Defkalion
Administrator
- Μηνύματα
- 11.491
- Likes
- 17.831
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αλάσκα
... Κάθε εικόνα που είχα για το πάρκο από την τηλεόραση και τον κινηματογράφο καταρρίπτεται εδώ. Το μέγεθός του, πιστό στο χαρακτήρα της πόλης, είναι πραγματικά ασύλληπτο. Περπατάω γύρω στις 5 ώρες περιπλανώμενος στις εκτάσεις του, χαζεύοντας τον κόσμο που κάνει ότι μπορεί κανείς να φανταστεί εδώ. Πικνικ με κουβέρτες, ηλιοθεραπεία, ομαδικές ασκήσεις, ποδήλατο, μουσικές παραστάσεις, ενώ δε λείπουν και τα γήπεδα για ομαδικά σπορ.Την επόμενη αμέσως στιγμή έχει ξημερώσει και βρίσκομαι και πάλι στην 7η λεωφόρο. Κατευθύνομαι προς Βορρά, με τελικό προορισμό το Central Park, την "πίσω αυλή" της Νέας Υόρκης...
Τα τοπία στο πάρκο είναι εκπληκτικά. Το πάρκο είναι τόσο μεγάλο που προσφέρει απόλυτη αποτοξίνωση από τους θορύβους της μεγαλούπολης, ενώ οι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης εμφανίζονται στον ορίζοντα του πάρκου δίνοντας ένα εντελώς σουρεαλιστικό χαρακτήρα στο τοπίο. Φτάνοντας στη μεγάλη λίμνη του πάρκου σταματάω. Όχι γιατί διαπιστώνω ότι παρά τη συνεχή πεζοπορία δεν έχω φτάσει ούτε στη μέση του πάρκου, αλλά γιατί έχω μια... αναπάντεχη συνάντηση...
Σωριάζομαι σε ένα από τα παγκάκια μπροστά στη λίμνη την οποία οι αμερικάνοι έχουν βαφτίσει "Jackie Kennedy Reservoir" καθώς η Jackie συνήθιζε να κάνεις τους περιπάτους της εδώ. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα, βλέπω έναν κυριούλη καμιά... 100σταριά ετών να με πλησιάζει, περπατώντας με δυσκολία κρατώντας ένα "πι" και φορώντας αθλητικό φανελάκι και βερμούδα.
"Καλημέρα" του λέω
"καλημέρα καλημέρα" μου απαντάει. "Ξέρεις ότι κάθεσαι στο παγκάκι μου;"
"Ορίστε;" λέω, και τσακίζομαι να σηκωθώ

"Όχι όχι κάτσε!!!" μου λέει, και έρχεται κοντά να μου δείξει μια επιγραφή επάνω στο παγκάκι:

Ο τύπος έκατσε μαζί μου λίγη ώρα, εξηγώντας μου ότι είναι ο... δήμαρχος του Central Park, ένας τιμητικός τίτλος που του αποδόθηκε από την πόλη της Νέας Υόρκης, καθώς ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ξεκίνησε τη μόδα του jogging στο πάρκο, το -κρατηθείτε- 1936.

Μου έδειξε τα μετάλιά του, μου έδειξε τον "τοίχο τιμής" που υπάρχει σε μια γωνιά της λίμνης, ενώ όλη αυτή την ώρα ΟΛΟΣ ο κόσμος που πέρναγε κάνοντας τρέξιμο στη λίμνη τον χαιρετούσε.
Φεύγοντας σκέφτηκα να γυρίσω να του ζητήσω να βγούμε μια φωτογραφία μαζί, αλλά τον είδα να κάνει αυτό:




Είχα ξεχάσει εντελώς τους καταιγιστικούς ρυθμούς της πόλης, και αφέθηκα να χαζεύω τα τοπία που προσφέρει το πάρκο. Μερικά δείγματα ακόμα, από υπέρυθρες φωτογραφίες που έβγαλα:





Έχω επισκεφθεί πολλές πόλεις, μεταξύ των οποίων και πόλεις-πρότυπα όσον αφορά τη διαχείριση πρασίνου, όπως η Σιγκαπούρη και η Βοστώνη. Κάνοντας βόλτες όμως στο Central Park, πραγματικά βίωσα μια ξεχωριστή εμπειρία. Ίσως ήταν ο συνδυασμός της ξαφνικής αλλαγής σκηνικού από τη μια στιγμή στην άλλη σε σχέση με τα εξίσου εντυπωσιακά "τοπία" της πόλης, ίσως ήταν η γνωριμία με τον mister Arroyo, ίσως τελικά να μην ήταν τίποτα από όλα αυτά και απλά να πέρασα μια πολύ όμορφη μέρα απορροφημένος στο μεγαλύτερο αστικό πάρκο του κόσμου.
Attachments
-
76,7 KB Προβολές: 382