vangeliskont
Member
- Μηνύματα
- 22
- Likes
- 156
- Επόμενο Ταξίδι
- ιταλια-ελβετια
Περιεχόμενα
Ημερα Τρίτη
Ημερα αφιερωμένη στο Βατικανό. Θρήσκους δεν μας λες αλλά παγκόσμια μέρα τουρίστα είναι αυτή, δωρεάν είσοδο σε μουσεία είναι αυτή. Remember Remember 27 september.
Πρώτα ένα πέρασμα από την πλατεία του λαού, piazza del popolo, η δεύτερη αγαπημένη μου και μετά ποδαράτο για τα μουσεία Βατικανού. Τεράστια ουρά αν και προχωρούσε γρήγορα λόγω δωρεάν εισόδου. Πολύ ελληνικό και ρωμαϊκό άγαλμα, πολλές ελληνικές επιγραφές, είμαστε παντού! Πλείστοι άνθρωποι κακοί λέει ο Βίας Πρηνευς. Κλικ. Αίθουσες Ραφαήλ, πολλοί πίνακες και λίγος χρόνος. Στέκεσαι σε ότι σου κινεί το ενδιαφέρον, αν δώσεις προσοχή σε κάθε τι θα φας μια κωλοζωη. Χρυσοτάβανοι διάδρομοι και οι Πολωνοί που χτες καθόμασταν δίπλα δίπλα στο trastevere φαντης μπαστούνης! Όλοι οι τζαμπατζηδες μια παρέα!
Στο τομέα μοντέρνας τέχνης κοντοστέκομαι λίγο περισσότερο. Μια Πιετα του Βαν Γκονγκ, ένας Νταλί. πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με τους ογκόλιθους της παγκόσμιας ζωγραφικής. Study for Velasquez Pope II του Francis Bacon, Will Βarnet κι ένα μίνι γλυπτό του εσταυρωμένου του Ματίς. Νιώθεις κι εσύ λίγο σημαντικός αντικρίζοντας τα έργα αυτών των ανθρώπων. Σαν να αντιφεγγίζεται πάνω σου λίγο από τη λάμψη τους. Φυσικά το κορυφαίο αξιοθέατο όλου του μουσείου είναι η καπέλα σιστίνα. Το παρεκκλήσι που ο Μιχάλης ο Άγγελος ζωγράφισε το ταβάνι. Πραγματικά απορώ πως το έκανε. Πόση υπομονή. Διάβασα κάπου ότι δεν το ζωγράφισε ξαπλωμένος αλλά όρθιος με τα χέρια ψηλά. Εντάξει εντελώς κωλο κατάσταση.
Καθίσαμε αρκετή ώρα κοιτάζοντας σαν χάνοι. Φυσικά την παράσταση κλέβει το χέρι του Θεού. Το διάσημο τμήμα της τοιχογραφίας που έχει γίνει viral πριν ανακαλυφθεί το viral. Ο φύλακας να φωνάζει συνέχεια No Photos please. αλλά εντάξει ας είμαστε και κάπου λίγο λογικοί. Μια φορά στη ζωή σου έρχεσαι στην καπέλα σιστινα, ΔΕΝ γίνεται να μην το φωτογραφίσεις. Κάμερα στο πάτωμα, χρονοκαθυστέρηση και eccola! Πολύ φωτογραφισημη είναι και η έξοδος του μουσείου με σπιράλ στριφογυριστές σκάλες. Γενικά μοναδική εμπειρία, όλη η Ρώμη αξίζει και μόνο για το παρεκκλήσι αυτό.
Δίπλα η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στήνεσαι ουρά για να περάσεις έλεγχο και μπαίνεις σε αυτό το κρατίδιο. Τυπικά μετράει για δεύτερη χώρα. Με ένα σμπάρο δύο τριγώνια. Ένας φουσκωτός λίγο πριν μπεις στο ναό σε στέλνει να αλλάξεις αν δεν είσαι ευπρεπώς ενδεδυμένος. Εμείς που είμαστε υποδείγματα ηθικής και ευλάβειας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Τεράστια εκκλησία, μεγαλεπήβολη όπως η πλειοψηφία των σημαντικών κτιρίων της Ρώμης, μια πόλη στην οποία γενικά νιώθεις μικρός. Ίσως αυτός να ήταν ο στόχος και ίσως κάποιοι να το βρουν ενοχλητικό όλο αυτό το φόρτωμα.
Στέκεσαι σίγουρα στην Πιετα του Μικελάντζελο, το περίφημο γλυπτό του. Πόσο ταλέντο είχε αυτός ο άνθρωπος και πόση υπομονή το είπαμε; ! Νομίζω στους Έλληνες τραβάει την προσοχή η επιγραφή στα ελληνικά "Συ βόσκεις τα αρνιά συ ποιμαίνεις τα προβάτια του Χριστού" στους τοίχους της εκκλησίας. Πολύ spooky είναι και το 'μάτι' της εκκλησίας, αυτό που βλέπεις δηλαδή ευθεία στο κέντρο της και στο βάθος. Σαν να σε κοιτάει το μάτι του Θεού. Occhi profondi.
Κατάκοποι και γλυκά εξαντλημένοι βγαίνουμε έξω για να ανέβουμε στον τρούλο χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει. Μπορείς να ανέβεις είτε με τα πόδια είτε με το ασανσέρ με ένα έξτρα αντίτιμο. Επιλέγουμε με το ασανσέρ για να πάμε αβάδιστα και αβίαστα. Όντως σε βγάζει ο ιερός ανελκυστηρ σε ένα κάποιο ύψος αλλά σίγουρα όχι στην κορυφή του τρούλου. Λογικό. Αλλά δεν είχαμε ενημερωθεί οι ανενημέρωτοι. Βγαίνεις δηλαδή στο ύψος της ελληνικής επιγραφής που προείπα το οποίο είναι ήδη αρκετά ψηλά έτσι ώστε τα στασίδια από κάτω να φαίνονται πολύ μικροσκοπικά.
Κανείς μια γύρα σε μια προσωπική σου αναμέτρηση με την υψοφοβία και αν θες συνεχίζεις για να φτάσεις μέχρι στα απάτητα. Giro Della lanteria το λένε, γύρο του θανάτου το ονόμασε η Μ. Ανεβαίνεις μια στριφογυριστή σκάλα ούτε κι εγώ ξέρω για πόση ώρα η οποία όσο ανεβαινες στένευε κιόλας. Είναι ατελείωτο! Σε κάποια στιγμή γίνεσαι και σίγμα τελικό από το στρίμωγμα . Ώσπου κάποτε βγαίνεις στο φως. O sole mio! Η θέα σε αποζημιώνει απίστευτα, πιάτο η Ρώμη. Ανήκει στην περίπτωση που το μάτι ξεπερνάει τη φωτογραφική μηχανή και δεν αποτυπώνεται εντελώς η πραγματικότητα. Felice di stare lassu. Nel Blu dipinto di Blu.
Η μέρα τελειώνει με μια επίσκεψη στο γειτονικό castel sant Angelo. Όμορφη οπτική των γεφυρών του ποταμού και τα κλασσικά λουκέτα κλειδωμένης αγάπης. Τελευταία ψώνια για σουβενίρ, πίτσα και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Τελευταίο βράδυ στη Ρώμη. Την άλλη μέρα φεύγαμε πρωί. Πήραμε το πολύ φτηνότερο πουλμανακι της Alitalia για το αεροδρόμιο και επιστροφή στην ώρα μας στην Θεσσαλονίκη. Arrivederci Roma,goodbye, aurevoir
Ημερα αφιερωμένη στο Βατικανό. Θρήσκους δεν μας λες αλλά παγκόσμια μέρα τουρίστα είναι αυτή, δωρεάν είσοδο σε μουσεία είναι αυτή. Remember Remember 27 september.
Πρώτα ένα πέρασμα από την πλατεία του λαού, piazza del popolo, η δεύτερη αγαπημένη μου και μετά ποδαράτο για τα μουσεία Βατικανού. Τεράστια ουρά αν και προχωρούσε γρήγορα λόγω δωρεάν εισόδου. Πολύ ελληνικό και ρωμαϊκό άγαλμα, πολλές ελληνικές επιγραφές, είμαστε παντού! Πλείστοι άνθρωποι κακοί λέει ο Βίας Πρηνευς. Κλικ. Αίθουσες Ραφαήλ, πολλοί πίνακες και λίγος χρόνος. Στέκεσαι σε ότι σου κινεί το ενδιαφέρον, αν δώσεις προσοχή σε κάθε τι θα φας μια κωλοζωη. Χρυσοτάβανοι διάδρομοι και οι Πολωνοί που χτες καθόμασταν δίπλα δίπλα στο trastevere φαντης μπαστούνης! Όλοι οι τζαμπατζηδες μια παρέα!
Στο τομέα μοντέρνας τέχνης κοντοστέκομαι λίγο περισσότερο. Μια Πιετα του Βαν Γκονγκ, ένας Νταλί. πρώτη φορά έρχομαι αντιμέτωπος με τους ογκόλιθους της παγκόσμιας ζωγραφικής. Study for Velasquez Pope II του Francis Bacon, Will Βarnet κι ένα μίνι γλυπτό του εσταυρωμένου του Ματίς. Νιώθεις κι εσύ λίγο σημαντικός αντικρίζοντας τα έργα αυτών των ανθρώπων. Σαν να αντιφεγγίζεται πάνω σου λίγο από τη λάμψη τους. Φυσικά το κορυφαίο αξιοθέατο όλου του μουσείου είναι η καπέλα σιστίνα. Το παρεκκλήσι που ο Μιχάλης ο Άγγελος ζωγράφισε το ταβάνι. Πραγματικά απορώ πως το έκανε. Πόση υπομονή. Διάβασα κάπου ότι δεν το ζωγράφισε ξαπλωμένος αλλά όρθιος με τα χέρια ψηλά. Εντάξει εντελώς κωλο κατάσταση.
Καθίσαμε αρκετή ώρα κοιτάζοντας σαν χάνοι. Φυσικά την παράσταση κλέβει το χέρι του Θεού. Το διάσημο τμήμα της τοιχογραφίας που έχει γίνει viral πριν ανακαλυφθεί το viral. Ο φύλακας να φωνάζει συνέχεια No Photos please. αλλά εντάξει ας είμαστε και κάπου λίγο λογικοί. Μια φορά στη ζωή σου έρχεσαι στην καπέλα σιστινα, ΔΕΝ γίνεται να μην το φωτογραφίσεις. Κάμερα στο πάτωμα, χρονοκαθυστέρηση και eccola! Πολύ φωτογραφισημη είναι και η έξοδος του μουσείου με σπιράλ στριφογυριστές σκάλες. Γενικά μοναδική εμπειρία, όλη η Ρώμη αξίζει και μόνο για το παρεκκλήσι αυτό.
Δίπλα η Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στήνεσαι ουρά για να περάσεις έλεγχο και μπαίνεις σε αυτό το κρατίδιο. Τυπικά μετράει για δεύτερη χώρα. Με ένα σμπάρο δύο τριγώνια. Ένας φουσκωτός λίγο πριν μπεις στο ναό σε στέλνει να αλλάξεις αν δεν είσαι ευπρεπώς ενδεδυμένος. Εμείς που είμαστε υποδείγματα ηθικής και ευλάβειας δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Τεράστια εκκλησία, μεγαλεπήβολη όπως η πλειοψηφία των σημαντικών κτιρίων της Ρώμης, μια πόλη στην οποία γενικά νιώθεις μικρός. Ίσως αυτός να ήταν ο στόχος και ίσως κάποιοι να το βρουν ενοχλητικό όλο αυτό το φόρτωμα.
Στέκεσαι σίγουρα στην Πιετα του Μικελάντζελο, το περίφημο γλυπτό του. Πόσο ταλέντο είχε αυτός ο άνθρωπος και πόση υπομονή το είπαμε; ! Νομίζω στους Έλληνες τραβάει την προσοχή η επιγραφή στα ελληνικά "Συ βόσκεις τα αρνιά συ ποιμαίνεις τα προβάτια του Χριστού" στους τοίχους της εκκλησίας. Πολύ spooky είναι και το 'μάτι' της εκκλησίας, αυτό που βλέπεις δηλαδή ευθεία στο κέντρο της και στο βάθος. Σαν να σε κοιτάει το μάτι του Θεού. Occhi profondi.
Κατάκοποι και γλυκά εξαντλημένοι βγαίνουμε έξω για να ανέβουμε στον τρούλο χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει. Μπορείς να ανέβεις είτε με τα πόδια είτε με το ασανσέρ με ένα έξτρα αντίτιμο. Επιλέγουμε με το ασανσέρ για να πάμε αβάδιστα και αβίαστα. Όντως σε βγάζει ο ιερός ανελκυστηρ σε ένα κάποιο ύψος αλλά σίγουρα όχι στην κορυφή του τρούλου. Λογικό. Αλλά δεν είχαμε ενημερωθεί οι ανενημέρωτοι. Βγαίνεις δηλαδή στο ύψος της ελληνικής επιγραφής που προείπα το οποίο είναι ήδη αρκετά ψηλά έτσι ώστε τα στασίδια από κάτω να φαίνονται πολύ μικροσκοπικά.
Κανείς μια γύρα σε μια προσωπική σου αναμέτρηση με την υψοφοβία και αν θες συνεχίζεις για να φτάσεις μέχρι στα απάτητα. Giro Della lanteria το λένε, γύρο του θανάτου το ονόμασε η Μ. Ανεβαίνεις μια στριφογυριστή σκάλα ούτε κι εγώ ξέρω για πόση ώρα η οποία όσο ανεβαινες στένευε κιόλας. Είναι ατελείωτο! Σε κάποια στιγμή γίνεσαι και σίγμα τελικό από το στρίμωγμα . Ώσπου κάποτε βγαίνεις στο φως. O sole mio! Η θέα σε αποζημιώνει απίστευτα, πιάτο η Ρώμη. Ανήκει στην περίπτωση που το μάτι ξεπερνάει τη φωτογραφική μηχανή και δεν αποτυπώνεται εντελώς η πραγματικότητα. Felice di stare lassu. Nel Blu dipinto di Blu.
Η μέρα τελειώνει με μια επίσκεψη στο γειτονικό castel sant Angelo. Όμορφη οπτική των γεφυρών του ποταμού και τα κλασσικά λουκέτα κλειδωμένης αγάπης. Τελευταία ψώνια για σουβενίρ, πίτσα και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Τελευταίο βράδυ στη Ρώμη. Την άλλη μέρα φεύγαμε πρωί. Πήραμε το πολύ φτηνότερο πουλμανακι της Alitalia για το αεροδρόμιο και επιστροφή στην ώρα μας στην Θεσσαλονίκη. Arrivederci Roma,goodbye, aurevoir
Last edited:
