα κομψοτεχνήματα από κρύσταλλο Murano. H υαλουργία αποτελεί τμήμα της ενετικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς γι’αυτό και οι αρχές της περιοχής προστατεύουν και προάγουν την ονομασία προέλευσης αυτών των καλλιτεχνημάτων που γίνονται στο Μουράνο.
Κινηθήκαμε σε μια μικρή περιοχή στις δύο από τις επτά νησίδες που αποτελούν το Μουράνο, στην Fondamenta dei Vetrai και την Fondamenta Daniele Manin. Που όρεξη για παραπάνω. Ο αέρας δεν μας άφηνε να περπατήσουμε άνετα. Ο λίγος κόσμος κυκλοφορούσε μαγκωμένος στα δρομάκια και εμεις βλέπαμε τα πανάκριβα καταστήματα με τις τρομερές δημιουργίες από γυαλί. Ήθελα να πάμε και σε κάποιο εργαστήριο που κάνουν τα μουράνο για να αγοράσω. Εκεί όμως και το μυαλό είχε παγώσει εκτός από το σώμα. Δεν ήθελα να μπω στην διαδικασία να ψάξω. Ήθελα να φύγουμε άρον άρον!
Εκει θύμωσα. Το κρύο μας νίκησε σε αυτό το ταξίδι και εκει ορκίστηκα ότι δεν πρόκειται να παω χειμώνα κανένα ταξίδι (ναι καλα)! Ειναι κρίμα να χάνεις πράγματα και να μην απολαμβάνεις τόσα πανέμορφα μέρη. Στην ζωή μου ποτέ δεν είχα νιώσει πως είναι να εξαντλείσαι από το κρύο. Πως η παγωνιά σε εξασθενεί και σε φέρνει ένα βήμα πριν την λιποθυμία. Δεν ξέρω αν ήταν υπερβολή αλλά ο δικός μου οργανισμός δυσκολεύτηκε αφάνταστα. Οπότε από το Μουράνο είδαμε ελάχιστα και δεν έχω και την καλύτερη εικόνα.
Καθώς ειχαμε την ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών και είχε και ψοφόκρυο είπαμε να κάνουμε βόλτες με διάφορα βαπορέτα και να δούμε και άλλα σημεία από την πόλη. Σταματούσαμε, βλέπαμε λίγο το μέρος και ανεβαίναμε στο επόμενο βαπορέτο.
Στο Ζattere
Κατεβήκαμε στην στάση του San Marco για να δούμε την πλατεία την νύχτα. Τι το ήθελα. Να έχει σηκωθεί απίστευτη σκόνη από τον αέρα ο οποίος μας πήρε και μας σήκωσε. Το ωραίο ήταν πως στην εξέδρα ένα συγκρότημα τραγουδούσε και από κάτω καμιά 20αριά άτομα! Παγωνιά, αέρας, αποτυχημένη συναυλία και μέσα σ’όλα αυτά γελούσαμε γιατί σίγουρα το σκηνικό ήταν για γέλια!
Αφού επισκευτήκαμε ένα κατάστημα με σουβενίρ και είδη δώρων και πήραμε τις σακούλες μας μετά κόπου και βασάνων φτάσαμε στο Ριάλτο και μπήκαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε. Επιτέλους ζεσταθήκαμε και φάγαμε πολύ ωραία φρεσκότατα λαζάνια και κοτόπουλο.
Για βράδυ θέλαμε για ποτό να πάμε στο Campo Santa Margherita άλλα εκτός ότι ήταν πολύ μακριά από μας, τα βαπορέτα είναι πολύ αραιά το βράδυ και μετά σταματούν και με τέτοιο κρύο δεν ήταν για περπάτημα. Χορτάσαμε κρύο όλη την μέρα! Έτσι πήγαμε και την αράξαμε στο δωμάτιο βλέποντας Ιταλική τηλεόραση!
H σημερινή μέρα ξημέρωσε με φουλ ήλιο. Τέλεια λέω.Επιτέλους μια καλή μέρα. Φαντάζομαι και η θερμοκρασία θα είναι καλύτερη. Βγαίνουμε έξω. Ψύχος, παγωνιά, τρελός και παγωμένος αέρας. Η πιο κρύα μέρα από όλες!Όχι πάλι. Βάζουμε όσα περισσότερα ρούχα μπορούμε (δεν είχαμε προετοιμαστεί για τόσο κρύο) και ξεκινάμε.
Βγάλαμε μια κάρτα 24ωρων για το βαπορέτο για απεριόριστες διαδρομές με 22 ευρώ και κατευθυνθήκαμε προς την Piazza San Marco και περιμέναμε στην στάση το βαπορέτο. Πρώτη στάση το νησάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι το San Giorgio Maggiore το οποίο ανήκει στο sestiere του San Marco.
Με το που φτάσαμε το βλέμμα μας τραβάει η μαγευτική θέα απέναντι στην πλατεία του Αγίου Μάρκου. Σύμβολο του μικροσκοπικού νησιού είναι η Εκκλησία του San Giorgio Maggiore που χτίστηκε μεταξύ 1566 και 1610.Φτάνοντας αντικρύσαμε την εντυπωσιακή λευκή μαρμάρινη πρόσοψη της εκκλησίας και κατεύθείαν μπήκαμε στο εσωτερικό της που είναι εξίσου εξαιρετικό. Όμως η εκκλησία φημίζεται για την συγκλονιστική θέα που προσφέρει το καμπαναριό. Δεν μπορούσα να φανταστώ τι κρύο θα επικρατούσε εκεί πάνω αλλά δεν θα το χάναμε. Είσοδος 3 ευρώ, ασανσερ και φτάνουμε. Οι φόβοι μου βγήκαν αληθινοί. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσα μποφόρ μπορεί να είχε και πόσο ψυχρός ήταν ο αέρας. Όσο για την θέα? Ναι ήταν απίστευτη η πανοραμική άποψη της Βενετίας, της λιμνοθάλλασας και των γύρω νησιών. Αλλά όταν τρέμεις απ’το κρύο τίποτα δεν μπορείς να εκτιμήσεις σωστά. Αντέξαμε ελάχιστα λεπτά και κατεβήκαμε.
Επιστρέψαμε στην πλατεία του Αγίου Μάρκου για να πάρουμε από άλλη στάση το βαπορέτο για Βurano. Και ενώ νομίζαμε οτι ήταν απευθείας η διαδρομή τελικά ήταν με ανταπόκριση. Μας πήγε μέχρι ένα άλλο νησί το Punta Sabbioni και κατεβήκαμε. Το άλλο βαπορέτο για Βurano θα έφευγε σε μισή ώρα. Η οποία μας φάνηκε αιώνας αφού μας έφαγε το αγιάζι και ο ψυχρός άνεμος. Δεν θα ξεχάσω το μαρτήριο!
Το Βurano στα ανοιχτά της Βενετικής λιμνοθάλασσας αποτελείται από τέσσερα νησάκια που ενώνονται με γέφυρες. Είναι ένας πολύχρωμος πίνακας. Ένα φωτεινό πολύχρωμο χωριό με 3.000 κατοίκους όπου το χρώμα σε όλες τις αποχρώσεις του ουράνιου τόξου κυριαρχεί παντού. Οι νόμοι των χρωμάτων είναι αυστηροί αφού οι αρχές είναι αυτές που αποφασίζουν τι χρώμα θα βαφτεί το κάθε σπίτι ή κατάστημα και όχι ο ιδιοκτήτης.
Το κρύο δεν έλεγε να ηρεμήσει, αντίθετα εκεί στα ανοιχτά της λιμνοθάλασσας ήταν πιο έντονο. Με σφιγμένα τα δόντια κάναμε την βόλτα μας και θαυμάσαμε το πολύχρωμο σχεδόν ψεύτικο σκηνικό. Πόσο μα πόσο πιο όμορφα θα είναι την Άνοιξη να χαρείς αυτό το πανέμορφο μέρος! Την στιγμή που άρχισα να εξαντλούμαι απ’το σφίξιμο και αφού φάγαμε ένα σνακ σε ένα μαγαζάκι πήραμε το βαπορέτο για Murano.
Στο Μουράνο η υπομονή μου άρχιζε να εξαντλείτε όπως και η αντοχή μου στην παγωνιά. Σχεδόν με το ζόρι κατεβήκαμε χωρίς καμία όρεξη για εξερεύνηση του νησιού το οποίο είναι ουσιαστικά μια συστάδα νησιών που και αυτά χωρίζονται με κανάλια και συνδέονται με γέφυρες. Το Μουράνο το οποίο είναι γνωστό παγκοσμίως για την τέχνη της υαλουργίας εδώ και αιώνες και για τα κομψοτεχνήματα από κρύσταλλο Murano. H υαλουργία αποτελεί τμήμα της ενετικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς γι’αυτό και οι αρχές της περιοχής προστατεύουν και προάγουν την ονομασία προέλευσης αυτών των καλλιτεχνημάτων που γίνονται στο Μουράνο.
Κινηθήκαμε σε μια μικρή περιοχή στις δύο από τις επτά νησίδες που αποτελούν το Μουράνο, στην Fondamenta dei Vetrai και την Fondamenta Daniele Manin. Που όρεξη για παραπάνω. Ο αέρας δεν μας άφηνε να περπατήσουμε άνετα. Ο λίγος κόσμος κυκλοφορούσε μαγκωμένος στα δρομάκια και εμεις βλέπαμε τα πανάκριβα καταστήματα με τις τρομερές δημιουργίες από γυαλί. Ήθελα να πάμε και σε κάποιο εργαστήριο που κάνουν τα μουράνο για να αγοράσω. Εκεί όμως και το μυαλό είχε παγώσει εκτός από το σώμα. Δεν ήθελα να μπω στην διαδικασία να ψάξω. Ήθελα να φύγουμε άρον άρον!
Εκει θύμωσα. Το κρύο μας νίκησε σε αυτό το ταξίδι και εκει ορκίστηκα ότι δεν πρόκειται να παω χειμώνα κανένα ταξίδι (ναι καλα)! Ειναι κρίμα να χάνεις πράγματα και να μην απολαμβάνεις τόσα πανέμορφα μέρη. Στην ζωή μου ποτέ δεν είχα νιώσει πως είναι να εξαντλείσαι από το κρύο. Πως η παγωνιά σε εξασθενεί και σε φέρνει ένα βήμα πριν την λιποθυμία. Δεν ξέρω αν ήταν υπερβολή αλλά ο δικός μου οργανισμός δυσκολεύτηκε αφάνταστα. Οπότε από το Μουράνο είδαμε ελάχιστα και δεν έχω και την καλύτερη εικόνα.
Καθώς ειχαμε την ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών και είχε και ψοφόκρυο είπαμε να κάνουμε βόλτες με διάφορα βαπορέτα και να δούμε και άλλα σημεία από την πόλη. Σταματούσαμε, βλέπαμε λίγο το μέρος και ανεβαίναμε στο επόμενο βαπορέτο.
Στο Ζattere
Κατεβήκαμε στην στάση του San Marco για να δούμε την πλατεία την νύχτα. Τι το ήθελα. Να έχει σηκωθεί απίστευτη σκόνη από τον αέρα ο οποίος μας πήρε και μας σήκωσε. Το ωραίο ήταν πως στην εξέδρα ένα συγκρότημα τραγουδούσε και από κάτω καμιά 20αριά άτομα! Παγωνιά, αέρας, αποτυχημένη συναυλία και μέσα σ’όλα αυτά γελούσαμε γιατί σίγουρα το σκηνικό ήταν για γέλια!
Αφού επισκευτήκαμε ένα κατάστημα με σουβενίρ και είδη δώρων και πήραμε τις σακούλες μας μετά κόπου και βασάνων φτάσαμε στο Ριάλτο και μπήκαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε. Επιτέλους ζεσταθήκαμε και φάγαμε πολύ ωραία φρεσκότατα λαζάνια και κοτόπουλο.
Για βράδυ θέλαμε για ποτό να πάμε στο Campo Santa Margherita άλλα εκτός ότι ήταν πολύ μακριά από μας, τα βαπορέτα είναι πολύ αραιά το βράδυ και μετά σταματούν και με τέτοιο κρύο δεν ήταν για περπάτημα. Χορτάσαμε κρύο όλη την μέρα! Έτσι πήγαμε και την αράξαμε στο δωμάτιο βλέποντας Ιταλική τηλεόραση!
Attachments
Last edited:
