giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Βενετία – Μιλάνο (Piazza del Duomo - Teatro alla Scala - Castello Sforzesco)
Αποχαιρετήσαμε το δωμάτιο μας και με βαπορέτο πήγαμε στον σταθμό της Santa Lucia. Αναχωρούμε από την Βενετία στις 10:50 γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Εντάξει δεν την ζήσαμε όπως θα θέλαμε ούτε περιμέναμε τέτοιο ψύχος αλλά ήταν εμπειρία ότι ζήσαμε σ’αυτή την πόλη που θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου ως η πρώτη πόλη που επισκεύτηκα στο εξωτερικό. Η πρώτη μου φορά!
Η διαδρομή άνετη με το υπεσύγχρονο τρένο και όσο απομακρυνόμαστε ο καιρός σαν να φαίνεται να ανοίγει. Στο Μιλάνο στον Stazione Centrale φτάσαμε περίπου 13:25. Σαφώς το κρύο ήταν υποφερτό. Μεγάλη διαφορά και μεγάλη η προσγείωση στην πραγματικότητα. Τρείς μέρες συνήθισα την παραμυθένια και ξεχωριστή Βενετία και το βιομηχανικό Μιλάνο, μου φάνηκε πολύ λίγο? Πολύ γήινο? Δεν ξέρω αλλά ένιωθα ανάμεικτα συναισθήματα.
Το ξενοδοχείο μας το βρήκαμε εύκολα. Δέκα λεπτά απόσταση από τον σταθμό. Στην απλή πανσιόν hotel Arno στην Via Lazzaretto μας υποδέχτηκε ο φιλικότατος ιδιοκτήτης που μας κέρδισε με την συμπεριφορά του και την φιλοξενία του.
Λίγο μετά βγήκαμε για την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη. Από την Corso Buenos Aires τον εμπορικό δρόμο με την φθηνότερη αγορά, φτάσαμε στην Porta Venezia, μία από τις ιστορικές πύλες της πόλης. Συνεχίσαμε ευθεία στην Corso Venezia έναν δρόμο με πολλά σωζόμενα νεοκλασικά και art nouveau κτίρια του 19ου και 20ου αιώνα. Η Περιοχή αναφέρεται ως ‘’ Αφρικανική περιοχή Μιλάνου’’ λόγω των πολλών μεταναστών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Στο τέλος της Corso Venezia είναι η εκκλησία San Babila. Χτισμένη το 1095 υπέστη μέσα στους αιώνες πολλές ανακαινίσεις και επεκτάσεις μέχρι να πάρει την σημερινή της μορφή!
Από την Piazza San Babila μπήκαμε στην Corso Vittorio Emanuele II. Σ’αυτόν το δρόμο βρίσκεται η νεο-κλασική εκκλησία San Carlo al Corso του 1847.
Λίγα μετρα μετά φτάνουμε στην πίσω μεριά του Duomo και στο διασημότερο σημείο της πόλης την Piazza del Duomo. Η πλατεία σηματοδοτεί το κέντρο της πόλης, τόσο γεωγραφικά όσο και από καλλιτεχνική, πολιτιστική και κοινωνική άποψη. Περιλαμβάνει μερικά από τα πιο σημαντικά κτίρια του Μιλάνου όπως το Βασιλικό Παλάτι του Μιλάνου, το Palazzo Carminati, το Μνημείο του βασιλιά Victor Emmanuel II και το τελευταίο απόκτημα της το Palazzo dell'Arengario του 1950. Η Piazza del Duomo είναι μακράν το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης.
Φυσικά αυτό που τραβάει τα βλέμματα και κυριαρχεί στην πλατεία δεν είναι άλλο από το Duomo. Το μεγαλειώδη Καθεδρικό γοτθικό ναό, την 5η μεγαλύτερη μητρόπολη του κόσμου, την οποία θα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα.
Το δεύτερο πιο σημαντικό κτίσμα της πλατείας είναι η διάσημη στοά Galleria Vittorio Emanuele II. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο εμπορικά κέντρα, χτισμένο μεταξύ 1865 και 1877 όπου στεγάζεται σε μια τετραόροφη διπλή στοά.
Μπήκαμε από την είσοδό που το μοτίβο της είναι μια αψίδα θριάμβου και εντυπωσιαστήκαμε από το εσωτερικό της. Το υπέροχο μαρμαρινο δάπεδο με τα ψηφιδωτά και με τις δύο γυάλινες θολωτές στοές και τον κεντρικό γυάλινο θόλο. Η Galleria περιλαμβάνει μερικά από τα πιο πολυτελή καταστήματα διάσημων οίκων καθώς και πολλά εστιατόρια και καφέ.
Στην άλλη πλευρά της Galleria βρίσκεται το δεύτερο σημαντικότερο αξιοθέατο του Μιλάνου μετά το Duomo, H piazza della Scala που βρίσκεται η παγκοσμίου φήμης όπερα Teatro alla Scala.
Μια επίσκεψη στην Σκάλα του Μιλάνου νομίζω επιβάλλεται! Στον έλεγχο δεν επιτρέπουν φωτογραφικές μηχανες γι'αυτό και ο καθένας αφήνει ότι τσάντα έχει και τις παραδίδουν κατά την έξοδο. Βέβαια εγώ την φωτογραφική την είχα στο μπουφαν το οποίο δεν ελέχθηκε και δεν και μου ζήτησαν να το αφήσω. Οπότε την είχα μαζί μου. Το εισιτήριο κόστισε 5 ευρώ.
Η Σκάλα εγκαινιάστηκε το 1778 και είναι από τα διασημότερα θέατρα στον κόσμο. Περιηγηθήκαμε σε διάφορες αίθουσες του μουσείου και είδαμε πίνακες από καλλιτέχνες που στιγμάτησαν την όπερα. Αναζητήσαμε και σταθήκαμε στο πορτραίτο της Μαρίας Κάλλας την ντίβα της όπερας η οποία εμφανίστηκε στην Σκάλα το 1951 και για τα επόμενα 7 χρόνια η Σκάλα ήταν η σκηνή που έζησε τους μεγαλύτερους θριάμβους της και τις μεγάλες δόξες της. Το θέατρο είναι ανοιχτό για το κοινό εφόσον δεν γίνονται πρόβες. Σταθήκαμε στους εξώστες του αμφιθέατρου και θαυμάσαμε το λιτό και συγχρόνως εντυπωσιακό εσωτερικό του. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται αλλά διακρίτικά χωρίς φλας έβγαλα 1-2 φωτογραφίες. Γίνονται και οργανωμένες ξεναγήσεις. Το θέατρο υπέστη μια μεγάλη ανακαίνιση μεταξύ 2002 – 2004.
http://www.teatroallascala.org/en/
Πριν συνεχίσουμε την βόλτα μας στο κέντρο του Μιλάνου, κάναμε μια στάση στον διάσημο φούρνο του Luini για φρέσκα παραδοσιακά panzerotti. http://www.luini.it/eng/index.htm
Στη συνέχεια από το πλατεία Duomo μέσω του πεζόδρομου της via Dante φτάσαμε στο μνημείο του Giuzeppe Garibaldi και ακριβώς πίσω του βρίσκεται το Μεσαιωνικό φρούριο Castello Sforzesco που σήμερα στεγάζει πολλά από τα μουσεία της πόλης και συλλογές έργων τέχνης. Την ώρα που πήγαμε εμείς όμως ήταν κλειστά, έτσι μπήκαμε από την κύρια είσοδο που είναι δωρεάν και κάναμε περίπατο στους ανοιχτούς χώρους του κάστρου. Πίσω του εκτίνεται ο μεγάλος χώρος του Sempione Park. Δεν πήγαμε γιατί σίγουρα δεν είναι η εποχή του. Άνοιξη είναι η ιδανική εποχή για βόλτα στους συγκεκριμένους κήπους.
Επίστρέψαμε ξανά μέσω της via Dante και ενώ είχε βραδιάσει πήγαμε στο Caffe Milano. Το κατάστημα είναι και καφέ-ζαχαροπλαστείο και εστιατόριο. Ένα ωραίο μαγαζί το οποίο επιλέξαμε για τα γλυκά του και γιατί ήταν πάνω στον πεζόδρομο. Πήραμε τιραμισού όνειρο. Ένα όνειρο βέβαια που στοίχισε. Δύο γλυκά και δύο μπουκαλάκια νερό 20 ευρώ! Βασικά 19 αλλά το 1 ευρώ το πήρε μπουρμπουάρ από μόνος του ο σερβιτόρος που μας πέρασε όπως είπε για Λετονούς!
Βόλτα στην νυχτερινή Piazza del Duomo και την Galleria την ώρα που το κρύο άρχισε να γίνεται πιο αισθητό, όμως σε καμία περίπτωση σαν της Βενετίας! Η κούραση πλέον ήταν πιο έντονη και πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, αφού πρώτα πήραμε από το Autogrill διάφορα σάντουιτς για να τα φάμε στο δωμάτιο.
Η βραδιά πέρασε παρακολουθώντας μέσω ιντερνετ τον Ελληνικό τελικό της Eurovision 2011!
Αποχαιρετήσαμε το δωμάτιο μας και με βαπορέτο πήγαμε στον σταθμό της Santa Lucia. Αναχωρούμε από την Βενετία στις 10:50 γεμάτοι εικόνες και συναισθήματα. Εντάξει δεν την ζήσαμε όπως θα θέλαμε ούτε περιμέναμε τέτοιο ψύχος αλλά ήταν εμπειρία ότι ζήσαμε σ’αυτή την πόλη που θα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου ως η πρώτη πόλη που επισκεύτηκα στο εξωτερικό. Η πρώτη μου φορά!
Η διαδρομή άνετη με το υπεσύγχρονο τρένο και όσο απομακρυνόμαστε ο καιρός σαν να φαίνεται να ανοίγει. Στο Μιλάνο στον Stazione Centrale φτάσαμε περίπου 13:25. Σαφώς το κρύο ήταν υποφερτό. Μεγάλη διαφορά και μεγάλη η προσγείωση στην πραγματικότητα. Τρείς μέρες συνήθισα την παραμυθένια και ξεχωριστή Βενετία και το βιομηχανικό Μιλάνο, μου φάνηκε πολύ λίγο? Πολύ γήινο? Δεν ξέρω αλλά ένιωθα ανάμεικτα συναισθήματα.
Το ξενοδοχείο μας το βρήκαμε εύκολα. Δέκα λεπτά απόσταση από τον σταθμό. Στην απλή πανσιόν hotel Arno στην Via Lazzaretto μας υποδέχτηκε ο φιλικότατος ιδιοκτήτης που μας κέρδισε με την συμπεριφορά του και την φιλοξενία του.
Λίγο μετά βγήκαμε για την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη. Από την Corso Buenos Aires τον εμπορικό δρόμο με την φθηνότερη αγορά, φτάσαμε στην Porta Venezia, μία από τις ιστορικές πύλες της πόλης. Συνεχίσαμε ευθεία στην Corso Venezia έναν δρόμο με πολλά σωζόμενα νεοκλασικά και art nouveau κτίρια του 19ου και 20ου αιώνα. Η Περιοχή αναφέρεται ως ‘’ Αφρικανική περιοχή Μιλάνου’’ λόγω των πολλών μεταναστών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή.
Στο τέλος της Corso Venezia είναι η εκκλησία San Babila. Χτισμένη το 1095 υπέστη μέσα στους αιώνες πολλές ανακαινίσεις και επεκτάσεις μέχρι να πάρει την σημερινή της μορφή!
Από την Piazza San Babila μπήκαμε στην Corso Vittorio Emanuele II. Σ’αυτόν το δρόμο βρίσκεται η νεο-κλασική εκκλησία San Carlo al Corso του 1847.
Λίγα μετρα μετά φτάνουμε στην πίσω μεριά του Duomo και στο διασημότερο σημείο της πόλης την Piazza del Duomo. Η πλατεία σηματοδοτεί το κέντρο της πόλης, τόσο γεωγραφικά όσο και από καλλιτεχνική, πολιτιστική και κοινωνική άποψη. Περιλαμβάνει μερικά από τα πιο σημαντικά κτίρια του Μιλάνου όπως το Βασιλικό Παλάτι του Μιλάνου, το Palazzo Carminati, το Μνημείο του βασιλιά Victor Emmanuel II και το τελευταίο απόκτημα της το Palazzo dell'Arengario του 1950. Η Piazza del Duomo είναι μακράν το κύριο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης.
Φυσικά αυτό που τραβάει τα βλέμματα και κυριαρχεί στην πλατεία δεν είναι άλλο από το Duomo. Το μεγαλειώδη Καθεδρικό γοτθικό ναό, την 5η μεγαλύτερη μητρόπολη του κόσμου, την οποία θα επισκεπτόμασταν την επόμενη μέρα.
Το δεύτερο πιο σημαντικό κτίσμα της πλατείας είναι η διάσημη στοά Galleria Vittorio Emanuele II. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα από τα παλαιότερα στον κόσμο εμπορικά κέντρα, χτισμένο μεταξύ 1865 και 1877 όπου στεγάζεται σε μια τετραόροφη διπλή στοά.
Μπήκαμε από την είσοδό που το μοτίβο της είναι μια αψίδα θριάμβου και εντυπωσιαστήκαμε από το εσωτερικό της. Το υπέροχο μαρμαρινο δάπεδο με τα ψηφιδωτά και με τις δύο γυάλινες θολωτές στοές και τον κεντρικό γυάλινο θόλο. Η Galleria περιλαμβάνει μερικά από τα πιο πολυτελή καταστήματα διάσημων οίκων καθώς και πολλά εστιατόρια και καφέ.
Στην άλλη πλευρά της Galleria βρίσκεται το δεύτερο σημαντικότερο αξιοθέατο του Μιλάνου μετά το Duomo, H piazza della Scala που βρίσκεται η παγκοσμίου φήμης όπερα Teatro alla Scala.
Μια επίσκεψη στην Σκάλα του Μιλάνου νομίζω επιβάλλεται! Στον έλεγχο δεν επιτρέπουν φωτογραφικές μηχανες γι'αυτό και ο καθένας αφήνει ότι τσάντα έχει και τις παραδίδουν κατά την έξοδο. Βέβαια εγώ την φωτογραφική την είχα στο μπουφαν το οποίο δεν ελέχθηκε και δεν και μου ζήτησαν να το αφήσω. Οπότε την είχα μαζί μου. Το εισιτήριο κόστισε 5 ευρώ.
Η Σκάλα εγκαινιάστηκε το 1778 και είναι από τα διασημότερα θέατρα στον κόσμο. Περιηγηθήκαμε σε διάφορες αίθουσες του μουσείου και είδαμε πίνακες από καλλιτέχνες που στιγμάτησαν την όπερα. Αναζητήσαμε και σταθήκαμε στο πορτραίτο της Μαρίας Κάλλας την ντίβα της όπερας η οποία εμφανίστηκε στην Σκάλα το 1951 και για τα επόμενα 7 χρόνια η Σκάλα ήταν η σκηνή που έζησε τους μεγαλύτερους θριάμβους της και τις μεγάλες δόξες της. Το θέατρο είναι ανοιχτό για το κοινό εφόσον δεν γίνονται πρόβες. Σταθήκαμε στους εξώστες του αμφιθέατρου και θαυμάσαμε το λιτό και συγχρόνως εντυπωσιακό εσωτερικό του. Οι φωτογραφίες απαγορεύονται αλλά διακρίτικά χωρίς φλας έβγαλα 1-2 φωτογραφίες. Γίνονται και οργανωμένες ξεναγήσεις. Το θέατρο υπέστη μια μεγάλη ανακαίνιση μεταξύ 2002 – 2004.
http://www.teatroallascala.org/en/
Πριν συνεχίσουμε την βόλτα μας στο κέντρο του Μιλάνου, κάναμε μια στάση στον διάσημο φούρνο του Luini για φρέσκα παραδοσιακά panzerotti. http://www.luini.it/eng/index.htm
Στη συνέχεια από το πλατεία Duomo μέσω του πεζόδρομου της via Dante φτάσαμε στο μνημείο του Giuzeppe Garibaldi και ακριβώς πίσω του βρίσκεται το Μεσαιωνικό φρούριο Castello Sforzesco που σήμερα στεγάζει πολλά από τα μουσεία της πόλης και συλλογές έργων τέχνης. Την ώρα που πήγαμε εμείς όμως ήταν κλειστά, έτσι μπήκαμε από την κύρια είσοδο που είναι δωρεάν και κάναμε περίπατο στους ανοιχτούς χώρους του κάστρου. Πίσω του εκτίνεται ο μεγάλος χώρος του Sempione Park. Δεν πήγαμε γιατί σίγουρα δεν είναι η εποχή του. Άνοιξη είναι η ιδανική εποχή για βόλτα στους συγκεκριμένους κήπους.
Επίστρέψαμε ξανά μέσω της via Dante και ενώ είχε βραδιάσει πήγαμε στο Caffe Milano. Το κατάστημα είναι και καφέ-ζαχαροπλαστείο και εστιατόριο. Ένα ωραίο μαγαζί το οποίο επιλέξαμε για τα γλυκά του και γιατί ήταν πάνω στον πεζόδρομο. Πήραμε τιραμισού όνειρο. Ένα όνειρο βέβαια που στοίχισε. Δύο γλυκά και δύο μπουκαλάκια νερό 20 ευρώ! Βασικά 19 αλλά το 1 ευρώ το πήρε μπουρμπουάρ από μόνος του ο σερβιτόρος που μας πέρασε όπως είπε για Λετονούς!
Βόλτα στην νυχτερινή Piazza del Duomo και την Galleria την ώρα που το κρύο άρχισε να γίνεται πιο αισθητό, όμως σε καμία περίπτωση σαν της Βενετίας! Η κούραση πλέον ήταν πιο έντονη και πήραμε σιγά σιγά τον δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, αφού πρώτα πήραμε από το Autogrill διάφορα σάντουιτς για να τα φάμε στο δωμάτιο.
Η βραδιά πέρασε παρακολουθώντας μέσω ιντερνετ τον Ελληνικό τελικό της Eurovision 2011!
Attachments
Last edited:
