vangeliskont
Member
- Μηνύματα
- 22
- Likes
- 156
- Επόμενο Ταξίδι
- ιταλια-ελβετια
Περιεχόμενα
Μέρα δεύτερη
Ο ξενοδόχος μας είχε δώσει κάτι κουπόνια μια και το πρωινό συμπεριλαμβανόταν στην τιμή για να πάμε να τα εξαργυρώσουμε σε ένα μπαρ απέναντι. Φανταζόμασταν ένα πλούσιο ιταλικό πρωινό. Φευ! Δικαιούμασταν ένα καφέ κι ένα γλυκό. Οι Ιταλοί κλασικά όρθιοι να πίνουν τον καφέ στα γρήγορα, εμείς κλασσικά Έλληνες να στρογγυλόκαθίσουμε. Πήραμε από ένα εσπρέσο κι ένα μπριος. Έτσι λένε οι Ιταλοί τα κρουασάν ίσως ως φόρο τιμής στα ξαδέρφια τους Γάλλους. Κλάψαμε λίγο αλλά κάτσαμε.
Έπειτα metropolitana και στάση San giovanni για επίσκεψη στην εκκλησία San Giovanni in laterano. Η παλαιότερη από τις τέσσερις βασιλικές της Ρώμης και η έδρα της επισκοπής του Παπα. Πολύ όμορφη εκκλησία και αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι στις εσοχές της που σχεδίασε ο Μπορομίνι έχουν τοποθετηθεί τεράστια αγάλματα των 12 αποστολών. Η Μ. έβγαλε και τους δώδεκα για της προσωπική της κολεξιόν, εγώ μόνο τους σούπερ σταρ. Μετά ξανά επίσκεψη στην Fontana για να τη δούμε και μέρα και να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία της προκοπής ει δυνατόν . Και τη φωτογραφήσαμε, και νόμισμα πετάξαμε, και ευχή κάναμε, είχαμε πρόγραμμα. Αν και λένε ότι η μόνη ευχή που πραγματικά πιάνει είναι να ξαναγυρίσεις στη Ρώμη. Φυσικά ο κόσμος εκεί. Πανταχού παρών, στριμωξίδι, κλωτσομπουνίδι, κωλοκατάσταση. Επόμενη στάση Πάνθεον. Ή αλλιώς το κτίριο με την τρύπα στο ταβάνι. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος ρωμαϊκό μνημείο που σώζεται σχεδόν άρτιο ως σήμερα . Οι φυλακές να φωνάζουν συνέχεια silenzio καθώς πρόκειται για μέρος που είναι θαμμένοι επιφανείς Ιταλοί και χρήζει σεβασμού. Μεταξύ άλλων ενθάδε κείθε ο padre della patria Vittorio Emnanuele και ο Ραφαήλ, όχι το χελωνονιντζακι, ο σημαντικός ζωγράφος. Όμορφο μέρος και κυρίως δωρεάν!
Με τον χάρτη υπό μάλλης και μετά την απαραίτητη γυροβολιά σε σοκάκια, οι δρόμοι οδήγησαν στην piazza navona. Η αγαπημένη μας πλατεία στη Ρώμη. Μου άρεσε που βλέπεις πλανόδιους ζωγράφους, καλά αυτούς τους βλέπεις κι αλλού, αλλά εκεί νομίζω ταιριάζουν περισσότερο. Φωτογράφηση στο κυριότερο συντριβάνι του Μπερνινι, την κρήνη των 4 ποταμών. Το συντριβάνι έχει 4 αγάλματα και κάθε ένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από κάθε ήπειρο λένε οι οδηγοί. Τον Νείλο, τον Δούναβη, τον Γαγγη και τον Ρίο ντελλα Πλάτα . Στις άλλες δύο άκρες η κρήνη του Ποσειδώνα και η κρήνη του Μαυριτανου. Ακόμα μετά από τόσα χρόνια την θυμάμαι με πολύ νοσταλγία. Είναι μια αρχιτεκτονική απόλαυση και βγάζει αβίαστα έναν αφτιασίδωτο ρομαντισμό. Ένας ζωγράφος έτρωγε εκεί στην πλατεία μια μακαρονάδα ακουμπισμένη στα πόδια του και η Μ. Μου λέει τραβά ρώτα τον τι μακαρονάδα τρώει γιατί φαίνεται πολύ νόστιμη. "Scusi signore Come".. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ερώτηση χαμογελάει και απαντάει frutti di Mare και σκάμε όλοι στα γέλια! Διαισθάνθηκε στα ελληνικά τι ρωτούσε. Φρούτα της θάλασσας! Τι ωραίο όνομα!
Πίτσα με το κομμάτι για τη λιγούρα και δρόμο για την απέναντι όχθη του Τίβερη στη γειτονιά του trastevere. Η γειτονιά αυτή της Ρώμης όσο ησυχία έχει τη μέρα με τα σπιτάκια του και τα χρώματα του τόσο πολύβουη είναι το βράδυ. Μπαρ, μαγαζιά, εστιατόρια, κρασόμπαρα κάνεις δεν ξέρει που κρύβονται όλα αυτά τη μέρα. Διασχίσαμε την Ponte Sisto και βρεθήκαμε σε αυτό τον άλλο κόσμο. Σαν ένα χωριό μέσα στην πόλη. Παραθυρόφυλλα μισάνοιχτα με κάθε λογίων γλάστρες, παλιές επιγραφές, ξεφτισμένοι τοίχοι, μπαλκόνια με χρώμα, καφέ μπιστρο, ένα μαγαζί ολοπορτοκαλι που πουλάει πορτοκαλάδες σε κάθε πιθανό συνδυασμό, τραπέζια κολλητά με κάρο τραπεζομάντιλα και αραδιασμένα ένας σκασμός ποτήρια πάνω, νομίζεις ότι από κάπου θα πεταχτούν οι καλεσμένοι του γάμου να χορέψουν ταραντελα ή τουλάχιστον η Σοφία Λορέν με τα μπικουτί. Διέκρινα ορισμένα σημεία και παρακμής ή παραμέλησης δεν ξέρω ποια είναι η σωστή λέξη, αλλά όλα αυτά μαζί δένουν με κάποιο τρόπο. Στάση στη piazza santa Maria in trastevere. Κάπου σε κάποιο στενό γυρίζεται ένα ιταλικό σίριαλ. Δεν αναγνώρισα κάποια εξωφρενικά γνωστή ιταλική διασημότητα.Peccato.
Φαγητό το βραδάκι στο trastevere. Τσεκάραμε σε ποιο μαγαζί έχει την περισσότερη κίνηση και που έχει περισσότερους ντόπιους. Αυτοί ξέρουν πάντα καλύτερα. Φάγαμε τις καλύτερες πένες με γκοργκοντζολα στην trattoria Carlo Menta. Είναι σε αρκετά κεντρικό σημείο του trastevere, έχει απέξω και μια βέσπα τύπου ντεκόρ. Αυτό που με ενόχλησε κάπως είναι η μη αίσθηση ιδιωτικοτητας. Τα τραπέζια είναι κολλητά το ένα με το άλλο. Τρως και μυρίζεις το μινεστρονε της πολωνέζας που καθόταν δίπλα μας. Βέβαια σχολιάζεις και μιλάς άνετα γιατί υποθέτεις ότι οι Πολωνoί δίπλα σου που έχετε γίνει κολλητοί δεν ομιλούν την ελληνικην . Το καλύτερο του να ταξιδεύεις στο εξωτερικό. Ασυδοσία στις λέξεις.
Ήπια και το αγαπημένο μου ιταλικό κρασί, καλά δεν είμαι και γνωστής αλλά λόγω της περίστασης μια και ήταν τα γεννεθλια της Μ. ένα ξηρό αφρώδες σαμπανιζέ ταίριαζε. Το κρασί λέγεται prosecco προσωπικά το λάτρεψα και είναι βάση ενός πολύ καλού ιταλικού κοκτέιλ που λέγεται bellini και φτιάχνεται με πολτό ροδάκινου. Δυστυχώς δεν το ήπια τότε αλλά το δοκίμασα κάποια χρόνια μετά στη Μάλτα και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Και όλα αυτά σε πάρα πολύ προσιτές τιμές. Αν έτρωγες τα ίδια στην navona θα πλήρωνες τουλάχιστον τα διπλάσια. Sapore di Sale, Sapore di Mare.
Ο ξενοδόχος μας είχε δώσει κάτι κουπόνια μια και το πρωινό συμπεριλαμβανόταν στην τιμή για να πάμε να τα εξαργυρώσουμε σε ένα μπαρ απέναντι. Φανταζόμασταν ένα πλούσιο ιταλικό πρωινό. Φευ! Δικαιούμασταν ένα καφέ κι ένα γλυκό. Οι Ιταλοί κλασικά όρθιοι να πίνουν τον καφέ στα γρήγορα, εμείς κλασσικά Έλληνες να στρογγυλόκαθίσουμε. Πήραμε από ένα εσπρέσο κι ένα μπριος. Έτσι λένε οι Ιταλοί τα κρουασάν ίσως ως φόρο τιμής στα ξαδέρφια τους Γάλλους. Κλάψαμε λίγο αλλά κάτσαμε.
Έπειτα metropolitana και στάση San giovanni για επίσκεψη στην εκκλησία San Giovanni in laterano. Η παλαιότερη από τις τέσσερις βασιλικές της Ρώμης και η έδρα της επισκοπής του Παπα. Πολύ όμορφη εκκλησία και αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι στις εσοχές της που σχεδίασε ο Μπορομίνι έχουν τοποθετηθεί τεράστια αγάλματα των 12 αποστολών. Η Μ. έβγαλε και τους δώδεκα για της προσωπική της κολεξιόν, εγώ μόνο τους σούπερ σταρ. Μετά ξανά επίσκεψη στην Fontana για να τη δούμε και μέρα και να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία της προκοπής ει δυνατόν . Και τη φωτογραφήσαμε, και νόμισμα πετάξαμε, και ευχή κάναμε, είχαμε πρόγραμμα. Αν και λένε ότι η μόνη ευχή που πραγματικά πιάνει είναι να ξαναγυρίσεις στη Ρώμη. Φυσικά ο κόσμος εκεί. Πανταχού παρών, στριμωξίδι, κλωτσομπουνίδι, κωλοκατάσταση. Επόμενη στάση Πάνθεον. Ή αλλιώς το κτίριο με την τρύπα στο ταβάνι. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος ρωμαϊκό μνημείο που σώζεται σχεδόν άρτιο ως σήμερα . Οι φυλακές να φωνάζουν συνέχεια silenzio καθώς πρόκειται για μέρος που είναι θαμμένοι επιφανείς Ιταλοί και χρήζει σεβασμού. Μεταξύ άλλων ενθάδε κείθε ο padre della patria Vittorio Emnanuele και ο Ραφαήλ, όχι το χελωνονιντζακι, ο σημαντικός ζωγράφος. Όμορφο μέρος και κυρίως δωρεάν!
Με τον χάρτη υπό μάλλης και μετά την απαραίτητη γυροβολιά σε σοκάκια, οι δρόμοι οδήγησαν στην piazza navona. Η αγαπημένη μας πλατεία στη Ρώμη. Μου άρεσε που βλέπεις πλανόδιους ζωγράφους, καλά αυτούς τους βλέπεις κι αλλού, αλλά εκεί νομίζω ταιριάζουν περισσότερο. Φωτογράφηση στο κυριότερο συντριβάνι του Μπερνινι, την κρήνη των 4 ποταμών. Το συντριβάνι έχει 4 αγάλματα και κάθε ένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από κάθε ήπειρο λένε οι οδηγοί. Τον Νείλο, τον Δούναβη, τον Γαγγη και τον Ρίο ντελλα Πλάτα . Στις άλλες δύο άκρες η κρήνη του Ποσειδώνα και η κρήνη του Μαυριτανου. Ακόμα μετά από τόσα χρόνια την θυμάμαι με πολύ νοσταλγία. Είναι μια αρχιτεκτονική απόλαυση και βγάζει αβίαστα έναν αφτιασίδωτο ρομαντισμό. Ένας ζωγράφος έτρωγε εκεί στην πλατεία μια μακαρονάδα ακουμπισμένη στα πόδια του και η Μ. Μου λέει τραβά ρώτα τον τι μακαρονάδα τρώει γιατί φαίνεται πολύ νόστιμη. "Scusi signore Come".. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω την ερώτηση χαμογελάει και απαντάει frutti di Mare και σκάμε όλοι στα γέλια! Διαισθάνθηκε στα ελληνικά τι ρωτούσε. Φρούτα της θάλασσας! Τι ωραίο όνομα!
Πίτσα με το κομμάτι για τη λιγούρα και δρόμο για την απέναντι όχθη του Τίβερη στη γειτονιά του trastevere. Η γειτονιά αυτή της Ρώμης όσο ησυχία έχει τη μέρα με τα σπιτάκια του και τα χρώματα του τόσο πολύβουη είναι το βράδυ. Μπαρ, μαγαζιά, εστιατόρια, κρασόμπαρα κάνεις δεν ξέρει που κρύβονται όλα αυτά τη μέρα. Διασχίσαμε την Ponte Sisto και βρεθήκαμε σε αυτό τον άλλο κόσμο. Σαν ένα χωριό μέσα στην πόλη. Παραθυρόφυλλα μισάνοιχτα με κάθε λογίων γλάστρες, παλιές επιγραφές, ξεφτισμένοι τοίχοι, μπαλκόνια με χρώμα, καφέ μπιστρο, ένα μαγαζί ολοπορτοκαλι που πουλάει πορτοκαλάδες σε κάθε πιθανό συνδυασμό, τραπέζια κολλητά με κάρο τραπεζομάντιλα και αραδιασμένα ένας σκασμός ποτήρια πάνω, νομίζεις ότι από κάπου θα πεταχτούν οι καλεσμένοι του γάμου να χορέψουν ταραντελα ή τουλάχιστον η Σοφία Λορέν με τα μπικουτί. Διέκρινα ορισμένα σημεία και παρακμής ή παραμέλησης δεν ξέρω ποια είναι η σωστή λέξη, αλλά όλα αυτά μαζί δένουν με κάποιο τρόπο. Στάση στη piazza santa Maria in trastevere. Κάπου σε κάποιο στενό γυρίζεται ένα ιταλικό σίριαλ. Δεν αναγνώρισα κάποια εξωφρενικά γνωστή ιταλική διασημότητα.Peccato.
Φαγητό το βραδάκι στο trastevere. Τσεκάραμε σε ποιο μαγαζί έχει την περισσότερη κίνηση και που έχει περισσότερους ντόπιους. Αυτοί ξέρουν πάντα καλύτερα. Φάγαμε τις καλύτερες πένες με γκοργκοντζολα στην trattoria Carlo Menta. Είναι σε αρκετά κεντρικό σημείο του trastevere, έχει απέξω και μια βέσπα τύπου ντεκόρ. Αυτό που με ενόχλησε κάπως είναι η μη αίσθηση ιδιωτικοτητας. Τα τραπέζια είναι κολλητά το ένα με το άλλο. Τρως και μυρίζεις το μινεστρονε της πολωνέζας που καθόταν δίπλα μας. Βέβαια σχολιάζεις και μιλάς άνετα γιατί υποθέτεις ότι οι Πολωνoί δίπλα σου που έχετε γίνει κολλητοί δεν ομιλούν την ελληνικην . Το καλύτερο του να ταξιδεύεις στο εξωτερικό. Ασυδοσία στις λέξεις.
Ήπια και το αγαπημένο μου ιταλικό κρασί, καλά δεν είμαι και γνωστής αλλά λόγω της περίστασης μια και ήταν τα γεννεθλια της Μ. ένα ξηρό αφρώδες σαμπανιζέ ταίριαζε. Το κρασί λέγεται prosecco προσωπικά το λάτρεψα και είναι βάση ενός πολύ καλού ιταλικού κοκτέιλ που λέγεται bellini και φτιάχνεται με πολτό ροδάκινου. Δυστυχώς δεν το ήπια τότε αλλά το δοκίμασα κάποια χρόνια μετά στη Μάλτα και το συστήνω ανεπιφύλακτα. Και όλα αυτά σε πάρα πολύ προσιτές τιμές. Αν έτρωγες τα ίδια στην navona θα πλήρωνες τουλάχιστον τα διπλάσια. Sapore di Sale, Sapore di Mare.
Last edited:
