soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.700
- Likes
- 6.314
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Κουλτούρα)]Βρισκόμαστε στη χώρα της αλεγρίας, της φιέστας. Εδώ αν δεν είσαι χαρούμενος, χαμογελαστός, εύθυμος, είσαι εκτός κλίματος. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των κατοίκων της πολιτείας Βέρακρουζ, είναι η ζεστή φιλική συμπεριφορά που δείχνουν στους ξένους επισκέπτες. Καταδεχτικοί, εξυπηρετικοί, ευχάριστοι, σε κάνουν αμέσως φίλο. Εδώ αισθάνεται ότι βρίσκεται σε οικείο περιβάλλον[I]. [/I
- Κεφάλαιο 3ο (Κοινωνικά !!)] Απαραίτητη ήταν η εμφάνιση μας στο Café de la Parroquia, για τον αρωματικό αυτόν καφέ με τον πρότυπο τρόπο [URL="[media=youtube]0LbtVpt81xM[/media
- Κεφάλαιο 4ο]Κι΄ όμως ξανθοί ή μελαχρινοί, Άδωνις και μη, σε μια εβδομάδα οι περισσότεροι «είχαν το αμάξι τους». Σκορπίστηκαν, εξαφανίστηκαν. Πότε-πότε τους συναντούσες στo café ή στο μισοσκόταδο της malecon, να βολτάρουν στη ζέστη νύχτα, μαζί με τη μεξικάνικη νεολαία να λέει μπαλάντες ρομαντικές [URL="[media=youtube]9VZX5YvkutQ[/media] ή στα μπαράκια των ξενοδοχείων να πίνουν σκέτη τεκίλα και να δαγκάνουν μετά ένα κομμάτι λεμόνι , ή να πίνουν μπύρα ρίχνοντας μέσα σταγόνες από χυμό λεμονιού, και να [URL="[media=youtube]aRlUlj3fWWU[/media
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Επίλογος)] Όλα έχουν ένα τέλος. Έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Τότε άλλοι [URL="[media=youtube]Oip9wD-IBZY[/media] όμως άλλοι αποχαιρέτισαν [URL="[media=youtube]MZ0DeGIyW1I[/media] .[/URL
Μέρα με τη μέρα ο «κύκλος» μεγάλωνε. Ταυτόχρονα με τις σχέσεις αναπτύσσονταν και οι φιλίες. Μια παρέα σε σύστηνε σε άλλη και ούτω καθ΄ εξής. Σε καλούσαν εύκολα στα σπίτια τους σε γιορτές ή σε πάρτι.
Αυτό το μεγάλο άνοιγμα είχε όμως ένα μειονέκτημα. Αν κάποια μέρα, παρεκτρεπόσουν έστω και αθώα, έπεφτε καρφί και την επόμενη άκουγες μουρμούρα.. Ποιος ή ποιοι ήταν αυτοί οι καταδότες, παρέμεινε μυστήριο.
Μόλις φτάσαμε στο δεύτερο ταξίδι μάθαμε δυσάρεστα νέα. Η κοπελιά του Γ.Ψ. έκανε απόπειρα με χαπάκια. Πέρασε από νοσοκομείο. Δεν γνωρίζαμε την πρώτη φορά ότι θα κάναμε και δεύτερο ταξίδι. Την ίδια μέρα με την άφιξη ήλθε ο πατέρας της κοπέλας και τον βρήκε. Τον παρακάλεσε ευγενικά και πολιτισμένα. Ήξερε ότι θα ξανασμίγανε. Συγκινήθηκε το παιδί, πήρε σοβαρά τη σχέση. Η Ελλάδα ήταν μακριά. Πήρε το ρίσκο.
Για μπάνιο πηγαίναμε στο Mocambo, λίγα χιλιόμετρα νότια της πόλης. Εκεί υπήρχαν δυο-τρία ξενοδοχεία, η παραλία μεγάλη, και σε μια μικρή περιοχή της πλαζ σύχναζαν οι ντόπιοι αλλά το λιγότερο που τους ενδιέφερε ήταν το μπάνιο. Ήταν κοσμικό σημείο όπου ο γυναικείος πληθυσμός σύχναζε φορώντας στολίδια και λούσα, και οι νεαροί με χρυσές καδένες. Η θάλασσα δεν άξιζε. Τις περισσότερες φορές είχε κύμα που όταν ήταν δυνατό ανακάτευε την άμμο, και στα 80 μέτρα από την ακτή είχε χρώμα καφετί. Συχνά παίζαμε ρακέτες. Εκεί δεν τις γνώριζαν. Αρκετοί νεαροί μας ρώταγαν από πού τις αγοράσαμε, και τους λέγαμε ότι τις φτιάξαμε μόνοι μας όπως πράγματι έτσι ήταν. Στο επόμενο ταξίδι μετά από ενάμιση μήνα όταν επήγαμε, στην πλαζ έπαιζαν ρακέτες!!!!
Η ενδοχώρα της περιοχής γεμάτη πράσινο, ποτάμια, λίμνες. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι μικρές ταβέρνες φτιαγμένες από καλάμια ή ψάθες, ξύλινα τραπέζια με πάγκους κάτω από την πυκνή σκιά των δένδρων, και το μενού αποκλειστικά από ψάρια, που τα έβγαζαν ζωντανά από ενυδρείο. Όλα ήταν απλά, αλλά το φαγητό καλό και φτηνό. Δίπλα οι ταβέρνες είχαν αιώρες κάτω από τα δένδρα για όποιον ήθελε να πάρει κανένα υπνάκο και να χωνέψει. Απόλαυση!! Οι τιμές στα εστιατόρια της πόλης, ήταν μέτριες για μας. Αλλά για τους δικούς τους pobrestitos με τα χαμηλά εισοδήματα αρκετά υψηλές. Πολύ φτηνά ήταν επίσης τα ξενοδοχεία
Αυτό το μεγάλο άνοιγμα είχε όμως ένα μειονέκτημα. Αν κάποια μέρα, παρεκτρεπόσουν έστω και αθώα, έπεφτε καρφί και την επόμενη άκουγες μουρμούρα.. Ποιος ή ποιοι ήταν αυτοί οι καταδότες, παρέμεινε μυστήριο.
Μόλις φτάσαμε στο δεύτερο ταξίδι μάθαμε δυσάρεστα νέα. Η κοπελιά του Γ.Ψ. έκανε απόπειρα με χαπάκια. Πέρασε από νοσοκομείο. Δεν γνωρίζαμε την πρώτη φορά ότι θα κάναμε και δεύτερο ταξίδι. Την ίδια μέρα με την άφιξη ήλθε ο πατέρας της κοπέλας και τον βρήκε. Τον παρακάλεσε ευγενικά και πολιτισμένα. Ήξερε ότι θα ξανασμίγανε. Συγκινήθηκε το παιδί, πήρε σοβαρά τη σχέση. Η Ελλάδα ήταν μακριά. Πήρε το ρίσκο.
Για μπάνιο πηγαίναμε στο Mocambo, λίγα χιλιόμετρα νότια της πόλης. Εκεί υπήρχαν δυο-τρία ξενοδοχεία, η παραλία μεγάλη, και σε μια μικρή περιοχή της πλαζ σύχναζαν οι ντόπιοι αλλά το λιγότερο που τους ενδιέφερε ήταν το μπάνιο. Ήταν κοσμικό σημείο όπου ο γυναικείος πληθυσμός σύχναζε φορώντας στολίδια και λούσα, και οι νεαροί με χρυσές καδένες. Η θάλασσα δεν άξιζε. Τις περισσότερες φορές είχε κύμα που όταν ήταν δυνατό ανακάτευε την άμμο, και στα 80 μέτρα από την ακτή είχε χρώμα καφετί. Συχνά παίζαμε ρακέτες. Εκεί δεν τις γνώριζαν. Αρκετοί νεαροί μας ρώταγαν από πού τις αγοράσαμε, και τους λέγαμε ότι τις φτιάξαμε μόνοι μας όπως πράγματι έτσι ήταν. Στο επόμενο ταξίδι μετά από ενάμιση μήνα όταν επήγαμε, στην πλαζ έπαιζαν ρακέτες!!!!
Η ενδοχώρα της περιοχής γεμάτη πράσινο, ποτάμια, λίμνες. Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι μικρές ταβέρνες φτιαγμένες από καλάμια ή ψάθες, ξύλινα τραπέζια με πάγκους κάτω από την πυκνή σκιά των δένδρων, και το μενού αποκλειστικά από ψάρια, που τα έβγαζαν ζωντανά από ενυδρείο. Όλα ήταν απλά, αλλά το φαγητό καλό και φτηνό. Δίπλα οι ταβέρνες είχαν αιώρες κάτω από τα δένδρα για όποιον ήθελε να πάρει κανένα υπνάκο και να χωνέψει. Απόλαυση!! Οι τιμές στα εστιατόρια της πόλης, ήταν μέτριες για μας. Αλλά για τους δικούς τους pobrestitos με τα χαμηλά εισοδήματα αρκετά υψηλές. Πολύ φτηνά ήταν επίσης τα ξενοδοχεία
Attachments
-
72,9 KB Προβολές: 4.635
Last edited by a moderator: