Ισπανία To καταλανικό όνειρο και η μικροσκοπική χώρα των Πυρηναίων.

[alma]

Η επόμενη μέρα είχε ταξιδάκι σε άλλη χώρα. Θα πηγαίναμε ως τον σταθμό Sants, έξω από τον οποίο ξεκινάνε τα λεωφορεία για Ανδόρρα. Σε περίπου 3 ώρες και αφού περάσαμε από όμορφα και γραφικά χώρια της Καταλανικής επαρχίας, βρεθήκαμε στο Πριγκηπάτο της Ανδόρρας. Η μικροσκοπική χώρα βρίσκεται ανάμεσα σε Γαλλία και Ισπανία, ενώ τόσο το γεμάτο από ψηλά βουνά τοπίο της, όσο και η ιστορία και το σύστημα διακυβέρνησης, θυμίζουν κρατίδιο που ξέμεινε από την εποχή της φεουδαρχίας.

Για τη χώρα έχω ανάμεικτες εντυπώσεις. Θεωρώ ότι αδικείται απίστευτα από την αρχιτεκτονική της, με τα πολυώροφα -και συχνά σε άσχετο στυλ το ένα από το άλλο- κτίρια, να χαλούν την ομορφιά που θα μπορούσε να έχει το τοπίο της με τα ψηλά βουνά.

Γεμάτη μαγαζιά παντού σαν ένα απέραντο εμπορικό, χωρίς ωστόσο να έχει κάτι που να αξίζει να ψωνίσεις ή που να μην το βρίσκεις στα άλλα κράτη της Ευρώπης, μοιάζει να της λείπει χαρακτήρας. Ίσως η κατάσταση να είναι διαφορετική στα χωριά αλλά έχοντας δει μόνο την Andorra la Vella, την πρωτεύουσα της, αυτή η εντύπωση μου έμεινε.


Α, υπήρχαν και κάποια πιο συμπαθητικά κτήρια, όπως αυτό το φαρμακείο…

Φάγαμε σε ένα εστιατόριο ,του οποίου το φαγητό χωρίς να το λες άσχημο, δεν είχε και κάτι ιδιαίτερο.


Η πιο ωραία στιγμή όμως θα ερχόταν αργότερα, όταν μπροστά μας έλαβε χώρα η συνάντηση δύο σκύλων. Οι αντιδράσεις και οι εκφράσεις τους έκαναν τους περισσότερους να κοντοσταθούν για να τους παρατηρήσουν….

Μετά τη βόλτα σε ένα συμπαθητικό παρκάκι με πράσινο, λιμνούλα με πάπιες και παιδική χαρά, αποφασίσαμε νωρίς το απόγευμα, πως ήταν ήδη ώρα για επιστροφή στη Βαρκελώνη.


Η Βαρκελώνη, ζούσε για άλλη μια νύχτα στον πυρετό του Halloween. Και τις προηγούμενες μέρες συναντήσαμε αρκετούς μεταμφιεσμένους, αλλά εκείνο το βράδυ ήταν παντού. Στη Ράμπλα, στην Plaça Reial, στους γύρω δρόμους, στα στενά της γοτθικής συνοικίας…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[kalove]

Πάνω στην ώρα.
Η ιστορία σου πέφτει σαν δώρο ακριβώς στην προετοιμασία μου γιά ένα 20ήμερο τουρ τον Μάϊο Καταλονία-Ανδόρα-Πυρηναία-Νότια Γαλλία.
Περιμένω ανυπόμονα την συνέχεια.

 

[alma]

Πάνω στην ώρα.
Η ιστορία σου πέφτει σαν δώρο ακριβώς στην προετοιμασία μου γιά ένα 20ήμερο τουρ τον Μάϊο Καταλονία-Ανδόρα-Πυρηναία-Νότια Γαλλία.
Περιμένω ανυπόμονα την συνέχεια.

Τυχερή!!!!! Σε τόσες μέρες θα δεις πάρα πολλά. Πιστεύω θα σου αρέσουν πολύ. Εμένα μου άρεσε πολύ η Καταλονία. Για την Ανδόρρα έχω ανάμεικτες εντυπώσεις θα τις αναλύσω στη συνέχεια....

 

[tripakias]

Casa Batllo, Gaudi και ξερο ψωμι. Ταξιδι στην πιο μεθυστικη ευρωπαικη μεγαλουπολη.
Me gusta mucho!

 

[alma]

Tο Casa Batlló είναι μια καλή αρχή για να πάρει κανείς μια πρώτη γεύση του ταλέντου του Gaudí. Το αρχιτεκτονικό αριστούργημα μπορεί να έχει μεν ακριβή είσοδο (21,50 ευρώ), όμως δύσκολα θα πάει κάποιος Βαρκελώνη και δεν θα επισκεφθεί το εσωτερικό , έστω ενός από τα κτίρια του Gaudí. Ο ιδιαίτερος σχεδιασμός, η οροφή που προσομοιάζει με πλάτη δράκου ή δεινόσαυρου, τα έντονα χρώματα και η τεχνική του Gaudí, εντυπωσιάζουν εύκολα τον επισκέπτη. Και αν σκεφτείς ότι δεν περιμέναμε και σχεδόν καθόλου στην ουρά για να μπούμε, μια και ήταν μόλις 3-4άτομα μπροστά μας, το λες και τύχη….Μετά από λίγο σχηματίστηκε μια αρκετά μεγάλη ουρά και έκανες κανένα τέταρτο να μπεις μέσα…

Προχωράμε λοιπόν προς το εσωτερικό του "δράκου"…

Και φαίνεται πως το Casa Batlló εμπνέει και ρομαντισμό μια και μπροστά μας ένας νεαρός κάνει πρόταση γάμου στην αγαπημένη του…κάνουμε στην άκρη όλοι οι επισκέπτες, τους αφήνουμε στο κέντρο να ζήσουν τη στιγμή και μόλις εκείνη δέχεται χειροκροτούμε όλοι.

Και μετά από αυτό το ευχάριστο διάλλειμα, η περιήγηση συνεχίζεται…

Οι καμινάδες είναι και αυτές απόλυτα προσεγμένες…

Ο σταυρός που βρίσκεται πάνω στον πυργίσκο, λέγεται ότι είναι η λόγχη του πολιούχου της Καταλονίας, Αγίου Γεωργίου που έχει μπηχτεί στο δράκο.

Η ομολογουμένως εντυπωσιακή θέα, αποκαλύπτει σημεία και άλλων αρχιτεκτονικά ιδιαίτερων κτιρίων όπως την κορυφή του πύργου που βρίσκεται στην Casa Lleó Morera, επίσης δείγμα μοντερνισμού του αρχιτέκτονα Lluís Domènech i Montaner.

 

[alma]

Η πόλη του μοντερνισμού αποκαλύπτεται στον επισκέπτη περπατώντας τη! Οι ντόπιοι είναι ευγενέστατοι και άψογοι στο να δίνουν οδηγίες. Δεδομένου δε πως μιλάμε μόνο ισπανικά και σχεδόν καθόλου καταλανικά, συνεννοηθήκαμε άψογα.

Η Casa Milà ή La Pedrera, έτερο αριστούργημα του ταλαντούχου Gaudí, δεσπόζει σε κοντινή απόσταση από το Casa Batlló .

Λίγα μέτρα πιο εκεί το Casa Terrades, δημιούργημα του μοντερνιστή αρχιτέκτονα Josep Puig i Cadafalch, θυμίζει και πάλι στον επισκέπτη γιατί αυτή η πόλη αποτελεί τον ύμνο του μοντερνισμού. Δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο εσωτερικά και έτσι μόνο απ’έξω μπορεί να το θαυμάσει κανείς. Μάλιστα το εν λόγω κτίριο εκτός από τα μοντερνιστικά χαρακτηριστικά του, έχει εμφανείς επιρροές από τη γοτθική αρχιτεκτονική , για αυτό ίσως θυμίσει σε κάποιους κτίρια άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Εν τω μεταξύ βέβαια, όσο και να θαυμάζεις το καταλανικό θαύμα , η πείνα των ανθρώπων που έχουν να φάνε από το πρωί που σερβιρίστηκε το πρωινό της Aegean,ενώ τώρα είναι σχεδόν απόγευμα, έρχεται να σε προσγειώσει στην πεζή πραγματικότητα. Ωστόσο, αντιστέκομαι σθεναρά στις εκκλήσεις τόσο του στομαχιού μου όσο και του συνταξιδιώτη μου, να φάνε ένα κανονικό φαγητό σε εστιατόριο και περιμένοντας το βραδινό, το «καλό» γεύμα, τρώμε κάτι στο χέρι, με σκοπό να προλάβουμε να δούμε ότι μπορούμε παραπάνω.


Και φτάνουμε στη Sagrada Familia, το αριστούργημα που ούτε ο Gaudí, έζησε να δει ολοκληρωμένο αλλά και ούτε σήμερα είναι κανείς σίγουρος πότε θα τελειώσει, παρόλο που οι εργασίες ξεκίνησαν το 1882 και ο Gaudí την ανέλαβε το 1883!!!!! Λέγεται πως θα τελειώσει το 2026 αλλά μάλλον κανείς δεν είναι σίγουρος για αυτό.

Και μια μέρα με φουλ Gaudí συνεχίζεται, καθώς παίρνουμε το λεωφορείο και κατευθυνόμαστε προς το πάρκο Park Güell. Ομολογώ ότι το λεωφορείο ήταν μια πολύ καλή επιλογή, καθώς βλέπεις ένα κομμάτι της πόλης ανάμεσα στις πολλές στάσεις που μεσολαβούν μέχρι να φτάσει κανείς στο πάρκο!!!


Ο @panpan το έχει πει πολλάκις και εδώ θέλω να ανοίξω μια παρένθεση και να τον ευχαριστήσω τόσο για όσα γράφει στο φόρουμ ,όσο και για τις πληροφορίες που μας έδωσε .

@panpan χάρηκα που σε γνώρισα και κρίμα που δεν μπορέσαμε να τα πούμε και στη συνάντηση της Αθήνας....


Ακολουθεί Park Güell με γερή δόση Gaudí !!!!!!

 

[alma]

Κοίτα να δεις τι μπορείς να πάθεις καμιά φορά. Θυσιάζεις το μεσημεριανό φαγητό, τρέχεις αλλά έχεις την χαρά πως έφτασες έγκαιρα, πριν το κλείσιμο του πάρκου και θα συνεχίσεις τη μέρα σου, όπως την άρχισες, δηλαδή με υπέροχες στιγμές στα αριστουργήματα του Gaudí. Μπαίνεις ωραία στο πάρκο και σου απαγορεύουν την είσοδο σε ένα κομμάτι του (γιατί είναι λέει γεμάτο). Οπότε θα μπεις μετά τις 6.00 ή 6.30, δεν θυμάμαι καλά, δωρεάν μεν, δεν θα πληρώσεις όπως οι προηγούμενοι, σκοτεινά σχεδόν δε….



Ενώνουμε τα απογοητευμένα βλέμματα μας, με τα εξίσου απογοητευμένα, των Κινέζων, Γερμανών, Γάλλων και άλλων σαν κι εμάς που περιμένουν το άνοιγμα μέρους του πάρκου….Οι δε Γερμανοί όταν πλησιάζει η ώρα, διαμαρτύρονται στην ευγενέστατη Καταλανή υπάλληλο, πως για 5 λεπτά, δεν τους αφήνουν να μπουν νωρίτερα, παρόλο που είμαι σίγουρη πως αν ήταν στη χώρα τους, δεν θα άφηναν τους άλλους ούτε μισό λεπτό νωρίτερα από όσο λέει ο κανονισμός.



Ευτυχώς όμως το Park Güell ,έχει πολλά πράγματα να δεις εκτός από το πρόσκαιρα «απαγορευμένο» κομμάτι, το οποίο ούτως ή άλλως βλέπαμε αλλά δεν μπαίναμε μέσα.

Και επιτέλους έρχεται η ώρα και μπαίνουμε μαζί με το υπόλοιπο πλήθος που ουρλιάζει και σπρώχνεται. Και μπορεί να είχε σκοτεινιάσει όπως θα δείτε και στις φωτό που δυστυχώς οι βραδινές δεν είναι πολύ καθαρές, όμως το μέρος δεν έχασε διόλου τη μαγεία του, ενώ τα δύο ανάκτορα στην είσοδο του πάρκου, μου θυμίζουν παραμυθένια σπίτια από όπου θα βγουν παιδικοί ήρωες ή λαχταριστά μπισκοτόσπιτα!!!!!!

Κατεβαίνοντας και φτάνοντας προς το μεγάλο δράκο με τα έντονα χρώματα, η αίσθηση παραμυθιού συνεχίζεται….

Κατεβήκαμε και κάναμε ένα μεγάλο μέρος της επιστροφής με τα πόδια. Ομολογώ πως η γειτονιά κοντά στο πάρκο με κάποια ήσυχα στενάκια και μερικά σπίτια- μονοκατοικίες με κήπους με μετέφερε λίγο σε μια άλλη εποχή και ζήλεψα την πραότητα που εξέπεμπε, σε αντίθεση με τη βαβούρα που αντιμετωπίσαμε ξανά μόλις φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο και μας θύμισε πως είμαστε σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.



Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για να δούμε κι άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα υπό τη μαγεία του νυχτερινού περιπάτου….

 

[alma]

Για την παλιά πόλη το βράδυ ένα μόνο μπορώ να πω: παραμυθένια.
Η ατμόσφαιρα της ήταν τόσο γοητευτική που παρά την κούραση , δεν έλεγες να σταματήσεις να τη χαζεύεις. Τι να πεις για την Plaça de Sant Jaume και τα τόσο μαγικά κτίρια της; Μονο το Palau de la Generalitat που στέκεται αγέρωχο τόσους αιώνες και η Casa de la Ciutat που στεγάζει το δημαρχείο, φτάνουν για να μαγευτεί κάποιος στη νυχτερινή περιπλάνηση του.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται ο καθεδρικός της Βαρκελώνης, ο οποίος ναι μεν μοιάζει πολύ με άλλους γοτθικούς ναούς που συναντάς στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική, αλλά δεν παύει να αξίζει τη στάση για να τον δει κανείς, όχι μόνο λόγω του μεγέθους και της αρχιτεκτονικής του αλλά και για την ιστορική του σημασία. Για παράδειγμα στον εν λόγω ναό βαπτίστηκαν έξι ιθαγενείς από την Καραϊβική , τους οποίους το 1493 είχε φέρει μαζί του ο Κολόμβος.

