ΗΠΑ Νέα Υόρκη! Tο όνειρο!!

[Bosporos]

Η πραγματικότητα ήταν πιο κυρίαρχη από ποτέ. Φθάσαμε τόσο γρήγορα στην τελευταία μας μέρα στη Νέα Υόρκη. Τι να πρωτοκάνεις τώρα σε μια μέρα είναι μια άλλη ιστορία. Αποφασίσαμε να την περάσουμε όλη μέρα περπατώντας ασκόπως χωρίς συγκεκριμένους προορισμούς και βλέπουμε...ξανφικά όλα άρχισαν να μας φαίνονται τόσο μα τόσο ωραία, και νιώσαμε στενοχώρια που την άλλη μέρα πετάμε για Ελλάδα...Ο καιρός τέλειος, όπως όλες τις μέρες, ξεκινήσαμε με βόλτα στην περίφημη 5η Λεωφόρο που έχει διάφορα ωραία μαγαζιά. Τα μαγαζιά είχαν αρκετές προσφορές, ωστόσο ήταν άδεια!! Μας έκανε μεγάλη εντύπωση ότι δεν έβλεπες κανέναν να ψωνίζει, και οι λιγοστοί πελάτες που ήταν μέσα κοίταζαν και έφευγαν χωρίς να ψωνίζουν τίποτα. Υποθέτω αυτό θα πει οικονομική κρίση. Στο δρόμο είδαμε κάποια στιγμή ένα ωραίο κτίριο που είναι η Δημόσια Βιβλιοθήκη, National Library. Μπηκαμε μέσα έτσι για να πάρουμε μια γεύση του τι εστί βιβλιοθήκη και μείναμε άφωνοι. Οι άνθρωποι είναι αιώνες μπροστά!! Ένα φοβερό κτίριο με τεράστιες συλλογές, όπου βρίσκεις ό,τι θες, φοβερό περιβάλλον που σε εμπνέει για διάβασμα, μέχρι και λαπτοπ μπορείς να δανιστείς δωρεάν για να μπαίνεις στο Ίντερνετ!! Πραγματικά ζηλεψαμε ( καί ο άντρας μου που είναι από Τουρκία και δεν έχουνε τέτοιες βιβλιοθήκες, καί εγώ που είμαι από δω που υποτίθεται είμαστε πολιτισμένο ευρωπαίοι και δεν έχουμε τίποτα επίσης). Μάθαμε μάλιστα ότι πολλοί χάι γάμοι γίνονται εκεί λόγω της ομορφιάς του κτιρίου ( πρωτότυπο, να παντρευτείς σε βιβλιοθήκη, νομίζω στο Sex & the City, εκεί κανόνιζε το γάμο της η μία). Ύστερα από δεν ξέρω πόσες ώρες περπάτημαε βρεθήκαμε στο Greenwhich. To Γκρίνουιτς είναι μια φοβερή εναλλακτική γειτονιά με γλυκήτατα μαγαζάκια, καφενεδάκια, alternative κουλτούρα και ωραίο χαλαρό κόσμο. Να πάτε να κάνετε τη βόλτα σας!! Αυτή είναι η ωραία πλευρά της Αμερικής...
Η ώρα έχει πάει σχεδόν 4 το απόγευμα. Έχουμε αφήσει για το τέλος ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Νέας Υόρκης, το γνωστό ΜΟΜΑ (museum of modern art). Κάθε Παρασκευή 4-8 έχει δωρεάν είσοδο, καθόλου κακό για μια πόλη στην οποία πληρώνεις τα πάντα, και αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε τότε. Φθάνουμε έξω από το Μουσείο και βλέπουμε μια ατέλειωτη ουρά, εκατοντάδων ανθρώπων που περιμένουν να μπουν στο μουσείο. Μας πήρε περιπου 1.30 ώρα να ξεμπλέξουμε με την ουρά και τη γκαρνταρόμπα και να αφεθούμε απρόσκοπτα στη γοητεία της μοντέρνας τέχνης. Το Μουσείό έχει πολύ ενδιαφέροντα εκθέματα του Πικάσο, Άντυ Γουόρχολ, Ματίς, Φρίντας Κάλο, Βαν Γκογκ. Ο δωρεάν ακουστικός οδηγός λέει φοβερές πληροφορίες και εύχεσαι να είχες ώρες πολλές για να εντρυφήσεις στην τέχνη. Αλλά δυστυχώς έχουμε λίγες ώρες και όταν έχει τόσο πολύ κόσμο, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Στην είσοδο του Μουσείου και απέναντι ακριβώς έχει και δυο φοβερά μαγαζιά με αναμνηστικά και ντιζάιν αντικείμενα για το σπίτι! Εν συντομία, αν σας αρέσει η Τέχνη πηγαίνετε οπωσδήποτε στο Μουσείο. Αν δεν σας αρέσει η Μοντέρνα Τέχνη πηγαίνετε τις δωρεάν ώρες. Αν τώρα θέλετε να εντρυφήσετε πηγαίνετε κάποια άλλη στιγμή γιατί με τον κόσμο που μαζεύετται Παρασκευές δεν μπορείτε να το απολαύσετε. Να πω ότι είχε και μια έκθεση του Τιμ Μπάρτον που εμείς δεν μπορέσαμε να τη δούμε γιατί τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί.
Και φθάνουμε αισίως στο τελευταίο βράδυ στη Νέα Υόρκη...αποφασίζουμε να πάμε για φαγητό στο Pastis...πήγαμε για πρωινό, θέλαμε να το δούμε και βράδυ. Υποτίθεται πρέπει να έχεις κάνει κράτηση πολλές μέρες πριν, να είσαι καλά ντυμένος κλπκλπ. Εμείς Παρασκευή βράδυ πήγαμε στις 10 η ώρα, χωρίς κράτηση, ντυμένοι σπορ, κανείς δεν μας είπε τίποτα, κάτσαμε στο μπαρ ήπιαμε το ποτάκι μας, μας βρήκαν διαθέσιμο τραπέζι σε 40 λεπτά, ήταν όλοι πολύ ευγενικοί, το φαγητο φοβερό και στο τέλος γνωρίσαμε και το αφεντικό που είναι Τούρκος και μας κέρασε κι ένα ποτάκι!!!
Σάββατο πρωί, πακετάρουμε, παίρνουμε ταξί και πάμε αεροδρόμιο. ΣΤη διαδρομή ο Ινδός ταξιτζής μας εξηγεί πόσο δύσκολη είναι η ζωή στη Νέα Υόρκη, πως τα βγάζει δύσκολα ο κόσμος πέρα, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις δουλειές, τα ενοίκια είναι τρελλά και γενικά πάει να μας χαλάσει το ουτοπικό μας πλάνο να γυρίσουμε μια μέρα και να ζήσουμε εκεί. Εγώ δεν θέλω να τα ακούω αυτά, γιατί πραγματικά μαγεύτηκα από αυτή την πόλη και δεν θέλω να τελειώσει το όνειρο. Η πτήση για Αθήνα μισογεμάτη, κάτι ηλικωμένοι ελληνοαμερικάνοι οι περισσότεροι. Και μια συμβουλή , μην κάνετε το λάθος και κάτσετε δίπλα σε έξοδο κινδύνου όπως κάναμε εμείς γιατί παγώσαμε και βασανιστήκαμε.....Κυριακή πρωί άφιξη στην Αθήνα. Κάνει κρύο , λέει η μαμά μου από το τηλέφωνο. Βγαίνουμε από το Ελ. Βενιζέλος " τι ζέστη καλέ είναι αυτή!!!"" λέμε και οι δύο....back to the reality

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Lyda]

Για συνεχισε, ιστοριες απο Νεα Υορκη δεν τις βαριεσαι ποτε

 

[Dancing Queen]

Βοσπορος, καλως ηρθες περιμενουμε με αγωνια τη συνεχεια της ιστοριας σου....ιστοριες για Νεα Υορκη παντα μου προκαλουσαν ενδιαφερον

 

[giorgosk]

Ax !!!!!!!!!!!!

Moυ θύμισες το δικό μου ταξίδι το καλοκαίρι.
Μήπως πήρες ταξί - τζιπ γιατί όταν ήμουν εκεί τα ταξί που έβλεπα ήταν στην πλειοψηφία τους Ford Crown Victoria και τζιπ Ford μοντέλο δεν ξέρω.

Αναμένουμε την συνέχεια και φωτογραφίες.

 

[tania]

Περιμένω κι εγώ με μεγάλο ενδιαφέρον!

 

[Bosporos]

Παιδιά θέλω να γράψω και τη συνέχεια αλλά δεν βρήσκω πώς να αρχίσω τη δεύτερη σελίδα της ιστορίας. Help!

 

[Giristroula]

Ωραίο ξεκίνημα!Στο βραζιλιάνικο εστιατόριο όντως έτσι σερβίρουν!Το θυμάμαι από τον "Κίτρινο σκίουρο" στη Ν. Σμύρνη, αν θυμάμαι καλά!Πόσες ώρες κοιμόσασταν μέχρι να συνηθίσετε;Μπορείς να συνεχίσεις την ιστορία σου, γράφοντας νέο μήνυμα, εκεί που λέει "απάντηση" και να μας αφηγηθείς τη δεύτερη μέρα, ας πούμε!

 

[anny]

Πράγματι ωραίο ξεκίνημα. Περιμένουμε τη συνέχεια.

Στο βραζιλιάνικο εστιατόριο όντως έτσι σερβίρουν!Το θυμάμαι από τον "Κίτρινο σκίουρο" στη Ν. Σμύρνη, αν θυμάμαι καλά!

Ο Κίτρινος σκίουρος είναι στα Ιλίσσια. Άλλο επίσης βραζιλιάνικο με την ίδια μέθοδο, το Maracana Grill στην Καλλιθέα.

 

[pattyyy]

Πολύ όμορφα ξεκινάς την ιστορία σου για έναν δημοφιλή προορισμό! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[Giristroula]

Πράγματι ωραίο ξεκίνημα. Περιμένουμε τη συνέχεια.





Ο Κίτρινος σκίουρος είναι στα Ιλίσσια. Άλλο επίσης βραζιλιάνικο με την ίδια μέθοδο, το Maracana Grill στην Καλλιθέα.

Όντως έτσι είναι φιλενάδα, μπερδεύτηκα!

 

[Bosporos]

