ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.......
Έφτασε Παρασκευή και μένουν αρκετά που δεν έχουμε επισκεφθεί.
Στο πρωϊνό παρατηρούμε ότι επικρατεί μια αναστάτωση. Η Ολλανδία είχε χαρακτηρίσει πορτοκαλί τα Ελληνικά νησιά, δίνοντας την δυνατότητα στους πολίτες της να επιστρέψουν χωρίς χρηματική επιβάρυνση μέχρι την Κυριακή. Όποιοι επιθυμούσαν να παραμείνουν θα έπρεπε να επιστρέψουν μέσω Αθήνας με δικά τους έξοδα ,ενώ παράλληλα για το χρονικό διάστημα της διαμονής τους δεν θα είχαν ασφαλιστικές παροχές.
Για δες!!!! Τόσες μέρες εμείς νομίζαμε τους Ολλανδούς για Γερμανούς.
Επηρεασμένοι από το όλο κλίμα ξεκινάμε με τα πόδια για το ρωμαϊκό Ωδείο. Περπατώντας μέσα από τα στενά της πόλης έχουμε την δυνατότητα να δούμε την καθημερινότητα των μονίμων κατοίκων της, το ιταλικό πολεοδομικό σχέδιο που εφαρμόστηκε μετά τον σεισμό του 1933 καθώς και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, παλαβότερων και νεότερων.
Χαλαρωμένοι κάπως φτάνουμε στο Ωδείο .Στο εσωτερικό του λειτουργεί μια μικρή έκθεση σχετική με το κτήριο.
Συνεχίζουμε ακριβώς απέναντι σε εξωτερικούς αρχαιολογικούς χώρους. Παρόλο που εισιτήριο δεν υφίσταται εδώ ,ο χώρος δείχνει να μην μείνει όλο το 24ωρο ανοιχτός. Προχωρούμε στο αρχαίο γυμνάσιο και το αρχαίο νυμφαίο ,ενώ ακριβώς από πάνω τους βρίσκονται τα ερείπια αρχαίου τείχους .Ερείπια οκίων, δημοσίων κτιρίων, ναών με αλλαγή λατρείας βρίσκονται σπαρμένα μέσα στο χώρο. Κάποτε, πριν καιρό, εδώ έγινε καταγραφή, συντήρηση, σήμανση, κάλυψη. Τώρα πια μόνο ενθύμια όλων αυτών.
Βγαίνοντας κατευθυνόμαστε προς την πλατεία Ελευθερίας. Είπαμε ,”δεκατιανό” στο Άριστον.
Συνεχίζουμε με την Περιοχή συνοικία λιμένος ,εκεί που βρίσκονταν η αρχαία αγορά του νησιού.
Αυτά τα αρχαία βρίσκονται πιο κεντρικά . Κι όμως βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τα προηγούμενα. Σε μερικά σημεία δε τα αρχαία κρύβονται μέσα σε βλάστηση!!!
Η ζέστη έχει γίνει δυσάρεστη .Και οι δυο μας θέλουμε θάλλασα.
Ξεκινάμε με κατεύθυνση τον Αγ. Φωκά. Μετά το Ψαλίδι και πριν το φυλάκιο του Αγ. Φωκά παρατηρούμε να υπάρχουν έξοδοι προς την παραλία και αποφασίζουμε να κατέβουμε σε μια από αυτές. Τεράστια βοτσαλωτή παραλία ,με αλμυρίκια να χαρίζουν παχιά σκιά , ο κόσμος ελάχιστος. Οι στιγμές χαλάρωσης που μας χάρισε το μέρος ήταν ανεκτίμητες. Εμείς για μας. Πόσο μας είχαν λείψει αυτές οι στιγμές. Όποιες σκέψεις υπήρχαν για κάποια τουριστική εκδρομή σε κάποια από τα γύρω νησιά ,διαγράφονται.
Η βραδυνή βόλτα στην πόλη μας ανεβάζει στην πλατεία Διαγόρα. Ο δρόμος γεμάτος με τουριστικά . Μα που βρισκόμαστε ; Μοναστηράκι; Πλάκα; Κι όμως εάν παρατηρήσεις πίσω από τα stad με τα τουριστικά υπάρχει ομορφιά και ιστορία.
Μερικά στενά πιο μακριά πέφτουμε μπροστά σε ένα σουβλατζίδικο: σουβλάκι με παραδοσιακή λαγάνα. Ο κόσμος είναι ντόπιος ,η κίνηση έντονη ,εμείς Αθηναίοι και η επιλογή μονόδρομος.
Με τα σουβλάκια μας στο χέρι ,κλείνουμε την μέρα μας.
Έφτασε Παρασκευή και μένουν αρκετά που δεν έχουμε επισκεφθεί.
Στο πρωϊνό παρατηρούμε ότι επικρατεί μια αναστάτωση. Η Ολλανδία είχε χαρακτηρίσει πορτοκαλί τα Ελληνικά νησιά, δίνοντας την δυνατότητα στους πολίτες της να επιστρέψουν χωρίς χρηματική επιβάρυνση μέχρι την Κυριακή. Όποιοι επιθυμούσαν να παραμείνουν θα έπρεπε να επιστρέψουν μέσω Αθήνας με δικά τους έξοδα ,ενώ παράλληλα για το χρονικό διάστημα της διαμονής τους δεν θα είχαν ασφαλιστικές παροχές.
Για δες!!!! Τόσες μέρες εμείς νομίζαμε τους Ολλανδούς για Γερμανούς.
Επηρεασμένοι από το όλο κλίμα ξεκινάμε με τα πόδια για το ρωμαϊκό Ωδείο. Περπατώντας μέσα από τα στενά της πόλης έχουμε την δυνατότητα να δούμε την καθημερινότητα των μονίμων κατοίκων της, το ιταλικό πολεοδομικό σχέδιο που εφαρμόστηκε μετά τον σεισμό του 1933 καθώς και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, παλαβότερων και νεότερων.
Χαλαρωμένοι κάπως φτάνουμε στο Ωδείο .Στο εσωτερικό του λειτουργεί μια μικρή έκθεση σχετική με το κτήριο.
Συνεχίζουμε ακριβώς απέναντι σε εξωτερικούς αρχαιολογικούς χώρους. Παρόλο που εισιτήριο δεν υφίσταται εδώ ,ο χώρος δείχνει να μην μείνει όλο το 24ωρο ανοιχτός. Προχωρούμε στο αρχαίο γυμνάσιο και το αρχαίο νυμφαίο ,ενώ ακριβώς από πάνω τους βρίσκονται τα ερείπια αρχαίου τείχους .Ερείπια οκίων, δημοσίων κτιρίων, ναών με αλλαγή λατρείας βρίσκονται σπαρμένα μέσα στο χώρο. Κάποτε, πριν καιρό, εδώ έγινε καταγραφή, συντήρηση, σήμανση, κάλυψη. Τώρα πια μόνο ενθύμια όλων αυτών.
Βγαίνοντας κατευθυνόμαστε προς την πλατεία Ελευθερίας. Είπαμε ,”δεκατιανό” στο Άριστον.
Συνεχίζουμε με την Περιοχή συνοικία λιμένος ,εκεί που βρίσκονταν η αρχαία αγορά του νησιού.
Αυτά τα αρχαία βρίσκονται πιο κεντρικά . Κι όμως βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με τα προηγούμενα. Σε μερικά σημεία δε τα αρχαία κρύβονται μέσα σε βλάστηση!!!
Η ζέστη έχει γίνει δυσάρεστη .Και οι δυο μας θέλουμε θάλλασα.
Ξεκινάμε με κατεύθυνση τον Αγ. Φωκά. Μετά το Ψαλίδι και πριν το φυλάκιο του Αγ. Φωκά παρατηρούμε να υπάρχουν έξοδοι προς την παραλία και αποφασίζουμε να κατέβουμε σε μια από αυτές. Τεράστια βοτσαλωτή παραλία ,με αλμυρίκια να χαρίζουν παχιά σκιά , ο κόσμος ελάχιστος. Οι στιγμές χαλάρωσης που μας χάρισε το μέρος ήταν ανεκτίμητες. Εμείς για μας. Πόσο μας είχαν λείψει αυτές οι στιγμές. Όποιες σκέψεις υπήρχαν για κάποια τουριστική εκδρομή σε κάποια από τα γύρω νησιά ,διαγράφονται.
Η βραδυνή βόλτα στην πόλη μας ανεβάζει στην πλατεία Διαγόρα. Ο δρόμος γεμάτος με τουριστικά . Μα που βρισκόμαστε ; Μοναστηράκι; Πλάκα; Κι όμως εάν παρατηρήσεις πίσω από τα stad με τα τουριστικά υπάρχει ομορφιά και ιστορία.
Μερικά στενά πιο μακριά πέφτουμε μπροστά σε ένα σουβλατζίδικο: σουβλάκι με παραδοσιακή λαγάνα. Ο κόσμος είναι ντόπιος ,η κίνηση έντονη ,εμείς Αθηναίοι και η επιλογή μονόδρομος.
Με τα σουβλάκια μας στο χέρι ,κλείνουμε την μέρα μας.
.Μελίσια και αιγοπρόβατα αλλά ελεύθερα αλλά σε περιφραγμένους χώρους. Πολλά ξωκλήσια σε άσπρο και γαλάζιο .Υπάρχουν και κάποια χαμηλά μικρά σπίτια ,νέες οικοδομές.
