alma
Member
- Μηνύματα
- 4.304
- Likes
- 18.485
Κοίτα να δεις τι μπορείς να πάθεις καμιά φορά. Θυσιάζεις το μεσημεριανό φαγητό, τρέχεις αλλά έχεις την χαρά πως έφτασες έγκαιρα, πριν το κλείσιμο του πάρκου και θα συνεχίσεις τη μέρα σου, όπως την άρχισες, δηλαδή με υπέροχες στιγμές στα αριστουργήματα του Gaudí. Μπαίνεις ωραία στο πάρκο και σου απαγορεύουν την είσοδο σε ένα κομμάτι του (γιατί είναι λέει γεμάτο). Οπότε θα μπεις μετά τις 6.00 ή 6.30, δεν θυμάμαι καλά, δωρεάν μεν, δεν θα πληρώσεις όπως οι προηγούμενοι, σκοτεινά σχεδόν δε….
Ενώνουμε τα απογοητευμένα βλέμματα μας, με τα εξίσου απογοητευμένα, των Κινέζων, Γερμανών, Γάλλων και άλλων σαν κι εμάς που περιμένουν το άνοιγμα μέρους του πάρκου….Οι δε Γερμανοί όταν πλησιάζει η ώρα, διαμαρτύρονται στην ευγενέστατη Καταλανή υπάλληλο, πως για 5 λεπτά, δεν τους αφήνουν να μπουν νωρίτερα, παρόλο που είμαι σίγουρη πως αν ήταν στη χώρα τους, δεν θα άφηναν τους άλλους ούτε μισό λεπτό νωρίτερα από όσο λέει ο κανονισμός.
Ευτυχώς όμως το Park Güell ,έχει πολλά πράγματα να δεις εκτός από το πρόσκαιρα «απαγορευμένο» κομμάτι, το οποίο ούτως ή άλλως βλέπαμε αλλά δεν μπαίναμε μέσα.
Και επιτέλους έρχεται η ώρα και μπαίνουμε μαζί με το υπόλοιπο πλήθος που ουρλιάζει και σπρώχνεται. Και μπορεί να είχε σκοτεινιάσει όπως θα δείτε και στις φωτό που δυστυχώς οι βραδινές δεν είναι πολύ καθαρές, όμως το μέρος δεν έχασε διόλου τη μαγεία του, ενώ τα δύο ανάκτορα στην είσοδο του πάρκου, μου θυμίζουν παραμυθένια σπίτια από όπου θα βγουν παιδικοί ήρωες ή λαχταριστά μπισκοτόσπιτα!!!!!!
Κατεβαίνοντας και φτάνοντας προς το μεγάλο δράκο με τα έντονα χρώματα, η αίσθηση παραμυθιού συνεχίζεται….
Κατεβήκαμε και κάναμε ένα μεγάλο μέρος της επιστροφής με τα πόδια. Ομολογώ πως η γειτονιά κοντά στο πάρκο με κάποια ήσυχα στενάκια και μερικά σπίτια- μονοκατοικίες με κήπους με μετέφερε λίγο σε μια άλλη εποχή και ζήλεψα την πραότητα που εξέπεμπε, σε αντίθεση με τη βαβούρα που αντιμετωπίσαμε ξανά μόλις φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο και μας θύμισε πως είμαστε σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για να δούμε κι άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα υπό τη μαγεία του νυχτερινού περιπάτου….
Ενώνουμε τα απογοητευμένα βλέμματα μας, με τα εξίσου απογοητευμένα, των Κινέζων, Γερμανών, Γάλλων και άλλων σαν κι εμάς που περιμένουν το άνοιγμα μέρους του πάρκου….Οι δε Γερμανοί όταν πλησιάζει η ώρα, διαμαρτύρονται στην ευγενέστατη Καταλανή υπάλληλο, πως για 5 λεπτά, δεν τους αφήνουν να μπουν νωρίτερα, παρόλο που είμαι σίγουρη πως αν ήταν στη χώρα τους, δεν θα άφηναν τους άλλους ούτε μισό λεπτό νωρίτερα από όσο λέει ο κανονισμός.
Ευτυχώς όμως το Park Güell ,έχει πολλά πράγματα να δεις εκτός από το πρόσκαιρα «απαγορευμένο» κομμάτι, το οποίο ούτως ή άλλως βλέπαμε αλλά δεν μπαίναμε μέσα.
Και επιτέλους έρχεται η ώρα και μπαίνουμε μαζί με το υπόλοιπο πλήθος που ουρλιάζει και σπρώχνεται. Και μπορεί να είχε σκοτεινιάσει όπως θα δείτε και στις φωτό που δυστυχώς οι βραδινές δεν είναι πολύ καθαρές, όμως το μέρος δεν έχασε διόλου τη μαγεία του, ενώ τα δύο ανάκτορα στην είσοδο του πάρκου, μου θυμίζουν παραμυθένια σπίτια από όπου θα βγουν παιδικοί ήρωες ή λαχταριστά μπισκοτόσπιτα!!!!!!
Κατεβαίνοντας και φτάνοντας προς το μεγάλο δράκο με τα έντονα χρώματα, η αίσθηση παραμυθιού συνεχίζεται….
Κατεβήκαμε και κάναμε ένα μεγάλο μέρος της επιστροφής με τα πόδια. Ομολογώ πως η γειτονιά κοντά στο πάρκο με κάποια ήσυχα στενάκια και μερικά σπίτια- μονοκατοικίες με κήπους με μετέφερε λίγο σε μια άλλη εποχή και ζήλεψα την πραότητα που εξέπεμπε, σε αντίθεση με τη βαβούρα που αντιμετωπίσαμε ξανά μόλις φτάσαμε στον κεντρικό δρόμο και μας θύμισε πως είμαστε σε μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
Κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο για να δούμε κι άλλα ενδιαφέροντα αξιοθέατα υπό τη μαγεία του νυχτερινού περιπάτου….
