Πρωτού καν ηχήσει το ξυπνητήρι είχα ήδη μισοανοίξει τα μάτια μου ενώ από τις γρύλιες του στοριού διαφαίνονταν οι πρώτες ακτίδες φωτός αλλά δεν έλεγα να αφήσω την ζεστασιά του κρεββατιού μάλλον είχε αρκετό κρύο. Η πτήση μας ήταν προγραμματισμένη για τις 11:50 οπότε θα πίναμε καφεδάκι με την άνεση μας, η Θεσσαλονίκη είχε ηλιόλουστη ημέρα αλλά κατεψυγμένη στην κυριολεξία ξερό κρύο που σε χτυπάει στα κόκκαλα. Η απροθυμία των φίλων και συγγενών να μας “πετάξουν” στο αεροδρόμιο (τα γαιδούρια, νεόνυμφοι άνθρωποι...ε ήταν και καθημερινή) μας οδήγησε να πάρουμε ένα ταξί, τον εύκολο τρόπο δηλαδή. Σε 20 λεπτά από τον Έυοσμο ήμασταν ήδη στο αεροδρόμιο χάρη στον περιφερειακό της πόλης καθώς δεν συναντήσαμε καθόλου κίνηση, δώσαμε τις αποσκευές μας και βουρ για ένα καπουτσινάκι από τα Everest. Περάσαμε τον πολύ πρόχειρο όπως μου φάνηκε έλεγχο (σε σχέση με άλλα αεροδρόμια χάρη στην τρομουστερία που επικρατεί), ρίξαμε μια ματιά στα Duty Free έως ότου να ανοίξει η πύλη και να μεταφερθούμε με το λεωφορειάκι που σε πάει στο αεροπλάνο. Είχα ξαναπετάξει με την Cyprus στο παρελθόν για Λάρνακα και είχα σχηματίσει καλούτσικες εντυπώσεις οι οποίες συνεχίστηκαν και σε αυτό το ταξίδι. 3 ώρες διαρκεί η πτήση και για να περάσει πιο ευχάριστα η ώρα μου έκανα ένα briefing στα του Παρισιού όσο και στα ελάχιστα Γαλλικά μου. Προσγειωθήκαμε στο Charles De Gaulle περίπου στις 14:30 τοπική ώρα, από τα παράθυρα διακρίνονταν σε αρκετά σημεία στίβες χιόνια και φαγάνες ετοιμοπόλεμες! Ενώ διασχίζαμε τους διαδρόμους προς τον χώρο παραλαβής των αποσκευών μας εντύπωση μου προκάλεσε το οτι οι περισσοτεροι υπάλληλοι του αεροδρομίου ήταν έγχρωμοι. Αυτό το black humor το κάνω συνέχεια με τις χαμένες αποσκευές αλλά μέχρι στιγμής δεν μου χει συμβεί! Κι ενώ ο ιμάντας ξεκίνησε και οι δικές μας βαλιτσούλες ήσαν άφαντες η προπτική να έχουν πάει στο Abu Dhabi όπως χαριτολογόντας διατυμπάνιζα στην σύζυγο έμοιαζε να γίνεται αληθινή! Αφού με στόλισε με διάφορα Γαλλικά και άλλοτε παρομοιάζοντας με με γηραιότατο Έλλην πολιτικό νάσου κάνουν την εμφάνιση τους τελευταίες και καταιδρωμένες ανακουφίζοντας την. Aυτό το αεροδρόμιο έχει 3 ξεχωριστούς υποσταθμούς terminals το 1, το 2 (το οποίο χωρίζεται σε 2Α,2Β,2C,2D,2E,2F) και το 3. Η κάθε εταιρεία προσγειώνεται και σε διαφορετικό terminal, η Cyprus λοιπόν στο 1 νομίζω στο 1 και Olympic. Για την μετάβαση στο Παρίσι υπάρχουν οι παρακάτω τρόποι :
Η ξεροκεφαλιά μου με οδήγησε στο Roissybus καθώς τα ανυπόμονα μάτια μου ήθελαν να δούν δρόμους, γειτονιές κτλ. Το σχέδιο ήταν απλό, roissybus έως την opera και κατόπιν μετρό για Place d' italie. Αποδείχθηκε πλήρως εσφαλμένη επιλογή απ' όλες τις πλευρές. Κατ' αρχάς η ώρα ήταν ακατάλληλη, μεσημέρι γαρ, και πέσαμε σε κυκλοφοριακό χάος φτάνοντας στην opera μετά απο 1 ώρα και ένα τέταρτο και ενώ ήδη είχε αρχίσει η βροχή και τα νεύρα τσαταλάκια της συζύγου πήραμε ταξί για Place d' Italie. Ο συμπαθέστατος Ασιάτης οδηγός μας αποδείχθηκε ιδιαίτερα εκνευρισμένος με το κυκλοφοριακό χάος που επικρατούσε
από τα λίγα Γαλλικά που έπιανα αλλά και τις γκριμάτσες του. Άλλα 40 λεπτά διαδρομή με τρελή κίνηση που όμοια της μόνο σε αυτή της Πόλης έχω ξαναματαδεί και 27 ευροπουλάκια και φτάσαμε στο hotel που θα μας φιλοξενούσε. Η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα (και σε χρόνο αλλά και σε χρήμα στην τελική) να κάνω ήταν φυσικά το Rer έως Denfert Rochereau και απο κει μετρο για Place d' Italie, αυτό ήταν κάτι που γνώριζα αλλά είπαμε ξεροκεφαλιά....! Ήδη είχε πάει 17:30 κάναμε check in και οδεύσαμε προς το δωμάτιο μας. Το hotel μας ήταν μικρό και συμπαθητικό το δε δωμάτιο αρκετά μικρό εξοπλισμένο με τα βασικά στα + το δωρεάν wifi αλλά το πιο δυνατό του χαρτί ήταν το location. Στα 150m η στάση μετρό Place d' Italie κόμβος 3 γραμμών, μια γραμμή η 6 για Montparnasse- Eiffel-Trocadero και Charles de Gaulle Etoile, η γραμμή 7 Bastille-Oberkampf-Republique-(Βορειοανατολικα που βολευει για canal st. Martin) και τέλος η γραμμή 5 για Place Monge (Ας πουμε Quartier Latin)-Pont Marie-Chatelet-Pont neuf-Louvre-Opera-La fayette. Το άλλο δυνατό χαρτί ακριβώς απέναντι το εμπορικό κέντρο Italie 2 με γνωστά καταστήματα όπως Printemps,Sephora,Fnac κτλ. Καταστήματα για φαγητό όπως Mcdonald's, Hippopotamus, Bulangerie Paul,Brioche Doree αλλά και super market τα Carrefour. Τα παραπάνω σε συνδυασμό βέβαια με τα χρήματα που δαπανήσαμε με κάναν να πώ οτι στο θέμα του Hotel είχα κάνει μια καλή και οικονομική επιλογή. Ήμασταν πανέτοιμοι για την πρώτη εξόρμιση μας, οδέυσαμε προς την στάση του μετρό για εισητήρια τώρα ισχύουν τα εξής: το μονό εισητήριο κοστίζει 1.70, το καρνέ των 10 εισητηρίων 12 ευρώ και φυσικά οι κάρτες Paris visite και Navigo (για την χρησιμότητα των τελευταίων έχουν γράψει άλλοι συμforumιτες εγώ δεν τις χρησιμοποίησα). Τα εισητήρια μπορείς να τα αγοράσεις από τους αυτόματους πωλητές οι οποίοι είναι πανέυκολοι στη χρήση (σε αγγλικα,ισπανικα,ιταλικα) είναι ένας κεντρικός κυλιδρικός επιλογέας με ένα δεξί κουμπί αποδοχής και ένα αριστερό με χρώμα κόκκινο απόριψης. Οι αυτόματοι πωλητές δέχονται πιστωτική κάρτα με τσιπάκι και κέρματα (έχει σχεδιάκι το καθένα με τι μέθοδο πληρωμής δουλεύει) σε κεντρικούς σταθμούς πέραν των παραπάνω δέχεται και μετρητά. Τα ξεχωρίζουμε εκτός από τα σχεδιάκια από τους χρωματισμούς, αυτά που δέχονται μόνο κέρματα και κάρτα με μπλέ χρώμα και αυτά που δέχονται και μετρητά με πορτοκαλί. Στον σταθμό μας είχαμε και πορτοκαλί μηχάνημα οπότε στήθηκα σε κείνη την ουρά, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μάλλον Αμερικάνων μπροστά από τον μπροστινό μου παιδευόταν να βγάλει άκρη με το μηχάνημα όπως και αρκετοί άλλοι τουρίστες όπως παρατήρησα στις άλλες ουρές κάτι που με έκανε λίγο σκεπτικό (λες να ναι τόοοσο πια μπέρδεμα?) αλλά όλοι όμως περίμεναν υπομονετικά χωρίς να αγανακτούν. Τελικά όταν ήρθε η σειρά μου τελείωσα στο πιτς φυτίλι ήταν πανεύκολο, άρπαξα το καρνε των δέκα εισητηρίων με καμάρι κάνοντας βέβαια και την ανάλογη επίδειξη εξυπνάδας (το χω λέμε) στην σύζυγο! Πήραμε την γραμμή 5 και κατεβήκαμε στην στάση Pont Marie διασχίσαμε την γέφυρα και βρεθήκαμε στο νησάκι ile Saint Luis διασχίσαμε το κεντρικό δρομάκι της rue Saint Luis με το παγωτατζίδικο του Berthillon (δεν δοκιμάσαμε...) μέχρι την γέφυρα που συνδέει με το άλλο νησάκι το ile de la Cite. Η Notre Dame διακρινόταν όσο την κοντεύαμε όλο και πιο επιβλητική. Ιδιαίτερα την προσοχή μου τράβηξε το μεγάλο κυκλικό γλυπτό στο κέντρο ακριβώς του ναού σαν ρόδα και οι πλαινές του πύλες όπως φυσικά και τα γλυπτά αλλά και τα κουδουνοστάσια, η πίσω πλευρά από την μεριά δηλαδή που την πλησιάζαμε μου φάνηκε ως η πιο εντυπωσιακή. Αφεθήκαμε για λίγο νοερά στο μυθιστόρημα του Bίκτωρ Ουγκό " Η παναγία των Παρισίων" και κινήσαμε για το δημαρχείο το Hotel de Ville, τα υπόλοιπα αξιοθέατα της Cite θα τα βλέπαμε άλλη στιγμή υπό το φως της ημέρας. Το Hotel de Ville είναι ένα εντυπωσιακότατο κτήριο του 17ου αιώνα κτισμένο σε μια τεράστια πλατεία όπου είχε στηθεί ένα παγοδρόμιο προς χαρά και των νεαρών Γάλλων που διασκέδαζαν αφάνταστα και μεις τους χαζεύαμε. Το όλο σκηνικό δε θύμιζε φυσικά τίποτα στο κέντρο των ανατριχιαστικών εκτελέσεων που έχουν συμβεί στα ανταριασμένα χρόνια της επανάστασης, της κομμούνας. Κάτσαμε αρκετή ώρα παρακολουθόντας τα νεαρά Γαλλάκια στις επιδείξεις τους στον πάγο ενώ το ψιλό χιονάκι έδενε τέλεια με το όλο σκηνικό. Κατόπιν πήραμε το μετρο, την γραμμή Νο1 για να θαυμάσουμε την πιο εντυπωσιακή λεωφόρο της Ευρώπης ίσως και όλου του κόσμου, την Champs Elysees τα Ηλύσια πεδία το όνομα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, όπου «Ηλύσια» είναι τόπος όπου ήρωες πηγαίνουν να χαλαρώσουν! Κατεβήκαμε στην μέση περίπου της λεωφόρου στην Franklin Roosvelt και βγαίνοντας από την αποβάθρα το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Τεράστια πεζοδρόμια, μαγαζιά, δέντρα φωτισμένα κατα μήκος όλης της λεωφόρου. Περπατήσαμε με κατέυθυνση προς τον λόφο του Chaillot στην Αψίδας του Θριάμβου ενώ πίσω μας βλέπαμε τον μύλο στην place Concorde, οσο περπατάς σε αυτή τη λεωφόρο σου δίνει το συναίσθημα του Παρισιού που σε κάνει να το ερωτευτείς. Τσιμπήσαμε από μια κρέπα διαπιστώνοντας για τα καλά οτι η ακρίβεια κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο (6 ευρώ η μια και 2 ευρώ το μπουκαλάκι νερό)αλλά τι μπορεί να περιμένεις στην 3η πιο ακριβή οδό όλου του κόσμου άραγε? Φτάσαμε στην αψίδα του θριάμβου λοιπόν με την απλή σχεδίαση και το τεράστιο μέγεθος του μνημείου να είναι τυπικά χαρακτηριστικά του. Την επομένη της νίκης του στο Αούστερλιτς ο Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέων είπε, απευθυνόμενος προς το στράτευμά του: "Δεν θα επιστρέψετε στις εστίες σας, παρά μόνο περνώντας κάτω από αψίδες θριάμβων".Κι έτσι έγινε! Αρκετά όμως για πρώτη γεύση Παρισιού, ώρα για επιστροφή καθώς η επόμενη ημέρα είχε πρωινό ξύπνημα για Λούβρο! Πήραμε το μετρό γραμμή 6, το οποίο σε κάποια σημεία γίνεται υπέργειο και έτσι απολαύσαμε και τον φωτισμένο πύργο του Αιφελ προς μεγάλη μας ευχαρίστηση. Αποκαμωμένοι αλλά και ανυπόμονοι να ξημερώσει η επόμενη ημέρα πλαγιάσαμε, φροντίζοντας να βάλω στην τσέπη μου την φωτογραφική μηχανή που χα ξεχάσει να πάρω γι αυτό και έλειψη φωτογραφιών. Bonne nuit λοιπον....
- Με τρένο (RER) είναι η γραμμή Β με στάσεις Gare du Nord, Chatelet, Notre dame, Luxenburg, Denfert rochereau. Για να προσεγγίσει κανείς τον σταθμό χρειάζεται να μεταφερθεί με το ειδικό λεωφορειάκι το οποίο είναι δωρεάν και ονομάζεται CDGVAL στην μέση περίπου του αεροδρομίου το οποίο ονομάζουν Roissypole. Υπάρχουν παντού πινακίδες με την ένδειξη Paris by Train που διευκολύνουν πολύ, το κόμιστρο ανέρχεται στα 8,70 eur το άτομο και έχει συχνά δρομολόγια ανα 15 λεπτά που κάνουν περίπου απο 25 λεπτά έως 40 λεπτά ανάλογα με τον σταθμό αποβίβασης.
- Με λωφορείο (Roissybus) έξω απο κάθε terminal έχει στάση και σε πάει απευθέιας στην Opera με κόστος 9,40 eur το άτομο (πληρώνεις στον οδηγό), έχει συχνά δρομολόγια ανα 15 λεπτά και κάνει 45 λεπτά ή 1 ώρα ανάλογα την κίνηση. Οι πινακίδες Paris by Bus, τώρα κατατοπίζουν τον ταξιδιώτη.
- Με λεωφορεία της Air France (δεν εξυπηρετεί τα terminal 3 και 2G ) με 3 διαφορετικές γραμμές, μια για Arc de triomphe (15 eur), μια για Gare de Lyon και Montparnasse (16,50) και μια για αεροδρομιο Orly. Περισσότερες πληροφορίες δεν συνέλεξα καθώς δεν με πολυενδιέφερε.
- Mε ταξί, κόστος 70+ eur ανάλογα την κίνηση και τον προορισμό φυσικά (έχω ακούσει περίπτωση που χει πληρώσει 90 eur).
- Με mini van κλεισμένο από το ίντερνετ και κόστος 55 eur για 2 άτομα.
Η ξεροκεφαλιά μου με οδήγησε στο Roissybus καθώς τα ανυπόμονα μάτια μου ήθελαν να δούν δρόμους, γειτονιές κτλ. Το σχέδιο ήταν απλό, roissybus έως την opera και κατόπιν μετρό για Place d' italie. Αποδείχθηκε πλήρως εσφαλμένη επιλογή απ' όλες τις πλευρές. Κατ' αρχάς η ώρα ήταν ακατάλληλη, μεσημέρι γαρ, και πέσαμε σε κυκλοφοριακό χάος φτάνοντας στην opera μετά απο 1 ώρα και ένα τέταρτο και ενώ ήδη είχε αρχίσει η βροχή και τα νεύρα τσαταλάκια της συζύγου πήραμε ταξί για Place d' Italie. Ο συμπαθέστατος Ασιάτης οδηγός μας αποδείχθηκε ιδιαίτερα εκνευρισμένος με το κυκλοφοριακό χάος που επικρατούσε
από τα λίγα Γαλλικά που έπιανα αλλά και τις γκριμάτσες του. Άλλα 40 λεπτά διαδρομή με τρελή κίνηση που όμοια της μόνο σε αυτή της Πόλης έχω ξαναματαδεί και 27 ευροπουλάκια και φτάσαμε στο hotel που θα μας φιλοξενούσε. Η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα (και σε χρόνο αλλά και σε χρήμα στην τελική) να κάνω ήταν φυσικά το Rer έως Denfert Rochereau και απο κει μετρο για Place d' Italie, αυτό ήταν κάτι που γνώριζα αλλά είπαμε ξεροκεφαλιά....! Ήδη είχε πάει 17:30 κάναμε check in και οδεύσαμε προς το δωμάτιο μας. Το hotel μας ήταν μικρό και συμπαθητικό το δε δωμάτιο αρκετά μικρό εξοπλισμένο με τα βασικά στα + το δωρεάν wifi αλλά το πιο δυνατό του χαρτί ήταν το location. Στα 150m η στάση μετρό Place d' Italie κόμβος 3 γραμμών, μια γραμμή η 6 για Montparnasse- Eiffel-Trocadero και Charles de Gaulle Etoile, η γραμμή 7 Bastille-Oberkampf-Republique-(Βορειοανατολικα που βολευει για canal st. Martin) και τέλος η γραμμή 5 για Place Monge (Ας πουμε Quartier Latin)-Pont Marie-Chatelet-Pont neuf-Louvre-Opera-La fayette. Το άλλο δυνατό χαρτί ακριβώς απέναντι το εμπορικό κέντρο Italie 2 με γνωστά καταστήματα όπως Printemps,Sephora,Fnac κτλ. Καταστήματα για φαγητό όπως Mcdonald's, Hippopotamus, Bulangerie Paul,Brioche Doree αλλά και super market τα Carrefour. Τα παραπάνω σε συνδυασμό βέβαια με τα χρήματα που δαπανήσαμε με κάναν να πώ οτι στο θέμα του Hotel είχα κάνει μια καλή και οικονομική επιλογή. Ήμασταν πανέτοιμοι για την πρώτη εξόρμιση μας, οδέυσαμε προς την στάση του μετρό για εισητήρια τώρα ισχύουν τα εξής: το μονό εισητήριο κοστίζει 1.70, το καρνέ των 10 εισητηρίων 12 ευρώ και φυσικά οι κάρτες Paris visite και Navigo (για την χρησιμότητα των τελευταίων έχουν γράψει άλλοι συμforumιτες εγώ δεν τις χρησιμοποίησα). Τα εισητήρια μπορείς να τα αγοράσεις από τους αυτόματους πωλητές οι οποίοι είναι πανέυκολοι στη χρήση (σε αγγλικα,ισπανικα,ιταλικα) είναι ένας κεντρικός κυλιδρικός επιλογέας με ένα δεξί κουμπί αποδοχής και ένα αριστερό με χρώμα κόκκινο απόριψης. Οι αυτόματοι πωλητές δέχονται πιστωτική κάρτα με τσιπάκι και κέρματα (έχει σχεδιάκι το καθένα με τι μέθοδο πληρωμής δουλεύει) σε κεντρικούς σταθμούς πέραν των παραπάνω δέχεται και μετρητά. Τα ξεχωρίζουμε εκτός από τα σχεδιάκια από τους χρωματισμούς, αυτά που δέχονται μόνο κέρματα και κάρτα με μπλέ χρώμα και αυτά που δέχονται και μετρητά με πορτοκαλί. Στον σταθμό μας είχαμε και πορτοκαλί μηχάνημα οπότε στήθηκα σε κείνη την ουρά, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι μάλλον Αμερικάνων μπροστά από τον μπροστινό μου παιδευόταν να βγάλει άκρη με το μηχάνημα όπως και αρκετοί άλλοι τουρίστες όπως παρατήρησα στις άλλες ουρές κάτι που με έκανε λίγο σκεπτικό (λες να ναι τόοοσο πια μπέρδεμα?) αλλά όλοι όμως περίμεναν υπομονετικά χωρίς να αγανακτούν. Τελικά όταν ήρθε η σειρά μου τελείωσα στο πιτς φυτίλι ήταν πανεύκολο, άρπαξα το καρνε των δέκα εισητηρίων με καμάρι κάνοντας βέβαια και την ανάλογη επίδειξη εξυπνάδας (το χω λέμε) στην σύζυγο! Πήραμε την γραμμή 5 και κατεβήκαμε στην στάση Pont Marie διασχίσαμε την γέφυρα και βρεθήκαμε στο νησάκι ile Saint Luis διασχίσαμε το κεντρικό δρομάκι της rue Saint Luis με το παγωτατζίδικο του Berthillon (δεν δοκιμάσαμε...) μέχρι την γέφυρα που συνδέει με το άλλο νησάκι το ile de la Cite. Η Notre Dame διακρινόταν όσο την κοντεύαμε όλο και πιο επιβλητική. Ιδιαίτερα την προσοχή μου τράβηξε το μεγάλο κυκλικό γλυπτό στο κέντρο ακριβώς του ναού σαν ρόδα και οι πλαινές του πύλες όπως φυσικά και τα γλυπτά αλλά και τα κουδουνοστάσια, η πίσω πλευρά από την μεριά δηλαδή που την πλησιάζαμε μου φάνηκε ως η πιο εντυπωσιακή. Αφεθήκαμε για λίγο νοερά στο μυθιστόρημα του Bίκτωρ Ουγκό " Η παναγία των Παρισίων" και κινήσαμε για το δημαρχείο το Hotel de Ville, τα υπόλοιπα αξιοθέατα της Cite θα τα βλέπαμε άλλη στιγμή υπό το φως της ημέρας. Το Hotel de Ville είναι ένα εντυπωσιακότατο κτήριο του 17ου αιώνα κτισμένο σε μια τεράστια πλατεία όπου είχε στηθεί ένα παγοδρόμιο προς χαρά και των νεαρών Γάλλων που διασκέδαζαν αφάνταστα και μεις τους χαζεύαμε. Το όλο σκηνικό δε θύμιζε φυσικά τίποτα στο κέντρο των ανατριχιαστικών εκτελέσεων που έχουν συμβεί στα ανταριασμένα χρόνια της επανάστασης, της κομμούνας. Κάτσαμε αρκετή ώρα παρακολουθόντας τα νεαρά Γαλλάκια στις επιδείξεις τους στον πάγο ενώ το ψιλό χιονάκι έδενε τέλεια με το όλο σκηνικό. Κατόπιν πήραμε το μετρο, την γραμμή Νο1 για να θαυμάσουμε την πιο εντυπωσιακή λεωφόρο της Ευρώπης ίσως και όλου του κόσμου, την Champs Elysees τα Ηλύσια πεδία το όνομα προέρχεται από την ελληνική μυθολογία, όπου «Ηλύσια» είναι τόπος όπου ήρωες πηγαίνουν να χαλαρώσουν! Κατεβήκαμε στην μέση περίπου της λεωφόρου στην Franklin Roosvelt και βγαίνοντας από την αποβάθρα το θέαμα ήταν καταπληκτικό. Τεράστια πεζοδρόμια, μαγαζιά, δέντρα φωτισμένα κατα μήκος όλης της λεωφόρου. Περπατήσαμε με κατέυθυνση προς τον λόφο του Chaillot στην Αψίδας του Θριάμβου ενώ πίσω μας βλέπαμε τον μύλο στην place Concorde, οσο περπατάς σε αυτή τη λεωφόρο σου δίνει το συναίσθημα του Παρισιού που σε κάνει να το ερωτευτείς. Τσιμπήσαμε από μια κρέπα διαπιστώνοντας για τα καλά οτι η ακρίβεια κυριαρχεί σε όλο της το μεγαλείο (6 ευρώ η μια και 2 ευρώ το μπουκαλάκι νερό)αλλά τι μπορεί να περιμένεις στην 3η πιο ακριβή οδό όλου του κόσμου άραγε? Φτάσαμε στην αψίδα του θριάμβου λοιπόν με την απλή σχεδίαση και το τεράστιο μέγεθος του μνημείου να είναι τυπικά χαρακτηριστικά του. Την επομένη της νίκης του στο Αούστερλιτς ο Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέων είπε, απευθυνόμενος προς το στράτευμά του: "Δεν θα επιστρέψετε στις εστίες σας, παρά μόνο περνώντας κάτω από αψίδες θριάμβων".Κι έτσι έγινε! Αρκετά όμως για πρώτη γεύση Παρισιού, ώρα για επιστροφή καθώς η επόμενη ημέρα είχε πρωινό ξύπνημα για Λούβρο! Πήραμε το μετρό γραμμή 6, το οποίο σε κάποια σημεία γίνεται υπέργειο και έτσι απολαύσαμε και τον φωτισμένο πύργο του Αιφελ προς μεγάλη μας ευχαρίστηση. Αποκαμωμένοι αλλά και ανυπόμονοι να ξημερώσει η επόμενη ημέρα πλαγιάσαμε, φροντίζοντας να βάλω στην τσέπη μου την φωτογραφική μηχανή που χα ξεχάσει να πάρω γι αυτό και έλειψη φωτογραφιών. Bonne nuit λοιπον....
