go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.968
- Likes
- 9.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Cayo district
- Jaguar Paw zip-line
- Belize zoo
- Five sisters falls
- Blue hole
- Blue hole
- Placencia
- Placencia
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Caulker:Go Slow
- Shark & Ray Alley
- Caye Caulker
- Caye Caulker
- La Isla Bonita
- La Isla Bonita
- Κεφάλαιο 21
- La Isla Bonita
- Captain Morgan
- Captain Morgan
- You better Belize it!
Το ταχυπλοο εκοψε ταχυτητα και βγηκα απο το ναυλον.Η βροχη ειχε σταματησει και πλησιαζαμε ενα νησακι πανεμορφο με πολύχρωμα σπίτια που κανένα δεν ειχε ιδιο χρώμα με το άλλο.
Το επίγειο ουράνιο τόξο, όπως έμοιαζε από μακριά το νησι, περιέβαλλε μια θαλασσα που ειχε ενα απιστευτο σμαραγδι χρωμα αλλα οσο πλησιαζαμε στις ακτές ηταν σπαρμενη με φυκια και περιεργα θαλασσια φυτα.
Ημασταν οι μονοι που κατεβηκαμε στο νησι αφου ολοι συνεχισαν για το πασιγνωστο ' Isla Bonita'..
Καναμε γρηγορα να πιασουμε συντομα τη μοναδικη τσαντα μας και να περασουμε απο την εξεδρα στην αμμουδια και ο βαρκαρης μας μαλωσε χαιδευτικα: "slow down mon, yaar goin tooo faaast" , βαζοντας μας στη φιλοσοφια του νησιου.. Στην αποβαθρα ενας ρομβος απο πολυχρωμα πλακακια σε υποδεχεται με το motto του νησιου : ' Go Slow… '
Τέτοιες πινακίδες υπαρχουν παντού στο νησί, κρεμασμένες στα φοινικόδεντρα, επαναφέροντας στην τάξη και στο χαλλλαρά τους βιαστικους.
Ενας ντοπιος με τρικυκλο μας υποδεχτηκε σαν τους πρωτους Ελληνες που πατανε στο νησι οπως μας ειπε και μετεφερε την τσαντα και τον junior. Δεν χρειαζοταν αφου οι αποστασεις ειναι πολυ μικρες , αλλα αυτοι οι ανθρωποι χρειαζονται τη δουλεια και τα ψιλα που τουs προσφερειs. Εκανα τη χαζη ερωτηση αν ηξερε το ‘De real Macaw’ λες και σε ένα νησι με ενα και μοναδικο ψαροχώρι υπάρχει περιπτωση να μην γνωριζουν ολα τα ενοικιαζομενα αλλα και μεταξυ τους οι άνθρωποι. “No problem”, λέει ο τύπος κάνοντας τη χειρονομία του ΟΚ και φορτώνει το junior και ξεκιναμε με χαμογελο, με ένα ρυθμό νωχελικο αλλά σταθερο και με ένα χαλαρο στυλακι που αποτελεί την τελεια εισαγωγη μας στο νησί.
Μας πηγε μεχρι τα δωματια του ʽDe real Macawʼ. Ο ξενοδοχος ηταν στην αιωρα του στην εισοδο και απλα μας εδειξε χωρις να σηκωθει το ξυλινο μπανγκαλοου να βολευτουμε και θα λεγαμε τις λεπτομερειες μετα , αυριο , οποτε θελαμε , καθολου , no problem mon!.
Το δωματιο ηταν μικρο αλλα ομορφο , ολο ξυλινο , με ανεμιστηρα , καφετιερα , τηλεοραση, και δυο αιωρες , το απαραιτητο αξεσουαρ του νησιου.
Περπατησαμε ως το βορειο ακρο , το Σπλητ οπως το λενε και καθισαμε στο δημοφιλες υπαιθριο μπαρ Lazy-Lizard’ ενα ηλιολουστο μερος για σκοτεινους τυπους , οπως γραφει στην εισοδο. Ορθως εχει ονομαστει Lazy-Lizard αφου καμια δεκαρια ιγκουανα λιαζονται τεμπελικα στην αμμο δουλευοντας ως ‘πορτα’ στο μαγαζι.. Το μπαρακι ειναι γεματο πινακιδες με γνωμικα , χιουμοριστικα ποιηματακια και φυσικα καθενας – ακομα και περαστικος οπως κι εμεις - ειναι ευπροσδεκτος να αφησει το μηνυμα του οπου βρει χωρο , οπως μου ειπε ο ραστα μπαρμαν. Μετα απο ενα daquiri και μισο mohito , σε ενα σημειο χαραξα κι εγω την εμπεριστατωμενη , ξεκαθαρη και βαθυτατα θεμελιωμενη αποψη μου για το ολο θεμα: Just go 2 da beach mon!
Το μαγαζι παιζει ρεγγε μουσικη , οι ρασταφαριαν που το δουλευουν ειναι ιδιαιτερα φιλικοι και εδω μαζευονται ξενοι και ντοπιοι για να δουν το ηλιοβασιλεμα.
Κουνιες γυρω απο το μπαρ το κανουν δημοφιλες στην πιτσιρικαρια του νησιου. Τελικα τετοιου ειδους ειναι τα μπαρακια που μου εχουν μεινει στο μυαλο..ειναι τα μικρα ντοπια ετοιμορροπα ξυλινα μαγαζακια , ουτε περιτεχνοι φωτισμοι , ουτε πολυτελειες. Αν καποιος δει το Lazy-Lizard σε φωτο , θα αναρωτηθει τι το ιδιαιτερο μπορει να εχει..κι ομως η ατμοσφαιρα ηταν χαλαρη και φιλικη , τα κοκτειλ υπεροχα και οταν οι παγκοι και η ξυλινη εξεδρα γεμιζε κοσμο , μπορουσες να καθισεις στο rasta boat και να σε σερβιρουν εκει. Απιθανη ρεγγε μουσικη και μεταμεσονυχτιες βουτιες κατευθειαν απο το rasta boat στο σπλητ!
Ρωτησα αν μπορουμε να παραγγειλουμε κατι για φαγητο και η απαντηση του μπαρμαν ηταν ‘no problem’! Που σημαινει μπορει να φας σε λιγο , μπορει και αργοτερα. Γενικως μη βιαζεσαι , γιατι εδω σερβιρουμε σε Μπελιζ τάιμ.. Χαλαρωσε , κανε καμια βουτια , βγαλε τις φωτογραφιες σου και νο προμπλεμ μαν! Παρε για αρχη μια Μπελικίν να δροσιστεις οπως ολοι... Ταξιδιωτικές ιστοριες ανταλλάσσονται πανω απο μπουκαλια μπιρας , τα χειλια σκανε καθως τραβαω ικανοποιητικες τζουρες παχυ αλατισμενου αερα , ενας πελεκανος πεταει κυκλικα πανω απο την αμμουδια με ακινητα φτερα σκεφτομενος σοβαρα την προοπτικη να βουτηξει ενα απο τα lazy lizards του μπαρ. Ο ηλιος κατρακυλαει πισω απο τον οριζοντα , ψαροβαρκες επιστρεφουν στο σπλητ , οι προσπαθειες μιας μερας συντομα θα μετατραπουν σε δειπνο και τρεις ανθρωποι που ηρθαν απο πολύ πολύ μακρια , ειναι πανευτυχεις που βρηκαν τον παραδεισο!
Το Σπλητ ειναι ενα καναλι που δημιουργηθηκε απο το περασμα ενος τυφωνα και που χωρισε το νησι σε δυο κομματια.
Παραλληλα ξεριζωσε ολη την υποθαλασσια βλαστηση και εκανε το μερος το μοναδικο αμμωδες σαν πισινα μερος. Περασαμε ωρες εδω , κολυμπωντας στα κρυσταλινα ζεστα νερα , με τη συνοδεια μουσικης , ποτου και σαντουιτς απο το Lazy Lizard , χωρις να κουνηθουμε απο το νερο.
Ηταν σαν pool bar , μονο που η πισινα ηταν φυσικη και γεματη ζωη.
Μια απογευματινη βολτα στα αμμουδερά σοκακια του νησιου για μια πρωτη γνωριμία είναι αρκετη για να ρυθμίσεις το εσωτερικο σου ρολοι σε “island time”. Αξιοθέατο του νησιού είναι οπωσδήποτε το νεκροταφείο του, με τα πιο ζωντανα , ευθυμα χρώματα και σχέδια τάφων που θα μπορούσε κανεις να φανταστεί. Από τα πιο χαρουμενα νεκροταφεια που εχω δει! Παστελ μνήματα με αστεράκια , λουλουδακια και φοινικόδεντρα για ζωγραφιες.
Βρίσκεται ακριβώς διπλα στο ξενοδοχειο tropical paradise και η διαφημιστικη πινακίδα για ‘λουξ πριβε βιλες για αξέχαστο ταξίδι’ , με εκανε να αναρωτηθω αν αναφερόταν στο ξενοδοχειο ή στο κοιμητήριο.. Με τετοια θέα στη θάλασσα της καραιβικής, σιγουρα οι μακαριτες θα σχωρναν τα πεθαμενα τους! Στο νησι υπαρχουν πινακίδες που προειδοποιούν να προσεχεις (go slow!) γιατί δεν υπαρχει νοσοκομείο στο νησί. Έχουν όμως δυο χαρουμενα νεκροταφεια , οποτε μπορεις να πεθάνεις ήσυχος. Αναμφισβήτητα έχουν και θανατηφόρο χιούμορ!
Στο Caue Caulker σχεδον τιποτα δε συμβαινει πανω στο νησι , ειναι κατω απο την επιφανεια του νερου που υπαρχει πραγματικη δραση και διασκεδαση..Το επομενο πρωι καθισαμε για πρωινο στα ξυλινα παγκακια του ξενοδοχειου μαζι με ενα ζευγαρι Αμερικανων με τους δυο γιους τους που εμεναν διπλα μας. Μας ειπαν οτι θα πηγαιναν για ενα snorkeling trip, και κανονισαμε να παμε μαζι . Ο ρασταμαν που ηταν οδηγος μας , μας πηγε να παρουμε μασκες και βατραχοπεδιλα και το απαραιτητο οπως ειπε κασετοφωνο και ξεκινησαμε.
Ήταν ο ιδιος ρασταμαν που μας υποδεχτηκε στο De real Macaw και μια από τις λιγες φορες που τον πετύχαμε σε ζωηρή διάθεση, αφου η θαλασσα ήταν το πραγματικο του σπιτι όπως μας δηλωσε. Γνωριζε τον ύφαλο σαν το σπιτι του και ηταν χαρά του να μας ξεναγησει στα μυστικά του. Με την επιστροφή μας θα βυθιζόταν ξανα στην αιώρα του και σε ατελειωτη σιέστα τάιμ , μεχρι να αναλάβει το επόμενο σνορκελ γκρουπ. Ο ηλιος έκαιγε καθως ξεμακραιναμε από το Κι Κόκερ με κατευθυνση κάπου ανάμεσα σε Κόκερ και Άμπεργκρις , τα δυο νησια που μοιράζονται το βορειο κομματι του ύφαλου.
Το επίγειο ουράνιο τόξο, όπως έμοιαζε από μακριά το νησι, περιέβαλλε μια θαλασσα που ειχε ενα απιστευτο σμαραγδι χρωμα αλλα οσο πλησιαζαμε στις ακτές ηταν σπαρμενη με φυκια και περιεργα θαλασσια φυτα.
Ημασταν οι μονοι που κατεβηκαμε στο νησι αφου ολοι συνεχισαν για το πασιγνωστο ' Isla Bonita'..
Καναμε γρηγορα να πιασουμε συντομα τη μοναδικη τσαντα μας και να περασουμε απο την εξεδρα στην αμμουδια και ο βαρκαρης μας μαλωσε χαιδευτικα: "slow down mon, yaar goin tooo faaast" , βαζοντας μας στη φιλοσοφια του νησιου.. Στην αποβαθρα ενας ρομβος απο πολυχρωμα πλακακια σε υποδεχεται με το motto του νησιου : ' Go Slow… '
Τέτοιες πινακίδες υπαρχουν παντού στο νησί, κρεμασμένες στα φοινικόδεντρα, επαναφέροντας στην τάξη και στο χαλλλαρά τους βιαστικους.
Ενας ντοπιος με τρικυκλο μας υποδεχτηκε σαν τους πρωτους Ελληνες που πατανε στο νησι οπως μας ειπε και μετεφερε την τσαντα και τον junior. Δεν χρειαζοταν αφου οι αποστασεις ειναι πολυ μικρες , αλλα αυτοι οι ανθρωποι χρειαζονται τη δουλεια και τα ψιλα που τουs προσφερειs. Εκανα τη χαζη ερωτηση αν ηξερε το ‘De real Macaw’ λες και σε ένα νησι με ενα και μοναδικο ψαροχώρι υπάρχει περιπτωση να μην γνωριζουν ολα τα ενοικιαζομενα αλλα και μεταξυ τους οι άνθρωποι. “No problem”, λέει ο τύπος κάνοντας τη χειρονομία του ΟΚ και φορτώνει το junior και ξεκιναμε με χαμογελο, με ένα ρυθμό νωχελικο αλλά σταθερο και με ένα χαλαρο στυλακι που αποτελεί την τελεια εισαγωγη μας στο νησί.
Μας πηγε μεχρι τα δωματια του ʽDe real Macawʼ. Ο ξενοδοχος ηταν στην αιωρα του στην εισοδο και απλα μας εδειξε χωρις να σηκωθει το ξυλινο μπανγκαλοου να βολευτουμε και θα λεγαμε τις λεπτομερειες μετα , αυριο , οποτε θελαμε , καθολου , no problem mon!.
Το δωματιο ηταν μικρο αλλα ομορφο , ολο ξυλινο , με ανεμιστηρα , καφετιερα , τηλεοραση, και δυο αιωρες , το απαραιτητο αξεσουαρ του νησιου.
Περπατησαμε ως το βορειο ακρο , το Σπλητ οπως το λενε και καθισαμε στο δημοφιλες υπαιθριο μπαρ Lazy-Lizard’ ενα ηλιολουστο μερος για σκοτεινους τυπους , οπως γραφει στην εισοδο. Ορθως εχει ονομαστει Lazy-Lizard αφου καμια δεκαρια ιγκουανα λιαζονται τεμπελικα στην αμμο δουλευοντας ως ‘πορτα’ στο μαγαζι.. Το μπαρακι ειναι γεματο πινακιδες με γνωμικα , χιουμοριστικα ποιηματακια και φυσικα καθενας – ακομα και περαστικος οπως κι εμεις - ειναι ευπροσδεκτος να αφησει το μηνυμα του οπου βρει χωρο , οπως μου ειπε ο ραστα μπαρμαν. Μετα απο ενα daquiri και μισο mohito , σε ενα σημειο χαραξα κι εγω την εμπεριστατωμενη , ξεκαθαρη και βαθυτατα θεμελιωμενη αποψη μου για το ολο θεμα: Just go 2 da beach mon!
Το μαγαζι παιζει ρεγγε μουσικη , οι ρασταφαριαν που το δουλευουν ειναι ιδιαιτερα φιλικοι και εδω μαζευονται ξενοι και ντοπιοι για να δουν το ηλιοβασιλεμα.
Κουνιες γυρω απο το μπαρ το κανουν δημοφιλες στην πιτσιρικαρια του νησιου. Τελικα τετοιου ειδους ειναι τα μπαρακια που μου εχουν μεινει στο μυαλο..ειναι τα μικρα ντοπια ετοιμορροπα ξυλινα μαγαζακια , ουτε περιτεχνοι φωτισμοι , ουτε πολυτελειες. Αν καποιος δει το Lazy-Lizard σε φωτο , θα αναρωτηθει τι το ιδιαιτερο μπορει να εχει..κι ομως η ατμοσφαιρα ηταν χαλαρη και φιλικη , τα κοκτειλ υπεροχα και οταν οι παγκοι και η ξυλινη εξεδρα γεμιζε κοσμο , μπορουσες να καθισεις στο rasta boat και να σε σερβιρουν εκει. Απιθανη ρεγγε μουσικη και μεταμεσονυχτιες βουτιες κατευθειαν απο το rasta boat στο σπλητ!
Ρωτησα αν μπορουμε να παραγγειλουμε κατι για φαγητο και η απαντηση του μπαρμαν ηταν ‘no problem’! Που σημαινει μπορει να φας σε λιγο , μπορει και αργοτερα. Γενικως μη βιαζεσαι , γιατι εδω σερβιρουμε σε Μπελιζ τάιμ.. Χαλαρωσε , κανε καμια βουτια , βγαλε τις φωτογραφιες σου και νο προμπλεμ μαν! Παρε για αρχη μια Μπελικίν να δροσιστεις οπως ολοι... Ταξιδιωτικές ιστοριες ανταλλάσσονται πανω απο μπουκαλια μπιρας , τα χειλια σκανε καθως τραβαω ικανοποιητικες τζουρες παχυ αλατισμενου αερα , ενας πελεκανος πεταει κυκλικα πανω απο την αμμουδια με ακινητα φτερα σκεφτομενος σοβαρα την προοπτικη να βουτηξει ενα απο τα lazy lizards του μπαρ. Ο ηλιος κατρακυλαει πισω απο τον οριζοντα , ψαροβαρκες επιστρεφουν στο σπλητ , οι προσπαθειες μιας μερας συντομα θα μετατραπουν σε δειπνο και τρεις ανθρωποι που ηρθαν απο πολύ πολύ μακρια , ειναι πανευτυχεις που βρηκαν τον παραδεισο!
Το Σπλητ ειναι ενα καναλι που δημιουργηθηκε απο το περασμα ενος τυφωνα και που χωρισε το νησι σε δυο κομματια.
Παραλληλα ξεριζωσε ολη την υποθαλασσια βλαστηση και εκανε το μερος το μοναδικο αμμωδες σαν πισινα μερος. Περασαμε ωρες εδω , κολυμπωντας στα κρυσταλινα ζεστα νερα , με τη συνοδεια μουσικης , ποτου και σαντουιτς απο το Lazy Lizard , χωρις να κουνηθουμε απο το νερο.
Ηταν σαν pool bar , μονο που η πισινα ηταν φυσικη και γεματη ζωη.
Μια απογευματινη βολτα στα αμμουδερά σοκακια του νησιου για μια πρωτη γνωριμία είναι αρκετη για να ρυθμίσεις το εσωτερικο σου ρολοι σε “island time”. Αξιοθέατο του νησιού είναι οπωσδήποτε το νεκροταφείο του, με τα πιο ζωντανα , ευθυμα χρώματα και σχέδια τάφων που θα μπορούσε κανεις να φανταστεί. Από τα πιο χαρουμενα νεκροταφεια που εχω δει! Παστελ μνήματα με αστεράκια , λουλουδακια και φοινικόδεντρα για ζωγραφιες.
Βρίσκεται ακριβώς διπλα στο ξενοδοχειο tropical paradise και η διαφημιστικη πινακίδα για ‘λουξ πριβε βιλες για αξέχαστο ταξίδι’ , με εκανε να αναρωτηθω αν αναφερόταν στο ξενοδοχειο ή στο κοιμητήριο.. Με τετοια θέα στη θάλασσα της καραιβικής, σιγουρα οι μακαριτες θα σχωρναν τα πεθαμενα τους! Στο νησι υπαρχουν πινακίδες που προειδοποιούν να προσεχεις (go slow!) γιατί δεν υπαρχει νοσοκομείο στο νησί. Έχουν όμως δυο χαρουμενα νεκροταφεια , οποτε μπορεις να πεθάνεις ήσυχος. Αναμφισβήτητα έχουν και θανατηφόρο χιούμορ!
Στο Caue Caulker σχεδον τιποτα δε συμβαινει πανω στο νησι , ειναι κατω απο την επιφανεια του νερου που υπαρχει πραγματικη δραση και διασκεδαση..Το επομενο πρωι καθισαμε για πρωινο στα ξυλινα παγκακια του ξενοδοχειου μαζι με ενα ζευγαρι Αμερικανων με τους δυο γιους τους που εμεναν διπλα μας. Μας ειπαν οτι θα πηγαιναν για ενα snorkeling trip, και κανονισαμε να παμε μαζι . Ο ρασταμαν που ηταν οδηγος μας , μας πηγε να παρουμε μασκες και βατραχοπεδιλα και το απαραιτητο οπως ειπε κασετοφωνο και ξεκινησαμε.
Ήταν ο ιδιος ρασταμαν που μας υποδεχτηκε στο De real Macaw και μια από τις λιγες φορες που τον πετύχαμε σε ζωηρή διάθεση, αφου η θαλασσα ήταν το πραγματικο του σπιτι όπως μας δηλωσε. Γνωριζε τον ύφαλο σαν το σπιτι του και ηταν χαρά του να μας ξεναγησει στα μυστικά του. Με την επιστροφή μας θα βυθιζόταν ξανα στην αιώρα του και σε ατελειωτη σιέστα τάιμ , μεχρι να αναλάβει το επόμενο σνορκελ γκρουπ. Ο ηλιος έκαιγε καθως ξεμακραιναμε από το Κι Κόκερ με κατευθυνση κάπου ανάμεσα σε Κόκερ και Άμπεργκρις , τα δυο νησια που μοιράζονται το βορειο κομματι του ύφαλου.
Attachments
Last edited:
.Θα το κανω παρακατω που θα βουτηξω στον υφαλο 
