Γαλλία Road trip: 10 μέρες στη νοτιοδυτική Γαλλία

[Nikos_F]

9. Saint-Émilion - Bordeaux

Τρώμε το ωραίο πρωινό, τα πράγματα είναι ήδη φορτωμένα στο 500ράκι, ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στην υπέροχη αυλή του δωματίου μας και ξεκινάμε. Ο καιρός είναι καλός και ο ουρανός όμορφος

Δεν θα κάνουμε στάσεις. Πρέπει να εξοικονομήσουμε χρόνο για τον παράδεισο του κρασιού, το Saint-Émilion

Περί οδήγησης:
Οδηγώντας 2 ώρες βόρεια (πάντα από επαρχιακούς) προς τον προορισμό μας, κάνω μερικές σκέψεις σχετικά με την οδήγηση στη Γαλλία, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Είναι μερικά χρήσιμα συμπεράσματα που έχω βγάλει από όσες φορές έχω οδηγήσει στη Γαλλία.
Ούτε μια φορά δεν με προσπέρασε κάποιος αντικανονικά. Ούτε μια! Ό,τι βλακεία και να έκανα, περίμεναν υπομονετικά πίσω μου.
Οι Γάλλοι στους επαρχιακούς τρέχουν. Τρέχουν και πάνω από το όριο που είναι συνήθως 80. Έρχονται και σχετικά κοντά σου και περιμένουν να βρουν νόμιμο τρόπο να σε περάσουν. Μην αγχώνεστε (όπως εγώ) για αυτό. Δεν δυσανασχετούν, απλώς περιμένουν. Σε κάποιες φάσεις, επειδή ένιωθα άσχημα που δεν έτρεχα, πήγαινα δεξιά και πάταγα στη βοηθητική λωρίδα, αλλά και πάλι, σε καμία περίπτωση δεν με πέρναγαν παρόλο που χωρούσαν.
Στους επαρχιακούς της Γαλλίας δεν υπάρχουν απρόοπτα όπως εδώ που σε κάθε στροφή περιμένεις να πάει κάτι στραβά (να πεταχτεί ένα αγροτικό ας πούμε).
Όμως, το γενικό όριο 80 των επαρχιακών (που και που γίνεται 70 ή 90) είναι ενδεικτικό. Δεν είναι σαν την Ελλάδα που όταν λέει 80, ξέρεις πως μπορείς να πηγαίνεις με ασφάλεια με 80. Εκεί δεν ισχύει. Το 80 είναι το max, αλλά θα πρέπει να το επιτρέπει και ο δρόμος, γιατί αν και το όριο είναι 80, υπάρχουν κλειστές στροφές που αν μπεις με 80, θα βρεθείς μέσα σε κανα χωράφι με ηλιοτρόπια Εκεί, στη Γαλλία, το όριο ταχύτητας κάθε στιγμής το καθορίζει ο οδηγός, όπως άλλωστε πρέπει να κάνει και ο κάθε πραγματικός οδηγός. Πάντως, οι επαρχιακοί δρόμοι έχουν ελάχιστη κίνηση, αντίθετα από τις εθνικές τους που συνήθως έχουν αρκετή.
Στις κατοικημένες περιοχές κόβουμε οπωσδήποτε στα 50 και ας είναι έρημες. Όμως δεν το τηρούν με τόση ευλάβεια όπως στη Γερμανία (για παράδειγμα). Πήγαιναν με 60 συνήθως. Κάμερες ταχύτητας υπάρχουν και στους μεγάλους επαρχιακούς, αλλά πάντα με προειδοποίηση.
Σε πολλές στενές πόλεις, το όριο στο κέντρο είναι 30, αλλά είναι σωστό. Υπομονή.
Τέλος, παντού στους επαρχιακούς, πριν πλησιάσεις μια διασταύρωση στην οποία θα έχεις STOP, υπάρχει ΠΑΝΤΑ μια προειδοποίηση που λέει πως σε 150 μέτρα θα συναντήσεις STOP. Σκεφτόμουν, πόσες ζωές θα είχαν σωθεί στην Ελλάδα αν εφαρμόζαμε αυτό το απλό (και ανέξοδο) μέτρο. Πόσοι και πόσοι δεν σκοτώθηκαν γιατί δεν είδαν το STOP. Με αυτόν τον τρόπο έχεις και δεύτερη ευκαιρία να δεις το STOP και μειώνονται 50% τουλάχιστον οι πιθανότητες ατυχήματος.

Είναι φανερό πως πλησιάζουμε στον προορισμό μας. Αμπελώνες παντού! Τόσο όμορφοι και λαμπεροί που σε προκαλούν να τους φωτογραφήσεις.

Φτάνουμε στο Saint-Émilion, ακόμα μια μεσαιωνική πόλη της Γαλλίας που αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1999.
Παρκάρουμε σε ένα από τα πολλά Parking (με παρκόμετρο). Ισχύει και εδώ το 12 με 2 δωρεάν.

Το επίθετο που περιγράφει καλύτερα αυτήν την πόλη είναι μάλλον το "κοσμοπολίτικη" και εντελώς τουριστική.
Εντελώς τουριστική, αλλά καλόγουστα τουριστική, όχι πανηγύρι.

Κυκλοφορούν κυρίως Αμερικάνοι και ελάχιστοι Ισπανοί. Και ναι, είναι η πρώτη φορά μετά από 9 μέρες που ακούω ελληνικά από ένα ζευγάρι! Στις επαρχίες της Γαλλίας που γυρίζαμε δεν συναντήσαμε σχεδόν καθόλου ξένους τουρίστες εκτός από ελάχιστους Αμερικάνους και λίγους Ισπανούς. Στην επαρχία ο τουρισμός είναι εσωτερικός, κατά 95% είναι Γάλλοι.

Στο Saint-Émilion υπάρχουν παντού μέρη που μπορείς να δοκιμάσεις και να αγοράσεις κρασιά.
Είναι από μόνο του μια ατραξιόν με μερικά μέρη να είναι πολύ όμορφα.

Αν είχα έρθει με το αυτοκίνητο μου από την Ελλάδα (όπως αρχικά σχεδίαζα) δεν θα αντιστεκόμουν. Θα αγόραζα μερικά μπουκάλια.

Είναι πάντως μια πανέμορφη πόλη. Αλλά οι κλίσεις σε μερικά καλντερίμια πρέπει να είναι 20%! Υπάρχει και κουπαστή στο μέσον, για να κρατιέσαι.
Φορέστε οπωσδήποτε αθλητικά.

Από την πάνω πλατεία στην οποία υπάρχουν αρκετά εστιατόρια η θέα είναι όμορφη

Και από εκεί μπορείς να δεις το πιο χαμηλό τμήμα της πόλης με ένα πλάτωμα (σαν πλατεία) που βρίσκονται μαζεμένα αρκετά ακόμα εστιατόρια και ήταν ασφυκτικά γεμάτα από τις 12 το μεσημέρι!

Εντυπωσιακή και η μονολιθική εκκλησία που το ύψος της φτάνει τα 70 μέτρα περίπου.
Αξίζει να διαβάσετε λίγες λεπτομέρειες για αυτήν και με συνεννόηση με το Tourist Office να κλείσετε ένα ραντεβού για να επισκεφθείτε το τμήμα που είναι χτισμένο μέσα στο βράχο. (εμείς δεν προλαβαίναμε)

Πίσω από την πάνω μεριά της πόλης, υπάρχουν πολύ όμορφοι αμπελώνες που αξίζουν μια φωτογραφία.

Συνεχίσαμε τις βόλτες μας σε αυτήν την όμορφη πόλη και κάναμε κάποιες μικρές αγορές

Α, και ας κρατάτε πάνω στα κανα τάληρο, μπας και αποφασίσετε να αγοράσετε ένα Margaux του 48

Στο πάνω μέρος της πόλης, υπάρχει το Les Cordeliers που είναι το ομώνυμο εγκαταλειμμένο μοναστήρι που μετατράπηκε σε κάτι που μοιάζει με "κέντρο κρασιού" και που εκεί μέσα γίνονται διάφορες εκδηλώσεις. Έχει αγορά, γίνονται σεμινάρια και άλλα πολλά.

Είναι ένας πολύ ευχάριστος χώρος για να πιείτε τον καφέ σας ή ένα ποτήρι κρασί, ή ακόμα και να κάνετε πικνίκ (στο bar θα σας δώσουν το καλαθάκι σας με όλα τα απαραίτητα

Ωραίο ήταν το Saint-Émilion. Μας έφτασαν οι ώρες που το αφιερώσαμε. Δεν νομίζω πως χρειάζεται διανυκτέρευση.

Το αποχαιρετήσαμε και ξεκινήσαμε για τον τελικό προορισμό αυτού του ταξιδιού, το Bordeaux.

Ήρθε η στιγμή να αφήσουμε το 500ράκι μας που μας πήγε μια χαρά χωρίς να δυσανασχετήσει καθόλου. Με μέση κατανάλωση γύρω στα 7 λίτρα για κάθε 100 χλμ δεν αποδείχθηκε και ιδιαίτερα οικονομικό, αλλά ούτε και σπάταλο. 250€ ήταν περίπου το κόστος της βενζίνης αυτού του ταξιδιού. (Διόδια δεν πληρώσαμε κάπου)
Καλή αποδείχθηκε η Goldcar. Η διαδικασία παράδοσης κράτησε 10 δευτερόλεπτα και σε 10 λεπτά μου είχαν στείλει mail πως όλα ήταν ΟΚ και δεν χρωστάω τίποτα απολύτως

Πήραμε το τραμ και κατεβήκαμε στο κέντρο της πόλης, διαδρομή που κρατάει γύρω στα 40 λεπτά και που φυσικά ισχύει το απλό εισιτήριο που κοστίζει 1,80€.

Μείναμε σε ένα μέτριο ξενοδοχείο, το Ténéo Apparthotel που ήταν όμως σχετικά οικονομικό και κοντά στον σταθμό (ο οποίος όμως δεν εξυπηρετεί για το αεροδρόμιο).

Δεν ξέρω γιατί ήταν τόσο ακριβά τα ξενοδοχεία στο Bordeaux. Να έφταιξε που εκείνες τις μέρες ήταν η εθνική τους εορτή και έρχονται από όλα τα κοντινά μέρη για να τη γιορτάσουν; Πιθανόν. Εντάξει, πάντως, βολευτήκαμε και βγήκαμε στους δρόμους.

Κάνουμε βόλτες και καταλήγουμε στο ποτάμι, τον Garonne και συγκεκριμένα στο σύμβολο πλέον της πόλης, το Miroir d'eau, την περίφημη πλατεία με το νερό.

Δεν ξέρω ποιος το σχεδίασε, αλλά η ιδέα αποδείχθηκε λαμπρή. Μέρα νύχτα ο κόσμος διασκεδάζει, τσαλαβουτώντας στο νερό και στα διάφορα παιχνίδια που δημιουργεί ο μηχανισμός που υπάρχει που άλλοτε κάνει την Miroir d'eau να είναι γεμάτη στους ατμούς, άλλοτε να είναι γεμάτη σιντριβάνια και άλλοτε να την μετατρέπει σε μια ήρεμη λίμνη.

Αν και το Bordeaux έχει το μισό πληθυσμό από αυτόν της Toulouse, μοιάζει να έχει πολλαπλάσιο. Δυσκολεύεσαι να πιστέψεις πως όλο αυτό το "τζέρτζελο" που γίνεται στους δρόμους, προκαλείται από έναν πληθυσμό που είναι μόλις 250.000!
Βέβαια, και ο Δήμαρχος εκεί είναι μάλλον λίγο καλύτερος από τους δικούς μας και φροντίζει οι άνθρωποι να έχουν άνετη και δωρεάν πρόσβαση σε μέρη που μπορούν να κάτσουν και να πιουν την μπίρα τους.

Δείτε αυτή τη φωτό! Απλώς έφτιαξαν ένα τεράστιο κήπο, λίγο πιο μέσα από το ποτάμι, κατά μήκος της όχθης και τον γέμισαν με ένα σωρό λουλούδια και άφησαν κάτω χώμα και γρασίδι, για να πηγαίνει ο κόσμος να το απολαμβάνει. (ώρα 20:45)

Το Bordeaux πάρα πολύ ζωντανή πόλη. Υπάρχουν άπειρα cafe, bistro και ό,τι άλλο θέλετε και έχουν πάντα κόσμο. Από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.

Νοικιάσαμε και εδώ ποδηλατάκι και περπατήσαμε μέχρι που νύχτωσε.

Φάγαμε και πήγαμε για ξεκούραση

Αύριο είναι μεγάλη μέρα. Είναι η μέρα της Βαστίλλης, η μέρα της εθνικής τους εορτής. Έχουμε να δούμε πολλά

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 9
• 10
• 11
• 12
• 13

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 11 of 13

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Señor_Nada]

Ήλπιζα ότι θα γράψεις ιστορία για αυτή την περιοχή που με ενδιαφέρει και την έχω στα άμεσα πλάνα μου. Σ'ευχαριστώ που μπαίνεις στον κόπο! Διαβάζω με ενδιαφέρον!

 

[Nikos_F]

2. La Roque- Gageac, Château des Milandes, Périgueux, Brantôme

Πρωινό ξύπνημα στο δωμάτιο στο Domme και το ρολόι δείχνει 07:30. Το πρωινό ξεκινάει στις 08:30, οπότε έχουμε μια ώρα για πεζοπορίες στο δάσος γύρω από το σπίτι. Μια μαγευτική ομίχλη υπάρχει παντού και η θερμοκρασία κοντά στους 16 βαθμούς (κάπου 12 βαθμούς πιο κάτω από την Αθήνα)

Μα τι να πει κανείς; Πόσο τυχεροί οι άνθρωποι που μένους σε τέτοια μέρη. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.

Μετά τις υπέροχες βόλτες στη φύση, είχε έρθει η ώρα για πρωινό στην ... ομίχλη

Μια γενική παρατήρηση σχετικά με το πρωινά που σερβίρουν σε αυτές τις περιοχές είναι πως δεν έχουν καθόλου αλλαντικά, αυγά και σπανίως έχουν τυρί. Αντιθέτως, υπάρχει πάντα μπαγκέτα σε αφθονία, κρουασάν, βούτυρο και σπιτικές μαρμελάδες. Συνήθως υπάρχουν φρέσκα φρούτα και κάποιος χυμός. Φαντάζομαι οι Γερμανοί και οι Άγγλοι θα ξινίζουν τα μούτρα τους όταν βλέπουν μόνο γλυκά Για μας, ήταν μια χαρά και οι σπιτικές μαρμελάδες απίθανες.

Το La Roque- Gageac απέχει μόλις 10 λεπτά από το σπίτι μας, όμως κάνουμε μια πρώτη στάση στη λαϊκή αγορά που υπάρχει σήμερα στο Domme.
Λίγες από αυτές τις περίεργες τομάτες ("η καρδιά του βοδιού" τις ονομάζουν), φράουλες και κυρίως τα υπέροχα δαμάσκηνα που βγάζει η περιοχή. Δεν έχω φάει καλύτερα στη ζωή μου. Μετάνιωσα που δεν πήρα κανα κιλό ακόμα.

Μια παρένθεση. Όπως έχουμε εδώ τις "λαϊκές", έτσι τις έχουν και σε εκείνα τα χωριά. Μια φορά τη βδομάδα σε διαφορετικό χωριό. Η διαφορά με τις δικές μας είναι πως εκεί πουλάνε μόνο παραγωγοί, αλλά και κυρίες που έχουν ετοιμάσει διάφορα σπιτικά προϊόντα όπως τάρτες (υπέροχες) και πίτες. Γενικά αξίζει να χαζεύει κανείς σε αυτές τις αγορές. Οι τιμές είναι σαφώς πιο πάνω από τις δικές μας στα περισσότερα φρούτα και λαχανικά και ειδικά οι τιμές των βιολογικών προϊόντων μου φάνηκαν παράλογα υψηλές. Μοναδικοί και οι παραγωγοί τυριών που πουλάνε το ίδιο "φρέσκο τυρί σε διαφορετικές ωριμάνσεις.

Μασουλάγαμε δαμάσκηνα μέχρι να φτάσουμε στο parking (παρκόμετρο) του La Roque- Gageac . Μας περίμενε βόλτα με τις Gabarres

Είχα κλείσει και πληρώσει από την Ελλάδα τα εισιτήρια από το site τους, κάτι που αποδείχθηκε άχρηστο καθώς όταν δείξαμε τα τυπωμένα ηλεκτρονικά εισιτήρια, μας έστειλαν και πάλι στο κιόσκι-εκδοτήριο εισιτηρίων για να πάρουμε το ... επίσημο εισιτήριο Μου θύμισε λίγο Ελλάδα αυτό το περιστατικό Πάντως δεν υπήρχε καμία ουρά (10:30 το πρωί) και έτσι δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα.

Μπήκαμε στη βάρκα, μας μοίρασαν ακουστικά με συσκευή που έκανε ξενάγηση στα Αγγλικά.
Όμως, υπήρχε και Γάλλος ξεναγός που επί 50 λεπτά έδινε παράσταση. Απίθανος τύπος που πρόσφερε πλήθος πληροφοριών. Η σύντροφός μου μιλάει αρκετά Γαλλικά και το άκουγε με ευχαρίστηση. Εγώ με τα ακουστικά μου, άκουγα και φωτογράφιζα το απίστευτο τοπίο.

Εντάξει, για να λέμε τα σύκα-σύκα, είναι ολίγον τι τουριστοπαγίδα η φάση με τις Gabarres. Θα μπορούσαμε και να το έχουμε παραλείψει. Από την άλλη, περνάει ευχάριστα μια ώρα και τα τοπία που βλέπεις είναι τόσο όμορφα, που απαλύνονται οι όποιες ενοχές

Βγήκαμε από τη βάρκα, και ήταν πλέον 11:30 και η ζέστη ήταν αισθητή. Κάναμε μια μικρή βόλτα στο χωριό (αλλά μικρή, γιατί η ανηφόρα ήταν έντονη) και φύγαμε για την επόμενη στάση, το Château des Milandes, το παλάτι που εζησε η της περίφημη Josephine Baker. Σε 15 λεπτά ήμασταν εκεί.

Αξίζει η επίσκεψη και για το παλάτι ως κτίσμα, αλλά κυρίως για να ρίξετε μια ματιά στη ζωή αυτής της σπουδαίας γυναίκας.

Είναι πολύ εντυπωσιακό chateau, έχει δωρεάν parking αλλά δυστυχώς δεν επιτρέπεται η φωτογράφιση στο εσωτερικό του. Κρίμα, γιατί είχε πολύ ενδιαφέρον.

Στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνεται και η επίσκεψη στους κήπους καθώς και μια συλλογή εξωτικών πτηνών.
Μια δυο ώρες αρκούν για αυτήν την επίσκεψη.

Παίρνουμε το 500ράκι μας και κατευθυνόμαστε βορειοδυτικά, προς το Périgueux. Σε μια ώρα και κάτι ήμασταν εκεί.
Όμως φτάνουμε κατά τις 3 το μεσημέρι σε μια ιδιαίτερα ζεστή μέρα. Εντελώς ακατάλληλη ώρα, σε μια πόλη (αρκετά βιομηχανική νομίζω), με πολλή κίνηση. Λάθος προγραμματισμός εδώ. Το Périgueux δεν είναι κανένα χωριουδάκι να το "ξεπετάξεις" σε μια ώρα.

Παρκάραμε σε ένα μεγάλο κεντρικό υπόγειο parking και είπαμε να δούμε τουλάχιστον το ιστορικό κέντρο και τον σπουδαίο καθεδρικό.
Μόλις ξεφύγεις από τους κεντρικούς δρόμους με την κίνηση και χωθείς στο ιστορικό κεντρο, η εικόνα αλλάζει εντελώς.
Είναι πολύ όμορφα και παρόλη τη ζέστη περπατάμε στα σοκάκια της πόλης.

Μπαίνουμε και στον περίφημο καθεδρικό (που ανήκει στις περιπτώσεις που είναι εντυπωσιακός από έξω, αλλά λιτός από μέσα). Έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO

Όμως έχουμε κουραστεί και το Périgueux ... βράζει.
Θα το μελετήσουμε πιο σωστά και θα έρθουμε κάποια άλλη φορά με την ησυχία μας

Συνεχίζουμε άλλη μισή ώρα βόρεια και φτάνουμε στο όμορφο Brantôme
Μια μικρή, πόλη νησί, που την αγκαλιάζει ο ποταμός Domme.
Είναι από τα πολύ ωραία χωριά του Perigord και αξίζει μια επίσκεψη. Έχει και βράχια με σπηλιές, αλλά και τον απαραίτητο καθεδρικό.

Έχει πάει 5:30 το απόγευμα και πεινάμε (καλά, όλο και κάτι τσιμπάμε στο δρόμο μας, αλλά λέμε για κανονικό φαγητό). Το restaurant Charbonnel φαίνεται ωραίο και καθόμαστε να φάμε σε ένα δροσερό τραπέζι πάνω από το ποτάμι.

Αμ δε!

Το να πεις πως ύπαρχε πρόβλημα με το φαγητό στη Γαλλία, ακούγεται σαν κακόγουστο ανέκδοτο, αλλά δεν είναι αν δεν είσαι παμφάγος.
Εγώ είμαι χορτοφάγος και η σύντροφος μου Vegan εδώ και 20 χρόνια. Το πόσο μεγάλο πρόβλημα ήταν να βρει κάτι να φάει στη Γαλλία, δεν μπορείτε να το φανταστείτε. Εγώ που τρώω τυρί και αυγά βολευόμουνα (αν και όχι πολύ εύκολα). Για εκείνη όμως δεν υπήρχε συνήθως ούτε ένα κατάλληλο πιάτο στα κανονικά εστιατόρια. Και εντάξει να μη βρίσκουμε χορτοφαγικά και vegan πιάτα στην Πολωνία. Εντάξει και στην Ρουμανία, αλλά στη Γαλλία; Σε μια τόσο προοδευτική χώρα; Σκεφτείτε πόσα Vegan πιάτα έχουμε στην Ελλάδα (μόνο τα τα "λαδερά" και τα τηγανίτα μελιτζάνες, κολοκυθάκια αλλά και τα χόρτα, είναι μισός κατάλογος. Εκεί ΤΙΠΟΤΑ!
Το συζητήσαμε πάντως με αρκετούς ανθρώπους στα μέρη που ψάχναμε και έλεγαν και αυτοί πως θα προσθέσουν άμεσα κάποια πιάτα γιατί τους τα ζητάνε ολοένα και περισσότερο. Και άλλωστε υψηλή μαγειρική γίνεται και χωρίς κρέας. Δεν θα έχουν πρόβλημα.
Κλείνω εδώ την παρένθεση περί φαγητού. Έτσι θα ξέρετε γιατί δεν θα δείτε στην ιστορία μου πάπιες φουαγκρά και λουκάνικα

Δεν πειράζει, ήπιαμε τις παγωμένες μπίρες μας και πήραμε και ένα σακουλάκι τσιπς να μασουλάμε ..

Κάπου διάβασα για τα ερείπια ενός εγκαταλελειμμένου Αβαείου (Abbey Ruins - Abbaye Notre-Dame de Boschaud) και καθώς μου αρέσει να φωτογραφίζω ερείπια, ανεβαίνουμε λίγο ακόμα. Σε 20 λεπτά είμαστε εκεί.

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά τα ερείπια. Ασκούν μια γοητεία πάνω μας.

Ωραία ήταν και αυτή η παρένθεση

Όμως ... πεινάμε!

Το γλυκό 500ράκι μας περιμένει στη σκιά

Επιστρέφουμε στη βάση μας σιγά σιγά, στο Domme. Η ώρα είναι πια 7 το απόγευμα και η διαδρομή μας (από μικρούς επαρχιακούς) με χιλιάδες ηλιοτρόπια.
Μαγεία τα road trip στη Γαλλία

Κινούμαστε νοτιοανατολικά προς το Domme και στη μια ώρα περίπου φτάνουμε σε ένα μικροσκοπικό χωριό, το Auriac-du-Périgord και ακούμε μουσικές, βλέπουμε κόσμο μαζεμένο και ... μυρωδιές φαγητών Παρκάρουμε φυσικά (στην άκρη του δρόμου όπως όλοι οι άλλοι) και βρισκόμαστε σε μια ... μεγάλη γιορτή

Ένα συγκρότημα μουσικών παίζουν περιφερόμενοι ανάμεσα στον κόσμο.
Μπίρες και πατάτες τηγανίτες, τάρτες με ντομάτα και άλλα που δεν θυμάμαι. Όλα χειροποίητα και πεντανόστιμα. Τέλεια! Χορτάσαμε

Την άλλη μέρα έμαθα πως παντού στη Γαλλία αναβιώνουν ένα παλιό έθιμο, αυτό των "Νυχτερινών γιορτών" (Fêtes nocturnes) και όπως κάθε μέρα υπάρχει το πρωί μια λαϊκή με ντόπια προϊόντα σε κάποιο χωριό, έτσι το βράδυ υπάρχει σε κάποιο άλλο μια γιορτή με φαγητό και μουσική. Τέλειο και - για εμάς τους τουρίστες - δωρεάν διασκέδαση και φτηνό φαγητό και το κυριότερο, ανάμεσα σε ντόπιους για να παίρνουμε καλύτερη αίσθηση του τόπου που επισκεπτόμαστε.

9:30 το βράδυ, και ο ήλιος ακόμα φαίνεται

Πριν πάμε στο δωμάτιο περνάμε μια βόλτα από το Domme
Είναι 10:30 το βράδυ και είναι σχεδόν τα πάντα κλειστά. Μόνο δυο εστιατόρια παραμένουν ανοιχτά.

2 μπίρες και πάμε για ύπνο.

Ήταν μια χορταστική μέρα.

Αλλά και η αυριανή μέρα έχει μεταξύ άλλων και την υπερπαραγωγή που λέγεται ... Gouffre de Padirac

 

[Nikos_F]

3. Gourdon, Rocamadour, Gouffre de Padirac, Saint-Cirq-Lapopie.

Ώρα να αφήσουμε το όμορφο δωμάτιο του Domme και να κινηθούμε νοτιότερα.
Μετά από το απολαυστικό πρωινό ξεκινάμε για την πιο γεμάτη (και πιο κουραστική βέβαια) μέρα αυτού του ταξιδιού.

Πρώτη στάση στο Gourdon που δεν ανήκει στην επίσημη λιστα με τα "πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας", αλλά είναι ό,τι πρέπει για μια στάση. Δωρεάν το parking και αρκετή ... ανηφόρα με τα πόδια

Ωραία ηταν αυτη η μικρή στάση

Συνεχίζουμε για την ξακουστή Rocamadour που συγκαταλέγεται στο Top5 των τουριστικών προορισμών στη Γαλλία.

Είχα αφιερώσει τρεις καθαρές ώρες για την Rocamadour, αλλά ... δεν τις χρειάστηκα.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Ένας τόπος μπορεί να ανήκει στο Top5, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο να ισχύει και για σας. Η Rocamadour (όπως και το Santiago de Compostela ) είναι κυρίως θρησκευτικοί προορισμοί. Πανέμορφες πόλεις και οι δυο, καμία αντίρρηση, αλλά για να κρίνουμε σωστά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε πόσο επηρέασε τη φήμη τους και ο θρησκευτικός παράγοντας. Λέω ευγενικά πως είναι μεν υπέροχη πόλη, αλλά η φήμη της και ο υπερτουρισμός που τη συνοδεύει την κάνει λιγότερο ελκυστική και ποθητή στα μάτια μου. Μου συμβαίνει συχνά να νιώθω έτσι όταν συναντάω υπερτουρισμό. Το ίδιο έπαθα και ένα μήνα πριν στην Taormina (με απίστευτο κόσμο). Τέλος πάντων, σε ένα τέτοιο road trip θα ήταν παράλογο να απουσιάζει η ξακουστή Rocamadour.

Μαγικό το θέαμα καθώς την πλησιάζεις. Ευτυχώς ο δρόμος έχει κάποιες "τσέπες" για να μπορέσεις να παρκάρεις προσωρινά και να φωτογραφίσεις

Το παρκάρισμα ... μια άλλη ιστορία Το πιο βολικό μέρος είναι να βρεις μια από τις λίγες θέσεις στην πύλη που βρίσκεται είσοδο της πόλης. ( Google maps )

Χάρη στο 500ράκι μας βρήκαμε μια εκεί. Αλλιώς, θα έπρεπε να παρκάρουμε στο πάνω μέρος της πόλης και να κατηφορίσουμε για λίγα λεπτά με τα πόδια.

Εκεί που παρκάραμε είναι η πύλη που οδηγεί στην αρχή της Rue Roland le Preux, του κεντρικού δρόμου που είναι γεμάτο καταστήματα, καφέ και ό,τι άλλο θέλετε και προφανώς έχει τρελή πολυκοσμία.

Λίγα μέτρα πιο μέσα θα συναντήσετε και το περίφημο ασανσέρ πως σας οδηγεί στο πάνω μέρος της πόλης (κοντά στο parking) (το ασανσέρ δουλεύει πλέον μέχρι αργά το απόγευμα, αλλά ελέγξτε τα ωράρια για να μην αναγκαστείτε να ανεβείτε με τα πόδια). Βρίσκεται στο βάθος ενός τούνελ σκαμμένο στο βράχο.

Σας οδηγεί όμως και κοντά στην εκκλησία που βρίσκεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της Rocamadour, και μέσα στην οποία βρίσκεται η "θαυματουργή" "Μαύρη Παναγία" για την οποία συρρέουν πιστοί από όλον τον κόσμο.

Από πάνω μπορεί να καταλάβει καλύτερα τη δομή της Rocamadour που είναι στην ουσία ένας δρόμος σχεδόν

Και από κάτω, από την Rue Roland le Preux μπορεί να δει κανείς το πάνω μέρος με τις εκκλησίες κλπ

Η ώρα είχε πάει 12:30, είχε αρχίσει μια έντονη ζέστη και είπαμε να κάτσουμε να πιούμε μια μπίρα σε ένα από τα γεμάτα μαγαζιά. Μετά από κανα δεκάλεπτο μας έδιωξαν ευγενικά καθώς αυτήν την ώρα θα έπρεπε αναγκαστικά να παραγγείλουμε και φαγητό. Βρήκαμε λίγο πιο κάτω ένα cafe και ήπιαμε μπίρα και λεμονάδα για να δροσιστούμε.

Αποχαιρετάμε την ζεστή Rocamadour και ξεκινάμε για τα δροσερά βάθη του Gouffre de Padirac που βρίσκεται μισή ώρα μακριά.

Έχουμε κλείσει εισιτήρια από την Ελλάδα στο επίσημο site 21,50 € το άτομο, ίσως σας φανεί ακριβό, αλλά σας διαβεβαιώ πως δεν είναι καθόλου ακριβά για όλα αυτά που βλέπεις.
Και σε αυτή την περίπτωση αποδείχθηκε αχρείαστη η εκ των προτέρων κράτηση. Υπήρχαν εισιτήρια ακόμα και εκείνη την ώρα με μια ελάχιστη ουρά μερικών ανθρώπων.
Και πήγα σε μια αρκετά τουριστική περίοδο, στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου. Μπορείτε να βλέπετε τη διαθεσιμότητα στο link που έβαλα. Ποτέ δεν έτυχε να δω μηδενική διαθεσιμότητα.

Χρήσιμες πληροφορίες: Υπάρχει δωρεάν τεράστιο parking. Θα χρειαστεί να περιμένετε γύρω στη μισή ώρα στην ουρά (και ίσως στον ήλιο) για να μπείτε και ας έχετε εισιτήριο. Υπάρχει μια διαδικασία γκρουπαρίσματος των επισκεπτών ώστε να μπαίνουν κατά ομάδες. Λογικό, για να μην γίνει χάος. Υπάρχουν ασανσέρ, αλλά υπάρχουν και πολλά αναγκαστικά σκαλιά. Υπάρχει πολύ περπάτημα και γενικά, αν έχετε προβλήματα υγείας, καλύτερα να το αποφύγετε. Εμείς πάντως νιώσαμε μια μεγάλη εξάντληση προς το τέλος της επίσκεψής μας σε αυτό το σπηλαιοβάραθρο, κάτι που υποθέσαμε πως μπορεί να οφείλεται στον αέρα που υπάρχει εκεί κάτω. Πηγαίνετε στην τουαλέτα πριν μπείτε καθώς μέσα δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα και θα παραμείνετε στο σπήλαιο γύρω στις 2 ώρες. Αν πάτε καλοκαίρι, συμφέρει να πάτε μεσημέρι ώστε να γλιτώσετε τη ζέστη και να αξιοποιήσετε τις ώρες του μεσημεριού. Πάρτε οπωσδήποτε ένα λεπτό ρουχαλάκι γιατί θα παγώστε. Η φωτογράφιση είναι πολύ δύσκολη. Στα περισσότερα σημεία δεν υπάρχει αρκετό φως και όσο είσαι μέσα στη βάρκα απαγορεύεται.

Μετά την βαρετή διαδικασία εισόδου, η επίσκεψη ξεκινάει. Κατεβαίνουμε σκάλες, παίρνουμε ασανσέρ, κατεβαίνουμε και στο τέλος ... σηκώνουμε το κεφάλι μας ψηλά και αντικρίζουμε αυτό το θέαμα!

Η θέα προς τα πάνω ενώ βρίσκεσαι 100 μέτρα πιο χαμηλά, είναι συγκλονιστική.

Προχωράμε λοιπόν στα έγκατα του σπηλαίου

Στην αρχή δεν εντυπωσιαζόμαστε. ΟΚ, ένα ενδιαφέρον σπήλαιο απλώς.
Λίγο πιο μέρα, επιβιβαζόμαστε στις βάρκες και σιγά σιγά μένουμε με το στόμα ανοιχτό!

Στο πήγαινε, ο "βαρκάρης" έκανε την ξενάγηση μόνο στα Γαλλικά. Στο "έλα" ήταν μια εξαιρετική κοπέλα που έκανε την ξενάγηση και στα αγγλικά και έτσι έμαθα ένα σωρό πράγματα.
Ήδη μέσα στη βάρκα νιώθεις ένα δέος συνειδητοποιώντας πως βρίσκεσαι μέσα σε κάτι που έχει δημιουργηθεί εκατομμύρια χρόνια πριν και έχει μείνει σχεδόν απαράλλαχτο. Μετά την αποβίβαση από τις βάρκες, ξεκινάει μια πεζοπορική (και με αρκετές σκάλες) διαδρομή που είναι συγκλονιστική.
Δεν είναι μόνο το περιεχόμενο, είναι και το μέγεθος αυτών των σπηλαίων.

Δείτε την πιο κάτω φωτογραφία και προσέξτε το μέγεθος των ανθρώπων στο κέντρο, για να καταλάβετε την κλίμακα του τοπίου.

Έχω επισκεφθεί πολλά σπήλαια, αλλά κάτι τέτοιο δεν έχω ξαναδεί.

Δυστυχώς, όπως έγραψα ήδη, η φωτογράφιση εκεί μέσα είναι δύσκολη υπόθεση και αυτές οι φωτογραφίες αδυνατούν να αποτυπώσουν το μεγαλείο του.

Αν βρεθείτε εκεί κοντά, μην το χάσετε.

16:30 - Χορτασμένοι από εικόνες, αλλά και αρκετά εξαντλημένοι, μπαίνουμε στο πυρακτωμένο από τον ήλιο αυτοκινητάκι μας και ξεκινάμε για το νέο μας κατάλυμα που βρίσκεται λίγο έξω από Saint-Cirq-Lapopie.

Στην αρχή, για πάνω από μισή ώρα, αν και πηγαίνουμε εκτός εθνικών, η διαδρομή είναι μάλλον αδιάφορη από πλευράς τοπίων και μέσα μου έχω αρχίσει να ανησυχώ μήπως και δεν ήταν καλή ιδέα που αφήσαμε τα χωριά του Dordogne. Όμως, το τελευταίο εικοσάλεπτο το τοπίο μεταμορφώνεται και μια άγρια ομορφιά με ψηλά βράχια και τον Lot να κυλάει ανάμεσα τους κάνει την εμφάνιση της και η διάθεση μου επανέρχεται σε υψηλά επίπεδα ταξιδιού

Πάμε να κάνουμε check in στο νέο μας δωμάτιο το οποίο είναι από μόνο του μια ατραξιόν!
Όταν το έκλεινα δεν είδα πολλές λεπτομέρειες. Είδα μόνο πως είναι μέσα στη φύση και πληρούσε τις ανάγκες μας και ήταν σε καλή τιμή και με πρωινό (85 στο booking, αλλά 65 αν το κλείσεις από το δικό τους site)

Αποδείχθηκε όμως κέντρο permaculture σε ένα τεράστιο κτήμα με πρότυπες και πιστοποιημένες βιολογικές καλλιέργειες στο οποίο γίνονταν και σεμινάρια πάνω στη φιλοσοφία της permaculture

Φτάνοντας, βρήκαμε την οικοδέσποινα να καθαρίζει από τα χώματα ένα τεράστιο κοφίνι με σκόρδα. Μας υποδέχθηκε θερμά και μας οδήγησε σε ένα μεγάλο αλλά λιτό δωμάτιο (χωρίς τηλεόραση, εξυπακούεται) που είχε μια πρωτοτυπία. Η τουαλέτα δεν είχε πόρτα, παρά μια βαριά κουρτίνα.
Χάχα, για μένα, ό,τι το πιο άβολο σε ένα δωμάτιο.
Τέλος πάντων, το ξεπέρασα γιατί ήταν τόσο ωραία εκεί γύρω όλα που δεν ήταν και τόσο σοβαρό αυτό το θέμα.
Πολύ σοβαρά και με άγριες διαθέσεις ήταν τα κουνούπια σε εκείνη την περιοχή. Στην κοιλάδα του Dordogne δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου πρόβλημα, αλλά εδώ έπρεπε να είσαι πρωί και βράδυ πασαλειμμένος με Autan.

Κάνουμε μια βόλτα σε αυτό το υπέροχο κτήμα και χαζεύουμε τα φρούτα και τα λαχανικά που καλλιεργεί

Είναι πολύ ωραία, αλλά το Saint-Cirq-Lapopie μας περιμένει και ... πεινάμε επίσης. Θα χαζέψουμε το κτήμα αύριο, μετά το πρωινό

Φτάνουμε στο Saint-Cirq-Lapopie αλλά κάπως αργά. Ο ουρανός έχει αρχίσει να κλείνει και το φως δεν βοηθάει τις φωτογραφίες.

Η γοητεία του χωριού θα αναδειχθεί αύριο το πρωί, με το ωραίο πρωινό φως της Γαλλίας

Κάνουμε βέβαια μια βόλτα (αχ, και εδώ θέλουν γερά πόδια τα ανηφορικά καλντερίμια) και ψάχνουμε μέρος να φάμε. Καθόμαστε στο βραβευμένο εστιατόριο Le Cantou που αποδεικνύεται πολύ καλό με ευφάνταστα πιάτα (σχετικά ακριβό, αλλά σε λογικά πλαίσια).

Μια δυνατή και ξαφνική βροχή κάνει την εμφάνιση της και εμείς περιμένουμε να σταματήσει για να συρθούμε στο δωμάτιο μας. Η βροχή δεν σταμάτησε αλλά όταν έγινε πιο αδύναμη, περπατήσαμε γρήγορα προς το αυτοκίνητο μας για να χωθούμε στο κρεβάτι μας. Ήταν η πιο κουραστική αλλά ίσως και η πιο απολαυστική μέρα της εκδρομής.

Αύριο μας περιμένει ένα πιο ξεκούραστο - ελπίζουμε - πρόγραμμα

 

[aspa]

Πολύ όμορφο ταξίδι.
Εμείς μόλις επιστρετέψαμε από κάτι ανάλογο γύρω από την Μασσαλία.
Ευχαριστούμε που το μοιράζεσαι μαζί μας

 

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία με καταπληκτικες φωτογραφίες.

 

[Nikos_F]

Σας ευχαριστώ πολύ
Για να περιγράψω μια μέρα ταξιδιού, χρειάζομαι περίπου και μια μέρα γραψίματος. χάχα.
Αλλά μου αρέσει γιατί είναι σαν να τα ξαναζώ. Άσε που αν δεν τα γράψω εδώ αναλυτικά σε λίγους μήνες θα έχω ξεχάσει τα μισά

Αν σας φανούν και χρήσιμα, ακόμα καλύτερα

 

[Nikos_F]

4. Saint-Cirq-Lapopie, Cahors, Espagnac, Calvignac

Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς σήμερα, κατά τις 7! Λογικό, αφού είχαμε κοιμηθεί με ... τις κότες
Το πρωινό αρχίζει να σερβίρεται στις 8:30, οπότε προλαβαίνουμε να πεταχτούμε στο Saint-Cirq-Lapopie για να φωτογραφίσουμε. Καλύτερο φως από αυτήν την ώρα (και αυτό την ώρα που δύει) δεν υπάρχει για να φωτογραφήσεις όμορφα έναν τόπο.

Μπαίνουμε στο αυτοκινητάκι και πριν ανηφορίσουμε για το χωριό, κάνουμε μια στάση στις όχθες του Lot.
Μαγικό τοπίο!
Υπάρχει μάλιστα (λίγο πιο αριστερά) και οργανωμένο camping

Συνεχίζουμε και παρκάρουμε σε ένα "πονηρό" μέρος.
Σημειώστε το γιατί το παρκάρισμα σε αυτό το χωριό είναι αρκετά δύσκολη υπόθεση. Πρόκειται για το parking που εχει μερικές θέσεις για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, μια για κάποιον που έχει ένα κτήμα και δυο για το cafe που βρίσκεται εκεί δίπλα. Τις ώρες που είναι κλειστό το cafe (πριν τις 10 και μετά τις 5), μπορείτε να παρκάρετε εκεί χωρίς τύψεις και ακριβώς απέναντι σας, βρίσκεται η είσοδος για το χωριό.

Τι να πει κανείς για αυτό το χωριό; Νομίζω είναι το πιο ωραίο που έχω δει στη Γαλλία.
Η ώρα είναι 7:30 το πρωί και κάνουμε βόλτες στο έρημο - αυτήν την ώρα - χωριό.

Η θέα δε προς τον Lot, σου κόβει την ανάσα!

Αφήνουμε προς το παρόν το Lapopie και πάμε να φάμε το πρωινό μας

Είναι 8:30 και ο ζεστός καφές συνοδεύει τέλεια τη φρέσκια μπαγκέτα με το βούτυρο και τις σπιτικές μαρμελάδες (σύκο και μυρτιλο)
Εδώ το πρωινό είναι πιο σκληροπυρηνικό, δεν έχει κρουασάν. Μόνο ψωμί και κάτι χειροποίητα μπισκότα.
Έχει όμως φρέσκα φρούτα από το μποστάνι, καρύδια και μέλι δικά τους, καθώς και γιαούρτι δικό τους.

Μετά το πρωινό, κάνουμε μια μεγάλη βόλτα σε αυτό το υπέροχο κτήμα.
Η εικόνα μιλάει από μόνη της νομίζω, δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

Το αυτοκινητάκι μας ανυπομονεί, θέλει να πάει βόλτα στην Cahors

Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη και ο Lot σε συνδυασμό με τα άγρια βράχια μας προσφέρουν γοητευτικές εικόνες.

Μετά από 45 λεπτά παρκάρουμε (με παρκόμετρο) στην Cahors
Το σύμβολο της πόλης είναι η πέτρινη γέφυρα Valentré του δέκατου τέταρτου αιώνα η οποία αποτελεί μνημείο της UNESCO

Ξεκινήσαμε το βόλτα μας από το κέντρο της πόλης και πέσαμε στη λαϊκή αγορά. Εκεί δεν ήταν σαν των μικρών χωριών. Εκεί, έβρισκες τα πάντα.

Να, πάρτε μια ιδέα από τις τιμές εκεί

Υπήρχε και κλειστή αγορά.

Έκατσα εκστασιασμένος μπροστά σε αυτή τη βιτρίνα

Στη Γαλλία όπου και αν βρίσκεσαι, αν πεινάσεις, μπαίνεις σε μια boulangerie (φούρνο) αγοράζεις ένα ωραίο ψωμάκι και βάζεις μέσα ένα από αυτά τα απίθανα τυράκια και ό,τι άλλο θέλεις και δε χρειάζεσαι τίποτα άλλο

Κάνουμε λίγες ακόμα βόλτες στην πόλη (που μου θύμισε πολύ την Arles) και φεύγουμε.
Η ώρα είναι 12 και δυστυχώς πρόκειται για μια ακόμα ζεστή μέρα.

Οδηγάμε για μια ώρα ανατολικά και φτάνουμε στο Espagnac-Sainte-Eulalie
Δεν ξέρω γιατί πήγα εκεί
Χάχα, πρόκειται πάλι για κάποιο θρησκευτικό αξιοθέατο νομίζω.

Ωραία ήταν, αλλά στις 2 το μεσημέρι η ζέστη ήταν αφόρητη. Δεν τολμούσες να βγεις από το air condition του αυτοκινητου.

Άλλωστε, το μοναδικό cafe, ήταν κλειστό

Επιστρέφουμε κατά τις 3 το μεσημέρι στο Lapopie και φυσικά ... πεινάμε.

Είχα σημειώσει πριν το ταξίδι ένα μέρος για φάι που μου είχε φανεί συμπαθητικό.
Είναι το cafe που έγραψα πιο πάνω πως μπορείτε να παρκάρετε στις θέσεις που έχει στο δρόμο
Le Saint Cirq Gourmand
Είναι πολύ πολύ γλυκό μαγαζάκι και αρκετά φτηνό. Φτιάχνει - εξαιρετικές τάρτες, πίτες, pastis, σαλάτες, μηλόπιτες, παγωτά και ποτά και έχει βέβαια υπέροχη και πανοραμική θέα προς το όμορφο Lapopie

Η ζέστη είναι έντονη και σκεφτόμαστε πως μια σιέστα θα μας κάνει καλό. Η πρώτη μεσημεριανή ξεκούραση μετά από μερικές μέρες
Μετά από 2 ώρες ξάπλας και δροσερών ντους φεύγουμε και πάλι για νέες βόλτες. Δεν θέλουμε να πάμε οπωσδήποτε κάπου συγκεκριμένα. Θέλουμε να εξερευνήσουμε αυτήν την ωραία περιοχή της Γαλλίας. Κάνουμε αρκετά χιλιομέτρα και σταματάμε για καφέ στο μικρό, άγνωστο και ελαφρώς ορεινό Calvignac. Λίγα σπίτια το χωριό, με ένα ωραίο δημαρχείο που έχει και μια μικρή πόρτα και ένα μικρό πανό που λέει κάτι για Bistro

Παρκάρουμε και προχωράμε διστακτικά και μπαίνουμε μέσα για να διαπιστώσουμε πως υπάρχει μια υπέροχη βεράντα με υπέροχη θέα προς τον Lot

Ας κάνω άλλη μια παρένθεση. Το Bistro είναι δημοτική επιχείρηση, και στεγάζεται στο Δημαρχείο, αλλά όχι "αλά Ελληνικά" ... ;-)
Εκεί, οι εργαζόμενοι είναι εθελοντές και οι τιμές είναι αστείες. Η δε ευγένεια και καλοσύνη των κυριών που δούλευαν εκεί, μας έκανε μεγάλη εντύπωση.
Είναι βαθιές οι διαφορές μας - ως κοινωνίες - με τη Γαλλία και είναι μάλλον ουτοπικό να πιστεύω πως θα γίνουμε σύντομα σαν και αυτούς.
Α, ήπια εκεί και μια υπέροχη μπίρα που θα τη συναντούσα και τις επόμενες μέρες. Δοκιμάστε την

Επόμενη στάση το Cajarc
Καλούτσικη μικρή πόλη με κύριο στοιχείο τον Lot και τις δραστηριότητες στις όχθες του. Κάμπινγκ και ψάρεμα από τη μια και κεντράκια με ποτά, καφέ και ποτά από την άλλη. Για μια μικρή στάση και έναν καφέ ΟΚ. Τίποτα το συγκλονιστικό

Η ώρα είναι σχεδόν 9 το βράδυ και επιστρέφουμε προς τη βάση μας.

Σταματάμε και πάλι για να περπατήσουμε για λίγο στις όχθες του Lot

και να βγάλουμε μια τελευταία νυχτερινή του όμορφου Lapopie

Σήμερα ήταν μια σχετικά χαλαρή μέρα, για να πάρουμε δυνάμεις.
Αύριο μας περιμένουν σπουδαία πράγματα: Albi και Toulouse.

 

[mariath]

Φανταστικές φωτογραφίες και πολύ ωραία περιγραφή! Εδώ μπαίνει σελιδοδείκτης για μελέτη μόλις προκύψει ταξίδι στην περιοχή.

 

[Smaragda53]

fantastique!!!!

 

[Nikos_F]

5. Najac, Albi, Toulouse

Μετά από ένα λιτό αλλά θρεπτικό πρωινό ξεκινάμε για να κατηφορίσουμε προς το νότο.

Πρώτη στάση, μετά από μια ώρα οδήγησης σε όμορφα τοπία το μεσαιωνικό Najac
Παρκάρουμε στο κεντρικό δημοτικό Parking δωρεάν

Μικρή όμορφη πόλη με το φρούριο του δέκατου τρίτου αιώνα να στέκει επιβλητικό στην άκρη της.
Είναι Κυριακή και φυσικά υπάρχει Λαϊκή αγορά

Αγοράζουμε φρέσκο τυράκι από έναν παραγωγό (που θα το κάνουμε σαντουιτσάκι αργότερα) και κανα γλυκάκι για να πάρουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε.

Μέχρι το Albi έχουμε 2 ώρες οδήγησης. Η ζέστη και σήμερα έντονη και είναι μόλις 11:00

Είναι πια μια το μεσημέρι όταν φτάνουμε στο Albi.
Παρκάρουμε στο Albi στο Parking - Cathedral δωρεάν, γιατί είναι Κυριακή.

Η πρώτη εικόνα που αντικρίζουμε είναι αυτή!
Συγνώμη για την παραμορφωμένη εικόνα αλλά το μέγεθος του κτιρίου είναι τόσο μεγάλο που δεν είναι απλό να φωτογραφηθεί

Πρόκειται για τον καθεδρικό της St. Cecilia και είναι το μεγαλύτερο τούβλινο κτίριο στον κόσμο!
Αν προσέξετε άλλωστε το μέγεθος των ανθρώπων, θα συνειδητοποιήσετε την κλίμακα του κτιρίου

Μου είχαν πει τα παιδιά εδώ όταν ρωτούσα πριν το ταξίδι πως το Albi δεν πρέπει να το χάσω για κανένα λόγο (και πως κανονικά ήθελε διανυκτέρευση που δεν μου έβγαινε) και είχαν δίκιο. Είναι μια υπέροχη πόλη για πολλούς λόγους. Έχει σπουδαία αξιοθέατα, αλλά είναι και η ίδια υπέροχη.

Μπήκαμε στον καθεδρικό (που είχε και δροσιά) και μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Έχω δει δεκάδες καθεδρικούς, αλλά αυτός εδώ ίσως είναι και ο καλύτερος (για την αισθητική μου). Δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Μην περιμένετε από τις φωτογραφίες να καταλάβετε και πολλά. Θα πρέπει να βρεθείτε εκεί, ζωντανά.
Η πιο κάτω φωτογραφία είναι μια συρραφή πολλών φωτογραφιών μαζί, για να πάρετε μια ιδέα του εσωτερικού

Πρέπει να δεις όλες αυτές τις ζωγραφικές, τα γλυπτά, τα μοντέρνα σχήματα για να καταλάβεις
Κοιτάξτε ένα μικρο κομμάτι του ναού για να καταλάβετε λίγο καλύτερα το στιλ. Χιλιάδες λεπτομέρειες παντού.

Η μισή (και περισσότερο) εκκλησία είναι επισκέψιμη δωρεάν. Υπάρχει και ένα τμήμα που χρειάζεται ένα μικρό εισιτήριο (8€ νομίζω) αλλά και να μην το δείτε δεν θα χάσετε κάτι τρομερό, πέρα από αυτήν την (δεν ξέρω πως αποκαλείται) εσωτερική εκκλησία στην οποία έμπαιναν μόνο οι άρχοντες και οι εκλεκτοί και κάποιες συλλογές με εκθέματα (άμφια, σταυρούς κλπ)

Θα ήθελα πάντως να μάθω περισσότερα για αυτόν τον καθεδρικό γιατί κάτι τέτοιο δεν έχω ξαναδεί

Βγήκαμε στον καυτό ήλιο και αναζητήσαμε κάτι δροσιστικό στην πλατεία που βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό. Βέβαια, με τέτοια θηριώδη κτίρια (και με τις ανάλογες πλατείες), ώσπου να περάσεις από τη μια μεριά της πλατείας στην άλλη, έχεις γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα.
Καθίσαμε κάπου να πάρουμε μια ανάσα. Οι πάντες γύρω μας γκρίνιαζαν για τη ζέστη. Εντάξει, εμείς ως Έλληνες δεν μασάμε και τόσο. Συνηθισμένοι είμαστε

Σειρά είχε το μουσείο του Toulouse-Lautrec

Και μόνο σαν κτίριο αξίζει την επίσκεψη, αφού το Palais de la Berbie ανήκει και αυτό στα UNESCO World Heritage
Συγκινητική η συλλογή όλων αυτών των έργων αυτού του τόσο ιδιαίτερου ζωγράφου. Χορταστική θα έλεγα.
Αλλά εξίσου ενδιαφέρον και το κτίριο και όλες αυτές οι πληροφορίες που θα βρείτε σε αφθονία, για την κατασκευή και την ανακατασκευή του μέσα από ωραίες παρουσιάσεις και φωτογραφίες.

A, στην είσοδο έχει και ωραίο σύστημα για να αφήνεις την ομπρέλα σου

Τι φωτογραφίες να βάλει κανείς από τα έργα του Toulouse-Lautrec; Δεν έχει νόημα.
Υπάρχουν πάρα πολλά και μάλλον το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν όλα αυτά που μας είναι άγνωστα.

Πέρα από τα έργα του Toulouse-Lautrec (αλλά και κάποιων άλλων ζωγράφων), μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ίδιο το κτίριο και όλες εκείνες οι πληροφορίες που παρέχονται.

Εκτός από την έκθεση και το ίδιο το κτίσμα, ενδιαφέρον έχει και ο κήπος του, αλλά και η καταπληκτική θέα προς την άλλη πλευρά της πόλης

Γενικά είναι ένα μουσείο που αξίζει να του αφιερώσετε μερικές ώρες.

Βγαίνουμε από το μουσείο, η ζέστη και πάλι έντονη. Είναι 15:30 και αντί να πάμε κάπου να φάμε, αποφασίζουμε να κάνουμε βόλτες στο όμορφο Albi, αφού του αφιερώσαμε μόνο μισή μέρα, πρέπει να εκμεταλλευτούμε σωστά τις ώρες αυτές. Θα φάμε το βράδυ, στην Toulouse.
Πίνουμε μόνο μια "σπιτική" λεμονάδα για να δροσιστούμε και συνεχίζουμε.

Η "κόκκινη πόλη" όπως τη λένε είναι πραγματικά κόκκινη γιατί έχει χτιστεί με αυτά τα πολύ ιδιαίτερα τούβλα. Ιδιαίτερος όμως είναι και ο τρόπος που έχτιζαν με αυτά τα τεράστια ξύλινα δοκάρια που παίζουν διάφορους ρόλους στήριξης.

Κάνουμε βόλτες σε αυτήν την ωραία πόλη, αλλά η ώρα περνάει και έχει πάει 17:30 και πρέπει να πάμε στην Toulouse
Είναι μια πόλη που μένει στο μυαλό μας σαν εκκρεμότητα για ένα μελλοντικό ταξίδι

H Toulouse είναι σχετικά κοντά στο Albi (λιγότερο από 2 ώρες) και έτσι, στις 20:30 κάνουμε τις πρώτες μας βόλτες.
Έχουμε ήδη κάνει check in στο μικρο μας δωμάτιο, έχουμε παρκάρει το 500ράκι στο γκαράζ του ιδιοκτήτη του σπιτιού και δεν θα το κουνήσουμε από εκεί μέχρι να φύγουμε από την πόλη. Όπως σωστά μου είχαν επισημάνει τα παιδιά εδώ, το αυτοκίνητο στην Toulouse είναι εντελώς άχρηστο.

Μένουμε ακριβώς εδώ (κοντά στο κέντρο) και η πρώτη εικόνα που βλέπουμε βγαίνοντας από το δωμάτιο μας είναι αυτή. Μια γλυκιά πόλη με ωραίο φως

Περπατάμε προς το κέντρο, προς το Καπιτώλιο. Εκεί μαζεύουν κάποια περίπτερα που είχαν στήσει. Πολύς κόσμος στα άπειρα μαγαζιά γύρω από την πλατεία, αλλά η καρδιά της Toulouse χτυπάει στο ποτάμι, τον Garonne.

Κατευθυνόμαστε προς τα εκεί και ανακατευόμαστε - για πρώτη φόρα σε αυτό το ταξίδι - με πολύ κόσμο. Υπάρχει κέφι γύρω και όρεξη για διασκέδαση.
Χαμός από κόσμο στο ποτάμι και είναι μόνο 21:20. Αργότερα πολλαπλασιάστηκαν

Άλλοι κάθονται στο γρασίδι στις όχθες, άλλοι χαζεύουν το ηλιοβασίλεμα και άλλοι ξαπλώνουν στις ξαπλώστρες της Pont Saint-Pierre

Μα κοιτάξτε κάτι πράγματα: Αυτή η γέφυρα λειτουργεί κανονικά για τα αυτοκίνητα το χειμώνα. Όμως, τον μισό χρόνο, από την Άνοιξη έως το Φθινόπωρο, την κλείνουν, την αφήνουν ανοιχτή μόνο στους πεζούς και στα ποδήλατα, την βάφουν με ευχάριστα χρώματα και βάζουν φυτά, παγκάκια, πάγκους και ξαπλώστρες. Αχ, θα έπρεπε για να γίνει κάποιος Δήμαρχος στην Ελλάδα, να τον αναγκάζουν να ζήσει για λίγους μήνες σε πόλεις σαν και αυτήν. Να καταλάβει τι θα πει πραγματικά "υπηρετώ τον πολίτη"

Είναι πολύ όμορφα όλα γύρω μας και παρά την κούραση και την πείνα μας, συνεχίζουμε τις βόλτες μας
Είναι 11 το βράδυ πια όταν βρίσκουμε μετά βίας ένα ταϊλανδέζικο ανοιχτό και τρώμε ένα μέτριο φαγητό και πάμε να ξεκουραστούμε.
Ούτε και εδώ υπάρχει τηλεόραση στο δωμάτιο. Φροντίζουν για την ... ηρεμία μας

Περί φιλοξενίας και επαγγελματισμού:
Παραθέτω χωρίς σχόλια ένα συμβάν.
Ρωτάμε τον άνθρωπο που νοίκιαζε το δωμάτιο αν υπάρχει πλυντήριο (καθώς ταξιδεύουμε μόνο με cabin case και με αυτή τη ζέστη έχουμε χαλάσει τα πιο πολλά μας ρούχα), και μας λέει πως δυστυχώς δεν υπάρχει. Προβληματίζεται λίγο και μας ζητάει να τα πάρει, να τα πλύνει στο σπίτι του και να μας τα δώσει αύριο. Δωρεάν φυσικά. Δεν δέχεται καν να τον βοηθήσουμε. Την άλλη μέρα, μας τα φέρνει φρεσκοπλυμένα και διπλωμένα τακτικά. Υπόψη, μιλάμε για έναν άντρα γύρω στα 40, μόνο του, που το πρωί έκανε άλλη δουλειά (δούλευε σε ασφαλτοστρώσεις δρόμων) και από το απόγευμα και μετά ασχολιόταν και με τα δωμάτια που νοίκιαζε.

Πάμε για ύπνο.

Αύριο θα εξερευνήσουμε όλη μέρα αυτήν την γλυκιά πόλη.

 

[Nikos_F]

6. Toulouse

Το δωμάτιο μας το είχα επιλέξει χωρίς πρωινό. Στην Toulouse είμαστε. Παντού υπάρχουν cafe και φούρνοι στην πόλη.
Ξυπνήσαμε όχι και τόσο νωρίς. Η κούραση είχε αρχίσει να συσσωρεύεται κάπως. Βγήκαμε στους δρόμους για καφέ μετά τις 8:30 και κάτσαμε στα τραπεζάκια που είχε στο πεζοδρόμιο η πρώτη boulangerie που βρήκαμε

Τι να διαλέξει κανείς;

Πάντως, αν είστε σε δίαιτα, η Γαλλία είναι καταστροφή. Πολλά κρουασάν και ψωμιά και βούτυρα και ... ουφ, ας μην τα σκέφτομαι.
Δυο διπλοί espresso και μερικά κρουασάν (με σοκολάτα, σκέτα, με μαρμελάδα) και είμαστε έτοιμοι

Σημείωση: Ποδήλατο
Σε αυτές τις πόλεις το αυτοκίνητο είναι άχρηστο. ΟΚ. Αλλά πως να γυρίσεις μια πόλη σε μια δυο μέρες; Με τα πόδια; Δεν γίνεται. Δηλαδή γίνεται, αλλά σου βγαίνει ξινό.
Στο Παλέρμο τον προηγούμενο μήνα περπατούσα 15χλμ τη μέρα και στην Αθήνα δεν περπατάω ούτε ένα. Έκανα 10 μέρες να συνέλθω από την κούραση.

Για αυτό, οι πόλεις που διαθέτουν δίκτυο δωρεάν (σχεδόν) ενοικίασης ποδηλάτων με σταθμούς για να τα παίρνεις και να τα αφήνεις σε κάθε γωνιά της πόλης, είναι πολύ πιο φιλικές για τον κάθε τουρίστα αλλά και για τους μόνιμους κατοίκους της.

Γιατί πως να το κάνουμε; Το Canal de midi, θέλει ποδήλατο!

Μπείτε λοιπόν στο Comment ça marche ? / Toulouse - VélôToulouse για να καταλάβετε πως λειτουργεί.
Είναι πολύ απλό και σχεδόν δωρεάν. Πληρώνεις 1,20€ day ticket και από εκεί και πέρα μπορείς να παίρνεις ποδήλατα από παντού. Αν το αφήσεις στο πρώτο μισάωρο, είναι δωρεάν. Μπορείς να πάρεις επιτόπου άλλο, πάλι δωρεάν. Αν το κρατήσεις, είναι 1€ την ώρα περίπου.
Ας μην ξεχνάμε πως η Toulouse έχει 300 χλμ. καθαρών ποδηλατόδρομων και άλλα 300 μικτών (με αυτοκίνητα ή λεωφορεία)

Νοικιάσαμε λοιπόν από ένα ποδηλατάκι και ξεκινήσαμε για μια μεγάλη βόλτα στην πόλη.
Ξεκινήσαμε από τον καθεδρικό (Cathédrale Saint-Étienne) που αξίζει μια επίσκεψη.

Και συνεχίσαμε την πρωινή μας βόλτα στους ήσυχους δρόμους της πόλης.
Σε κάποιους στενούς δρόμους, φωτογραφίζουμε μερικά ενδιαφέροντα γκράφιτι

Όμως ο στόχος μας είναι το Canal du Midi
Πρόκειται για ένα τεράστιο κανάλι με μήκος 240 χλμ που ενώνει την Μεσόγειο, με τον Ατλαντικό ωκεανό!
Μέσα του πλέουν τα ειδικά πλοία και στις όχθες του υπάρχει πεζόδρομος και χωριστός ποδηλατόδρομος, στο μεγαλύτερο μέρος του (δεν ξέρω αν υπάρχει παντού).
Στο Canal du Midi θα βρείτε οργανωμένες (και ακριβές) εξορμήσεις, αλλά μπορείτε να το απολαύσετε δωρεάν όπως εμείς με τα ποδηλατάκια σας ή περπατώντας

Κάναμε ποδήλατο (και χάζεμα) στο κανάλι για 2,5 ώρες και διανύσαμε σχεδόν 20χλμ.

Αν αγαπάτε τη φύση, το κανάλι είναι ένας παράδεισος και δύσκολα θα βαρεθείτε

Δείτε και κάτι εντυπωσιακό κατασκευαστικά! Σε αυτό το σημείο, έχουν φτιάξει ένα τεχνητό κανάλι μέσα στο οποίο οδηγούν το Canal du Midi και από κάτω, περνάει ο αυτοκινητόδρομος! Είναι απίθανο να βλέπεις το πλοιάριο να πλέει πάνω από τον αυτοκινητόδρομο.

Κουραστήκαμε όμως με την ποδηλασία. Φτάνουμε στο κέντρο και αφήνουμε τα ποδήλατα σε έναν από τους πάρα πολλούς ειδικούς σταθμούς.
(Υπόψη: Τα ποδήλατα αυτά δεν είναι και για πολλά πολλά. είναι βαριά, έχουν μόνο 3 ταχύτητες και μέτρια φρένα. Οπότε, αν θέλετε σοβαρά ποδήλατα για αποστάσεις, θα πρέπει να νοικιάσετε από εξειδικευμένα μαγαζιά, γύρω στα 25€ τη μέρα, έως και 45€ αν μιλάμε για ηλεκτρικά)

Η ώρα είναι 12+ και είναι η χειρότερη ώρα όταν κάνει ζέστη και ναι, κάνει και σήμερα ζέστη. Μας παρηγορεί πως στην Αθήνα έχουν πολλούς βαθμούς πιο πάνω, αλλά η αλήθεια είναι πως σκάμε όταν περπατάμε στον ήλιο.

Περπατάμε στους δρόμους της πόλης, πίνουμε στα όρθια έναν καφέ και μπαίνουμε στη Βασιλική του Saint-Sernin

Πρόκειται για το μεγαλύτερο εναπομείναν κτίσμα ρομανικού ρυθμού στην Ευρώπη. Η είσοδος είναι και εδώ δωρεάν όπως και στις περισσότερες εκκλησίες της Γαλλίας.
Έχει εντυπωσιακά γλυπτά στο χώρο του Ιερού και επισκέψιμα υπόγεια με ενδιαφέροντα εκθέματα
Πετύχαμε και την πρόβα μιας χορωδίας που την συνόδευε το εκκλησιαστικό όργανο. Μείναμε λίγο να το απολαύσουμε.

Αξίζει μια επίσκεψη

Είχαμε δει νωρίτερα ένα συμπαθητικό εστιατόριο, κάτω από τα δέντρα, κοντά στην εκκλησία, αλλά η ώρα έχει πάει 13:30 και οι Γάλλοι παθαίνουν αμόκ για να φάνε
Δεν υπάρχει τραπέζι ούτε για δείγμα! Τι μανία και αυτή να τρώνε όλοι μαζι συγκεκριμένες ώρες. Που εμείς στην Ελλάδα που τρώμε όποτε μας κατέβει, ακόμα και τα μεσάνυχτα

Πάμε κάπου εκεί κοντά. Η ζέστη είναι έντονη, οπότε τσιμπάμε κάτι ελαφρύ (ελαφρύ, δηλαδή κάτι σαν τρία αυγά, μανιτάρια, τοματίνια κλπ) μαζί με 2 περίεργες μπίρες.

Ώρα για ξάπλες και air condition Το δωμάτιο μας είναι κοντά και κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα μέχρι να περάσουν αυτές οι μεσημεριανές ζεστές ώρες και κατά τις 7 βγαίνουμε και πάλι κάπως ανανεωμένοι. Παίρνουμε 2 ποδηλατάκια από τον σταθμό ποδηλάτων που βρίσκεται δίπλα στο δωμάτιο μας και πάμε να εξερευνήσουμε την άλλη πλευρά του ποταμού.
Στήνουν κάτι σαν λούνα παρκ και ο κόσμος διασκεδάζει πίνοντας μπίρες μέσα στο λιοπύρι!

Αυτή είναι η κυριλέ όχθη του ποταμού στην Toulouse. "In" μαγαζιά, ωραίες εμφανίσεις και ουρές για ένα τραπέζι μέσα στον ... ήλιο. Τους λυπήθηκα λίγο. Έμοιαζαν με αυτούς που βλέπω στην τηλεόραση στην Ελλάδα που περιμένουν ουρά μέσα στον ήλιο για μια ... ξαπλώστρα.

ΟΚ, αφού χαζέψαμε και εκεί, συνεχίσαμε κατά μήκος αυτής της όχθης του ποταμού.
Αχ, πόσο το ζηλέψαμε αυτό. Ατέλειωτοι πεζόδρομοι - ποδηλατόδρομοι, να κάνεις βόλτες όσο τραβάει η ψυχή σου. Πόσο μας λείπει κάτι τέτοιο στην Αθήνα.

Έχει πάει 9 η ώρα και είναι πια ώρα για φάι.

Ερχόμαστε με τα ποδήλατα στην πλατεια του Καπιτωλίου όπου αφήνουμε τα ποδήλατα και κόβουμε κίνηση γύρω.

Μπα, πολύ τουριστοκατάσταση και δεν μας αρέσει. Θέλουμε κάτι πιο αυθεντικό και έτσι κατευθυνόμαστε και πάλι προς το ποτάμι, μαζί με το υπόλοιπο πλήθος
Τρώμε σε τελικά στο Ναπολιτάνικο Marcello Saint-Pierre ωραία πίτσα με παγωμένες μπίρες. Στη Γαλλία μπίρες; Ε, τις τράβαγε η ζέστη

Κάνουμε τις τελευταίες νυχτερινές βόλτες στην πολη και πάμε για ξεκούραση. Αύριο αλλάζουμε και πάλι περιοχή

Τώρα θα μου πείτε, "έτσι θα τελειώσει η Toulouse; και η Aeroscopia;"
Αυτό το άφησα ως προσωπική εκκρεμότητα για την επόμενη φορά που θα έρθω. Δεν είναι και δύσκολο πλέον (χάρη στη Volotea). Δεν το έβαλα καθόλου στο πρόγραμμα γιατί ήξερα πως είναι κάτι που ενδιαφέρει μόνο εμένα. Την επόμενη φορά λοιπόν

Έχει και άλλα αξιοθέατα η πόλη. Νομίζω πως είναι τέλειος προορισμός για ένα τριήμερο ή τετραήμερο.

Φάγαμε και τα παγωτάκια μας και πάμε για ύπνο. Αύριο θα κινηθούμε σε πιο δροσερά μέρη