travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.583
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016 αργά το βράδυ στο Καλαφάτε. El Chalten
Πήγαμε λοιπόν σήμερα στο El Chalten, που απέχει από το Ελ Καλαφάτε πάνω από 200 χλμ. Βάλε και τα υπόλοιπα στις βόλτες εκεί και για σήμερα έχουμε ένα σύνολο πάνω από 500 χλμ. Πριν πάμε, και στο μέσον της διαδρομής, ψάχναμε ένα απολιθωμένο δάσος που ονομάζεται La Leona Petrified Forest. Πρέπει να ήταν κοντά στο δρόμο μας αλλά δεν το βρήκαμε, παρότι υπήρχαν ταμπέλες που έδειχναν ότι κάπου εκεί ήταν. Νάταν και καλός ο δρόμος, να ψάχναμε, αλλά ήταν χάλια. Και στην Παταγονία είπαμε: δεν είναι να χάνεις το χρόνο σου, γιατί είναι υπερπολύτιμος.
Προσοχή στα ζώα!
Κάπως και κάπου εδώ ζουν οι άνθρωποι στην Παταγονία:
Η πρώτη μας γεύση από το ανυπέρβλητο βουνό Fitz Roy:
Άμα λάχει, στο βάθος, που και που κανένας παγετώνας:
Μη τυχόν και δεν πάτε:
Και για όσους θέλουν και κάτι διαφορετικό:
Πλησιάζουμε:
Είχε μονοπάτια για περπάτημα με αυτή τη θέα που βλέπετε αλλά που χρόνος!
Γι αυτό προχωρήσαμε:
Στο El Chalten δεν μείναμε πολύ, αλλά συνεχίσαμε στο δρόμο που έφερνε βόλτα γύρω-γύρω το βουνό Fitz Roy. Βέβαια ο δρόμος ήταν χωματόδρομος αλλά εμείς επί τρεις ώρες θαυμάζαμε το υπέροχο βραχώδες βουνό από όλες τις μεριές. Αλλά και άλλα βουνά που υπήρχαν εκεί κοντά.
Για να δείτε και τους δρόμους:
Ωωωωωω!!!!!
Και χρήσιμες πληροφορίες:
Όταν γυρίσαμε στο χωριό El Chalten, ήταν αργά για να βρούμε εισιτήριο και να κάναμε μία βαρκάδα στον παγετώνα Viedma (ήταν ο παγετώνας που βλέπαμε όταν πηγαίναμε και έβαλα δυο φωτογραφίες), που ήταν κοντά και φαινόταν από το δρόμο. Το μεσημέρι που είχαμε φτάσει στο El Chalten δεν είχε ανοίξει ακόμα το γραφείο που έκλεινες θέση, οπότε θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει και αυτή τη βαρκάδα αλλά δεν πειράζει γιατί είδαμε αρκετούς παγετώνες σε αυτή την εκδρομή. Εδώ πολλές επιχειρήσεις κλείνουν το μεσημέρι από τις 2:00 μέχρι τις 4:00 ή τέλος πάντων τέτοιες ώρες μεσημεριανές για ένα δίωρο.
El Chalten:
Το El Chalten απέχει 215 χιλιόμετρα από το Καλαφάτε, αλλά ο δρόμος είναι σχετικά καλός. Το τοπίο βέβαια είναι πολύ ερημικό και στην επιστροφή νιώθαμε αρκετά κουρασμένοι. Ευτυχώς οδηγούσαμε και εγώ και ο Φίλιππος, και έτσι τουλάχιστον ο οδηγός δεν κουραζόταν τόσο πολύ.
Γυρίσαμε εδώ στο ξενοδοχείο περίπου στις 7:30, αργά το απόγευμα και το ερώτημα ήταν τι θα κάναμε την επομένη μέχρι τις 3:00, που πρέπει να πάμε στο αεροδρόμιο για την πτήση μας στο Μπαριλότσε. Αποφασίσαμε να πάμε σε μία Εstancia και βρήκαμε μία εδώ κοντά. Με 520 πέσος θα μας δείξουν διάφορες αγροτικές δουλειές και θα έχουμε και φαγητό. Έτσι θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας.
