travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.765
- Likes
- 14.581
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
5/1/2016 Τρίτη πρωί. Καλαφάτε. Έτοιμοι για αναχώρηση.
Ετοιμάζομε τώρα τα πράγματα μας για να φύγουμε σήμερα από το Καλαφάτε και τη νότια Παταγονία, για το Βορρά. Ως τώρα το ταξίδι πάει καλά. Ούτε ιδιαίτερα προβλήματα είχαμε, ούτε απογοητεύσεις. Το αποτέλεσμα μετράει. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, περιμέναμε την περιοχή διαφορετική και μάλλον πιο ενδιαφέρουσα. Το λέω αυτό κυρίως για τις μεγάλες αποστάσεις με μονότονη διαδρομή. Αν όμως το καλοσκεφτείς, πως είναι δυνατόν μια περιοχή με έκταση ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, να έχει παντού το ίδιο μεγάλο ενδιαφέρον; Δε γίνεται. Η περιοχή βέβαια των παγετώνων είναι καταπληκτική. Οι διαδρομές εδώ δεν σε γεμίζουν όπως στη Μογγολία. Ίσως γιατί δεν αναμένεις να δεις κάτι πολύ γραφικό, με μεγάλη συχνότητα. Στη Μογγολία συνέχεια βλέπαμε κτηνοτρόφους ή κάποιες γιούρτες, εικόνες φανταστικές. Τώρα βλέπαμε τα άπειρα χιλιόμετρα με τα συρματοπλέγματα, που δείχνουν τα όρια από τη μία Εστάνσια στην άλλη. Παντού αυτές οι περιφράξεις: ξύλινα πασαλάκια με ύψος ένα μέτρο και απόσταση μεταξύ τους πάλι ένα μέτρο και 4-5 οριζόντια σύρματα για να μην αφήνουν τα ζώα να φύγουν έξω. Για 5-10 χιλιόμετρα το ίδιο μοτίβο μέχρι να δεις το επόμενο χώρισμα της άλλης Εστάνσια. απ' 'ο,τι ακούσαμε κάθε εστάνσια έχει έκταση 25.000 στρέμματα. Το ίδιο και στη Χιλή και στην Αργεντινή. Όμως οι περιοχές των βουνών είναι υπέροχες. Οι πόλεις επίσης αρκετά όμορφες και γραφικές. Έχουμε πολλές εικόνες σε αυτό το ταξίδι. Όμως επειδή οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες δεν μπορούμε να μετακινούμαστε πιο συχνά, οπότε θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον για μας.
Για παράδειγμα, εδώ στο Καλαφάτε μείναμε τέσσερις βραδιές. Ίσως και οι τρεις να έφταναν. Το ίδιο και στο Πουέρτο Νατάλες. Μία λιγότερη θα ήταν μία χαρά. Το λέω αυτό γιατί οι πόλεις εδώ δεν έχουν και πολλά να κάνεις. Αλλά ούτε και η γύρω κοντινή περιοχή. Δεν έχει δηλαδή ένα μέρος, να πεις ότι θα κάνεις 50 ή 100 χιλιόμετρα για να δεις κάτι πολύ ενδιαφέρον, εκτός από αυτά που ήδη έχεις εντοπίσει και έχεις δει. Εντάξει, αν πληρώσεις 70 ή 100 ευρώ, θα μπορέσεις να κάνεις ένα περπάτημα σε παγετώνα ή κάτι άλλο. Αλλά τα βασικά τα έχουμε δει. Από αυτή λοιπόν την άποψη του ταξίδι μας θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομο, οπότε οι εικόνες μας θα ήταν πιο συμπυκνωμένες. Όμως η αίσθηση που έχουμε ότι βρισκόμαστε στη μαγική Παταγονία είναι πολύ όμορφη. Όλα καλά. Για το καλαφάτη έχω να πω ότι είναι πολύ κυριλέ και έχει σχετικά ακριβά μαγαζιά, όλων των ειδών, που προσπαθούν να σου αρπάξουν όσα έχεις.
Μετά από τρία χρόνια και γράφοντας εδώ την ιστορία μου, βλέπω μια-μια ξανά τις 6-7 χιλιάδες φωτογραφίες που τράβηξα. Μου φαίνονται εξωπραγματικά όμορφες. Έχω ξεχάσει τελείως τις κουραστικές διαδρομές με το αυτοκίνητο και θυμάμαι μόνο τις υπέροχες ώρες εκεί. Μόνο η ομορφιά μένει από τα ταξίδια. Αρκεί αν μη σου τύχει κάτι τραγικό.