μέρες 2 & 3

Δεύτερη μέρα στη Νέα Υόρκη!! Ύστερα από έναν περίεργο ύπνο ( ξυπνάγαμε, ξανακοιμόμασταν λόγω τζετ λαγκ) αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε το περπάτημά μας. Ομολογώ ότι ξεκινήσαμε με μεγάλες φιλοδοξίες. Δεν είχαμε σκοπό να πάρουμε το μετρό γιατί φοβόμασταν λίγο ( φυσικά στην πορεία αποδείχθηκε ότι αν δεν παίρναμε το μετρό δεν θα βλέπαμε τίποτα, κι ετσί η φιλοδοξία μας να περπατήσουμε όλη τη Νέα Υόρκη δεν εκπληρώθηκε). Στο σημείο αυτό να πω ότι ήμασταν πολύ τυχεροί από άποψη καιρού. Καί τις 8 μέρες που μείναμε είχε ήλιο, με την εξαίρεση μίας μέρας με βροχή, αλλά είχε πολύ κρύο. Είχε τόσο κρύο που δεν ξέραμε πια τι να φορέσουμε...Αλλα το σημαντικό είναι να μην έχει βροχή ή χιόνια.
Για πρωινό είπαμε να πάμε να τσιμπήσουμε κανά κρουασάν, σε ένα σαν σούπερ μάρκετ που είχε δίπλα στο χοτέλ. Εκεί μέσα ήτανε ο παράδεισος της θερμίδας. Κάτι γιγάντια κομμάτια κέικ που αυτοί τα πουλούσαν για ατομικές μερίδες, γιγάντια ποτήρια καφέ, γενικώς όλα σε υπερβολικά μεγάλες διαστάσεις. Φάγαμε κι εμείς ένα κρουασάν παντόφλα και είπαμε να μην ξαναφάμε εκεί μεσα, γιατί όλοι οι υπάλληλοι ήτανε τουλάχιστον 150 κιλά ( προφανώς από αυτά που τσιμπούσαν από το μαγαζί τους) κι εμένα κάτι με έπιασε που τους έβλεπα.
Αυτά με το πρωινό. Αγοράσαμε και το αμερικάνικο κινητό μας και ξεκινήσαμε το περπάτημα. Είπαμε αφού είναι Σάββατο να πάμε να δούμε τις υπαίθριες αγορές. Δεν βρήκαμε τίποτα το ιδιαίτερο για ψώνια, αλλά ήταν ωραία εμπειρία. Πήγαμε στο Hell's Kitchen, και μετά καπου πιο κάτω που είχε μια αγορά μέσα σε ένα γκαράζ. Καταλήξαμε στη Union Square που κάθε Σάββατο έχει μια μεγάλη βιολογική λαϊκή αγορά ( έχω εγώ ένα ψώνιο με τις λαϊκές). Για όποιον του αρέσουν τα βιολογικά υπάρουν και κάτι μαγαζιά, Whole Foods λέγονται, είναι αλυσίδα που πουλάνε πολλά βιολογικά. Εκεί κάπου συναντήσαμε έναν φίλος μας που αποφάσισε να μας πάει για περπάτημε στην Πέμπτη Λεωφόρο και καταλήξαμε για ένα ποτάκι στο W bar της Times Square. Για φαγητό μας πήγε σε ένα Τούρκικο εστιατόριο που λέγεται Ali Baba και είχε πολύ ωραίο κεμπάπ, μιας και ο δικός μου άντρας ( καθότι Τούρκος) του είχαν λείψει τα ωραία πικάντικα φαγητά της πατρίδας του. Έτσι χαλαρά κύλησε η δεύτερη μέρα μας στη Νέα Υόρκη. Η πόλη μας είχε ξετρελάνει από την αρχή και θέλαμε να δούμε όσο πιο πολλά μπορούμε. Μακάρι η μέρα να είχε 50 ώρες!!!
3η μέρα, ξυπνάμε με άγριες διαθέσεις. Νιώσαμε τύψεις για τα κεμπάπ που φάγαμε καί για τα κρουασάν παντόφλα, και αποφασίσαμε να πάμε για περπάτημα στο Central Parc, για να χάσουμε τις θερμίδες ( πριν καταβροχθήσουμε τα περιβόητα steaks ή στέκια που λένε οι Ελληνοαμερικάνοι). Η παγωνιά που επικρατούσε ήταν κάτι το απερίγραπτο. Τυλιγμένοι σαν τα κρεμμύδια ( η διάθεση για γυμναστική μας μάρανε) φθάνουμε στο Σέντρα Παρκ σίγουροι ότι κυριακάτικα θα βρούμε ένα άδειο, έρημο και επικίνδυνο ( όπως λένε στην Ελλάδα) πάρκο που θα είμαστε εμείς κι ο κιούκος ( και τα σκιουράκια του). Ε, το πάθαμε το σοκ μας!!! Καταρχήν το πάρκο ήταν γεμάτο με κόσμο που έκανε γυμναστική, ποδήλατο, ρόλες, με 1C φόραγαν σορτς κι αμάνικα κι έτρεχαν!!! Μας άρεσε πάρα πολύ το πάρκο, είδαμε τα σκιουράκια, περπατήσαμε και κάμποσο γύρω γύρω, είναι πολύ ωραία βόλτα, αξίζει να το επισκεφθείτε όταν πάτε!! Θα το ζηλέψετε και θα καταλάβετε ότι αυτό που λέμε εμείς εδώ πάρκο δνε έχει καμία σχέση με ένα αληθινό πάρκο. Δυστυχώς η βόλτα μας έμελε να μείνει μισή, γιατί μας πρόλαβε η βροχή. Τρέξαμε και χωθήκαμε όμως σε ένα πολύ ωραίο καφέ που έχει στη μέση του πάρκου ( δεν είναι ακριβώς καφέ, είναι και εστιατόριο και μπαρ). Πάντως πολύ ζεστό μέρος και ωραίο, που βλέπεις έξω τη βροχή, πίνεις το ζεστό σου καφεδάκι και φιλοσοφείς για το πόσο ωραία είναι η ζωή ακόμα και με βροχή Η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει, και αποφασίσαμε ύστερα από 2 ώρες άραγμα εκεί μέσα πως καιρός είναι να βγούμε να πάμε να δούμε και τίποτα. Νομίζω βροχή και κρύο ιδανικός συνδυασμός για επίσκεψη σε μουσεία. Κοντά στο Σέντραλ Παρκ είναι το Μουσείο Γκουγκενχάιμ και το Μετροπόλιταν. Το Γκούγκενχαϊμ έχει φοβερό κτίριο. Πληρώσαμε μόνο 7 USD είσοδο γιατί ήταν ανοιχτοί μόνο 2 όροφοι αλλά δεν πειράζει. Αυτά που είδαμε ήταν ωραία και ήταν ό,τι πρέπει όπως είπα για μια βροχερή μέρα. Η ρημάδα η βροχή δεν έλεγε να κοπάσει. " Βγάλαμε και την ύλη" του Γκουγκενχάιμ και προχωρήσαμε για Μετροπόλιταν. Δεν ξέρω πόση τέχνη μπορεί να σηκώσει το δικό σας το κεφάλι, το δικό μου πάντως κόντεψε να σκάσει. Γιατί δεν μπορούσα η κακομοίρα να φανταστώ τί εστί Μετροπόλιταν!!! ΤΟ πιο τεράστιο μουσείο που έχω δει. Επισήμως το εισιτήριο είναι νομίζω 20 USD το άτομο. Αλλά τελικά αυτό είναι η ενδεικτική δωρέα. Στην πράξη δίνεις ό,τι θες εσύ και κανείς δεν σου λέει τίποτα. Εμείς δώσαμε 10 USD για 2 άτομα και ήμασταν ΟΚ. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να δούμε πολλά, προλάβαμε μόνο τα Αιγυπτιακά, που ήτανε φοβερή συλλογή, και μας πήρε 1.5 ώρα να τα δούμε και δεν είδαμε τίποτα άλλο ( τα αφήσαμε για το επόμενο ταξίδι στη ΝΥ).
Όπως καταλαβαίνεται ήρθε το βράδυ, και μετά από Σέντραλ Παρκ και 2 μουσεία, πώς μας κάθησε τώρα εμάς να πάμε σε μιούζικαλ. Πήγαμε στην Τάιμς Σκουέρ, και βρήκαμε εισιτήρια για 2 ώρες αργότερα για το Memphis με 40 USD το άτομο ( είναι τα εισιτήρια που έχουν μείνει απούλητα και τα πουλάνε στη μισή τιμή πριν την παράσταση). Τα πήραμε, αλλά δεν ήταν το πεπρωμένο μας να το δούμε, γιατί με το που τα αγοράζουμε μας τηλεφωνεί ο ξάδερφός μου που μένει στη Βοστώνη ότι ήρθε Νέα Υόρκη για ένα βράδυ και ότι έρχεται σε λίγη ώρα να μας πάρει να μας πάει για μπριζόλες!!! Τελικά τα πουλήσαμε σε μια μαμά και μια κόρη προς 20 USD το ένα.....
Όσο για τις μπριζόλες τι να λέμε τώρα...Ο ξάδερφος μας πήγε σε ένα αρκετά ακριβό μέρος. Smith and Wollensky λέγεται. Το συνιστώ σε όσους θέλουν να φάνε καλό στέικ. Οι σερβιτόροι μπορούσαν να σου μιλάνε για κάθε ένα από τα στέικ του καταλόγου σαν να σου λένε την ιστορία της ζωής τους!!! δεν είχαμε ξαναδεί τέτοιο πράγμα. Τι ανάλυση για το χρώμα, για το ζώο, για το λίπος, για το ψήσιμο, για το κόψιμο...η εγκυκλοπαίδια της μπριζόλας. Το εστιατόριο ήτανε αρκετά κυριλέ, το φαγητό πεντανόστιμο και δίπλα μας έτρωγε ο Mr. Big του Sex & the City!!!! Πέσαμε για ύπνο γεμάτοι τύψεις για τα στέικς και με την υπόσχεση ότι δεν θα φάμε άλλο τέτοιο πράγμα τις επόμενες μέρες ( ναι....καλά...πού να φανταστούμε ότι ο ξάδερφος θα μας πήγαινε για πρωινό κάπου όπου ο κόσμος έτρωγε στέικ για πρωινό!!!! Θεέ και κύριε!!!)

 

[ΕΡΣΗ]

Κι αλλο! κι αλλο! Τελειο το στεικ με βιογραφικο! Θελω και εγω!