Κάπου εκεί κατά τις 8:00 που βγήκαμε για βόλτα στην πόλη, σε ένα δρόμο ήμουν με την Ντίνα και ακούμε δίπλα μας, στα δύο μέτρα, ένα ζευγάρι να μιλάει ελληνικά. Μα που βρισκόμαστε; Στην Κυψέλη; Όχι. Στην Παταγονία, 13.500 χλμ μακριά. Τους κοιτάμε και αρχίζουμε να τους μιλάμε. Ήταν αληθινό. Ήταν ένα απίθανο δίδυμο. Ήταν ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα που ταξιδεύουν όλο τον κόσμο τα τελευταία δύο χρόνια με μία βέσπα. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω και κοίταξα τη βέσπα από πίσω και όντως είχε ελληνικά νούμερα. Βγάλαμε και μία φωτογραφία. Τα παιδιά ξεκίνησαν από την Αφρική και ήρθαν με πλοίο από εκεί στην Νότια Αμερική. Μιλήσαμε για λίγο και μας έδωσαν την ιστοσελίδα στην οποία γράφουν τις ιστορίες τους για να τους βρω. Από τότε έχουμε ενίοτε μία μικρή επικοινωνία μέσα από το Facebook. Πάντως εκείνοι έκαναν μεγάλη χαρά που είδαν Έλληνες, γιατί είπαν ότι βλέπουν σπάνια. Πρόσφατα έγραψαν και το ταξιδιωτικό τους βιβλίο Ρύζι & Χώμα (Rice & Dirt, και στα αγγλικά). Έτσι η μέρα μας έκλεισε πολύ ευχάριστα.
Οι απίθανοι τύποι με τη βέσπα τους:
Που νομίζω μένανε εδώ:
Πριν δυο μέρες είδαμε εδώ στο Καλαφάτε στο δρόμο 5-6 γυναίκες από ένα γκρουπ από ελληνικό ταξιδιωτικό γραφείο. Δεν είπαμε και πολλά, ήταν όμως όλες πάνω από τα 65 και όλο το γκρουπ είχε 17 άτομα, όπως μας είπαν. Ίσως οι άλλοι να ήταν πιο νέοι. Για άλλη μία φορά διαπιστώνουμε ότι με τα πρακτορεία ταξιδεύουν οι σχετικώς μεγάλες ηλικίες. Βέβαια αυτοί οι άνθρωποι είναι που έχουν και τα χρήματα και είναι και εκείνοι που δεν αντέχουν τις περιπέτειες.
Πήγαμε λοιπόν σήμερα στο El Chalten, που απέχει από το Ελ Καλαφάτε πάνω από 200 χλμ. Βάλε και τα υπόλοιπα στις βόλτες εκεί και για σήμερα έχουμε ένα σύνολο πάνω από 500 χλμ. Πριν πάμε, και στο μέσον της διαδρομής, ψάχναμε ένα απολιθωμένο δάσος που ονομάζεται La Leona Petrified Forest. Πρέπει να ήταν κοντά στο δρόμο μας αλλά δεν το βρήκαμε, παρότι υπήρχαν ταμπέλες που έδειχναν ότι κάπου εκεί ήταν. Νάταν και καλός ο δρόμος, να ψάχναμε, αλλά ήταν χάλια. Και στην Παταγονία είπαμε: δεν είναι να χάνεις το χρόνο σου, γιατί είναι υπερπολύτιμος.
Προσοχή στα ζώα!
Κάπως και κάπου εδώ ζουν οι άνθρωποι στην Παταγονία:
Η πρώτη μας γεύση από το ανυπέρβλητο βουνό Fitz Roy:
Άμα λάχει, στο βάθος, που και που κανένας παγετώνας:
Μη τυχόν και δεν πάτε:
Και για όσους θέλουν και κάτι διαφορετικό:
Πλησιάζουμε:
Είχε μονοπάτια για περπάτημα με αυτή τη θέα που βλέπετε αλλά που χρόνος!
Γι αυτό προχωρήσαμε:
Στο El Chalten δεν μείναμε πολύ, αλλά συνεχίσαμε στο δρόμο που έφερνε βόλτα γύρω-γύρω το βουνό Fitz Roy. Βέβαια ο δρόμος ήταν χωματόδρομος αλλά εμείς επί τρεις ώρες θαυμάζαμε το υπέροχο βραχώδες βουνό από όλες τις μεριές. Αλλά και άλλα βουνά που υπήρχαν εκεί κοντά.
Για να δείτε και τους δρόμους:
Ωωωωωω!!!!!
Και χρήσιμες πληροφορίες:
Όταν γυρίσαμε στο χωριό El Chalten, ήταν αργά για να βρούμε εισιτήριο και να κάναμε μία βαρκάδα στον παγετώνα Viedma (ήταν ο παγετώνας που βλέπαμε όταν πηγαίναμε και έβαλα δυο φωτογραφίες), που ήταν κοντά και φαινόταν από το δρόμο. Το μεσημέρι που είχαμε φτάσει στο El Chalten δεν είχε ανοίξει ακόμα το γραφείο που έκλεινες θέση, οπότε θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει και αυτή τη βαρκάδα αλλά δεν πειράζει γιατί είδαμε αρκετούς παγετώνες σε αυτή την εκδρομή. Εδώ πολλές επιχειρήσεις κλείνουν το μεσημέρι από τις 2:00 μέχρι τις 4:00 ή τέλος πάντων τέτοιες ώρες μεσημεριανές για ένα δίωρο.
El Chalten:
Το El Chalten απέχει 215 χιλιόμετρα από το Καλαφάτε, αλλά ο δρόμος είναι σχετικά καλός. Το τοπίο βέβαια είναι πολύ ερημικό και στην επιστροφή νιώθαμε αρκετά κουρασμένοι. Ευτυχώς οδηγούσαμε και εγώ και ο Φίλιππος, και έτσι τουλάχιστον ο οδηγός δεν κουραζόταν τόσο πολύ.
Γυρίσαμε εδώ στο ξενοδοχείο περίπου στις 7:30, αργά το απόγευμα και το ερώτημα ήταν τι θα κάναμε την επομένη μέχρι τις 3:00, που πρέπει να πάμε στο αεροδρόμιο για την πτήση μας στο Μπαριλότσε. Αποφασίσαμε να πάμε σε μία Εstancia και βρήκαμε μία εδώ κοντά. Με 520 πέσος θα μας δείξουν διάφορες αγροτικές δουλειές και θα έχουμε και φαγητό. Έτσι θα αξιοποιήσουμε το χρόνο μας.
Κάπου εκεί κατά τις 8:00 που βγήκαμε για βόλτα στην πόλη, σε ένα δρόμο ήμουν με την Ντίνα και ακούμε δίπλα μας, στα δύο μέτρα, ένα ζευγάρι να μιλάει ελληνικά. Μα που βρισκόμαστε; Στην Κυψέλη; Όχι. Στην Παταγονία, 13.500 χλμ μακριά. Τους κοιτάμε και αρχίζουμε να τους μιλάμε. Ήταν αληθινό. Ήταν ένα απίθανο δίδυμο. Ήταν ο Στέργιος και η Αλεξάνδρα που ταξιδεύουν όλο τον κόσμο τα τελευταία δύο χρόνια με μία βέσπα. Εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω και κοίταξα τη βέσπα από πίσω και όντως είχε ελληνικά νούμερα. Βγάλαμε και μία φωτογραφία. Τα παιδιά ξεκίνησαν από την Αφρική και ήρθαν με πλοίο από εκεί στην Νότια Αμερική. Μιλήσαμε για λίγο και μας έδωσαν την ιστοσελίδα στην οποία γράφουν τις ιστορίες τους για να τους βρω. Από τότε έχουμε ενίοτε μία μικρή επικοινωνία μέσα από το Facebook. Πάντως εκείνοι έκαναν μεγάλη χαρά που είδαν Έλληνες, γιατί είπαν ότι βλέπουν σπάνια. Πρόσφατα έγραψαν και το ταξιδιωτικό τους βιβλίο Ρύζι & Χώμα (Rice & Dirt, και στα αγγλικά). Έτσι η μέρα μας έκλεισε πολύ ευχάριστα.
Οι απίθανοι τύποι με τη βέσπα τους:
Που νομίζω μένανε εδώ:
Πριν δυο μέρες είδαμε εδώ στο Καλαφάτε στο δρόμο 5-6 γυναίκες από ένα γκρουπ από ελληνικό ταξιδιωτικό γραφείο. Δεν είπαμε και πολλά, ήταν όμως όλες πάνω από τα 65 και όλο το γκρουπ είχε 17 άτομα, όπως μας είπαν. Ίσως οι άλλοι να ήταν πιο νέοι. Για άλλη μία φορά διαπιστώνουμε ότι με τα πρακτορεία ταξιδεύουν οι σχετικώς μεγάλες ηλικίες. Βέβαια αυτοί οι άνθρωποι είναι που έχουν και τα χρήματα και είναι και εκείνοι που δεν αντέχουν τις περιπέτειες.
Last edited:
