MAUI GR
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 96
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοου
Περιεχόμενα
Άφιξη
Μ. Τρίτη ξημερώματα αναχωρούμε από Αθήνα για Φρανκφούρτη. Check in και φύγαμε. Καμία ταλαιπωρία στο αεροδρόμιο, η γυναίκα μου είχε κ 4 κουπόνια για Business Lounge, οπότε απολαύσαμε ένα υπέροχο δωρεάν πρωινό διαβάζοντας εφημερίδες κ σερφάροντας μέχρι να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο. Η πτήση διήρκεσε 2,5 ώρες οι οποίες περάσανε γρήγορα. 9 το πρωί προσγειωνόμαστε Φρανκφούρτη και πάμε αμέσως στην Avis μέσα στο αεροδρόμιο ώστε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο. Η υπάλληλος αποδείχθηκε ότι ήθελε να βγάλει κέρδος διότι μας χρέωσε επιπλέον 68 ευρώ για παραλαβή οχήματος στο αεροδρόμιο ενώ όπως σας είχα αναφέρει στην τιμή που το κλείσαμε στην Αθήνα συμπεριλαμβανόταν αυτό το ποσό. Δεν είχαμε χρόνο για χάσιμο, κ είπαμε οκ. Αργότερα όμως και αφού μιλήσαμε με τα κεντρικά μας αφαίρεσαν το εν λόγω ποσό. Επίσης μας είπε ότι είμαστε υποχρεωμένοι για παιδιά ως 12 ετών να έχουμε παιδικά καθίσματα στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά μας είναι 7 και 10 άρα χρειαζόμασταν. Πόσο κοστίζουν; 12 ευρώ την ημέρα. Ναι, καλά. Οκ της λέμε, θα τα αγοράσουμε απέξω.
Είναι δυνατόν δηλδ μία ενοικίαση αυτοκινήτου να φουσκώσει με αυτά κ με αυτά και να σου πάει ο κούκος αηδόνι; Μπαίνουμε στο αμάξι κ ξεκινάμε για νότο. Προορισμός μας το Botzingen, αλλά θα περάσουμε πρώτα από Χαιδελβέργη που είναι στο δρόμο μας. Ο αυτοκινητόδρομος είχε κίνηση. Πρώτη φορά βλέπω τόσες νταλίκες κ τόσα πολλά φορτηγά. Λες και βρίσκομαι σε βιομηχανική ζώνη. Ή μήπως τελικά βρίσκομαι κ δεν το έχω συνειδητοποιήσει; Ολόκληρη η Γερμανία είναι μία βιομηχανία που καθημερινά μεταφέρονται τόνοι από εμπορεύματα.
Σε 1 ώρα μπροστά μας η Χαιδελβέργη. Όμορφη πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Νέκαρ.
Παρκάρουμε και ξεκινάμε για την παλιά πόλη (Altstad) όπου βρίσκεται και ο ξακουστός πεζόδρομος Hauptstrasse όπου θεωρείται ο μεγαλύτερος της Γερμανίας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης με μήκος 1,6 χλμ. Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, διασχίζουμε τον ποταμό κ την παλιά γέφυρα η οποία ήταν η είσοδος της πόλης και σταματάμε για κολατσιό στο «My Currywurst». Η σπεσιαλιτέ του είναι λουκάνικα με κάρυ και ένα σωρό άλλα μπαχαρικά τα οποία βάζουν φωτιά στον ουρανίσκο σου. Στον κατάλογο έχει κ μονάδα μέτρησης από το 1-8 για το πόσο καυτερό θες το φαγητό σου. Τα παιδιά πήρανε το πιο απλό κ καήκανε…. Να μην σας πω τι έπαθα εγώ που το έπαιξα δυνατός και ζήτησα μερίδα με το νούμερο 7. Μπουκιά και νερό ή κόκα κόλα και παράλληλα φυσούσα κ έβγαζα καπνούς σαν δράκος. Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός θα σκότωσε ότι μικρόβιο είχα μέσα μου, ανοίξανε τα πνευμόνια μου. Απέναντι ακριβώς έχει το Amorino, ένα ιταλικό παγωτατζίδικο. Μετά από σκέψη κατάλαβα ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρίσκεται απέναντι από το Currywurst. Θα στέλνει απευθείας τους πελάτες του για να σβήσουν τη φλόγα με παγωτό, ότι πιο δροσιστικό υπάρχει για να περάσει η καούρα αυτή. Το επισκεφτήκαμε και αυτό.
Μ. Τρίτη ξημερώματα αναχωρούμε από Αθήνα για Φρανκφούρτη. Check in και φύγαμε. Καμία ταλαιπωρία στο αεροδρόμιο, η γυναίκα μου είχε κ 4 κουπόνια για Business Lounge, οπότε απολαύσαμε ένα υπέροχο δωρεάν πρωινό διαβάζοντας εφημερίδες κ σερφάροντας μέχρι να επιβιβαστούμε στο αεροπλάνο. Η πτήση διήρκεσε 2,5 ώρες οι οποίες περάσανε γρήγορα. 9 το πρωί προσγειωνόμαστε Φρανκφούρτη και πάμε αμέσως στην Avis μέσα στο αεροδρόμιο ώστε να παραλάβουμε το αυτοκίνητο. Η υπάλληλος αποδείχθηκε ότι ήθελε να βγάλει κέρδος διότι μας χρέωσε επιπλέον 68 ευρώ για παραλαβή οχήματος στο αεροδρόμιο ενώ όπως σας είχα αναφέρει στην τιμή που το κλείσαμε στην Αθήνα συμπεριλαμβανόταν αυτό το ποσό. Δεν είχαμε χρόνο για χάσιμο, κ είπαμε οκ. Αργότερα όμως και αφού μιλήσαμε με τα κεντρικά μας αφαίρεσαν το εν λόγω ποσό. Επίσης μας είπε ότι είμαστε υποχρεωμένοι για παιδιά ως 12 ετών να έχουμε παιδικά καθίσματα στο αυτοκίνητο. Τα παιδιά μας είναι 7 και 10 άρα χρειαζόμασταν. Πόσο κοστίζουν; 12 ευρώ την ημέρα. Ναι, καλά. Οκ της λέμε, θα τα αγοράσουμε απέξω.
Είναι δυνατόν δηλδ μία ενοικίαση αυτοκινήτου να φουσκώσει με αυτά κ με αυτά και να σου πάει ο κούκος αηδόνι; Μπαίνουμε στο αμάξι κ ξεκινάμε για νότο. Προορισμός μας το Botzingen, αλλά θα περάσουμε πρώτα από Χαιδελβέργη που είναι στο δρόμο μας. Ο αυτοκινητόδρομος είχε κίνηση. Πρώτη φορά βλέπω τόσες νταλίκες κ τόσα πολλά φορτηγά. Λες και βρίσκομαι σε βιομηχανική ζώνη. Ή μήπως τελικά βρίσκομαι κ δεν το έχω συνειδητοποιήσει; Ολόκληρη η Γερμανία είναι μία βιομηχανία που καθημερινά μεταφέρονται τόνοι από εμπορεύματα.
Σε 1 ώρα μπροστά μας η Χαιδελβέργη. Όμορφη πόλη χτισμένη στις όχθες του ποταμού Νέκαρ.
Παρκάρουμε και ξεκινάμε για την παλιά πόλη (Altstad) όπου βρίσκεται και ο ξακουστός πεζόδρομος Hauptstrasse όπου θεωρείται ο μεγαλύτερος της Γερμανίας και ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης με μήκος 1,6 χλμ. Βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες, διασχίζουμε τον ποταμό κ την παλιά γέφυρα η οποία ήταν η είσοδος της πόλης και σταματάμε για κολατσιό στο «My Currywurst». Η σπεσιαλιτέ του είναι λουκάνικα με κάρυ και ένα σωρό άλλα μπαχαρικά τα οποία βάζουν φωτιά στον ουρανίσκο σου. Στον κατάλογο έχει κ μονάδα μέτρησης από το 1-8 για το πόσο καυτερό θες το φαγητό σου. Τα παιδιά πήρανε το πιο απλό κ καήκανε…. Να μην σας πω τι έπαθα εγώ που το έπαιξα δυνατός και ζήτησα μερίδα με το νούμερο 7. Μπουκιά και νερό ή κόκα κόλα και παράλληλα φυσούσα κ έβγαζα καπνούς σαν δράκος. Νομίζω ότι αυτός ο συνδυασμός θα σκότωσε ότι μικρόβιο είχα μέσα μου, ανοίξανε τα πνευμόνια μου. Απέναντι ακριβώς έχει το Amorino, ένα ιταλικό παγωτατζίδικο. Μετά από σκέψη κατάλαβα ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρίσκεται απέναντι από το Currywurst. Θα στέλνει απευθείας τους πελάτες του για να σβήσουν τη φλόγα με παγωτό, ότι πιο δροσιστικό υπάρχει για να περάσει η καούρα αυτή. Το επισκεφτήκαμε και αυτό.