fenia42
Member
- Μηνύματα
- 3.880
- Likes
- 14.421
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Στην πραγματικότητα 2 μόλις μέρες πριν πατήσω το πόδι μου στην Ιαπωνία βρισκόμουν στο Παρίσι , σε ένα υπέροχο ταξίδι με μπόλικο foie gras και tartare de boeuf . Η καρδιά μου είχε μείνει εκεί οπότε ήξερα πως θα έκανα ένα ταξίδι που θα ένιωθα κυρίως "με τα μάτια" , όχι με την καρδιά όπως ταξιδεύω συνήθως, ένα ταξίδι πτωχό από συναισθηματικής άποψης. Η πρόκληση όμως ήταν μπροστά μου και με κοιτούσε κατάματα.
Την επόμενη μέρα, με άσχημες συνέπειες λόγω τζετ λαγκ περιηγηθήκαμε στο Τόκιο και στις απίστευτες γειτονιές του. Τα πάρκα του Ueno με τα διάφορα μουσεία γύρω γύρω και τις κερασιές οι οποίες φυσικά ήταν καταπράσινες ακόμα και όχι ανθισμένες ή κιτρινισμένες, Οκτώβρης γαρ. Η υγρασία αισθητή, συνέβαλε αρνητικά να νιώθουμε ακόμα πιο έντονη κούραση.
Τεράστιο πρόβλημα για τους καπνιστές δε, ότι δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι χώροι καπνίσματος. Ω ναι, το κάπνισμα απαγορεύεται στο δρόμο, παρά μονάχα σε ειδικά διαμορφωμένο τετράγωνο ( ασφυκτικά μικρό ) χώρο όπου συνωστίζονται οι μανιακοί καπνιστές Ιάπωνες πετώντας τις στάχτες τους ευλαβικά γύρω από ένα βρωμερό υπαίθριο τασάκι. Δε μπορούσες να απολαύσεις ένα τσιγάρο καθισμένος σε ένα παγκάκι με την ησυχία σου. (με νιώθει κανείς ;;; )
Εν πάσει περιπτώσει , τριγυρνούσαμε σε διάφορες γειτονιές του Τόκιο. Τουρισμός μηδέν. Μόνο εσωτερικός, κυρίως προσκυνηματικός. Βαρεθήκαμε να μετράμε κουστουμαρισμένους λιπόσαρκους Γιαπωνέζους που τρέχαν με ένα χαρτοφύλακα ανά χείρας και ουρανοξύστες « όπως Αμερική » που έλεγε και η Υβέτ στα βερνίκια Madison. Χωθήκαμε σε κάτι στενά πίσω από το Ueno και βγήκαμε προς αναζήτηση διαφόρων ναών, σε μια φτωχική συνοικία με ξύλινα σπιτάκια και απειροελάχιστους καταπράσινους κηπάκους. Οι ναοί που υπήρχαν εκεί δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά μας άρεσε η όλη περιοχή που έμοιαζε με επαρχιώτικη κωμόπολη . Ξάφνου μπροστά μας ένα μικρό παζάρι όπου πουλούσαν street food και διάφορα μικροπράγματα για το νοικοκυριό. Οι άνθρωποι ήταν μεν πολύ φιλικοί αλλά όλοι με τα μούτρα στη δουλειά. Με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να μας πείσουν να αγοράσουμε κάτι ή να μπούμε στο μαγαζί τους , προωθώντας τα προϊόντα τους, χωρίς ωστόσο να γίνονται κουραστικοί ούτε «αρπαχτικά » διότι ένιωθες πως το κάνουν επειδή ήταν το καθήκον τους και είναι ένα χαρακτηριστικό τελείως ξεχωριστό από την περίφημη ευγένειά τους.
Το βράδυ πήγαμε στη Ginza , την αντίστοιχη 5th avenue του Τόκιο με τεράστια πολυκαταστήματα διασήμων οίκων μόδας αλλά και άλλων πολυεθνικών εταιριών όπως Apple κλπ.. Μοναδικό ίσως αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί ο κεντρικός και πιο πολυσύχναστος σταθμός των τρένων με κίνηση που ξεπερνά τα 3000 τρένα την ημέρα . Εκεί κοντά βρίσκεται και το Tokyo Imperial Palace , κύρια κατοικία του Ιάπωνα αυτοκράτορα.
Ο κόσμος εκεί φυσικά πιο καλοντυμένος και «ψιλομύτικος» . Είδαμε γυναίκες με κατακκόκινες τουαλέτες και γόβες στιλέτο να μπαίνουν σε ακριβά μαγαζιά με στρωμένο κόκκινο χαλί στο πάτωμα. Ένας άλλος κόσμος, αυτός της χλιδής και της πολυτέλειας. Η Ginza είναι μια περιοχή καθαρά αμερικανικής αισθητικής και επιρροής που το μόνο που θύμιζε πως είμαστε στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ήταν οι χιλιάδες Ιάπωνες που περνούσαν γύρω μας χωρίς να μας ρίχνουν την παραμικρή ματιά.
View attachment 13279 View attachment 13280 View attachment 13281
Την επόμενη μέρα, με άσχημες συνέπειες λόγω τζετ λαγκ περιηγηθήκαμε στο Τόκιο και στις απίστευτες γειτονιές του. Τα πάρκα του Ueno με τα διάφορα μουσεία γύρω γύρω και τις κερασιές οι οποίες φυσικά ήταν καταπράσινες ακόμα και όχι ανθισμένες ή κιτρινισμένες, Οκτώβρης γαρ. Η υγρασία αισθητή, συνέβαλε αρνητικά να νιώθουμε ακόμα πιο έντονη κούραση.
Τεράστιο πρόβλημα για τους καπνιστές δε, ότι δεν υπήρχαν παρά ελάχιστοι χώροι καπνίσματος. Ω ναι, το κάπνισμα απαγορεύεται στο δρόμο, παρά μονάχα σε ειδικά διαμορφωμένο τετράγωνο ( ασφυκτικά μικρό ) χώρο όπου συνωστίζονται οι μανιακοί καπνιστές Ιάπωνες πετώντας τις στάχτες τους ευλαβικά γύρω από ένα βρωμερό υπαίθριο τασάκι. Δε μπορούσες να απολαύσεις ένα τσιγάρο καθισμένος σε ένα παγκάκι με την ησυχία σου. (με νιώθει κανείς ;;; )
Εν πάσει περιπτώσει , τριγυρνούσαμε σε διάφορες γειτονιές του Τόκιο. Τουρισμός μηδέν. Μόνο εσωτερικός, κυρίως προσκυνηματικός. Βαρεθήκαμε να μετράμε κουστουμαρισμένους λιπόσαρκους Γιαπωνέζους που τρέχαν με ένα χαρτοφύλακα ανά χείρας και ουρανοξύστες « όπως Αμερική » που έλεγε και η Υβέτ στα βερνίκια Madison. Χωθήκαμε σε κάτι στενά πίσω από το Ueno και βγήκαμε προς αναζήτηση διαφόρων ναών, σε μια φτωχική συνοικία με ξύλινα σπιτάκια και απειροελάχιστους καταπράσινους κηπάκους. Οι ναοί που υπήρχαν εκεί δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο αλλά μας άρεσε η όλη περιοχή που έμοιαζε με επαρχιώτικη κωμόπολη . Ξάφνου μπροστά μας ένα μικρό παζάρι όπου πουλούσαν street food και διάφορα μικροπράγματα για το νοικοκυριό. Οι άνθρωποι ήταν μεν πολύ φιλικοί αλλά όλοι με τα μούτρα στη δουλειά. Με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να μας πείσουν να αγοράσουμε κάτι ή να μπούμε στο μαγαζί τους , προωθώντας τα προϊόντα τους, χωρίς ωστόσο να γίνονται κουραστικοί ούτε «αρπαχτικά » διότι ένιωθες πως το κάνουν επειδή ήταν το καθήκον τους και είναι ένα χαρακτηριστικό τελείως ξεχωριστό από την περίφημη ευγένειά τους.
Το βράδυ πήγαμε στη Ginza , την αντίστοιχη 5th avenue του Τόκιο με τεράστια πολυκαταστήματα διασήμων οίκων μόδας αλλά και άλλων πολυεθνικών εταιριών όπως Apple κλπ.. Μοναδικό ίσως αξιοθέατο της περιοχής αποτελεί ο κεντρικός και πιο πολυσύχναστος σταθμός των τρένων με κίνηση που ξεπερνά τα 3000 τρένα την ημέρα . Εκεί κοντά βρίσκεται και το Tokyo Imperial Palace , κύρια κατοικία του Ιάπωνα αυτοκράτορα.
Ο κόσμος εκεί φυσικά πιο καλοντυμένος και «ψιλομύτικος» . Είδαμε γυναίκες με κατακκόκινες τουαλέτες και γόβες στιλέτο να μπαίνουν σε ακριβά μαγαζιά με στρωμένο κόκκινο χαλί στο πάτωμα. Ένας άλλος κόσμος, αυτός της χλιδής και της πολυτέλειας. Η Ginza είναι μια περιοχή καθαρά αμερικανικής αισθητικής και επιρροής που το μόνο που θύμιζε πως είμαστε στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ήταν οι χιλιάδες Ιάπωνες που περνούσαν γύρω μας χωρίς να μας ρίχνουν την παραμικρή ματιά.
View attachment 13279 View attachment 13280 View attachment 13281
Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια! 
