Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.491
- Likes
- 17.831
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
...ξεκινώ λοιπόν από το Manhattan να περπατάω τη γέφυρα προς απέναντι. Ε; σωστά; Όοοοχι!!! Λάθος!!! Typical mistake των τουριστών που βαριούνται να κάνουν 5 βήματα παραπάνω. Περνάω μπροστά από την είσοδο της γέφυρας, την αγνοώ επιδεικτικά και κατευθύνομαι στο μετρό. Λίγα λεπτά μετά βρίσκομαι εκτός νησιού, στις όμορφες γειτονιές του Brooklyn και κοιτάω κατάφατσα την ανατολική πλευρά του Manhattan. "Τώρα μάλιστα!!" σκέφτομαι. Αυτή είναι βόλτα. Περνάω την είσοδο της Brooklyn Bridge και χαμογελάω πλατιά. Το συναίσθημα είναι μοναδικό, η γέφυρα πολύ πιο εντυπωσιακή και επιβλητική απότι την είχα φανταστεί, και η θέα του Manhattan καθώς κατευθύνομαι προς αυτό, μαγευτική.Έχει αρχίσει και σουρουπώνει. Έφτασε η ώρα για να πραγματοποιήσω ένα από τα λιγοστά "όνειρα" που είχα για τις ΗΠΑ πριν το ταξίδι. Να περπατήσω τη γέφυρα....
Μου παίρνει σχεδόν σαράντα λεπτά να διασχίσω τη γέφυρα, και συναντώ στα sidewalks της κάθε λογής ανθρώπους. Επισκέπτες σαν κι'εμένα που κάθε 5 μέτρα σταματάνε για να χαζέψουν το θέαμα, εργαζόμενους που έχουν σχολάσει από τις δουλειές τους και προτιμούν το περπάτημα από τον υπόγειο, ποδηλάτες που χρησιμοποιούν τη γέφυρα ως μέρος εξάσκησης, και απλούς διαβάτες που κάνουν τη βόλτα τους. Αν είχα ένα βιβλίο θα καθόμουν εδώ να διαβάσω τώρα.
Η μέρα πλησιάζει στο τέλος της. Αφήνω τη βραδυνή έξοδο για κάποια μέρα πιο ξεκούραστη, και απλά αποφασίζω να περάσω από την Times Square επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο. Το σημείο που συναντώνται η 7η λεωφόρος και η Broadway, το σημείο που δημιουργείται η πλατεία δηλαδή, ονομάζεται "σταυροδρόμι του κόσμου". Φτάνω και... αρχίζω να ζαλίζομαι. Ο κόσμος που κυκλοφορεί με κάνει να κοιτάξω αφελώς το ρολόι μου για να δω τί ώρα είναι και υπάρχει εδώ τέτοιος χαμός λες και βρισκόμαστε σε ώρα αιχμής. Τελικά στην Times Square όλο το 24ωρο είναι rush hour.
Και τι δε βλέπω εδώ. Ντόπιους να τρέχουν να πάνε σπίτια τους, τουρίστες να χαζεύουν κοιτώντας ψηλά και τραβώντας φωτογραφίες, εκατοντάδες ηλεκτρονικές διαφημιστικές πινακίδες γιγαντιαίων μεγεθών που κρέμονται στους ουρανοξύστες, μαγαζιά κάθε λογής, από μικρά fast-food ασιάτικα μέχρι πραγματικά θηρία όπως το παιχνιδάδικο "Toys R Us", μικρά αυτοσχέδια μουσικά γκρουπ που παίζουν μουσική ή τραγουδάνε και τους περαστικούς να σταματάνε να αφουγκραστούν για 1 στιγμή, τον άστεγο που μου τραβάει το μανίκι και παρακαλάει για ένα δολάριο, την παρέα μαύρων έξω από τη βιτρίνα του NBC που παρακολουθούν σε μια τηλεόραση το ματς των New York Knicks, και τόσα ακόμα... Η καρδιά της πόλης χτυπάει εδώ. Εδώ που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μου όλες οι πτυχές της πόλης. Όλες οι ανισότητες και όλες οι κοινωνικές ομάδες. Ένα πραγματικό χωνευτήρι λαών.
Με τις εικόνες αυτές αφήνω πίσω μου την Times Square και αρχίζω να ανηφορίζω την 7η λεωφόρο. Η ανασφάλεια του πρωινού έχει μεταλλαχθεί σε ένα συναίσθημα απίστευτης οικειότητας με την πόλη και τον κόσμο της. Σα να άνοιξε μια δίνη στο κέντρο της πλατείας και με ρούφηξε μέσα, ενσωματώνοντάς με στο τόσο ανομοιογενές - και όμως τόσο οικείο - μείγμα ανθρώπων της Νέας Υόρκης.
Την επόμενη αμέσως στιγμή έχει ξημερώσει και βρίσκομαι και πάλι στην 7η λεωφόρο. Κατευθύνομαι προς Βορρά, με τελικό προορισμό το Central Park, την "πίσω αυλή" της Νέας Υόρκης...
Attachments
-
76,7 KB Προβολές: 382