6/1/2016, πρωί-πρωί στο Μπαριλότσε. Πρωί στο Καλαφάτε, απόγευμα και βράδυ στο Μπαριλότσε.
Για τη χθεσινή μέρα θα πω ορισμένα που κάναμε και στο Καλαφάτε και εδώ στο Μπαριλότσε. Αρχικά το πρωί στο Καλαφάτε κάναμε μία μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο και κατά τις 10:15 φτάσαμε στην Εστάνσια που είχαμε κλείσει επίσκεψη, για να ξεναγηθούμε. Δεν είχε καμία σχέση με εκείνο που είδαμε στην Εστάνσια κοντά στο Μπουένος Άιρες, πριν από δύο χρόνια. Τότε ο χώρος ήταν τεράστιος και το προσωπικό πολυάριθμο. Κάναμε ιππασία και στο φαγητό ήταν πάνω από διακόσια άτομα. Χθες οι επισκέπτες ήμασταν περίπου 10 άτομα. Μας είπαν την ιστορία του αγροκτήματος, φτιάχνοντας καφέ με κάρβουνα και προσφέροντάς μας ένα παραδοσιακό μεζέ και κρασί ζεστό.
Πήγαμε και για κούρεμα. Του προβάτου:
Η ώρα πέρασε ευχάριστα με βόλτες και ταυτόχρονη ερμηνεία των πάντων για την συγκεκριμένη Εστάνσια, αλλά και για όλη την περιοχή. Στο τέλος μας έβαλαν στο καθιστικό που ήταν μία μεγάλη αίθουσα με τραπεζαρία που θύμιζε ταβέρνα. Εκεί φάγαμε λίγο φαγητό, όχι πολλά πράγματα. Μας είχαν πει ότι θα είχε και ζωντανό σόου με χορό και μουσική, αλλά ήταν τόσο φτωχικά όλα που δεν ρωτήσαμε καν. Βέβαια τα 520 πέσος που πληρώσαμε δεν ήταν και λίγα. Η ουσία είναι ότι περάσαμε με κάτι ενδιαφέρον το πρωινό μας, μέχρι την πτήση μας που ήταν στις 4:30 για το Μπαριλότσε.
Στο Καλαφάτε ενώ πήραμε το αυτοκίνητό μας από το γραφείο της εταιρίας μέσα στην πόλη, θα το παραδίναμε στο αεροδρόμιο λίγο πριν την πτήση μας. Στη διαδρομή που πηγαίναμε για το αεροδρόμιο, ξαφνικά βλέπουμε αναμμένη μια φωτιά στη μέση του δρόμου. Όταν φτάνουμε αργά-αργά εκεί, διαπιστώνουμε ότι μια δεκαριά Αργεντίνοι έχουν ανάψει φωτιά κλείνοντας το δρόμο γιατί είχαν μια τρομερή διαμαρτυρία προς την κυβέρνηση και έπρεπε να την πληρώσουν πρώτοι-πρώτοι τέσσερις απροστάτευτοι Έλληνες. Ήμασταν το πρώτο αυτοκίνητο που σταματούσαν. Νο πασσαράν μας λένε. Ρε παιδιά μαζί σας, αλλά θέλουμε να πάμε Ελλάντα, γριέγος. Α, μας λένε γριέγος αμίγος, άντε τότε πασσαράν. Νάστε καλά ρε παιδιά. Βίβα λα βικτόρια ντελ πουέμπλο.
Τελικά το προλάβαμε το αεροπλάνο και φτάσαμε αισίως στο Μπαριλότσε, στην Βόρεια Παταγονία. Καμία σχέση με τη Νότια που τόσες μέρες τριγυρνούσαμε. Ήρθαμε και εγκατασταθήκαμε σε ένα μικρό θορυβώδες hostel στο κέντρο της πόλης. Ήταν 100% για πιτσιρικάδες και ήταν γεμάτο κόσμο που ήρθε να διασκεδάσει στην κοσμοπολίτικη αυτή πόλη.
Έχει παγετώνα στο βάθος η φωτογραφία:
Ξανά και ξανά Fitz Roy:
Από τις 9 μέχρι τις 11 το βράδυ κάναμε βόλτα στο κέντρο του Μπαριλότσε. Ήταν όμορφο και λόγω καλοκαιριού είχε πολλούς επισκέπτες. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και υπήρχαν ωραία κτήρια και πολύ φωτεινά. Όχι τα φτωχικά που βλέπαμε στην υπόλοιπη Παταγονία, ακόμα και στο Καλαφάτε.