Χαθήκαμε και σε στενάκια, το οποίο σίγουρα άξιζε πολύ, ωστόσο παραθέτω μόνο λίγες φωτογραφίες, καθώς η κούραση μας απέτρεψε από το να φωτογραφήσουμε κάθε όμορφη γωνιά της πόλης που συναντούσαμε.

Και για να πάμε και στα πρακτικά θέματα…Για φαγητό μας άρεσε πολύ το Woki Organic Market, το οποίο είναι μια ιδιαίτερη πρόταση, καθώς πρόκειται για μαγαζί με βιολογικά, που λειτουργεί τόσο ως εστιατόριο, τόσο ως σούπερ-μάρκετ. Σε αυτό φάγαμε τις περισσότερες φορές και αν και δοκιμάσαμε κι άλλα, παρέμεινε το αγαπημένο μας.



Έτσι τελείωσε μια (πολύ γεμάτη) μέρα στη Βαρκελώνη και οι κατάκοποι ταξιδιώτες έπεσαν για ύπνο γεμάτοι όμορφες εικόνες.

 

[panius]

Δώσε υλικό!!! Σε 20 μέρες θα 'μαι εκεί! (yeah!!!!) Το Woki organic έχει ήδη γίνει pinned στον χάρτη μου!!! 2 ερωτησούλες...
-Στο πάρκο guell πόσο είναι η είσοδος;
-Στη Σαγραδα σεν μπήκατε μέσα;

 

[panpan]

-Στο πάρκο guell πόσο είναι η είσοδος;

8 αν κόψεις εισιτήριο επιτόπου,7 αν κλείσεις ον λάιν.

 

[villi]

Πάνω στην ώρα και για μένα που διαβάζω μετά μανίας ότι έχει να κάνει με Βαρκελώνη.Θα την εκτυπώσω μαζί με τις φωτό καθώς δε κατάφερα να βρώ οδηγό στα ελληνικά και τώρα είναι αργά να παραγγείλω από το ίντερνετ.

Δώσε υλικό!!! Σε 20 μέρες θα 'μαι εκεί! (yeah!!!!) Το Woki organic έχει ήδη γίνει pinned στον χάρτη μου!!! 2 ερωτησούλες...
-Στο πάρκο guell πόσο είναι η είσοδος;
-Στη Σαγραδα σεν μπήκατε μέσα;

Κι εγώ σε 18!Δε βρεθήκαμε στην Ινδία,τι λές θα τα πούμε στη Βαρκελώνη;

 

[alma]

Δώσε υλικό!!! Σε 20 μέρες θα 'μαι εκεί! (yeah!!!!) Το Woki organic έχει ήδη γίνει pinned στον χάρτη μου!!! 2 ερωτησούλες...
-Στο πάρκο guell πόσο είναι η είσοδος;
-Στη Σαγραδα σεν μπήκατε μέσα;

Επειδή τελευταία το Woki organic έχει κυκλοφορήσει και σε βιβλία τύπου "best kept secrets in Barcelona" κλπ. έχει πολύ κόσμο κάποια βράδια, συχνά μάλιστα σταθερούς πελάτες, σε θυμόνται κλπ.,με αποτέλεσμα κάποιες βραδιές όσοι πήγαιναν πολύ αργά να μην βρουν θέση μέσα και κάθονταν έξω που είχε ψυχρούλα...

Τιπ: Έχει πολύ ωραία και υγιεινά σνάκ με cranberries ,δημητριακά κλπ, οπότε όταν κάναμε εκδρομές, επισκεπτόμασταν το σούπερ μάρκετ του...

Για το πάρκο απάντησε ο panpan...

Στην Sagrada όχι τελικά δεν μπήκαμε...την ώρα που πήγαμε μας είπαν πως δεν πωλούνται πια εισιτήρια(είχε γεμίσει) και να ξαναπάμε το απόγευμα. Επειδή όμως ήμασταν ήδη υπό σκέψη αν θα μπούμε ή όχι και θέλαμε και να περπατήσουμε την πόλη, δεν μπήκαμε τελικά μέσα....


Πάντως άσχετο λίγο αλλά στο παλιό ερώτημα Mαδρίτη vs Βαρκελώνη δεν έχω καταφέρει να απαντήσω...τις αγαπώ και τις δυο.