go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.968
- Likes
- 9.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Βγηκαμε στον Northern highway και το σκηνικο αρχισε να αλλαζει. Το Μεξικανικο χρωμα που ειχαν οι βορειοτερες περιοχες , αρχισαν να δινουν τη θεση τους στην αισθηση της καραιβικης οσο πιο νοτια πηγαιναμε.
Φτασαμε στην πολη μεσημερι και αμεσως πηγαμε στην τραπεζα.Η υπαλληλος πηρε το διαβατηριο μου και αρχισε ο εξης διαλογος :
-Τι ειναι το ʽAthensʼ ?
-Η πρωτευουσα της Ελαδας
-Πολιτεια των ΗΠΑ?
-Οχι χωρα της Ευρωπης
-Ενα λεπτο παρακαλω.Πηγαινει στον διευθυντη και γυρνουν μαζι σε μενα
Διαλογος με τον διευθυντη:
-Ειστε απο τις ΗΠΑ ετσι?
-Οχι , ειμαι απο την Ελλαδα
-Η οποία όμως ειναι πολιτεια των ΗΠΑ , επιμενει ο ευγενεστατος διευθυντης!
Απ’το μυαλο μου περνουν χαριτωμενες σκηνες της ταινιας Terminal , οπου ο Τομ Χανκς ξεμεινε ξαφνικα απο χωρα λογω πραξικοπηματος ενω πετουσε προς ΗΠΑ (δε θελουν και πολλες ωρες να συμβουν αυτα ε?)...βρε λες να ξεμεινω στο Μπελιζ μεχρι να απελευθερωθει η Κρακοζια?
-Οχι ειναι χωρα στην Ευρωπη. Του απαντω , αλλα πετουσα για πανω απο 15 ωρες..τα παντα μπορει να εχουν συμβει εν τω μεταξυ! Προσθετω γελωντας.
-Και το Athens ?
-Ειναι η πρωτευουσα...Κι αρχιζω να εξηγω , για τα ολυμπικ γκέιμς τους Πλάτο και Αριστότελες , ενω δεν πιστευω οτι δεν ξερουν!
Με τα πολλα , αφου ξεκαθαρισαμε το που βρισκεται η Ελλαδα και οτι το υδατογραφημα στο διαβατηριο μου ειναι η Ακροπολη και οχι ο Λευκος Οικος, πηρα τα δολαρια του Μπελιζ..Κι αν αυτα συνεβησαν στην τραπεζα , φανταστειτε στην υπολοιπη χωρα.
Βεβαια ουτε το Μπελιζ ειναι γνωστο σαν χωρα σε γνωστους και φιλους μου , ελαχιστοι τη γνωριζαν σαν πρωην Βρετανική Ονδούρα , δικαιολογημενα ομως , αφου προκειται για ενα από τα νεοτερα κράτη της διεθνους κοινοτητας. Ισπανοι και Αγγλοι εριζαν για την κατακτηση αυτου του κομματιου γης με τους Αγγλους να κερδιζουν τελικα και να προσθετουν τη χωρα στο μακρια λιστα με τις αποικιες τους.
Το Μπελιζ ειναι μια πολυ μικρη χωρα που κερδισε μολις το 1983 την ανεξαρτησια της απο τους Αγγλους , γι’αυτο και ειναι η μονη χωρα της κεντρικης Αμερικης που μιλανε αγγλικα. Η ιστορία της χώρας επίσης μπερδεμένη. Το 16 αιώνα ήρθαν οι Ισπανοί, αργότερα οι Αγγλοι και η Γουατεμάλα ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι το Μπελίζ είναι δικό της έδαφος. Το βασικο της χαρακτηριστικο ειναι ο σεβασμος στο περιβαλλον και η προστασια του. Εχει εκταση ιση με την Πελοπονησο και το 60% (!!!!!!!) της χωρας και των χωρικων υδατων αποτελουν προστατευομενες περιοχες και εθνικους δρυμους..Το μεγαλυτερο κοραλλιογενες φραγμα του δυτικου ημισφαιριου μηκους 290 χλμ – και το 2ο στον κοσμο μετα της Αυστραλιας ανηκει στο Μπελιζ. Θα χαρακτηριζα τη χωρα εναν απεραντο ζωολογικο κηπο , χωρα ζουγκλα , υπαιθριο ενυδρειο , ακομα και υπαιθρια αρχαιολογικη ζωνη , αφου ειναι διασπαρτη με πυραμιδες των Μαγια κρυμενες μεσα στις ζουγκλες της και για να τις επισκεφτεις ισοδυναμει με το να συμμετεχεις σε φιλμ με τον Ιντιανα Τζοουνς σε νεες περιπετειες .
Το Μπελιζ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους Μαγιας, αφου στη μικρη αυτή χωρα υπάρχουν χιλιάδες δείγματα αυτού του πολιτισμού θαμμένα στην κυριολεξία στην παρθένα ζούγκλα. Υπολογιζεται ότι στο έδαφός της υπάρχουν θαμμένα πολύ περισσότερα κτίρια των Μάγιας από αυτά που εχουν ερθει στο φως τα τελευταια χρονια. Εκει που βλεπεις στη ζουγκλα καταπρασινους λοφισκους, από κατω κρυβονται πυραμιδες και ναοι. Όμως για να αποκαλυφθούν όλα τα αρχαία των Μάγιας θα πρέπει να σκάψουν όλη τη ζούγκλα, δηλαδή περίπου τη μισή χώρα! Σε μια έκταση που σήμερα δεν ζουν πάνω 300.000 κάτοικοι, το 800 μ.Χ. υπήρχαν πάνω από ένα εκατομμύριο Μάγιας. Μόλις το 950 μ.Χ. χωρίς να έχει διευκρινιστεί μέχρι τώρα, το 95% αυτού του πληθυσμού εξαφανίστηκε και οι πόλεις ερήμωσαν. Προκειται για έναν μαγικο πολιτισμο που εξαφανιστηκε ως δια μαγείας και βλεποντας τα σημαδια που αφησαν πισω τους μεσα στους αιωνες, ευκολα θα πιστευα ότι το ονομα Μάγια προερχεται από τη λεξη μαγεία…
Επιτελους ειχαμε λεφτα! Μπορουσαμε να φαμε! 5 χιλιομετρα εξω απο την πολη του Μπελιζ , βρηκαμε το “Old Belize” , ενα μερος που ειναι πολιτιστικο και ιστορικο κεντρο, εχει μαρινα για σκαφη και μια πανεμορφη παραλια μπροστα απο ενα φανταστικο ρεστοραν (αυτο που μας ενδιεφερε περισσοτερο).
Τα φαγητα ηταν φοβερα , τυπικα πιατα της καραιβικης με κρεολεζικες επιρροες , κρεας με τσιμπημενη πιπερατη σαλτσουλα και το γνωστο κοτοπουλο με ρυζι και φασολια. Η θέα ηταν πανεμορφη και η πρωτη μας γνωριμια με την ντοπια μπιρα Belikin μας χαλαρωσε τοσο που δε θελαμε να φυγουμε απο δω.
Αλλα ειχαμε αρκετο δρομο μεχρι το Σαν Ιγνασιο , την τελευταια πολη πριν τη Γουατεμαλα οπου θα μεναμε τις επομενες μερες και επιπλεον –όπως παντα - δεν ειχαμε δωματιο..
Η νυχτα επεφτε και η θερμοκρασια το ιδιο καθως φταναμε στη πρωτευουσα του οικοτουρισμου , το Σαν Ιγνασιο που βρισκεται στο μεσο μιας εκπληκτικης καταπρασινηs κοιλαδας οριοθετημενης από καταπρασινους λοφισκους και κομμενης στη μεση από τον ποταμο Macal..
Καθως διασχισαμε τη γεφυρα μικρογραφια της γεφυρας του Μπρουκλυν , μαυρες στρογγυλες μπαλες αρχισαν να πεφτουν πανω στο παρπριζ μας.
Κοιτωντας καλυτερα ειδα οτι ηταν σκαθαρια μεγαλα σαν καρυδια και επεφταν απο τον ουρανο..Εβρεχε μαυρα αποκρουστικα σκαθαρια , και ειχαν γεμισει τον τοπο.Ο δρομος ηταν γεματος απο δαυτα άλλα λιωμενα απο καποιο αυτοκινητο και άλλα αναποδογυρισμενα να κουνανε τα ποδαρακια τους σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να γυρισουν τουμπα. Το αρχικο μου πλανο να μεινουμε σε καποιο δεντροσπιτο στη ζουγκλα κατερρευσε μεμιας!
Ποιος θα κατεβει να βρει δωματιο? Εσυ! Οχι εσυ! Ας παει ο junior! Κανενας δεν ηθελε να βγει απο την ασφαλεια του αυτοκινητου στο εξω σκηνικο που θυμιζε ταινια του Χιτσκοκ! Φτηνες δικαιολογιες του στυλ ‘μα εμεις δε μιλαμε αγγλικα’ με επεισαν και τελικα πηγα εγω τρεχοντας, τιναζοντας κάθε τοσο τα μαλλια μου και ακροβατωνταs αναμεσα στα σκαθαρια..Ακομα και στο λομπι του ξενοδοχειου ειχαν εισβαλει καποια σκαθαρια. Απιστευτο θέαμα! Η ξενοδοχος δεν μπορουσε να καταλαβει την ταραχη μου και όταν της εδειξα τα ιπταμενα τερατακια με αποστομωσε σε απταιστα πατουά: Rest maam! Dat June!
Μα είναι φυσικο να βρεχει εντομα…είναι Ιουνιος! Πεστο μου να ηρεμησω καλη μου! Πηρα την εκδικηση μου καλωντας τους αλλους δυο να παρκαρουν και να ερθουν στο δωματιο. Ηταν ότι πιο αστειο να τους βλεπω να προσπαθουν με φρικη να διασχισουν το δρομο με καλυμενα τα κεφαλια.
Το δωματιο με τα πλακακια , το αιρκοντισιον , το μαλακο κρεβατι και το laundry service , ηταν οτι επρεπε για αποψε...Διπλοτιναξαμε τα σεντονια, κοιταξαμε δις κατω απ’το κρεβατι, τριπλοκλειδωσαμε τα παραθυρα και σιγουροι ότι ουτε ποδαρακι από τον εχθρο δεν υπηρχε μεσα, ξεραθηκαμε.
Φτασαμε στην πολη μεσημερι και αμεσως πηγαμε στην τραπεζα.Η υπαλληλος πηρε το διαβατηριο μου και αρχισε ο εξης διαλογος :
-Τι ειναι το ʽAthensʼ ?
-Η πρωτευουσα της Ελαδας
-Πολιτεια των ΗΠΑ?
-Οχι χωρα της Ευρωπης
-Ενα λεπτο παρακαλω.Πηγαινει στον διευθυντη και γυρνουν μαζι σε μενα
Διαλογος με τον διευθυντη:
-Ειστε απο τις ΗΠΑ ετσι?
-Οχι , ειμαι απο την Ελλαδα
-Η οποία όμως ειναι πολιτεια των ΗΠΑ , επιμενει ο ευγενεστατος διευθυντης!
Απ’το μυαλο μου περνουν χαριτωμενες σκηνες της ταινιας Terminal , οπου ο Τομ Χανκς ξεμεινε ξαφνικα απο χωρα λογω πραξικοπηματος ενω πετουσε προς ΗΠΑ (δε θελουν και πολλες ωρες να συμβουν αυτα ε?)...βρε λες να ξεμεινω στο Μπελιζ μεχρι να απελευθερωθει η Κρακοζια?
-Οχι ειναι χωρα στην Ευρωπη. Του απαντω , αλλα πετουσα για πανω απο 15 ωρες..τα παντα μπορει να εχουν συμβει εν τω μεταξυ! Προσθετω γελωντας.
-Και το Athens ?
-Ειναι η πρωτευουσα...Κι αρχιζω να εξηγω , για τα ολυμπικ γκέιμς τους Πλάτο και Αριστότελες , ενω δεν πιστευω οτι δεν ξερουν!
Με τα πολλα , αφου ξεκαθαρισαμε το που βρισκεται η Ελλαδα και οτι το υδατογραφημα στο διαβατηριο μου ειναι η Ακροπολη και οχι ο Λευκος Οικος, πηρα τα δολαρια του Μπελιζ..Κι αν αυτα συνεβησαν στην τραπεζα , φανταστειτε στην υπολοιπη χωρα.
Βεβαια ουτε το Μπελιζ ειναι γνωστο σαν χωρα σε γνωστους και φιλους μου , ελαχιστοι τη γνωριζαν σαν πρωην Βρετανική Ονδούρα , δικαιολογημενα ομως , αφου προκειται για ενα από τα νεοτερα κράτη της διεθνους κοινοτητας. Ισπανοι και Αγγλοι εριζαν για την κατακτηση αυτου του κομματιου γης με τους Αγγλους να κερδιζουν τελικα και να προσθετουν τη χωρα στο μακρια λιστα με τις αποικιες τους.
Το Μπελιζ ειναι μια πολυ μικρη χωρα που κερδισε μολις το 1983 την ανεξαρτησια της απο τους Αγγλους , γι’αυτο και ειναι η μονη χωρα της κεντρικης Αμερικης που μιλανε αγγλικα. Η ιστορία της χώρας επίσης μπερδεμένη. Το 16 αιώνα ήρθαν οι Ισπανοί, αργότερα οι Αγγλοι και η Γουατεμάλα ακόμα και σήμερα πιστεύει ότι το Μπελίζ είναι δικό της έδαφος. Το βασικο της χαρακτηριστικο ειναι ο σεβασμος στο περιβαλλον και η προστασια του. Εχει εκταση ιση με την Πελοπονησο και το 60% (!!!!!!!) της χωρας και των χωρικων υδατων αποτελουν προστατευομενες περιοχες και εθνικους δρυμους..Το μεγαλυτερο κοραλλιογενες φραγμα του δυτικου ημισφαιριου μηκους 290 χλμ – και το 2ο στον κοσμο μετα της Αυστραλιας ανηκει στο Μπελιζ. Θα χαρακτηριζα τη χωρα εναν απεραντο ζωολογικο κηπο , χωρα ζουγκλα , υπαιθριο ενυδρειο , ακομα και υπαιθρια αρχαιολογικη ζωνη , αφου ειναι διασπαρτη με πυραμιδες των Μαγια κρυμενες μεσα στις ζουγκλες της και για να τις επισκεφτεις ισοδυναμει με το να συμμετεχεις σε φιλμ με τον Ιντιανα Τζοουνς σε νεες περιπετειες .
Το Μπελιζ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους Μαγιας, αφου στη μικρη αυτή χωρα υπάρχουν χιλιάδες δείγματα αυτού του πολιτισμού θαμμένα στην κυριολεξία στην παρθένα ζούγκλα. Υπολογιζεται ότι στο έδαφός της υπάρχουν θαμμένα πολύ περισσότερα κτίρια των Μάγιας από αυτά που εχουν ερθει στο φως τα τελευταια χρονια. Εκει που βλεπεις στη ζουγκλα καταπρασινους λοφισκους, από κατω κρυβονται πυραμιδες και ναοι. Όμως για να αποκαλυφθούν όλα τα αρχαία των Μάγιας θα πρέπει να σκάψουν όλη τη ζούγκλα, δηλαδή περίπου τη μισή χώρα! Σε μια έκταση που σήμερα δεν ζουν πάνω 300.000 κάτοικοι, το 800 μ.Χ. υπήρχαν πάνω από ένα εκατομμύριο Μάγιας. Μόλις το 950 μ.Χ. χωρίς να έχει διευκρινιστεί μέχρι τώρα, το 95% αυτού του πληθυσμού εξαφανίστηκε και οι πόλεις ερήμωσαν. Προκειται για έναν μαγικο πολιτισμο που εξαφανιστηκε ως δια μαγείας και βλεποντας τα σημαδια που αφησαν πισω τους μεσα στους αιωνες, ευκολα θα πιστευα ότι το ονομα Μάγια προερχεται από τη λεξη μαγεία…
Επιτελους ειχαμε λεφτα! Μπορουσαμε να φαμε! 5 χιλιομετρα εξω απο την πολη του Μπελιζ , βρηκαμε το “Old Belize” , ενα μερος που ειναι πολιτιστικο και ιστορικο κεντρο, εχει μαρινα για σκαφη και μια πανεμορφη παραλια μπροστα απο ενα φανταστικο ρεστοραν (αυτο που μας ενδιεφερε περισσοτερο).
Τα φαγητα ηταν φοβερα , τυπικα πιατα της καραιβικης με κρεολεζικες επιρροες , κρεας με τσιμπημενη πιπερατη σαλτσουλα και το γνωστο κοτοπουλο με ρυζι και φασολια. Η θέα ηταν πανεμορφη και η πρωτη μας γνωριμια με την ντοπια μπιρα Belikin μας χαλαρωσε τοσο που δε θελαμε να φυγουμε απο δω.
Αλλα ειχαμε αρκετο δρομο μεχρι το Σαν Ιγνασιο , την τελευταια πολη πριν τη Γουατεμαλα οπου θα μεναμε τις επομενες μερες και επιπλεον –όπως παντα - δεν ειχαμε δωματιο..
Η νυχτα επεφτε και η θερμοκρασια το ιδιο καθως φταναμε στη πρωτευουσα του οικοτουρισμου , το Σαν Ιγνασιο που βρισκεται στο μεσο μιας εκπληκτικης καταπρασινηs κοιλαδας οριοθετημενης από καταπρασινους λοφισκους και κομμενης στη μεση από τον ποταμο Macal..
Καθως διασχισαμε τη γεφυρα μικρογραφια της γεφυρας του Μπρουκλυν , μαυρες στρογγυλες μπαλες αρχισαν να πεφτουν πανω στο παρπριζ μας.
Κοιτωντας καλυτερα ειδα οτι ηταν σκαθαρια μεγαλα σαν καρυδια και επεφταν απο τον ουρανο..Εβρεχε μαυρα αποκρουστικα σκαθαρια , και ειχαν γεμισει τον τοπο.Ο δρομος ηταν γεματος απο δαυτα άλλα λιωμενα απο καποιο αυτοκινητο και άλλα αναποδογυρισμενα να κουνανε τα ποδαρακια τους σε μια απεγνωσμενη προσπαθεια να γυρισουν τουμπα. Το αρχικο μου πλανο να μεινουμε σε καποιο δεντροσπιτο στη ζουγκλα κατερρευσε μεμιας!
Ποιος θα κατεβει να βρει δωματιο? Εσυ! Οχι εσυ! Ας παει ο junior! Κανενας δεν ηθελε να βγει απο την ασφαλεια του αυτοκινητου στο εξω σκηνικο που θυμιζε ταινια του Χιτσκοκ! Φτηνες δικαιολογιες του στυλ ‘μα εμεις δε μιλαμε αγγλικα’ με επεισαν και τελικα πηγα εγω τρεχοντας, τιναζοντας κάθε τοσο τα μαλλια μου και ακροβατωνταs αναμεσα στα σκαθαρια..Ακομα και στο λομπι του ξενοδοχειου ειχαν εισβαλει καποια σκαθαρια. Απιστευτο θέαμα! Η ξενοδοχος δεν μπορουσε να καταλαβει την ταραχη μου και όταν της εδειξα τα ιπταμενα τερατακια με αποστομωσε σε απταιστα πατουά: Rest maam! Dat June!
Μα είναι φυσικο να βρεχει εντομα…είναι Ιουνιος! Πεστο μου να ηρεμησω καλη μου! Πηρα την εκδικηση μου καλωντας τους αλλους δυο να παρκαρουν και να ερθουν στο δωματιο. Ηταν ότι πιο αστειο να τους βλεπω να προσπαθουν με φρικη να διασχισουν το δρομο με καλυμενα τα κεφαλια.
Το δωματιο με τα πλακακια , το αιρκοντισιον , το μαλακο κρεβατι και το laundry service , ηταν οτι επρεπε για αποψε...Διπλοτιναξαμε τα σεντονια, κοιταξαμε δις κατω απ’το κρεβατι, τριπλοκλειδωσαμε τα παραθυρα και σιγουροι ότι ουτε ποδαρακι από τον εχθρο δεν υπηρχε μεσα, ξεραθηκαμε.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
