go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.968
- Likes
- 9.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Οδηγησαμε κατα μηκος της παραλιας και φτασαμε σε ενα απο τα αξιοθεατα της πολης το Φάρο Μπαρόν Μπλις, που ονομαστηκε ετσι προς τιμήν του ομωνυμου βαρόνου ο οποίος λενε οτι αν και ειδε μονο τις ακτές του Μπελιζ από το ιδιωτικο του γιοτ, ενθουσιαστηκε τόσο ώστε κληροδοτησε ολη του την περιουσία στο κρατος μετα το θάνατό του. Προφανως ο βαρονος δεν βγηκε στο Μπελιζ σιτι, αλλά περιορίστηκε σε τουρ στα κιζ άντε να εκανε και καμια καταδυση. Έτσι εξηγείται το ότι εντυπωσιάστηκε..Αφησαμε το αυτοκινητο και περπατησαμε για να βρω μαγαζι να αγορασω cd και με την ευκαιρια να δουμε την πολη που ολοι μου ειχαν πει να αποφυγω.Μα γιατι?Δεν εμοιαζε με τιποτα που εχω δει ωs τωρα , ακομα και με το υπολοιπο Μπελιζ ηταν απιστευτα διαφορετικη.
Μετα από λίγο καταλαβα ότι το να έρθεις εδώ χωρις γκρουπ με οδηγό, ταξιδεύοντας ανεξαρτητα, αναμφισβήτητα εμπεριεχει ένα ρίσκο. Και σιγουρα κατάλαβα τι εννοούσαν ότι δεν επρεπε να βρεθώ εδώ μετά τη δύση του ηλίου και σε περιπτωση που το αποφασιζα, καλο θα ηταν να αφήσω τη διαθηκη μου στο σπιτι σε εμφανές σημειο. Αν κανεις το λαθος να σερνεις και μια βαλιτσα πισω σου, τοτε εισαι στοχος ακόμα και μερα μεσημερι.
Παραφραζοντας το motto των ντοπιων οτι η χωρα ειναι un-belize-able , τους ελεγα χιουμοριστικα οτι αυτο που ειναι un-belize-able ειναι η ζεστη που κυριολεκτικα σε κλωτσαει σε καθε σου βημα να πεσεις κατω, πιθανόν ως κίνηση συμπαραστασης στους ουκ ολίγους κατοικους της που επισης κείτονταν στα πεζοδρόμια. Άστεγοι, μαστουρωμένοι ή και τα δυο..
Λιγο πιο περα ο σταθμος των λεωφορειων ήταν κι εδώ αξιοθεατο από μόνος του, όχι με τον ιδιο τροπο που ήταν ο αντίστοιχος στο Σαν Ιγνάσιο. Εδώ το ξύλινο υποβαθμισμενο τερμιναλ σε υποδεχεται συνοδεία αρωματων από το διπλανο καναλι που παιζει ρολο υδατόδρομου, σημειου που γινεται η λάτρα και το πλυσιμο των ρουχων, αλλά και ανοιχτού υπόνομου! Πιθανον να είναι από τα ελαχιστα σημεια της κεντρικης αμερικης που το απίθανο τυρκουαζ της καραιβικής θάλασσας μεταμορφωνεται σε λασπώδες καφετι με την εισοδο στο λιμανι. Και απο την είσοδο της στο λιμάνι, η θαλασσα διακλαδιζεται σε απειρα καναλια μεσα στην πολη ωστε σε καθε στενο υπαρχει και ενα γεφυρακι , ενω βαθια χαντακια τρεχουν κατα μηκοs των δρομων για τιs πλημμύρεs. Τα καναλια κατεβαίνουν δαντελωτά και νωχελικά μεσα στην πνιγηρη πόλη που κάποτε ηταν μανγκρόβιος βάλτος προτου εκβαλουν το κακοφορμισμενο περιεχόμενό τους στα καφε νερα της θάλασσας. Κάπου εκει έπαιζε η ντοπια πιτσιρικαρία κάνοντας βουτιες!
Σχεδον ολη η πολη αποτελειται απο μικρα ξυλινα κτιρια τα περισσοτερα πανω σε πασαλουs προνοωνταs για την επομενη φορα οπου θα ξεχειλησει το ποταμι ισωs και για λιγο αερα παραπανω αφου ειναι τοσο συνωστισμενα που μερικεs φορεs μοιραζονται το ιδιο ελενιτ για σκεπη.Ο από κάτω ανοιχτός χωρος προοριζεται για αποθηκη, μαγειρείο, διαθεση απορριμάτων και ξενοδοχειο για αρουραίους!
Παστέλ ξέφτια μαρτυρουσαν ότι κάποτε ηταν βαμμένα σε αισιόδοξα χρωματα που όμως ξεβαψαν όπως και η διαθεση των κατοίκων τους. Και ολα αυτα ενω η πολη εχει μετατραπει 2 φορεs σε σωρουs απο οδοντογλυφιδεs απο τουs τυφωνεs και υποτιθεται οτι εχει ξαναφιαχτει προσφατα. Κι ομωs ουτε εναs στους δεκα δεν την εγκατελειψε οταν εγινε πρωτευουσα το Μπελμοπαν.
Το εμπορικό κέντρο της πόλης σηματοδοτεί η Κρεμαστή Γέφυρα, που είναι η μοναδικη χειροκίνητη γέφυρα αυτού του τυπου. Ενώνει τις δυο όχθες του ποταμου και ανοίγει όταν ξεκινούν τα μεγάλα ταχυπλοα για τα νησάκια. Πλησιαζονταs προs το μεροs που φευγουν τα φερρυ για τα νησια , το χαοs γινεται μεγαλυτερο με μοναδικη παραφωνια το χρωματιστο φερυ τερμιναλ με την ξυλινη εξεδρα και κάποια καταμαραν που περιμεναν πλουσιους τουριστες, κανοντας την αντιθεση με την απεναντι οχθη ακομα πιο εντονη.
Η υπολοιπη περιοχη ειναι σαν γκετο των ρασταφαριαν με κυριο χαρακτηριστικό τους τα πολυ μακρια ραστα , αφου δεν κοβουν ποτε τα μαλλια τους γιατι το απαγορευει η αιρεση τους .Δεν θα ελεγα οτι ειναι επικινδυνα κατα τη διαρκεια της μερας , αλλα δεν ειναι και ανετα. Καλα θα κανεις να αφησεις καμερες , φωτογραφικες και οτιδήποτε μπορει να προκαλέσει και οπωσδηποτε δε γυρνας με ενα χαρτη στα χερια σα χαζοτουριστας δειχνοντας ότι δεν ξερεις που πας! Αρκετοι ρασταμεν ηταν ανασκελα στο πεζοδρομιο μην μπορωνταs να σταθουν ορθιοι απο τη μαστουρα. Όσοι στεκονταν στα ποδια τους κατουρουσαν αναμεσα στα αυτοκινητα, καυγάδιζαν μεταξυ τους, φυλουσαν σκοπιά στις γωνιες, κάθονται στις εισοδους των σπιτιων με υφος απόγνωσης ή αναζήτησης, θυμιζοντας υποπτες και σκοτεινες φιγουρες βγαλμένες από μυθιστορημα του Ντοστογιέφσκι. Γι'αυτο οι τουριστεs φευγουν απευθειαs απο το αεροδρομιο για τα νησια, ή ερχονται μεχρι το λιμανι οργανωμενα σε κλιματιζομενα βανακια και μπαινουν κατευθειαν στα watertaxi χωρις να περπατησουν στην πόλη και να ερθουν σε επαφη με κανεναν.
Κατεβηκα να βγαλω εισητηρια ενω αρχισα να ανησυχω για το που θα αφησουμε το αυτοκινητο αφου ηταν προφανεs οτι το βραδυ δε θα αφηναν ουτε τσιμπιδακι μαλλιων αθικτο.
Το αρχικο σχεδιο ηταν να αφησουμε το αυτοκινητο στο παρκινκ του αεροδρομιου αφου θα πετουσαμε στο Caye Caulker - τουs θυμισα ομωs την απρογραμματιστη μερα μαs στο Xcaret και αφου τα λεφτα πηγαν εκει , ξεχναμε την πτηση. Ο μόνος τρόπος να πάμε στο νησί ηταν με ταχυπλοο, οπότε έβγαλα εισιτηρια για το Κι Κόκερ σε μια κριση αισιοδοξιας ότι κάτι θα γινοταν και θα βολεύαμε το αυτοκινητο καπου…καπως.. Βγαινονταs απο τα εισητηρια , με πλησιασαν 2-3 ραστα : ‘Where you goin’? Der nuting over der. I take you to good place..You got a couple of dollar? Και να σε βοηθησουμε , και που θα αφησειs το αυτοκινητο , και δωσε μου λεφτα να στο φυλαξω , και ξερω ενα καλο παρκινκ . Καποιος προσφερθηκε να μου κανει ξεναγηση στην πόλη – τι ευγένεια! Θα μου δείξουν τουλάχιστον την πολη προτου με πεταξουν σε κανενα χαντακι να ξεβραστω στον ύφαλο! σκέφτηκα.
Και όταν ειδαν ότι δεν εδινα σημασια, αρχισαν οι ήπιες απειλες του στυλ: που παs γούμαν με πινακιδεs του Μεξικο , δε θα το βρειs οταν γυρισειs... Θυμηθηκα τουs χρυσουs κανονεs σε τετοιεs περιπτωσειs. Τουs ειπα με σιγουρια και ανακατεύοντας επιτηδες μεξικανικα με πατουά, οτι δε χρειαζομαι βοηθεια , κατάγομαι απο τη Λατινικη Αμερικη και ειναι η 15η φορα που ερχομαι στο Μπελιζ, ξερω που παω, ευχαριστω. Με αφησαν ησυχη αν και εξακολουθουσαν να ερχονται πισω μου οπου πηγαινα , αναρωτώμενοι από ποια χωρα είμαι και περιμενοντας να αλλαξω γνωμη.
Το φερρυ εφευγε σε 1 ωρα ,ισωs προλαβαιναμε να παμε το αμαξι στο παρκινκ του αεροδρομίου και να γυρισουμε εδω με ταξι...σκεφτόμουν, όταν ξαφνικα ειδα απεναντι απο τα φερρυ το αστυνομικο τμημα.
Περπατησα ωs εκει με τουs ραστα να με ακολουθουν μουρμουριζοντας διάφορα, ωσπου καταλαβαν ότι οδευα για το τμήμα..Αλλαξαν δρομο οταν με ειδαν να μπαινω μεσα και να μιλαω στον αξιωματικο.
Μετα από λίγο καταλαβα ότι το να έρθεις εδώ χωρις γκρουπ με οδηγό, ταξιδεύοντας ανεξαρτητα, αναμφισβήτητα εμπεριεχει ένα ρίσκο. Και σιγουρα κατάλαβα τι εννοούσαν ότι δεν επρεπε να βρεθώ εδώ μετά τη δύση του ηλίου και σε περιπτωση που το αποφασιζα, καλο θα ηταν να αφήσω τη διαθηκη μου στο σπιτι σε εμφανές σημειο. Αν κανεις το λαθος να σερνεις και μια βαλιτσα πισω σου, τοτε εισαι στοχος ακόμα και μερα μεσημερι.
Παραφραζοντας το motto των ντοπιων οτι η χωρα ειναι un-belize-able , τους ελεγα χιουμοριστικα οτι αυτο που ειναι un-belize-able ειναι η ζεστη που κυριολεκτικα σε κλωτσαει σε καθε σου βημα να πεσεις κατω, πιθανόν ως κίνηση συμπαραστασης στους ουκ ολίγους κατοικους της που επισης κείτονταν στα πεζοδρόμια. Άστεγοι, μαστουρωμένοι ή και τα δυο..
Λιγο πιο περα ο σταθμος των λεωφορειων ήταν κι εδώ αξιοθεατο από μόνος του, όχι με τον ιδιο τροπο που ήταν ο αντίστοιχος στο Σαν Ιγνάσιο. Εδώ το ξύλινο υποβαθμισμενο τερμιναλ σε υποδεχεται συνοδεία αρωματων από το διπλανο καναλι που παιζει ρολο υδατόδρομου, σημειου που γινεται η λάτρα και το πλυσιμο των ρουχων, αλλά και ανοιχτού υπόνομου! Πιθανον να είναι από τα ελαχιστα σημεια της κεντρικης αμερικης που το απίθανο τυρκουαζ της καραιβικής θάλασσας μεταμορφωνεται σε λασπώδες καφετι με την εισοδο στο λιμανι. Και απο την είσοδο της στο λιμάνι, η θαλασσα διακλαδιζεται σε απειρα καναλια μεσα στην πολη ωστε σε καθε στενο υπαρχει και ενα γεφυρακι , ενω βαθια χαντακια τρεχουν κατα μηκοs των δρομων για τιs πλημμύρεs. Τα καναλια κατεβαίνουν δαντελωτά και νωχελικά μεσα στην πνιγηρη πόλη που κάποτε ηταν μανγκρόβιος βάλτος προτου εκβαλουν το κακοφορμισμενο περιεχόμενό τους στα καφε νερα της θάλασσας. Κάπου εκει έπαιζε η ντοπια πιτσιρικαρία κάνοντας βουτιες!
Σχεδον ολη η πολη αποτελειται απο μικρα ξυλινα κτιρια τα περισσοτερα πανω σε πασαλουs προνοωνταs για την επομενη φορα οπου θα ξεχειλησει το ποταμι ισωs και για λιγο αερα παραπανω αφου ειναι τοσο συνωστισμενα που μερικεs φορεs μοιραζονται το ιδιο ελενιτ για σκεπη.Ο από κάτω ανοιχτός χωρος προοριζεται για αποθηκη, μαγειρείο, διαθεση απορριμάτων και ξενοδοχειο για αρουραίους!
Παστέλ ξέφτια μαρτυρουσαν ότι κάποτε ηταν βαμμένα σε αισιόδοξα χρωματα που όμως ξεβαψαν όπως και η διαθεση των κατοίκων τους. Και ολα αυτα ενω η πολη εχει μετατραπει 2 φορεs σε σωρουs απο οδοντογλυφιδεs απο τουs τυφωνεs και υποτιθεται οτι εχει ξαναφιαχτει προσφατα. Κι ομωs ουτε εναs στους δεκα δεν την εγκατελειψε οταν εγινε πρωτευουσα το Μπελμοπαν.
Το εμπορικό κέντρο της πόλης σηματοδοτεί η Κρεμαστή Γέφυρα, που είναι η μοναδικη χειροκίνητη γέφυρα αυτού του τυπου. Ενώνει τις δυο όχθες του ποταμου και ανοίγει όταν ξεκινούν τα μεγάλα ταχυπλοα για τα νησάκια. Πλησιαζονταs προs το μεροs που φευγουν τα φερρυ για τα νησια , το χαοs γινεται μεγαλυτερο με μοναδικη παραφωνια το χρωματιστο φερυ τερμιναλ με την ξυλινη εξεδρα και κάποια καταμαραν που περιμεναν πλουσιους τουριστες, κανοντας την αντιθεση με την απεναντι οχθη ακομα πιο εντονη.
Η υπολοιπη περιοχη ειναι σαν γκετο των ρασταφαριαν με κυριο χαρακτηριστικό τους τα πολυ μακρια ραστα , αφου δεν κοβουν ποτε τα μαλλια τους γιατι το απαγορευει η αιρεση τους .Δεν θα ελεγα οτι ειναι επικινδυνα κατα τη διαρκεια της μερας , αλλα δεν ειναι και ανετα. Καλα θα κανεις να αφησεις καμερες , φωτογραφικες και οτιδήποτε μπορει να προκαλέσει και οπωσδηποτε δε γυρνας με ενα χαρτη στα χερια σα χαζοτουριστας δειχνοντας ότι δεν ξερεις που πας! Αρκετοι ρασταμεν ηταν ανασκελα στο πεζοδρομιο μην μπορωνταs να σταθουν ορθιοι απο τη μαστουρα. Όσοι στεκονταν στα ποδια τους κατουρουσαν αναμεσα στα αυτοκινητα, καυγάδιζαν μεταξυ τους, φυλουσαν σκοπιά στις γωνιες, κάθονται στις εισοδους των σπιτιων με υφος απόγνωσης ή αναζήτησης, θυμιζοντας υποπτες και σκοτεινες φιγουρες βγαλμένες από μυθιστορημα του Ντοστογιέφσκι. Γι'αυτο οι τουριστεs φευγουν απευθειαs απο το αεροδρομιο για τα νησια, ή ερχονται μεχρι το λιμανι οργανωμενα σε κλιματιζομενα βανακια και μπαινουν κατευθειαν στα watertaxi χωρις να περπατησουν στην πόλη και να ερθουν σε επαφη με κανεναν.
Κατεβηκα να βγαλω εισητηρια ενω αρχισα να ανησυχω για το που θα αφησουμε το αυτοκινητο αφου ηταν προφανεs οτι το βραδυ δε θα αφηναν ουτε τσιμπιδακι μαλλιων αθικτο.
Το αρχικο σχεδιο ηταν να αφησουμε το αυτοκινητο στο παρκινκ του αεροδρομιου αφου θα πετουσαμε στο Caye Caulker - τουs θυμισα ομωs την απρογραμματιστη μερα μαs στο Xcaret και αφου τα λεφτα πηγαν εκει , ξεχναμε την πτηση. Ο μόνος τρόπος να πάμε στο νησί ηταν με ταχυπλοο, οπότε έβγαλα εισιτηρια για το Κι Κόκερ σε μια κριση αισιοδοξιας ότι κάτι θα γινοταν και θα βολεύαμε το αυτοκινητο καπου…καπως.. Βγαινονταs απο τα εισητηρια , με πλησιασαν 2-3 ραστα : ‘Where you goin’? Der nuting over der. I take you to good place..You got a couple of dollar? Και να σε βοηθησουμε , και που θα αφησειs το αυτοκινητο , και δωσε μου λεφτα να στο φυλαξω , και ξερω ενα καλο παρκινκ . Καποιος προσφερθηκε να μου κανει ξεναγηση στην πόλη – τι ευγένεια! Θα μου δείξουν τουλάχιστον την πολη προτου με πεταξουν σε κανενα χαντακι να ξεβραστω στον ύφαλο! σκέφτηκα.
Και όταν ειδαν ότι δεν εδινα σημασια, αρχισαν οι ήπιες απειλες του στυλ: που παs γούμαν με πινακιδεs του Μεξικο , δε θα το βρειs οταν γυρισειs... Θυμηθηκα τουs χρυσουs κανονεs σε τετοιεs περιπτωσειs. Τουs ειπα με σιγουρια και ανακατεύοντας επιτηδες μεξικανικα με πατουά, οτι δε χρειαζομαι βοηθεια , κατάγομαι απο τη Λατινικη Αμερικη και ειναι η 15η φορα που ερχομαι στο Μπελιζ, ξερω που παω, ευχαριστω. Με αφησαν ησυχη αν και εξακολουθουσαν να ερχονται πισω μου οπου πηγαινα , αναρωτώμενοι από ποια χωρα είμαι και περιμενοντας να αλλαξω γνωμη.
Το φερρυ εφευγε σε 1 ωρα ,ισωs προλαβαιναμε να παμε το αμαξι στο παρκινκ του αεροδρομίου και να γυρισουμε εδω με ταξι...σκεφτόμουν, όταν ξαφνικα ειδα απεναντι απο τα φερρυ το αστυνομικο τμημα.
Περπατησα ωs εκει με τουs ραστα να με ακολουθουν μουρμουριζοντας διάφορα, ωσπου καταλαβαν ότι οδευα για το τμήμα..Αλλαξαν δρομο οταν με ειδαν να μπαινω μεσα και να μιλαω στον αξιωματικο.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