Από τις βόλτες μας το πρώτο βράδυ στο San Carlos de Bariloche:
Ετοιμάζομε τώρα τα πράγματα μας για να φύγουμε σήμερα από το Καλαφάτε και τη νότια Παταγονία, για το Βορρά. Ως τώρα το ταξίδι πάει καλά. Ούτε ιδιαίτερα προβλήματα είχαμε, ούτε απογοητεύσεις. Το αποτέλεσμα μετράει. Βέβαια, για να λέμε την αλήθεια, περιμέναμε την περιοχή διαφορετική και μάλλον πιο ενδιαφέρουσα. Το λέω αυτό κυρίως για τις μεγάλες αποστάσεις με μονότονη διαδρομή. Αν όμως το καλοσκεφτείς, πως είναι δυνατόν μια περιοχή με έκταση ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα, να έχει παντού το ίδιο μεγάλο ενδιαφέρον; Δε γίνεται. Η περιοχή βέβαια των παγετώνων είναι καταπληκτική. Οι διαδρομές εδώ δεν σε γεμίζουν όπως στη Μογγολία. Ίσως γιατί δεν αναμένεις να δεις κάτι πολύ γραφικό, με μεγάλη συχνότητα. Στη Μογγολία συνέχεια βλέπαμε κτηνοτρόφους ή κάποιες γιούρτες, εικόνες φανταστικές. Τώρα βλέπαμε τα άπειρα χιλιόμετρα με τα συρματοπλέγματα, που δείχνουν τα όρια από τη μία Εστάνσια στην άλλη. Παντού αυτές οι περιφράξεις: ξύλινα πασαλάκια με ύψος ένα μέτρο και απόσταση μεταξύ τους πάλι ένα μέτρο και 4-5 οριζόντια σύρματα για να μην αφήνουν τα ζώα να φύγουν έξω. Για 5-10 χιλιόμετρα το ίδιο μοτίβο μέχρι να δεις το επόμενο χώρισμα της άλλης Εστάνσια. απ' 'ο,τι ακούσαμε κάθε εστάνσια έχει έκταση 25.000 στρέμματα. Το ίδιο και στη Χιλή και στην Αργεντινή. Όμως οι περιοχές των βουνών είναι υπέροχες. Οι πόλεις επίσης αρκετά όμορφες και γραφικές. Έχουμε πολλές εικόνες σε αυτό το ταξίδι. Όμως επειδή οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες δεν μπορούμε να μετακινούμαστε πιο συχνά, οπότε θα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον για μας.
Για παράδειγμα, εδώ στο Καλαφάτε μείναμε τέσσερις βραδιές. Ίσως και οι τρεις να έφταναν. Το ίδιο και στο Πουέρτο Νατάλες. Μία λιγότερη θα ήταν μία χαρά. Το λέω αυτό γιατί οι πόλεις εδώ δεν έχουν και πολλά να κάνεις. Αλλά ούτε και η γύρω κοντινή περιοχή. Δεν έχει δηλαδή ένα μέρος, να πεις ότι θα κάνεις 50 ή 100 χιλιόμετρα για να δεις κάτι πολύ ενδιαφέρον, εκτός από αυτά που ήδη έχεις εντοπίσει και έχεις δει. Εντάξει, αν πληρώσεις 70 ή 100 ευρώ, θα μπορέσεις να κάνεις ένα περπάτημα σε παγετώνα ή κάτι άλλο. Αλλά τα βασικά τα έχουμε δει. Από αυτή λοιπόν την άποψη του ταξίδι μας θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομο, οπότε οι εικόνες μας θα ήταν πιο συμπυκνωμένες. Όμως η αίσθηση που έχουμε ότι βρισκόμαστε στη μαγική Παταγονία είναι πολύ όμορφη. Όλα καλά. Για το καλαφάτη έχω να πω ότι είναι πολύ κυριλέ και έχει σχετικά ακριβά μαγαζιά, όλων των ειδών, που προσπαθούν να σου αρπάξουν όσα έχεις.
Μετά από τρία χρόνια και γράφοντας εδώ την ιστορία μου, βλέπω μια-μια ξανά τις 6-7 χιλιάδες φωτογραφίες που τράβηξα. Μου φαίνονται εξωπραγματικά όμορφες. Έχω ξεχάσει τελείως τις κουραστικές διαδρομές με το αυτοκίνητο και θυμάμαι μόνο τις υπέροχες ώρες εκεί. Μόνο η ομορφιά μένει από τα ταξίδια. Αρκεί αν μη σου τύχει κάτι τραγικό.
6/1/2016, πρωί-πρωί στο Μπαριλότσε. Πρωί στο Καλαφάτε, απόγευμα και βράδυ στο Μπαριλότσε.
Για τη χθεσινή μέρα θα πω ορισμένα που κάναμε και στο Καλαφάτε και εδώ στο Μπαριλότσε. Αρχικά το πρωί στο Καλαφάτε κάναμε μία μικρή βόλτα με το αυτοκίνητο και κατά τις 10:15 φτάσαμε στην Εστάνσια που είχαμε κλείσει επίσκεψη, για να ξεναγηθούμε. Δεν είχε καμία σχέση με εκείνο που είδαμε στην Εστάνσια κοντά στο Μπουένος Άιρες, πριν από δύο χρόνια. Τότε ο χώρος ήταν τεράστιος και το προσωπικό πολυάριθμο. Κάναμε ιππασία και στο φαγητό ήταν πάνω από διακόσια άτομα. Χθες οι επισκέπτες ήμασταν περίπου 10 άτομα. Μας είπαν την ιστορία του αγροκτήματος, φτιάχνοντας καφέ με κάρβουνα και προσφέροντάς μας ένα παραδοσιακό μεζέ και κρασί ζεστό.
Πήγαμε και για κούρεμα. Του προβάτου:
Η ώρα πέρασε ευχάριστα με βόλτες και ταυτόχρονη ερμηνεία των πάντων για την συγκεκριμένη Εστάνσια, αλλά και για όλη την περιοχή. Στο τέλος μας έβαλαν στο καθιστικό που ήταν μία μεγάλη αίθουσα με τραπεζαρία που θύμιζε ταβέρνα. Εκεί φάγαμε λίγο φαγητό, όχι πολλά πράγματα. Μας είχαν πει ότι θα είχε και ζωντανό σόου με χορό και μουσική, αλλά ήταν τόσο φτωχικά όλα που δεν ρωτήσαμε καν. Βέβαια τα 520 πέσος που πληρώσαμε δεν ήταν και λίγα. Η ουσία είναι ότι περάσαμε με κάτι ενδιαφέρον το πρωινό μας, μέχρι την πτήση μας που ήταν στις 4:30 για το Μπαριλότσε.
Στο Καλαφάτε ενώ πήραμε το αυτοκίνητό μας από το γραφείο της εταιρίας μέσα στην πόλη, θα το παραδίναμε στο αεροδρόμιο λίγο πριν την πτήση μας. Στη διαδρομή που πηγαίναμε για το αεροδρόμιο, ξαφνικά βλέπουμε αναμμένη μια φωτιά στη μέση του δρόμου. Όταν φτάνουμε αργά-αργά εκεί, διαπιστώνουμε ότι μια δεκαριά Αργεντίνοι έχουν ανάψει φωτιά κλείνοντας το δρόμο γιατί είχαν μια τρομερή διαμαρτυρία προς την κυβέρνηση και έπρεπε να την πληρώσουν πρώτοι-πρώτοι τέσσερις απροστάτευτοι Έλληνες. Ήμασταν το πρώτο αυτοκίνητο που σταματούσαν. Νο πασσαράν μας λένε. Ρε παιδιά μαζί σας, αλλά θέλουμε να πάμε Ελλάντα, γριέγος. Α, μας λένε γριέγος αμίγος, άντε τότε πασσαράν. Νάστε καλά ρε παιδιά. Βίβα λα βικτόρια ντελ πουέμπλο.
Τελικά το προλάβαμε το αεροπλάνο και φτάσαμε αισίως στο Μπαριλότσε, στην Βόρεια Παταγονία. Καμία σχέση με τη Νότια που τόσες μέρες τριγυρνούσαμε. Ήρθαμε και εγκατασταθήκαμε σε ένα μικρό θορυβώδες hostel στο κέντρο της πόλης. Ήταν 100% για πιτσιρικάδες και ήταν γεμάτο κόσμο που ήρθε να διασκεδάσει στην κοσμοπολίτικη αυτή πόλη.
Έχει παγετώνα στο βάθος η φωτογραφία:
Ξανά και ξανά Fitz Roy:
Από τις 9 μέχρι τις 11 το βράδυ κάναμε βόλτα στο κέντρο του Μπαριλότσε. Ήταν όμορφο και λόγω καλοκαιριού είχε πολλούς επισκέπτες. Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και υπήρχαν ωραία κτήρια και πολύ φωτεινά. Όχι τα φτωχικά που βλέπαμε στην υπόλοιπη Παταγονία, ακόμα και στο Καλαφάτε.
Από τις βόλτες μας το πρώτο βράδυ στο San Carlos de Bariloche:
Last edited:
